Kwatery oficerskie

Ze znalezieniem Hachiro nie miał problemu, gdyż na stołówce świętowano awans powszechnie lubianego shinigami. Sporo bogów śmierci wznosiło toasty za nowego oficera, w tym kilku wyżej postawionych bogów śmierci z samym kapitanem na czele. Hachiro wydawał się trochę onieśmielony zamieszaniem w centrum którego się znalazł. Wesoła gromada nalegała, aby Shihouin poświętował z nimi chociaż trochę najwyraźniej nie biorąc pod uwagę, że jako pokonany w konkursie mógł nie mieć na to ochotę. Kasumi nigdzie nie dojrzał.
Wejście do wewnętrznego świata skończyło się otrzymaniem od Kijo wykładu jakim to głupkiem jest. "Prędzej mnie by skręciło niżbym nazwała cię Shihouin-sama. Głupku! etc... etc...". Cóż, przynajmniej się do niego odzywała.
Po pobudce dnia następnego Natsuo od razu otrzymał przedsmak tego, jak ten dzień będzie wyglądać. Pomimo wczesnej pory panował gorąc, co miało przerodzić się w pełnowymiarowy upał gdy tylko słońce wzniesie się wyżej. Rzut oka na mapę, którą otrzymał, pozwalał stwierdzić, że nie będzie musiał co chwila na nią zerkać. Wystarczyło iść głównym traktem ćwiartki południowej i dopiero w trzynastym okręgu musiał odbić drogą na lewo.
Przy okazji opuszczania białego miasta Natsuo poznał strażnika bramy czerwonej doliny. Wielki, ciemnoskóry shinigami z dredami o grubości porządnej liny. Jak każdy ze strażników pochodził z rodu Kyojin, którzy swój wzrost zawdzięczali ponoć błogosławieństwu kami. To, albo eksperymentowi dwunastki, jak szeptali bardziej złośliwi.

CZaras

Szczęśliwie, gdy zapukał do drzwi odpowiedział mu głos pani porucznik. Wszedł do środka i ujrzał swoją nową bezpośrednią przełożoną jak wkłada do ust jedną z kluseczek leżących na talerzu. Oprócz niego na biurku znajdował się pokaźny stos papierów. Najwyraźniej pani porucznik nie miała czasu, aby spożywać kolację z innymi w stołówce.
- Natsuo-san? Ty już z powrotem? Co się stało?
Była zaniepokojona jego widokiem.

Urodziwa twarz pani porucznik zastygła w wyrazie przerażenia.
- Chyba... chyba nie posprzeczałeś się z Akiyamą-sama, jak z dyrektorem? Usiądź, usiądź.
Natsuo zostało zaoferowane krzesło po drugiej stronie biurka. W gabinecie porucznik było jasno w czym zasługę miała kula reiatsu unosząca się nad sufitem. Wśród shinigami był to popularny sposób załatwienia sobie oświetlenia. Taka kula potrafiła utrzymywać się nawet cały dzień w dodatku jej stworzenie zajmowało chwilę.
- Nie, muszę wiedzieć o co poszło. - Porucznik nie miała zamiaru odpuścić. - A już na pewno nie dam ci wolnego póki nie opowiesz czemu właściwie przerwałeś tak prestiżowe szkolenie.

Gdy Natsuo skończył opowieść pani porucznik patrzyła na niego ze szczerym zdumieniem.
- O jakich porażkach mówisz, Natsuo-san? Konflikty z zanpakuto nigdy nie są łatwym orzechem do ugryzienia dla shinigami, ale koniec końców jesteście partnerami i prędzej czy później nawiążecie nić porozumienia. To prawda, że jak na członka naszej dywizji toczyłeś ciężkie walki nadzwyczaj często. Chyba po prostu przyciągasz do siebie kłopoty. - Uśmiechnęła się lekko. - Jesteś utalentowany i stawiasz sobie wysokie wymagania. To świetnie, ale nie możesz dać się im przygnieść. Jedna porażka to nie koniec świata. W konkursie na oficera byłeś najmniej doświadczony, a i tak nieźle sobie poradziłeś. Nasza dywizja wiąże z tobą wielkie nadzieje, więc nie przyjmuję twojej rezygnacji z samego siebie. Jeśli potrzebujesz odpoczynku, to dobrze. Mogę zaoferować ci maksymalnie dwa tygodnie, ale po nich wracasz do pracy. Akademia zgłosiła zapotrzebowanie na dodatkowego nauczyciela zanjutsu, a sensei Sekine osobiście poleciła cię na to stanowisko.

- Natsuo-san. - Głos porucznik nabrał twardego tonu. - Jesteś shinigami, członkiem elitarnego ugrupowania wojowników, ale to nie znaczy, że nie będziesz spotykać wrogów znacznie potężniejszych od siebie. Na każdym kroku musimy borykać się z przeciwnościami i stając naprzeciw niektórym z nich za sukces uznamy sam fakt tego, że przeżyliśmy. Widzę, że dajesz się pożreć swojej ambicji. Kilka razy natknąłeś się na przeszkodę nie do pokonania i teraz w obawie przed porażką chcesz uniknąć nowych wyzwań. To ucieczka, Natsuo-san. Chcesz przez całe życie uciekać? Co powie na to twój ojciec? Nie, nie zmienię zdania i za dwa tygodnie zaczynasz nową pracę. Możesz myśleć o sobie różne rzeczy, ale ja biorę pod uwagę gołe fakty. Jeszcze w akademii zorganizowałeś grupę wsparcia dla uczniów, którzy dzięki temu poprawili swoje oceny i mają szansę ukończyć naukę z dobrymi wynikami. Już jako shinigami pomagałeś sensei Sekine, która chwaliła twoje podejście do studentów. Co prawda, twierdziła, że mógłbyś od czasu do czasu być bardziej ostry, ale i tak przeszedłeś w jej oczach test. Dwukrotnie też uczestniczyłeś w zajęciach terenowych, które, owszem, nie skończyły się po naszej myśli, ale również dałeś radę. Po pierwsze pokonałeś intruza, która mogła zagrażać studentom, a po drugie związałeś walką potężnego przeciwnika ratując w ten sposób swoich podopiecznych i kolegę z oddziału. Synek Kiby, mały Natsuo-chan, na pewno kiedyś ci podziękuje za ocalenie ojca. - Westchnęła. - Jeśli uważasz to wszystko za porażki, to jest tylko twoje prywatne, wypaczone odczucie. Zajrzyj do mnie rano to wypełnimy formalności związane z urlopem. A teraz jest coś jeszcze, Shihouin-san?

Natsuo dostał pozwolenie na odmeldowanie się. Niepyszny ruszył do swojej kwatery, a że większość kolegów i koleżanek musiało przebywać w oddziałowej stołówce to nie natknął się na nikogo kto chciałby nawiązać rozmowę. Wykorzystując okazję szybko się umył, po czym ukrył w pokoju.