Las

Biedny Teddy istotnie wciąż był przyklejony do drzewa przez ropuszą wydzielinę. Ishifone starała się oswobodzić biedaka. Chwyciła go za nóżkę i zaczęła ciągnąć. Miś jęknął słabo. Flegma trzymała mocno. Zdołała odciągnąć swojego ochroniarza od drzewa, ale wciąż łączyły go z nim nicie flegmy.
Na pomoc przybył shinigami. Machnął mieczem przecinając skrawki wydzieliny co ostatecznie uwolniło Teddy'ego. Teoretycznie, bo teraz kleił się do dłoni Ishifone.
- Taak... - Bóg śmierci podrapał się po karku. - Czy ten pluszowy miś na mnie patrzy? Nieważne. Mój pierwszy patrol, a tutaj spotykam taką dziewczynę... Na wykładach wspominano mi, że ludzie potrafią być interesujący... - Kaszlnął. Rumieniąc się lekko spojrzał na ranę znaczącą pierś dziewczyny. - Pomogę ci. Znam się trochę na medycznym ki... na uzdrawiającej magii. Aaa, i tak nawiasem mówiąc nazywam się Takeshi i jestem shinigami... Znaczy się jestem istotą, która chroni ludzi przed demonami.

Czy on traktuje ją jak idiotkę? Czy może sam jest takowym i nawet nie próbuje tego ukrywać? Jednego była pewna, sama sobie z tym wszystkim nie poradzi bez pomocy. Jeszcze bardziej ją to irytowało. Tamten, pożal się braciszek Vormunda tez jej nie dosłyszał, ewentualnie takie zabawy go znudziły i poszedł się zalać w trupa. A chuj go trącał. Żyje. Ale jak tak dalej pójdzie to niedługo...
Nie miała nawet siły odciągnąć tego pluszaka od drzewa. Kolejna pomoc tego chłopaczka. Odciął nitki śluzu, dzięki czemu w końcu był wolny. Powiedzmy, bo teraz doczepił się do jej ręki. Świetnie. I ten bystrzak nawet to zauważył. I to, że się na niego gapi.
-Zgadza się-Potwierdziła niewzruszona. Następnie skupiła swoją uwagę na miśku.
-Będzie boleć-Zaznaczyła. Przystawiła rękę z Teddym do ziemi. Następnie położyła na nim nogę...i zaczęła ciągnąć ręką. Choćby po to by wyczuć, czy będzie w stanie się od niego odkleić. Nie zamierzała biegać przez całe miasto z pluszakiem przyczepionym do ręki. Jak i z tymi ranami...
...no nic, jak się jej uda rozdzielić z tym mało przydatnym narzędziem (Albo okaże się, że sama sobie nie da rady), w końcu będzie mogła się skupić na tym chłopaczku. Pierwszy patrol? Więc to nowicjusz... a i tak poradził sobie lepiej. Gdyby nie to, że była na lekach, pewnie by się zirytowała. To w sumie dziwne... w czasie walki emocje wręcz z niej kipiały. Oczywiście do wewnątrz, bo nie przywykła do zbyt obfitego dzielenia się nimi na zewnątrz. Niby nie był brzydki. I strasznie się krępował. Tłumaczył jej rzeczy, a nie wie co to Quincy. No nic. Może grać na jego regułach. Usiadła na trawie. Popatrzyła się ponownie na młodego.
-Ishifone. Zdjąć górę z siebie?-Zapytała bez ogródek. Tak czy owak, rozpięła suwak jej bluzy, odsłaniając koszulkę. Niech się tym zajmie szybko by mogła wrócić. Może nawet uda się jej wyjść z tego bez żadnych konsekwencji...

- Co za hańba... - usłyszała słaby głosik Teddy'ego.
Ishifone wprowadziła w życie plan wyzwolenia się. Trzeba oddać misiowi, że nie jęczał i nie narzekał mimo, iż quincy musiała przydepnąć go mocno i włożyć trochę siły, aby uwolnić swoje dłonie.
Cel jednak osiągnęła... to znaczy połowicznie, bo teraz Teddy przykleił się do jej buta.
- Emm... tak. Tak będzie łatwiej - odrzekł shinigami i chyba bał się, że weźmie go jeszcze za jakiegoś zboczeńca, a wszakże chciał jej tylko pomóc.
Schował katanę do sayi i zbliżył się do siedzącej. Już nachylał się nad nią, kiedy nagle wzdrygnął się. Spojrzał w bok, aby dostrzec strzałę zmierzającą wprost ku niemu. Przebiła jego głowę na wylot. Martwe już ciało zwaliło się na ziemię przed Ishifone. Na młodej twarzy zamarł wyraz zdziwienia. Z dziury w czole ulatniała się stróżka dymu.
- A niechże hollow ich rżnie! - Usłyszała wściekły krzyk Baldrika. - Nawet potrenować w spokoju nie można bo ci tchórzliwi mordercy zaraz się zlatują. 
Mężczyzna odwołał swój łuk i szybkim krokiem ruszył ku Ishifone. Jego dzika twarz była zaczerwieniona od kotłującego się w nim gniewu. Ciało shinigami'ego podobnie, jak martwe hollowy zaczęło powoli znikać.

...no świetnie. Teraz ma bo pod butem. Jak upierdliwą gumę albo jeszcze coś bardziej śmierdzącego, czego raczej wolałaby nie mieć w ustach. Zirytowała się. No trudno, niech to trafi szlag. Zdjęła buta. Wpadła na kolejny pomysł.
-Oderwij się od tego sam. Tak będzie najprościej. Tylko oddaj potem but.-Innymi słowy, po krótkiej chwili cierpień zostawiła niewdzięczną robotę jej ochroniarzowi. Miał wystarczająco dużo siły, by się z tego uwolnić samemu. A przynajmniej powinien.
No cóż. Zdjęła z siebie bluzę. Czekała, aż tamten się nią zajmie gdy... tak. Wiedziała, że gdzieś tu jest. Mimo to wzdrygnęła się lekko gdy ujrzała świetlistą strzałę mknącą w stronę shinigami. Bez szans. Padł na ziemię z jeszcze parującą dziurą w czole. A Ishifone... przyglądała mu się przez chwilę.
-Też mi bóg-Bez większego entuzjazmu stwierdziła. Było jej trochę słabo. Sprawdziła stan swoich ran. I przeniosła swój wzrok na rozsierdzonego olbrzyma.
-Rozumiem Twoje oburzenie i gniew, nawet je podzielam...-Zaczęła spokojnie-...ale skoro już taki się nawinął to mógł się przynajmniej do czegokolwiek przydać. Chociaż to ja jestem tą mniej doświadczoną-Zerknęła na miśka, który albo sobie poradził, albo nie. Jeśli tak, założyła but. Jeśli nie... pójdzie boso? Pomyśli. Może mieć zawsze poduszeczkę z miśka.
-Więc co teraz? Wracamy?

- Chyba bogowie wężów, albo i pędraków. - Baldrik zdążył jeszcze namaścić ciało shinigami soczystą plwociną nim znikło zupełnie. - Ehh... a tak dobrze ci szło... To znaczy dobrze szło zanim zasnąłem. - Podrapał się po policzku. - Obserwowałem cię moim trzecim okiem, a ten sposób patrzenia na świat wprawia mnie w dojmującą senność, no ale... - Zerknął na ranę kobiety. - Pewnikiem byś sobie sama poradziła, dzieweczko. 
Zaczął grzebać za pazuchą płaszcza. Minęła dłuższa chwila zanim wyciągnął zieloną buteleczkę o silnie świecącej zawartości. Wyciągnął korek przy pomocy zębów i uklęknął przy niej.
- Cud myśli naszego klanu - rzekł wylewając płyn, przypominający zawartość srebrnych rurek, na ranę Ishifone.
Najpierw zapiekło, potem czuła już tylko przyjemne ciepło łagodzące ból. Substancja przestała się świecić, zaschła zakrywając ranę kobiety srebrnym nalotem, jakby ktoś chlusnął na nią farbą.
Baldrik obszedł ją i wlał trochę płynu na skaleczenie zadane dziobek kolibra.
- Oj, dzieweczko. Będzie trzeba cię nauczyć odpowiednich technik, bo tak to długo nie pożyjesz. 
Ponownie stanął przed Ishifone. Oparł dłonie na bokach i przez moment przyglądał się wynikowi swojej pracy. Musiał być zadowolony bo zamruczał z aprobatą.
Ishifone rzeczywiście czuła się dużo lepiej [+15PŻ].
- Aaa, tak. Przydałoby się wrócić, bo ten bałwan mój brat może się pokapować... Chociaż... niech się goni. Powinniśmy jakoś uczcić twój pierwszy prawdziwy trening. - Uśmiechnął się szeroko, całkowicie zapominając o złości wywołanej przez ingerencje shinigami. - Może masz jakiś pomysł? Ja funduję. 
Teddy oddzielił się buta Ishifone. Biedak, jego futerko pokryte było ropuszą flegmą. Gdzie nie gdzie wychodziła mu wata.

Mogła się z tym zgodzić, aczkolwiek nie miała specjalnie z nimi wcześniej do czynienia. Jeśli jednak większość z nich reprezentuje sobą taki poziom inteligencji... to nic dziwnego, że Quincy są potrzebni. Inaczej ten świat by się zawalił albo został opanowany przez te wszystkie pokraki. Tak się dać zaskoczyć i zaufać nieznajomej kobiecie... oczywiście, ona była w innej sytuacji. Musiała to zrobić inaczej by się wykrwawiła. Nie miała zatem zbyt wielkiego wyboru. On miał.
Ale to co potem usłyszała zaskoczyło ją. Baldrik wydawał się być... zadowolony z tego jak jej poszło. Inna sprawa, że w trakcie obserwacji treningu zasnął, ale mimo to... czyżby była wobec siebie zbyt surowa? Może. Nie miało to zbyt wielkiego sensu i znaczenia. Dalej była mocno poniżej swoich oczekiwań. Musiała prześcignąć Sonię, to był jej pierwszy cel. A do tego musiała ćwiczyć. Dużo ćwiczyć. Tak się nad tym zamyśliła, że dopiero w momencie gdy tamten wylewał na nią zawartość fiolki zwróciła uwagę, że wygląda jak radioaktywny smark. Zapiekło... ale potem było nawet przyjemne.
-Ciekawa jestem, jak by sobie poradziła reszta-Podzieliła się swoją myślą. Jak silni byli puści z którymi walczyli? Teoretycznie była najsłabsza. Teoretycznie, najsłabiej jej szły treningi. Ale czas który na to poświęciła... trochę ponad pół roku. Albo rok. Straciła już rachubę czasu. Dzień za dniem... dalej była lekko przytępiała. Zerknęła na Teddyego. A na propozycję Baldrika pokręciła nieznacznie głową.
-Może to nieistotne, ale moje rozdarte, pokrwawione ubranie oraz oblepiony flegmą misiek mógłby zrobić niezłą furorę, nieważne gdzie byśmy się nie znaleźli. Chociaż mi to obojętne. Chyba lubisz zjeść i wypić. Możemy więc iść do pubu-Luźno zaproponowała... następnie założyła na nogę but i obtarła podeszwę o ziemię. Wstała wreszcie. Lepiej. Dużo lepiej.

- Pewno pieruńsko lepiej - palnął Baldrik. Szczery facet, przynajmniej nie owijał w bawełnę, a Vormund na jego miejscu zapewne zaraz zacząłby ją pocieszać mówiąc, że przecież reszta sierotek trenuje znacznie dłużej. 
- Och, haha. Wy dziewuchy to zawsze wyglądem się przejmujecie. - Rozbawiony mężczyzna zachichotał pod nosem. - Ale... racja, że nie jesteś teraz w stanie wyjściowym. Hmpf, chyba jednak poświętujemy, jak najdzie bardziej dogodna chwila. - Poklepał się po brzuchu. - No nic, teraz wracamy do domu i odpoczniemy sobie trochę po dobrze wykonanej pracy. Ty sobie odsapniesz, a ja pójdę zarzucić coś na ząb, bo istotnie godziwym posiłkiem nie pogardzę.
Nie czekał. Sięgnął po Ishifone i przerzucił sobie ją przez ramię jakby była workiem kartofli.
- No to lecimy. - Baldrik ugiął kolana, a Teddy w ostatniej chwili rzucił się i chwycił skrawek płaszcza mężczyzny. Szaleńczy lot czas było zacząć.

https://bleach.forumpolish.com/t1735p330-november-eleven

1000

Tanaka przeszedł z Bell przez gargantę. Nie żałował swojej decyzji, że zostawił tamtą kobietę. Jedynie było mu trochę przykro. No ale nie jest zbawcą świata i nie jest w stanie uratować wszystkich, z resztą nawet nie chciałby. W taki sposób zakłóciłby naturalny porządek świata. Słabsi umierają, selekcja naturalna, brutalne ale prawdziwe i niezbędne żeby zachować równowagę.
Trzeba przyznać, że arrancarka była zdecydowanie lepsza od Fellici, przeniosła ich bardzo blisko kryjówki Bellato.
Nie, nie trzeba, poradzę sobie sam. Dziękuję, że udało Ci się nas przenieść tak blisko i przepraszam za kłopoty w Soul Society. Uważaj na siebie i do następnego.
Pożegnał się z Bell i ruszył do domu. Na szczęście ma jeszcze do dyspozycji swoje reiatsu i w razie potrzeby wzmocni nim swoją wytrzymałość.

~Andreu Vespaux 01~

Czarny portal, który Wespo otworzył w Martwym Lesie wyrzucił dwójkę Pustych... do lasu. Tym razem było tu zielono i nieco gęściej niż w poprzedniej lokacji i na upartego można to nazwać "zmianą otoczenia". Garganta zamknęła się, zostawiając dwóch Pustych w leśnym zakątku.
-Z deszczu pod rynnę... - westchnął wilk, rozglądając się dookoła. -Ciebie też czasem irytuje kapryśność tego portalu? - rzucił widocznie zdenerwowany. Nie dość, że ciężko tu o kogoś do pożarcia, to jeszcze przez drzewa ciężko określić godzinę... 
-No nic... - dodał Gaspar. -Skoro nie ma w pobliżu nikogo, kto rzuci nam się do paszcz trzeba kogoś poszukać... - to powiedziawszy ruszył w głąb lasu. Może natrafi na jakichś zbłąkanych grzybiarzy?

Ku rozczarowaniu Vespaux, Gaspar nie miał ochoty na dyskusje na temat relacji pomiędzy odrębnymi rodzajami dusz. Trzeba jednak przyznać, że pora w istocie nie była najlepsza na tego typu rozważania. –Wespo też chcieć wiedzieć co Gardłu chodzić po głowie…- Przytaknął Szerszeń. Wygląda na to, że teoria, iż Garganta wybiera miejsce transportu przez wzgląd na użytkownika była błędna… Tym razem to Delgado rozczarował swojego przyszłego podkomendnego. Gaspar najwyraźniej nie był od niego znacznie lepszym lepszym tropicielem. -Las ludzki przynajmniej mniejszy niż dziurawy. Wespo wzlecieć w górę. Zobaczyć jaka pora i jak daleko do wyjścia.- Zaproponował.

-Nie rób tego. - powiedział Gaspar, stanowczym tonem. -Las może i jest mniejszy, ale zdecydowanie gęstszy. Gałęzie utrudnią ci manewry, więc gdyby wróg cię wypatrzył, miałbyś problem z unikaniem ataków w wypadku długodystansowca. - dodał. -Na razie nikogo nie wyczuwam, ale lepiej dmuchać na zimne. Poza tym im głębiej na północ tym gęściej, więc zgaduję, że jesteśmy przy krańcu lasu. Wystarczy iść na południe. - powiedział, ruszając przed siebie. Wydawał się mieć sporą wiedzę i jeszcze większe doświadczenie w orientacji w terenie, skoro zdołał na poczekaniu palnąć pomniejszy wykład. Z każdą minutą okazuje się być coraz to lepszym sojusznikiem, pokazując jak uniwersalny potrafi być.
-A wracając do wcześniejszej rozmowy... - zaczął nagle. -Mówiłeś, że "Fajka wciągając duszę sprawia, że znika na zawsze". Mógłbyś opisać jak to wygląda? - powiedział. Może jednak miał ochotę na rozmowę, tylko pewne kwestie uznał za ważniejsze?

Vespaux uszanował zakaz Delgado, choć jego zdaniem Wilk był przewrażliwiony. Szerszeń był świetnym lotnikiem co nawet jego przyszły Pan chyba przyznawał. Co innego mogłoby mu zaimponować na tyle, że po krótkiej walce w której miał Gaspar miał przytłaczającą nad nim przewagę stwierdził, że „nie jest kiepski”? Raczej nie powiedział mu tego z uprzejmości. Przebicie się przez koronę zwykłych drzew i powrót powinien mu zająć chwilę. Poza tym jak Wyjec sam stwierdził, nie wyczuwał żadnych innych dusz. Cóż, wyjście było niedaleko więc tak czy inaczej niedługo wydostaną się z lasu i zorientują się jaka jest pora. -Ręka Fajki świecić na niebiesko, Skoczek się rozpaść, a jego kawałki wlecieć w Fajka.-Przedstawił Hollow zaprezentowany mu przez Bounto proces na tyle szczegółowo na ile potrafił. Zgadywał, że im bliżsi spotkania z tajemniczą istotą, tym bardziej był nią zainteresowany.

-Brzmi jak trafienie strzałą Quincy. - powiedział Gaspar, słysząc opis wchłaniania duszy. -Widziałem to tylko dwa razy... Raz gdy inny hollow został trafiony strzałą Quincy - rozpadł się na drobne fragmenty Reiatsu i najzwyczajniej w świecie rozpłynął się w powietrzu. Drugi raz był, gdy drasnęła mnie w mój pancerz i już nigdy nie mogłem go zregenerować. - powiedział. Potem nastąpiła krótka chwila ciszy, jakby wilk zastanawiał się co teraz powiedzieć lub czy cokolwiek mówić...
-"Skoczek"? - powiedział nagle. -To kolejne twoje określenie na jakiś typ człowieka? - spytał. Chyba ten krótki okres czasu jaki zdążył już spędzić z Vespauxem sprawił, że do pewnego typu słów nie ma pewności czy znaczą to, co mają znaczyć, czy jest to kolejne pójście na skróty i nazwanie czegoś tak, by móc to wymówić. Może gdyby się kiedyś nauczył normalnie wysławiać, komunikacja z istotami pokroju Gaspara będzie się odbywać bez takich pytań...

Vespaux poczuł lekką dumę, gdy Gaspar potwierdził, że doszukiwanie się podobieństw między tymi dwoma rasami może nie być całkiem bezpodstawne. Szkoda tylko, że komentarz Delgado potwierdził, że w istocie nigdy nie spotkał Bounto. -Móc być jakoś powiązani, ale Fajka mówić że Wciągacz, nie Krzyż.- Powiedział, chcąc zaznaczyć, że dla rasy od której ma pochodzić Akira istnieje termin którego sam nie wymyślił. Niestety, głupota Szerszenia nie była jedyną rzeczą która utrudniał mu komunikację. Przemiana w Hollow nie tylko dramatycznie obniżyła jego inteligencje, ale także spaczyła jego poczucie rzeczywistości. Owad używał słów innych niż usłyszał tak często ponieważ jego umysł z jakiegoś powodu niewłaściwie je przyswajał. Być może jakaś nowa transformacja, podobna do tej jaką już przeżył doprowadziłaby jego mózg do jako takiego porządku–Wciągacz móc też przyspieszać jak Śmierciaż, ale zamiast świstu pojawiać się zielone światło. Krzyż tak umieć?- Zapytał, przypominając sobie o jeszcze jednej umiejętności Akiry o której jeszcze nie wspomniał. –Skoczek przyjaciel człowieka z mafii. Wespo darować Fajce jego duszę gdy skoczyć z budynku.- Podał swojemu nowemu znajomemu kolejny szczegół spotkania z tajemniczą istotą.

-A zatem musi być jakaś wielka różnica... - westchnął. -Może po prostu go o to zapytamy, gdy już się z nim spotkamy? - rzucił, jakby próbował szybko uciąć temat. Przeszli tak kilka minut, a Gaspar szedł przed siebie zamyślony. Drzewa stawały się coraz rzadsze i można już było zobaczyć jak prezentowało się słońce na widnokręgu.
-Nie... - zaczął nagle Gaspar. -Ten Quincy również używał jakiejś techniki szybkiego poruszania się, ale nie przypominało to ani Shinigami, ani "Wciągacza"... ale możliwe, że nie zauważyłem w ogniu walki. - powiedział. -Chociaż to raczej był jednostronny ostrzał... - dodał z niesmakiem. Najwidoczniej owa walka nie należała do pomyślnych i Gaspar nie przepadał za wspomnieniami z tego dnia. Tak czy siak znajdowali się już na zdecydowanym krańcu lasu i najpewniej niedługo trafią na otwarty teren.

-Fajka zastanawiać się czy fajki nie działać na niego tak jak na innych ludzi. Zachowywać się jakby nie do końca wiedzieć co być.- Zauważył Vespaux. A więc Krzyże również potrafią zwiększać swoją prędkość? Stawonoga zastanawiało, czy ludzie i Hollow również potrafią posługiwać się swoją wersją tej techniki? Nawet jeśli tak, zarówno on jak i Wilk są na nią ewidentnie za słabi. Ciekawe, czy któreś z ras są silniejsze od innych? Czy Szerszeń byłby bardziej skuteczny jako przedstawiciel jakoś innego gatunku? Cóż, biorąc pod uwagę, jacy ludzie zwykle zmieniają się w dziurawych, w tej roli prawdopodobnie nie był zbyt dobry… Cokolwiek wydarzyło się podczas spotkania Gaspara z Quincym, Wilk musiał przeżyć prawdziwy koszmar. Owad zgadywał, że lepiej nie dopytywać się go co do tego tematu. Zwłaszcza, że czas jaki mają na dyskusję nieubłaganie przemija…

-"Fajka zastanawiał się, czy fajki działają na niego jak na innych ludzi"? - powtórzył Gaspar, jakby nie do końca rozumiał i próbował rozgryźć słowa Szerszenia. Może właśnie się zastanawiał czy Wespo miał na myśli "Ciekawe czy papierosy działają na niego jak na resztę jego gatunku...".
-A, rozumiem. - powiedział po chwili. -Zastanawiał się, czy palenie szkodziło mu tak jak innym ludziom? - dodał. -Myślę, że to zależy od tego w jakim stopniu jego organizm przypomina ludzki. Gdybym sam niewiele różnił się od innych ludzi, to pewnie też bym się zastanawiał czy nie jestem przypadkiem zwykłym człowiekiem, który po prostu ma jakieś moce... - powiedział. W między czasie gęstość drzew stopniowo zmniejszała się, aż wreszcie okoliczna flora przerzedziła się do tego stopnia, że nie można było już go nazwać lasem.

[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t2298-przed-lasem#67065

~Yaguchi Heizo 01~

Czarna jama wyrzuciła węża głęboko w bardzo, ale to bardzo zielone miejsce. Las na skraju Karakury. Mnóstwo drzew i nierówny teren - miła odmiana, patrząc na to, jakie krajobrazy dominowały w Hueco Mundo. Choć mrok pozostał... musiała już być noc lub późny wieczór. Po kilku sekundach spędzonych w tym miejscu Yaguchi poczuł wyraźnie niższą temperaturę. Zdecydowanie przyjemniej było na ciepłych piaskach. Było tu póki co równie pusto... Nic tylko gęsto porozstawiane drzewa. Przez księżyc w pełni można było zauważyć, że coś było wyrytego na jednym z drzew - "K+Y" wewnątrz serca. Dosyć staromodne, ale najwidoczniej ktoś jeszcze lubi się w to bawić... Być może jest tego więcej. Niestety takimi widokami Wąż na pewno się nie naje - trzeba ruszać. Ktoś bowiem kiedyś powiedział "Rekin, który nie pływa - tonie".

Drzewa. Wydawały się znajome. Na pewnie nie były tak przyjemne, sam las był w ogóle pusty, zupełnie nie taki jak mógłby być. Yaguchi powoli wpełzł w koronę drzew, by pomiędzy gałęziami poruszać się po lesie. Szukał ofiary, pokarmu, czegoś co nasyci jego głód. Drzewa dawały schronienie, dawały kryjówkę przed nieuważnymi oczami. Na tym zależało łowcy.
W ciszy i spokoju zaczął pełzać pomiędzy gałęziami, skacząc na kolejne drzewa. Kierował się zapachem, co rusz wystawiając język, to w końcu w nim, niczym prawdziwy wąż, miał wszystko, co przydatne do wyczuwania zapachów

Ciemne cielsko węża zaczęło wpełzać po pieńku, centymetr po centymetrze, prosto do liściastej korony. Spełzał na gałęzie, by przejść na kolejne drzewo i nagle trach! Gałąź nie wytrzymała stu kilo żywej (jeśli można tak duszę nazwać... można?) wagi i złamała się. Na szczęście Pustemu nic się nie stało i bezpiecznie zdążył się przyczepić do pnia. Bezpiecznie osunął się na ziemię i poruszał się po nieco bardziej bezpiecznym podłożu. Las nie tylko wyglądał na zupełnie pusty. Nic nie widać, nic nie czuć. Po prostu bardziej martwo niż... chyba nie ma dobrego porównania dla Pustego. Może warto zmienić lokację? Albo być nieco wytrwalszym...

Yaguchi niewzruszony upadkiem pełzał dalej podłożem. Las nie był przyjazny dla niego, las nie posiadał jednostek, które zaspokoją głód. Trzeba było zmienić miejsce, trzeba było pełznąć gdzie indziej, gdzieś gdzie dusze, gdzie pożywienie. Ostatnie kółko po lesie, znaleźć ścieżkę i wypełznąć na zewnątrz. Na pewno coś uda się znaleźć, jakiś fragment duszy, coś słabego. Coś, co odda się w ręce łowcy, gdy ten zechce nasycić swój głód. Takie są prawa natury, ktoś musi zginać, by ktoś mógł się posilić

Miejsce, w którym się pojawił musiało być bardzo daleko od jakiejkolwiek ścieżki. Krążył po okolicy, lecz nie potrafił niczego znaleźć, ani wyczuć jakiejkolwiek istoty. Las był wyjątkowo pusty. Nawet żadnej zwierzyny... Po bardzo długiej wędrówce Wąż wreszcie coś znalazł. Dwie dusze. Żaden żywy człowiek, a dwie dusze. Jedna klęczała przed drugą. Ta stojąca była ubrana w czarne szaty i była uzbrojona w katanę, natomiast ta druga wyglądała jak zwykły cywil Japonii XXI wieku. Ten klęczący zdawał się o coś prosić. Czyżby jakaś egzekucja? Cóż na pewno nie byli żywi, więc gdyby coś im się stało nie byłoby żadnych świadków... których i tak by nie było, zważywszy jak ten las jest pusty.

Czarne szaty? Co to miało być, wydawało się, jakby jakieś cofnięcie czasu. I ta katana, jakby jakiś wojownik z nie wiadomo jakiej strony. Ale broń, w tych rejonach. Yaguchi nie był głupi, ostrożność zdecydowanie wygrywała. Jakby się delikatnie podkraść, i zawisnąć w bezruchu na drzewie. Chciał posłuchać. Popatrzeć co robią. Ten niecodzienny spektakl odbiegał od jego pożyciowej nudy i to dość znacząco. Skoro te dwie postacie robiły coś w lesie, na pewno chciały to robić bez świadków. Dreszcz podniecenia przebiegł po długim kręgosłupie węża. Obserwacja życia tak zakazanego, tak odizolowanego wydawała się tak przyjemnie znajoma, tak niesamowicie podniecająca. A potem, móc ugasić głód. Język sam wyszedł z ust, Yaguchi poczuł jak jego ciało powoli, samo z siebie, rusza się na dogodną do obserwacji pozycję. Chciał popatrzeć, zobaczyć to coś. Jeśli faktycznie dojdzie do walki, zajmie się pozostałościami. Nieważne co się wydarzy, może być ciekawie

Wąż sunął po powierzchni w zasadzie bezgłośnie. Dźwięk, jaki wydawał był tak cichy, że rozmawiające ze sobą istoty nie miały szans go usłyszeć. W jesień nie byłoby tak wesoło, przy liściastym, bursztynowo-szkarłatnym, szeleszczącym dywanie. Bez problemu i niezauważalnie dotarł do drzewa i zawisnął na nim zgodnie z planem - w bezruchu. Minęło kilka sekund, po których Yaguchi rozpłynął się w powietrzu. Jedyną osobą, która mogłaby go zauważyć to nieuzbrojony cywil, który jednak wyglądał na tak przerażonego, że nie był w stanie dostrzec otoczenia, z którym Wąż właśnie się zjednoczył.
-Nie chcę trafić do piekła! - powiedział cywil, błagając na klęczkach mężczyznę w czarnej szacie. -Widziałem co zrobiłeś z tamtym gościem! Nie chcę tak skończyć.
-Już ci mówiłem, nie wszystkie dusze trafiają do piekła. - tłumaczył mu ten uzbrojony. -Jeśli nie byłeś zły za życia, trafisz do Społeczności Dusz. Muszę tylko przeprowadzić Konso. - dodał, po czym kucnął, by móc spojrzeć cywilowi w oczy. -Nie bój się. Wszystko będzie w porządku. - zapewnił, po czym szturchnął go tsuką w czoło. Cywil został otoczony jasno-niebieskim światłem i zaczął wsiąkać w ziemię... Po chwili zupełnie zniknął, tak jak i światło, a mężczyzna schował katanę do pochwy przy pasie.

Konso? Społeczność Dusz? Piekło? Yaguchi przekrzywiłby głowę, gdyby nie fakt, że był w kompletnym bezruchu i musiał go zachować by być niewidocznym dla dziwnej postaci. O co chodziło? Jakiś rytuał? Czyżby jakiś fragment istnienia który był tajemnicą? A może mężczyzna w szacie był czymś podobnym do Yaguchiego tylko bardziej wyrafinowanym w swojej sztuce? Myśli kotłowały się w głowie węża. Dużo widział jednak nie widział wystarczająco, nie był głupi, zeby rzucić się na uzbrojonego, jednak był już głodny i ten wydawał sie smaczny. Miał element zaskoczony, jednak, jeśli to co powiedział cywil było prawdą, mężczyzna mógł wypędzać do piekła. Czy Yaguchi nie był w piekle? Chyba nie, jednak czym była pustynia, jeśli nie piekłem?
Wąż przesunął się delikatnie, by dalej obserwować mężczyznę, z innej pozycji. Chciał zobaczyć, czy pójdzie gdzieś indziej, jak znajduje dusze. To może być przydatna sztuczka

Postać w czarnej szacie rozejrzała się dookoła. Nie omieszkał również spojrzeć w korony drzew, niebo i przez chwilę nawet wpatrując się w ziemię. Można było przez chwilę odnieść wrażenie, że wpatrywał się w Yaguchiego - w miejscu, w którym się znajdował, wzrok tajemniczego wojownika zawisł na moment. Nie wyglądało jednak na to, że go zauważył. Musiał być bardzo podejrzliwy co do miejsca, w którym się znajdował - gdy nic nie zauważył, skupił się na słuchu. A przynajmniej tak to wyglądało. Zamknął oczy i delikatnie oraz co kilkanaście sekund ruszał głową na boki. Zupełnie jakby usłyszał przez przypadek jakiś dźwięk i próbował go teraz za wszelką cenę namierzyć. Co najwyraźniej mu się nie udało. Westchnął pod nosem i najzwyczajniej ruszył przed siebie, nie patrząc za siebie.

Wąż nie ruszał się dopóki sylwetka mężczyzny nie oddaliła się. Powlnym ruchem ruszył za nim, by zobaczyć dokąd idzie. Może kolejne dusze? Może spać? Czy tacy jak on śpią? Wtedy na pewno będzie łatwy do złapania. Yaguchi uśmiechnął się lekko. Mógł teraz podążać za swoją ofiarą, patrzeć się i dowiadywać. Z jakiegoś powodu to było miłe, przyjemne wręcz. Ciekawiło go, gdzie idzie tajemnicza postać, jak znajduje dusze. Co z nimi robi. Przecież, nie zjadał ich. Chyba, że jakoś magazynował na później. Yaguchi musial się przekonać

Postać w czarnym kimono szła przed siebie, co jakiś czas rozglądając się na boki. Podziwiał przyrodę lub doszukiwał się niebezpieczeństw. Któreś z tych. Nie zaglądał natomiast za siebie, co było fortunne dla Yaguchiego, który zmuszony do nieustannego ruchu (jeśli chciał nadążyć za śledzoną postacią) nie mógł wykorzystać swojego kamuflażu. Las stawał się coraz rzadszy, co świadczyło o tym, że powoli z niego wychodzili. Nagle postać w kimono zatrzymała się, co Yaguchi również uczynił. Uzbrojony mężczyzna wreszcie odwrócił się za siebie, lecz Wąż zdążył się zakamuflować, unikając zauważenia. Coś musiał podejrzewać, skoro zdecydował się na taki ruch i nie dawał za wygraną. Obnażył swoje ostrze i zaczął wymachiwać potężnymi cięciami wokół siebie w powietrzu, robiąc co chwilka krok w stronę Węża. Zbliżał się na tyle szybko, że w ciągu kilku sekund przybliżył się do Yaguchiego na dystans około sześciu metrów. Licząc, że katana bez tsuki ma około sześćdziesiąt centymetrów, rękojeść dobre dwadzieścia, a krok w stronę Węża mógł mieć brakujące czterdzieści... dystans skrócił się do pięciu metrów.