Srebrna czara

Ryu zaś postąpił ciężko i z trudem do przodu i złapał kamys za ramię. Uśmiechnął się przy tym lekko starając się pokonać ból - Już... koniec...? - Zaśmiał się cicho wyraźnie starając się pokazać jaki to jest odporny na ból. - A... dopiero... się zaczynała... zabawa... - puścił ramię Kamys, zaś sam oparł się wygodniej na pochwie swojego miecza. Zaczął grzebać pod kimonem i po krótkiej chwili wyjął z pod niego niewielki tobołek. Zawartość brzęknęła cicho gdy na siłę upchnął pakunek w rękę Kamys.

- To... za sake... uhh... - Chłopak chyba powoli dochodził do siebie, ale wyraźnie było to dla niego dość trudne. W końcu oberwał na prawdę porządnie. Jego kumple natomiast uśmiechali się lekko, choć wyraźnie sami również mieli nadzieję na nieco więcej walki.

O dziwo dziewczyna całkiem niechętnie przyjęła tobołek, zerkała przez ramię na chłopaka, uśmiechnęła się lekko, nieco milej niż wcześniej (chociaż mistrzem miłego uśmiechu to ona nie była). - Heh, dzięki.. - Chciała powedzieć coś fajnego na koniec, niestety nie znała żadnych maksym - W takim razie do kiedyś co Ryu ? - Przestała na moment krzywić brwi po czym to ruszyła dalej, trzeba był w końcu iść na targ kupić kilka porcji ryżu i dwie buteleczki sake, w końcu czymś się upić trzeba było. Planowała porządnie się dziś wykąpać, wyprać kimono (a w praniu dobra nie była), zjeść wielgachną kolacje złożoną z ryżu, poćwiczyć, upić się i położyć spać... Tak fascynujące zajęcia.

I jak Kamys chciała, tak się stało. Dzień był nudny jak cholera aż do samego końca. Spokojnie zakupiła ryż, zaś za pieniądze do Ryu mogła dostać jeszcze całe cztery buteleczki sake. Chętnie skorzystała z tej możliwości, w końcu nawet jeśli nie wypije od razu to kiedyś na pewno się przydadzą - na przykład rano by zaleczy kaca. Po udanych zakupach zabrała się do swojego przepięknego domku. Tam też wzięła porządną kąpiel, oceniła stan swoich siniaków, odprężyła się i wyprała swoje niezbyt czyste kimono.

Ubranie rozwiesiła spokojnie w miejscu, które uznała za najlepsze by dokonał się akt suszenia materiału. Po ugotowaniu sporego posiłku natomiast sama dla siebie znalazła najlepsze miejsce, by dokona aktu opychania się i upijania. Ostatecznie zasnęła przy stoliku w pozycji, której nie można nazwać w żadnym dialekcie odpowiednikiem słowa "słodko" albo też "ślicznie". Tym bardziej iż mata na której leżała właśnie była obficie ośliniana.

Gdy właśnie była w środku przepięknego braku snu, poczuła jakby ktoś kopnął ją w bok i warknął cicho "wstawaj cholero!". Otworzyła powoli oczy, i zauważyła iż katana, którą wczoraj oparła o ścianę, upadła i uderzyła ją w bok. Po chwili ktoś zapukał energicznie do drzwi. Oczywiście, sama Kamys nie czuła się najlepiej, jak to ludzie którzy zeszłego wieczoru wypili zbyt dużo alkoholu.

(piszemy w: https://bleach.forumpolish.com/tereny-mieszkalne-f54/kwatera-kamys-tsuki-t680-30.htm#28303 )

Kamys Tsuki

Mito spokojnie wszedł do środka przybytku witając się z kelnerką. Jeszcze w drzwiach wskazał dłonią jeden ze stolików, zapewne zapraszając Kamys by przy nim usiadła. Sam ruszył w jego stronę najwyraźniej zamierzając zająć jedną z mat do siedzenia swoim sporym jestestwem.

Dziewczyna rozejrzała się po lokalu, w zasadzie jeśli dobrze pamiętała tu była tu z raz czy dwa i całkiem dobrze wspomniała tą knajpkę bo w końcu gdy była tu ostatnio to miała ładną walkę. Ruszyła do wskazanego stolika, usiadła sobie na matach przed stolikiem - W sumie znam ten lokal... Miłe miejsce - uśmiechnęła się lekko, najpewniej wspominając Ryu - A ten, w sumie to mam trochę więcej pieniędzy więc zamawiaj co chcesz Sensei - Sama dziewczyna podrapała się po głowie, sama nie zamierzała zamówić zbyt wiele (jak na siebie), bo była by w stanie wydać wszystko na swój obiadek.

- Nooo nie zamawiaj się tak. Żarcie jest tutaj dobre i tanie więc nie wydasz całej kasy. - Mito usiadł na macie krzyżując stopy. Plecami oparł się o ścianę by wygodniej rozsiąść się na miejscu. Po chwili do stolika podeszła służąca najpewniej chcąc się dowiedzieć czego goście sobie życzą. Inahara dość szybko zdecydował, najpewniej znając dość dobrze możliwości kucharzy oraz własny gust. Jego zamówienie składało się z ramen, ryżu smażonego z mięsem oraz dzbanuszka sake. Po wypowiedzi Sensei'a kelnerka zwróciła się w stronę dziewczyny najpewniej oczekując na jej życzenia co do posiłku.

Dziewczyna siedziała chwile nie bardzo wiedząc co ma zamówić, nie miała jakiegoś ulubionego dania, lubiła jeść wszystko... A wiec miała problem. Zerknęła najpierw na Mito, potem na kelnerkę - Ten... To samo - Wymamrotała. Młódce zrobiło się trochę głupio odczuła ( a jej skaner społeczny był słaby), że to wszytko jest raczej nie na rękę nauczycielowi więc postanowiła się zamknąć, spuściła wzrok na stolik, oparła lekko prawą dłoń na tępej stronie karwasza. Chyba będzie dobrze jak szybo zje, zapłaci i się zmyje.

- Yyyyy... a Tobie co jest Tsuki co? - Inahara ściszył nieco głos i pochylił się nieco w stronę Kamys zaraz po tym jak kelnerka odeszła. Wyglądał na nieco zaskoczonego. - No nie mów mi ze się kelnerek boisz albo smażonego ryżu bo to by było dość głupie co nie?

Kilka chwil później na stoliku wylądowały dwie buteleczki sake oraz dwie czarki. Najwyraźniej obsługa uznała iż napitek można podać wcześniej niż inne części zamówień, najpewniej dla tego iż nie trzeba go było specjalnie szykować. Dodatkowo zapewne nikt jeszcze nie narzekał na otrzymanie alkoholu przed jedzeniem. W końcu na co mieli by się obdarzać ludzie, gdy na ich stoliku lądowała pękata buteleczka całkiem niezłego, zimnego sake.

Zerknęła na Mito, podrapała się po głowie... Kosmyki grzywki zaczepy wpadać jej do oczu co o znaczyło że przyszła pora na ścięcie włosów w pewnych partiach głowy. - Nie, nie zamyśliłam się... Czy coś - Wymruczała marudnym głosem. - Sake, dawno nie piłam sake... - Nie czekała zbyt długo gdy napitek został przyniesiony, złapała za jedną buteleczkę i nalała sobie, skierowała buteleczka na drugą czarkę i zerknęła na Mito czy aby chce aby mu nalała - W ogóle gadałam z tym całym senseiem od kidou i zgodził się mi pomóc... Zdziwiłam się

Mito sam już zdążył napełnić swoją czarkę i uniósł własną nieco do góry, najwyraźniej po to by wznieść swojego rodzaju prostu toast. Następnie wypił zawartość swojej czarki czekając z tym na tą samą czynność ze strony dziewczyny. Później zaś odstawił czarkę i napełnił ją po raz kolejny. - Nooo i świetnie. A kiedy masz się z nim spotkać hm?

Sam przybytek powoli zaczął zapełniać się gośćmi. Wyraźnie wieczorna fala osób kończących na dzisiaj pracę postanowiła wpaść do Srebrnej Czary na coś do picia, albo jakąś przekąskę. Powoli robiło coraz głośniej oraz coraz tłoczniej. Inahara zdawał się jednak nie zwracać na to większej uwagi. Kiwnął jedynie głową albo machną ręką do kilku osób, najpewniej znajomych.

- Umm... Jak będę mieć czas któregoś popołudnia-wieczora, ale chwilowo nie mam, bo mam jeszcze treningi u siebie w oddziale... - No tak w zasadzie nie miała się tam czasu pojawić, niedobrze... Może jak się postara uda się jej go dorwać wcześniej.
Dziewczyna widziała i słyszała że ludzi jest co raz więcej, nie lubiła tłoku.. Czuła się dosyć nieswojo. Twarz jak często miała wygiętą w grymasie niezadowolenia, mimo jednak to skuliła się lekko, nieświadomie. Naprawdę robiło się to męczące, a Tsuki chciała coś powiedzieć... Utrapienie. Zerknęła na swojego dawnego nauczyciela, westchnęła cicho po czym to spojrzała przed siebie - Ummm powiem to póki jeszcze będzie mnie słychać... - Znów szykowało się działanie socjalne ! Młódka ściszyła głos - Jak mówiłam to ja w zasadzie chciałam podziękować... Za ten... Trening, poświęcony czas i żarcie... I sumie dzięki Senswiowei w sumie znalazłam teraz swoje miejsce... Bo ten - Postanowiła że spróbuje być szczera, chociaż nie lubiła tego, i zwykle otwieranie się przed kimś ją bolało - Ja w zasadzie to nawet nie chciałam zdawać tego głupiego testu co to był, tylko pomyślałam że głupio by było dla senseia gdyby ten... Uczeń którego szkolił oblał na całej linii... A tak to noo... Trafiłam tam gdzie mi dobrze - przerwała na chwile aby chrząknąć i dodać - Spróbuje już mniej zawracać głowę

Inahara poczekał nieco z odpowiedzią. Wyraźnie wolał nie gadać przy kelnerce, która przyniosła zamówione jedzenie. Okazało się, ze porcje były naprawdę ogromne w stosunku do ceny. Kamys wydała bowiem na całość (łącznie z napitkiem) 62 ryo, co było kosztem zdecydowanie mniejszym niż ten, który był przez Kamys przewidywany. Dodatkowo jedzenie pachniało naprawdę smakowicie i wyglądało zachęcająco. Mito złapał pałeczki i rozłamał je życząc smacznego.

- Słuchaj młoda, nie masz mi za co dziękować. Miałaś talent do tego co teraz robisz i miałaś go od początku. Pomogłem trochę rozwinąć się temu z czym tutaj przyszłaś, no ale wiesz, jak byś nie chciała, to wciąż byś nic nie osiągnęła. Dziękuj sobie, że chciało Ci się pracować. To Ty sprawiłaś, że trafiłaś tam gdzie jesteś. - Odrzekł spokojnie Inahara nim zabrał się za jedzenie swojej porcji. Uśmiechnął się przy tym lekko, ale miło, no i klepnął dziewczynę po ramieniu.

Dziewczyna zmarszczyła lekko brwi, zerknęła na Inaharę, skrzywiła się po czym to uniosła ręce i lekko przytknęła do uszu po słowach "miałaś talent". Widać było jednak że nie zatyka uszu tak mocno aby nie słyszeć, był to raczej gest. Kiedy skończył opuściła ręce po czym odetchnęła cicho i zerknęła na swoją porcje - A ja i tak swoje myśleć będę... Ale mniejsza, trza by się wziąć za żarcie - Wzięła swoje pałeczki, rozłamała je poi czym to wzięła się za żarcie, niezbyt kulturne i szybkie. Między kęsami zdołała jeszcze wymamrotać z pełną buzią - A co tam w ogóle ostatnio się dzieje ciekawego w tej akademii czy gdzieś ? Bo ja to ostatnio raczej w sumie nie mam czasu się zainteresować

- Eeee po staremu. Paru nowych uczniów, jeden czy dwaj utalentowani. Wszyscy z masa problemów. W stołówce podają takie samo jedzenie jak wcześniej. Dyrektor się nie zmienił odkąd pamiętam... - Mito odpowiedział przerywając spożywanie swojego pierwszego dania. Następnie wciągnął jeszcze trochę makaronu i dokończył. - Czyli chyba nic wielkiego i nowego.

Srebrna czara była już niemal całkowicie pełna. O dziwo, nie było tutaj jednak wiele głośniej. Wydaje się, że goście woleli spokojnie rozmawiać i pałaszować swoje porcje popijając oszczędnie sake. Nikt nie robił problemów i nikt nie spijał się do nieprzytomności. Być może działo się tak dla tego iż sporą część klienteli stanowili shinigami. Wiadomo, nie byli oni świętoszkami, ale zapewne któryś z nich wolał gdy panował porządek i nie lubił gdy ktoś robił problemy, a do tego był silny. Nikt więc się nie wychylał.

Dziewczyna sama całkiem szybko skończyła swoje ramen, później polała sake sobie i nauczycielowi - Czyli Sensei znów wszystkich wysłuchuje... Może dodatkowy etat ? - rzekła odstawiając buteleczkę i biorąc czarkę - Ten... Jak sensei chce to niech sensei zamawia do woli, ja nie mam co robić z tym głupim rządem... -uniosła lekko brwi, rozejrzała się spokojnie po okolicy - A w ogóle... - I tu młódka zaczęła w swoim zwyczaju obgadywać to co się jej nie podoba - czyli niemal wszytko. Narzekała jak zawsze na chroniczny brak kultury ludzi w swoim oddziale, na kolejki przy obiedzie, narzekała na wiele rzeczy. Prócz tego raz jeden wyraziła szczere zadowalanie z treningów jakie aktualnie przechodziła.

Mito skinął lekko głową słysząc słowa o "wysłuchiwaniu wszystkich". Rzeczywiście Inahara zwykle służył uczniom za doradcę w wielu sprawach, w tym także tych uczuciowych. Wyraźnie charakter nauczyciela sprawiał iż był on idealną osobą by się zwierzać, no i oczywiście dobrym doradcom i mentorem. Sensei zaśmiał się jednak jedynie krótko słysząc o dodatkowym etacie. Kamys zdawała sobie sprawę iż i tak spędza on wiele godzin w akademii, zaś na dodatkowym etacie mógł by nie mieć czasu na pomaganie studentom akademii. Zapewne też dla tego nigdy nie planował wziąć więcej roboty na siebie.

Mito spokojnie słuchał tego co Kamys mówiła za spokojem spożywając kolejne kęsy swojego jedzenia. Nie pochłaniał tak szybko jak dziewczyna. Nie zamówił też większej ilości jedzenia i spokojnie oczyścił naczynia ze swoimi porcjami jedynie grzecznie komentując wypowiedzi Kamys.

Kiedy dziewczyna wypiła ostatnią czarkę sake chrząknęła cicho - Będę się zbierać, wole się na trening nie spóźnić... Ten jeśli sensei będzie potrzebował kiedykolwiek w czymkolwiek pomocy... Czy coś to wystarczy dać znać - Wstała powoli, później skłoniła się jeszcze Mito - To do widzenia ? - Rzekła spokojnie, wyprostowała się i ruszyła jeszcze uregulować płatności... Później zamierzała przejść się do baraków oddziału, w zależności od tego ile miła czasu takie nadała sobie tempo marszu.
Żarcie było całkiem smaczne, po marudziła sobie jak lubiła a więc była w całkiem niezłym humorze. Dodatkowo postanowiła że w wolnej chwili wyczyści i wypastuje swój miecz.

Natsuo wreszcie czuł, że zmierza do spędzania swojego wolnego czasu jak prawdziwego wolnego. Nie chciał wyjść na leniwego, ale tryb życia "trening, praca, trening, praca" nie za bardzo mu odpowiadał. Po tej całej akcji zaś spełniał swoje obowiązki rozmawiając ze swym roztrzepanym podopiecznym, służbowo również udał się do pani oficer... nie może pół służbowo, bo nie był to jego obowiązek, ale rozmawiali przecież o sprawa roboczych. Po tym Shihouin udał się do świata swej Zanpakto, aby trenować swe umiejętności związane z shikai. To też więc ciężko doliczyć do wypoczynku. Dopiero teraz, więc zaczął korzystać w sposób relaksujący. Szlachcic w odróżnieniu od fanów shougi i męskich kitek postanowił udać się do środka. Tam muchy nie będą raczej siadać mu na jedzeniu, a może i jakąś muzykę zastanie. Wszedł, więc powolutku rozglądając się po wystroju miejsca, aby określić czy mu się podoba czy nie. Wzrokiem poszukał też jakiegoś wolnego stolika. Ten powinien być jak najmniejszy, najlepiej dla dwóch osób. Arystokratę nachodziły złe myśli na temat ludzkości gdy widział jak jedna osoba siada przy stoliku dla czterech albo większej ilości osób, a potem przez to ktoś kto przyjdzie większą grupą musi się rozdzielać lub ściskać przy mniejszym niż być powinno. Po znalezieniu takiego Natsuo udał się do niego i usiadł poszukując na nim menu, a jeśli takiego nie znalazł to czekał cierpliwie na kelnera/rkę.

Myślałem, że za słabo napisałem
------------------------------------------------------------------------------------------------
Pełen pogardy dla świeżego powietrza i promieni słońca Natsuo znalazł odpowiednie miejsce do siedzenia jak najdalej od tych korzystających z dobroci knajpy, którzy wydawali się móc być hałaśliwi. Gdy przyszła służka instynkty zadziałały i Natsuo zmierzył ją od stóp po czubek głowy pozytywnie oceniając jej urodę. Starał się, jednak zrobić to w miarę subtelnie, a nie gapić się lubieżnym wzrokiem czy też nim rozbierać młódkę.
- Dzień dobry. - przywitał się uprzejmie lekko skinając głową. Miał tak niezły nastrój, że postanowił zaryzykować w kwestii tego co będzie jadł i powiedział - Macie tu coś takiego jak danie dnia? Albo specjał szefa kuchni? Jeśli tak to poproszę coś w tym guście i herbatę. - mówił to z uśmiechem i przekonaniem. Rozmowa z Zanpakto i trening mu pomogły dzięki czemu jakby zapomniał o niepowodzeniach dni zeszłych, a znowu w miarę cieszył się życiem. Ciekaw był co ta mu przyniesie i osobiście miał nadzieje, że mu pofarci, a co za tym idzie nie będzie to coś co nie przypada mu do gusta. W każdym razie liczył, że herbata zostanie mu przyniesiona wcześniej dzięki czemu będzie miał co robić oczekując na właściwy posiłek. Jeśli tak się stanie to posłodzi ją półtorej łyżeczki i poczeka sobie mieszając energicznie. Nie lubił pić wrzątku i parzyć sobie twarzy, a siorbanie wcale nie wydawało mu się szykowne, także gdy inni zaczynali pić herbatę, on wciąż czekał, aż ta troche ostygnie. Dopiero potem powoli popijał ciesząc się smakiem. Teraz uczynił podobnie.

Natsuo zdecydował się na to najlepsze sukiyaki w Seiretei zastanawiając się jak daleko ojcu do poziomu najwyższego stopnia podium. Chłopak mimo czystej krwi był co do herbat raczej zwolennikiem prostoty. Przeważnie pijał szarą czy tam czarną herbatę, z półtorej łyżeczki cukru oraz dolaną pewną ilością zimnej wody, żeby szybciej można było ją pić. Tutaj, jednak zdawało się, że na taki luksus prostoty nie mógł sobie pozwolić, więc pozostało mu do jego urlopowej uczty podejść do luksusu od zupełnie drugiej strony.
- Gyokuro poprosze. - powiedział po chwili zastanowienia z uprzejmym uśmiechem. Po tym podczas oczekiwania na swe zamówienie pozostało mu tylko doświadczanie zmysłowe, wcale nie celowe z jego strony. To widział studenta niemalże oblizującego się na widok służki, to usłyszał rozmowy, z których najbardziej zaciekawiła go ta najbardziej dotykająca jego, bo traktująca o oddziale piątym. Szlachcic uśmiechnął się półgębkiem. Cieszył się, że nie tylko on zauważał problem, który należało rozwiązać. Potrzebę zmian, może nie rewolucji, ale głęboko sięgających edycji popychających do zmiany w społeczeństwie.

Natsuo był obowiązkowym Shinigami, który cenił hierarchie w oddziałach. Uważał, że ona utrzymywała porządek w ogromnej organizacji jaką było Gotei 13. W hierarchii natomiast ważny był szacunek za równo dla tych wyżej jak i niżej, fakt jednak był taki, że Ci niżej bardziej musieli to okazywać. I w sumie słusznie, bo Ci co więcej osiągnęli sobie na to zasłużyli. Dlatego też młodzieniec gdy oficerowie z jego oddziału przechodzili wstał i ukłonił się. Po tym ponownie usiadł i wrócił do jedzenia czy picia. Nie spieszył się z ani jednym ani drugim, zbyt wiele było tego w jego życiu, żeby teraz gdy zrobił sobie wolne też pędzić. Jadł na zmianę przy tym popijając i w głowie podając sobie nazwe tej herbaty próbując zapamiętać ją. Po tym wyjął swoją kasę, wyjął dziesięć ryo, po czym uśmiechnął się pod nosem i dołożył jeszcze pięć napiwku dla służki, niech ma! On zarabiał i tak więcej niż posiadał pomysłów do wydania go, a jeśli nawet to jeszcze zostali mu rodzice, którzy na pewno by mu pożyczyli. Po zostawieniu pieniedzy na stole wstał i wyszedł, jeśli po drodze spotkał wspomnianą dziewczynę albo innego pracownika restauracji to podziękował za posiłek, komplementując jego smak, po czym się pożegnał zwykłym do widzenia. Wyszedł i rozejrzał się starając się określić pogode i godzinę dnia zastanawiając się czy jeszcze jest sens iść na zakupy.

Natsuo pod koniec posiłku udało się przyprawić pare osób o uśmiech i całkiem pozytywne wspomnienie. Przy tym jednocześnie sam dla siebie zdobył nieco pogody ducha, o którą ostatnio nie było mu tak łatwo. Fajnie było poprawić komuś dzień, nawet jeśli była to zupełnie obca osoba. W każdym razie odpoczynek układał się po myśli szlachcica, bowiem ten wyszedł z baru uśmiechnięty, a do tego z pełnym brzuchem smacznego jedzenia i picia. Pora dnia oraz pogoda były odpowiednie do spokojnego korzystania z wolnego. Ruszył, więc spokojnym spacerkiem w stronę sklepu, w którym to zaopatrywał się w odżywki dla mięśni. Szedł bez pośpiechu, rozglądając się na boki, nie chciał żeby nic go dziś nie wkurzało. Nawet ludzie gnający w pośpiechu czy egoiści na drodze. Tam wynalazł naturalne suplementy diety jakie zawsze kupował, a nie jakieś sztuczne dziwactwa rodem z oddziału dwunastego i dokonał transakcji. Po tym postanowił udać się do domu. Po najedzeniu się miał wymówkę, by nie zostać królikiem doświadczalnym jakiejś nowej, dziwnej potrawy ojca, także był względnie bezpieczny. Spotkania z rodzinką natomiast to zawsze była przyjemna odskocznia... no i może Tadei spełnił jego prośbę i wywiedział się czy ma jakieś kontakty z garbarzami czy kowalami czy coś, aby zbadać kupiony przez Natsuo nóż i nabyć do niego pochwę. Tam, więc też skierował młody Shinigami swe kroki.

Natsuo udało się odpocząć, ale zaklęcia zwiększającego grawitacje nie znał, choć brzmiało nieźle. Młodzieniec wziął jeden słoik uznając, że bez sensu robić zapasy skoro do sklepu ma całkiem blisko. On zaś tak dużej kwatery nie miał, aby zawalać ją zbędnymi rzeczami, szczególnie gdy nie było to konieczne. W międzyczasie podsłuchał rozmowę dwóch studentów, którzy nawet niespecjalnie kryli się z tymi nielegalnymi walkami za akademią, na którą nauczyciele nawet przymykali oczy. To była jedna z tych rzeczy, które Shihouin chciał zmienić gdy stanie się znaczniejszy. Szanował pojedynki, ich nie wolno było zabierać, bowiem to był najlepszy możliwy sposób treningu walki, jednak praworządność i dyscyplina to coś co powinno charakteryzować każdego Shinigami, a tamte walki na boisku pluły na zasady samym swoim charakterem. Były bez nadzoru, z zakładami bukmacherskimi, bez pomocy medycznej kogoś z licencją, zamiast treningiem, przyjacielską potyczką z wzajemny szacunkiem dla obustronnego rozwoju, były raczej zabawą dla tłumu i sposobem do rozwiązywania niesnasek między sobą. Dlatego Natsuo chciał to rozgonić, a w zamian założyć legalny klub pojedynków jako zajęcia dodatkowe. On odbywałby się w akademii, więc byłby sprzęt na miejscu, byłoby zawsze blisko do skrzydła szpitalnego, byłby nadzór Shinigami, a także nauka dżentelmeńskich sparingów. Wszystko po to, aby kształtować nie tylko umiejętności bitewne adeptów, ale także ich odpowiedni charakter co było samym centrum idei szlachcica. Póki co, jednak zbyt niewiele mógł, więc nie był w stanie rozgonić tego towarzystwa, które miało dość imponującą organizacje jak na ruch czysto studencki. Na te chwilę, więc Shihouinowi pozostało westchnąć ciężko i po dokonaniu zakupu ruszyć w stronę dworu jego rodziny. Przypomniało mu się, że nie mówił im jeszcze o tym, że poznał imię swej Zanpakto, więc teraz będzie mógł się pochwalić. Będą dumni!