Ulice Seireitei

- Taa sam zaczynam myśleć, że nawet podczas pracy w archiwum wydarzyłoby mi się coś dziwnego. rzekł siląc się na żartobliwy ton. Nie chciał wyjść na marudę, któremu przeszkadza fakt, iż musi ryzykować. W końcu taki zawód sobie wybrał, że musiał się liczyć z niebezpieczeństwem. Jakby chciał spokoju to mógłby przecież zostać rolnikiem. Ktoś mu tego bronił? Dalej podziały się kolejne niespodziewane rzeczy. Wiedział, że sprawą zainteresują się osoby z wyższych stanowisk, ale spodziewał się jakiegoś oficera z XII, a konkretniej tego przymulonego faceta, a nie kapitan II dywizji, która całkiem przypadkiem była jego ciotką. Nie wypadało przy takiej osobistości siedzieć. Wysilił się, więc na powstanie i grzeczny ukłon skierowany do osoby tak dalece wyżej w hierarchii gotei 13. Podczas tego zebrał myśli jakby tu to najkrócej, ale ze wszystkimi szczegółami przedstawić:
- No, więc patrolowaliśmy ulice kawałek stąd gdy nagle usłyszeliśmy huk oraz krzyk syreny. Pobiegliśmy tutaj i zobaczyliśmy te dziewczynę walczącą z grupą shinigami. Udało nam się ją oślepić, a bakudou założył na nią oficer Honda. Ta, jednak nagle zaczęła wydalać z siebie takie ilości reiatsu, że nie tylko uwolniła się, ale pozbawiła przytomności wielu z nas w tym mnie. Gdy się obudziłem jej już tu nie było. To, jednak nie wszystko. Ona... ona wyglądała jak Shihouin Mizuki. Co gorsza wcześniej na patrolu spotkaliśmy ją jak szła w tę stronę razem z jakimś facetem i kapitanem Otani. opowiedział starając się mówić możliwie szybko, by w krótkim czasie zmieścić jak największą ilość informacji, które uznał za konieczne do przekazania.

Mu też zdawało się to niemożliwe, ale uznał, że lepiej teraz powiedzieć, aniżeli później żałować, że tego nie zrobił.
- Czym, więc oni byli? Nigdy nie spotkałem się z umiejętnościami podobnymi do tych, którymi dysponowała. zapytał jeszcze swojej kochanej cioci. Wypowiedź oficera z XII wiele wyjaśniła i przyniosła ulgę Shihouinowi. Okazało się, że jego kapitan nie jest zbrodniarzem. Gorsze informacje były dla członków oddziału XII. Dali ciała i pozwolili się okraść. Kwestia tego jak bardzo ważna rzecz została ukradziona nie specjalnie Natsuo interesowała. Chłopak nie znał się na gadżetach i wynalazkach produkowanych tutaj i najpewniej gdyby podano mu nazwę tego czegoś to nie miałby zielonego pojęcia o co właściwie chodzi. Kapitan II oddziału zniknęła tak szybko, że nawet szlachcic nie miał czasu się pożegnać.
- Chodźmy, więc. powiedział do Taro po czym wyciągnął do niego dłoń, by pomóc wstać koledze. Następnie ruszył obok niego w kierunku kwater V oddziału.

Brak odpowiedzi od ciotki niespecjalnie go uradował. Wolałby z biegiem swej kariery dowiadywać się coraz więcej o technikach jakie stosują ich wrogowie, zdobywać doświadczenie, by w dalekiej przyszłości mógł powiedzieć "mało co, może mnie zaskoczyć". Tymczasem niczego nie dowiedział się nie tylko o umiejętnościach tej kobiety, którą oślepił tej nocy, ale i tej poprzedniej, która w jakiś pokrętny sposób go uśpiła. Na informacje Taro wzdrygnął ramionami i rzekł:
- Ja tam nie wiem. Ci goście z XII oddziału są przerażający. Widziałeś tego oficera? Nawet go nie ruszyło to, że kilku jego ludzi zostało zabitych. przeciwnie było co do Natsuo. Szlachcic tak rzadko bywał świadkiem zbierania plonów przez śmierć, że gdy tylko ta wątpliwa przyjemność mu się przytrafiała był mocno roztrzęsiony. Tym razem nie było inaczej. W jego głowie siedziały wspomnienia kolców wbijanych się w ciało shinigami i tych padających bez życia na posadzkę. Wydawało mu się to jak jakiś dziwny, przerażający sen, tak bardzo odległy, niemożliwy, że aż niemożliwe, iż się wydarzył. Arystokrata starał się tego nie okazywać, bowiem każdy w takiej sytuacji starałby się grać twardego, lecz tego co się mu działo w głowie nie był w stanie sam uciszyć. Z tych ponurych myśli wybił go dopiero kolejny dziw, który zobaczył.
- Widziałeś to? W tamtej uliczce? zapytał zatrzymując Taro i wskazując na miejsce dziwnego zjawiska.

Jedne dziwy poganiały drugie. Nim Shihouin zdołał się otrząsnąć z poprzedniej sytuacji los zesłał mu na głowę kolejną zagwostkę. Co zrobić z tym czymś? Czy to sojusznik czy wróg? Innego dnia za pewne chłopak zadawałby sobie te pytania, ale nie dzisiaj. Nie w dniu, w którym ktoś przebrał się za jego kapitana i w raz z kimś kto wyglądał jak jego kuzynka zaatakował kwatery jednego z oddziałów obronnych seiretei. Mógłby być to przecież równie dobrze ten trzeci z napastników, który nie został złapany. To, by oznaczało, że mają poważne problemy patrząc po mocy jaką dysponowała kobieta. Nie mniej Natsuo poszedł najprostszą logiką z możliwych "lepiej złapać nim odleci, bo wypuścić zawsze można, ale jak już odleci to ze złapaniem może być ciężej". Młodzian w głowie szybko obmyślił plan i liczył, że to coś jeszcze nie zrozumiało, że zostało namierzone.
- Z ziemi naszej wyjdźcie, by nędznika spowić! Zaklęcie wiążące numer dwadzieścia sześć... wyrecytował po cichu inkantacje mając nadzieję, że uda mu się dzięki temu nie spłoszyć dziwadła i dzięki temu uda mu się wykonać z pozytywnym skutkiem zaklęcie. Wybrał akurat to, bowiem łańcuchy wystrzeliwały bezpośrednio z pod nóg oponenta, więc nie musiał zbyt wiele celować, a do tego miał dość krótką inkantacje, a w obliczu powoli oddalającego się "czegoś" sekundy były na wagę złota. Przy wypowiadaniu słów skupił spore ilości reiatsu (-36 PR) wzmacniając zaklęcie i przesłał je do miejsc, w którym miały być stopy dziwnego stworzenia. Chciał skorzystać z momentu, w którym widzi kontury stworzenia, by trafić łańcuchami dobrze.
- Nekutai rensa. rzekł kształtując reiatsu w łańcuchy, które miały wystrzelić z ziemi w górę i obwiązały stwora. No, a przynajmniej miały coś takiego wykonać w zamyśle chłopaka.

Brak działań Taro zdziwił Natsuo. Ten liczył, że jego towarzysz dorzuci chociaż jedno bakudou czym zdobędą więcej czasu na dalsze działania. Na szczęście to coś szybko ujawniło swe oblicze. Dla Shihouina był to hollow i tyle. Otwierał gargantę? Miał dziurę w klatce piersiowej? Potworny wygląd? Maskę? Wszystko na tak, a taki detal jak kolor tej ostatniej uznał, że drugorzędny. Drugą fortunną okolicznością był fakt, że stwór nie skupił zbyt wiele reiatsu na celu usunięcia nekutai rensy przez co łańcuchy nie rozpadały się błyskawicznie. Szlachcic uznał, więc że zamiast rzucania bakudou niezwłocznie przejdzie do eliminacji zagrożenia. Było to o tyle fortunne, że posiadał hadou o najkrótszych możliwych inkantacjach dzięki czemu wystrzał ich zajmował krócej. Skupił, więc Natsuo sporo reiatsu (-40 PR) w rękach wyciągniętych do przodu z dłońmi splecionymi skierowanymi prosto w skrzydlatą paskudę.
- Zaklęcie destrukcyjne numer trzydzieści dwa... wyrecytował pospiesznie inkantacje. Następnie przekształcił energię w złocisty, rozszerzający się promień, którego wystrzelił w hollow mówiąc nazwę zaklęcia:
- Okasen. Miał nadzieje, że potwór nie będzie w stanie dostatecznie szybko wypuścić się z bakudou i przyjmie bezpośrednio doładowane hadou wystrzelone przez młodego shinigami. To zaś powinno poczynić u niego znaczne obrażenia, które według teorii chłopaka miała uniemożliwić mu łatwe przedostanie się do garganty.

- Nie było czasu na dłuższe inkantacje. rzekł Natsuo zażenowany faktem, że w tej sytuacji Taro był w stanie wypominać mu jakikolwiek błąd. Gdyby nie jego bezczynność, gdyby dołożył jakieś bakudou od razu po trafionej przez Shihouina nekutai rensa to mieliby znacznie więcej czasu, a ten zaś stał jak słup soli. Przez to szlachcic musiał spieszyć się i zaryzykować. To się nie opłaciło. Arystokrata liczył, że trafi bezpośrednio potwora, a siła kidou odrzuci go od garganty oraz z rani przez co będą mieli lepszą okazje do schwytania hollowa w magiczne sidła. To się, jednak nie udało.
- Mówi się trudno. Będzie trzeba dołożyć kilka nowych zdań do raportu. rzekł siląc się o spokój, lecz nadal z uwagą obserwował gargantę nie zamierzał jej atakować, jednak uznał, że dopóki dopóty paszcza wypluwająca pustych nie zniknie niezbyt mądrym jest odwrócić się do niej plecami. Kiedy znikła dopiero rzekł:
- Nic tu po nas, chodźmy. po czym odwrócił się na pięcie i wrócił na drogę, którą zmierzali nim zobaczył dziwny kształt zlewający się z otoczeniem.

- Sam nie wiem. rzekł Natsuo szczerze. Druga misja z rzędu, w której nie był pewien co się właściwie w okół niego dzieje. Nie był to dobry znak ani tym bardziej optymistyczny prognostyk na przyszłość. Tym razem chociaż nie dałem ciała. Nawet ten oficer z XII oddziału mnie pochwalił... choć właściwie to pomylił mnie z kim innym. Zawsze to lepsze niż te spojrzenia podczas powrotu z obozu treningowego, przesłuchania i ciężkie rozmowy. Chyba powinienem się cieszyć. Ta głupia myśl nieco poprawiła mu humor. Był to trochę czarny dowcip, bo wiedział, że obrazek gdy ktoś wyglądający jak jego kuzynka morduje jednego za drugim shinigami spędzi mu sen z powiek tej nocy... a raczej dnia, bo przecież noc powoli mijała. Mimowolnie chłopak wyobraził sobie siebie śpiącego na siedząco w jakimś nieodpowiednim miejscu, bo wcześniej nie mógł zasnąć. Od razu skojarzyło mu się to z jego koleżanką z klasy w akademii, która nazywała się Tsukino. Gdyby wiedział, że życie shinigami przynosi tyle zmartwień nigdy nie marudziłby na tempo dyktowania Zori'ego czy niedostatek przerw podczas zapraw senseia Inahary.
- Hollow. powiedział krótko zmęczonym głosem Shihouin. Nie należał do nocnych marków, a ta noc kosztowała go wiele energii. - Nie, to ja spowodowałem ten wybuch. Znaleźliśmy przypadkiem błąkającego się Hollow o dziwnym kamuflażu. Ten, jednak nie próbował nawet z nami walczyć tylko od razu otworzył gargantę i starał się zwiać. Chciałem przy pomocy hadou go od niej odrzucić, ale się nie udało. wyjaśnił już znacznie normalniejszym dla niego tonem.

- To brzmi niewiarygodnie, ale wiem co widziałem. powiedział stanowczo Natsuo. Wiedział jak wypowiedzią wywierać na innych określone wrażenie. Tutaj zaś chciał pokazać, że nie żartuje, a cała sytuacja to nie są przelewki. W tych wszystkich emocjach kompletnie zapomniał o tym jak nieprawdopodobne było to co zauważył. To tak jakby zaczął twierdzić, że bariera wytworzona przez potężnych shinigami przestała działać, albo że działa wadliwie.
- Pani porucznik MUSI dowiedzieć się co tu się dzieje jak najszybciej to możliwe. powiedział poważnie. Szybko został wytrącony z choć pesymistycznych, to dość błogich rozmyślań. Teraz był poważny. Zrozumiał, że decyzja o wystrzeleniu hadou, a nie bakudou mogła być ważniejsza i bardziej brzemienna w skutkach niż mu się wydawało. Za pewne, bowiem gdyby udałoby im się go złapać to specjaliści z XII zdołaliby odnaleźć odpowiedź na pytanie: czemu udało mu się otworzyć gargante wewnątrz seiretei? Z drugiej strony, jednak rozumiał, że tej nocy na tym terenie powinno być jak najwięcej shinigami zdających sobie sprawę o zagrożeniu i mających dłoń cały czas na rękojeści miecza. Może ich dwójka nie stanowiła na papierze wielkiej siły, ale starcie w barakach XII oddziału pokazały, że ich potencjał dobrze wykorzystany mógł decydować nawet o losach bitwy.
- Wydaje mi się, jednak że kolejne dwie katany w pogotowiu w tej nocy są dobrym pomysłem. Jeśli macie piekielnego motyla to przy jego pomocy posłałbym raport pani porucznik, a dalej ruszył z Wami. Nie mogę, jednak decydować za nas obu. Co o tym sądzisz Taro-san? wypowiedział swoje zdanie, a na koniec spojrzał badawczo i pytająco na swojego towarzysza z nocnej straży.

Natsuo zebrał myśli do kupy w zdania i zaczął przekazywać je do motyla. Na samym początku przedstawił się uprzejmie oraz poinformował do kogo kieruje raport (pani porucznik) poza tym dał znać, że jest to kontynuacja raportu Taro. Następnie opowiedział o tym jakich działań się podjęli po wyjściu z instytutu. Starał się nie być zbyt gadatliwy. Rozumiał, że osoba, do której kieruje swoje słowa musi być mocno zajęta i zalatana, szczególnie takiej nocy jak ta. Nie chciał też być zbyt lakoniczny, by przekazać wszystkie potrzebne informacje w tym mniej więcej określenie sektora seiretei, w którym owego pustego znaleźli oraz jego wygląd. Sam opis tego jak próbowali go złapać był zbędny w jego opinii, więc rzekł jedynie, iż mimo ich usilnych prób bestia uciekła do garganty oraz przeprosił za to niepowodzenie. Na koniec poinformował, że dołączają do oddziału i będą wraz z nimi patrolować teren, aż do odwołania oraz pożegnał się grzecznie.

Podczas patrolu Shihouin starał się przede wszystkim zachować profesjonalizm i nie okazać po sobie wszystkiego co go trapiło, a trochę tego było. Zużył sporo reiatsu, a do tego od dawna był na nogach, więc był zmęczony. Starał się wszelkie ziewnięcie zamykać w sobie, by do nich nie dochodziło. To, jednak nie było najgorsze. Jeden z tych ryoka potrafił przybierać kształt innych ludzi, a Hollow kamuflować się w sposób niezwykły. Zdawali się posiadać umiejętności wręcz stworzone do unikania takich jak oni, więc musieli się skupiać. Lekkim pocieszeniem było to, że ten przybierający kształt innych już został złapany, więc arystokrata nie musiał się martwić nieustannie, że któryś z napotkanych ludzi w czarnych kimonach jest tak naprawdę wrogiem. Z drugiej strony, jednak dawało to do myślenia o umiejętnościach tych, którzy zbiegli. Jakie sposoby chowania się przed mieczem gotei 13 posiadali oni? A do tego to, że jedna z agresorek wyglądała jak jego kuzynka. Młody shinigami starał się odpychać te myśli na bok, by móc w pełni skupić się na poszukiwaniach, to jednak było bardzo trudne. To wszystko sprawiało, że koniec patrolu bardzo szlachcica ucieszył. Skinął jedynie głową na fakt, że ryoka czmychnęli. Bariera stała się tej nocy strasznie wadliwa i dziurawa. Pomyślał chłopak, lecz nie powiedział tego na głos. Nie chciał obrazić ludzi, którzy ciężko nad nią pracowali.
- No nic. Do zobaczenia. rzekł do tych, z którymi spędził ostatnią noc i skierował się do kwater szeregowców V oddziału. Zamierzał spróbować się przespać, żeby choć trochę zregenerować siły, by móc przez resztę dnia jakoś funkcjonować.

Natsuo sam nie wiedział czy się cieszyć czy nie, że nie udało im się znaleźć oponentów. Szczerze powiedziawszy największe nadzieje miał na dopadnięcie owego pustego, który im zwiał. W końcu to po części była jego wina, że nie udało im się go złapać, a taka druga szansa mogłaby sprawić, że naprawiłby swój błąd. W starciach z ryoka się wykazał, więc nie miał aż takiej osobistej ochoty starcia się z nimi jeszcze raz, szczególnie że byli naprawdę potężni.

Ku radości samego chłopaka żadna przygoda nie spotkała go już w drodze do jego kwatery. Sam byłby zaskoczony gdy nastąpił moment zaśnięcia, że nastąpił on tak szybko. O dziwo też nie dręczyły go żadne koszmary, choć z drugiej sen o drwiącej z niego dziewczynie nie mógł uznać za zbyt przyjemny. Z zamyślenia wyrwał go głos i pukanie. *ehh... kolejna osoba robiąca ze mnie na siłę panicza...* normalnie Shihouin podchodził do ludzi traktujących go inaczej przez urodzenie z obojętnością lub politowaniem, lecz często się łapał, że gdy miał zły humor takie postępowanie zwyczajnie go denerwowała. Odetchnął głęboko, by się uspokoić i zawołał:
- Sekundę! Następnie ubrał się pospiesznie w mundur shinigami, przydział katanę do swego lewego boku i ruszył do drzwi.
- Dzień dobry. rzekł wykonując grzeczny ukłon do owego posłańca. - Cóż to za goście? zapytał spokojnie.

Natsuo wcale nie czuł się bohaterem, który uratował Kibe. W gruncie rzeczy to prędzej rudzielec jemu ochronił skórę przed pociachaniem, a życie zawdzięczał szczęściu, swojej wytrwałości oraz dyrektorowi. Wypowiedź kolegi z oddziału, jednak tak zdziwiła go, że zdołał jedynie bąknąć pod nosem "drobiazg".

Co do drogi to ta była męcząca. Shinigami pokutował braki w wytrzymałości i kolejny dzień spędzony na wielogodzinnych spacerach oraz doprawiony stresem, a także treningami dawał mu w kość. Czuł, że przed konkursem będzie musiał udać się do jakiegoś gabinetu odnowy czy coś takiego, aby w miarę świeżym przystąpić do konkurencji. Miał nadzieje, że będzie mu na to wystarczyło czasu. Na szczęście drogę skrócił mu facet, do którego on sam szedł.
- W ramach podziękowań będziesz mógł wypastować mi sandały, albo posprzątać w pokoju. - odpowiedział mu żartobliwie tuż po zwykłym przywitaniu w stylu "cześć" czy coś takiego. Po tym odrzekł coś też co do pytania jakie zadał jego pierwszy towarzysz. - Cóż, mam dwójkę pewniaków, a na odpowiedź trzeciej osoby czekam, więc chyba nie jest źle. A co u Ciebie?

- I tyle by było po dziękowaniu... - powiedział Natsuo kiwając przy tym ręką z rozbawieniem. Młodzian po drodze ukłonił się uprzejmie dziewczynom, które się z nimi przywitały. Niemiłym, by było olanie zupełnie ich okazu szacunku. Refleksji odnośnie munduru, natomiast nie skomentował puszczając ją mimo uszu.
- Yep, Midori-san zgodziła się dołączyć do zespołu. - powiedział szczerze, by uświadomić Hideo o tym kto jest wspomnianą drugą osobą. Ucieszyło go to, że kolega się tak zaangażował, że też ćwiczył, aby zaprezentować się jak najlepiej. Może dla nich ten konkurs, również będzie dodatkowym bodźcem, aby się rozwinąć, tak jak dla samego Shihouina. Ciekaw był czy Midori także zamierzała te ostatnie dni spędzić na szlifowaniu swych zdolności. Co do Benjirou to była mała szansa, nawet jeśli do niego dołączy, to wyglądało na to, że był dość zajęty.
- Co do celu mojej wizyty to sprawy organizacyjne. - powiedział szlachcic na wstępie, by po chwili kontynuować - Chciałem się upewnić, ze nie masz problemów ze strony oddziału spowodowanych udziałem w tym wydarzeniu. Jak co to mogę spróbować pogadać z Twoimi przełożonymi czy coś. Znając Ciebie to pewnie myślą, że ściemniasz żeby dostać więcej wolnego. - na ostatnie zdanie wyszczerzył zęby w żartobliwie złośliwym uśmiechu.

- Oby ani jej, ani mnie nie zjadła. - skwitował krótko Natsuo po pierwszej wypowiedzi Hideo. Na drugą zaśmiał się krótko.
- Ojj nie unoś się tak, to tylko żart był. - okazało się, że Ci co wymyślali ten konkurs mieli imponujący rozmach, bo wyglądało na to, że poinformowali wszystkie oddziały o tym co się dzieje, bo przecież jaka była szansa, że tylko dyplomatyczny i ten od działań w Rukonie dostali takie wieści? Raczej większa była na to, że po prostu wszystkie dywizje otrzymały informacje. - To dobrze. Jeden problem z głowy. - skomentował wieści od kolegi Shihouin mimowolnie poprawiając sobie fryzurę. Po tym podrapał się po podbródku i kontynuował dalsze wieści:
- To tak. Jak zbierzemy całą grupkę to planuje zorganizować jakieś małe spotkanko, w którym pogadalibyśmy o tym czego można się spodziewać podczas tego konkursu, a także strategie jakby przyszło nam zostać poddanym jakiemuś testowi bitewnemu. Może też się uda jakiś wspólny trening, żeby przetestować manewry, ale to nie wiem czy wystarczy czasu. Mam nadzieje, że to nie jest dla Ciebie problem. W każdym razie potrzebuje spisu Twoich zdolności, zaklęć, które potrafisz i inne takie, abym mógł dobrze przemyśleć wstępną taktykę. Mógłbyś mi coś takiego dostarczyć? - po czym spojrzał ciekawsko na towarzysza.

- Napijemy się jak zostanę oficerem. - powiedział spokojnie Natsuo, po czym delikatnie się uśmiechnął i dodał - Może Twój zawód uśmierzy to, że w takim wypadku będzie to na mój koszt. - po czym wyszczerzył zęby. Pewnie trochę kasy na to pójdzie, ale... nie co dzień zostaję się oficerem, prawda? Mógłby swojej wiernej drużynie okazać trochę wdzięczności. No, ale nie miał co za bardzo wybiegać w przyszłość, w końcu na tę chwilę był równie blisko zostania oficerem co jego dwójka rywali, a może i nawet dalej, bo miał najkrótszy staż, a co za tym idzie najmniej doświadczenia. Po tym przyszła kanonada umiejętności Hideo. Wytrzymały i cichy, dobry do infiltracji oraz jako dziób ich drużynowego tarana. Musiał sobie to zapamiętać. Szybko też postanowił uspokoić swego kolegę.
- Spokojnie, nie mam w planie zbyt dużego nadwyrężania Twojego arsenału Kidou, ale lepiej wiedzieć niż nie wiedzieć. Tak na wszelki wypadek. - wyjaśnił czemu o to zapytał młodzian. Na ostatnią uwagę rudzielca parsnął śmiechem.
- Może Cię zdziwię, ale nie każdy szlachcic ma na podorędziu armię posłańców i sług. Obawiam się, że nawet jednego takiego mógłbym mieć problemy z zakwaterowaniem w moim pokoju, chociaż... może jak zostane oficerem to sobie takiego zatrudnię. - powiedział wesoło szlachcic. Wysłanie posła wiązało się z zasuwaniem do rodziców co też wymagało pewnego spacerku, także już wolał sam sprawy załatwiać. Chociaż jutro i tak będzie musiał do nich się udać, aby otrzymać odpowiedź od Benjirou od tego sługi, którego już posłał, więc może to rozważy. Po tym dodał jeszcze - A tak serio. To o spotkaniu dam Wam informację jak będę pewien, że ekipa jest w komplecie.

- Ciesze się, że udało mi się Cię zmotywować. - powiedział z szerokim uśmiechem Natsuo rozbawiony uwagą kolegi. Na drugą wypowiedź obrócił teatralnie oczyma i odpowiedział:
- Strasznie stereotypowo podchodzisz do szlachty jak na to, że żyjesz w Seiretei już ładne parę lat. - zauważył. Na ostatnią uwagę kolegi natomiast zaśmiał się krótko i z złośliwym uśmieszkiem zapytał:
- Czyżby życie w X oddziale było tak nudne, że wspomnienia z akademii wywołują u Ciebie ekscytacje? - oczywiście wiedział, że tak nie jest, ale kto zabronił mu się podrażnić co nieco? No właśnie nikt, więc postanowił z tego skorzystać. Po tym, jednak spoważniał i zapytał już bez chęci robienia sobie przysłowiowych jaj.
- Masz jakieś pytania czy wątpliwości? - zapytał po czym jeszcze dodał - Nie żeby mi się źle gadało, ale mam jeszcze parę rzeczy do zrobienia. - wyznał to szczerze, bowiem nie zamierzał się opierdzielać. Jeśli niczego Hideo nie miał to szlachcic się pożegnał i udał z powrotem do swego dywizjonu spacerem. Po powrocie zamierzał trochę poleżeć. Ostatnio dużo sobie dawał w kość, chciał trochę dać organizmowi odpocząć, aby trening był skuteczniejszy. W ten sposób spędził czas do obiadu, a po nim dopiero zabierze się za pożyteczne rzeczy.