Barak oddziału 56

Zadanie sobie rany było trochę nienaturalne, ale ostatecznie dałeś sobie radę. Po wykonaniu byakurai'a dwaj strażnicy szybko podbiegają do ciebie, jeden z nich zdaje się być zaskoczony:
- To ty, co ci się stało? Czemu używasz zaklęć w takim miejscu!

Widać było chyba większe przejęcie złamaniem jakiś zasad niż o twój stan zdrowia w ich oczach.

Tenshi zaczął sapać i oddychać dużo głębiej, by się uspokoić. Oczywiście w większości uspokajanie się było tylko odgrywaniem, jednak uspokojenie się potrzebne było też do tego by wprowadził w dalsze życie plan, który nijako bazował na kłamstwie.

- Rzucił się na mnie! - Wyjęczał chłopak starając się brzmieć tak żałośnie jak tylko to możliwe. Złapał się przy tym mocno za swoją przeciętą rękę starając się udawać dodatkową panikę związaną z raną. - Rzucił się i mnie zranił!

Strażnicy byli zdezorientowani ewidentnie:
- Kto taki, gdzie jest? Przestań panikować, to tylko zadrapanie.

Nie są zupełnie świadomi tego, że właśnie padli ofiarą blefu. Jeden biegnie gdzieś między inne baraki, że wezwie medyka, drugi nadal stara się wyciągnąć informacje na temat sprawcy.

- On... pobiegł tam! - Tenshi wskazał palcem w stronę przeciwną, do tej w którą pobiegł drugi strażnik. Oczywiście wskazanie było niespecjalnie pewne, zaś dłoń drżała lekko, jednakże kierunek był mniej więcej jasny. - Był ubrany w biały strój, i trzymał w dłoni nóż. Na twarzy miał białą maskę!

Iz oczywiście zamierzał wprowadzić nieco dezorientacji u strażników. Miał nadzieje załatwić sobie wstęp do magazynu poprzez proste oszustwo i zmuszenie drugiego strażnika by ten pobiegł sprawdzić czy napastnik wciąż tam jest. Wtedy też, gdyby zniknął z zasięgu wzroku za jakimś zakrętem, chłopak chciał pobiec drugą drogą w stronę baraku 56.

Strażnik patrzy na ciebie lekko zdezorientowany:
- Eee to chyba jakiś wariat, Puści w Seireitei nie mogą być, ale tym bardziej uważać trzeba skoro nie znajdzie się go po mocy, zostań tu, zaraz przyjdzie pomoc.

I pobiegł we skazanym kierunku. Zostajesz sam, rzecz jasna na nikogo nie czekasz i starasz wejść do środka, jak się okazuje drzwi są otwarte. Wchodzisz i zamykasz za sobą drzwi. W środku panuje półmrok, gdyż na jednej z półek leży zapalona lampka dająca blade i krótkie światło. Obok niej stoi twój sensei*:
- Widzę, że trochę ci to zajęło. Słyszałem, że masz jakieś kłopoty. Co prawda sporo słyszałem, ale chcę usłyszeć twoją wersję.

*postać Inahary uległa lekkiej zmianie zważywszy na to co uczy. https://bleach.forumpolish.com/npc-f55/nauczyciele-akademii-t619.htm

- Wersję czego? - Tenshi westchnął cicho spoglądając ze znudzeniem na swojego nauczyciela. Nie miał wiele czasu jeśli chciał uniknąć kłopotów, więc należało się streszczać. W końcu wypadało by wrócić na miejsce "ataku" nim przybędzie pomoc, a już na pewno nie powinien był siedzieć w magazynie którego strażnicy pilnowali - I czemu w tym kretyńskim, strzeżonym miejscu?

Iz starał się nie wyglądać na zainteresowanego jakimikolwiek przedmiotami ze środka magazynu, jednakże mimowolnie rozglądał się dookoła. Co prawda oświetlenie nie było dobre, jednakże zawsze można było mieć nadzieję na dojrzenie czegoś, co może kiedyś okazać się przydatnym.

Mężczyzna wyjmuje manierkę i popija z niej trunku, dopiero gdy kończy odpowiada:
- Jak to czego? Chodzi o twoje nowe moce. To twój zanpaktou?

Drugie pytanie wywołało lekką konsternację:
- Wybrałem je z dwóch powodów, po pierwsze nikt nam nie powinien przeszkadzać. Po drugie chciałem cię sprawdzić, w końcu trochę się nie widzieliśmy. Całe szczęście dałeś radę, a co do tamtych dwóch... nie martw się, stoją tu na mój rozkaz. Jak tylko wszedłeś wysłałem piekielnego motyla, nie ma strachu. A teraz przepraszam na moment...

Inahara wstaje, wykonuje kilka pieczęci, czujesz dziwne drżenie powietrza i przez moment ściany budynku rozjaśniają się żółtym śladem po czym zaraz nikną:
- Teraz nikt nam nie będzie przeszkadzać, teraz mów. Co sądzisz o tym? Przypadek, że akurat to ty zdobyłeś taką moc? A może coś innego? Co sądzisz o swoim darze?

- Nie nazwał bym tego darem. Ponoć rozerwałem sporego psutego gołymi rękoma, ale nie bardzo to pamiętam... - Tenshi podrapał się spokojnie po potylicy patrząc prosto w sufit. Oczywiście było zbyt ciemno by zobaczyć strop, jednakże chłopakowi w cale nie zależało na jasnej wizji tego co ma nad głową. Ciemność była wystarczająco interesującym obiektem obserwacji. - I tak na prawdę nie wiem co to. Jakby wielka bestia w mojej głowie. I nie jest ona zbyt malowniczym widokiem. Zdobycie tego czegoś, czymkolwiek jest, jest chyba powiązane z tym że użyłem do zaklęcia "dzikiego reiatsu" czy czegoś takiego. Zmagazynowane w takiej dziwnej opasce co zżerała energię.

Inahara siedzi na pudle, oparty podbródek i zatroskana mina wskazuje na intensywne myślenie. Po jakimś czasie podnosi głowę:
- Tak naprawdę możliwości jest kilka, może to być zupełnie nowy byt, twój zanpaktou albo też zanpaktou, ale skażony tą mocą. Najlepiej będzie to sprawdzić gdy opanujesz shikai, a to szybko nie nadejdzie. Najlepiej jak skończysz naukę w Akademii jak każdy inny student. Przez ten czas musisz się mieć na baczności, pogadam z Minorim. Tak poza tym jak ci idzie? Dobrze pracuje ci się z drużyną?

Księżyc dodawał nieco światła przez co zrobiło się nieco jaśniej. Twarz Inahary wiele nie zdradzała, czego zresztą można było spodziewać się po kimś mocno związanym z II oddziałem, który stanowił jako wywiad.

- Co? Aaa... z nimi... jedno głupsze od drugiego. Facet który jest stanowczo za skromny i za dobry by być skromnym i do tego kobieta która nie potrafi opanować swoich emocji. A na domiar złego mają jakieś kretyńskie ambicje i marzenia, no i jeszcze bezpodstawne ideały wypływające z czystego idiotyzmu. - Tenshi jak zawsze wyglądał na całkowicie znudzonego. Podczas komentowania podrapał się po brodzie ciągle wpatrując w sufit. - No i pozostaje jeszcze Generałek... ten to dopiero jest kretynem. Stara się udawać jakiegoś dziwnego zombie bez uczuć, ale jakoś mu nie wychodzi.

Tenshi rzecz jasna miał zupełnie inne zdanie na temat swoich kompanów, ale nie mógł ich przecież pochwalić. Nie pasowało by to ni w ząb do niego. Dla tego też postanowił na prędce wyłapać parę rzeczy które postrzec można było za błędy, i w ten sposób obrazić członków i członkinię swojego zespołu.

Sensei szczerze zaśmiał się, było w nim sporo serdeczności:
- Uh, to nieźle. No cóż, drużyny trwają, ale słyszałem że i tak będziecie mieli zajęcia dokształcające z Akademii. Potem zostaje już tylko egzamin główny i wstąpienie do któregoś z oddziałów. Do tego czasu jeszcze trochę. Jakby co służę z pomocą. Teraz kończymy rozmowę.

Słyszysz nagle brzęk, niczym tłuczone szkło. Rozbita bariera przestała chronić, gdy tylko ogarniasz sytuację widzisz, że Inahara zniknął. Wychodzisz przednimi drzwiami i nikogo nie zastajesz, nie wiesz jaka godzina, ale musi być późno w nocy.

- No... świetnie. Nie zdążyłem zjeść kolacji - Tenshi powiedział do siebie cicho, po czym ruszył powolnym krokiem w stronę akademii. Starał się przypomnieć sobie wcześniej użytą trasę. W końcu jeśli trafił w jedną, to istniało prawdopodobieństwo że da radę trafić i w drugą stronę. Iz zapomniał niemal o przecięciu, które sam sobie zrobił, jednakże ranka wciąż była wkurzająca, i odezwała się cicho. Nieprzyzwyczajony do bólu chłopak zwrócił więc na nią uwagę po raz kolejny, jednakże z braku umiejętności medycznych i materiałów opatrunkowych nie mógł ostatecznie zrobić żadnego opatrunku. Dla tego tez postanowił spróbować założyć opatrunek już w swojej kwaterze.

Docierasz bez żadnych przeszkód do swojej kawalerki, znajdujesz tam jedynie jakieś szmaty, które nadawałyby się na opatrunek. Senność skleja ci powieki. Po prowizorycznym bandażu nie masz już nawet ochoty jeść, odkładasz to na rano.

https://bleach.forumpolish.com/tereny-mieszkalne-f54/kawalerka-izdurbala-tenshi-t899.htm