Katakubmy Hollow

Obudziłeś się... znalazłeś się w jakimś zadupiu... nie wiedziałeś gdzie... byłeś zupełnie sam...

Powoli wstaje, szukam wzrokiem jakiegoś źródła światła, w którego kierunku mogę iść.

Zauważyłeś owe światło... było nie daleko... pomyślałeś że to na pewno jest wyjscie... wiec się skierowałeś w stronę światła... szedłeś i szedłeś... wydawało Ci się na początku że wyjście jest blisko ale wcale tak nie było... szedłeś już tak od paru godzin i czułeś się tak jakbyś w ogóle nie zbliżał się do owego wyjścia... zacząłeś już odczuwać głód i pragnienie...

*Hmm... coś jest nie tak, wcale się nie zbliżam, czyżby zasadzka?*

Zamykam oczy, żeby zmysł wzroku mnie nie rozpraszał, staram się skupić i wyczuć jakąś duchową moc poza moją.

hmm... może to po prostu jest jakaś iluzja i wystarczy że małą ilością reaitsu ją zniszczysz...

Gdy się skoncentrowałeś nie wyczułeś żadnej energii duchowej... najwyraźniej rzeczywiście coś było nie tak...

Staje na dwóch nogach i uderzam mocno w podłoże wzmacniając dodatkowo reiatsu(+5).

taa udało CI się w końcu przełamać iluzję... okazało się że jesteś w jakimś lesie...

Rozglądam się dookoła czy w pobliżu nie ma innych Pustych, następnie udaje się tam gdzie wydaje mi się, że jest Las Noches.

Hmm... nie było nic oprócz kwarcowych drzew... które były bardzo wysokie i prawdopodobnie sięgały aż na powierzchnie... rozglądałeś się po terenie... nagle usłyszałeś ryk... ale to nie był ryk pustych tylko czegoś innego... wiedziałeś że to coś się do ciebie zbliża...



(sorka że nie piszemy w lesie menosów ale już ktoś tam pisze więc będziemy w tym temacie pisać niestety...;/)

Obracam się w stronę ryku czekając na przeciwnika gotów do walki

Cytat :

(sorka że nie piszemy w lesie menosów ale już ktoś tam pisze więc będziemy w tym temacie pisać niestety...;/)

Nie szkodzi xD

I nagle przed soba zobaczyłeś z 10 menosów... pomyślałeś odrazu ze coś się szykuje...

opuściłem łuk wiedząc, że i tak nie dam rady nawet z jednym, zaczynam pędzić między drzewa, tam gdzie menosy nie wcisną się i je obserwować bacznie.

Pomyślałeś sobie o co chodzi? Co jest grane?
Postanowiłeś że bedziesz ich śledzić...

Powoli za nimi idę i z bezpiecznej odległości bacznie obserwuję, wydaje mi się, że to może skończyć się powstaniem Adjuchasa.

Śledziłeś ich... i w końcu się zatrzymali... nie wiedziałeś dlaczego tak zrobili...

Spojrzałem w kierunku nadchodzących menosów
-Gilianie... tępe maszyny do zabijania... pfff i pomyśleć, że kiedyś też mogę stać się jednym z nich- mruknąłem pod nosem. Tak naprawdę podziwiałem ten widok, oczami wyobraźni widząc jak ta grupa sieje popłoch w mieście swymi Cero.

Trochę zbliżyłem się trzymając kilka strzał gotowych wystrzelić, jeżeli zaczną się zjadać nawzajem może być różnie - albo najem się ochłapami lub zaatakuje osłabionego gilliana albo całość dojdzie do końca, powstanie Adjuchas, a wtedy pewnie po mnie.

Staram się wypatrzeć czy któryś z nich nie różni się od siebie: maską lub czymś innym.

Benorn:
Patrzyłeś na menosów jak się patrzą się na vasto... po chwili vasto powiedziała bardzo głośnym głosem:
A więc idziemy na wojnę! wyjęła przy tym swój Zanpakutou
------------------------
Easley:
Już chciałeś któregoś z nich zaatakować ale usłyszałeś donośny rozkazujący kobiecy głos... czyżby miała na gillianami władze? Któż to może być? Byłeś tak ciekawy że skradając się chciałeś zobaczyć co się dzieje...


(najpierw Easley później Benorn)

Nadal trzymam dystans, staram się dyskretnie obejść je tak, by widzieć kto jest właścicielem kobiecego głosu. Trochę zwalniam napięcie na łuku nie widząc póki co sensu żeby go natychmiast użyć.

Spoglądam na kobietę z rosnącym szacunkiem. Kontrolować taką potęgę, to marzenie niemalże każdego pustego.
-Jest niewiarygodna- mruknąłem pod nosem. Czułem jak narastała we mnie chęć do bitwy, powoli adrenalina zaczęła mieszać się z krwią.
-Na wojnę, na wojnę- podśpiewywałem pod nosem.

Shinigami który stał koło vasto powiedział spokojnie spoglądając w stronę Easleygo (nie wiem czy dobrze napisałam... jeśli nie to sorka...xD):
Chyba mamy kolejnego pustego który z chęcią by poszedł na wojnę z nami...
Automatycznie wszyscy spojrzeli w tamtą strony co shinigami... natomiast vasto-kobieta powiedziała do Ciebie (Easley):
Nie bój się... nic Ci nie zrobimy... potrzebujemy każdego pustego do tej wojny...
Ty (Benorn) natomiast już nie mogłeś się doczekać aż pójdziecie na tą wojnę...


(kolejka: Easley, Benorn)

Podszedłem nieco bliżej i zapytałem się:

- na jaką znowu wojnę? Kim jesteś i dlaczego miałbym Ciebie słuchać?

Wciąż wpatrzony w Vasto Lorde w pierwszej chwili nie zauważyłem nowo przybyłego. Dopiero głowa i słowa skierowane do Easley'a przez mą nową panią spowodowały, że i ja zwróciłem głowę w jego kierunku.
*Cóż za stary osobnik*- przeszło mi przez myśl, gdy po chwili z jego ust padły słowa.
*JAK ON ŚMIE ZWRACAĆ SIĘ W TAKI SPOSÓB DO VASTO LORDE!!!!*- czułem jak wszystko gotowało się we mnie. Zacisnąłem pięści i postąpiłem trzy kroki do przodu
-JAK ŚMIESZ!! Kim Ty niby jesteś, aby zwracać się do Vasto Lorde takim tonem!!- wskazałem dłonią na moją panią

Spoglądam na Hollowa z lekkim zażenowaniem:

- nie z Tobą rozmawiam, pionku - po czym patrzę na niego lekko drwiąco - chyba, że zwrócisz uwagę inaczej niż mocnymi słowami.

-Pionku?!- zaczęła latać mi brew ze złości - Ty cholerny szyszkojadzie, niech no Cię zaraz dorwę- rozłożyłem lewą dłoń by móc zadać cios pazurami, ugiąłem nogi i ryknąłem
-Odszczekaj te słowa, albo będziesz moją dzisiejszą pierwszą ofiarą.

Stanąłem frontalnie do niego, podniosłem łuk i napiąłem kilka strzał w jego kierunku, twardym, pewnym siebie głosem przemówiłem w jego stronę:

- czekam na Ciebie.

Lecz vasto lorde stanęła na przeciwko was... jakby chciała was powstrzymać od walki... zwróciła się do Easley'a:
Chodź z nami bedziesz mógł zapolowac sobie na kilka smakowitych dusz i je pożreć... najesz się jak nigdy a później zaatakujemy Soul Society


(Easley później Benorn)

Opuszczam nieco łuk i zwracam się do kobiety:

- dobrze, dołączę do Was, jestem na twoje rozkazy. Dawno nic nie jadłem, a twój ton brzmi pewnie. Co do twojego sługi to trzymaj go z dala ode mnie, gotów jeszcze zaatakować mnie od tyłu.

Spluwam na ziemię i rozluźniam mięśnie rąk
-Parszywy gnój...- mruczę pod nosem i cofam się do tyłu, nie miałem ochoty dalej przyglądać się temu parszywcowi.
*Uspokój się kretynie, nie dawaj się wyprowadzić z równowagi komuś takiemu*- uspokajałem się w myślach.

Kobieta uśmiechnęła się szyderczo...
Dobrze... a więc idziemy na wojnę! powiedziała i zaczęła iść przed siebie a wy za nią... menosy oczywiście na samym końcu...

(Easley, Benorn)