Biuro oficerskie

Wyższa kadra X dywizji pracuje w jednym budynku znajdującym się naprzeciwko baraków, a obok kwater mieszkalnych oficerów. Biuro oficerskie jest dwupiętrowym budynkiem, które ze swoimi białymi ścianami i dachem pokrytym pomarańczową dachówką jest typowym przykładem architektury Seireitei. Nad drzwiami wejściowymi namalowany czarną farbą jest japoński znak przedstawiający liczbę dziesięć.

***

Gabinet kapitana i porucznika są ze sobą połączone. Wchodząc od korytarza na parterze wpierw wkracza się do części zajmowanej przez drugą najważniejszą osoba w oddziale. Jest to jasne pomieszczenie, w którym znajduje się długie biurko z drewna o miodowym odcieniu. Za nim, tuż pod oknami zajmującymi całą długość ściany, znajduje się wysłużona lecz wygodna czerwona kanapa - idealne miejsce do przeprowadzenia drzemki. Krótszą ścianę okupują blaszane szafki z dokumentami, natomiast po drugiej stronie są drzwi prowadzące do gabinetu pani kapitan. Ten jest mniejszy od pokoju porucznika i trzy czwarte miejsca zajmuje w nim biurko, a także szafy na dokumenty. Na blacie stoi malowany wazon z kilkoma narcyzami.

Aoto aka Kuchiki Kisuke

Dwie godziny i Kisuke znalazł się przed bramą prowadzącą do terenów należących do dziesiątej dywizji. Pogoda nadal dopisywała, chociaż długie podróże ulicami białego miasta zmęczyły chłopaka, a w szczególności niezadowolony był jego żołądek, który poburkiwał cicho.
Shinigami pełniący wartę wydawał się niezbyt zadowolony z widoku wjeżdżającej świni, ale Kisuke miał wrażenie, że noszone przez niego nazwisko powstrzymało strażnika od nieprzyjemnych uwag. Po chwili chłopak znalazł szeregowca, który zgodził się popilnować Daisie i z wolnymi rękoma Kuchiki udał się do budynku administracji oddziału, gdzie pokierowano go do biura porucznika.
Jak pani porucznik z siódemki wydawała się za mała na swoje biurko, tak tutaj następowała sytuacja odwrotna. Shinigami był naprawdę słusznych rozmiarów, a ponury wyraz twarzy nadawał mu złowrogiego wyglądu. Kisuke przedstawił powód swej wizyty, na co mężczyzna skinął tylko głową, aby zajął miejsce po drugiej stronie biurka. Odznaka porucznika spoczywała na ramieniu przewiązanym białą płachtą materiału.
- Kuchiki Kisuke - wymamrotał pod nosem i zerknął na kupkę dokumentów leżącą na biurku. Na blacie panował większy porządek niż na stanowisku pracy porucznik VII dywizji. - Dlaczego chcesz dołączyć do X dywizji? - zapytał cicho strosząc przy tym brwi.

Porucznik posiadał nieprzyjemne, oceniające spojrzenie pod ciężarem którego Aoto czuł się jakby zapomniał włożyć hakamy. Chrząknął, gdy usłyszał powód zainteresowania dziesiątą dywizją, ale nie wypowiedział się. Gdy nadszedł czas na pytania Kisuke z kolei, porucznik odpowiadał na nie oszczędnie, cichym, odrobinę naburmuszonym głosem.
- Co to za różnica jaka jest atmosfera. Nie wiem... chyba nie najgorsza. Nie ma. Twoje oceny są w porządku, weź tylko wiedzę o Rukongai na ostatni rok. U nas wszyscy zaczynają od dołu, nawet szlachta. Oczywiście, nienawidzimy pospólstwa. W końcu z tego dziesiątka słynie.
Na koniec westchnął jakby odpowiadanie na pytania wyjątkowo go mierzwiło.
- Jak chcesz wiedzieć czegoś więcej to masz inną Kuchiki u nas i ją możesz wypytać.
Rzeczywiście, dopiero gdy porucznik o tym wspomniał Kisuke przypomniał sobie, że kiedyś słyszał, chyba od Rentaro, o Kuchiki z bocznej gałęzi, która była shinigami z X dywizji.

Kisuke zakończył podróż po dywizjach miłym akcentem, bowiem gdy wracał już do domu zauważył na ulicy sakiewkę, w której znalazł pięćdziesiąt dwa ryo. Nikogo w pobliżu nie dostrzegł, więc w myśl zasady znalezione nie kradzione mógł sobie monety przygarnąć.