Więzienie

Dobrze już nic nie mów powiedział shinigami a jego kolega pobiegł poinformować innych. Nagle zasnąłeś i obudziłeś się w szpitalu a nad tobą stała pani porucznik która z uśmiechem cię powitała Jak się czujesz śpiochu

- W porządku...
Powiedziałem smutnym głosem patrząc w sufit.
- Znowu cię zawiodłem....

Nie przejmuj się tym ale jedno mnie dziwi czemu spotykają cie takie sytuację ciągle tylko wpadasz w tarapaty powiedziała Emiko z uśmiechem po czym podała ci twoje zanpakuto dodając [b]jako poszkodowany pani Kapitan dała ci szanse na złapanie zbiega

____________
pisz w szpitalu

Wrzucono cię do więzienia, do innych tobie podobnych skazańców. Gdzie nie ma klamek, okien, tylko jedne drzwi. Gdzie są trzymani wszyscy więźniowie. Zrazu spowodowałeś małe zamieszanie i zainteresowanie nową osobą, której jednak równie szybko ustąpiło znudzeniu i rezygnacji.
"Witaj w piekle zatem. I pozwól, że pokaże ci parę sztuczek. Bo ja nie mam zamiaru tkwić tu całej wieczności." - usłyszałeś.

Ech to znowu ty... no dobra i tak nie mam nic innego do roboty a nie chce się nudzić Powiedział zrezygnowany, miał spędzić cały rok w tej celi i ta myśl nie napawała go radością wręcz przeciwnie. Nawet nie chciał wiedzieć za co pozostali tutaj siedzieli, skoro go skazali za morderstwo to do niewiniątek oni nie należą, choć któryś z nich różnie dobrze mógł zostać oskarżony będąc niewinnym tak jak Yoshi choć jak by się nad tym zastanowić to on ją zabił i wcale taki niewinny nie był.

Na to czekałem. - powiedział z lekką radością. Przechadzałeś się po kompleksie, gdy poczułeś, że szepczesz dziwne słowa, znalazłszy się w bardziej zacienionym miejscu... i odludnym - "Z ciemności nadchodzą, tylko z odbiciami w ich oczach zdradzającymi ich obecność... " - końca tego wiersza nie zrozumiałeś. Z cienia wyłonił się zanpakutou, który teraz dzierżyłeś w dłoni.

Potem zaś otoczyła cię ciemność i ujrzałeś tą kobietę, która spoglądała na ciebie smutnymi oczami. Znajdowałeś się w twoim wewnętrznym świecie.
- Co najlepszego zrobiłeś ? - usłyszałeś jej szept.

Tylką nie to, jak mogłem tak łatwo się oszukać Był na siebie wściekły. Zdziwiło go zachowanie kobiety Przecież ciebie nie powinno obchodzić kto kieruje ciałem, to raczej mój problem Powiedział zrezygnowany. Nagle przypomniał sobie swój Zanpaktou i wykrzyczał Jak to możliwe że on zna twoje imię! Gdy dostał odpowiedz, wziął głęboki oddech i wyzwolił całe swoje Reiatsu, robił wszystko aby odzyskać kontrole nad swoim ciałem, nie mógł dopuścić aby znowu coś zrobił. Starał się jakby walczyć z samym sobą. Chciał zatrzymać swoje ruchy, nie mógł pozwolić aby to coś uciekło z więzienia, wtedy miał by niewyobrażalne kłopoty. Za wszelką cene starał się odzyskać kontrolę nad sobą.

- On jest twoją silniejszą stroną. Udało mu się to osiągnąć. Czyli tobie również. Tylko jeszcze nie udało ci się go usłyszeć. - odpowiedziała. Wyzwolone reiatsu zburzyło porządek w twym świecie, zagłuszyło wszystko. Naładowany mocą w końcu usłyszałeś jej imię - Metsuki Kurohyou - Potem straciłeś przytomność.
Gdy się ocknąłeś leżałeś tam, gdzie byłeś ostatnio. Musiało minąć zaledwie parę chwil. Twój upadek nie zwrócił większej uwagi. Zostałeś najzwyczajniej olany. Miałeś w ręku swojego zanpakutou. Był w zwykłej formie.

Udało mu się odzyskać kontrole nad własnym ciałem. Nie mógł uwierzyć jak łatwo dał się oszukać. Schował swój Zanpaktou i usiadł pod ścianą. Tak łatwo stracił kontrolę, to nie może się powtórzyć, nigdy więcej. Minuty upływały powoli a on nadal siedział w bezruchu zastanawiając się nad tym co się niedawno wydarzyło. Z chęcią wyszedł by na dwór, lecz nie miał takiej możliwości. Z chęcią by coś porobił ale nie było do tego zbytnich możliwości, w końcu postanowił poleżeć, ospale wstał i ruszył szukać jakiegoś łóżka, gdy takowe znalazł położył się i zamknął oczy.

Zamknąłeś oczy. Nie wiesz czy spałeś pięć minut czy pięć godzin. To nie było ważne. Obudziło cię gwałtowne szarpnięcie za ramię, ktoś próbował ci wydrzeć twojego zanpakutou. Na wpółprzytomny widziałeś tylko jak odruchowo działasz, a raczej twoje ciało. Słyszałeś swoje słowa, które wypowiadałeś choć nie należały do ciebie.
- Zachciało się wam mojej broni ?! Niedoczekanie śmiecie ! - wykrzyczałeś w ich kierunku tnąc mieczem najbliższego. W kierunku drugiego pomknęło Kidou, wypowiedziane bez inkantacji, odrzucając go na ścianę. Błędem chyba było zasypianie w takim miejscu z bronią...

Gdy się ocknął, zauważył że nie znajduje się w więzieniu, w okół panowała ciemność. Jego emocje zostały stłumione do minimum, nie miał ochoty nic robić, nie chciał już walczyć miał wszystkiego dość. W oddali słychać było krople rozbijające się o nieznane podłożę. Gdzie ja jestem pomyślał, gdy się rozglądał po pomieszczeniu zauważył jakby okno. Ujrzał w nim jak jego ciało walczy z więźniami. Przez chwilę przyglądał się tej nie równej walce lecz gdy już go znudziła odszedł od okna. Dlaczego znów przejął nade mną kontrole Co jakiś czas słyszał "swój" głos rozchodzący się po pomieszczeniu Gińcie śmiecie lub Już po was. Na podłodze zebrała się już cienka warstwa wody i z każdym kolejnym krokiem rozchodził się echo rozchlapywanej wody. Przez chwilę krążył po pomieszczeniu bez większego celu. Był całkowicie wyprany z uczuć, nie wiedział dlaczego to się stało. W końcu natrafił na drugie okna. W nim z kolei pojawiały się wszelkie jego wspomnienia, te straszne tak jak te przyjemne. Na większości z nich pojawiała się Menoe. Na jednym z nich wyszeptała Yoshi, nie poddawaj się. Po wypowiedzeniu przez nią tych słów okno zniknęła. Dzięki niej znowu chciał walczyć, miał dla kogo walczyć. Nie może się teraz poddać. Z koncentrował się i uwolnił całe swoje Rei ODDAWAJ MOJE CIAŁO! Wykrzyczał z całej siły. Starał się odzyskać kontrolę nad sobą.

Menoe... jej twarz dodała ci sił. Przysięga niegdyś złożona zmobilizowała cię do działania. Uwolniłeś swoje Reiatsu na tyle, na ile byłeś w stanie. Czułeś też, że ktoś ci pomaga, czyjeś dłonie wsparły się na twoich ramionach.
Po chwili stałeś trzymając w dłoni swojego zanpakutou, z którego skapywały krople krwi. Przed tobą leżało dwóch rannych więźniów, kolejnych dwóch cofało się trzymając za swe rany. Ale w twoją stronę podchodzili teraz inni. Uzbrojeni w krzesła, kawałki drewna, własne pięści. Oni wiedzieli to samo co i ty. Nie zdołasz ich wszystkich pokonać. Jedyne co cię pocieszało, to odzyskanie kontroli nad ciałem. I niknący gdzieś w oddali wrzask sprzeciwu tego czegoś.
- Nie utrzymamy go długo w zamknięciu Tesuko Yoshi. W końcu znów się uwolni i będziesz musiał go pokonać sam. - usłyszałeś głoś swego zanpakutou.

Był zadowolony że wreszcie odzyskał kontrolę nad własnym ciałem Dziękuje ci. Powiedział do swojego Znapaktou. Zorientował się w sytuacji w jakiej się znalazł i nie byłą zbyt wesoła. Po chwili spojrzał na ostrze która trzymał w rękach, ucieszył by się z faktu iż trzyma Zanpaktou w formie shi-kai gdyby nie jeden dość istotny szczegół: Nie wiedział jak go używać. Zawiruj powietrze ogniem z czeluści - zaklęcie destrukcyjne numer dziesięć - spal! [-12] wyszeptał i czerwony pocisk pomknął w kierunku najlepiej "uzbrojonego" przeciwnika. Nie było sensu walczyć mieczem którego nie wie się jak użyć. Zaklęcie destrukcyjne numer jedenaście - Wiążąca Błyskawica! [-13] błyskawica pomknęła w kierunku następnego więźnia. Zdał sobie sprawę że ataki na pojedyncze cele zbyt wiele nie zdziałają dlatego teraz postanowił użyć Kidou który zadziała na trochę większą skale Chmury zatrute, niebiosa nieczyste. Zaklęcie destrukcyjne numer osiem - Padaj![-12] Nad kilkoma więźniami pojawiał się ciemna chmura z której zaczęły spadać krople kwasy. Mimo tego po chwili uświadomił sobie że te ataki wiele nie zdziałają Czy mogła byś zdradzić mi choć jeden atak tego wspaniałego miecza, Metsuki Kurohyou. Był świadomy tego iż bez jej pomocy wiele tu nie zdziała.

Twoje Kidou skutecznie ich powstrzymało. Ale tylko na chwilę. Napastnicy nadciągali nieubłaganie. Straż nie ingerowała w bójki więźniów, zatem nie mogłeś liczyć na ich pomoc w rozwiązaniu problemu.
- Wejdź w najbliższy cień, to wszystko co mogę dla ciebie teraz zrobić by ci pomóc. - usłyszałeś odpowiedź. Na ciebie zaś rzuciło się jednocześnie trzech a jedyną drogą odwrotu była ściana, niedaleko za tobą.


[odejmij sobie 37Rei]

Szybko rozejrzał się po sali w poszukiwaniu cienie. Szczęśliwym trafem przez pobliskie okno wpadały promienie słoneczne, które zatrzymywały się na łóżko, tym samym tworząc cień. To było to czego szukał, uśmiechnął się lekko w duchu. Szybko pobiegł w jego kierunku, gdy znalazł się już u celu. Chwycił pewnie broń i czekał... Nie miał innego wyjścia gdyby coś się nie udało zaczyna się bronić, na jednym z nich wykonuje mocne kopnięcie w okolice przepony. Jednego stara się podciąć a ostatniego atakuje bronią (pionowe cięcie w okolice klatki piersiowej).

Wskoczyłeś na łóżko, gdzie znajdował się cień i zapadłeś się w otchłań ciemności.


Tutaj=> https://bleach.forumpolish.com/inne-f39/las-t705-120.htm?sid=1a4b219a43e65bc97ef9cffe796b4d26