Ulice Seireitei

Natsuo machnął ręką zbywająco i skwitował krótko:
- Przesadzasz. - przy tym wzruszając ramionami. Na drugą uwagę rudzielca młodzieniec uśmiechnął się, po czym podrapał po głowie i powiedział wesoło:
- Czy ja wiem czy to było takie ekscytujące? Ja pamiętam głównie niekończące się bieganie i inne ćwiczenia. Brr... - zatrząsł się na koniec teatralnie udając wzdrygnięcie się.
- Do zobaczenia. - pożegnał się Shihouin i ruszył z powrotem do kwater swego oddziału. Nie docenił dystansu jaki dzielił dziesiątkę od piątki, a właściwie pomieszało mu się wspomnienie zasuwania do dywizji od działań w Rukongai z tym gdy szedł do Midori. W efekcie czego szlachcicowi droga dłużyła się nieskończoność, a on dotarł do swego lokum znacznie później, niż zakładał. Miał dziś mieć trochę lżejszy dzień tymczasem znowu cały spędził na nogach. Ciekaw był jak to wpłynie na jego wytrzymałość, bo na samopoczucie miało niszczący wpływ. Natsuo uznał, że jego organizm bardzo potrzebuje odpoczynku, który miał mu dziś dać, więc zamierzał chociaż na wieczór mu odpuścić. Dlatego też udał się po zjedzeniu kolacji wykąpał się, a potem walnął od razu do spania. Dzięki takiemu wczesnemu położeniu się do łóżka nie będzie musiał spać do późna, by przespać naprawdę sporo godzin i zregenerować siły.
-----------------------------------------
Ile mi zostało dni?

Niestety nawet tak wiele godzin snu nie było w stanie sprawić, żeby Natsuo wypoczął. Obudził się zmiętoszony, wymęczony. Widać jego organizm, wciąż nie był przyzwyczajony do takiej ilości wysiłku. Widać marsze też go wymęczały. Niestety dziś też musiał się przejść do rodziców, by odebrać odpowiedź od posłańca. Może powinien pożyczyć od niego jedną z tych osiodłanych świń, żeby się tak nie przemęczać? Zdecydowanie musiał ten pomysł poważnie rozważyć. Poza wyprawą do dworu Shihouinów, jednak szlachcic nie zamierzał robić nic co, by wymęczyło jego organizm. Był na półmetku, jeden dzień dla ducha dobrze mu zrobi. Zresztą obawiał się, że w takim stanie jego trening na niewiele by się zdał, bo nie miałby sił na kolejne żmudne powtórzenia tych samych czynności. Shinigami, więc leniwym krokiem ruszył na śniadanie, by zjeść porządny posiłek. O tak, najedzenie się to było to czego mu trzeba. Następnie udał się do łaźni, aby zadbać o swą higienę osobistą nie spiesząc się przy tym zanadto, by potem znów wrócić do pokoju. Tam położył się wygodnie i zabrał się za zadanie, które sobie na ten dzień wyznaczył. Chłopak mimo, że zamierzał dziś dać odpocząć swemu ciału to wcale nie zamierzał się opieprzać. Jego planem było zabranie się za opis zmian jakich by dokonał w oddziale oraz akademii. Ostatecznie postanowił pójść na całość, najwyżej go nie awansują. Podczas leżenia na kanapie Natsuo układał sobie w głowie wszystkie pomysły, które na te chwilę przychodziły mu do głowy. Właściwie to zastanawiał się co mu nie odpowiada w jego dywizji oraz szkole, która jej podlegała, a potem starał się znaleźć na owe problemy jakieś remedium. Gdy już doszedł do wniosku, że więcej wad znaleźć nie może to zabrał się za drugi etap. Wziął jakiś pergamin czy zwój czy ogólnie kawalek papieru, przybory do pisania i spisał swoje pomysły, póki co ogólne myśli, problemy i rozwiązania, tak na brudno, żeby mógł dopisać coś gdy przyjdzie mu do głowy. Spisanie na czysto planował zostawić na koniec gdy już nie będzie czasu do zostawienia sobie na olśnienia i nowe pomysły. Po spisaniu pomysłów postanowił zaryzykować i udać się do rodzinki na obiad, a nóż widelec tym razem ojcu wyjdzie coś wyjątkowo dobrze. Tam zamierzał nie tylko spędzić trochę czasu, odpocząć, ale także liczył, iż czeka na niego wiadomość od posła. Shihouin miał zamiar przyjemnie zapełnić minuty rozmową z rodziną, na której dworze zaplanował, że zostanie do kolejnego rana. Decyzje z następnego poranka zależały od tego jakie wieści przyniósł mu posłaniec.

Natsuo zdecydowanie przyda się dzień pozbawiony wielogodzinnego wysiłku fizycznego, bowiem co krok czuł jakby jego nogi chciały mu zawołać "zwariowałeś!? Odpuść nam troche!" Na szczęście droga do dworu Shihouinów nie była tak daleka jak do X oddziału, a po tym już do nocy młodzieniec planował już się nie męczyć. Dwie długie noce snu i jeden dzień laby miał nadzieje, że ukoją jego zmęczone ciało wystarczająco, aby nazajutrz mógł już wrócić do treningu Shunpo. O tym, jednak za bardzo nie myślał, choć od rana chodził raczej z głową w chmurach. Wszystko to dlatego, że po tym gdy dotrze do swego prawdziwego domu to dowie się za pewne czy jego drużyna została w pełni skompletowana czy też będzie musiał szukać dalej. Dlatego też ledwo dostrzegł poszukujących czegoś w krzakach Shinigami, a w sytuacji zorientował się dopiero gdy jeden z nich ruszył w jego stronę. Przynajmniej chłopakowi tak się wydawało, bo po pytaniu jednego z poszukiwaczy znowu był skołowany. Szlachcic uznał, jednak że przerwa od marszu przyda się jego nogom, a dialog który zapowiadał się zabawnie może pomóc na jego skołatane nerwy.
- Eee... no cześć. Chyba żadnej takiej nie widziałem... a jakie rogi niosła? - zapytał Natsuo zakładając, że wspomniana dziewczyna miała jakiś pakunek z rogami czy to bydlęcymi czy jakimiś innymi.

Natsuo zamrugał kilka razy spoglądając uważnie na dwójkę Shinigami. Zastanawiał się czy ta sytuacja jest, aż tak bardzo osobliwa czy też Ci najzwyczajniej robią sobie z niego jaja. Długo to rozważał tylko słuchając ich dziwnych wywodów, aż w końcu powiedzieli coś co sprawiło, iż szlachcic był skłonny uwierzyć, że mówią na poważnie. Mianowicie było to "Wszelkie informacje prosimy przekazywać do XII dywizji". Dwunastka słynęła z dziwactw i innych nietuzinkowych spraw, które dla wszystkich innych wydawałyby się totalną abstrakcją. Korzystając z tej unikatowej sytuacji Shihouin postanowił poszerzyć swoją wiedzę o sprawach niecodziennych.
- A właściwie to kim albo czym jest ta rogata miłośniczka zieleni? I czemu dwunastka się tak za nią ugania? - zapytał z ciekawością wydłużając swoją przerwę od przemarszu. Parę minut w te czy we w tę, aż tak mu nie robiło, więc na krótką pogawędkę mógł się zatrzymać. Przynajmniej tak uważał. Do tego chwila zaprzestania myślenia o tym konkursie, a odciągnięcia ich do bardziej przyziemnego tematu na pewno mu się przyda.

Przez głowę Natsuo znowu przeszła myśl czy Ci dwaj aby go nie wkręcają. Jeśli tak to byli prawdziwymi złymi geniuszami dowcipu. Pomimo tych podejrzeń gdy chłopak usłyszał co potrafi ta Kami z jego ust mimowolnie wyrwało się krótkie:
- Czaaaaad... - Jednak czuł się w tej rozmowie zbyt niepewnie i dziwnie, więc stwierdził, że to koniec przerwy w jego drodze. - No dobrze Panowie. Życzę powodzenia w poszukiwaniach, a ja lecę dalej. Bywajcie. - powiedział po czym ruszał dalej nasłuchując zza pleców chichotów, które by zdekonspirowały żartownisiów. Dlatego też pierwsze kilkanaście metrów pokonał wyjątkowo powoli, bo cały czas ciekaw był czy został mocno wkręcony czy też może Ci byli poważni i rogata dziewczyna serio istniała... a może to oficerowie z dwunastki nabili w butelkę te dwójkę? To raczej można było odrzucić, oddział ten nie słynął z poczucia humoru, ale za to może to była jakaś pokręcona kara. Jeśli chodziło o dziwność to dywizja XII pewnie należałaby do czołówki w całym Gotei 13. Tak czy siak niezależnie od tego czy usłyszał śmiech czy nie to dalej przyspieszył już szybszym krokiem kierując się do domu.

Natsuo chichotów nie usłyszał... czyżby to nie był żart? Szlachcic miał taką nadzieje, po pierwsze dlatego, iż bycie zrobionym w konia nie było najprzyjemniejsza rzeczą jaka mogła człowieka spotkać, a po drugie istnienie tak osobliwej jednostki jak ta, o której opowiadali Shinigami z krzaczorów wydawało się mu naprawdę ciekawe. Szybko, jednak chłopak przestał o tym myśleć, a wrócił do kwestii odpowiedzi od Benjirou. Im bliżej domu był tym bardziej go to nęciło, ale gdy już wszedł do dworu to czekał go w nim zawód. Posła nadal nie było. Shihouin póki co, więc musiał skupić się na drugim celu wizyty w rezydencji swego rodu, więc na odpoczynku. Musiał dać im ten dzień spokoju, aby jego nogi w dniu jutrzejszym nadawały się do treningu. W końcu chciał opanować Shunpo do egzaminu, a bez treningu szansa na to drastycznie malała. Ćwiczenia natomiast będąc tak zmęczonym raczej nie będą zbyt efektywne, a Natsuo nie miał czasu na nieefektywność. Z radością, więc przyjął propozycje mamusi, która pokrywała się z jego planami. Zapytał też jakie rodzice mieli plany na ten dzień. Ciekaw był jak spędzali szare popołudnia, gdyż przez ostatnie lata odwiedzał ich z rzadka, to czasem od uroczystości albo na posiłek, a to niewiele miało wspólnego z zwykłym czasem wolnym.

Natsuo cieszył się odpoczynkiem... a właściwie to głównie wypoczywały jego nogi, bo on z każdą godziną coraz bardziej przypominał kłębek złożony z nerwów. Cały czas starał się, jednak sobie powtarzać "spokojnie chłopie, dzień jeszcze nie minął, będziesz się denerwował to tylko wyjdziesz na głąba jak za pięć minut zapuka do drzwi". Problem w tym, że takich pięciominutówek mijało coraz więcej i więcej, więc te uspokajania samego siebie przynosiły coraz słabszy rezultat. Głowę Shihouina bardziej zaczęły zajmować myśli co, by tu robić. Czy czekać czy działać czy co? Ostatecznie chłopak postanowił czekać na posłańca do jutrzejszego poranka, dłużej nie mógł zwlekać, a czasu na posyłanie drugiego człowieka do Benjirou nie miał. Będzie musiał udać się do kogoś rezerwowego, a pierwszego w tej liście miał zapisanego Saburo. Taki też postawił sobie plan i próbował mimo wszystko skorzystać z dnia wolnego, udać się na kolacje i chociaż udawać, że nie siedzi na nerwach.

Niestety cholerny posłaniec nie dotarł. Mimo oczekiwania Natsuo, mijających pór dnia, nocy, a także poranka ten nie zjawił się wywołując u szlachcica ogromny zawód. Dwie doby poszły jak w błoto. Chłopak powinien był wiedzieć, żeby stawiać tylko na siebie oraz najbliższych, a nie powierzać tak ważnej misji kogoś kogo kompetencji nawet nie znał. Tak czy siak poza pluciem sobie w brodę nie pozostało mu nic więcej poza aktywowaniem opcji zapasowej, co oznaczało na udanie się do tej części Seiretei, która oddano pod zarządzanie dywizji dwunastej. Miejsce to kojarzyło mu się w bardzo skomplikowany sposób. Z jednej strony to tutaj odbył się jeden z najbardziej spektakularnych sukcesów w karierze Shinigami Shihouina, w którym to jednym dobrze rzuconym kidou umożliwił pojmanie groźnego wroga. Gorzej, że tym nieprzyjacielem był ktoś wyglądający zupełnie jak jego kuzynka, która do tego zdążyła poranić czy też może zabić sporą ilość bogów śmierci, a jakby tego było mało to arystokrata tego dnia trafił, również na Hollowa w dworze czystych dusz, którego to nie udało mu się pojmać. Te czynniki znacznie utrudniały ocenę tych wspomnień. Przybycie w to miejsce natomiast przywoływało w pamięci tę noc w sposób bardzo inwazyjny. Jak się niedługo potem okazało, nie tylko okolice dwunastki nie uległy większej zmianie, ale także i osoba jego współlokatora z czasów akademii - Saburo. Ten wciąż był wychudzonym młodzieńcem o przetłuszczonych włosach i dużych problemach z samooceną. Natsuo puścił mimo uszu oficjalny ton z jakim przywitał się z nim dawny druh nie chcąc wprowadzać go w jeszcze większe zakłopotanie.
- To dobrze, że ja jestem pewien, iż się nadajesz. W innym wypadku bym tu nie lazł przez trzy godziny. - powiedział z uśmiechem tym drobnym narzekaniem na drogę, którą pokonał chcąc rozluźnić atmosferę. Po czym jeszcze dodał - Wiesz generalnie rzecz biorąc to nie wiemy jakiego typu będą zadania, a przy takiej ilości niewiadomych ktoś z takim mózgiem jak ten Twój to wielka przewaga dla drużyny. - powiedział mając nadzieje, że tymi słowami doda otuchy na tyle, że ten zacznie rozważać, że poda jakieś obiekcje, które Shihouin będzie mógł na spokojnie zbić.

Natsuo udało się połechtać ego Saburo wspominając o jego zalecie czym wzbudził jego większy entuzjazm. Czuł, że było to niczym włożenie kluczyka w zamek, teraz musiał postarał się przekręcić go w odpowiednią stronę, aby otworzyć chłopaka na współpracę, a przede wszystkim pomoc dla niego samego. Ten, jednak wciąż się opierał, więc szlachcic musiał odpowiednio zadziałać. Shihouin wyszczerzył się i klepnął byłego współlokatora w ramię.
- Masz TROCHE informacji? Facet, przecież Ty biłeś w tym wszystkich w grupie na łeb, a powiem Ci że niedawno się dowiedziałem, że byliśmy najlepszym rokiem w dekadzie, a wiem co mówie... w końcu jestem w piątce. - powiedział przy tym wesoło. Miał nadzieje zarazić czarnowłosego swoim optymizmem, na którego sam musiał się nieco silić po tym fiasku z posłańcem. Na dalsze słowa chłopaka się trochę zasępił po czym, jednak się uśmiechnął znowu starając się to przemienić w żart:
- Zdaje się, że praca Shinigami pogorszyła Ci pamięć Saburo-san, z tego co pamiętam w kidou byłeś przynajmniej niezły. - po czym zmienił ton na uspokajający i kontynuował - A wiesz nikt nie będzie wymagał od Ciebie, żebyś szedł w pierwszej linii do walki w zwarciu... o ile w ogóle taka nastąpi. Od walki na bliski dystans i przyjęcia ataku mam kogo innego, spokojna głowa. Ciebie widziałbym bardziej w roli wsparcia na odległość, a także mojej pomocy w dowodzeniu. Z Twoją wiedzą oraz umiejętnościami w zakresie zaklęć uważam, że jak się postarasz to doskonale sobie dasz radę. Gdybym sądził inaczej to, by mnie tu nie było. - rzekł po czym uśmiechnął się uprzejmie do chłopaka i już bez wesołości zapytał:
- To jak? Mogę na Ciebie liczyć, prawda? - postanowił najpierw przedstawić mu jego zalety idealnie pasujące do roli, którą mu przeznaczył, którą mu też przekazał, a potem zadać pytanie niejako wymuszające odpowiedź twierdzącą. Liczył, że w ten sposób nieco sprzedażowy uda mu się skłonić Saburo do zgody.

- Super, jestem Twoim dłużnikiem Saburo-san. - powiedział Natsuo z szerokim uśmiechem. Po czym kontynuował wypowiedź - Ale musze Cię poprosić o jeszcze jedną przysługę. Daj mi na kartce listę kidou, które potrafisz wykonać. Potrzebne mi to do obmyślenia podstaw strategi. - Po tym z kolei przeszedł do kwestii informacji z jego strony:
- To tak. W najbliższych dniach planuje spotkanie, w którym to pogadamy o tym jak to może wyglądać, omówimy moje pomysły na strategie działania w razie gdyby doszło do walki i ogólnie sobie pohipotetyzujemy. Mam prośbę, abyś też nad tym pomyślał. Twoje sugestie mogą być bardzo przydatne. O miejscu, dniu i godzinie spotkania poinformuje Was dziś lub jutro. Co do spraw związanych z Twoimi obowiązkami to z tego co wiem moi dowódcy rozesłali listy do innych dywizji z informacją, że Ci którzy zdecydują się pomóc kandydatom są zwolnieni z obowiązków, ale jeśli Twoi będą Ci robić problemy to daj znać, postaram się jakoś zadziałać, żeby przestali. To chyba wszystko... - po czym podrapał się po głowie szukając w pamięci czy nie miał jeszcze czegoś powiedzieć. W końcu doszedł do wniosku, że nie i dodał jeszcze zapytanie:
- No chyba, że Ty masz jakieś pytania?

- Wow, naprawdę dużo tego znasz. - ucieszył się Natsuo widząc listę zaklęć Saburo. Może ta zmiana w wyniku nieszczęśliwego wypadku wyjdzie mu na zdrowie, bowiem zyska prawdziwą armatę kidou z tyłu, taką jaką w głównym planie miała być Midori, ale cóż... nie wyszło. Tak czy siak szlachcic pożegnął się ciepło i wrócił do rodowej siedziby znacznie raźniejszym krokiem radosny, że w końcu ma drużynę. Gdy wrócił ostro zabrał się do roboty, a przynajmniej miał to w planie, bo wyręczyć postanowił go ojciec. Po niedługim czasie wiadomości zostały rozesłane, a młodzieniec z zażenowaniem stwierdził, że przez te całą klapę z Benjirou i zasuwaniem do Saburo kolejny dzień treningu weźmie w łeb, bo znowu nogi palą go ogniem piekielnym. Postanowił, więc resztę dnia się już nie męczyć, a także porządnie wyspać licząc, że w dobie kolejnej zakwasy będą tak nikłe, iż będzie mógł wreszcie potrenować. Tak, więc spokojnie spędzał dzień z rodziną gdy nagle pojawił się zagubiony posłaniec. Nim Natsuo zdążył go zbesztać to ten opowiedział historię, która wywołała raczej współczucie wobec niego, które to zamieniło gniew. Spotkanie Hollow nigdy nie było przyjemne, nawet jeśli się było Shinigami, a co dopiero będąc gościem zanoszącym wiadomości. Do tego u młodego arystokraty pojawiło się kolejne zmartwienie, bowiem Benjirou odpowiedział twierdząco. Chłopak postanowił, że nie będzie już mieszał w składzie drużyny, więc jutro z ranka będzie musiał napisać list z przeprosinami do kolegi z czasów akademii oraz wyjaśnieniem jak to się podziało, że wypadł z ekipy. Miał nadzieje, że nieco wścibski Bóg Śmierci nie będzie miał z tego powodu do niego jakiegoś żalu. Po kolacji chłopak udał się do swojego dawnego pokoju, usiadł do biurka i wyjął kartki od członków drużyny. Wyjął także większą, dużą stronicę, a także narzędzia do pisania. Na niej zrobił cztery kolumny, które zatytułował imionami po kolei Saburo, Natsuo, Midori, Hideo, czyli w kolejności od największego do najmniejszego potencjału dystansowego. Następnie w kolumnach wpisał umiejętności poszczególnej persony pod jej imieniem, a potem listę zaklęć. Taki spis będzie wyglądał bardziej przejrzyście i nad nim będzie mu łatwiej zastanowić się nad strategiami działania. Taki, bowiem miał plan na ten piątkowy wieczór, aby spędzić go rozważając różne ewentualności, działania, a także kontrdziałania na różne czynniki czy też zachowania przeciwników. Jaka podstawową formację na start Shihouin zakładał, że najrozsądniej będzie wytworzyć deltoid. Na szpicy takowego będzie Hideo, najtwardszy, najsilniejszy, najbardziej wertykalny gracz w drużynie, doskonały do przyjmowania ataku, a także walki w zwarciu. Dalej w dwóch bocznych kątach między typową pierwszą i drugą linią Midori oraz on sam, uniwersalne jednostki mogące rzucać za równo kidou jak i pomóc w zwarciu. Dzięki temu gdy przeciwnik zaatakuje bardzo fizycznie będą mogli przejść płynnie do pierwszej linii i wspomóc przyjęcie ciosu, jeśli zostaną ostrzelani zaklęciami to będą mogli wytworzyć czary defensywne, za którymi przetrwają bombardowanie osłaniając przy tym także słabszego w tej kwestii rudzielca, którego z kolei też będą mogli osłaniać sami salwami zaklęć gdy zdecydują się na szarże, by potem pod jej koniec samemu też przejść do walki na miecze. Za nimi ma znajdować się Saburo, jako ten posiadający największy arsenał zaklęć. Jeśli pierwsza trójka się spisze dobrze to ten ma nawet nie musieć dobywać miecza, a wszystko załatwiać przy pomocy kidou oraz jeśli coś takiego będzie miał jakichś cudacznych sprzetów rodem z dwunastego oddziału. Jego zadaniem będzie osłanianie całej reszty walczących, ostrzeliwanie przeciwników z dystansu czarami ofensywnymi, a także wiązanie ich przy użyciu bakudou, by ułatwić sprawę tym, którzy akurat będą walczyli w zwarciu. Jego zadaniem będzie także pomoc uwięzionym w zaklęciach wiążących towarzyszom. To była pierwsza dość prosta myśl, ale co do bardziej skomplikowanych akcji i reakcji musiał dłużej pomyśleć, a na to czas miał właśnie dzisiaj. Nie chciał siedzieć do bardzo późno, ale nie kładł się także o 19, tak racjonalnie się położył, żeby przespać porządne 8-10 godzin na konkretną regeneracje. Rzecz jasna to po kąpieli i ogólnym zadbaniu o własną higienę.

Natsuo czuł się dobrze, była to świetna informacja, bo oznaczała, iż będzie mógł spokojnie potrenować. Może nawet poprosi o jakieś rady ojca? W sumie nie wiedział czy Tadei zna Shunpo, będzie musiał go o to zapytać. Jeśli tak to jego rady mogłyby być bardzo pomocne. Ostatecznie jeszcze przed śniadaniem zdecydował się napisać list do Benjirou, w którym to przepraszał go za zaistniałą sytuacje, lecz także informował, iż jednak nie będzie w jego drużynie. Poza tym jeszcze wyjaśnił mu co się stało, a także mimo wszystko podziękował koledze za to, że ten chciał pomóc i obiecał, że jeśli ten będzie w potrzebie to on sam postara się jakoś pomóc. Zabawne było to co, by pomyślał Saburo gdyby dowiedział się, że była opcja, aby zrezygnować z jego usług, bo miał czwartą osobę chętną do przyłączenia się do drużyny. No, ale chyba lepiej będzie gdy czarnowłosemu tej informacji szlachcic nie przekaże. Mimo, że posłaniec zawiódł zaufanie Shihouina to jego determinacja ujęła serce arystokraty i po zapytaniu go czy na pewno da radę, czy nie ma jakiegoś szoku pourazowego, albo nie potrzebuje odpoczynku ostatecznie zgodził się, aby wypełnił to zadanie. Cóż... Natsuo na jego miejscu chyba wolałby sobie chwilę odsapnąć w bezpiecznym Seiretei, ale widać ten facet przebijał go gorliwością w sposób drastyczny. Po tym młodzieniec zwrócił się do ojca z kwestią, o której myślał wcześniej.
- Tato, jak byłeś Shinigami to umiałeś korzystać z Shunpo? - zapytał szczerze waląc prosto z mostu.

- Przeraźliwy. W życiu tylu obietnic w jednym momencie nie słyszałem. - powiedział z uśmiechem Natsuo na uwagę, a właściwie pytanie retoryczne Taideiego. Po czym wyszczerzył się jeszcze mocniej po kolejnej wypowiedzi ojca i dodał od siebie - Czy ja wiem? Ja jestem dość młody, a zaznaje strachu w czystej postaci ile razy mama nie wpada w gniew. - tu jeśli matka była gdzieś obok to odwrócił się do niej i posłał najbardziej niewinny uśmiech na jaki tylko było go stać. Po tym przyszła kwestia Shunpo. Jak się okazało Tadei nie był ekspertem od tej techniki, ale ją opanował także dość fortunnie się to dla szlachcica ułożyło.
- No nie kryje, że jakaś wskazówka, by się przydała. Chciałem to opanować przed egzaminem, ale przez te wszystkie przemarsze między oddziałami, zbieranie drużyny jakoś mniej miałem czasu na treningi, niż się spodziewałem. - wyznał szczerze młodzieniec. Natomiast na sugestie ojca przyznał - Dobry pomysł. To ja pójdę sobie poshunpować, a jak chcesz się przyjrzeć to byłoby miło. Zachęcam, nie tak wiele jest okazji, żeby móc mi powytykać błędy. - powiedział to z uśmiechem po czym sam, bądź z ojcem udał się na tereny zielone posesji. Tam znalazł jakiś kilkumetrowy pas trawy wolny od kwiatów, za których zniszczenie mogłoby mu się oberwać. To będzie idealna baza do treningu.

W sumie to mialem w planie pisać trening dopiero w tym poście, ale okeeeej xd
------------------------------------------------------------------------------------------
Natsuo pomęczył się dobrą godzinę dając z siebie wszystko, aby przed skromną jednoosobową publiką jego Shunpo wyglądały jak najlepiej... niestety takie nie były. Ojciec mimo, że nie był ekspertem to znalazł wiele mankamentów w technice młodzieńca, ale na szczęście dał do nich też sporo rad. Jak się okazało idealne opanowanie tej zdolności nie kończyło się na opanowaniu błyskawicznych kroków, ale praktyka dopiero wtedy się zaczynała, aby wyszlifować tę umiejętność na błysk, niczym diament. Shinigami słuchał z uwagą rad swego rodzica starając się je trwale zapisać w pamięci, aby potem móc się do nich zastosować.
- Dzięki za rady tato. - powiedział z lekko zmęczonym uśmiechem szlachcic. Po czym zapytał jeszcze - Właściwie to, która godzina? - jeśli do siedemnastej było daleko to członek V oddziału miał w planie jeszcze potrenować stosując się do porad Tadeiego. Jeśli nie to udał się szybko do mycia, aby się ogarnąć do wyjścia i spotkania z drużyną. Którakolwiek opcja, by się nie pojawiła Natsuo zapytał jeszcze przed tym:
- Czy byłby problem jakbym przyprowadził tu dziś trójkę znajomych? W sensie moją drużynę. - przypomniał sobie, bowiem jak łatwo mógł się przysłuchiwać rozmowom ludzi w restauracji, a nie chciał, by ich strategie wypłynęły i stawiły w przegranej sytuacji na start. Dlatego uznał, że wyjdzie pod lokal, a potem zaprowadzi ich do dworu Shihouinów gdzie będą mogli spokojnie i bez niepowołanych uszu porozmawiać o tym co ważne oraz poufne... oczywiście jeśli rodzice się zgodzą.

Natsuo przeprosił ojca za to, że dopiero teraz mu mówił, ale wyjaśnił, iż na pomysł ten wpadł pod wpływem impulsu. Jak się okazało Tadei nie robił z tym problemów, więc i tak to sobie chłopak zaplanował. Czuł, że Midori, a szczególnie Saburo nie będą z tego powodu specjalnie radośni, ale cóż... jakoś dadzą radę, jego rodzice nie gryźli. Po tym okazało się, że rady taty przyniosły korzyść i Shihouin poczynił krok do przodu w kwestii używania Shunpo. Po tym czasie treningu szlachcic czul, że jest o spory krok bliżej opanowania tej sztuki. Pytanie tylko czy wystarczy mu czasu, żeby to wszystko ogarnąć w wystarczającym stopniu do owego feralnego dnia. No na to odpowiedzi udzielić będzie mogła tylko przyszłość. W końcu po zadbaniu o higienę osobistą Natsuo udał się pod restauracje, aby odebrać swą drużynę i zaprowadzić do siebie.
- Przepraszam za tę zmianę planów, ale uznałem, że zbyt łatwo nas będzie tu podsłuchać, a w moim domu będziemy mogli dyskretnie wszystko obgadać. Pamiętajcie, aby nie mówić do moich rodziców per "Shihouin-sama", nie lubią tego. Ojciec jest bardzo postępowy, a mama cóż... sama pochodzi z Rukongai, ale... jeśli trafi się tak, że pojawią się dziadkowie to już wszelkie zwroty grzecznościowe będą konieczne. Ogólnie to nie macie co się stresować ani spinać, bo to są ludzie tacy jak i my tylko trochę starsi, za mną. A i żebyście nie byli zdziwieni, mój ojciec jest niepełnosprawny. - uprzedził swych kolegów i koleżankę o tym jakie panują zasady w jego domu, ale wyraźnie zapomniał o pasji kulinarnej Tadeiego. No cóż, będą musieli jakoś się zmierzyć samemu z dziełami starszego z Shihouinów. Po posiłku i mniej lub bardziej drętwej rozmowie Natsuo powiedział:
- My pójdziemy do mojego pokoju, musimy się zabrać do roboty, bo nie chce tutaj za bardzo Was przeciągnąć. - powiedział chłopak, żeby nie było, że tak nagle odchodzą bez słowa od stołu i w ogóle. Przynajmniej ojciec będzie wiedział gdzie zanieść przekąski. Następnie zaprowadził drużynę do swego pokoju i zagaił:
- No i co? Nie było tak źle, prawda? - rzekł to z szerokim uśmiechem.