Sala nauk Kendo

Kuronomatsuki spojrzał na niego uważnie jakby starał się coś w nim dostrzec. Po chwili ciszy, która nastąpiła gdy Kisuke skończył się tłumaczyć ten powiedział:
- Nic się nie stało. Granica między medytacją, a snem nieraz jest bardzo niewyraźna. Wracaj do ćwiczenia, postaraj się nie zasnąć tym razem. - po czym udał się z powrotem dla miejsca, w którym wcześniej siedział. W dalszej części zajęć Kuchikiemu medytacja nie szła za dobrze, cały czas musiał trzymać rękę na pulsie, aby znowu nie zasnąć. Przez tym skupieniu na niespaniu odłączenie umysłu od świata zewnętrznego było cóż... dość niemożliwe. Z drugiej, jednak strony jako swój sukces mógł potraktować to, iż więcej się nie zdrzemnął. Po przerwie zaczęła się teoria kidou, w której to nauczyciel opowiadał tym razem troche bardziej szczegółowo o jednym z rodzajów zaklęć, czyli hadou. Były to zaklęcia ofensywne, destrukcyjne mające w ten czy inny sposób wywoływać u przeciwników obrażenia. Na zajęciach praktycznych Shinigami dał im zadania nauczenia się najprostszego z Hadou, czyli shou znajdujące się pod numerem jeden. Nim, jednak zabierze się za opisanie im w jaki sposób będą ćwiczyć nakazał im dobranie się w pary... tym razem blondyna nikt nie zaczepił, więc mógł wybrać z kim sobie potrenuje.

01#080

Rozgląda się po sali i zastanawia się kogo wybrać jako partnera.
*Kana raczej nie będzie miała ochoty, w końcu mogła się obrazić. Mógłby zapytać Kumiko, ale nie chce znowu przypadkiem jej zranić. W takim wypadku zapytam Takiego. Jest chyba jednym z niewielu jak nie jedynym uczniem z rukongaiu który nie żywi do mnie urazy.*
Młodzieniec podchodzi do niskiego kolegi i uśmiecha się do niego.
-Taki-san zechcesz poćwiczyć, ze mną? Będziemy świetnie się razem bawć.-

Kisuke rozejrzał się za kolegami i koleżankami starając się znaleźć najlepszego kandydata do wspólnego treningu. Ostatecznie wybór padł na Takiego. Co można było wyczytać z tej decyzji? Czy to, że ten lubił się wywyższać, że wybrał kogoś gorszego w Kidou od siebie? Czy też może to, iż lubił ryzyko skoro trafiło na nie za bardzo umiejącego kontrolować swoje duże pokłady Reiatsu Rukończyka? Cholera to wie. Irokez zgodził się na wspólny trening, ale z jego mimiki twarzy raczej ciężko było wyczytać jakoby ten miał się dobrze bawić... w końcu chłopak z gminu nie za bardzo lubił czarowanie. Nie mniej po chwili dobiegło ich znaczące chrząkniecie z drugiego końca sali, to Kuronomatsuki Sensei widząc, iż Ci już się podzielili zwrócił na siebie uwagą. Ponownie wywiesił na ścianie plakat z dużymi literami napisaną krótką inkantacją, po czym powiedział:
- Zatem najpierw mała prezentacja. - Shinigami podszedł do manekina wskazał na niego palcem z bliskiej odległości i mruknął - Shou. - nagle drewniany ludek wystrzelił w tył jakby został rzucony z wielką siłą, by po przeleceniu kilku metrów roztrzaskać się o ścianę. Nauczyciel z rozmarzonym uśmiechem odwrócił się z powrotem w stronę studentów:
- Jak widzieliście Shou służy do odpychania. Pamiętajcie, jednak że samo w sobie nie zrobi krzywdy Waszym przeciwnikom, ale gdy użyjecie go mądrze korzystając z ukształtowania terenu to będziecie mogli przy jego użyciu napytać wrogowi biedy małym kosztem z Waszej strony... taaa co ja miałem jeszcze powiedzieć? A... no tak... przydatne jest jeszcze w przeróżnych sytuacjach losowych, gdy trzeba przerzucić ciężki konar albo inne takie... Co do ćwiczenia to będziecie wykonywać je na zmianę, pamiętajcie, aby za kolegom czy koleżanką, na której staracie się używać Kidou zawsze była mata, bolesne upadki nie są nam potrzebne. Do dzieła. - zakończył ruszając na swój spacer. Taki natomiast stanął przed materacem twarzą do swego jeszcze współlokatora i dał mu pierwszeństwo w spróbowaniu swoich sił, stwierdzając iż lepiej będzie jak on spróbuje jako pierwszy, bo jest lepszy w te klocki.

01#081

Kisuke najpierw przygląda się informacją umieszczonym na plakacie i uważnie słucha senseia.
Sprawdza, czy mata znajduje się, zanim. Spogląda w stronę kolegi, aby mieć pewność, że on też jest zabezpieczony.
Następnie zaczyna skupiać swoje reiatsu w palcu wskazującym, rozpoczyna inkantacje i celuje w Takiego.
-Siło boska, odrzuć nieprzyjaciela! Zaklęcie destrukcyjne numer jeden Shou! - [1PR]
Chłopak pomyślał, że skoro przy opanowaniu sai wizualizacja kajdanek była pomocna to tu pomoże jak wyobrazi sobie, że jego reiatsu po wystrzeleniu przybierze kształt dużej kuli, która po zderzeniu z oponentem go wywróci.

Kisuke po przemyśleniu słów wpadł na pomysł jakby tutaj zadziałać. Niestety nie okazał się on dobry. Zacznijmy, jednak od początku, dwójka studentów stała odpowiednio przygotowana z miękkimi matami, które miały zamortyzować upadek za sobą. Kuchiki wymyślił, że stworzy dużą kule, która odepchnie Takiego w tył. Problem w tym, że było to ogromne marnotrawienie energii. Kula, bowiem nie była figurą ukierunkowaną, w którąś stronę tylko kierującą się w każdą ze stron świata równomiernie. W efekcie malutkie ilości reiatsu zostały rozdysponowane na pchnięcie w przód na Takiego, ale także w lewo, prawo, górę, dół, a nawet w stronę samego szlachcica. Skutkiem tego było to, iż oboje odczuli pchnięcie, ale było ono siły lekkiego wietrzyka, które nawet nie zaburzyło ich równowagi. Irokez zaczął bardziej obiecująco, stanął przed blondynem w charakterystyczny dla siebie, krzykliwy sposób zacytował inkantacje, skierował w jego stronę paluch i zawołał "shou!". Kisuke poczuł pchnięcie w klatkę piersiową, odchyliło go do tyłu, ale zdołał zachować równowagę. Brakło temu siły i na pewno nie było to jeszcze to, ale te rundę wygrał Taki, gdyż było to znacznie bliższe oryginałowi przedstawionemu przez Senseia na początku zajęć. Zrażać się, jednak niewolno, bo przyszła ponownie kolej na Kuchikiego.
---------------------------
-1 pr

01#082

Kiedy pierwszy pomysł nie wypalił. Chłopak musiał chwile się zastanowić.
*Ukształtowanie dużej kuli nie było dobrym pomysłem. Teraz spróbuje z czymś mniejszym.*
Zaczyna koncentrować energie w palcu. Zamierza z reiatsu stworzyć coś na kształt końcówki palca (paliczka dalszego), który wystrzeli i obali chłopaka z irokezem.
-Siło boska, odrzuć nieprzyjaciela! Zaklęcie destrukcyjne numer jeden- [1PR]
Wskazuje palcem na Takiego -Sho!-

Kisuke zabrał się do roboty z kolejnym pomysłem oraz kolejną dawką reiatsu. Skoncentrował się zebrał reiatsu i w postaci pocisku chciał je wystrzelić w kolegę (czy to na pewno dobry pomysł do odpychania?) przy tym wypowiadając inkantacje zwieńczoną niepoprawną nazwą zaklęcia. Nie wszystko, jednak wyszło tak jak zamierzał, tak się skupił na zaklęciu, że w ostatniej chwili stracił równowagę dosłownie na sekundkę, w której wykonywał zaklęcie. W efekcie przedłużył słowo i zamiast "sho" wyszło mu "shou", a przy tym rozprężył wystrzelone reiatsu, tak aby nie było ono skoncentrowane w tak małej formie. Po tej chwili chłopak odzyskał równowagę, a zaklęcie odniosło niespodziewane rezultaty. Oto irokez wylądował na macie. Co prawda kolega raczej został przewrócony, niż ciśnięty w tył, ale zawsze to był duży progres. Taki wstał i z podziwem powiedział:
- To było niezłe, gratki. - po czym podszedł do niego, aby zabrać się za swoją próbę, jedna nim to zrobił zapytał jeszcze - Powiedz jak to zrobiłeś... może jakieś rady albo podpowiedzi co i by mnie lepiej poszło? - po czym spojrzał z ciekawością na szlachcica.

-1 PR

01#083

-Dziękuje za te miłe słowa, ale to nie do końca ten efekt, który pokazał nam sensei. Mam jeszcze jeden pomysł myślę, że ten będzie odpowiedni. Spróbuj ukształtować swoją energię w kształt niewielkiej przeciętej kuli, która jest z przodu okrągłą, a drugą stronę ma płaską. Myślę też, że energia powinna się rozprężyć podczas zderzenia z obiektem. Nic innego nie wpadło mi do głowy po dwóch podejściach.- Uśmiechnął się do kolegi mając nadzieje, że jego wskazówki mu pomogą.

- Dobraaa... spróbuje. - powiedział z zapałem pomieszanym z zamyśleniem Taki. Ten przekalkulowałam to sobie w głowie po czym z miną dużego skupienia zabrał się do pracy, wypowiedział inkantacje, a po tym zaczął skupiać energię całkowicie pochłaniając się na wytworzeniu z niej produktu, który podpowiedział mu Kisuke. Gdy Kuchiki zorientował się, że ilość Reiatsu jaką zbiera jego partner drastycznie wzrasta, a do tego zdaje się, iż bez intencji czy kontroli nad nią samego Rukończyka było za późno.
- SHOU! - ryknął irokez, a potem cóż... puff. Duża ilość mocy została rozprężana wytwarzając falę odpychającą w każdą stronę o znacznej sile. Arystokrata poczuł jak coś nacisnęło na jego korpus, a potem jak traci grunt pod nogami i leci w tył, podobnie stało się z samym Takim, który też został przez własne zaklęcie wystrzelony w tył. Oboje przelecieli kilka metrów w tył szczęśliwie nie wpadając na żadnego innego ucznia, przefruwając nad matami, by po tym rąbnąć o ziemię. Kisuke miał sporo szczęścia, nie uderzył mocno głową o drewniane panele, ale i tak zabolało.
- Hej, co tam się stało? Nic Wam nie jest? - zapytał Sensei Kuronomatsuki od razu zwracając na nich uwagę... zresztą tak jak wszyscy pozostali studenci na sali, którzy przerwali swe ćwiczenia.

-5 pż

01#084

Podnosi się obolały z desek. Lądowanie nie było wyjątkowo przyjemne.
-To moja wina sensei. Pomysł, którym się podzieliłem z Takim był błędny. Nie wziąłem pod uwagę faktu, że energia uwolni się w każdą stronę. Przez co będzie trudna do kontrolowania.-
Patrzy czy nic nie stało się koledze, który rzucał zaklęcie.
-Taki-san nic Ci nie jest, możesz kontynuować?- Zapytał zmartwiony.
Wraca przed swoją mate i czeka aż partner zajmie pozycje. Tym razem Kisuke nie zamierza komplikować czegoś, co jest proste. W końcu to najprostsze Hadou. Koncentruje energie i stara się, aby cząsteczki były ze sobą dobrze związane co poprawi ich wytrzymałość. Żeby nie skończyło się jak poprzednia próba, która zamiast rzucić Takim tylko go przewróciła. [1PR]
Podczas uwalniania reiatsu formuje je w kształt soczewki wklęsło-wypukłej. Skierowana wypukłą stroną do przodu. Soczewka jest wielkości kuli armatniej.
-Shou!-

Z opinią Kisuke nie zgodził się Taki:
- Nie, nie Sensei, moja wina, kiepsko u mnie z kontrolowaniem Reiatsu, od zawsze zdarzały mi się takie niekontrolowane bum. - powiedział z zakłopotaniem drapiąc się po głowie. Kuronomatsuki wydawał się lekko zażenowany tym obrzucaniem samych siebie winą przez studentów, więc jedynie poradził jednemu, aby popracował nad swoją samokontrolą, a drugiemu, aby był ostrożny w udzielaniu rad gdy nie ma pewności czy są słuszne i skoro już tam koło nich był postanowił co nieco podpowiedzieć w kwestii Shou.
- W tym zaklęciu musicie się skupić na tym, aby Wasze starania były ukierunkowane tylko w przeciwnika. To kidou wymaga małych ilości energii, dlatego nie można jej marnować, by zachować odpowiedni efekt. Wyobraźcie sobie, że staracie się coś odepchnąć przy użyciu Reiatsu, możecie sobie o tym pomyśleć jak bardzo nagłym zrywie wiatru, czy powietrzu pod wysokim ciśnieniem, choć to nie do końca to... pamiętajcie, pchnięcie przy użyciu Waszej duchowej energii. - powiedział, by po tym odejść i kierować się do innych uczniów.

01#085

*Nagły podmuch... ale to nie do końca to, co miał na myśli Kuronomatsuki-sensei mówiąc tak.*
-Taki-san jesteś gotowy?- Zapytał, aby się upewnić, że nic mu nie jest.
Zaczyna koncentrować energię w palcu.[1PR]
Tym razem zamierza po prostu uwolnić szybki, skupiony podmuch energii skierowany w stronę rukończyka. Ma nadzieje, iż podmuch będzie na tyle skupiony i szybki, że rzuci kolegę na mate.
-Shou!-

- Pewnie. - powiedział chłopak z Rukongai i stanął wyprężając klatę, by czekać, aż zostanie odrzucony w tył. To, jednak nie nastąpiło, bo tym razem Kuchikiemu przydarzył się niefart. Teraz tuż przed wykonaniem zaklęcia coś mu się zakręciło w nosie przez co zupełnie stracił kontrolę nad swym Reiatsu w efekcie czego fala odpychającą rozłożyła się na szeroki zakres, równo w przód co na boki, a to oczywiście zmniejszyło siłę pchnięcia w którąkolwiek ze stron. To z kolei sprawiło, że efekt nie był najlepszy, Taki nawet się nie wywrócił. Fakt jest, jednak taki, że po radzie Kuronomatsukiego za równo jemu jak i irokezowi szło znacznie lepiej. W efekcie im obu udało się opanować Shou już podczas zajęć. Szczególnie Rukończyk wydawał się najbardziej zaskoczoną osobą ze swojego sukcesu. Co prawda Kisuke wyszło to dobre dwadzieścia minut szybciej niż jemu, ale młody arystokrata tym razem ustawił się w samej czołówce jeśli chodzi o czas opanowania tego Hadou. Taki z kolei po tych zajęciach wydawał się już tak bardzo nie gardzić zaklęciami... cóż sukcesy budują. Nie mniej nastąpił koniec ostatniego przedmiotu jaki mieli w planie na ten czwartkowy dzień, więc wreszcie nastąpił wymarzony wolny wieczór. Młodzieniec mógł wręcz marzyć o tym, żeby walnąć się do łóżka i odespać, ale jeśli chciał zrealizować plany, które sobie założył to musiał jeszcze się przeprowadzić.

-20 pr

01#086

-Widzisz Taki-san zaklęcia nie są takie złe.- Ucieszony faktem, że pomimo zmęczenia udało mu się opanować zaklęcie w czołówce klasy.
-Dzisiaj wyprowadzam się z naszego wspólnego pokoju. Rozmowy z ojcem i pewne okoliczności popchnęły mnie do tej decyzji.- Powiedział chłodno.
-Do zobaczenia jutro na zajęciach.- Ukłonił się i uśmiechnął na pożegnanie.
Kisuke nie chce tracić czasu w końcu Toru czeka na niego przed akademią. Leci do swojego pokoju i wkłada do torby swoje ubrania, notatki, wypożyczoną książkę, reishukaku i resztę drobniejszych rzeczy. Nie ma ich dużo, w końcu wszystko mieściło się w niewielkim kufrze. Przekłada torbę przez ramie. Od razu idzie do wyjścia z akademika, oddaje klucz do pokoju i do skrzyni pani dozorczyni.
-Dzisiaj się przeprowadzam. Proszę, oddaje klucze.- Nie tracił czasu na pogawędki, poszedł dalej przed siebie do wyjścia. Podchodzi do kuzyna czekającego przy bramie.
-Już jestem. Wybacz, że czekałeś, prowadź.- Uśmiech na jego twarzy promieniał we wszystkie strony.

Plany na dzisiejszy wieczór.
Rozpakować się, uprać przepocony uniform, który nosił wczoraj, zjeść kolacje i iść spać. Był bardzo zmęczony i chciał się wyspać przed jutrzejszym piekłem.

Z Takim nie udało się porozmawiać. Ten, bowiem tuż po zajęciach wystrzelił jak z procy do drzwi. Albo bardzo mu się chciało do łazienki, albo też znowu stęsknił się za naturą, której chciał opowiedzieć o swym niewątpliwym sukcesie. Irokez był tak osobliwym chłopakiem, że ciężko było zgadywać. Jak się okazało Toru z znudzoną miną wyszedł razem z nim z sali, więc nie musiał nikt na nikogo czekać. Po chwili Kisuke dowiedział się, iż jego kuzyn porusza się, również leniwie. Ten człapał powoli stawiając krok po kroku. W końcu dotarli do bram akademii gdzie ten poprosił o chwilę cierpliwości. W pokoju był i Shunsuke i Yoshihito. Dwójka o dziwo nie spała, a widok pakującego się arystokraty skwitował jedynie głupimi uśmiechami skrytego rozbawienia. Młodzieniec udał się po tym do dozorczyni, którą okazała się kobieta kole metra dziewięćdziesiąt wzrostu, postury mężczyzny, wąsie oraz generalnie podłej, męskiej urodzie. Ta zdeponowała sprzęt, dała mu pismo do podpisania i odprawiła. Tak skończyła się przygoda Kuchikiego z akademikiem... być może powstanie na ten temat kilka żartów typu "Gdy Kuchiki przyszedł do akademika...". Obok akademika, wciąż czekał na niego kuzyn, który uraczył go długim ziewnięciem. Jak się okazało droga nie była długa. Najdłuższym etapem było przejście się do bram akademii, by potem po wyjściu za nią przebyć kilkanaście metrów i bum... byli u drzwi posiadłości oznaczonej herbem rodowym.

Przenosimy się tutaj
Ładny opis posiadłości masz w pierwszym poście w dziale, przeczytaj go ja nie będę się dodatkowo produkował.

~Rui Zetsu 01~

Idealny czas. Rui dotarł na miejsce szybciej, niż można by się spodziewać. Prawie cała klasa była już na miejscu. Było tu mnóstwo chłopców. Mniej licznych dziewcząt było ledwie siedem. Wszyscy wesoło rozmawiali, jakby znali się od wielu lat. Widać było, że sensei jeszcze nie dotarł, więc może jest czas na pogaworzenie z resztą dziatwy.

Zetsu wszedł do klasy i ujrzał gromadkę uczniów. W oczy odrazu rzucał się widok taki, że dziewczyn było jedynie siedem. Przeleciał grupkę kobiet wzrokiem szukając, wśród nich znajomej twarzy swojej przyjaciółki Nin. Podszedł bliżej wszystkich uczniów i rozejrzał się po sali. Karzeł nie był duszą towarzystwa, więc stał tylko i obserwował. Przywita się z resztą dziatwy jeśli ktoś pierwszy zacznie rozmowę.
Miał nadzieję, że tą osobą będzie Nin. Przez chwilę skupił wzrok na sprzęcie do kendo znajdującym się w sali. Chłopak czuł się nieswojo w otoczeniu, aż tylu osób. Spokojnie czeka na przybycie senseia.

Szukając znajomej Rui niestety spotkał się z rozczarowaniem. Nigdzie nie widział swojej przyjaciółki. Być może jeszcze nie dotarła lub trafiła do równoległej klasy. Tak czy siak, była tu nieobecna. Z kolei wydawało się, że nikt nawet nie zauważył obecności Zetsu. Wzrost, czy po prostu pochłonięcie przez rozmowę? To pytanie trzeba było odłożyć na później, gdyż niecałą minutę później przyszedł nauczyciel. Wysoki, białowłosy mężczyzna, wyglądający jakby uderzał w swoje wczesne lata czterdzieste. Na twarzy widać było szeroki uśmiech człowieka zadowolonego ze swojego życia.
-Dzień dobry klaso! - rzucił, po czym wszyscy zaczęli ustawiać się w dwuszeregu. -Ja nazywam się Hotaka Kashin i będę wam prowadził zajęcia ogólnorozwojowe. I chyba Hakudę, ale nie jestem pewien. - powiedział. -Na tych zajęciach możecie trenować wszystko, co potrzebujecie. Niestety dojo jest o tej godzinie zajęte przez równoległą klasę na waszym roczniku, więc mamy do dyspozycji tylko sprzęt do kendo... - dodał. -Może zaczniemy od krótkiej rozgrzewki w parach?

Rui nie zdziwił się tym, że nikt obecny na sali nie zauważył jego obecności. Gdy wszedł nauczyciel, ustawił się w dwuszerego wraz z innymi. Nie przepadł za tego rodzaju musztrą, lecz nie miał zamiaru wyłamywać się od reszty uczniów.
Poczekał, aż ktoś wybierze go do swojej pary na czas ćwiczeń zadanych przez Hotakę.
Sensei wyglądał na osobę cieszącą się życiem. Nie wygląda na wymagającego nauczyciela, lecz pozory mogą mylić.

Członkowie klasy chyba zdążyli się w miarę prędko zaprzyjaźnić, bo znalezienie pary dla siebie było w ich wykonaniu wyjątkowo ekspresowe. Dosłownie w kilkanaście sekund każdy miał jakąś parę, za wyjątkiem dwóch osób. Jedną z nich był oczywiście Rui, który postanowił postawić na pasywną postawę, czekając na uśmiech do losu. Drugą osobą była dziewczyna, która miała dosyć podobny wzrost co Zetsu. Ewentualnie nieco niższa, ale była pod drugiej stronie grupki, więc perspektywa mogła płatać oczom figle. Widać było natomiast... jej kolor włosów. Były czarne i sięgały łopatek. Zerknęła na Rui, po czym podeszła do niego w miarę szybkim krokiem.
-Też nie masz pary? Chcesz ćwiczyć razem? - powiedziała. Brzmiała chłodno jak maszyna. Zupełnie jakby nie istniały dla niej emocje. Ale przynajmniej wiadomo było teraz, że jest dokładnie tego samego wzrostu oraz, że ma złotawe oczy.

Chłopak patrzył jak inne osoby z grupy bardzo sprawnie dobierają się w pary. Prawdopodobnie wszyscy się znali, on sam od niedawna dołączył do akademii więc nie miał znajomych oprócz Nin, której tutaj niewidział. Pewnie była w innej klasie.
Zauważył, że idzie w jego stronę dziewczyna o czarnych włosach do ramion i złotych oczach, lecz dojrzał ich kolor gdy była już blisko. Była tak samo niska jak on i miała beznamiętnym głosem jak maszyna.
- Jestem Rui. Chętnie z Tobą poćwiczę. - powiedział spokojnym głosem do dziewczyny o złotych oczach. Czekał na dalsze instrukcje od senseia.

Dziewczyna spojrzała na niego, ale ciężko było określić co było w jej oczach... Zdziwienie? Możliwe. Wydawała się pozbawiona emocji.
-Nie jesteśmy przyjaciółmi, tylko partnerami w ćwiczeniu. - powiedziała, wykonując pierwsze polecenie nauczyciela na rozgrzewce w parach. -Ale jestem Michiru. - dodała po chwili, rzucając swoim nazwiskiem. Przez chwilkę wykonywali najróżniejsze ćwiczenia, rozgrzewając prawie wszystkie najważniejsze mięśnie.
-No dobra. - zaczął nauczyciel. -Teraz, gdy jesteście rozgrzani, może ćwiczyć. Gdzieś tam są maty do ćwiczenia walki wręcz, nie ma tu tylko tarcz do Kidou, ale wy chyba jeszcze żadnego nie znacie. Uważajcie na siebie i w razie czego służę poradą. - dodał, głośnym klaśnięciem dając znak do rozpoczęcia ćwiczeń.
-Poćwiczymy walkę kataną? - spytała Michiru, niemalże natychmiastowo.

Rui też się rozgrzał serią ćwiczeń rozciągających. Dziewczyna wyglądała na pewną siebie i wiedziała czego chce. Dobrze mieć pewnego siebie partnera do ćwiczeń. Zetsu nie odpowiedział dziewczynie podszedł tylko do stanowiska z kataną i treningowymi. Wziął jedną do ręki i zrobił nią kilka kołowrotków, po czym stanął w pozycji wyjściowej, czekając na atak Michiru, gotowy do jego sparowania i skontrowania.

Dziewczyna również wykonała parę kołowrotków, po czym stanęła naprzeciw chłopaka. Widząc jego pozycję wyjściową, obejrzała go od stóp do głów, jakby próbowała znaleźć lukę w postawie chłopaka. Stali chwilę nieruchomo, po czym dziewczyna wystrzeliła jak z procy, uderzając prosto w bokken Zetsu. Siłę miała niemałą - chłopak musiał zrobić kilka kroków w tył, żeby nie stracić równowagi. Szybko jednak wykorzystał sytuację, w której oboje się zatrzymali i wykorzystując rozpęd Michiru. Przepchnął jej bokken na bok i zręcznym ruchem przyłożył jej swój do krtani. Może i brakowało mu siły, lecz umiejętność walki kataną, znacznie musiała przewyższać dziewczynę, która nie potrafiła ukryć zdziwienia.
-Jeszcze raz. - powiedziała tylko krótko.

Dziewczyna była dobra i nawet całkiem silna. Widać było zlekceważyła nowego ucznia, bo nie ukrywała zdziwienia. Zetsu czuł się jak podczas wymagających treningów z ojcem, lecz dziewczyna na razie nie była aż tak wymagająca. Chłopak nic nie powiedział, stanął po prostu w pozycji wyjściowej. Zamarkował atak na głowę dziewczyny, faktycznie wykonując cios na lewy bok przeciwniczki. Zetsu pozostaje w ruchu i gdy poczuje, że cios został zablokowany, wykonuje kontrę i wykorzystuje siłę bloku przeciwnika do swojego ataku.

Dziewczyna zrobiła kilka sporych kroków, żeby wrócić do poprzednich pozycji startowych. Gdy oboje ponownie stanęli naprzeciw siebie, Michiru po raz kolejny dokładnie obejrzała postawę Zetsu. W oczach można było dosłownie wyczytać najbardziej skomplikowane obliczenie, do których dodawała odkryte właśnie zdolności chłopaka. Od razu widać było, że jest typem człowieka, który przed jakąś akcją wszystko analizuje, a także bierze pod uwagę wszystkie "za" i "przeciw". Typowy chłodno-analityczny umysł. Wreszcie zrobiła spory wypad do przodu, zanim Rui był w stanie zrobić jakikolwiek ruch. Chłopak jednak z łatwością zablokował cios i wprowadził w życie swoją taktykę, która spotkała się z blokiem Michiru. Na tym się jednak nie skończyło. Wprowadzając swój własny bokken w ruch kołowrotkowy, a tym samym broń przeciwniczki, dosłownie wybił go z jej ręki, zostawiając ją bezbronną i jeszcze bardziej zszokowaną.

Chłopak podniósł bokken Michiru i jej go podał. Widział zaskoczenie i szok na twarzy dziewczyny, która przed walką tak skrupulatnie analizowała swojego przeciwnika. Dziewczyna dobrze walczyła, wyprowadziła nawet pierwsza atak by zaskoczyć sparing partnera, lecz w walce trzeba reagować na bieżąco.
- Dobrze walczysz, ale za dużo analizujesz i to nie jest złe. Rozpracowanie przeciwnika to dobra strategia. W walce trzeba też reagować od razu na to co się dzieje. Analiza nie zawsze jest stanie przewidzieć wszystkie zmienne podczas walki. - czekał aż Michiru odpowie. Rui spojrzał w stronę senseia, by sprawdzić czy ich obserwuje. Był jednak czujny by na wypadek niespodziewanego ataku dziewczyny zablokować go bokkenem. Jego sparing partnerka nie była typem osoby lubiącejprzegrywać.

-Chyba masz mnóstwo doświadczenia. - powiedziała, odbierając od chłopaka. -Coś tak czułam, że za byciem takim karzełkiem kryje się coś więcej. - dodała, zupełnie jakby mogła wymądrzać się w sprawie wzrostu. Na twarzy Michiru pojawił się też grymas, ale trudno się dziwić - przegrała dwa razy, w ciągu kilkunastu sekund.
-Spróbujmy jeszcze raz. - powiedziała, ustawiając się z powrotem na pozycję startową. Widać było w niej nieco determinacji, żeby wygrać z Zetsu za wszelką cenę. Chociaż raz. Lub przynajmniej go trafić. Jej oczy aż tonęły w takich chęciach. Tymczasem nauczyciel zdawał się nie widzieć sparingu Zetsu-Michiru, gdyż pomagał komuś z walką wręcz. Jakiejś dwójce dziewczyn, które zdawały się nawet nie wiedzieć czym jest "prawy sierpowy". Od tego jest Akademia, czyż nie?

Michiru była zdeterminowana, by wygrać z Zetsu. Chłopak aż się szeroko uśmiechnął na przytyk również małej sparing partnerki. Skupiony i czujny wrócił na pozycję startową, przyjmując otwartą pozycję dobrą do ataku i obrony, pozostawał w ruchu gotowy na uniki. Przy najbliższej sposobności chciał wykonać kontrę i rozbroić przeciwniczkę. Pozwolił jej pierwszej zaatakować.

Michiru nie czekając długo wyprowadziła szarżę, próbując szybkim pchnięciem trafić w splot słoneczny Rui. Ten zręcznym ruchem zbił go w dół, lecz dziewczynie dokładnie o to chodziło. Nie próbując nawet hamować, Michiru pozwoliła na wypuszczenie broni z ręki i w momencie, gdy broń Zetsu wciąż była skierowana w stronę parteru, ona momentalnie oparła całą siłę rozpędu na barkach chłopaka, wyprowadzając go z równowagi, by razem z nim przewrócić się na podłogę. Chłopak upadając, wypuścił własną broń z ręki, a Michiru (dzięki temu, że Rui upadał na plecy) wylądowała na nią.
-Czy twoja analiza to przewidziała? - spytała, lekko się uśmiechając, gdy podniosła się do siadu. Razem z niewielkim wzrostem, w parze szła niewielka waga dziewczyny, która sprawiła, że Zetsu nie dostał zadyszki osiemdziesięciolatka. Trochę go bolały plecy, ale nie aż tak.
-Wszystko w porządku? - rzucił nauczyciel, widząc upadek.

[-1 PŻ]