Stary Dwór

Jest to zdecydowanie stara budowla, pamiętająca zapewne jeszcze czasy upadku shogunatu. Potężne dworzyszcze zostało wybudowane w zachodnim stylu i składa się z niejako trzech części. Skrzydło zachodnie spłonęło podczas II wojny światowej i następnie ponownie je dobudowano w roku 1960. W oryginale znajdowały się tam pokoje właścicieli domu i małe salony. Wschodnie skrzydło było zwane czasem "służebnym" i chociaż mieściły się tam również biblioteki i wspaniałe salony towarzyskie, tak większość pokoi należała do służby mieszkającej w domu. Centrum, zawierało w sobie największy salon i jadalnię. Sama posiadłość liczy kilka dobrych hektarów, jest otoczona żywopłotem wyrosłym na normalnym, kamienno-stalowym ogrodzeniu. Dawniej musiało to byś wspaniałe miejsce, patrząc na ilość zielonego terenu, mały lasek i duże oczko wodne jakie znajdowały się w jego obrębie. Od około 15 lat dom jest opuszczony. Doszło w nim do zbrodni, w wyniku której zginęła rodzina z dwójką dzieci. Kilkukrotnie inni próbowali wprowadzić się do tego dworzyszcza, jednak nikt nie wytrzymał tam dłużej niż miesiąc. Nawet wizyty egzorcystów i kapłanów nie sprawdzały się, więc zaczęto unikać tego miejsca i uważać je za przeklęte. Co ciekawe, w jego okolicach nie zarejestrowano zarówno aktywności pustych jak i shinigamich. Wydaje się jakby wszyscy unikali tego miejsca.

Powoli zaczęłam się ubierać przy tym dokładnie rozglądając się po pomieszczeniu, gdy już jestem ubrana spokojnie wychodzę na zewnątrz i staram się znaleźć te silne reiatsu które powinno bić od tego dziwnego artefaktu

Wyszłaś na zewnątrz, tylko po to, by zobaczyć że Twój pokój znajdował się na samym krańcu korytarza. Przed sobą widzisz rząd pokoi, jednak, wszystkie wyglądają jakby były zamknięte. Co ciekawe, nie czujesz żadnego reiatsu. Nawet odrobina nie została przez Ciebie zauważona. A jednak, coś jest w tym domu, coś, co lekko szumi na granicy Twoich zmysłów. Podłogę pokrywa gruba warstwa kurzu, a ściany zdobią mozaiki pajęczyn. Jest cicho. Upiornie cicho i pusto. Nawet Ty, zaczynasz odczuwać nutkę strachu.

Czułam się tu nieswojo z dwóch powodów pierwszym z nich było to że jestem w ludzkiej skórze i jeszcze do tego nie przywykłam a drugim powodem było to miejsce jednak po chwili stania bez czynnie ruszyłam przed siebie bardzo powoli i uważnie się rozglądałam a przy tym starałam zachować cisze

Widząc ślady idę prosto do okna w stroju szkolnym wyglądającym jak zwykły mundurek

Do Rukii I Yoshidy

Chłopak w milczeniu ruszył za Tobą, przyglądając się ponuro śladom krwi na trawie. Kiedy znaleźliście się przed rozbitym oknem zobaczyłaś, że dom jest w idealnym stanie, a ponadto, wygląda na to, jakby ktoś tam był. Gorsze było to, że w ogóle nie czułaś reiatsu hollowa. Ciekawe tylko dlaczego ogród był taki zniszczony.

Do Mai

Korytarz ciągnął się jak na Twój gust niemiłosiernie długo i kończył się drzwiami. Kiedy je uchyliłaś zobaczyłaś przed sobą idealnie zadbany hol. Za Tobą, korytarz również był nowy i wszystko wygląda na to, że jednak ktoś mógłby tu żyć. Po schodach wchodził na górę właśnie młody, całkiem przystojny chłopak.

Na początku chciałam go zawołać jednak się powstrzymałam i powoli ruszyłam za nim uśmiechając do siebie i starając się nie zwracać na siebie uwagi

do Mai

Chłopak uśmiechnął się i rzucił Widzę że nie jestem sam. - po czym podszedł do Ciebie i konspiracyjnym gestem ukazał dziurę w klatce piersiowej.
Wiesz może gdzie jesteśmy?

Zrobiłam dwa kroki w tył by nie był zbyt blisko mnie po czym odpowiadam nie za bardzo a kim właściwie ty jesteś

Nazywają mnie "szarym łowcą". Zapewne nie słyszałaś. Ale to mało istotne jest. A jak Ciebie zwą, ślicznotko? -zapytał po czym nagle wskazał dłonią byś zamilkła. Pociągnął Cię za rękę i wrzucił do pokoju. Po chwili usłyszałaś kroki za zamkniętymi drzwiami, ale nie wyczułaś żadnego reiatsu. Bardzo dziwne.

Ma... chciałam się przedstawić ale wtedy mnie uciszył i wciągnął do pokoju a ja zapytałam cicho co tu jest granę

Sam chciałbym wiedzieć, ślicznotko. Wiem tylko, że mamy tu grupę całkiem niebezpiecznych przeciwników. Wiem o co najmniej dwójce shinigami. Cholera, nie jest dobrze. Ja tu uciekłem. A Ty dlaczego tu jesteś? - zapytał hollow, odsuwając się od Ciebie.

Tak sobie spaceruje od zawsze fascynował mnie ten świat powiedziałam z uśmiechem i wyraźnie brzmiało to tak jak bym się z niego naśmiewała bo chyba logiczne że spacerek po takim miejscu nie jest moim celem

Dobre żarty. Ale mogłabyś chociaż przez chwilę być pow... - powiedział pusty, ale w tym momencie usłyszeliście głos, dobiegający znikąd a zarazem z każdego miejsca w domu.
Witam wszystkich moich gości. Zapraszam byście uprzejmie ubrali się i zeszli do jadalni, gdzie zjemy wspólny obiad.

Co to ma być powiedziałam zdziwiona ale jakoś bez najmniejszego zastanowienia wyszłam z pokoju i zaczęłam szukać jadalni

Twój towarzysz również nie wiedział, co wywnioskowałaś po ostentacyjnym wzruszeniu ramionami. Po kilku minutach znaleźliście jadalnię. Nie wierzyliście oczom. W środku znajdowało się 8 osób, i 3 miejsca były puste. Olbrzymi stół nakryty był dziesiątkami apetycznie pachnących półmisków, które musiały skrywać jakieś pyszne jedzenie. Jednak Ci którzy tam już siedzieli, to również ciekawe zbiorowisko. Czuliście od nich wszystkich silne reiatsu, każdy mógł byś smakowity..ale wszyscy mogli byś niebezpieczni. Zajęliście wasze miejsca i wtedy wyszedł gospodarz. Mężczyzna, odziany w elegancki czarny smoking z laską przy boku.
[i]Witam wszystkich. Jestem zaszczycony, że zjawiliście się tu. Część z was wie, część nie. W tym domu ukryty jest skarb: medalion. Jego moc jest ogromna, a ja jestem już znużony byciem jego nosicielem. Zatem, oto wasze zadanie: znaleźć medalion poprzez rozwiązanie testów. Jutro z rana zabawa się zacznie, jeśli macie pytania: zadawajcie je.

Gdy zajęłam miejsce zaczęłam uważnie się przyglądać "ludziom" którzy tu są po czym wysłuchałam gospodarza i od razu zapytałam kim właściwie jesteś

Nazywam się Mai teraz twoja kolej przedstaw się powiedziałam patrząc na niego i zastanawiając się czemu organizuję jakiś głupi konkurs zamiast po prostu go rzucić miedzy nas i sami byśmy to rozwiązali

Uparta jesteś, młoda damo. Powtórzę po raz kolejny: nie mam imienia. Jestem powiernikiem i to wam powinno starczyć. A teraz, Bon apetit! - powiedział mężczyzna i momentalnie zniknęły wszystkie pokrywki zasłaniające smakowite dania. Trzeba było przyznać, że wybór był ogromny. I choć Tobie z natury nie potrzeba było takich smakołyków, to jednak czułaś, że niektóre są nasączone reiatsu. To już było lepsze. Po kolacji ruszyłaś spać.

Ruszyłam aby się gdzieś zdrzemnąć jednak za bardzo nie wiedziałam gdzie tu są rozmieszczone pokoje więc z nadzieja pytam chłopaka który był zemną Gdzie można się zdrzemnąć

Myślisz że ja wiem? Wchodzimy do jakiegoś pokoju, jak jest wyrko to idziemy spać. - odpowiedział chłopak otwierając drzwi. Było łóżko tylko że...małżeńskie.

przeszkadzało mi że łózko jest małżeński po prostu podeszłam i się na nim położyłam pytając chłopaka spisz tu czy idziesz szukać innego miejsca do spania?

Chłopak uśmiechnął się i położył koło Ciebie.
-Jasne że tu. Z taką ślicznotką w łóżko, no-no. - powiedział uśmiechając się przy tym zalotnie. Lecz nic poza tym, wszak był hollowem.

Rankiem kiedy się obudziłaś, chłopaka już nie było. Usłyszałaś za to krzyki, dobiegające z korytarza, choć odległe od Ciebie.

Zanim jeszcze wskoczyłam do łóżka rozebrałam się gdyż nie byłą przyzwyczajona do ciuchów a dopiero potem przykryłam się pierzyną i poszłam spać. Gdy usłyszałam krzyki od razu przez myśl przeszło mi chyba się zaczęło po tych słowach szybko się ubrałam i wybiegłam pokoju po czym po prostu zaczęłam biec korytarzem uważając na wszelakie pułapki i wszelakich przeciwników

Zaraz po wybiegnięciu z pokoju zauważyłaś, że to nie był już zwykły korytarz. Wydawał się być nienaturalnie długi i cały składał się z biało-czarnych płyt, ułożonych w coś na kształt szachownicy. Nie widziałaś za to żadnych drzwi.

Co tu się dzieje powiedziałam do siebie idąc przed siebie i rozglądając się aby w razie jakiegoś ataku móc się obronić w porę

Kiedy tylko przeszłaś przez drugi rząd dziwnej szachownicy musiałaś skoczyć w tył, bowiem z boku wystrzeliły długie kolce, uderzając w przeciwległą ścianę i krusząc kafle.

No Kurdę powiedziałam zdenerwowana rozglądając się po tym korytarzu i się zastanawiając się co tu jest grane