Dom Chikaze

Kamone naburmuszyła się i pokazała Kaz'owi język. Odwróciła się na pięcie i podeszła do drugiego okna gdzie mruczała coś gniewnie.
Midori usiadła przy stole i wciąż wyglądała jakby czuła się niezbyt komfortowo. Mana zerkała na Hayate krzywo za to, że nie dał zadość jej ciekawości. I tylko Tsukino zdawała się być po swojemu całkiem beztrosko spokojna.
- I co z tego? - żachnął się Hayate. Kaz zauważył, że do jego sayi przywiązany był jakiś niebieski kwiatek. - Przecież jestem niski. Każdy to widzi.
- Bardzo niski. Malusieńki - Mana uśmiechnęła się półgębkiem.
- Jaka ze mnie wadliwa dusza?! - Kamone wróciła się i stanęła przed stołem z podpartymi o biodra dłońmi. Widać postanowiła jednak nie ignorować obelgi. - Zostałam stworzona do ochrony ważnych osobistości! A ponadto umiem gotować, sprzątać, znam się na pierwszej pomocy - zaczęła wyliczać na palcach. - I umiem wyczuwać zagrożenie!
- Jesteście bardziej męczący niż zapamiętałem - westchnął Hayate, po czym szepnął Kazuemu do ucha. - Nie dali ci jakiegoś pilota żebyś mógł ją wyłączyć?

Humory Kamone nie ruszały głęboko szarowłosego i nie przejmował się tym co robi i mówi. Jedyne do czego mógłby się poczuwać to do ewentualnego poczucia wstydu za jej akcje, jednak na razie nie było tak źle.
Kazue był odrobinę zaniepokojony, że jego były współlokator nie zwraca większej uwagi na innych tylko na niego oraz jego nowo poznaną Kamone. Nie warto chyba jednak zawracać sobie tym głowy.
- Nie chodziło mi o urażanie Cię, zresztą wzrost nie jest taką rzeczą, dzięki której miałbym komuś ubliżać. Chodziło mi o uświadomienie Cie, że właśnie Kamone jest tym moim prezentem. - wyjaśnił tylko powoli rukończyk.
- W takim razie dlaczego pozwoliłaś Suzume na to pseudo porwanie? Wiedziałaś, że nic dobrego z tego nie wyniknie. - odparł na informacje o tym, iż Kamone stworzona jest do ochrony innych.
- Z chęcią bym taki sobie wyrobił. Nie znasz nikogo kto potrzebuje podobnej? Oddam za pół darmo. - odpowiedział również do ucha Hayate.

Kamone zarumieniła się, kiedy wspomniane zostało porwanie jej byłej już pani.
- Przecież mówiłam, że wziął mnie z zaskoczenia! - Skrzyżowała ramiona na piersi. - Dopiero potem powiedzieli mi o wszystkim, ale ja się nie dałam i od razu poturlałam się o pomoc. O!
Hayate krzywił się za każdym razem, gdy Kamone podnosiła głos. Nigdy nie przepadał za hałasem.
- Jak jej zakleisz usta to może jakiś desperat się znajdzie - wymamrotał Hayate, po czym przeniósł spojrzenie na Manę. Potarmosił jej włosy. - Nie masz co się tak naburmuszać. Praca shinigami jest... dosyć nudna.
Dziewczynka spojrzała na niego nieufnie.
- Przecież sam mówiłeś, że brałeś udział w poszukiwaniach tamtej szlachcianki.
- Panienki Suzume! - prychnęła Kamone.
- Prawda - zgodził się Hayate. - Zamiast spać musieliśmy łazić po cuchnących zaułkach rukonu. Raz nasyczał na mnie kot. Jakiś pijaczek mnie zwymyślał i nastąpiłem na zgniły i śmierdzący pomidor. Doprawdy fascynujące...
- Przynajmniej robiłeś coś pożytecznego. - Włączyła się dotąd milcząca Midori. - Szukałeś zaginionego dziecka.
- Tak... niby tak - odrzekł Hayate niechętnie.
- Idę na spacer - powiedziała Tsukino i wyszła przez okno.
Hayate westchnął i zwrócił się do Kaz'a.
- Stary Hikifune nie zaproponował ci czegoś jeszcze oprócz niej?

Zrezygnowany Kaz odparł tylko.
- Dobrze już, dobrze. Nie kłóćmy się już o to porwanie, to już za nami i nie ma po co tego roztrząsać. - powiedział by zakończyć temat i nie kłócić się o byle co. Sprawa była na tyle kontrowersyjna, a jego zdaniem również głupia, że lepiej nie rozmawiać o niej więcej, by nie dorpowadzać do zbędnych kłótni i nieporozumień.
- Mam ogromną nadzieję. - rzucił jeszcze do Hayate zanim ten rozpoczął konwersację z Maną. Reszcie rozmowy tylko beznamiętnie się przysłuchiwał. Włączył się tylko gdy Hayate się go spytał o inne prezenty.
- Nie, dzień po opuszczeniu jego posiadłości zawitał do mnie posłaniec i dostarczył mi Kamone. Nic innego nie dostałem, ani nic mi nie proponowali. Czemu pytasz?

- Bo o ile pamiętam to byłeś niezgorszy. - Hayate podrapał się po karku. - Szlachta lubi sobie teraz brać absolwentów akademii na wyłączność. Czerpią z tego prestiż czy coś takiego... W każdym razie myślałem, że złożą ci propozycję za pomoc w odnalezieniu tamtej małej.
Midori wyprostowała się.
- Coś o tym słyszałam. Podobno najlepszym studentom są składane propozycje przystąpienia do służby dla rodu szlacheckiego.
- Nie najlepszym. - Hayate rozgościł się i nałożył sobie potrawki. - Najlepsza piątka jest zarezerwowana dla Gotei, a szlachcice mogą wziąć sobie maksymalnie sześciu studentów na rok.
Mana prychnęła.
- W życiu nie chciałabym pracować u jakiegoś paniczyka.
- Lepiej płacą - stwierdził Hayate, po czym wsunął do ust grudkę ryżu sklejonego sosem.
Kamone pokręciła oczyma i oznajmiła, że idzie do domu, czyli do domu Kaz'a. Ukłoniła się gospodyni i podobnie jak przed chwilą Tsukino, również wyszła przez okno.

Kazue poczuł się zawstydzony tym komplementem. Podrapał się niezręcznie po głowie, gdy Hayate wspominał o braniu absolwentów na wyłączność przez szlachtę.
- Ta, nawet jeśli Hikifune docenił moją pomoc to nie zaproponował nic takiego. - przerwał by wysłuchać co inni mają do powiedzenia jeszcze na ten temat. Wydawało mu się to dość ciekawe, choć nie uważał, by robota personalnego ochroniarza była dla niego.
- Zgadzam się z Maną, wolałbym nie pracować dla szlachty. Trafi Ci się jakiś mały, rozkapryszony dzieciak i będziesz musiał się uporać z takim. Zdążyłem się już przekonać, że są zdolne nawet do zaaranżowania porwania. Poza tym nie przyszedłem do akademii z myślą by zarabiać. Wychodzi na to, że muszę się znaleźć wśród piątki najlepszych, co może być ciężkie. - odpowiedział z niezadowoleniem.

- Przecież nie musisz się zgadzać jak jakiś szlachetka do ciebie przyjdzie - zagderał Hayate.
Reszta wieczoru nie kryła w sobie żadnych więcej niespodzianek. Tsukino na spacerze, Kamone w domu (chyba), Midori wciąż milcząca i Mana wypytująca Hayate o szczegóły bycia shinigami. Ktoś słysząc odpowiedzi chłopaka mógłby dojść do wniosku, że praca boga śmierci jest nudna, ciężka i ogólnie lepiej byłoby wybrać inny zawód. Hayate był jednak znany z tego, że lubił narzekać na dosłownie wszystko.
Po powrocie do domu Kaz zastał Kamone w kącie zwiniętą w kłębek. Chyba spała i nie pozostawało nic innego jak pójść w jej ślady.

***

Następnego dnia, gdy Kaz wstał już czekało na niego śniadanie przygotowane przez Kamone. Przed wyjściem do akademii wręczyła mu nawet zawiniątko z podwieczorkiem, po czym oznajmiła, że przyda się trochę posprzątać Kazową chatkę. Może jednak posiadanie zmodyfikowanej duszy miało jakieś plusy?

***

Kazue właśnie wychodził z klasy po skończonej lekcji z zamaskowanym sensei'em. Na szczęście tym razem obyło się bez paraliżujących żyłek. Zamiast tego uczyli się o ukrywaniu informacji. O tym, jak przygotować szafkę z podwójnym dnem czy jak ukryć wiadomość w ubraniu. Pokazał im nawet małe kulki, do których można było wcisnąć zmiętą kartkę papieru. Potem taką kapsułkę się połykało co ponoć było bardzo dobrym sposobem na przenoszenie informacji. Całkiem przyjemne zajęcia.
Ostatnio sporo się w życiu Inugami'ego działo. Poszukiwania szlachcianki połączony z nocnym biegiem po rukonie. Wizyta w posiadłości arystokraty i prezent w postaci zmodyfikowanej duszy. Ciekawe wydarzenia, a nic nie przyciągało Benjirou tak jak ciekawe wydarzenia.
- Hej, Kaz. - Dopadł go ledwo po wyjściu z klasy. - Podobno uczestniczyłeś w tej aferze z Hikifune, co? I prawdą jest, że dostałeś zmodyfikowaną duszę? Jaki to w ogóle model? - Bez ostrzeżenia zasypał go pytaniami.

- Wiem o tym, jednak mimo wszystko wolałbym sobie oszczędzić rozmów z nadętymi pajacami. - odpowiedział Hayate. Przez resztę wieczoru Kazue zgodnie ze swoim charakterem niewiele się wypowiadał. Zadał kilka pytań byłemu już współlokatorowi dotyczących ogólnego życia w barakach wraz z innymi shinigami, tego jakie ma obowiązki i tym podobne sprawy. Wiedział, że nie wszystkie informacje mogą się sprawdzić względem drugiego oddziału i nie nastawiał się zbytnio na to. Gdy wszyscy już wyszli to szarowłosy spytał się Midori czy wszystko z nią w porządku, bowiem nie zwykła aż tak milknąć. Zapyta się czy nie potrzebuje od niego jakiejś pomocy.
Następnego dnia, gdy już wybudził się ze snu, czekała na niego dość miła niespodzianka. Nie spodziewał się, że Kamone wstanie tak wcześnie by przygotować im śniadanie. Podziękował jej oraz dał jej trochę ryo, by mogła sobie kupić ubrania o których wspomniała dnia poprzedniego. Inugami uznał, że trzy na obecną chwilę powinny jej wystarczyć.

~~~~
Kolejne zajęcia z szpiegostwa nie zawiodły oczekiwań kandydata na członka drugiego oddziału. Przenoszenie informacji uznawał za jedną z ważnych czynności, przez co należy się do tego bardzo przykładać, w końcu nikt by nie chciał by tajne informacje wpadły w niepowołane ręce. Szczególnie ciekawym sposobem wydawały się te małe kulki, choć perspektywa odzyskania takiej wiadomości nie była już tak ciekawa.
Na nieszczęście szarowłosego dopadł go właśnie okularnik. Wiedział, że ta rozmowa nie będzie należała do najbardziej interesujących.
- Witaj Benjirou- powiedział chłodno, kierując się na kolejną lekcję, bądź jeśli jej nie było to do domu - Aferze? Wielka mi rzecz... to nie była żadna afera. Zresztą skąd masz takie informacje? I tak, to prawda, że otrzymałem zmodyfikowaną duszę, ale nie znam się na nich, więc nie powiem Ci jaki to model. - odpowiadał wolno, ze znudzeniem.

Midori z niemrawym uśmiechem stwierdziła, że wszystko jest dobrze tylko czuje się trochę słabo przez nie najlepszą pogodę. Mówiła prawdę czy kłamała? Kaz nie był za dobry w rozszyfrowaniu ludzi.
***
Lekcji na dzisiaj już nie miał zaplanowanych. Mógł udać się do domu chociaż niestety Benjirou kroczył za nim krok w krok.
- Och, mam swoje sposoby zbierania informacji. - Uśmiechnął się tajemniczo. - A co do tej zmodyfikowanej duszy to powinieneś ją o to zapytać. One wiedzą w jakim typie reigai się obecnie znajdują. No i miałbym małą prośbę. Mianowicie czy mógłbym się jej przyjrzeć? Wiesz, mój ród nie jest zbyt majętny i nie możemy sobie pozwolić na zakup podobnego humanoida. Tak więc moja wiedza o nich jest czysto teoretyczna i chciałbym ją zasilić o trochę praktycznych doświadczeń.
Kazue mógł tylko wyobrażać sobie jak Ben bada Kamone bardzo "dogłębnie" posiłkując się przy tym różnymi ostrymi narzędziami.

Rukończykowi nie pozostało nic innego jak uwierzyć Midori na słowo, choć wyraźnie widział, że coś ją niepokoi. Zrobiła się taka milcząca od momentu poznania Kamone, może więc o to chodzi? Na razie pozostawało Kaz'owi żyć w niepewności i mieć nadzieję, że nic poważnego z tego nie wyniknie.

~~~~
Na szczęście mógł udać się do domu, więc powinien dość szybko pożegnać się z Ben'em. Jego towarzystwo już od pierwszej klasy nie przypadło mu za bardzo do gustu, a z każdym kolejnym 'przesłuchaniem' ta niechęć do okularnika wzrastała. Uważnie przysłuchał się prośbie którą wysunął kolega z klasy. Bez namysłu odparł nie zmieniając tonu głosu.
- Niestety, ale nie chcę żeby ktoś się na niej uczył. Zresztą nie ma nawet czego, niemal nie różni się od nas. Poza tym muszę z nią dzisiaj pogadać. Ale uwierz mi, nic nie stracisz. Jeśli jednak nadal jesteś rządny wiedzy, to przecież masz swoje sposoby na zbieranie informacji. - nawiązał do poprzedniej wymijającej odpowiedzi Benjirou.

Benjirou westchnął ciężko na odmowę Kaz'a.
- No trudno. Ona jest twoją własnością i sam o niej decydujesz. No, ale jakbyś zmienił zdanie to wiesz gdzie mnie szukać.
Kazue już uwolniony od przykrego towarzystwa okularnika wrócił do domu. Przechodząc ulicą zobaczył, że dziadek z naprzeciwka jest na swoim miejscu ze lornetką skierowaną na ogród Kaz'a. Tam też szarowłosy odnalazł Kamone, która grabiła opadłe liście. Miała na sobie proste szare kimono jakie często nosiła służba niższych rodów.

Kazue osiągnął zamierzony efekt i Benjirou zaprzestał dalszych prób namawiania go, co w sumie było dość dziwne. Lepiej chyba cieszyć się z takiego wyjścia, niż gdyby trzeba było się z nim męczyć przez kolejne kilka minut.
- Jeśli je zmienię to na pewno się do Ciebie udam. Na razie, Ben. - pożegnał się i powolnym krokiem udał się do domu.
Tam od razu poszedł do ogrodu, gdzie znajdowała się Kamone. Planował się z nią rozmówić co do tego jak będzie wyglądało teraz ich życie i czy ona pozostanie z nim na dłużej.
- Witaj Kamone. Chciałem z Tobą porozmawiać- zaczął dość niepewnie. - Bo widzisz... do tej pory radziłem sobie dość dobrze sam, a teraz zjawiłaś się Ty... - przerwał, bo nie mógł znaleźć odpowiednich słów. - Po pierwsze chciałbym wiedzieć, czy chcesz tu w ogóle zostać. Drugą sprawą jest to, że moje finanse nie są w świetnym stanie i raczej nie dostąpisz tutaj udogodnień jak w rezydencji Hikifune. Po trzecie to i tak zostaniesz ze mną najdłużej na rok, gdyż potem przeniosą mnie do któregoś z oddziałów, a tam nie można brac ze sobą towarzysza, tak myśle. Tak więc należałoby się zastanowić co z tym dalej zrobić, a właściwie co zrobić z Tobą.

Kamone otarła czoło i odwróciła się do Kaz'a. Ze zmarszczonymi brwiami wysłuchała tego co miał jej do powiedzenia.
- Przecież to tobie przekazał mnie pan Hikifune. - Popatrzyła na niego jak na pospolitego głupka. - To ty decydujesz co ze mną zrobisz, a luksusów u pana Hikifune wcale takich nie miałam. - Wróciła do grabienia. - Mata we wspólnej sali przeznaczonej dla służby i trochę ryżu. Nic po za tym, chociaż trochę tęsknie za spacerami z panienką. No, ale teraz należę do ciebie, a ty chyba nie lubisz spacerów. - Zerknęła na Kaz'a podejrzliwie. - I co ze mną chcesz zrobić po tym roku to naprawdę nie mój interes. Zadecydujesz, a ja to zaakceptuję bo teraz jesteś moim panem, głupi studencie.
Mówiła całkiem swobodnie jakby istotnie nie obchodziło ją za bardzo co się z nią stanie. Brzmiała jakby uważała siebie za przedmiot, z którym można zrobić co się żywnie podoba.

Szarowłosy był przygotowany na to, iż może usłyszeć wszelakie odpowiedzi, więc nie został zaskoczony aż tak bardzo. Mimo wszystko, to nie spodziewał się, że Kamone nie będzie zależeć na tym, co się z nią dalej stanie. Kompletnie zbiło go to z tropu i nie wiedział znów co powiedzieć.
- Cóz... postaram się dać Ci odrobinę więcej niż ta miska ryżu. - założył ręce za głowę. - Niemniej nie różnisz się przecież tak bardzo od każdej innej duszy, więc nie chcę Cię traktować jak przedmiotu, którym mogę rozporządzać wedle uznania. Po prostu chciałem się zapytać Cię o zdanie... no wiesz, czy nie chciałabyś robić czegoś szczególnego potem, albo u kogoś specjalnego pracować. - odparł po czym położył się na trawniku. - Jeśli zmienisz zdanie to nie wahaj się mi o tym powiedzieć. - zaczął bawić się źdźbłem trawy. - Poza tym nigdy nie wspomniałem, że nie lubię spacerów.

- Jestem sztuczna, a ty prawdziwy. Ty się reinkarnujesz, a ja mam tylko to jedno życie - rzekła spokojnie zbierając zeschnięte liście na kupkę. - No, ale jak już jesteś taki hojny to mógłbyś zafundować jakąś matę do spania bo masz strasznie twardą podłogę.
Kaz położył się na trawie. Sufit z stalowoszarych chmur zasłaniał niebo, a po chwili padł na niego cień Kamone.
- I nie leż na tej zimnej ziemi bo się czyraków nabawisz! - zagrzmiała. Zaraz jednak jej twarz złagodniała. - To dobrze. Bo ja lubię spacery. Są lepsze od ciągłego siedzenia w domu.
Odeszła. Jeszcze przez kilka chwil grabiła liście, po czym zapytała się czy Kaz jest głodny i czy ma zrobić obiad z tych nędznych resztek, które miał w spiżarni.
Nie był głodny. Na przerwie obiadowej odpowiednio zapełnił brzuch. Plus akademii - zawsze mógł liczyć na ciepły obiad.

- Ale to, że jesteś sztuczna chyba nie oznacza, że nie masz jakichś uczuć, pragnień czy też marzeń. - westchnął spoglądając na szare niebo. Lubił je czasem oglądać. Zawsze go to w pewien sposób odprężało, a przy natłoku zajęć i obowiązków to dobra rzecz. - Zobaczę co da się w tej sprawie zrobić. Coś jeszcze oprócz maty? - dopytał. Pewnie gdyby był szczurkiem czy innym szlachcicem to miałby w głębokim poważaniu potrzeby Kamone. Na całe szczęście był po prostu Kaz'em z rukonu i nie było mu to wcale takie obojętne.
- Nic się nie bój, czwarty rok już tutaj leżę i nic mi nie jest. Poza tym lepsze to niż leżenie na dachu sąsiada, jak ma w zwyczaju Tsukino. - odpowiedział. Zapytany o obiad odmówił, jednak polecił jej przyrządzić coś dla siebie jeśli ma ochotę. Zaalarmowany stanem jego spiżarni postanowił udać się na zakupy i przy okazji postanowił zabrać Midori, jeśli ta będzie chętna.

- Mam pragnienie wygodnego spania i... czegoś więcej niż miska ryżu. Wiele więcej mi do szczęścia nie potrzeba.
Wróciła do domu, aby opędzlować smutne resztki zamieszkujące spiżarnię Kaz'a. Ciekawe czy zmodyfikowane dusze w swoim sztucznym ciele mają problemy z żołądkiem? Lepiej nie, bo owe resztki do najświeższych nie należały.

Kilka dni później... https://bleach.forumpolish.com/t303p300-sala-nr-1

Gdy zaszedł pod drzwi usłyszał męski głos dobiegający z wewnątrz. Czyżby miał gości? Wszedł do środka i ujrzał odzianego w strój shinigami młodzieńca o gęstej czarnej czuprynie.
- No... ale nigdy nie spodziewałbym się, że zastanę tutaj taką piękną gospodynię. - Czarował Kamone, która spoglądała na niego nieufnie z drugiego końca stołu. - I wiesz, może miałabyś ochotę...
- Witaj w domu, panie! - przerwała mu Kamone, gdy zauważyła wchodzącego Kaz'a. Ostatnio zaprzestała nazywania go głupim studentem chociaż nie bardzo wiedział czemu zawdzięczał tą zmianę.
Shinigami spojrzał przez ramię i uśmiechnął się. Miał orli nos i bystre brązowe oczy.
Wstał i ukłonił się niedbale. Kazue zauważył, że do ramienia ma przywiązany kawałek materiału z naszytym nań szkarłatnoczerwonym feniksem.
- Inugami Kazue, jak sądzę? - zapytał miękko. - Nazywam się Fumoku Masori i proszę wybaczyć za tą niezapowiedzianą wizytę, ale chciałbym złożyć tobie pewną propozycję.

[A i zapomniałbym o sprawach finansowych. Odejmij sobie 8 ryo za kimono i matę dla Kamone]

- Z wielką chęcią się kiedyś z Tobą wybiorę. - odpowiedział. Pożegnał sie następnie i ruszył w kierunku domu dość żwawym krokiem, by było mu odrobinę cieplej. Po takiej pochwale od Shu od razu szło mu się raźniej i weselej, co jak zostało już zauważone, nie było częstym stanem u Kazuego.
Gdy wszedł do domu od razu u progu rzucił asauchi pod ścianę. Choć już chwilę później zastanawiał się czy czasem nie popełnił błędu, gdyż zdawało się iż ktoś obcy złożył mu wizytę. Obcy shinigami który stał naprzeciw niego od razu nie wzbudził zaufania w szarowłosym.
- Witaj Kamone. Tak się składa, że dobrze trafiłeś Fumoku, ale jeśli twoja propozycja będzie tą samą, którą chciałeś złożyć jej, to odpowiedź będzie negatywna. - rzekł powoli, chłodno, jednocześnie przyglądając się niespodziewanemu gościowi.

Shinigami zaśmiał się. Poklepał Kaz'a po ramieniu ocierając oko, do którego napłynęła łza rozbawienia.
- Niestety, ale chyba nie bylibyśmy dobrą parą. Może usiądźmy? Żarty żartami, ale mam ci do przedstawienia, jak najbardziej poważną propozycję.
Zajął miejsce przy stole, na którym leżała już kolacja Kaz'a. Ryż i gotowany kurczak polane białym sosem. Wyglądało na to, iż shinigami zdążył się poczęstować podczas nieobecności gospodarza.
- Mam podać herbatę? - zapytała Kamone. W zależności od decyzji Kazuego poszła do kuchni bądź została przy stole gdzie wciąż nieufnie zerkała na niezapowiedzianego gościa.
Już przy stole Fumoku odezwał się do Inugami'ego tymi słowami:
- Jak bardzo chciałbyś należeć do Gotei 13? Bo chciałbym pokazać ci pewną alternatywę, która może okazać się znacznie bardziej kusząca od tyrania dla jednej z trzynastu dywizji.

Kaz wręcz przeciwnie - był całkowicie poważny i zdawało się, że jego świetny nastrój go opuścił.
- Tego się chyba nigdy nie dowiemy... - wysnuł Inugami siadając przy stole, na którym czekała na niego kolacja. - Mam nadzieję, że nie będziesz miał za złe, jeśli będę jadł. Miałem ostry trening i jestem wykończony... - przeciągnął się. - Byłbym Ci bardzo wdzięczny. - odparł do Kamone, by ta przyniosła napój.
Wsłuchał się uważnie w słowa swojego gościa. Chyba wiedział już co się święci. Jeszcze kilka dni temu rozmawiał o tym z Hayate.
- Jak bardzo? Tak bardzo, że wstąpiłem do akademii i ciężko w niej pracuję od czterech lat, dzięki czemu udało mi się przodować na roku w paru aspektach. A co masz na myśli mówiąc o alternatywie? Jakie mogę mieć z tego korzyści? - dopytywał Kaz, mimo iż domyślał się odpowiedzi. W międzyczasie rozpoczął jedzenie ryżu i kurczaka

- Oczywiście. Nie przeszkadzaj sobie.
Mimo raczej chłodnej odpowiedzi Kaz'a, Fumoku nie tracił pogody ducha.
- Korzyści z tego będzie kilka. Po pierwsze wyższe zarobki, po drugie wygodniejsze życie i po trzecie szanse na rozwój nie mniejsze niż gdybyś dołączył do Gotei 13. Nie marnując twojego i mojego czasu wyjawię o co mi chodzi... Jestem wysłannikiem rodu Shiba, który badając twoją kartotekę stwierdził, że chętnie przyjąłby ciebie na służbę. Wszystko jest oczywiście legalne. Rody szlacheckie mogą zwerbować kilku studentów kończących akademię... Podobnie było zresztą ze mną i szczerze mówiąc nie żałuję.
Kamone wróciła z rumiankową herbatą. Postawiła dwie czarki na stole, po czym wycofała się do swego posłania i stamtąd przysłuchiwała się rozmowie.

Jak na razie Kazue nie usłyszał niczego co zachęciłoby go do zmiany zdania.
- Nie interesują mnie zarobki, nie przyszedłem do Gotei by zarabiać. Chcę tylko godnie żyć i nie muszę mieć do tego wielkich luksusów. A jak to jest z tym rozwojem? Bo szczerze mówiąc to nie widzę wcale żadnych możliwości oprócz indywidualnego treningu, na który zresztą w jednym z oddziałów mógłbym sobie pozwolić tak czy inaczej. - Zamyślił się na chwilę i przy okazji wziął kolejny kęs. -Shiba... mówią, że to wielki ród z ogromnymi wpływami. Ale ale... napijmy się herbaty. Kamone nie krępuj się. Też możesz sobie zrobić. - dodał, gdyż nie wiedział czy dziewczyna o tym w ogóle pomyślała. Wziął mały i ostrożny łyk napoju.- Szczerze mówiąc to na razie nie przejawiam ogromnego zainteresowania niańczeniem rozkapryszonych dzieciaków. Ale skoro też tam pracujesz, to może opowiesz mi to i owo o tej pracy? Może znajdzie się tam coś ciekawego dla mnie.

Herbata miała łagodny słodkawy smak. Kamone nie żałowała cukru.
- O rozwój martwić się nie musisz. Nasz kapitan straży jest doświadczonym shinigami, który dużo czasu poświęca na szkolenie swoich ludzi. Każdy otrzymuje od niego dużo uwagi, a jak wiesz z dywizjach jest mnóstwo szeregowców i trudno do nich podejść indywidualnie. I istotnie ród Shiba ma wielkie wpływy. Potrafi również zadbać o swoje wierne sługi. Mówisz, że nie szukać luksusów, ale nie tylko one mogą ci być dane. Jeśli w czasie pełnienia służby coś ci się stanie możesz liczyć na pieniężne zadośćuczynienie i pełną opiekę medyczną. Gdy pewnego dnia założysz rodzinę to dostaniesz zgrabne mieszkanko położone niedaleko miejsca pracy. - Uśmiechnął się.
Kamone nie ruszyła się ze swojego legowiska. Objęła kolana ramionami przyglądając się im nadal.
- Rozkapryszone dzieci? Nie martw się. To robota dla nianiek. My zajmujemy się głównie ochroną dorosłych już szlachciców i ich posiadłości. Czasami wybywamy też poza Seireitei, aby doglądać interesów rodu, gdy jakaś bandycka wataha terroryzuje wioski należące do Shibów. Nawet potykamy się z hollow, jak zwykli shinigami. - Pociągnął łyk herbaty.

Jakoś nie potrafił sobie tego wyobrazić. Jeden człowiek miałby odpowiadać za trening wielu, zapewne bardzo różnorodnych, podopiecznych? Nie widział tego najlepiej.
- Sługi... to chyba jest słowo klucz do tego wszystkiego. Mam dobrowolnie udać się do możnego rodu by chronić ich zacne dupy, a w zamian dostane odrobinę ryo, będe pogardliwie traktowany i nazywany sługusem? Wybacz, ale chyba mi to nie będzie odpowiadać. Nie po to walczyłem z jakimiś szlacheckimi paniczykami pokazując im ich miejsce w szeregu, by teraz pomiatał mną ktoś wyżej postawiony. Może i w gotei są zwierzchnicy, oficerowie, kapitanowie etc. ale raczej nie będą mnie tam tak traktować. - wziął kolejny łyk herbaty. -Poza tym moim celem jest chronić ludzi... nie tylko tych bogatych, ale i cały ogół.

Shinigami zbył słowa Kaz'a machnięciem dłoni.
- A myślisz, że kim będziesz w dywizji? Też sługą. Może nie będą ci tego mówić wprost, ale będziesz tak traktowany. Przynieś to, posprzątaj tamto. I tu i tu będziesz zaczynać od zera. Widzę też, że masz bardzo zły stosunek do szlachty, ale wiedz, że ród Shiba traktuje shinigami, którzy u nich pracują z szacunkiem. Nie jesteśmy jakimiś tam najemnikami wyłapanymi z gospody, lecz elitarną gwardią rodową. No i kto powiedział, że nie będziesz bronić ludzi? - Odstawił czarkę z herbatą na stół. - Dla rodu Shiba pracują prości farmerzy i rzemieślnicy, którzy również potrzebują ochrony. Na początku zresztą to głównie ich bezpieczeństwa będziesz doglądać.

- Ale tam jest to tylko hierarchia w pracy. Nie raz słyszałem o tym, że któryś z oficerów wybiera się na imprezy z szeregowcami. A taki szlachcic zawsze będzie patrzył na was jak na roboli... robicie coś w czym jesteście dobrzy, a on jedynie przebił ofertę dając więcej pieniędzy oraz jakieś przywileje. Zresztą dla niego to i tak pewnie nic nie znaczące sumy. A z drugiej strony to dlaczego miałbym mieć dobre mniemanie o szlachcie? Dotychczas spotkałem tylko kilka osób, które wyróżniały się pozytywnie spośród tego motłochu. Więcej rukończyków zachowuje się lepiej niż ta 'elita' seireitei. - znów nastała chwila zadumy oraz kilka łyków herbaty. Kazue głęboko westchnął spoglądając przez okno swojego domu. - To jest raczej doglądanie interesu ich pana, niż rzeczywista obrona ludności. A co jeśli osadę zaatakowałby jakiś nieprzyjazny szlachcic? Wtedy miałbym zabijać jego ludzi tylko dlatego, że jest to posiadłość rodu Shiba? Hollow... to z nimi chciałem walczyć.

- Geez... trudno ci dogodzić. - Shinigami rozłożył bezsilnie ramiona. - Oczywiście, że będzie patrzył na nas trochę z góry. W końcu jest naszym pracodawcą i tak jest już skonstruowany świat, że jedni rządzą drugimi. Zresztą... - Uśmiechnął się delikatnie. - Podobno nie jesteś z tych co lubią balangować więc chyba jakoś przebolejesz brak spotkań z oficerami. No, ale obrona ludzi to obrona ludzi. Nie ważne z jakiego powodu chronić ich życia i dobytki. - Uśmiech shinigami'ego zniknął. - Zaraz, zaraz. Chyba żaden inny ród cię nie skaptował? Bo wiedz, że lepszych warunków pracy nigdzie nie znajdziesz. Kuchiki cię wymęczą, podobnie zresztą Nokogiri, a u Hikifune wolą się wysługiwać teraz takimi wynalazkami. - Skinął głową na Kamone.

- Masz rację, wolę obracać się w towarzystwie bliższych przyjaciół, jednak to był tylko przykład, który miał pokazać, że nie zawsze ludzi traktuje się tam przedmiotowo. - odparł i podszedł do okna by lepiej przyjrzeć się temu co dzieje się na zewnątrz. Uśmiechnął się pod nosem, gdy usłyszał ostatnią wypowiedź Fumoku.
- Tylko Ci przypomnę, że na chwilę ten wynalazek, jak nazwałeś Kamone, tak Cię zauroczył, że chciałeś się z nią umówić. - odpowiedział spoglądając w niebo. - A co jeśli powiedziałbym Ci, że kilka z wymienionych przez Ciebie rodzin kontaktowało się ze mną i mówiło dokładnie to samo? Tacy przewidywalni... Ah.

Za oknem panowała wieczorna szaruga. Po pustej ulicy hulał chłodny miast, a zasłona chmur odcinała ziemię od blasku gwiazd.
- I nadal chcę się z nią umówić. - Usłyszał śmiech shinigami czemu odpowiedziało prychnięcie Kamone. - Bardzo też wątpię, aby ludzie innych rodów składali te same obietnice. Kuchiki, na przykład, wygłosiłby mowę, że służba u nich jest honorem i zaszczytem i et cetera et cetera. Ale podsumowując. Pracując u Shiby dostaniesz wyższe wynagrodzenie niż gdybyś służył u Gotei 13. Dostaniesz przestronny pokój, a nie zapyziałą klitkę w barakach. Będziesz mógł też pobierać indywidualne treningi u specjalisty, a za wierną służbę dojdą kolejne gratyfikacje. No, jeszcze wspomnę, że gotuje nam całkiem niezły kucharz, ale swoją gospodynię też będziesz mógł zabrać ze sobą. - Zamilkł na chwilę, aby dać Kaz'oqi czas do zastanowienia. - To co? Powiesz kategoryczne nie, przystaniesz na propozycję czy potrzebujesz czasu na przetrawienie jej?