Magazyn transportowy.

Dziewczyny miały szczęście przemieszać się skuterem który zgrabnie lawirowała Sawa między samochodami.  Dzięki temu nie traciły czasu na stanie w korkach, a dodatkowo podróż skuterem przez miasto pozwalało podziwiać panoramę oddalającego się zielone parku. Po pewnym czasie dotarły do magazynu który chciały sprawdzić. Była to zwykła duża hala stojąca na wygrodzonej działce, posiadała dwie rampy załadunkowe jedno wejście od przodu i jedno z tyłu. Słońce jeszcze świeciło, ale już powoli zaczęło się chylić ku zachodowi, dnia może zostało coś koło półtorej godziny.
-Dobra co robimy? Czekam aż się ściemni czy może najpierw zrobimy sobie spacer wokół posesji i ukradkiem rzucimy okiem jak dokładnie wyglądają zabezpieczenia. Jestem pewna, że widziałam przynajmniej dwie kamery na słupie przy rampach.- Oczy Rin błyszczały, na jej twarzy pojawiała się coraz większa ekscytacja. Wygląda niczym dziecko, które nie mogło się doczekać, aż będzie mogło otworzyć swój prezent.

No i świetnie, acz na wszelki wypadek sama ustawiła swoją wiadomość na bardziej wieczór. Przy czym da też sobie przypomnienie z wibracjami dziesięć minut przed, na wypadek jakby zapomniała odwołać wiadomość. Sytuacja brzmiała poważnie sama z siebie, plus skurwysyn prawdopodobnie był jakimś nadnaturalem. Możliwe, że takim samym jak ona. Nie ściągała kasku, i jeśli Rin chciała to zrobić to ją powstrzymała.
-Zostaw kask. Wyróżniasz się. Ale... dobra robota, bystre oczy. Rozejrzyjmy się, w miarę możliwości daleko. Myślałaś o braniu peruki na akcje?-Sama się zaczęła rozglądać, co jakiś czas zerkając na komórkę jakby coś porównywała z nawigacją. Dla niepoznaki patrzyła też wokół
-Chociaż jak nikogo nie będzie to można sprawdzić co i jak. Wątpię byśmy wtedy coś tutaj znaleźli poza śladami. Jak myślisz, jeszcze żyją?

Rin już miała zdjąć z głowy kask, ale na słowa Urumi zatrzymała się. Poliki pastelowej koleżanki nabrały trochę czerwieni. Zrobiło jej się głupio i szybko zabezpieczyła kask na głowie. Uchibayashi dostrzegał dwie kamery wskazane przez koleżankę oraz jedną ustawioną na cały kompleks, ale po przeciwnej stronie ulicy.
-Nie pomyślałam o tym, ale faktycznie moje włosy są niecodzienne. A myślałem, że będą się za mną oglądać przystojni chłopcy, a nie kryminaliści. Może jest to jakaś opcja?- Przyłożyła palce wskazujący do ust i spojrzała ku górze, tak jakby szukała odpowiedzi albo jakiegoś znaku. W końcu się odwiesiła i skierowała wzrok na Urumi.
-Hmmm. Zależy, w jakim celu dokładnie ich porwali Ci przestępcy. Handel ludźmi nie jest zbyt prosty i trzeba czasu na przygotowanie. W kwestii okupu już ktoś by się odezwał raczej, więc to raczej nie to. Jeżeli porwał ich jakiś psychol, to już mogą nie żyć. Czekamy jeszcze chwilę i potem wchodzimy?-

Nawet przez szybę kasku widziała jak zareagowała na jej upomnienie. Nie to, by się tym przesadnie przejmowała, ale dobrze by było by przestała myśleć o pierdołach i się skupiła.
-Na razie to wystarczy, a do następnego masz trochę czasu. Nie działa to od dziś, zakładam to albo organy.-Oczywiście domyślała się w jakim to było robione celu. Trochę przez to nie uśmiechało się jej podchodzenie do tego zbyt blisko-Więc szanse są niewielkie i spadają z każdym dniem. Sprawdzamy co możemy i wchodzimy. Trzeba wiedzieć gdzie mogą pilnować wejść.-Czuła to. Niepokój i ekscytację. Ale musiały zgarnąć coś bardziej konkretnego. I chyba za żywą dwójkę będzie lepsza nagroda, więc nie powinny czekać tych paru dni do tej imprezy.

Sawa pokiwała głową i rozpoczęła inwigilacje. Z daleko przypominały dwie zagubione dziewczyny, dokładnie takie pozory chciały stwarzać, aby nie wzbudzać podejrzeń. Nikogo również nie widziała na zewnątrz magazynu. Nawet ruch uliczny był tu bardzo znikomy, raz na jakiś czas przejechał samochód, a przechodniów z każdą minutą było coraz mniej.
-Wygląda na to, że jeżeli ktoś tu jest to tylko w środku. Z drugiej strony jeżeli stałyby, tu jakieś szumowiny rzucaliby się w oczy prawda? Znalazłam dziurę w płocie, może z niej skorzystać powinna być poza zasięgiem kamer.-Wskazała palcem na ogrodzenie na rogu działki. Ogrodzenie to siatka metalowa ze słupkami. Taki rodzaj bardzo często ulega uszkodzenie jeżeli jest zaniedbywane. Miejscami na płocie wisiały różne loga i reklamy, które były pomazane grafity. Sawa wzięła swoją torbę z aparatem i skierowała się pod prowizoryczne wejście.
-Uchibayashi-san może to nie odpowiednie pytanie, ale umiesz się bronić w razie czego?- Rin sięgnęła do torebki i zaczęła w niej chwilę grzebać. Aż wyciągnęła dwa przedmioty. Jedni z nich był kanister wyglądający jak dezodorant, a drugi to prostokąta bryła z metalowymi widełkami z jednej strony. Dziewczyna była bardzo dobrze przygotowana, pewnie nie jeden raz była napastowana czy zaczepiania.-Wolisz gaz czy paralizator na wszelki wypadek?-

Nie zauważyły niczego. Jakby były tu też jakieś duchy to ona by je zauważyła, ale tak po prawdzie byłoby to sporym zaskoczeniem - o ile podejrzany jest tym czym myśli. Kiwnęła głową na tyle by mogła to zobaczyć przez kask który na sobie miała. Dziewczyna myślała. Coraz bardziej odpowiadała jej ta współpraca, pomimo pewnych uwag.
-W tym sensie co myślisz może być różnie. Wezmę gaz.-Wolała przygotować na gorszą wersję wydarzeń. Nie wszystko było w stanie kompensować, a i nawet jeśli to nie na długo. Mówiła też dość cicho. Byli na obcym terytorium.-Ograniczamy ryzyko. Jak znajdziemy dowody to już będzie dobrze.-Skinęła głową i zaczęła powoli iść w kierunku mniej rzucającego się w oczy wejścia. Jak takie było to w trakcie zwiadu powinny były je zauważyć. Może być zamknięte, ale... Może nie. Trzeba sprawdzić.

Dziewczyna podała jej gaz i skinęła głową na jej polecenie. Skorzystały z dziury w płocie i znalazły się na terenie magazynu. Przed sobą miały pusty parking z małą altanką, która wygląda na stróżówkę. Podkradły się do niej, musiały obrać drogę delikatnie na około, aby nie wpaść w pole pierwszej kamery. Gdy stały już przy ścianie, Urumi czuła jak jej serce zaczęło odrobinę szybciej bić. Wychyliła się delikatnie i zajrzała przed szybę, w środku dawno nikogo nie było. Nawet nie było tam już żadnych mebli. Masa kurzu i pajęczyny i jakiś starych zniszczonych gazet. Pod drzwiami od przeciągu zebrał się prawdziwy wał przeciw powodziowy. Do jej uszu dotarł dźwięk głośno otwieranych drzwi. Kątem oka zobaczyła mężczyznę, który zwrócił się głowa w stronę bramy, wyciągnął papierosa i zaczął go najzwyczajniej w świecie palić. Mężczyzna był wysoki i bardzo szczupły. Na sobie miał strój codzienny, głowę miał praktycznie wygoloną do zera. Na pierwszy rzut oka nie dostrzegał na nim żadnego znaku mafii czy gangu.
-Jebani koledzy, zostawili mnie tutaj samego i poszli sobie pić i się bawić! Mogliście kurwa, chociaż jakieś zakupy mi zrobić zasrańcy!- Krzyczał pod nosem i masował się po brzuchu.

Nie było to bezpieczne przedsięwzięcie, ale jak dobrze pójdzie to będą mogły coś ogarnąć. Szło na razie nieźle. Schowała gaz. Omijały zabezpieczenia i były w stanie zerknąć co się znajdowało w środku. Nic, ale nie dziwiło jej to, raczej nie trzymaliby ofiar na widoku. Trzeba by było się jakoś dyskretnie dostać do środka, bo tak to raczej nic nie zobaczą. Nawet facet który tam był nie miał na sobie niczego charakterystycznego. Nawet rozsądne.
Urumi wskazała palcem, by przejść na tyły. Warunki były trochę korzystniejsze niż myślała, ale nie udała możliwością swoim i koleżanki by się przekraść. Wyciągnęły i tak dość dużo w razie czego, a może tamto tylnie wejście było otwarte skoro ktoś tu był.

-Przeklęte zajęcie najmłodszego. Oni teraz pewnie jedzą sobie ramen i zabiją piwkiem. Następnym razem się im postawię i namówię do ciągnięcia słomek.- Mężczyzna jeszcze zrzędził pod nosem i dalej popalał papierosa. Sawa kiwnęła głową na gest Urumi i poszła za nią po cichu na tyły. Momentalnie zniknęły za budynkiem i już niegroźny im był mężczyzna czy kamery. Ale pojawił się nieprzyjemny zapach z wylewające się stery śmieci. Ktoś tu dawno nie wystawił pojemników śmieciarzom, Uchibayashi zauważyła, że na ziemi leżał dużo różnych ubrań. Od mundurków szkolnych po koszulki w różnych rozmiarach i stertę butów. Na niektórych był czerwone wyschnięte plamy. Sawa nacisnęła delikatnie na klamkę, która się przekręciła a drzwi lekko się uchyliły. Z zewnątrz dostrzegły dwa korytarze jeden kierował się w stronę głównej hali a drugi prawdopodobnie prowadził do klatki schodowej. W środku panował pół mroku, a jarzeniówki delikatnie mrugały. W magazynie panował przeogromny bałagan, wszędzie walały się jakieś puszki, butelki czy opakowania po jedzeniu.

Smęcenie pachołka nie mogło jej mniej w tym momencie interesować, aczkolwiek dawało jej szansę na prześlizgnięcie się do środka. No nic, może nie będzie później żałowała tej decyzji. Czasami trzeba było zaryzykować. Najwidoczniej jednak nie dzisiaj, nie teraz.
Przeszły jednak na spokojnie na tyły, uważając na kamery.
Zdawało się, że jednak natrafiły na bardzo interesujący trop. Wystawiła rękę do góry gdy otwierała drzwi, a sama z dość zmarszczonym mimo noszenia kasku nosem podeszła do sterty śmieci.
-...masz jakieś foliówki?-Szepnęła, zakładając rękawiczki. Najpierw jednak zrobiła zdjęcia ubrań, śmietnika oraz obiektu, by było widać ten śmietnik. Przyjrzała się też, ostrożnie podnosząc ubrania czy ubrania były w jakiś sposób naruszone poza czerwonymi plamami. Ostatecznie, jeśli znalazły jakieś w miarę czyste pojemniki, to wzięła ubrania z wierzchu. Najlepiej mundurki - większa szansa, że kogoś się po tym znajdzie. Wzięła tylko jedno bądź dwie sztuki - nie chciała pozostawiać po sobie zbyt wielu śladów.
Załączyła też zdjęcia do tamtego maila. Wylogowała się od razu po tym. Mogło to zająć chwilę, ale nie chciała specjalnie przedłużać.
Weszły do środka. Upewniła się, że zamknęły cicho drzwi. Nie wydawało się być to bardzo zorganizowaną bazą operacji - jednak do tego co prawdopodobnie się tutaj wyprawiało wcale nie musiało być. Robiło się późno. Reszta mogła szybko wrócić. Wskazała na klatkę schodową. Raczej nie trzymali osób... albo ciał aż tak bardzo na widoku. Lepiej było sprawdzić odnogę, a potem jakiś szerszy obszar. Będzie też bliżej wyjścia.

Sawa zatrzymał się z otwieraniem drzwi i delikatnie puściła klamkę. Pokiwała głową, na pytanie Urumi i zaczęła grzebać w torbie. Coś tam przewracała, przerzucała i po chwili bardzo energicznie wyciągnęła złożoną w kostkę folia torbę lepszej klasy. Nie była to zwykła reklamówka, na bułki, bardziej torba nadająca się do wielokrotnego użytku. Uchibayashi przyjrzała się ciuchom i poza śladami krwi miejsca były przedarte czy pocięte. W takim świetle ciężko było jej mieć stuprocentową pewność co do genezy tych uszkodzeń. Po uwiecznieniu dowodów i zebraniu próbek pogrzebała chwilę w telefonie, aby dodać kolejne informacje do maila. Dziewczyny weszły do środka i udał się w stronę klatki schodowej. Jedno głośnie postanowiły sprawdzić najpierw dół, wystrój korytarza nie różnił się niczym wszędzie bród, piach i zaschnięte plamy. Ściany były pokryte graffiti tak samo jak fasada budynku. W korytarzu znajdowała się trzy pary drzwi, dwie jedno skrzydłowe na lewej ścianie w odstępie 6 metrów i dwu skrzydłowe na końcu korytarza. Na dole panowała praktycznie absolutna cisza, jedynie spadające krople wody huczały w oddali.

Zwróciła tylko uwagę, czy ślady krwi pokrywały się z uszkodzeniami ubrań. Nie miała zresztą czasu na wnikliwe analizy, musiały się spieszyć.
Nie spodziewała się niczego innego po tym miejscu. Dobrze, że miała rękawiczki to mogła chociaż nie ubrudzić sobie za bardzo rąk. Zamierzała systematycznie i ostrożnie sprawdzać co znajduje się za każdymi drzwiami. Wstępne rozeznanie, potem popatrzy bardziej. Chyba, że zobaczy jakieś części ciała albo coś podobnego. Albo nawet całe.

Ślady na ubraniach pokrywała się z uszkodzeniami w większości przypadków, ale niektóre wyglądały, jakby ktoś nimi zmywał podłogę. Nawet zauważyła strasznie rozmazane i przyschnięte ślady przy drzwiach numer jeden. Podeszła i złapała za klamkę, która pod naciskiem siły poszła w dół i otworzyła drzwi. W pomieszczenie było zagracone, stało w niej kilka niedziałających zamrażarek przemysłowych, masa zakurzonych kartonów i jakieś palety z wiadrami metalowymi. Krzu na podłodze by nietknięty, prawdopodobnie nikt tu przez dłuższy czas nie zaglądał. Po krótkich oględzinach przeniosła się do pomieszczenia numer dwa. Tam już sprawa miała się całkowicie inaczej, było tu całkiem schludnie jak na takie polowe warunki. Podłoga czysta, żarówki nieprzepalone na swoich miejscach działały. Trzy sofy na środku zwrócone do stolika kawowy od północy, wschodu i zachodu a od południa stał telewizor. Nowy duży i przy nim konsola do gier i sterta gier. W rogu pomieszczenia było biurko, na który stał monitor komputera.

Nic ciekawego. Nie wchodziła za bardzo by nie wzbudzić kurzu - plus nie wyglądało by za dużo się tu działo. Bardziej składzik na zepsuty sprzęt. Drugi był ciekawszy, acz wyglądał ja pokój socjalny. Miała pewne wątpliwości by na tym komputerze znajdowały się jakieś ważne dane. Chociaż może?
Pozostało jeszcze jedno pomieszczenie. Przeszła tam, podobnie jak poprzednio ostrożnie otwierając drzwi i zerkając do środka. Im mniej śladów zostawia tym lepiej.

Dziewczyny zbliżył się do dwu skrzydłowych ciężki przemysłowych drzwi, nacisnęły drążek i drzwi otworzył się w stronę miejsce, które chciały zbadać. Ujrzał korytarz, który po dwóch metrach skręcał o dziewięćdziesiąt stopni w prawo. Tu również podłoga była w lepszym stanie i znacznie mniej brudna niż we wcześniejsze pomieszczenia. Idąc dalej Sawa i Uchibayashi dotarły to większego pomieszczenia coś na kształt sali gimnastycznej. Było dobrze oświetlone, ale żarówki i jarzeniówki miałbym czerwony kolor. Cała sceneria przypomniała jakiś przydrożny burdel. Gdy rozejrzały się tam lepiej w środku, zauważyły lampy odbijacze światłą kamery i mikrofony. Wszędzie walałby się różne rodzaju gadżety bdsm, od kajdanek biczy do sztucznych penisów gagów itd. Ktoś tu nagrywał hard porno z dark webu i to te bardzo pokręconych osób. W rogu pomieszczenia było wydzielone ścianką biuro z komputerami i kilkoma innym uprzędzeniami typu serwer oraz masa dysków, nośników pamięci i płyt. Po przeciwległej stronie pomieszczenia znajdowały się jeszcze jedne grube i dźwiękoszczelne drzwi.

Huh. Coś tu na pewno się odwalało, chociaż nie spodziewała się takiego obrotu spraw. Znaczy, słyszała o takich miejscach ale w excelu to jednak nieco inaczej się przedstawia. Na pewno nie chciałaby być złapana akurat w takim miejscu. Skoro jednak tu były to dobrze by było pójść dalej by już się nie wracać. Tym bardziej trzeba będzie tutaj nasłać kogoś. Zrobiła zdjęcie. Na razie chyba nie było trzeba tego załączać. Potem to zrobi. Teraz jednak przeszła się do tych grubych dźwiękoszczelnych drzwi. Może tam będzie coś, co zdecydowanie wystarczy by nasłać tutaj kogoś. Jednocześnie zerknęła za siebie by sprawdzić, czy wszystko w porządku. Dobrze by było nie dać się zaskoczyć.

Urumi trzaskała zdjęcia jak turysta w disneylandzie, nie pominęła żadnego szczegółu i skrupulatnie dokumentowała wszystko. W końcu postanowiła podjeść do drzwi i sprawdzić co się za nimi kryje. Złapała za klamek i otworzyła drzwi, rozległ się charakterystyczny syk powietrza. W środku było ciemniej, kobieta musiała poczekać, aż oczy przyzwyczają się do mroku. W momencie otwarcia wrót, usłyszała ciche popłakiwanie. Jak tylko światło wpadło do środka, szlochanie stał się głośniejsze i bardziej desperackie. Uchibayashi dojrzała tam kilka prowizorycznych cel z toaletami. Prawdopodobnie ktoś przerobił firmową łazienkę na proste więzienie. Wszystkie cele poza jedną były puste, w niej szatynka dostrzegał skulą postać płacząc w kącie.

Huh, całkiem profesjonalna robota jak na to co widziała do tej pory. Snuff? Możliwe. Jedno z drugim można chyba połączyć. Miała jednak nieustające wrażenie,cze powinny się streszczać. Mrok nie pomagał w tym, ale miała przed sobą coś obiecującego.
Ktoś tu był. Czy duch czy nie, to już mniejsza, zaraz się dowie. Przeszła trochę bliżej.
-Halo? Nie jesteśmy jednymi z nich.-Zawołała gdy była przy celi. Spróbowała otworzyć drzwi i sięgnąć ręką w stronę tej osoby. Miała łańcuch w klatce - duch. Nie miała, to miała natomiast farta. Świadek do świadek, najważniejsze co mogło być.

Kiedy Urumi powiedziała, że nie jest jedną z nich postać kuląca się w rogu podeszła na czworaka bliżej do krat, a jej szlochanie stało się trochę cichsze.-Proszę, pomóż mi. Oni robią tu okropne rzeczy, ja chce do domu.-Jej głos bardzo mocno się łamał i momentami brakowało jej tlenu. -Oni je je je zabili, jego też zabili. On to zrobił, teee pojeb...- Dziewczyna złapała się krat, na twarzy miał kilka sińców i otarć. Sawa w tym czasie grzebała po szufladach zgarniając niektóre, pendrive i bazy danych. Uchibayashi dostrzegła na drzwiach przepleciony łańcuch ze standardową kłódką, dostępną w sklepie. -Proszę, pośpiesz się oni niedługo wrócą, a ten jeden poszedł tylko zapalić..- Nim dokończyła zdanie, w pomieszczenia usłyszała głos mężczyzny.
-A co tu się kurwa gdzie, kim jesteś szmato i co grzebiesz w naszych filmach. Zrobię z Ciebie gwiazdę!- Wykrzyczał głośno mężczyzna, który wrócił z papierosa.

Mniej się przejmowała jej stanem, a bardziej się zastanawiała jak ją stąd wyciągnąć. Kłódka i łańcuch, najlepiej byłoby znaleźć klucz, ale jeśli to przetną i gdzieś wywalą y nie znaleźli tego zbyt szybko to też powinno się udać...
Wzdrygnęła się i szybko obróciła gdy usłyszała hałas. Syknęła, chwytając w dłoń puszkę z gazem.
-Kurwa. Moment.-Tak jak myślała miała niewiele czasu, a teraz sytuacja się skomplikowała. Nie zamierzała się jednak patyczkować. Wyleciała z pomieszczenia, rzucając okiem na sytuację jedynie przez moment. Zamierzała podbiec, i korzystając z tego że miała na głowie kask wywalić zawartość puszki w twarz oponenta, nawet jeśli Sawa będzie blisko. Musiała to jednak zrobić szybko (+5 szybkości). Pochyliła się też trochę w trakcie biegu, by być nieco mniejszym celem.

Urumi wybiegała uzbrojona w puszkę z gazem jak poparzona, gdy wkroczyła do wcześniejszego pomieszczenia.  Zobaczyła, jak szczypior szarpię się z Sawą i wygląda na to, że ma przewagę. Uchibayashi korzystając, z energii duchowej zwiększyła swoją maksymalną prędkość i w kilku krokach znalazł się blisko walki. Wycelowała sprej w twarz napastnika i wyzerowała puszkę. Mężczyzna momentalnie zaczął wrzeszczeć, łkać miotać się jak dzik w sidłach.
-Moje oczy! Co ty mi ruro zrobiłaś, nic nie widzę, jak to piecze! Już nie żyjecie!- Rin udało się uwolnić z uścisku jedno rękę i zacząłem sięgać do kieszeni. Agresor ostro wierzgał i szarpał, aż w końcu niechcący trafił Urumi w kask. Wtedy jeszcze głośniej zawył z bólu, ale dalej nie zwalniał chwytu na przegubie.

Znowu syknęła, acz bardziej odruchowo niż z jakiegokolwiek boku. Kaski były dobrym pomysłem ale komplikacje zaczęły się mnożyć. Tym jednak będzie zajmowała się później. Planowała złapać jakikolwiek przedmiot który wyglądał na ciężki i mógłby się sprawdzić jako izolator - choćby jeden z wielu narzędzi wątpliwej rozkoszy które tutaj wisialy. Nie znała się na obsłudze, ale wiedziała jak czymś takim machać. Zamierzała trzepnąć tym co trzymała w dłoni delikwenta, albo ogłuszając go albo dając czas Sawie na wyciągnięcie swojego narzędzia zagłady. Zamierzała to załatwić jednym, może dwoma porządnymi uderzeniami (+3 siły).
Ale miała ochotę mu odpysknąć "zamknij mordę szczurze". Lepiej jednak nie było dawać im poszlak, chociaż i tak pewnie by nie zapamiętał

Urumi zrobiła kilka kroków w tym, aby złapać za jedne z gumowych gadżetów. Szczęśliwy trafem pierwszy lepszy z brzegu był całkiem dużych rozmiarów i swoje ważył. Ciężko było zgadnąć, na czym to było wzorowane, wypustki, zgrubienia i inne widziadła. Może ktoś połączył wszystkie członki zwierząt w jeden. Urumi ponownie skróciła dystans i dzierżyła potężną broń w ręku, spróbowała nią uderzyć napastnika. Niestety mężczyzna miał szczęście, aby dziewczyna źle wyliczyła dystans i cios miną go o głowę. Na dodatek oprawca, szarpną Rin w jej stronę i ta uderzyła ją kaskiem w ramie. Cios nie był super silny, kobieta dalej trzymałą broń i nie wytrąciło jej to z równowagi. Uchibayashi widziała, że jej koleżanka miała problem z wyciągnięciem paralizator, który zaczepił się o coś i nie chciał za żadne skarby wyjść.

-5Pż za cios w szczepionke.

Tym razem już zaklęła szpetnie, pomstując na nieudolność osoby z którą tu przyszła. Naprawdę nie miały czasu na ten cyrk. Przymierzała się tym razem porządnie by przygrzmocić mu jak najmocniej. Najlepiej oburącz jeśli by na to rozmiar pozwalał. Poczucie zażenowania dodatkowo potęgowało to, że chciała się z tym usunąć jak najszybciej. Najlepiej jednym uderzeniem, do którego się szczególnie przyłożyła w tym konkretnym momencie (+5 siły). Cyrk na kółkach, i oby się tylko na tym skończyło.

Urumi wzięła potężny zamach, który wzmocnił dodatkową energią duchową i tym razem mężczyzna nie miał tyle szczęścia. Dostał w sam środek twarzy poprzecznym uderzeniem gumowy penisem. Zawył mocno z bólu i stracił równowagę. Rin w tym czasie udało się płynnym ruchem wyrywać dłoń z uścisku i wyciągnąć paralizator. Gumowy oręż pozostawił bardzo czerwony i mocno pulsujący ślad na twarzy. Sawa przyłożyła elektrycznego pastucha do ciała oprawcy i rozbrzmiała serenada charakterystycznego kilka i jęków ofiary. Po trzech sekundach mężczyzna leżał na podłodze wywinięty od elektrowstrząsów.
-Dzięki za pomoc, ale to chyba pora na nas.-Mówiła szybko i było słychać stres w jej głosie. Rin na szybko przykucnęła i zaczęła przeszukiwać szczypiora. Z drugiej strony z sali, za drzwi było słychać ciche proszenie o pomoc i dźwięk szarpanego łańcucha. 

-5PR

W końcu padł na glebę. Nie była zadowolona z takiego przebiegu zdarzeń, nawet bardzo. Nerwy też się w niej odzywały, jak i irytacja na Sawę która nie zachowała ostrożności. Jednak w takim wypadku pozostawało im niewiele opcji.
-To rozumiem, że tamtą skutą dziewczynę chcesz zostawić?-Zapytała poddenerwowana, wskazując kciukiem na pomieszczenie z celami i wyciągnęła komórkę. Sprawdziła czy miała tu w ogóle zasięg. Obróciła się tyłem do drzwi, zdjęła kask, i wykonała telefon do instruktora. Jeśli nie... Wróciła tam jeszcze by zrobić zdjęcie i poszła na górę. Raz, by stać na czatach, dwa by faktycznie zadzwonic. Mówiła jednak cicho.
-Ogarnij ją czy rób co chcesz, ja dzwonię po posiłki-Powiedziała jeszcze zanim wyszła i wykonała telefon. Jej komunikat był krótki.
-Z tej strony Uchibayashi. Znaleźliśmy jedną z ofiar w magazynie, ale zaraz się tu zleci cała banda. Podaje adres.-Wyrecytowała mu to trochę mniej spokojnie, niż by chciała by to brzmiało. Nie była w końcu automatonem- Wyśle też co znalazłam. Nie będziemy czekać, do zobaczenia. Oby.
Rozłączyła się. Wysłała maila, i po dalszym nasłuchiwaniu przez moment jeśli nic nie słyszała to wróciła do Sawy. Założyła kask.

-Dziewczynę? To ktoś tu jest jeszcze?-Zapytała bardzo zdziwiona, wyciągnąłem z kieszeni gościa telefon i portfel. Otworzyła pseudo skórzany pojemnik do przechowywania pieniędzy i wyjęła prawo jazdy. - To jest niejaki Hatoru Sao.- Pokiwała głową twierdząco.- Dobra jakoś ją uwolnię. Szkoda, że gnojek nie miał klucza.- Ruszyła do zaciemnionego pokoju i rozpoczęła próby ewakuacji dziewczyny. W tym samym Czasie Urumi poszła na górę wykonać połączenie i wysłać mail. Po drodze na nikogo nie trafiła czy też nie usłyszał żadnych niepokojących odgłosów, a inspektor odebrał.
-Yaawn, Moshi Moshi Uchibayashi-san.- Senichi ewidentnie właśnie się obudził. Jego głos był odrobinę zachrypnięty, ale po chwili wrócił do normy. -Wspaniale, nie będę musiał sam szukać i przynajmniej jedna jest żywa. Już dzwonie gdzie trzeba. Najlepiej będzie, jak przyprowadzisz ją tutaj.- Mężczyzna podał adres swoje nowej uczennicy. Nie była to uczelnia, ani komisariat tylko prywatne mieszkanie. Gdy skończyła rozmowę zeszłą na dół do Sawy, a obok jej koleżanki stała uratowana dziewczyna z pomieszczenia. Była to ostatnio zaginiona Kawabata Rika, która bardzo mocno trzymała się ramienia kobiety i kryła za nim.
-Bardzo dziękuje za pomoc. Szkoda tylko, że on Sakuma Masumi nie miał tyle szczęścia. Razem tu trafiliśmy, a oni go skopali i gdzie wywieźli.- Dziewczyna bardzo się denerwowała i cały czas obserwowała drzwi.

Dobrze, że miała kask bo miała ewidentnie minę "czy ja niewyraźnie mówię?". Zostawiła ją ze swoimi myślami, a przede wszystkim działaniami bo miała swoje własne. Zadzwoniła. Zaspany. Szybko się ogarnął, acz trzeba było uznać jego zdolności opanowania. Hm. Do mieszkania? Dziwne. Trzeba będzie uważać.
-Zaraz będziemy. Oby.-Odłożyła słuchawkę. Zeszła na dół, a tam Sawa sobie jakoś poradziła. Ktoś tu chyba miał za sobą równie ciekawą przeszłość, albo też znalazła jakieś inne wyjście. Mniejsza. Bardzo się wstrzymywała by nie przerwać tej cizi w pół słowa.
-Mniej gadania więcej uciekania.-Wcięła się gdy tylko miała okazję. Zaczęła wchodzić na górę, i kontynuowała-Zabierzesz ją do naszego instruktora. Tylko ostrożnie. Jak nie dostanę od Ciebie informacji, że wszystko w porządku to będę działała.-Podała jej adres, i ostrożnie zaczęła się ewakuować z budynku. Przekaże na zewnątrz kask dziewczynie, a sama pieszo uda się w jakieś uliczki i zamówi taksówkę. Chyba tak będzie najsensowniej.

-Dobrze Uchibayashi-san, dam znać jak tam dotrzemy. Możliwe, że nie będę mogła zbyt długo tam zostać. Zostawię u instruktora zebrane dowody, a jutro spotkamy się na zajęciach, to powiesz mi co ustaliłaś.- Dziewczyn zaczęły po cichu się ulatniać z ośrodka, zostawiły nieprzytomnego mężczyznę na ziemi. Na ich szczęści, nikt nie przybył do tego czasu i mogły swobodnie wyjść na parking, by następni użyć dziury w płocie. Sawa z zaginioną pojechały pod wskazany adres a Urumi zmieniła otoczenie pieszo i zamówiła taryfę. Uchibayashi podczas podróży minęły kilka pędzących na sygnale radiowozów. Instruktor chyba nawet odrobinę przesadził z ilością ludzi, ale to tylko wskazywała na powagę sytuacji. Taksiarz nie był zbyt rozmowy, dlatego podróż odrobinę się ciągnęła. Zwykły szary mężczyzna marzący o końcu dnia i smacznej kolacji, nic ciekawe w nim nie było. W trakcie podróży dostała sms do koleżanki i teraz miała pewność, że misja zakończyła się sukcesem. W końcu szatynka dotarła do wskazanego adresu. Zapukała, a uśmiechnięty mężczyzna otworzył jej drzwi.
-Konbanwa Uchibayashi-san, Zaprasza do środka.- Gestem ręki zaprosił ją do środka i poprowadził do saloniku. Mieszkanie było zadbane, ale brakowało w nim kobiecej ręki. Zero kwiatków, obrazów czy innych bibelotów, same praktyczne i użytkowe rzeczy pokroju zegara, wieszaka lamp.

W sumie oryginały dowodów też będą ważne. Nie była pewna jak to pójdzie ale mogła mieć tylko nadzieję w tym momencie, że faktycznie zrobią rajd na ten magazyn zanim zbiorą całą resztę i zniszczą ślady.
Wyszły. Na szczęście uwinęły się całkiem sprawnie. Próbowała iść jakby nigdy nic, i jak już się oddaliła zdrowy kawałek zamówiła taksówkę. Nie była gadatliwa, zamiast tego siedząc nad komórką i porządkując zebrany materiał dowodowy. Po drodze jednak usłyszała psiarnię. Oby tylko nie czepiali się, że wdarły się na teren prywatny i zlały jakiegoś przypadkowego typa. Materiał dowodowy powinien być jednak solidny.
Zapłaciła, wyszła, schowała komórkę. Zanim weszła pyknęła sobie jeszcze trochę liquidu, by ukoić nerwy. Adrenalina trochę zeszła i musiała przyznać, że czuła się słabiej niż by chciała. A na pewno bardziej niż by chciała pokazywać to światu. Parę wdechów wypełnionych smakiem gumy balonowej jednak zdało rezultat. Weszła, zapukała. Skinęła tylko głową. Weszła do mieszkania, zdjęła buty, i z torby wyciągnęła foliówkę z zakrwawionymi ubraniami. Położyła to na stole.
-Wysyłałam zdjęcie. Jakie są ustalenia? Tamta jest już w szpitalu?-Zapytała, nie zajmując miejsca. Napiłaby się piwa, ale to już u siebie oglądając jakieś bzdury, a na pewno nie tutaj.