Kwatera Kitsune Tagaruma

-O widzę kolejny błąd, właśnie straciłeś ostatnią figurę. Odpowiedział już mnie zadowolony oficer Goro, mimo wszystko mrugając okiem do Rolanda.
-Hehe świetnie to ja ruszę się swoja wierzą na f8, o nie ty stary pierdzielu zmyliłeś mnie heh.
-Hehe o chyba się pomyliłem, tak jak ty. Chyba twój ruch Kitsune .

Zbijam wieżę swoim pionkiem na f8 i zmieniam na damę.

- jeszcze nie koniec, mówiłem że wygram

-Ah kurde ale zje------. Ruszył się królem na 7c, z powodu twojego szachu wynikającego z twojego wcześniejszego ruchu.
-Jeszcze nie skończyłeś skup się. Odrzekł poważnie Goro.
-Twój ruch młody.

Ruszam się królem na H4

- trochę źle to rozegraliśmy, bo powinienem się nim ruszyć przy szachu, ale chyba sobie darujemy, nie masz nic przeciw?

Przeciwnik siedząc w ciszy i skupieniu poruszył konikiem na 4e. Unikając atak twojego króla.
-Tak łatwo ci konika nie oddam.
-HEhe ale to dziwnie zabrzmiało. odrzekł buchając śmiechem Goro. Całej waszej grze przyglądał się bacznie Roland, jednak chyba się znudził bo poszedł w kierunku lektyki.

Po chwili namysłu daję królową na E7

- szach

-Ah teraz ty się mną pobawisz co. Ruszył królem w tył na c8 tym samy unikając mata.
-Hehe może się podasz Hahashi. Odezwał się Goro zadowoleniem na ustach.
-Nimów hop twój ruch Kitsune.

- króla uratowałeś, ale nie konia.

Zbijam konia damą.

-W takim razie mój ruch to szach. Przesunął królową na h2.
-No nieźle nieźle.

Spokojnie przesuwam króla na G5

- To nie potrwa długo.

Hahashi z zdenerwowaną miną wstał od szachownicy i kopnął w nią.
-Wygrałeś ta cholerna gra mi nie idzie. powiedział cicho.
Po czym odszedł do Goro i zaczął z nim rozmawiać, po jakiś 10 min. Goro wrócił.
-Dobra ruszamy dalej mamy dodatkową piątkę do ochrony.
-Heh dobra robota Kitsune.

- Cieszę się, że mogłem pomóc.

Uśmiechnięty znów stanąłem za lektyką i czekałem aż ruszymy dalej.

Długo czekać nie musiałaś, po jakiś 5 min. ruszyliście w dalszą podróż tylko że w liczniejszej już grupie. Zgodnie z planem szliście lasem, aby dotrzeć jak najszybciej na miejsce. Zapadał pomału zmroki. Mimo to szliście dalej nie przewidywano tu postoju dopiero następnego dnia mieliście się przespać. W dalszych zakątkach rokungai. Nagle ku twojemu zdziwieniu i zresztą reszty pochodu coś was oślepiło na krótką chwile. szliście jednak dalej. Po chwili zauważyłeś jednak przelatującą między drzewami kobieca postać.

Położyłem dłoń na rękojeści gotów ją szybko wyjąć, rozglądam się uważnie wokół. Pytam się kogoś z grupy:

- Co to było?

-Nie mam pojęcia ale trzymajcie się na baczności. W tej samej chwili coś szybko przebiegło obok ciebie nawet nie zdążyłeś zauważyć a trzech waszych kompanów padło trupem. W tym samym momencie Hahashi i Goro wskoczyli za tym czymś do lasu.
-Ronald przejmujesz dowodzenie.
-Szybko za lektykę uciekamy do pobliskiego miasta.
Nie wiesz co to było ale było naprawdę szybkie i potężne.

Widząc, że nawet nie za bardzo ma sens obrona tyłów staram się pomóc szybciej nieść lektykę.

Przyspieszyliście co sił, osiągając dość niezłą prędkość.
-Kó----- co to było. - odezwał się jeden z chłopów.
-Hahashi pomści ich. odezwał się jeden z pozostałej dwójki przyjaciół Hahasiego . Biegnąc dalej znowu zauważyłeś biegnąca między drzewami posturę kobiety. Po chwili przed wami znalazła się postać owinięta niebieskim płaszczem.
-Oddajcie dziecko a nic wam się niestanie. - odezwał się piękny delikatny kobiecy głos.

Wyjmuje miecz i czekam w gotowości na rozkazy Rolanda.

-Ja się tym zajmę, Kitsune doprowadź ich do miasta. W trakcie rozkazu postać zrzuciła swój płaszcz, ukazując się wam.
Była to przepiękna niebiesko oka szatynka w wieku 25 lat może ciut mniej lub więcej, o idealnej figurze jej lewą część twarzy zakrywała pęknięta maska przypominająca maskę pustych. Maska przypomina ludzką twarz, zakończoną kilkoma kościanymi ostrzami na brodzie. Z tego co czytałeś to chyba Vaizard. Wszyscy po za Rolandem wpadli w strach dwóch pozostałych wojowników Hahasiego rzuciło się w stronę przeciwnika, krzycząc w szale.
-Giń za naszych przyjaciół.

Krzyczę nieco ostrzejszym tonem, zwłaszcza do shinigami:

- nie pora żeby tu tak stać, mamy zadanie do wykonania! Idziemy dalej, chwytać lektykę i migiem! Oficer się nią zajmie.

Kieruję się do przodu lektyki i czekam aż lektyka ruszy.

-Ofi-gdy jeden z chłopów trzymających lektykę mówił, obok ciebie śmigła kobieta nabuzowana sporym rejetsu, ledwo zauważywszy jej ruchy-cera tu nie ma. Po tym jak chłop dokończył trzymał zamiast lektyki tylko kijki, Zaś Roland szybko wyskoczył w stronę przeciwniczki. Która ledwo uskoczyła wykorzystując jeszcze skupione rejetsu.
-To wasza ostatnia szansa oddajcie mi dziecko.
Stoi teraz jakieś 10 metrów odważ z poważną miną, przyjmując postawę do ataku trzymając miecz oburącz, mówiła dalej.
-Chyba nie chcecie tu zginąć.
Zdziwieni tym wszystkim, przyjaciele Hahasiego ulotnij się w lesie teraz zostałeś tylko ty, Roland i dwóch chłopów przy lektyce zresztą przerażonych losem zdarzeń.

Sam lekko przerażony trzymam kurczliwe katanę w ręku, patrzę na Rolanda i pytam się:

- co teraz? Damy jej radę?

-A mam inne wyjście. Po chwili zastanowienia, zwrócił się do ciebie ponownie obracając głowę.
-Albo nie bierz dzieciaka a ja się nią zajmę, a raczej spróbuje. Wyskoczył szybko w stronę kobiety która z uśmiechem na twarzy spuściła gardę cofając się do tyłu. Tak jak by przewidziała ruchy.
-Nawet o tym nie myśl przystojniaku. -spojrzała w twoja strone i puściła ci oko. Gwałtownie odskakujac tworząć przy tym tumany kurzu, po chwili widziałeś lecącą w twoją strnę okurzonom jeszcze postać. Skubana jest szybka.

Starając się opanować strach postawiłem na jedną kartę i zrobić blef - zacząłem biec tak żeby mnie mogła dogonić i w ostatnim momencie wykonać szerokie cięcie jak najszybciej i najmocniej mogę(+9szybkość, +9 siła).

-W ten sposób mnie nie oszukasz, ulatniasz zbyt dużo energii- mówiła kobieta odskakując w tył, przewidując twój ruch. Jesteś jednak zdolny wybić się tak szybko aby wykorzystując swoja energie do uderzenia. Tumany kurzu opadły odsłaniając wszystko, Roland zakrwawiony wbił się na gałęzie drzewa przebijając sobie bark chyba stracił przytomność zostałeś sam, nie licząc przestraszonych chłopów. Kobieta stojąc już na ziemi mówiła dalej. -Świetnie podoba mi się twój zapał morze chcesz zostać jednym z nas.

Różne myśli kłębią mi się w głowie"potrafiła uniknąć czegoś takiego! I o co chodzi być jednym z nas..." Staram się nieco kupić czasu:

- K-kim jesteś? Jesteś vaizardem prawda? Po co ci to dziecko, przecież ono nie jest shinigami!

Stanęła w oddali spuszczając gardę, spojrzała na ciebie przenikliwym wzrokiem.
-Brawo zgadłeś, dopiero się uczę ale jestem vaizardem.
-A co dziecka to jeden z nas, mój mały podopieczny. mówiąc dalej spojrzała w lektykę i potem znowu spojrzała na ciebie ujmującym wzrokiem.
-A ja jestem piękną kobietą, która może ci pokazać lepszy świat.

Nie mogę się uspokoić, nie mogę powstrzymać drżenia rąk *kur.. co robić? Co robić?* . Ostatecznie decyduje się...


- Nie mogę pozwolić oddać ci tego dziecka, będziesz musiała je zabrać siłą.

Staje w pozycji do walki i czekam na mojego przeciwnika w pełni gotowości.

-Takiej odpowiedzi się po tobie spodziewałam, nie zawiodłeś mnie. Może jednak chcesz się przyłączyć . Kończąc zdanie pojawiła się obok ciebie przyciskając twój miecz do twoje klatki nie dość, że jest szybka to jeszcze nieco silniejsza od ciebie. Ta walka na pewno nie należy do łatwych.
-Może się troszeczkę zabawimy. Na chwile odskoczyła po czym zaczęła napierać na ciebie gradem szybkich ciosów.
Jeden z chłopów zachowując resztkę odwagi wydarł się nie pewnie, wyskakując za lektyki z maczetą w ręku.
-Co mamy robić panie.

Nie mając nic innego co przychodziłoby do głowy staram się powiedzieć:

- Posiłki... idź po posiłki i powiedź im co się stało!

Staram się nieznacznie zwiększyć swoją szybkość (+3szybkość)