Park

...oby nic się mu nie stało. Śmieszny, pocieszny, ale nieszkodliwy. Tak. Oby spotkał się ze zrozumieniem.
Podróż minęła mniej więcej w takim samym czasie jak poprzednia. Trochę się też rozruszała shunpo, tym razem ostrożniej, całe szczęście. Naprawdę jeszcze by jej wlepili mandat za przekroczenie prędkości. O ile coś takiego tu istniało. Może powinna sobie zamontować migacze i nosić trójkąt ostrzegawczy, jakby się poślizgnęła i skręciła kark?
Znalazła się jednak całkiem sprawnie przed furtką, bez uszkodzeń ciała. Tym razem już się nie bawiła i miała torbę przewieszoną przez ramię. Była całkiem zdecydowana, ale bez agresji. W większości zdążyło jej to wywietrzeć w trakcie podróży.
Kto jej jednak otworzył? Brat. Całe szczęście, już z nim wolała rozmawiać niż z jego siostrą, która to miała wyraźną alergię na blond. Ale to z czym wyskoczył zbiło ją trochę z tropu.
-A... Nie, pewnie, dla mnie to nie problem. Mam nadzieję, że dla was też nie?-Sama się podrapała za uchem. Nie spodziewała się tego, ale to tylko dlatego, że o tym nie myślała. Kogo on w sumie tutaj znał i był najbliżej? No właśnie oni-Nie miał nigdy za dużo znajomych, więc... Cieszę się
Odetchnęła zadowolona. Robił to, co mu zasugerowała. Ale też pamiętała słowa, żeby pilnowała z kim się zadaje. Jakaś aluzja? Przestrzegałby przed nimi?
Była ukontentowana, to na pewno. Chyba nawet jakoś udało jej się zamaskować, że nie miała o tym pojęcia. Tak. Chociaż i tak pewnie o tym wiedzieli.
-W sumie to chciałam pogadać. Widziałam dzisiaj coś ciekawego w parku i... Wolałam najpierw przyjść do was a nie do czarnych-Ściszyła trochę głos przy tym ostatnim. Po chwili wróciła jednak do dość luźnego podejścia-Znaczy, jak nie macie ochoty to rozumiem. Już Daisuke pewnie pochłonął wam sporo czasu-Kiwnęła głową ze zrozumieniem. On to jeszcze, ale jego siostra to zachwycona nie będzie. Trudno. Pozostawiała to w jego gestii.

Okazywał trochę bardziej ludzką stronę. Albo to była swego rodzaju opieka nad podobnym do niego. Empatia. To... Dobrze. Swoją drogą, czy przypadkiem trochę się tutaj nie zdradził? Zawsze był ktoś podobny do nich? Chyba zdawał sobie sprawę, że brzmiało to jakby się wychowywali w jakiejś społeczności "błogosławionych"?
-Tak... Nie miał łatwo. Ale już jest lepiej, przynajmniej mam taką nadzieję...-Trochę nie wiedziała co na to odpowiedzieć. Pogada z Daisuke o tym jak wyglądało to spotkanie jak wróci do domu, to też na razie mogła tylko odpowiedzieć-Dzięki
Kiwnęła głową na zaproszenie.
-Czy ważne to sam ocenisz-Zapowiedziała. W środku pachniało...Tak jak mogła się spodziewać. Trochę z Daisuke przebywała to mogła się trochę przyzwyczaić, ale u nich panował trochę większy porządek. Nie lubiła rozwalać swoich rzeczy po kątach. Zawsze przecież mogła być zmuszona się ewakuować.
Nigdy nie miała prawdziwego domu. Może na początku, jeszcze zanim zaczęła gimnazjum...
Usiadła sobie przy stołku w siadzie japońskim. Namyśliła się chwilę jakby ująć to, o co chciała zapytać.
-Nie... Chociaż pośrednio może. Najpierw z tym parkiem-Odchrząknęła, by przygotować się do nieco dłuższej wypowiedzi. Wyszło trochę krócej
-W tym dużym parku o którym tyle się gadało widziałam dzisiaj kami-Prosto z mostu, reszta była dopowiedzeniem-Albo coś podobnego. Aż tak się nie znam, emanował aurą typową dla nich, ale znacznie słabszą. Świeżego, humanoidalnego, jeszcze bez imienia. Zdawał się pojawić dzisiaj. Nic szkodliwego, ot dziwnie ubrany i pokazywał dzieciom sztuczki. Boję się, że shinigami będą chcieli go zgarnąć. O ile już tego nie zrobili...-Skrzyżowała ręce na piersi. Tyle na razie powie. Była ciekawa, czy zareaguje, czy sam zada pytania, czy zapyta "a co mi do tego". A może ją wywali na zbity pysk?
Ta. To już może jej wiele powiedzieć.

Tak. Trafiła. Zresztą, nie był zbyt dobry w ukrywaniu emocji. Tylko czy to dla niej było dobre, że trafiła? Przynajmniej się nie rzucił do gardła, to już był postęp.
Ona też usłyszała rozsuwanie się ścianki. Weszły przez nią dwie osoby. Już znana jej siostra, która to jak zwykle patrzyła jakby planowała nie wiadomo co zrobić by im zaszkodzić, i tego sławnego już Haru. Dziecko, które ponoć miało energii za dziesięciu.
Widziała to zresztą. Dawno tak radosnego dzieciaka nie widziała, ale z jakiegoś powodu i u niej wywołało to trochę wesołości.
Zdusiła śmiech. Nawet szczery. Słońce rzecze... Ciekawe. Bardzo ciekawe.
-Chikaze. Nie wiem na jaki znak, po prostu...-Zostało jej jednak przerwane przez brata. Łał. Faktycznie nacisnęła na brata, skoro już odsyłał dzieciaka. Bał się, że wypaple za dużo? Nie dziwiła się. Już o dość stonowanego Daisuke się bała, a co dopiero taki wulkan energii.
Poczekała grzecznie, aż odeszli. Ciągle z bananem na twarzy.
-Słyszałam, że jest energiczny, ale... heheh. To się chłopcy dobrali...-Ostatni raz westchnęła z rozrzewnieniem. Dobra... było miło, ale wracając do rzeczy... Drugie westchnięcie. Tym razem by odzyskać powagę.
-Dla mnie to byłoby dość dziwne. Żeby to był odosobniony przypadek, ale jak tu jechałam... Ponoć masa różnych innych istot się pojawiała. Sama spotkałam dwie. I od obydwu słyszałam o chłopcu, z którym miały styczność i... puff, przenosiły się gdzieś indziej-Zrobiła gest dłońmi, jakby coś wybuchało-To już dla mnie jest niespotykane. I nie wygląda mi na przypadek...
Zrobiła przerwę. Jakoś zareaguje w końcu, czy tylko będzie na nią patrzył? Starała się mówić rzeczowo, bez agresji. Za przyjaźnie też nie mogła, bo jeszcze ją posądzi o kombinowanie.

Miała wrażenie, że nie był do końca z nią szczery. Że zatajał pewne rzeczy. Dokładnie tak jak robiła ona. Ale jeżeli faktycznie pochodzili z tej krainy kami, to czy powinna mu się dziwić? Obawia się shinigami i tego, że ktoś mógłby im dać znać o ich niecodziennym pochodzeniu, i mogłoby się to odbić na nich i na ich paniczyku.
Podzieliła się jednak informacjami o wyglądzie gnoma i kobiety-drzewie. Czemu nie. Już stwierdziła, że nie ma sensu takich rzeczy ukrywać. Dowiedziała się przy tym rzeczy tak dziwnych, co ciekawych i niepokojących.
No i miał podobną opinię o czarnych. Pocieszające.
-Też tak myślę. Na pewno przynajmniej część nie miałaby skrupułów-Skrzywiła się zirytowana. Bo irytował ją ten stan rzeczy. Cholerne organizacje, jak tylko zobaczą coś odmiennego to pragną położyć na tym swoje tłuste łapska. Ale sama sprawa... Dziwne.
-Może to nie był kami a jakiś... Inny duch? Czułam od niego jednak jak od kami-Sama zaczęła się przez to martwić. Co jeśli jednak nie był aż tak niewinny za jakiego się podawał?
-Albo dzieje się jeszcze coś innego. Czy jest szansa, że narodził się jakiś nowy? O tym po prawdzie pomyślałam-Zmarszczyła brwi. Wyraźnie ją to męczyło, ale mogą sobie tak dywagować a i tak do niczego konkretnego nie dojdą. Zresztą, nie do końca po to przyszła.
-...za mało wiem, ugh... Ale nie wydawał się groźny. Tyle dobrego. Oby go nie znaleźli-Namyśliła się jeszcze moment. Opuściła też dłonie na uda. Sprawa tego czegoś mocno tego wilka zaniepokoiła. Aż dziwne, patrząc na to tak z zewnątrz.
...trzeba było zrobić jedną rzecz. Jak nie teraz to nigdy.
Spoważniała. Całkowicie, po raz pierwszy od dłuższego czasu.

-Zdajesz się wiedzieć więcej niż mówisz. Nie dziwi mnie to. Mam podobnie-Powieki Chikaze opadły nieco. Dotknęła w końcu tematu który ją męczył od paru ostatnich dni-Łaska kami odmieniła moje życie...-Zawiesiła się na moment. Czy też przyklapnęła, wszystko jedno.
-...I gdyby nie ona byłabym zgubiona. Szanuję je, i... Do pewnego stopnia szanuję dusze i duchy z nimi związane. Przynajmniej staram się, chociaż bywa to trudne. Ja sama jestem dość trudna-Tak to zawiązała. Teraz to ona dobierała ostrożnie słowa po zebraniu myśli.
-Dlatego przyszłam tu do was, a nie do jakiegoś czarnego. I dlatego was tak męczyłam. Tylko... czy możemy sobie pozwolić na tą odrobinę zaufania?-Powieki się podniosły do normalnego poziomu. To było i pytanie, i propozycja. Czy zostanie pochwycona, czy dobrze to sformułowała... Trudna, delikatna sprawa. Nie do końca chyba jej działka.

-Tak też myślałam... Albo nawet ideę. Mało prawdopodobne Ale jak inaczej mógł się taki pojawić... ot tak?-Fakt, że nie kleiło się to zupełnie jak o tym teraz bardziej pomyślała, ale była akurat stuprocentowo pewna tego co widziała, a przede wszystkim czuła. Takiego rodzaju energii nie miała pierwsza-lepsza istota.
A wcześniej miała wrażenie, że się namyślał. Teraz to wskoczył do swojej głowy i ani było widać kiedy z niej wyjdzie. Dała mu czas i spokój. Jak faktycznie był tak nieufny i przejęty losem chłopca, który to właśnie tak otwarcie i beztrosko mówił o planach opuszczenia zajęć... Wsłuchała się. "Przeszukać", huh? Za tym... tą Niji?
Drgnęła. Poruszył się niespodziewanie. Czyli zawsze tak jak ludzie nagle się budzą po dłuższej chwili milczenia. Ale to spojrzenie tych drapieżnych, złotych oczu...
...było w tym coś groźnego. Owszem. Prawdopodobnie miałaby ciężki orzech do zgryzienia gdyby uznał, że jest zagrożeniem. On mniejszy. Ale nie bała się, bo i nie miała przecież wobec nich złych zamiarów. Wręcz przeciwnie... Może pokrętnie, ale przecież była z nimi szczera od początku.
...zdała? O ile można to tak ująć... Wyglądała w każdym razie na trochę zaskoczoną, że Daisuke miał w tym jakiś udział. Niby na to liczyła, ale... Nie liczyła, że faktycznie coś z tego wyjdzie.
Następne informacje były z podobnych kategorii. Spodziewała się, ale fakt że faktycznie miała rację ją zaskoczył.
Usta lekko jej się rozchyliły. Oparła dłonie na kolanach, i w takiej pozie koła młyńskie w jej głowie pracowały w bardzo wyraźny sposób.
-...Może tak... Przeprosiny przyjęte, od tego powinnam zacząć... I... jak tak mówisz to by to wiele rzeczy wyjaśniało... Hm...-Im więcej będzie teraz myśleć tym więcej niepokoju zasieje. Może lepiej będzie iść za ciosem?
-To już drugi raz gdy spotykam dziecko z mocą nad snami... Chociaż tamto po prostu zamykało w nich innych... Taka dygresja, to jest coś zupełnie innego, wybacz-Parę machnięć dłonią później dalej nie wiedziała co z tego właściwie ulepić. Mina robiła jej się coraz bardziej poważna z chwili na chwilę.
-...Cholera, to poważna sprawa... Jasnym jest, że im mniej osób o tym wie tym lepiej... I na pewno żaden czarny nie może się dowiedzieć... Ale co jak przyśni mu się w końcu jakiś koszmar?-Wyciągnęła prawą rękę przed siebie. Może się nie bała, ale bardziej przejmowała losem chłopaka jak to wyjdzie na jaw, albo jak jego moc stanie się problemem.
-Dlatego tu jesteście? By Haru nauczył się nad tym panować poprzez zostanie shinigami? Mają niby bardziej uformowane te "moce"...-To była pierwsza z serii pytań, jakie jej przychodziły do głowy. Otworzył się trochę, i póki była okazja i był w nastroju powinna to wykorzystać. Jednakże... Nie za dużo naraz. Ale jedną rzecz musiała zadać. Nieco się wahała przy tym, ale wypluła z siebie parę słów. Na początku trochę bezwiednie, ale potem aż się zdziwiła jak udało jej się do tego dojść.
-...ale to chyba nie jedyny wasz cel? Tak to byście zostali w... A, tak... Jak jeszcze podróżowałam przez rukon, słyszałam pewne plotki o Haru... I Amaterasu...-No i wreszcie wypluła powód, dla którego w ogóle zwróciła na nich uwagę. Większą w każdym razie. I tak by to zrobiła, bo w końcu dobra okazja dla Daisuke by poczuć się lepiej, ale...
Tak. To był ten główny motor, czy też punkt zaczepny. Czy prawdziwy?

...to on potrafi się śmiać? Była w szoku, jak jego poważna, męska twarz wygląda w takiej formie.
...nie najgorzej, musiała przyznać. Pomimo krzaczastych brwi.
-Oh... Ale to by wyjaśniało czemu Daisuke był taki zaniepokojony, a mimo to dało się z nią dogadać. Pozostałe historie też... I brak imion tych stworzeń-Wymieniła te elementy, ciągle będąc pod wrażeniem jego wybuchu rozbawienia. Cholera, jakieś dziwactwa pokroju krwawych drzew i bóstw ją nie dziwią, a taka zwykła rzecz zbija ją zupełnie z tropu.
-Tak... Z tego co zauważyłam dusze to mają do siebie, że ich zdolności są bardzo plastyczne. Chaotyczne, nieprzewidywalne... Uhum... Taaaa... Jak za wami szłam to co rusz o czymś słyszałam, niestety-Też wyglądała na niezadowoloną z tego. Sugerował, że kami o tym nie wiedzieli, aż do czasu. I że mogą być jakieś konsekwencje.
Przynajmniej już wiedziała, kim była na Niji. Jeden ze snów. Dlaczego akurat za nim pobiegli aż tutaj? Czemu był aż taki ważny?
Nie miała okazji zapytać, bo wręcz na nią zawarczał. Może to nie ona była ich obiektem, ale i tak trochę się spięła.
-Spokojnie... To raptem jedna osoba. W dodatku wplotła to w grono innych historyjek tego rodzaju, by podnieść Daisuke na duchu... Bo to jemu mówił, nie mi. A ja też nikomu się tym nie chwaliłam, więc na razie nie jest tak źle-Zamyśliła się, ale na moment, bo przecież było inne pytanie. Jak się podniósł to sama wstała-Ale masz rację, zaczyna się robić nieciekawie... Czekaj... To było w tym parku kawał stąd... Krył się za rzędem krzewów z takimi małymi, białoróżowymi bulwiastymi kwiatami... A potem poszedł do stawu otoczonego drzewami... I to było bardziej w części...-Myślała nad jakimś konkretnym kierunkiem... Ale trudno było określić. Jak pamiętała mniej więcej to powiedziała, ale... Kojarzyła jak szła, mimo to...
-Chrzanić to. Pójdę z Tobą, tak będzie łatwiej-Stwierdziła nagle-Dwie osoby to już więcej niż jedna, a ja będę mogła przeszukać szybko duży teren. Tylko daj mi pięć minut, muszę dać znać Daisuke, że żyje... Może też faktycznie zmienię strój...

Skrzywiła się. Nie zrzuciła chyba problemu na biednego cieślę w przyszłości, prawda?
-Niby racja, ale mogła to być znacznie gorsza osoba. Wierz mi-Nie drążyła tematu. Zresztą, chyba faktycznie nie było czasu na tego rodzaju rozważania. Zapewniła, że uwinie się jak najszybciej.
Wyszła pospiesznym krokiem. Oczywiście w swoim-nie swoim mieszkaniu mogła wejść sobie po prostu ot tak.
-Daisuke! Czeeeść!-Zawołała, próbując wydobyć z siebie wystarczająco dużo entuzjazmu, by się nie martwił-Wybacz, że tak długo, miałam... Oh, list?-Zapytała. I tak miała po drodze do maty, więc i tak zerknęła co on tam nabazgrał...
-Ty go napisałeś?-Zapytała zaintrygowana tym faktem-Nie nie, tak jakoś wyszło, że jak wyszłam to teraz przyszłam. Zostaw mi trochę, muszę jeszcze gdzieś iść... Mogę wrócić późno więc się nie przejmuj. Po prostu przykryj jakąś miską, potem zjem
Taaaa... Na tyle się spieszyła, że nie przejmowała się zbytnio swoją ekspozycją i po prostu zdjęła z siebie pejsowe wdzianko, przywdziewając znacznie bardziej cywilny strój. Nie wspominając już o tym, że po prostu gadała co tylko jej przyszło do głowy nawet nie patrząc na chłopaka.
-Nic się nie martw, załatwię co mam załatwić i wracam! Pogadamy później!-...Najchętniej by została z dzieciakiem i wypytała go o parę rzeczy. Na przykład... Jak mu minął dzień. Ale nie było czasu. Miejsce spotkania znała. Daleko w końcu nie było, w przeciwieństwie do celu wyprawy.

Heh... Całkiem uroczo wyglądał jak się rumienił. Pewnie uznał, że poczynił w tak krótkim czasie takie postępy. A nawet jeśli to co? Wierzyła w niego... Ale też wiedziała, że nie był geniuszem. Kretynem też nie, ale... W sprawach intelektualnych nie wyróżniał się aż tak. Tak może to ujmie.
-Uhum... Dzięki. Cieszę się, że pomyślałeś o tym. W przeciwieństwie do mnie-Przeprosiny wymalowane na jej twarzy musiały wystarczyć. Mogła rzeczywiście zostawić kartkę dla niego, ale... No tak samo jak wyszła w mundurku pejsu. Jakoś jej ten detal umknął.
Jak już się prześlizgnęła w bardziej zwyczajne ciuchy podniosła się. Zjadła by coś, no ale... Trudno, może wcale nie będzie trwało to tak długo jak sądzi...
...marne nadzieje.
-To na razie!
***
Biec nie musiała, ale szybki krok był doskonale widoczny. Witać się już nie musiała. Roześmiana, trochę rozkojarzona twarz sprzed paru chwil gdzieś zniknęła. Też była poważna. Nawet nie rzuciła w myślach komentarza na brak irytacji ze strony Tsukiko.
-Uhum-Kiwnęła głową-Pewnie. Jak znajdę to... Jakoś się znajdziemy? Jak macie taki węch jak Daisuke to chyba nie problem
Szkoda jednak, że w Seireitei nie było komórek... Nie ociągała się jednak. Jeżeli to było wszystko z ich strony wystrzeliła od razu szybkim krokiem, używając go na tyle często, na ile dyskrecja jej na to mogła pozwolić. Miała już w miarę opracowaną jedną ścieżkę, całe szczęście. Może pójdzie szybciej, bo na innych ścieżkach będzie biegać.
...prosta procedura. Jak znajdzie się w parku w miarę możliwości będzie poruszać się tak samo jak w drodze do niego. Będzie udawać ćwiczącą studentkę. Tylko może obierze te mniej uczęszczane ścieżki. Pierwszy punkt to... miejsce, w którym go spotkała. Drugie będzie tam gdzie poszedł.
...W miarę możliwości... Znała tą energię. Może uda się go wyczuć, jak parę razy przystanie niby by odpocząć... A tak naprawdę by wyczuć reiatsu.

Uwierzyła mu na słowo. Poleciała przodem, znajdując się na terenie parku mniej więcej w takim samym czasie jak wcześniej. Nie zasiewała gruszek w popiele, od razu wzięła się do roboty.
Niestety, bez rezultatu. Później zresztą, jak rodzeństwo się pojawiło nie było wcale lepiej. Poszukiwania co prawda przybrały na sile, ale żadna ilość skupiania uwagi na energie, wytężania zmysłów, czy dyskretnych pytań o to czy ktoś zauważył wyjątkowo dziwnego ubranego typa nie zdały rezultatu. A ona robiła się coraz bardziej zmęczona...
W końcu się spotkali by porównań wyniki. Nic. Rodzeństwo podziękowało jej za pomoc, ale...
...nie no. To nie brzmiało jak trzeba. Poświęciła tyle czasu żeby tu się dostać, szukała pomimo swojego stanu, i teraz miała by się wycofać?
Pokręciła głową.
-Tak jak i ja. Jak już w tym siedzę to będę siedzieć do końca-Tak to podsumowała, nie mogąc znaleźć lepszego określenia.
Poszukiwania zostały wznowione. Ale mimo to odczuwała coraz większy ciężar na swoim ciele spowodowany wysiłkiem całego dnia i potężnego kawału nocy. A mieli naprawdę ogromny obszar do przeszukania, i kto wie czy cel się nie porusza... Albo już go nie ma.
Zaczęła się denerwować z tego wszystkiego. Aż tu nagle...
-...oh!-Półprzytomny uśmiech wykwitł na jej ustach. Aż zamienił się w zwykły, bo sukces rodzeństwa dodał jej trochę skrzydeł-Świetnie!
Mogli ją nie dosłyszeć z racji odległości. Dlatego podbiegła do nich całkiem normalnie. Wolała nie ryzykować skoków w tym stanie.
-Widzę, że się wam udało... huuh... świetnie-Odetchnęła z lekką ulgą. Teraz w sumie sobie przypomniała, że ani nie powiedziała im o imieniu ani o tym jak wygląda. Ale też w sumie nie pytali. Tylko... Jak tak teraz myślała... Aż się podrapała za lewą kitką...
-To... właściwie to co teraz?-Zmarszczyła zdezorientowana swoje brewki-Mamy jakiś plan?
Nie ewaporują go ot tak, ani też nie przerzucą na drugą stronę muru. W piwnicy też go nie schowają, bo... Nie ma piwnicy. Więc co zamierzają z nim zrobić?

"Dziewczynka" pokusiła się o uśmiech, który to wymagał od niej więcej wysiłku niż zwykle.
-Dobry wieczór... Mi też-Lekko się ukłoniła, by potem przetrzeć oczy. Następnie ziewnęła, bo niestety jak wszyscy wiedzą jest to zaraźliwe jak diabli, już samo słuchanie o tym jak ktoś to robi jest w stanie wywołać reakcje. Ledwo co zasłoniła usta.
-To dobrze... Że umie takie rzeczy... To ułatwia sprawę...-Była już trochę zbyt zmęczona na zgłębianie tematu, poza jedną kwestią. Ale to... A w sumie...
-Racja... Chyba tamtą ścieżką będzie najszybciej... Jutro będziemy się czołgać, przynajmniej ja...-Skwitowała, czy też raczej ponarzekała przy tym trochę. Ale na szczęście krótko. I nawet czuła satysfakcję.
Przez jakiś czas szła cicho. Myślała o tym czy zadać pytanie, czy zachować je na razie dla siebie. Ostatecznie...
-Może... Powiecie mi coś o tej osobie co jej szukacie? A nuż ja na nią wpadnę... W ogóle czemu za nią gonicie?-Sama wpatrywała i nasłuchiwała za shinigami. Na tyle, na ile pozwalał jej stan. I chyba na tym poprzestała.

Taki gest troszkę zakłopotał dziewczynę. Wykonała parę nieskoordynowanych ruchów dłonią, które chyba miały być znakiem by dali spokój. Aż w końcu by ich nie urazić sama się ukłoniła, nie wiedzieć czemu.
-Nie ma sprawy, er... Ja raz wam a drugi raz wy mi, nie?-Ona aż taka ułożona nie była, więc nie mogła być pewna czy pochwała pseudo-kami również dotyczyła jej, ale nie przejmowała się. Bo i nie miała na to siły.
Szli sobie w spokoju. Chikaze nikogo nie przyuważyła, ale jej wyostrzone zmysły mogły za to chłonąć atmosferę miejsca. Bez tylu dusz łażących po ścieżkach mogła poznać park od zupełnie innej, bardziej dzikiej strony. Wszystko dalej było jak spod noża, ale bardziej przypominało to las gdzie szelesty, pohukiwania i trzeszczenie owadów nadawało całości... Mało oryginalnie, tajemniczości. Zupełnie jak wieczorami u matuli w świątyni, gdzie się czasem wymykała. Albo w lesie wokół karakury.
Obudziła się nieco gdy usłyszała o dziewczynie z rogami. Ale została uprzedzona, że zdają sobie sprawę z ogona jaki ona ma za sobą.
-A... Właśnie miałam to powiedzieć. Jeszcze dzisiaj o tym słyszałam, jak byłam w srebrnej czarze... Nic konkretnego, dziewczyna pomyliła dziwną fryzurę chłopaka z rogami...-Dodała szybko, by nie robić nadziei. Skoro Shinigami ją szukają tutaj, i oni też... to pewnie gdzieś się kryje.
-Dobra, będę miała oczy otwarte-Zapewniła rodzeństwo. Przeciągnęła się konkretnie, podrapała po czole-Znając moje szczęście do wpadania w... dziwne sytuacje, może nawet na nią wpadnę... Tylko... Co, jeśli to się będzie powtarzać?-Myśli wpadały do głowy blondynki jak pyłek do kwiatów. Przypadkiem, ale z jakimś sensem.
-Nie da się codziennie przesiewać całego Seireitei w poszukiwaniu... Takich jak Geinōjin. Ile nam czasu zajęło przeszukanie tego fragmentu parku...-Skoro to mogło nakierować shinigami na ich trop... Rozumiała tym samym obawy brata-wilka.

Faktycznie było to problemem... Szukać można by było jedynie wieczorami, a wiadomo, że jest to trochę mniej... Chociaż może wręcz przeciwnie. W nocy jest mniej ludzi, więc mogłaby wychodzić wtedy ta rogata.
Tak przypuszczała. Ale znalezienie kogoś takiego i tak w tym wielkim miejscu było utrudnione.
-Taaaak... Powiedziałabym, że dla takich jak my innej opcji nie było-No bo jako kto? Handlarze? Chyba wszami...
Ale chyba nawet wilki... Chociaż oni akurat nie, bo pochodzili z tej krainy kami. Ale dla samej "Chikaze" był to widok niecodzienny, stanowiący pewne nowum. Czuła się tu jednak lepiej niż w zatłoczonych, głośnych nawet nocą ulicach Karakury. Tu było spokojnie. Miała mnóstwo przestrzeni, i jej wzrok dostrzegał mimo wszystko mnóstwo detali. Ale przede wszystkim ta cisza...
...jeszcze. Nie wiadomo ile to wszystko jeszcze potrwa.
-Ma to niby sens... Chyba. Jak jest powinno wystarczyć, żeby potem nie było problemów-Miała cholerną ochotę sprzedać jakiś kuksaniec słowny Tsukiko czy trochę się pospoufalać, ale raz, ta zmiana jest świeża. Dwa... Była zmęczona.
-Ale jakby co jesteśmy w kontakcie, hm?-Jeszcze dodała w środku namyślania się Tamotsu. Czekała chwilę na odpowiedź... Chyba najbardziej zrezygnowaną, jaką od niego kiedykolwiek usłyszała.
Nie wyglądała na przekonaną.
-Eeeeeh? Niby wygląda na wulkan energii, ale... Brzmi to dość ekstremalnie... No nic, pozostawiam to wam-Wzruszenie ramion przypieczętowało jej wypowiedź. Byle działało.
...Ale to chyba tyle jeżeli chodzi o rozmowy. Przynajmniej z jej strony. Mieli całkiem dużą drogę do przebycia, a ona już była mocno nadszarpnięta przez ten dzień. Jutrzejsze... Dzisiejsze zajęcia na pewno będą zabawne...

-No dobra-Więcej nie drążyła. Bo i po co. On znał tego dzieciaka lepiej, w końcu męczył się z nim chyba już jakiś czas.
Pożegnali się krótko i skromnie. Już było naprawdę późno i nie było co robić niepotrzebnych hałasów, co by sąsiadów nie pobudzić.
Daisuke już spał. To dobrze... I kolacja była na stoliku. Dobry chłopak... Przełknie to jeszcze przed snem, bo inaczej nie zaśnie. Niby dla kondycji najadanie się na noc nie jest dobre, ale głodowała naprawdę spory kawał czasu i by się budziła. A dużo czasu nie miała. Zdjęła najpierw z siebie odzież wierzchnią, pozostając w samej bieliźnie, gdy tu...
...Cholera. Więcej szczęścia niż rozumu. Może by jakoś się wytłumaczyła, ale... Mogłoby być ciężko. Tak to mogła zjeść na szybko kolacje... Zimna jak diabli, przez co z akceptowalnego zrobiło się nagle ciężkie do przełknięcia. Ale głód podbił tą wartość do pierwotnej. Umyła się na szybko, przeszurała ząbki, i padła na łóżko jak kamień...
***
Odmiana była taka, że to Daisuke ją musiał podnosić. Sam nie wyglądał najlepiej, ale przy niej wyglądał jak nowo narodzony.
-Hmmmmhnnnnkhhh.... Mmmmmhhhh... cześć...-Przetarła twarz ciężko, czyniąc sobie tymczasowe zaczerwienienia na niej. Tak było z nią. Gdyby była na ziemi mogłaby pomyśleć o zrobieniu sobie kawy, ale tutaj takich luksusów nie miała. Mogła jedynie liczyć na przygotowanie posiłku.
-Przepraszam Daisuke... Może jakoś później oprzytomnieje...-Do rozmowy też za bardzo nie była. Może to i lepiej, bo widać było, że z tłumaczenia się w poprzedniej nocy wiele by nie wyszło. Tak samo na zajęciach z pustych, gdzie dostali ochrzan dość sromotny.
-Przepraszam, to się nie powtórzy...-Monotonnym głosem, nacechowanym jednak pewnym elementem skruszenia wydukała formułkę. Ich wina, że te zajęcia były takie nudne, tak swoją drogą? Już wypoczęta miała lekkie problemy z utrzymaniem uwagi.
Poszło już lepiej potem, ale to dlatego, że mogła się rozruszać. I nawet jej to pierwsze wybrane zaklęcie nieźle szło, ósemka, seki. Przyda się jak ktoś będzie chciał jej zrobić kuku.
Z rodzeństwem nie gadała wcale. Trzymała się ustaleń, więc jedynie dość oszczędnie się witali i jedynie czasem ich spojrzenia się przypadkiem spotkały. W trakcie przerwy została niespodziewanie wezwana.
...musiała przyznać, że trochę się zestresowała, ale sakiewka z okrągłą kwotą stu ryo poprawiła jej humor. Tylko jakby ten cholerny staruch nie gapił się w jej dekolt i na kształty nad hakamą...
...reszta dnia była równie ciężka. Na szczęście mijał.
Chwilkę siedziała jeszcze w ławie. Nie chciało jej się za bardzo podnosić przez cały dzień. Za dużo też nie myślała. Nie była typem który by zarywał noce, i przez to, że jej zegar biologiczny od jakiegoś czasu wyznaczało wschodzące słońce... Było jeszcze gorzej.
-...dobra... Daisuke pewnie czeka...-Skwitowała. Z bólem członków zwlokła się z ławki jakąś minutę po rodzeństwie. Do domu... Zjeść coś, ogarnąć się... Pogada chwilę z Daisuke. I pójdzie wcześniej spać by odespać. Jak od tamtego małego spodziewali się, że nie będzie spał parę dni?

Daisuke ponoć nic im specjalnie nie mówił, a bardziej pytał o takie rzeczy... Które jakby sam wiedział? Troszkę to dziwnie brzmiało, ale nie była w psychicznym stanie do tego jakoś bardzo nawiązywać. Może jak będzie bardziej przytomna. I że nic ciekawego im nie mówił.
Dziwne. Przy tak nieufnych stworzeniach jak oni "nic ciekawego" by ich raczej nie przekonało. Chikaze jakoś mało aktywna była. Próbowała zagotować ryż, ale poprosiła Daisuke by pokroił mięso i warzywa bo "Ja wolę się do ostrych rzeczy dzisiaj nie zbliżać". Więc siedziała przy tym ryżu co jakiś czas zerkając na zegarek, z półprzymkniętymi powiekami.
Aż tu jakoś chłopaczyna się dziwnie zaczął zachowywać. Nie uniosła brwi, ani nie wyśmiała go, ani nie poklepała pokrzepiająco po plecach...
-A... Naprawdę?-Obróciła do niego głowę. Chwilę się przyglądała na jego zaczerwienioną z jakiegoś powodu twarz, jak próbował się wyślizgnąć od tego co mówił, i...
-Nic takiego nie robię... ale też się cieszę, że jesteś-Na moment trochę rozpromieniała, acz tak dość półprzytomnie. Trudno było przewidzieć co by się musiało stać by ją rozbudzić po nieprzespanej nocy i całym dniu pracy.
-...A... to nic nie mówiłeś o mnie?-Zapytała jeszcze zerkając do gara z ryżem-...dziwne... Dobra, zrób mi tej herbaty...
...zasnęła dość szybko. Właściwie od razu jak się ogarnęła i położyła głowę na poduszce.
***
...ale za to jak rano była wypoczęta... W porównaniu z dniem wczorajszym jak nowo narodzona! Potrzebowała tego jednego dnia, do licha! Chyba nic się nie działo takiego specjalnego, więc mogła się czuć jak młody bóg bez większych wyrzutów sumienia!
...ale przez dwa dni to faktycznie niewiele robiła... ta góra sprzed tygodnia chyba się średnio nadawała. Miała jakąś inną? Dół pejsowy jeszcze ujdzie, spodnie utrzymywały się dłużej...
Ten sen był jakiś dziwny. Dlaczego jej się śnią cały czas rzeczy z Karakury, a nic z rzeczy które przeżyła w rukongai?
Złapała się na tym, że przechodząc obok łóżka Daisuke przez moment się mu przyglądała. Jakoś dziwnie sie zachowywał wczoraj... I nie chciał powiedzieć co też naopowiadał o niej wilczemu rodzeństwu. Coś ukrywał... Znaczy, wątpiła, by było to coś szkodliwego dla niej.
...Ale co to mogło być? Przez moment nawet przykucnęła, próbując rozpracować tą sprawę, ale nie przychodziło jej zbyt wiele do głowy. Albo wolała, by nic nie przyszło.
...no nic. Miała trochę czasu to najpierw się ogarnie. Jak miała jakiś świeższy zamiennik do ciuchów to się ubierze. I poczyta trochę przy oknie o pustych... Ten temat z wczoraj, cokolwiek to było. Pewnie belfer będzie męczył o tym następnym razem.
Może powinna trochę przycisnąć chłopca? To chyba nie będzie nic złego, prawda? Ale może ma prawo mieć jakieś sekrety? Młody jest w końcu...

[A w sumie przejdziemy sobie do Twojego domku: https://bleach.forumpolish.com/t1757p330-dom-chikaze ]

~Kyosuke 3~
Trzeba przyznać, że pogoda sprzyjała popołudniowym spacerom. Wiosenny wiatr leniwie poruszał koronami drzew, a promienie słońca przyjemnie grzały skórę. Właściwie większość uczniów wybrała sobie park na miejsce odpoczynku. Niektórzy siedzieli nad brzegiem stawu, a inni stali i rozmawiali w najlepsze. Głównie o zajęciach, marzeniach, rodzinie... Tymczasem tylko dwie rzeczy przykuły twoją uwagę. Pierwszy stanowiła złotowłosa dziewczyna, która malowała śnieżny krajobraz. Właściwie to była chatka, którą nie tak dawno opuściłeś. Drugi ewenement siedział pomiędzy krzakami. Najwyraźniej jakiś ciekawski lis obserwował okolicę. Miał zbyt puchatą kitę, aby zakwalifikować go do psowatych. Choć małą posturę rekompensowały spore uszy. Generalnie maiłeś wrażenie, że gdzieś już je widziałeś. Niespodziewanie zwierzak zauważył ciebie i zaczął wykonywać taktyczny odwrót. Czyżby zbieg okoliczności? Trudno powiedzieć...