Ulice Seireitei

Shihouin zaprowadził kolegów i koleżankę do swojego pokoju. Saburo i Midori nieco się odprężyli, gdy już spotkanie z rodzicami mieli za sobą. Strach pomyśleć jakby się zestresowali gdyby staruszkowie Natsuo byli chodzącym stereotypem pysznych szlachciców dodatkowo mieszkających w prawdziwym pałacu, po którym krzątała się armia służby. Zapewne przez dłuższą chwilę dochodzili by do siebie, a tak szybko odzyskali pewność. Przynajmniej Midori, bo Saburo wciąż wydawał się odrobinę zalękniony, aczkolwiek mając w pamięci czasy akademii, to współlokator przez większość czasu wyglądał jakby czegoś się bał. Przez resztę czasu natomiast nosił na twarzy minę zawodowego ponuraka.
- Eee! No fajnych masz staruszków. - Zgodnie z oczekiwaniami wpierw odezwał się Hideo. Rozglądając się z zaciekawieniem po pokoju Natsuo. - A tak w sumie chciałem jeszcze zapytać o tą nagłą zmianę miejscówki. - Uśmiechnął się. - Masz podejrzenia, że któryś z twoich rywali do stołka podszpiegowuje cię?
Koledzy nadal stali jakby nie wiedząc gdzie tu się rozłożyć. Poza krzesłem przy biurku i łóżkiem Natsuo miał do zaoferowania tylko podłogę.

- Wyjątki potwierdzają regułę, słyszałeś o czymś takim? - Hideo nie dawał za wygraną.
Nastąpiła chwila rozmyślań gdzie by tu usiąść i ostatecznie Saburo zajął krzesło, natomiast Midori z Hideo przysiedli na natsuowym łóżku. Można było zacząć przemowę, którą koledzy różnie odebrali. Rudzielec uśmiechał się pod nosem słysząc uroczyste słowa. Midori wydawały się przypaść do gustu, natomiast Saburo drapał się niepewnie po głowie jakby nie był pewien czy zasłużył, aby zwracano się do niego w taki sposób.
- Ooo! No na pewno kiedyś odbierzemy dług. Przynajmniej ja, także jakby co nie będziesz mógł się wykręcić. - Zaśmiał się Hideo. - Ja tam w sumie pytań nie mam. Nie znam się na bardzo na dowodzeniu, więc ograniczę się do wykonywania niewdzięcznej roli jaką pewno mi zlecisz.
- Hmm. - Włączyła się Midori, zerkając niepewnie na siedzącego obok, rozweselonego Hideo. - Myślę, że powinniśmy podyskutować o tym co może nas spotkać pojutrze. Takich parę najbardziej prawdopodobnych wariantów.
- To będzie coś związanego z nowym obszarem treningowym dla studentów - odezwał się Saburo, chociaż musiał tego pożałować, gdyż uwaga pozostałych skupiła się na nim. - T-to znaczy... tak słyszałem, że moja dywizja już od jakiegoś czasu tworzy specjalną kieszeń między wymiarową, która ma zostać uformowana na podobieństwo miasta ze świata żywych.

- A już myślałem, że sprezentujesz nam dokładny opis tego co mamy, a czego nie mamy o tobie mówić. - Hideo dalej ubogacał konwersację swoimi nie wnoszącymi wiele to tematu uwagami.
W przeciwieństwie do Saburo, który może nie tryskał dobrym humorem i chęcią do rozmowy, ale z informacji, jakimi się podzielił, drużyna mogła wysnuć całkiem prawdopodobne przypuszczenia odnoście tego z czym mogą się spotkać.
- Praca nad tym trwają już od dłuższego czasu - zaczął mówić cicho, starając się nie zatrzymywać wzroku na nikim zbyt długo. - Przyspieszyły mocno, kiedy zostaliśmy zaatakowani przez bounto w świecie żywych. Stwierdzono, że studenci są zbyt narażeni na niebezpieczeństwo podczas testów terenowych, a jednocześnie nie chciano z nich rezygnować dlatego moja dywizja zasugerowała stworzenie bezpiecznej, kontrolowanej przestrzeni maksymalnie imitującą środowisko, w którym shinigami będą potem odbywać służbę. Jeśli moje przypuszczenia są słuszne, to będziemy testować jakość tego projektu. Podejrzewam, że założenia będą podobne do tych, które obowiązywały podczas sprawdzianów w świecie żywych.
To była chyba najdłuższa nieprzerywana wypowiedź jaką od Saburo Natsuo słyszał.
- Czyli mogą kazać nam odsyłać sztuczne dusze i walczyć ze sztucznymi pustymi? - Midori potarła górną wargę zastanawiając się co ich może czekać.
- Brzmi podstawowo. - Hideo wzruszył ramionami. - I tak jakby nudno. Na egzamin oficerski powinni wysilić się bardziej z kreatywnością.
- Ale skoro chcą przetestować system stworzony z myślą o studentach, to właśnie z tym możemy się zmierzyć.  - Broniła swych wniosków Midori.

- Natsuo-san ma rację. - Zgodziła się Midori. - Musimy brać uwagę na to, że test ma wyłonić oficera właśnie piątej dywizji.
W tym momencie Hideo parsknął śmiechem. Zielonowłosa spojrzała na niego nieco urażona jakby sądziła, iż to z niej się śmieje.
- Hehe, wiecie co sobie właśnie pomyślałem? Jeżeli rzeczywiście pójdą zadaniami typowo pod twoją dywizję, to może dostaniemy do opanowania grupę szczeniaków, nad którymi będziemy musieli zapanować w stylu Zori'ego. - Wykrzywił groźnie twarz i zniżył ton naśladując warkliwy głos ulubionego nauczyciela akademii. - Ty tam! Gdzie się patrzysz! Sto pompek już! Dziesięć okrążeń wokół akademii żabką! Stawiasz się, szczylu? To masz shou na twarz!
Hideo tak udatnie udał Zori'ego, że nie tylko Midori zaśmiała się cicho, ale i nawet Saburo uśmiechnął się pod nosem. Inna sprawa, iż po raz kolejny odchodzili od głównego tematu spotkania.
- Myślę, że walka nas nie ominie. - Midori wróciła rozmowę na właściwe tory. - Może rzeczywiście będziemy musieli chronić jakiegoś miejsca przed atakiem, ale też wątpię abyśmy cały czas siedzieli w jednym miejscu skoro chcą przetestować cały sztuczny wymiar.
- Noo, na pewno załatwią to tak, że wiele będzie zależeć od właściwego dowodzenia szefa. - Dodał Hideo.

- To... byłoby dziwne. - Hideo podsumował pomysł Natsuo.
Przemowa na temat taktyki została przyjęta przez kolegów z mieszanym entuzjazmem. Midori kiwnęła głową komunikując, że zrozumiała i zaakceptowała. Saburo wydawał się zmartwiony sporym brzemieniem jakie zostało na niego nałożone, ale również skinął głową i cicho dodał, że postara się sprostać. Hideo dla odmiany pokręcił głową cmokając z dezaprobatą.
- A więc to tak? Ja mam zbierać za was wszystkie cęgi? - Spojrzał na Natsuo z powagą, po czym zachichotał. - Nie no, jaja sobie robię. Jak dla mnie wszystko gra. Spodziewałem się tego, że wystawisz mnie na pierwszej linii żebym bohatersko zasłaniał was swoją znakomitością.
- Emm... powinnam wam o czymś powiedzieć. - Midori pocierała nerwowo kosmyk włosów. - Niedawno udało mi się poznać imię zanpakuto i opanować shi kai. - Zadrżała, bo oto Hideo klepnął ją w ramię gwiżdżąc przy tym. - No tak... dziękuję. - Uśmiechnęła się blado. - Przepraszam Natsuo - san, powinnam ci powiedzieć to od razu jak tylko zgodziłam się dołączyć do ciebie. W sumie dopiero co odkrywam swoje shi kai i i na razie wiem tyle, że potrafi pochłaniać reiatsu istot żywych przed dotyk i dzięki temu na rękojeści wyrastają owoce, które po zjedzeniu odnawiają odrobinę reiatsu.

Midori spuściła skromnie głowę, aby ukryć rumieniec wykwitły na licu. Najwyraźniej nie potrafiła pozostać niewzruszona na entuzjastyczne pochwały Natsuo. Jeszcze większe wrażenie uczynił pokaz uwolnienia shi kai. Postać Shihouin'a buchnęła płomieniem reiatsu. Wyciągnięte zanpakuto zalśniło zmieniając się w płynne światło, które zakryło ramię, po czym zastygło i zgasło odsłaniając nową formę.
Hideo wstał i nie prosząc o pozwolenia zastukał paznokciem w płytki pancerza.
- No, no. Czasoprzestrzenne mówisz? Ponoć to rzadkość.
Saburo wybałuszył nieco oczy, jakby chcąc dostrzec najmniejszy element shihouinowego shi kai. Tymczasem Midori również podniosła się na nogi, obnażyła klingę i cicho powiedziała:
- Zakwitnij, Kisenmegumi.
Zielona aura, która ją otoczyła była trochę słabsza od płomienia Natsuo. Zanpakuto również uległo mniejszemu przeobrażeniu, aczkolwiek mieli na nie znacznie lepszy wgląd, gdyż procesu transformacji nie zakrywała świetlna powłoka.  Wpierw u podstawy klingi zaczęły wyrastać zielone pnącza, które okręciły się wokół tsuby i rękojeści, oplatając przy okazji dłoń Midori. Sama klinga zmieniło fakturę do złudzenia przypominającą drewno. Krawędzie zaokrągliły się, a całość nabrała masy tak, że kształtem zaczęła przypominać bokken. Na koniec ze zdrewniałej klingi wyrosły niewielkie, zielone, ciernie zadarte do góry.
- No więc, tak to działa. - Dłoń trzymająca rękojeść zalśniła reiatsu. Midori pokazała im, że na końcu rękojeści zakwitł zielony pąk, który po chwili otworzył się ukazują owoc do złudzenia przypominający dorodną jagodę. - W niej zgromadzone jest całe reiatsu, które przekazałam Kisenmegumi. W sumie działa jak pigułki regenerujące rei. Nic wielkiego, ale może się przydać - dodała skromnie, nawet nie próbując podjąć konkurencji z czasoprzestrzennym zanpakuto Natsuo.

Sądząc po minie Midori perspektywa użycia Kisenmegumi w charakterze pijawki spijającej reiatsu od innych shinigami niezbyt przypadła jej do gustu.
- Prawdę mówiąc nie mam pojęcia. Dotąd nie sprawdzałam trwałości owoców, chociaż jakby nie patrzeć powinnam to zrobić. - Westchnęła zasępiona.
Saburo zdawał się oswoić już z otoczeniem, bo na twarz przywołał ponury wyraz, który towarzyszył mu chyba przez większość pobytu w akademii.
- Mógłbym coś przynieść, ale czy to dozwolone?
- Właśnie. - Zgodził się Hideo. - Ja mógłbym załatwić jakieś żelazne rację, linę i apteczkę właśnie. Tylko czy możemy brać ze sobą tyle sprzętu? Żeby nam tego wszystkiego jeszcze nie cofnęli przed startem.
Rozległo się pukanie do drzwi, zza których dobiegł ich głos Cheng Donga.
- Przekąski.

Koledzy podnieśli się, aby ruszyć za Shihouin'em, lecz ten został powstrzymany, a właściwie zablokowany jeszcze przed drzwiami. Przed nimi stał bowiem Cheng Dong. Jedną tackę miał w jednej ręce, drugą w drugiej, a trzecia leżała na jego głowie.
- Weźmiesz? Tym razem twój ojciec naprawdę przesadził.
Okazało się, że Tadei przysłał jedzenie do pokoju, aby Natsuo i towarzysze nie musieli przerywać spotkania schodzeniem do jadalni. Przed wyjściem Cheng nachylił się konspiracyjnie do Shihouin'a szeptem przekazując życzenie rodzica, aby wywiedział się o opinię kolegów na temat przekąsek.
Pokój szybko wypełniły apetyczne wonie. Tadei przygotował zarumienione na złocisto krewetki smażone w głębokim oleju oraz przegrzebki podsmażone w wywarze z sake, okraszone dodatkowo chrupiącymi płatkami cebuli. Kolejną tackę zajmowała miska z takoyaki czyli kulkami puszystego ciasta zawierającymi w sobie drobno posiekane mięso ośmiornicy. Dla dbających o linię przygotowano sałatkę z wodorostów wakame pokropioną sosem sojowym z dodatkiem octu ryżowego, natomiast na ostatniej tacce miejsce znalazły cztery porcelanowe czarki i butelka schłodzonej sake. Jeśli ktoś miał ochotę nadać posiłkowi bądź napojowi cytrusowej kwaskowatości to służyła do tego przekrojona na połówki cytryna.
- Jest jakaś szansa na to żeby twoi rodzice mnie zaadoptowali? - Zapytał Hideo.

Drużyna ochoczo zabrała się do łasuchowania. Saburo nabrał sobie takoyaki, Midori przegrzebki, a Hideo wszystkiego po trochu. Jako jedyny sięgnął również po sake.
Ogółem przystawki, które przygotował Tadei z łatwością mogły posilić czwórkę shinigami w równie dobrym stopniu co porządny obiad, a i jeszcze trochę by zostało żeby zapakować na wynos.
Na pytanie pierwszy odezwał się Saburo, jakby chciał mieć już udzielenie odpowiedzi z głowy. Ograniczył się przy tym do sfery zawodowej.
- Nic nadzwyczajnego. - Wzruszył ramionami z obojętną miną. - Konserwacje sprzętów, archiwizacja informacji.
Znacznie wylewniejszy był Hideo.
- A to u nas ciągle jest się na chodzie praktycznie. Jak jestem w Seireitei to cały dzień schodzi na patrolach po najbliższych okręgach. Nudy straszne, bo co ciekawego może się dziać w takich okolicach? Ciekawiej jest jak cię w dalszy teren wyślą. Zawsze się z jakimiś bandziorami czy nawet z pustym za łby chwyci. No, ale jak mam trochę luzu to głównie z dziewczyną siedzę. Wiecie, mamy takie szczęście, że w jednej dywizji działamy i tam nawet mamy teraz takiego nowego oficera miłego, co nas do jednego posterunku przydzielił. Za dwa tygodnie zaczynamy półroczną wartę w ćwiartce południowej. Dla mnie super, bo klimat ciepły i ponoć niedawno odnawiali ten posterunek, także wychodek wyższa klasa będzie. Nie to co ta kurza chata, którą mieliśmy ostatnio.
Midori najdłużej zwlekała z odpowiedzią.
- Ja w dywizji w sumie nie robię nic istotnego. - Zielona kurtyna zasłaniała z boku jej twarz, gdy palcami otwierała muszle. - Głównie pomagam utrzymać porządek na jej terenie. A jak mam wolne to odwiedzam rodzinę i znajomych w Rukongai.

[Rózgę i zgniłego ziemniaka ]:< ]

- To zależy od wielu czynników. Ja zazwyczaj opiekuję się starym sprzętem, a ten jest dość zawodny - rzekł, jak zwykle zwięźle, Saburo.
Jak zwykle Hideo miał najwięcej do powiedzenia.
- Noo, fakt. Masz farta. Jeszcze trochę, a obudziłbyś się z ręką w nocniku, hehe. W sumie to nie za wiele można powiedzieć o wypadzie. Sam wiesz jak to jest. Patrole, rozmowy z wioskowymi i takie tam. Jedynie mam nadzieję, że żadne arrancary na nas nie naskoczą. Ale jak nie będzie ciebie tam z nami to raczej czuję się bezpiecznie. - Mrugnął do Natsuo, po czym golnął z czarki porządny łyk. - Ej no ludzie. Też pijcie, bo jeszcze sam będę musiał całą flachę obalić.
Midori podziękowała nieśmiało, po czym opowiedziała jak to u niej by oddalić temat trunków.
- Wszyscy są zdrowi, a to najważniejsze. W drugim okręgu życie upływa w spokoju, także nie muszę się o nich za bardzo martwić. Dziękuję za zapytałeś. - Uśmiechnęła się z wdzięcznością i zaraz postanowiła się zrewanżować. - A co u ciebie Natsuo-san? To znaczy... jak nie chcesz to nie musisz mówić. - Szybko się zreflektowała. - Ostatnie wydarzenia musiały być dla ciebie trudne...
- E tam, ciężkie. Chłopak jest już zahartowany. - Humor Hideo zdawał się jeszcze poprawiać z każdym łykiem alkoholu. - W końcu już w akademii nieźle w tyłek dostał. Tia, fatum jak nic.
Midori zrobiła wystraszoną minę, a Saburo zajęty jedzeniem starał nie zwracać na siebie uwagi.

Rozmawiali spokojnie, jedząc i pijąc. Hideo nie przejął się ostrzeżeniem Shihouin'a twierdząc, że do poniedziałku zdąży wytrzeźwieć. Na kolejne już pytanie Natsuo Saburo odburknął, że z nikim kontaktów nie utrzymuje. Hideo wprost przeciwnie, ale z jego klasy sporo osób doszło do dziesiątej dywizji, także nawet nie musiał się zbytnio natrudzić żeby podtrzymać więzi splecione podczas pobytu w akademii.
Do dziewiątej dywizji oprócz Midori trafiła jeszcze panienka Kasumi ouji, ale podczas czterech lat nauki nie zamieniły ze sobą słowa i nie zapowiadało się żeby miało się to zmienić. Jeśli chodzi o innych znajomych, to przygodnie spotykała się z nimi podczas służby. Regularne kontakty utrzymywała tylko z Maną, która ponoć przeistoczyła się z dość nieśmiałej dziewczynki w pewną siebie pannę. Na początku spotykała się też z Tsukino, ale kontakt osłabł odkąd zaczęto ją posyłać do Rukongai. Wspomnienie wiecznie zaspanej dziewczyny zachęciło Hideo do opowiedzenia, jak raz nieomal nie utonęła w misce zupy, bo akurat podczas obiadu postanowiła zrobić sobie drzemkę.
Tymczasem rozległo się pukanie. Ponownie Cheng Dong, który obwieścił, że wraz z rodzicami opuszcza posiadłość, aby udać się na koncert kuzyna Jubi'ego.

-Ale nakazów też wam nie dali - rzekł wciąż sceptyczny Hideo. - Noo, jest tak jak mówisz. Trochę nie fair byłoby jakby jedna drużyna miałaby przewagę na starcie, bo ich szef okazałby się bogatszy od pozostałych i nakupował nie wiadomo jakich gadżetów. Ale ja tam nie wiem, jak jest u ciebie w dywizji. Jakby to oficera dziesiątki wybierano, to pewno kazano by nam przyjść w samym gaciach.
Saburo i Midori spoglądali to na Hideo, to na Natsuo.
- Jeśli można z sobą coś przynieść, to mogę - stwierdziła cicho Midori.
Saburo westchnął i po raz pierwszy zdecydował się zadać własne pytanie.
- W każdym razie... co wiemy o naszych przeciwnikach?

Ostatecznie każdy zadeklarował się przynieść przydatny ekwipunek na start rywalizacji. Lepiej być przygotowanym jeśli wątpliwości Hideo nie okażą się w praktyce słuszne.
Pogawędzili jeszcze trochę na mniej poważne tematy w czym oczywiście przodował rudy kolega opowiadający o urokach życia szeregowca dziesiątej dywizji. Większość jedzenia zniknęła z misek, flaszka została prawie całkowicie opróżniona i koledzy pomału zaczęli myśleć o pożegnaniu. Pierwsza za gościnę podziękowała Midori, a Saburo zaraz poszedł w jej ślady. Również Hideo powstał chwiejnie chichocząc pod nosem z jakiegoś powodu. Zdecydowanie za dużo wypił.
Na odchodne Midori poprosiła, aby Natsuo przekazał podziękowania dla Tadei'ego, za wspaniałe przekąski. Saubro również wymruczał podziękowania, a rozochocony Hideo stwierdził, że Shihouin musi go częściej do siebie zapraszać. Godzina nie była jeszcze bardzo późna. Za oknem słońce nie zaczęło jeszcze zachodzić, chociaż majowe dni miały to do siebie, że do krótkich nie należały.

Natsuo miał do spisania nielichą ilość słów. Na dodatek starał się przelać na pergamin swoje pomysły możliwie schludnie, co dodatkowo wydłużało czas pracy. Z czasem zrobiło się tak ciemno, że musiał zapalić świecę, aby nie ryzykować popełnienia błędu przez zbyt małą ilość światła.
Większość pracy miał już za sobą, gdy dobiegły go szmery z domu. Zapewne rodzice powrócili z koncertu. Najwyraźniej uznali, że Natsuo już śpi, bowiem nie przyszli, aby podzielić się wrażeniami. W pewien sposób szkoda, bo młody Shihouin miał naprawdę ochotę żeby zrobić sobie przerwę, a rozmowa z rodzicami byłaby ku temu doskonałym pretekstem.
W końcu jednak skończył swe podniosłe dzieło, które być może wpłynie na nauczanie w akademii. Natsuo bolały palce, a i powieki ciążyły mu dość mocno. Stępiały monotonną pracą umysł domagał się zaś odpoczynku. Musiało już być dobrze po północy.

Szczęśliwie Natsuo nie dostrzegł w swym pisanym magnum opus żadnych błędów gramatycznych. Nie musząc więc tracić czasu na poprawki mógł poświęcić więcej czasu na shunpo.
Dzień wydawał się mijać bardzo szybko. Miał wrażenie, że godziny umykają mu w podejrzany sposób. Uczucie zapewne subiektywne, bo koniec końców wyrobił się ze wszystkim co sobie zaplanował.
Rodzice wydawali się nieco otumanieni wczorajszym koncertem kuzyna Jubi'ego, przez co pożegnanie wypadło dość sztywno. Oczywiście życzyli synowi powodzenia i zastrzegli, że po wszystkim ma stawić się w domu żeby złożyć relację, niemniej w ich oczach czaiła się jakaś pustka zrodzona przez zbyt długie słuchanie śpiewu kuzyna.Dobrze, że do głowy nie wpadł mu szalony pomysł żeby towarzyszyć rodzicielom, bo mogło się skończyć tak, że nie przystępowałby do konkursu w najwyższej formie.
Podczas oddawania sprawozdania, uśmiechnięta pani porucznik poinformowała Natsuo o swojej obawie, że zapomniał już o dostarczeniu dzieła. Wyszło na to, iż pozostała dwójka złożyła swe pisemne wypociny wcześniej.
Gdy tylko Shihouin zaszedł w miejsce ogólno dostępne dla dywizjonistów zaraz podchodził do niego kolega bądź koleżanka z oddziału. Większość życzliwie życzyła powodzenia, ale zdarzyło się paru, którzy pytali jakim składem Natsuo dysponuje i jak widzi swoje szanse. Jeden z pytających bez ogródek powiedział, że zbiera informacje o poszczególnych drużynach żeby być lepiej rozeznanym na czyje zwycięstwo postawić swoją tygodniówkę.
Gdy nastał wieczór nie miał większych problemów z zaśnięciem. Niejedno już przeżył i konkurs na stanowisko oficerskie nie stresował tak bardzo, gdy miało się w pamięci choćby dwa spotkania z vizardem Tanaką.

[+ 1 szybkość, - 1700 ryo za zakupy i + 200 za tygodniówkę]

***

[Piszemy dalej tutaj, bo Haru zajęła mną lokację :<]

Plac główny akademii gościł tego pogodnego majowego poranka tabun shinigami z czego dwójka nosiła kapitańskie haori, a kolejna para odznaki porucznika. Kilku nauczycieli z dyrektorem na czele, rosnącą liczbę studentów zwabionych zamieszaniem, oraz bramę senkai należącą do akademii, która wobec uroczystej okazji została wzniesiona na powierzchnię ze swojej podziemnej platformy.
Ze swojej drużyny Natsuo dotarł jako pierwszy wraz z panią porucznik i czcigodną konkurencją. Niedługo jednak czekał na przybycie Midori i Saburo. Oboje mieli plecaki.
- Cześć. - Zielonowłosa posłała mu nerwowy uśmiech. Trema nasiliła się jeszcze, gdy spostrzegła dwójkę kapitanów i dyrektora gawędzących przy bramie senkai. Krzątało się też tam kilku shinigami w białych kitlach.
- Mój kapitan. Hmm, jego obecność tutaj jest zrozumiała. - Niespodziewanie Saburo zdawał się trzymać nerwy na wodzy.