Dom rodziny Karube

-.... Za chwilę pójdę do łazienki.
Stwierdzam, popijając mój sok. Tą odpowiedzią akurat mnie nie zdziwiła, ale lepiej się upewnić. ~Skoro wystarczy sama woda... To dobrze.~ Już mam zamknąć oczy, delektując się smakiem pomarańczy, gdy mój wzrok przykuwają platformy, które pojawiły się praktycznie znikąd. ~Co do...~ Odstawiam na razie szklankę, przyglądając się temu zamieszaniu. Z zainteresowaniem oglądam, jak ludzie z dyskami odbijają laser. ~To może być... Interesujące.~
- Pozwolisz, Kawaii-san, że się na chwilę oddalę.
Kiwam głową dziewczynie, a następnie odstawiam szklankę, po czym kieruję się w stronę owej gry czy konkurencji. Cokolwiek to jest, wygląda mi na niezły sposób treningu. ~Zobaczymy, ile uda mi się wytrwać... Ile jest warty były przewodniczący Komitetu Porządkowego.~

-... Wakarimasu.
Kiwam głową, powtarzając sobie w myślach te zasady. ~Czyli prościej rzecz ujmując, deatchmatch połączony z obroną wieży...~ Na pewno nie jest prosto i to, że szybko się skończy moja kariera, jest dość prawdopodobne. Zwłaszcza, że nowicjusze są pewno popularnym celem. ~Nic jednak nie można na to poradzić... Mimo to będę starał się przetrwać jak najdłużej!~ Jeśli uda mi się pierwszy raz odbić, to będzie raczej z górki. Powinienem również skupić się na ofensywie i eliminacji innych. ~Więc obserwować rywali, ech?~ Spoglądam na trzy pozostałe platformy... Najlepiej skoncentrować się na jednym, do którego leci laser, a nie na wszystkich. Znam swoje ograniczenia i przewidywanie ruchów przeciwnika na podstawie drobnych poruszeń ciała jest poza moim zasięgiem. ~Tylko spokojnie, to nie może być cięższe niż zablokowanie pięści.~ Tylko zamiast bloku stawiam dysk, nic więcej. Tak więc, chwytając go mocniej, po czym szykuję się na batalię...

-... Cholera!
Przeklinam cicho, kiedy laser omija tarczę i uderza w moje ubranie. ~Sześć razy, ech?~ Przeciwnicy byli tak dobrzy, jak się spodziewałem, nie wiem nawet, czy moje odbicia można zakwalifikować jako umiejętności bądź szczęście. ~To jest... Trudniejsze niż blokowanie ciosów.~ Wzdycham, po czym schodzę z platformy, jednak z podniesioną głową. Dałem z siebie wszystko, nie mam powodów do wstydu, nawet jeśli nie za długo przetrwałem. Nawet jeśli nikogo innego to nie obchodzi, to dla mnie duma jest ważną sprawą. ~A teraz... Co?~ Spoglądam na swoje świecące ubranie. Ciekawe, kiedy przestanie się świecić... ~W każdym razie, to jeszcze nie koniec!~ Na razie przyglądam się "bardziej doświadczonym" osobom na reszcie platform, jak oni sobie z tym radzą, w szczególności zapamiętuje ich tricki, szczególnie te powtarzające się. Jeśli nauczę się bronić przed nimi, to powinienem wytrwać wystarczająco długo, aby utrzymać się na platformie więcej niż kilka minut. Dopiero, kiedy ostatni z nich zejdzie, to próbuję jeszcze raz... O ile ubranie przestanie się świecić.

~... Cóż, wygląda na to, że to nie jest aż tak skomplikowane, jak mogło się wydawać.~ Myślę, przyglądając się zmaganiom zawodników. ~To tak jak w walce. Bloki, zwody i ataki... Jeśli trochę poćwiczę, to chyba powinienem dłużej utrzymać się na platformie...~ Myśli moje zostają przerwane przez tamtego gościa.
- Rozgrywki ligowe? To do tego coś takiego mają? - Mrugam oczami nieco zaskoczony. Nigdy bym się nie spodziewał, że jest to tak popularne, że zrobiono z tego poważną konkurencję. ~Hmmm... Interesujące.~ Lekko się uśmiecham. - Cóż, na pewno profesjonaliści są lepsi od amatorów tego. Wtedy pewnie nie przetrwałbym kilku sekund. Ale to może być ciekawe... Kiedy się odbywają te rozgrywki i gdzie?
Pytam się, kątem oka sprawdzając, ile się posunęła kolejka.

-... Racja.
Kiwam niezauważalnie głową. No tak, jeśli nawet to jest lokalna rozrywka, to ilość ludzi, jaka się gromadzi... Na pewno kilku z nich będzie do tego bardziej się przykładało. ~To jest warte sprawdzenia... Cóż, mimo to i tak wolałbym, aby był mniejszy tłok.~ Niestety, czemu akurat to wszystko rozgrywa się w dyskotece. Głośna muzyka, dziesiątki ludzi, alkohol... ~Nie można mieć wszystkiego naraz... Mimo to jest to interesująca rzecz do treningu.~ Warto to zanotować w pamięci. Tak więc, nie tracąc więcej czasu, na pytanie gościa kiwam mocno głową, a następnie czekam na swoją kolej. Tym razem zobaczymy, ile uda mi się wytrwać.

~Ufff...~ Ocieram pot z głowy. To nie jest takie proste, jak mogło się zdawać. Wygląda na to, ze początkujący są pierwszym celem... Tacy jak ja. ~O jeden lepiej, ech? Potrzebuję więcej treningu.~ Wzdychając, tym razem jednak odstępuje od platformy. Co prawda, chciałbym przetrwać dłużej, ale nie po to tutaj jestem... Przyszedłem tutaj z Hayate-san i zostawianie dziewczyny na dłużej nie jest zbyt szykowne. ~Chociaż... Może zostawiłem ją na zbyt długo....~ Nie liczyłem czasu, ile mi zajęły te dwie potyczki, ale lepiej wrócić, zanim kobieta wybuchnie ze złości. Co prawda, Hayate-san na taką nie wygląda, lecz dziewczyny... Często mają humory bardziej zmienne niż "fakty" Tsukasy.

... Życie bez przerwy przynosi nowe niespodzianki. Nie potrzeba tych całych Hollowów, Shinigami i całego świata duchów, aby sytuacja była bardzo przerąbana. ~Nie było mnie kilkanaście minut i już ktoś się dosiadł... No cóż, samotna, atrakcyjna kobieta siedząca przy barze stanowi pierwszy cel dla takiego rodzaju gości. Byłem nieuważny.~ Kolejna rzecz, którą muszę podszkolić. Podzielność uwagi... W każdym razie, teraz najważniejsze jest przegonienie szkodnika. Co prawda, za starych, dobrych czasów po prostu nie trudziłbym się i rozsmarowałbym szkodnika na blacie, ale obecnie nie mam zamiaru od razu uciekać się do przemocy. To jest ostateczność... Przypomina mi się pewien sposób, opisany w jednej części "Koła nieskończoności". Mimo ignorancji tamtego typka podchodzę do Emi i uśmiecham się szeroko.
- Wybacz za zwłokę, Kawaii, wejście trochę mi zajęło... Jeszcze raz przepraszam, że spóźniłem się na długo oczekiwaną randkę. Mam nadzieję, że się nie gniewasz... - Skłaniam odrobinę głowę, a następnie odwracam wzrok na "adoratora". - A ty jesteś... Mimo to dziękuję za dotrzymanie towarzystwa mojej dziewczynie.
Wciąż się uśmiecham, ale można wyczuć w tej minie mordercze intencje. W końcu, jaki chłopak cieszyłby się, że jego dziewczyna zadaje się z jakimś nieznajomym typkiem?