Magazyn transportowy.

-Dobrze, dowodów nigdy dość.- Mężczyzna obrócił się i podszedł do kuchni, która była połączona z salonem. Wstawił czajnik na gaz i grzebał w wiszących szafkach. -Kawy, herbaty czy może coś mocniejszego? W końcu miałyście ciężki dzień z tego co słyszałem. Jeżeli chcesz piwo to pierwsza górna półka na drzwiach lodówki.- Jego głos był odrobinę przytłumione przez fakt, że jego głowa była we wnętrzu szafki. Po chwili przygotował sobie kawę i coś dla dziewczyny o ile nie wzięła piwa.
-Dziewczyna śpi w pokoju obok, jest wyczerpana i poza kilkoma siniakami, skaleczeniami nic się jej nie stało. Podobno trzymali ja dla ważnego gościa i dlatego jej psychika nie jest tak bardzo zniszczona. No ale przechodzą do ważniejszych rzeczy, na miejscu policja nie zabezpieczyła zbyt wielu dowodów. Złapaliśmy Hatoru Sao jak podpalał budynek. Na szczęście razem z Sawa-san zabezpieczyłeś trochę dowodów, za które go posadzimy. Jak na razie nie chce sypać, a reszty jego kolegów nie było na miejscu.- Podniósł kubek do góry, dmuchnął i wziął dużego łyka. Urumi widział, że jest zrelaksowany i opanowany. Rozmowa na tego typu temat nie sprawiał mu problemu , ani nie krępowała. 
-Poinformował już jej rodziców, ale przez kilka dni jeszcze zostanie pod moją ochroną. Aż cała ta wrzawa ustanie i będzie mogła wrócić do normalnego życia... Dziewczyna wam wiele zawdzięcza.-

Mimo tego iż był dość miły, oraz nie widziała ani nie wyczuwała zagrożenia w tym momencie, jedna rzecz wpojona przez te lata pracy na granicy... no dobra, wbrew prawu, dzwoniła jej z tyłu głowy jak upierdliwy sąsiad domagający się ściszenia muzyki na domówce.
"Gliny nie są Twoimi przyjaciółmi."
Ale faktycznie piwa by się napiła. Trochę dziwnie popatrzyła na to, że jest pod jej kuratelą, ale w sumie nie interesowało ją to zbytnio. Dopóki dostanie pieniądze.
-Nie obraź się jeśli skorzystam.-Poszla prosto do lodówki, z której wyciągnęła pierwsza z brzegu puszkę. O ile nie było tam sapporo. W końcu usiadła, i mimo jej trochę lekceważącej postawy widać było że jest trochę spięta.
-Był. Byśmy zgarnęły więcej, a tego typa związały, ale ktoś dał się złapać i nie było czasu. Znaczy może i był, ale nie było jak stwierdzić.-Otworzyła sobie i pociągnęła zdrowo. I tak sobie pewnie kupi jeszcze coś po drodze, bo nie było to aż tak komfortowe jakby chciała. Zmarszczyła brwi słysząc jak to dalej się potoczyło-Pewnie gówno wie, ale można spróbować. Najważniejsza ryba dalej jest na wolności, i dopóki będzie to dalej będą znikać ludzie. Będzie ostrożniejszy... albo bardziej bezczelny.-W sumie jak tak myślała... to gdyby nie wyciągnęli tej cizi to by ta akcja była kompletnym fiaskiem. Zgarnęli tylko płotkę, która może gówno wiedzieć, jakieś gówno dowody, i jeszcze zaalarmowali typa, że ktoś jest na jego tropie. Ale niekoniecznie powinna go w tym uświadamiać.
-Może okazać tą wdzięczność w yenach. Za coś trzeba żyć.-Popiła sobie znowu. Oby nie wziął całej kwoty dla siebie, bo dobierze mu się do zadu. Jakoś.

Urumi znalazła w lodówce kilka różnych marek, najwięcej puszek miało napis Kirin i Asashi, ale między nimi dziewczyna dostrzegła złoto gwiazdkę w czarnym kręgu. Wyciągnęła ostatnio puszkę Sapporo i wróciła na swoje miejsce.
-Ciężko przewidzieć co teraz zrobi. Grunt, że stracił możliwość finansowania swoich chorych pomysłów. Może w akcje desperacji popełni głupie błędy i go przymkniemy. Ale z drugiej strony, może to też zadziałać na naszą nie korzyść.- Mężczyzna wyciągnął z kieszeni kartkę i podsunął ją dziewczynie. -A propos, pieniędzy. Tu masz numer telefonu rodziców tej dziewczyny. Prosili mnie, żeby Ci go dał, ogłaszali nagrodę miliona yenów za pomoc w odnalezieniu kilka godzin temu. Mogłaś o tym nie słyszeć, Sawa-san nie chce swojej części z tej puli. A co do naszej umowy, poruszyłem już temat waszych stypendiów z dziekanem. Co prawda nie będzie to taka pokaźna kwota, ale będzie dostawać 80 tysięcy yenów miesięcznie.- Podejrzenia Urumi okazały się bezpodstawne, Sato nawet nic nie u czknął z nagrody i okazało się, że nawet jej koleżanka nie chce swojej doli.

No to prawda. Ale ważne, że nie dostaje za nic po głowie. Odczuwała też satysfakcję, że w sumie od zupełnego zera bez dostępu do czegokolwiek ogarnęła na tyle dużo, by wejść temu typowi na odcisk. O ile to była jego jedyna opcja kręcenia lewego biznesu to może faktycznie będzie mieć problem. Ale miała z tym pewne wątpliwości. Wyciągnęła rękę i zerknęła na numer, popijając piwo. Zły ruch, bo się zakrztusiła. Tyle dobrego, że przycisnęła kartę do piersi. Przytomność umysłu albo instynkt potraktowało to jako coś ważnego.
Pierwsza myśl? Że jakby poczekała chwilę to może by było jeszcze więcej.
-To... khem, cóż. Zasłużone.-Stwierdziła wprost, wycierając usta. Więc będzie mogła powiedzieć "pierdol się" Starbucksowi. Uroczo. Rzuciła jeszcze raz okiem na kartkę by zapamiętać numer. Nie będzie dzwoniła ze swojej komórki jak idiotka, skorzysta z jakiejś budki, i to najlepiej nie w jej okolicy-Trochę szkoda chłopaka.
Może za niego też by coś było. Ale w takim razie nie chciała marnować czasu. Aż tak. Popiła, zastanawiając się jeszcze nad tym
-Nie chciała. Hm. Coś mówiła więcej?-Znaczy to było oczywiste, że to ona zaproponowała jej udział, ogarnęła większość rzeczy, i prawdopodobnie sama by sobie z tym wszystkim poradziła, ale nie musiała być aż tak skromna. Mogła jej odpalić z dziesięć procent za transport-Jak to wszystko to pewnie niedługo się zbiorę.
...i tak jej coś tu jej trochę śmierdziało. Rozmawiał? Kiedy? Nie miał ważniejszych rzeczy na głowie? Na pewno nie rozmawiał po jej rozmowie, tylko po tej akcji. A on sam chyba nie był tak łatwy do przekonania. Z drugiej strony dostała wiadomość od Sawy, właśnie po to by wykluczyć opcje że ten też jakoś jest zamieszany. Hm. No nic. Po to dalej tak działa.
I tak musiała iść spać nie tak późno. Będą ją tresować. Phi.

-Mówiła, że to ty znalazłaś dziewczynę i, że tak spłaci dług, cokolwiek to znaczy? Nie będę wnikał w waszą relację.- Uśmiechnął się delikatnie, wziął kolejnego łyka kawy i pilotem włączył telewizor na kanale z wiadomościami. Gdzie właśnie wywiadu udzielał dziennikarce komendant, mężczyzna w wywiadzie powiedział, że to jego najlepsi śledczy rozwiązali sprawę.
-Świat nie jest sprawiedliwy co nie? Dostałyście nagrody, ale kto inny bławi się w blasku chwały. A co do chłopaka to jeszcze nic nie jest pewne. Dziewczyna mówiła, że zabrali go gdzieś pobitego, nie widziała jego śmierci na własne oczy.- Instruktor nie wyganiał Urumi, nawet proponował jej kolejnej piwo, ale niestety nie było już sapporo. Jednak gdy zdecydowała się opuścić jego dom, oprowadził ją do drzwi i pożegnał.

(Napisz co planujesz robić przed pójście na zajęcia)

Wzruszyła ramionami. Pewnie chodziło jej o to, że wyratowała ją z tamtej sytuacji. Jakby faktycznie była tam sama to mogłaby mieć spory problem. No i faktycznie gdyby nie ona to by guzik zrobiła, aczkolwiek jej skuter był pomocny.
Przyglądała się wywiadowi dość obojętnie. Jednak uśmiechnęła się pod nosem gdy policjant obok niej podzielił się swoim spostrzeżeniem. Upiła trochę piwa.
- Byłeś na tyle miły by przekazać wszystko szczerze, więc się odwdzięczę. Widzę to jako absolutne zwycięstwo.-Wyglądała na bardzo pewną siebie, jak i na rzeczywiście usatysfakcjonowaną-Nagłośnienie naszego udziału w mediach przyniosłoby tylko kłopoty, a kto ma wiedzieć i może uczynić nasze życie prostsze ten wie. Jeśli kiedykolwiek będę chciała to nagłośnić, w co wątpię, to wystarczy że zagadam do tej dziewczyny albo rodziców, i nakręcę jakiegoś dziennikarzynę na artykuł albo program. W takim tonie, w jakim osoby które będą decydowały o tym co mnie interesuje będą respektowały moje zasługi. Ale raczej nie, bo nawet wtedy nie do końca mi to służy. Ale jest opcja. Na razie każdy dostał to co chciał, poza panem pijawką. I lepiej by tak zostało.-Entuzjazm jej trochę opadł, ale lekko uniosła muchę w stronę mężczyzny-To za owocną współpracę w przyszłości, czy coś. Nie muszę mówić, że nas zudzial w tym między nami też ma tak pozostać?
Nie skorzystała z drugiego poczęstunku, mówiąc, że woli się wyspać. Było to trochę kłamstwem, gdyż jak wróciła spędziła trochę czasu siedząc w czymś bardziej komfortowym i oglądając różne rzeczy leżąc na swojej macie przy niewielkim stoliku. Nie siedziała do późna bo była jednak zmęczona.
Hm. Raczej nie zrobił tych nagrań tak szybko. Sprawdziła jednak czy facjata komendanta w internecie odpowiadała tej co widziała w telewizji. Akcja była za szybka by przygotować taką mistyfikacje, ale można być czujną.

Jak wstała ogarnęła się, i w trakcie tego ogarniania ponownie przejrzała wiadomości. Typowa rutyna która gnała ją przez dzień. Zabrała rzeczy na zmianę, i po zjedzeniu skromnego śniadania i oporządzeniu się udała się w stronę ośrodka szkoleniowego. Wyszła jednak trochę wcześniej, by skontaktować się z numerem podanym jej przez pana ładnego. Szkoda, że nie miała numerów kont na słupy, ale będzie musiała niestety to tak załatwić.
Co potem pozostawało. Pójście tam i wejście w tryby systemu. Jak dostanie te pieniądze to chyba jednak podziękuje za Starbucksa.

Mężczyzna stuknął się z nią kubkiem kawy i uśmiechnął. -Za owocną współpracę, oby w przyszłości miejsca, do których trafisz, były bardziej przytulne. W przyszłości dobrze by było, jakbyście z Sawą poprawiły swoje zdolności samoobrony. Ten chuderlak nie był zbyt poważnym przeciwnikiem i jeżeli wcześniej użyłby mózgu, miałybyście cały gang na swojej głowie, a ja miałbym wyrzuty sumienia.- Dziewczyna wróciła do swoich czterech ścian i pierwsze co rzuciło się jej w oczy to koperta leżąca na futonie. Gdy ją otworzyła, dostrzegła napis gratulację od „Bohater”. Widać jej przyjaciel miał specyficzne poczucie humor i już o wszystkim wiedział. Uchibayashi oddała się relaksowi, ale jeszcze przed snem musiała sprawdzić komendanta z tamtego wywiadu. W sieci znalazła jego wcześniejsze zdjęcia i kropka w kropkę wygląda tak samo. Dodatkowo widział masę artykułów zapisanych na odpowiednich wp, onetu czy innych portali z wiadomościami. Na każdej z nich cytowana policjanta.

Tu piszemy -----> https://bleach.forumpolish.com/t2382-akademia-policyjna#bottom