Stare Boisko

Dziewczynka nie miała szans z napędzonym reiatsu Shirotori'm. Rzeczywiście jej uzdolnienie w magii demonicznej robiło wrażenie, ale pod innymi względami wydawała się być zwykłym dzieckiem. Słabym fizycznie i o niewyćwiczonym refleksie. Brakło również zmysłu wojownika.
Zamknęła oczy zasłaniając twarz rękoma oddając w pełni inicjatywę Shirotori'emu. Gdyby chciał nic nie stało na przeszkodzie, aby zdzielił małą z całej siły bokkenem przez głowę. Wybrał jednak inną opcję i wślizgiem skosił dziewczynkę niczym letnią trawę. Upadła obok białowłosego wydając z siebie jęknięcie.
Trybuny zagrzewały ją do dalszej walki, aczkolwiek krzywi kolegów wspierających Shirotori'ego nadal potrafiły przebić się do jego uszu.
- Dawaj! Zakończ to szybko, lepszej szansy mieć nie będziesz! - Słyszał Kin'a.

Shirotori wykorzystał okazję i chwycił dziewczynkę skutecznie ją unieruchamiając. Mała zaczęła wierzgać tłukąc piętami o nogi białowłosego. Kręciła też dłońmi prawdopodobnie próbując wykonać gest umożliwiający rzucenie kido. Większość zaklęć wymagała wskazania celu, a obecnie została pozbawiona tej możliwości.
Tłum zagrzewał ją do walki, a Shirotori zaczął mówić. Mała wydawała się go nie słuchać, nie ustawała w próbach wyswobodzenia się, a gdy skończył swą cichą przemowę pisnęła przenikliwie.
- Nie poddam się!
Otoczyła ją poświata błękitnego reiatsu. Shirotori poczuł, że zaczyna mu się przeciwstawiać siła większa od niego, lecz trwało to tylko kilka sekund. Aura rozprysła się, dziewczynka jęknęła boleśnie, a przez jej ramiona przebiegł silny skurcz. Dysząc ciężko zawisła bezradnie. Coś znowu nie poszło po jej myśli.
- No dalej. Chyba nie pozwolisz, aby pokonał cię byle świniopas. - Zimny głos Nokogiri'ego przebił się przez okrzyki trybun.

Pomimo motywacji ze strony Nokogiri'ego dziewczynka nie przejawiała już bojowego zapału. Shirotori zadbał o to żeby ten stan rzeczy się nie zmienił. Wypuścił ją z uścisku, po to tylko, aby obrócić ją do siebie i wbić kolano w brzuch.
Jęknęła żałośnie i zwaliła się na ziemię. Skulona i trzęsąca, nie wstawała na tyle długo, że sędzia ogłosił zakończenie walki. Shirotori zdobył dla swej drużyny pierwsze zwycięstwo, co nie spodobało się trybunom, która buczeniem pokazała co myśli o białowłosym. On już jednak stanął nieopodal strefy medycznej.
- Przepraszam - odezwał się Manabu. Palec środkowy i wskazujący prawicy miał obandażowane i unieruchomione. - Poszło mi gorzej niż myślałem. Nawet się nie zmęczył.  Wydawał się bardzo zawstydzony swoją walką. Dziewczyna, która go opatrywała odprowadzała na bok trzymającą się za brzuch dziewczynkę. Wyglądało, że nic poważniejszego się jej nie stało. Tymczasem Shu odbierał ostatnie wskazówki od Shun'a przed finalnym starciem pierwszej serii pojedynków.

Wbrew oczekiwaniom Shirotori'ego Shu zdawał się w dość bojowym nastroju. Skakał z jednej nogi na drugą posyłając śmiałe spojrzenie w kierunku przeciwnej grupy. Najwyraźniej podczas obserwacji pojedynków kolegów odmieniło mu się w dość niespodziewanym kierunku.
W odmiennym stanie ducha znajdował się Manabu. Słowa białowłosego nie podniosły go na duchu. Nadal miał minę zbitego psa, który nie bardzo wie co ze sobą właściwie począć. Tymczasem dwójka zawodników ruszyła ku środku boiska. Waleczny duch Shu budził tym większy podziw jeśli spojrzało się na jego przeciwnika. W drodze ponad dwumetrowy zawodnik rozsupłał górną część kimona i rzucił ją w trybuny. Jego mięśnie wydawały się posiadać własne mięśnie.

Spoiler:

- Oho, stawiałbym raczej na tego bez koszulki. - Znienacka doszedł ich męski głos.
Kilka kroków za nimi stał shinigami. Mężczyzna w średnim wieku z długimi, lekko kręconymi czarnymi włosami. Podrapał się po niechlujnym zaroście spoglądając na nich z rozbawieniem.
- Bez obaw. Nie jestem tutaj po to żeby robić łapanki. O, zaczęło się.
Shu momentalnie odskoczył. Wyciągnął ku przeciwnikowi rękę, z której coś błysnęła zmuszając oponenta do zamknięcia oczu. Chłopak wykorzystał okazję i z rozpędu przywalił w umięśniony brzuch. Szybko jednak cofnął dłoń z grymasem jakby właśnie uderzył w kamienną ścianę. Jego przeciwnik nie spieszył się z kontratakiem. Przetarł oczy, po czym schował prawicę za plecy.
- Jedno ramię wystarczy mi żeby cię pokonać, pchełko! - zawołał tubalnie, co wywołało na trybunach falę oklasków tłumu podekscytowanego nowymi zasadami walki.
Shu nie dał wytrącić się z równowagi i gdy przeciwnik urządzał przedstawienie, on sam przygotowywał się do rzucenia kido kręcąc przy tym młynki dłońmi co dawało dość komiczny efekt. Inkantacja była długa, bowiem nie zdążył jej skończyć, gdy olbrzym rzucił się na niego z uniesioną lewicą. Grzmotnął Shu w bark, ale ten jakimś cudem zdołał zachować koncentrację i wykrzyknął - Kashitsu!
- Może mały zakładzik, hę? - odezwał się shinigami. - Jeśli wygra ten na kogo postawicie to sprezentuje wam mały podarek.

Shirotori chyba uraził shinigami, bo ten założył ramiona na piersi i wydął dolną wargę.
- A skąd mi o tym wiedzieć? Nie wiem o co się założyliście. I jeśli nie masz wiary w swoich towarzyszy, to postawienie na przeciwnika przynajmniej osłodzi potencjalną porażkę. Wiara to jedno, a logiczne przewidywanie drugie.
Manabu się nie odezwał koncentrując uwagę na walce, gdzie nastał lepszy czas dla Shu. Jego przeciwnik z zaciśniętą szczęką podrygiwał cudacznie w dziwnej karykaturze tańca. Niezdolny do uniknięcia ciosów przyjął dwa uderzenia bokkena na umięśniony brzuch. Shu krzyknął unosząc broń ponad głowę, lecz wtem dłoń przeciwnika wystrzeliła i zakleszczyła się na bokkenie.
- Noo, całkiem nieźle. Ale koniec tej dziecinady!
Jego kolano łupnęło w brzuch Shu, acz nie z pełną siłą. Chłopak zrezygnował bowiem z siłowania się i puścił bokken chcąc zwiększyć dystans i dopiero wtedy dotarło do niego uderzenie. Muskularny zamachnął się zdobyczną bronią, lecz Shu dowiódł prawdziwości swych słów o posiadanej szybkości i zdążył się uchylić.
- Całkiem nieźle sobie radzi ten mały. Aczkolwiek wynik walki i tak jest już przesądzony - rzekł już całkiem poważnie shinigami.
Shu nic sobie nie robił z przewagi gabarytów przeciwnika i podjął się straczeńczej szarży, w której wspomagała go poświata reiatsu okalająca jego ciało. Przemknął pod kolejnym poziomym cięciem i chyba miał zamiar wrazić kolano w krocze przeciwnika, lecz ten stanął bokiem jednocześnie podkładając nogę, o którą Shu się wywrócił. Muskularny chłopak przygwoździł Shu kolanem do ziemi, chwycił jego rękę i zaczął odciągać ją do tyłu.
- Poddaj się pchełko, albo wyrwę ci tą łapkę!
Shu jęknął, ale podobnie jak mała dziewczynka nie miał zamiaru poddać się nawet w obliczu pewnej porażki. Zdezorientowany tym siłacz spojrzał na Nokogiri'ego, który z zimnym wyrachowaniem kiwnął głową nakazując kontynuację walki.

Shinigami wydał się usatysfakcjonowany bardziej pokornym podejściem Shirotori'ego.
- Spokojnie, wszystko jest w porządku. Przynajmniej z mojej strony. Nie wiecie o co właściwie im chodzi? To niedobrze. Zawsze warto jest poznać motywy jakie kierują waszymi przeciwnikami. Zrozumienie wroga ułatwia nam odniesienie nad nim zwycięstwa.
Z delikatnym niepokojem obserwował przebieg walki, jakby obawiając się, że walczący mogą przekroczyć pewną granicę odróżniającą twardy studencki pojedynek od bezlitosnego mordobicia.
- Z dywizji V odpowiedzialnej za akademię - odpowiedział cichym głosem.
Młoda panna, również zapatrzona w pojedynek, wzdrygnęła się gdy znienacka została zaatakowana pytaniem. Spojrzała niepewnie na białowłosego, lecz agonalne wycie i paskudny chrzęst pochłonęło jej uwagę bez reszty. Każdy bez wyjątku spoglądał teraz na mięśniaka wstającego nad wstrząsanego dreszczami Shu. Przez chwilę słychać było tylko jęki chłopaka, a potem zapanował chaos. Publiczność zaczęła buczeć, że posunięto się za daleko. Medyczka dopadła do porażonego bólem Shu. Podobnie ku niemu porwał się Manabu, a także Shihouin z przeciwnej drużyny. Rozkojarzony sędzia całkowicie stracił głowę stojąc z otwartymi ustami gapiąc się na zbiegowisko na środku pola walki. Do porządku krzykiem przywołał go Nokogiri, aby zrobił co do niego należy i ogłosił zwycięstwo mięśniaka. Jakby nie patrzeć Shu nie był już zdolny do kontynuowania walki.

Nokogiri spojrzał na Shirotori'ego, jak na małego i denerwującego pieska, który ujada głośno bez większego powodu.
- I to właśnie robimy. Uczciwy i honorowy pojedynek na miarę SHINIGAMI, a nie bachorów bijących się kijami. Walczycie jeden na jednego mając tą samą broń, a że ten tutaj nie wiedział kiedy się poddać? Będzie mieć nauczkę na przyszłość, że w pewnym momencie trzeba przyznać się to porażki. I nie rozpaczaj tak nad nim. - Spojrzał na markotne trybuny i zaczął przemawiać mocnym i pewnym głosem. - Wszyscy tutaj chcecie zostać shinigami, tak? W takim razie musicie być gotowi postawić na szali wasze zdrowie i życie podczas wykonywania obowiązków i to nie raz, lecz tyle razy ile będzie tego od was wymagano. Myślicie, że ta larwa jest taka biedna i tak bardzo ją boli? W takim razie uciekajcie szybko pod spódnicę mamusi! Nie raz bogowie śmierci toczyli dalej walkę pomimo straty kończyny czy oka. Ten tutaj skoro jest taki hardy to powinien wstać i kontynuować walkę nie zważając na ból. Być może wtedy zdobyłby mój szacunek jako ktoś godny zanpakuto, ale jak widzicie woli się tarzać w pyle jak pędrak. - Spojrzał na Shu jakby rzeczywiście był robactwem. - A teraz weźcie go stąd, bo blokuje kolejny pojedynek. - Zwrócił się bezpośrednio do Shirotori'ego uśmiechając się półgębkiem. - Pomścij go. Pokonaj dwóch pozostałych zawodników z mojej drużyny.
Przemowa Nokogiri'ego uciszyła trybuny, ale nie tych, którzy byli na dole.
- Nie będę walczyć. - Kucający obok Shu Shihouin powstał i obrzucił Nokogiri'ego wyzywającym spojrzeniem. - To było niepotrzebne! Godziłem się na uczciwy pojedynek między kolegami studentami, a to co tu widzę wygląda mi na zwykłe mordobicie!
- Nikt z pierwszorocznych nie będzie już walczył! - Chmurny niczym burza Shun podszedł na czele swoich towarzyszy. - Nokogiri! Nie próbuj owijać w piękne słówka swoich podłości. Liczyłeś na to, że chłopak będzie walczył do końca, czyż nie? Dzięki temu mogłeś dać upust swemu okrucieńswu, ale nie myśl, że to ujdzie ci płazem... Wyzywam cię na pojedynek!
Nokogiri wybuchnął zimnym, okrutnym śmiechem.
- Odejdź, nudzisz mnie. Nie stanowisz dla mnie żadnego wyzwania i nie próbuj nawet odwoływać pojedynku. Musi się odbyć, aby sprawy pomiędzy nami, a tymi pierwszorocznymi zostały unormowane. Jeśli Shihouin jest takim miękkim tchórzem to jego już sprawa, że przynosi hańbę swemu nazwisku. Nie on zresztą pierwszy. - Shihouin zjeżył się i przez moment wydawało się, że rzuci się na Nokogiri'ego, ale doglądająca Shu studentka chwyciła szlachcica za rękę nie odrywając wzroku od rannego.
- Także jeden na jednego. Ostatni pojedynek tego wieczoru - Nokogiri kiwnął na Shirotori'ego. - Gotów?

- Och? Jesteś tego pewny? - Nokogiri uśmiechnął się delikatnie. - Na twoim miejscu nie wychodziłbym myślami tak daleko w przyszłość. Skup się na tym co teraz cię czeka.
Odwrócił się na pięcie i odszedł kawałek dalej żeby zrobić miejsce. Cierpiącego Shu zabrano na bok i tylko Shun ociągał się z wyjściem. Wcale nie wydawał się zadowolony z tego, że jednak walka dojdzie do skutku.
- Uprzedzam, Nokogiri. Jeśli ty i twój sługus ośmielicie się znowu pójść za daleko, to wkroczę od razu i wtedy już się nie wymigasz.
Szlachcic nie wydawał się tym przejęty. Zakręcił tylko ręką w kurtuazyjnym geście kłaniając się lekko. Shun klepnął Shirotori'ego po ramieniu życząc mu powodzenia i tak na polu bitwy została tylko dwójka walczących i sędzia, który wyglądał jakby marzył już tylko o zagrzebaniu się pod kocem na łóżku. Mięśniak z naprzeciwka strzyknął kilka razy kośćmi rozciągając kark.
- Nie licz, że i tobie dam taryfę ulgową. Moja hojność na dziś już się wyczerpała. - Wyprężył tors. Blade światło księżyca oblewało doskonale wyrzeźbioną sylwetkę. Trybuny zamilkły w oczekiwaniu, a sędzie znużonym głosem zarządził rozpoczęcie ostatniego pojedynku.

To Shirotori zareagował szybciej, gdy sędzia zarządził rozpoczęcie walki. Skoczył ku przeciwnikowi, który dopiero przyjmował pozycję obronną. Zgromadził reiatsu, ale brak inkantacji utrudnił zapanowanie nad nim i zamiast przemienić się w groźne zaklęcie, energia rozprysła się w fali czerwonego światła odchodzącej od dłoni pechowego magika.
Przeciwnik uśmiechnął się i wskazał szarżującego palcami.
- Sai!
Ramiona Shirotori'ego odchyliły się gwałtownie za plecy uniemożliwiając przeprowadzenie ataku, podczas gdy rywal uniósł bokken, aby zaatakować owieczkę, która wręcz sama rzuciła mu się w ramiona.
Białowłosy widział mknący ku głowie bokken. Schylił się i wykorzystując prędkość przebiegł obok draba czując jedynie muśnięcie na plecach. Ubiegł jeszcze kilka metrów i oto stali do siebie plecami z tym, że mięśniak nie miał wykręconych ramion. Tyle dobrego, że Shirotori'emu, udało się utrzymać bokken.


[- 10 PR]

Wraz z reiatsu przelewanym do mięśni Shirotori czuł, jak w jego ramionach wzmaga się siła, dla której przełamanie tak niskopoziomowego zaklęcia było niczym złamanie zapałki. Odzyskał pełną swobodę i już odwracał się do przeciwnika, gdy nadeszło łupnięcie. Plecy ozwały się bólem, gdy bokken smagnął białowłosego po plecach. Po przeciwniku obdarzonym taką muskulaturą można jednak było spodziewać się mocniejszego uderzenia. Shirotori w żaden sposób nie został wyłączony z walki. Udało mu odwrócić się do wroga i nawet wyprowadzić cios w okolice kolan, który jednak został z łatwością zblokowany.
Przeciwnik reagował bardzo szybko. Musiał wspomóc się znaczną porcją reiatsu, aczkolwiek takie wzmocnienie nie mogło trwać długo. Już teraz jego ruchy spowolniły, lecz nie powstrzymało go to przed kolejnym atakiem. Bokken śmignął z lewej strony, lecz Shirotori wywinął się zwinnie ustępując w tył. W normalnych warunkach rzeczywiście zdawał się posiadać przewagę szybkościową nad mięśniakiem.


[ - 7 PŻ, - 5 PR]

Nie tylko Shirotori wpadł na pomysł, aby zwiększyć szybkość ruchów przy pomocy reiatsu. Oba bokkeny z głośnym świstem przecinały powietrze zmieniając się w brązowe smugi. Zmysły białowłosego były naprężone do granic możliwości. Wszelkie bodźce jego mózg przetwarzał znacznie szybciej, wobec czego miał wrażenie, że wszystko oprócz niego i jego przeciwnika zamarło niemal w bezruchu. Nawet głosy publiczności stały się nienaturalnie rozciągnięte w czasie. Niesamowite wrażenie, lecz Shirotori nie miał komfortu, aby się nim napawać.
Pierwszego ciosu mięśniak nie zdążył zablokować, lecz bokken tylko musnął jego umięśnione torso. Drugi atak zdążył już zatrzymać i zaraz wyprowadził kontrę prosto na głowę, lecz białowłosy zdołał się uchylić. Mimo wszystko wciąż zdawał się reagować nieco szybciej. Udowodnił to kolejnymi dwoma uderzeniami. Te w podbrzusze okazało się kolejnym draśnięciem, lecz już w kolano udało się mu uderzyć z całą mocą, chociaż miał wrażenie, że przywalił w głaz, a nie w ciało i kość. Przeciwnik skrzywił się, ale zaraz potem na jego twarzy wykwitł uśmiech.
Okrzyki widowni na powrót zaczęły do nich docierać z odpowiednią prędkością. Świat wokół przyspieszył, chociaż bardziej prawidłowo byłoby powiedzieć, że to oni stali się wolniejsi.
- W ten sposób możesz uderzać we mnie całą noc, a i tak nie zdołasz mnie powalić - zakpił, jednocześnie cofając się powoli.
Oddychał ciężej niż przed chwilą. Wyglądało na to, że poświęcił już sporo z zasobów swojego reiatsu, aczkolwiek to samo tyczyło się Shirotori'ego, który miał wrażenie, że jego członki zaczynają ważyć coraz więcej.

[ - 7 PR]

Usta mięśniaka zaczęły się poruszać formując szeptem słowa, natomiast palcem kreślił coś w powietrzu. Jakiś symbol, bowiem ruch pozostawiał za sobą smugę czerwonego reiatsu. Shirotori naparł na cofającego się przeciwnika, który jednak nie podjął żadnej akcji obronnej.
Pierwszy cios białowłosego wszedł idealnie w to samo miejsce, które uderzył przed chwilą. Przeciwnik zadrżał jakby miał zaraz runąć, co jednak nie nastąpiło. Z grymasem na twarzy kontynuował inkantację.
Drugi atak również trafił, lecz tym razem bokken wręcz odbił się od umięśnionego przedramienia. Niczego więcej Shirotori nie zdołał zdziałać, gdyż wraz z krzykiem "geki" został całkowicie unieruchomiony przez czerwoną aurę, która otoczyła jego ciało.
Mięśniak odetchnął głęboko, po czym otarł czoło uśmiechając się zwycięsko. Również wyszczerzony Nokogiri zaczął powoli klaskać. Klask... klask... klask.
- No... przez chwilę myślałem nawet, że mnie dopadniesz - rzekł mięśniak. Podrzucił swój bokken, po czym złapał go i bez ostrzeżenia rąbnął Shirotori'ego w głowę. Białowłosego zamroczyło, lecz podtrzymywany przez zaklęcie nie upadł.
- Stop! Przerwać to! - Usłyszał krzyk Shuna.
Mięśniak po raz kolejny zachwiał się i tym razem padł na tyłek. Nikt go nie zaatakował, najwyraźniej do reszty zużył swoje zasoby reiatsu. Wciąż się uśmiechał, a przynajmniej do chwili, gdy zorientował się, iż Shirotori wciąż jest przytomny.
Miejsce uderzenia pulsowało tępym bólem. Do oczu naszły łzy, ale po takim ciosie od kogoś tak umięśnionego białowłosy rzeczywiście powinien odpłynąć świadomością bardzo daleko. Trzymał się jednak i miał wrażenie, że mógłby ustać nawet bez podtrzymującego kido.
Tymczasem zanosiło się na kolejne starcie pomiędzy dwoma grupami, gdy na polu walki ze świstem pojawił się shinigami, który dotychczas biernie przyglądał się walce. Dosłownie się pojawił. Czyżby to było to osławione shunpo? Najważniejsze jednak, iż obecność boga śmierci ostudziła bojowe zapały studentów, którzy zamilkli w osłupieniu. Przynajmniej oni, bo trybuny zaczęły się w popłochu opróżniać. Widzowie brali nogi za pas, lecz shinigami nie przejmował się tym. Obszedł powoli Shirotori'ego, po czym uniósł dłoń.
- Pozwólcie, że przejmę rolę sędziego. - Obiekcje się nie pojawiły. - Wygląda na to, że kolega bez koszulki całkowicie opadł sił dlatego jeśli kolega unieruchomiony zdoła się uruchomić zostanie ogłoszony zwycięzcą. W przeciwnym razie będziemy mieć remis.
Shirotori cały czas był obrócony w kierunku grupy Nokogiri'ego dlatego też pomimo zapadających ciemności dobrze widział jego na wpół przerażony, na wpół wściekły grymas.

Naprężył wzmocnione ostatkami reiatsu mięśnie, lecz nie poruszył choćby palcem. Bezskutecznie siłował się w zaklęciem odczuwając coraz większe zawroty głowy. Ostatni wysiłek, którego powodzenie uczyniłoby cierpienie kolegów nieco mniej daremnym.
- Dasz radę! - Usłyszał Kin'a, a za nim rozległy się kolejne dopingujące głosy. Krzyczały osoby z grupy Shun'a, krzyczała część trybun. Towarzysze z grupy również zagrzewali go do wysiłku, chociaż wątłą zachętę do walki Shu ledwo wychwycił.
Wszystko nadaremnie. Co prawda Shirotori zdołał lekko poruszyć ramionami, lecz wtedy wzmacniające reiatsu zostało do cna wyczerpane. Białowłosego po raz kolejny od niechybnego upadku uchroniła moc wiążącego zaklęcia, ale trudno było być za to wdzięcznym.
- Mamy zwycięzców! - Shinigami wskazał wyciągniętym ramieniem na mięśniaka, bo dziewczynka i Shihouin nadal stali w obszarze medycznym. Nokogiri z zimną satysfakcją wymalowaną na twarzy ukłonił się shinigami'ego, a za przykładem poszli jego przyboczni.
Bóg śmierci klepnął Shirotori'ego, który poczuł, że znów może się ruszać i zapewne pierwsze co by zrobił to zapoznanie się z ziemią, lecz Shun zdążył podejść i podparł niebezpiecznie słaniającego się na nogach studenta.
- Dałeś z siebie wszystko -wyszepnął. - Chociaż lepiej wyszedłbyś gdybyś zastosował się do moich rad...
Z trybun rozległy się pojedyncze oklaski. Studenci zaczęli się zbierać, bo pora późna, a jutro trzeba wcześnie wstać na zajęcia. Podeszli koledzy z drużyny, oraz Shihouin. Shu wsparty zdrowym ramieniem na Manabu, był przeraźliwie blady, ale mimo to uśmiechał się.
- Heh, no i mamy to za sobą panowie. Nie poszło nam tak źle, co?
- Najmocniej przepraszam za kolegów. - Shihouin ukłonił się im niemal do stóp. - Jeśli mogę wam za to jakoś zadośćuczynić to proszę mówcie!

- Daj spokój - żachnął się Shu. - Jako jedyny wygrałeś swój pojedynek i jeszcze nieźle dawałeś radę temu przeklętemu osiłkowi, a on przecież z najlepszej klasy! Ja nie wiem jakim cudem trafiłeś do nas, a nie do nich.
Kolega nie przypominał duszy, której dopiero co złamano rękę. Zamiast tego zachowywał się jak student, który dopiero co opuścił klasę po trudnym egzaminie. Manabu zachowywał się z większą rezerwą, aczkolwiek również na jego twarzy dało się wyczytać ulgę, że mają już to za sobą.
Tymczasem skruszony Shihouin ze zwieszoną głową tłumaczył, jak to się w ogóle stało, że się tu znalazł.
- Nokogiri-san powiedział, że ma to być zwykły pojedynek między uczniami dwóch klas. Podobno często takie się odbywają, a ja chciałem się sprawdzić dlatego przystałem na dołączenie do jego grupy. Nie wiedziałem, że kryje się za tym jakaś większa historia.
- Teraz już wiesz, że temu padalcowi nie można ufać - powiedział może nieco zbyt ostro Shun.
- Co było to się nie ostanie. - Kin klepnął kolegę w plecy. - Teraz będzie już wiedział żeby się z tą kanalią nie zadawać. - Popatrzył po zgromadzonych. - To co? Idziemy uczcić waszą odważną walkę? Emm, no w sumie nie wyglądacie na zbyt zdolnych do tego. No, ale grunt, że jutro dzień wolny to sobie chociaż trochę odpoczniecie.

- Słusznie. Wypocznijcie młodzieży. - Podszedł uśmiechnięty shinigami. - Zwłaszcza wasza dwójka. Nie chwaląc się jestem całkiem niezły w medycznym kido, ale nawet ja samą magią nie sprawię, że wasze kości znajdą się z powrotem w jednym kawałku.
Shirotori i drużyna pod porządną eskortą Shuna i jego towarzyszy udali się do akademii. Shu i Manabu poszli lizać rany w skrzydle medycznym, a białowłosy podążył do pokoju w akademiku. Jego życzeniu stało się zadość, bo żaden ze współlokatorów nie zmącił spokoju swoją obecnością. Mogło to zastanawiać gdyż pora zrobiła się naprawdę późna.
Shirotori odczuwał zarówno zmęczenie, jak i głód. To pierwsze raczej silniejsze, a po za tym w stołówce zawsze mógł natknąć się na podekscytowanego widza, który chętnie porozmawiałby o walce na boisku.