Dom Rotena

Na szczeście w ostatniej chwili Katrina zasłoniła swoje piersi rękoma więc twój atak nie był dla niej tak bolesny ale mimo to udało ci się wyskoczyć z wody przynajmniej na chwile bo kobieta w ostatniej chwili złapała cię za kostkę i znowu wciągnęła pod wodę. Tym razem była ona za tobą i wykręcając ci jedną rękę podduszał cię drugą.

Chłopak zapewne przynajmniej zdążył nabrać powietrze, więc nie udusi się tak szybko. Gdy z powrotem wylądował w wodzie znów większą uwagę zaczął zwracać na koncentrację. Walczy dalej, nie poddając się. Tym razem, gdy śmierć zagląda mu w oczy stosuje bardziej nieczyste chwyty, nie liczy się z tym, że to kobieta, próbuje go zabić i jest dla niego teraz wrogiem. *Ma zajęte ręce, więc... A MASZ!* krzyknął tylko w myślach i dwa palce wciska jej centralnie, paznokciami, w oczy, które są zdecydowanie jednym z najczulszych miejsc. Nie ma zamiaru jej pozbawiać oczu, ale liczy, że gdy odczuje straszny ból spowodowany krwawieniem oczu, poluzuje chwyt, a wtedy chłopak będzie wolny i szybko jeszcze kopiąc ją by dodać sobie prędkości wydostanie się na powierzchnię.

Czułeś że twoje reiatsu znika w mgnieniu oka a ty z sekundy na sekunde słabniesz ale mimo to walczyłeś i chciałeś ja uderzyć w oczy gdy nagle jakoś dziwnie osłabłeś i zacząłeś się bezwładnie unosić w wodzie. Katrina wypłynęła i usiadła na brzegu trzymając tylko dwie stopy na twoich barkach abyś nie wypłynął na powierzchnie. Moc z ciebie uciekała i wtedy usłyszałeś Jak ci się skończy reiatsu woda wyciągnie z ciebie twoją energie życiową do samego końca czyli jednym słowem umrzesz, ale przykro

Roten otworzył szerzej oczy, jego źrenice powiększyły się. Jeszcze przed chwilą czuł jedynie zapach śmierci, słyszał jej kroki, zapukała ona do jego świata. W tej chwili, stał z nią twarzą w twarz, oko w oko.
*Tsunami...* powiedział w myślach, mogło to zabrzmieć jak pożegnanie, ale Roten się nie żegnał, postanowił jedynie złożyć mu obietnicę. *Wydostanę NAS z wody i pokonam tę fałszywą sukę.* i w tej chwili podejmuje kolejną próbę.

Chce obrócić się i chwycić Katrinę za nogi, następnie silnym szarpnięciem wciągnąć ją do niej z powrotem, a samemu wydostać się na powierzchnię.

Jeśli nie może wykonać żadnego ruchu, wtedy stosuje inną taktykę - zamyka oczy, próbuje zapomnieć o wszystkim i wszystkich, stawia na wytrzymanie jak najdłużej myśląc *Wytrzymam tak długo, aż będzie przekonana, że nie żyję.* Choć jest cały w wodzie i to olbrzymi wysiłek, utrzymać całe reiatsu w kupie, to czuje, że podoła, bo widział jak ona bez problemu była w tej wodzie, więc to nie może być takie trudne.

Nie mogłeś się ruszyć i już po chwili czułeś że byłeś całkowicie pusty jeśli chodzi o energię białe punkty migały ci przed oczami jednak jakimś cudem dalej utrzymywałeś się przy życiu i znowu poczułeś w sobie reiatsu które umożliwiło ci normalny ruch bo znów miałeś wystarczająco energi

*Co to?* zdziwił się gdy odczuł kolejny zastrzyk energii. Długo jednak nie myślał nad tym, skąd ją ma. *Poczekam w skupieniu. Nawet jeśli bym się wydostał, mógłbym jej nie pokonać. Z pewnością za chwilę Kartina będzie przekonana, że nie żyję, muszę tylko ukryć całe swoje reiatsu.* Roten pozostał w bezruchu, mimo, że posiadał możliwość ruszenia się. Czuł, że uda mu się jeszcze wytrzymać i maksymalnie się koncentrując ograniczał straty reiatsu do minimum, co miało pozwolić mu wytrzymać dłuższą chwilę. Pół-martwy Roten udawał całkiem martwego, bo to było jedyne, co mogło go uratować. Przy tym - wyluzowawszy się odcina się od świata tak, aby wytrzymać na prawdę długo, tak jak podczas poprzedniego treningu, kiedy to nie zorientował się, a już miał rękę zanurzoną w wodzie po sam łokieć.
*Prawdopodobnie nawet w pełni sił nie byłbym w stanie jej pokonać, jest wyższego poziomu, więc... muszę stać się silniejszy, tu i teraz, dzięki tej wodzie - przebywając w niej, by jutro być już zdolnym do stawienia jej czoła.*

Udawałeś tak pół martwego gdy nagle poczułeś że Katrina zabrała z ciebie nogi i po chwili cię złapała wyciągając z wody i od razu rzucając na pobliską skałkę. Wstawaj powiedziała ale nie wiedziałeś gdzie ona jest gdyż jeszcze miałeś zamknięte oczy

*Jeśli nie wstanę... To zbyt duży dyshonor, by już nie będąc w tak krytycznej sytuacji jak przed chwilą dalej udawać martwego.* Roten powoli otwiera oczy i równocześnie z tym dobywa zanpakutou. Już nie kryje się z tym, że żyje. Podnosi się całkiem energicznie, mimo osłabienia. Gdy zlokalizuje Katrinę kieruje się do niej frontem, ale nie atakuje.

Gdy otworzyłeś oczy zauważyłeś że dziewczyna stała tuż przy wodzie cała mokra ale z uśmiechem na twarzy po czym rzuciła w twoją stronę ręcznik mówiąc przepraszam za moje zachowanie ale mam nadzieje że nic ci nie jest

Roten chwycił ręcznik, schował zanpakutou i zaczął się nim wycierać. Siadł na ziemi, z dala od wody, wycieńczony. *Nie rozumiem jej.* teraz chłopak stanął przed olbrzymim dylematem. Miał ochotę ją zwyzywać. *Idiotko, ty pieprzona suko, chciałaś i mogłaś mnie zabić.* krzyczał w myślach, ale poznał ją dzięki temu zdarzeniu lepiej. Stwierdził, że jeśli to powie, jego sytuacja znów może się pogorszyć, bo znowu jej coś odbije, więc...
-Idiotko, mogłaś mnie zabić.
Mimo wszystko nie powstrzymał się i powiedział to, co myślał, z trochę większym spokojem. *Ehh... Oby znowu jej nie odbiło podczas następnego treningu.* chwilkę zastanowił się nad przyczyną, dla której tak się zachowała.
-Sfiksowałaś bo dawno chłopa nie miałaś.
Znalazł wytłumaczenie. *Aż dziwne, jest bardzo ładna, chętnie by ją przeleciał prawie każdy facet.*

Kobieta podeszła do ciebie i pstryknęła cię delikatnie w czoło po czym przy tobie kucnęła mówiąc Gdybym chciała już byś nie żył a jeśli chodzi o mężczyznę w moim życiu to nie powinno cię to obchodzić nieprawdaż po tych słowach wzięła swój ręcznik i pomogła ci się wycierać

-Wiem, ale mogłaś więc mnie zabić "niechcący".
Powiedział i przypomniał sobie jej słowa, przed tym jak go zaczęła topić - "Czyś byś nie lubił kobiet". W trakcie walki nie za bardzo miał okazję temu zaprzeczyć, a z takim jej zdaniem na jego temat czuł się źle, więc musiał powiedzieć jakieś słowo zaprzeczenia.
-I nie jestem gejem. Wracajmy do treningu.
Po wytarciu się znów postanowił zaryzykować. *Bez ryzyka na prawdę nie zdążę z tym treningiem. Mam jeszcze trochę mocy, więc powinienem kontynuować. Skoro teraz mnie nie zabiła może nie zrobi tego wcale.* pomyślał i podniósł się. *Ale najpierw... Zjadłbym coś.*

Nie zabiła bym cię przynajmniej tak mi się wydaję powiedziała z uśmiechem po czym gdy wypowiedziałeś drugie zdanie ona zaczęła chichotać i odpowiedziała ci Nie wątpię, nie wątpię a jeśli chodzi o trening to wystarczy powinieneś odpocząć wtedy zrozumiesz

-Nie mamy czasu na odpoczynek.
Powiedział.
-Ale z chęcią bym coś teraz zjadł.
Uśmiechnął się niespodziewanie, bo jeszcze przed chwilą był w złym humorze, był wręcz obrażony na Katrinę, a teraz na myśl o jedzeniu rozchmurzył się.

Pamiętasz co się ostatnio stało gdy mi odmówiłeś powiedziała z uśmiechem więc wiedziałeś że to żart po czym po chwili dodała chcesz zjeść to chodźmy na górę coś przygotuję

-Dobra.
Pobiegł na górę czym prędzej i usiadł przy stole niecierpliwie czekając na danie.

Pobiegłeś na górę za zaraz za tobą była Katrina która poszła do kuchni i zaczęła przyrządzać jedzenie podśpiewując coś pod nosem. Już czułeś ładne zapachy i byłeś co raz bardziej głodny i nie cierpliwy ale chyba kobiecie się nie śpieszyło

*Eh... Muszę jakoś wytrzymać.* Roten bardzo niecierpliwi się, ale ukrywa to, ze względu na zasady savoir vivre. Łokieć opiera o stół, a głowę na dłoni i w tej pozycji próbuje się wyciszyć, by szybciej minął mu czas do obiadu.

Nawet nie wiesz kiedy na chwile przysnąłeś a twoja koleżanka cię obudziła po prostu przesuwając łokieć który popierał twoja głowę ale nie uderzyłeś o stół bo wyhamowałeś w porę Smacznego powiedziała podając ci jedzenie którego trochę było

Roten w pierwszej chwili pociągnął nosem węsząc zapach.
-Dzięki!
Powiedział i spojrzał na żarcie, następnie chwytając za sztućce, pałeczki czy czym to się je. Potem zaczyna ucztę od tego, co pierwsze wpadło mu w oko i wygląda najsmaczniej. Tak po kolei sprawia, że wszystko znika ze stołu.

Jadłeś i jadłeś a Katrina z uśmiechem patrzyła na ciebie. Po około czterdziestu pięciu minutach byłeś już pełny a kobieta wyciągnęła chusteczkę z kieszeni i podała ci mówiąc trochę się ubrudziłeś

Roten obejrzał się i wziął chusteczkę od Katriny, wytarł nią usta i wszystko co tam miał wybrudzone.
-Ahh...
Odetchnął po zjedzeniu wszystkiego i odczekał minutkę.
-To teraz wracajmy na dół.
Powiedział klepiąc się po brzuchu i wstając.

Nie wracamy wystarczy na dziś, zostanie nam jeszcze połowę jutrzejszego dnia więc się nie martw powiedziała Kobieta biorąc łyka sake z spodka

-Niech będzie.
Powiedział i w związku z czym poszedł do łazienki się umyć, a następnie kładzie się spać. Skoro ma nie trenować, to nie chce marnować ani chwili czasu na bzdury, a odpoczynek jest potrzebny.

Umyłeś się i chciałeś pójść spać jednak nim wyszedłeś z łazienki Katrina się upiła i chwiejnym krokiem podeszła do ciebie mówiąc O kochanie widzę że już jesteś czysty i pachnący więc chodźmy do sypialni po tych słowach przechyliła się do przodu i wiedziałeś że zaraz prawdopodobnie się przewróci

*Alkoholiczka...* pomyślał Roten.
-Ech.
Westchnął i podtrzymał ją.
-Ta, idź do sypialni.
Prowadzi ją do jej pokoju i tam kładzie na łóżku, po czym wychodzi i idzie do swojego miejsca spania.

Położyłeś ja na łóżku a gdy chciałeś wyjść ona złapała cię za dłoń i wtedy dopiero zauważyłeś na jej palcu obrączkę a ona powiedziała kochanie gdzie idziesz przecież twoja żona czeka

-Idę przygotować Ci niespodziankę.
Powiedział udawanym, figlarnym głosikiem. *Za nim wrócę, ona zaśnie, a ja wtedy położę się spać w spokoju.*

Dobrze poczekam kochanie powiedziała Katrina przykrywając się kołdrą i odprowadzając cię wzrokiem. Po około 2 minutach usłyszałeś jej krzyk Misiu gdzie jesteś jednak nie odezwałeś się i przez kolejne dziesięć minut już panowała kompletna cisza

Roten czując, że już po problemie pada na brzuch do swojego łóżka i próbuje zasnąć.