Forteca Susanoo

Ubiór był w idealnym stanie. Założyła go zatem, zachowują lecznicze wodorosty na swoich miejscach. Im szybciej wróci do swoich wyznawców tym lepiej. Chłopak też zdawał się być w odpowiednim miejscu. Będzie musiała kiedyś zapytać jak się odnajdywać w tym miejscu. Trochę nie wypada cały czas być prowadzoną.
Szła w ciszy. Posiedzenie trochę jej pomogło, ale w jej głowie ciągle się zbierały chmury, z których mógł w każdej chwili spaść deszcz. Gdyby miała swoje nakrycie głowy - swoją drogą, będzie musiała poprosić o zamiennik dla straconego w boju - to najpewniej by go założyła.
Tak to przywitała Kisuke z serdecznym, acz trochę ponurym uśmiechem.
-Witaj młodzieńcze. Wyglądasz należycie, ale czego innego się spodziewać po źródłach mojego Ojca.-Poprawiła kosmyk długich włosów, który gdzieś się zaplątał na jej twarzy-Jeśli chcesz, mogę Cię odprowadzić do społeczności dusz. Tam... Czeka Cię duża odpowiedzialność. Relikt który posiadasz nie jest byle czym, i rzeczywiście wielkoduszny był mój Ojciec, dając Ci szansę na odkrycie jego natury. Używaj go dla dobra światów, i pilnuj by nie dostał się w złe ręce. Ale... Od czego są shinigami, prawda?-Mówiła miękko pomimo pewnej naturalnej szorstkości w swoim głosie. Przy pasie ciągle też miała czerep swojego niedawnego przeciwnika.

02#304


Czułem się jeszcze lepiej niż poprzednio, ta nowa naprawdę miała bardzo dobry wpływ na istoty duchowe. Nie tylko uzdrowiła mnie i odnowiła zasoby energii, ale i również wzmocniła ducha i ciało. Kuszące więc byłoby siedzenie w niej cały czas, chociaż po bardzo długiej kąpieli pewnie osoba bardziej przypominałaby starca od pomarszczonej i zwilgotniałej skóry. Moje rzeczy był jak nowe, to bardzo dobra wiadomość. Teraz przynajmniej moi bliscy nie będą się o mnie martwić, ani nic podejrzewać. Widok Chikaze było krzepiące, teraz miałem pewność, że wszystko z nią w porządku i nie ucierpiała zbyt mocno podczas gdy ja nic nie mogłem praktycznie zrobić. Dygnąłem w jej kierunku na oznakę szacunku i zbliżyłem się.
-Witaj Czcigodna Ciebie również dobrze widzieć w lepszym stanie. Tak te gorące źródła są faktycznie bardzo potężne. Jestem rad, że mogłem z nich skorzystać. Teraz przynajmniej moi bliscy nie będą się tak martwić. Oczywiście będę go bronił za wszelką cenę, nie pozwolę, żeby wpadł w nie powołane ręce i zagroził niewinnym duszą.-W tym momencie nie czułem żadnej potrzeby czy nawet nie miałem planu jak mógłby użyć tego artefaktu. Ale byłem pewny, że nie pozwolę nikomu na czerpaniu z niego korzyści w niecnym celu. Zresztą byłem prawie pewny, że bliźniaczki nie byłyby ucieszone gdyby osiągnął coś wielkiego przy pomocy tego przedmiotu, a nie ich siły. -Tak bardzo chętnie skorzystam z twojej oferty, pewnie Miyagi wraz z Rentaro czekają na mnie w tej gospodzie... Może zabrzmi to głupio, ale jak wiele czasu upłynęło od momentu, w którym opuściliśmy gospodę?- Przebywałem w ostatni czasie w różnych wymiarach, dwa razy odwiedziłem wewnętrzne świat. Nie mam pewności jak dokładnie i czy w ogóle różni się tam upływ czasu. A bez cyklu nocy i dnia nie jest w stanie powiedzieć ile mniej więcej czasu mogło upłynąć.

Przez moment patrzyła na niego dość surowo. "Nie składaj obietnic których nie możesz dotrzymać", chciała powiedzieć, ale skończyło się na ledwo widocznym skinieniu. Cokolwiek, co go umotywuje i da.mj choćby trochę większe szanse na dotrzymanie swojego słowa.
-Na pewno Ty, bądź Twoje potomstwo będzie rozliczane z tej obietnicy. Niech więc i wasze ręce nie staną się tymi nieodpowiednimi.-Skrzyżowała ręce na piersi. Zadał jej... dość zasadne, ale trudne do odpowiedzenia pytanie. Wiedziała ile mniej więcej czasu minęło z ich perspektywy, ale ile mogło minąć tam...
-Nie ma to większego znaczenia. O ile w najbliższych dniach nie miałeś umówionego spotkania z kapitanem bądź własnego ślubu.-Wyciągnęła w jego stronę rękę m Obróciła się też na moment w stronę służki-Gdyby ktoś pytał, to odprowadzę naszego gościa i wrócę. Przygotuj w mojej komnacie ozdobną kase.
Pociągnęła potem chłopaka za sobą, prowadząc go w stronę dziedzińca. Miała w tym jeszcze jeden zamysł, który miała potrzebę przedyskutować.
-Kapłan nie mylił się co do Ciebie. Cenię ludzi jak Ty, dlatego mam propozycję.-Nie zwlekała tym razem zbyt długo, uznając, że i tak tu ściany mają uszy.
-Czterdziesty czwarty okręg, północna ćwiartka. Kawałek od głównego traktu znajduje się osiemnaście osad skupionych wokół pięciu jezior. Tam mieszkają moi pierwsi wyznawcy, i sama tam mam swój dom. Jednak... Nie mogę być wszędzie, a potrzebują ochrony. Dlatego zwracam się do Ciebie, młody Kyoraku, byś pomógł mi jakkolwiek w ochronie tego miejsca, by przy mojej nieobecności nie zostało całkiem gołe. W zamian Ty, i osoby które podejmą się tego zadania moja liczyć na moją przychylność, jak i pomoc i błogosławieństwo w swoim rozwoju.-Szła spokojnie, kątem oka patrząc na młodzieńca. Była to jedna z opcji, która zdawała się niemal sama do niej przyjść. A on sam był młodym shinigami, któremu chyba zależało by osiągnąć coś więcej. Lepiej być chyba nie mogło.

02#305

Pokiwałem głową twierdząc na fakt, że pewnie ktoś nie jednokrotnie spróbuje wykraść albo użyć mocy tego artefaktu wbrew moje woli. Ale na pewno nie przekaże tego brzemienia na moje dzieci czy kolejnego pokolenia. Będę bronił go jak długo z doła, a kiedy będzie zbliżać się mój koniec. Postaram się to zniszczyć bądź zapieczętować tak jak zrobił to wcześniejszy właściciel. Wyciągnąłem i chwyciłem jej dłoń. To już będzie trzecia podróż tym zadziwiającym mostem. Ciekawe jak wygląda podróż przez wrota senkaimo.
-Nie raczej nie powinno być problemu, aż tak ważnych spotkań nie miałem.- Najwyżej będę musiał się gęsto tłumaczyć i dostane naganę za niestawienie się punktualnie na służbie. Chyba nawet gdyby był dzień albo dwa obsuwy to nie wdrażają chyba dochodzenia o dezercje czy czegoś podobnego? Słuchałem uważnie córki gromowładnego, czterdziesty czwarty okręg. Tak daleko nigdy jeszcze nie byłem. Ale domyślam się, jak cięższe jest tam życie niż w dwudziestym piątym. Tam zdecydowanie przyda się tym duszom dobry troskliwy kami.
-Rozumiem, chętnie pomogę w każdy możliwy dla mnie sposób. Co prawda nie jestem jeszcze wpływowy w szeregach Gotei, ani nie mam żadnych długów, o które mógłbym się upomnieć. Ale znam dwóch dobrych młodych shinigami z mojego oddziału. Haruto jest ambitny i obrał sobie jeszcze ambitniejszy cel do realizacji, zależy mu na dobru dusz. Taki z drugiej strony jest bardzo mocno wierzącym. Dlatego jeżeli się dowie, że sama córka Sussano prosi o taką pomoc pewnie nie ustoi w miejscu. Mam też kuzynek z rodu Kuchikich w dziesiątym oddziale, a to oni zajmują się patrolami w rukongaiu. Po proszę ją, żeby informowała mnie na bieżąco, jak się mają sprawy w tamtej okolicy. Jeżeli mógłbym, to też miałbym małą prośbę dla Koki. Nie udało mi się jej zapewnić bezpieczeństwa, dlatego chciałbym, abyś wzięła ją pod swój patronat. Może w ten sposób nie skończy znowu jako źródło energii dla jakiegoś youkai- Spojrzałem na Chikaze i czekałem na jej reakcje.

-Więc nie masz czym się martwić. Kapłan w końcu ma moją wiadomość do przekazania.-Ukrywała zawzięcie, że nie miała pojęcia jaką właściwie ma pozycję, ale ktokolwiek kto został wybrany przez wyższych bogów musiał mieć posłuch, a przynajmniej autorytet.
Słuchała go uważnie mimo skupiania się raczej na drodze. Dwójka shinigami to nie aż tak źle, po prawdzie spodziewała się jakiś najemników. Nawet jeden shinigami który by się kręcił po okolicy to już dużo, a wspomina o dwóch. Tylko... lepiej by nie składał obietnic, których nie jest w stanie dotrzymać.
Za to jego prośba była co najmniej nietypowa. Uniosła swoje brwi, zastanawiając się czy on tak na poważnie. Śmiertelnikowi decydować za kami... to dopiero.
-Kapłan miał absolutną rację co do Ciebie. Niesłychane...-Pokręciła głową. Domyślała się jaką cenę będzie musiała za to zapłacić, ale w sumie... drugi kami, który miałby na to wszystko oko i dodatkowo byłby jej podwładną - kto wie, może w sumie obie na tym skorzystają. Tylko ona, jako córka gromowładnego bardziej.
-Tak jak i Ty, tak i ja nie mogę Ci teraz niczego obiecać. Jednak... jeśli Ci się jednak uda... uznam za Twoją część spełnioną, jeśli stawi się ten shinigami oraz Twoja boginka. Wtedy, jeśli wyrażą taką wolę, otoczę ich opieką. Ale pamiętaj.-Uniosła jego stronę jeden palec, a potem wyprostowała oba-Liczę też wtedy na odpowiednie uhonorowanie mojej osoby.
...jak tak pomyślała to bardziej się targowała niż dogadywała z tym młodzikiem, i możliwe, że pokłada w nim zbyt duże nadzieje - ale kto wie. Może nie jest gołosłowny.

02#306

Rozmowa z Chikaze przypominała mi pewną rozmowę, którą kiedyś odbyłem z właścicielem wypożyczali świń wierzchowych. Córka gromowładnego stawiała kolejne akapity w naszej niepisanej umowie. Powoli zaczynało mnie to przerastać, zwłaszcza że niczego nie mogłem w stu procentach zagwarantować. Nie posiadałem prywatnej armii, którą mógłbym tam umieścić czy zmusić chłopaków do wykonania mojej woli. Jednak w stu procentach mogłem się z nią zgodzić, że niczego nie możemy w tym przypadku obiecać.
-Tak to fakt, niczego nie możemy brać za pewnik. Niestety mnie i innych shinigami krępują zasady Gotei i nie możemy robić co nam się żywnie podoba. Jednak postaram się coś zorganizować i zasięgnąć wiedzy jak dokładnie wygląda sytuacja polityczna i kto sprawuje władzę w tamtym okręgu.- Uśmiechnąłem się niewinnie i podziwiałem dalej otoczenie. Powoli docierała do mnie ekscytacja. W końcu będę mógł zobaczyć się z koki i spędzić z nią trochę czasu oraz obmyślić co dalej. W międzyczasie jeszcze naszła mnie jedna kwestia, którą chciałem poruszyć z Chikaze.
-W sumie to jak w razie potrzeby można się z Tobą Czcigodna skontaktować?- Wydawało mi się to podstawową informacją, jaką powinienem dostać na początku. Nie był przekonany do porozumiewania się w modlitwami, nigdy nie byłem pewny czy docierają faktycznie do kamich.

Ona próbowała z tej rozmowy wyciągnąć ile się da, on się trochę cofał. Nie to, by tego nie rozumiała w pewien sposób. Może młodzik się zorientował, że to dość dużo jak na jeden raz.
-Nie frasuj się zbytnio, jeśli Ci się nie powiedzie. Nie rzucę w Ciebie klątwą jeżeli żadne z naszych ustaleń nie dojdzie do skutku.-Kolejne kłopotliwe pytanie, na które nie do końca znała odpowiedź. Modlitwy z pewnością by do niej doszły, tylko czy by się przebiły...
-Chyba bardzo dobrze wiesz w jaki sposób. Gdyby jednak głos innych wiernych zagłuszał Twoje modły... Posiadasz chyba posłańców? Wspominałam Ci, gdzie znajduje się mój dom.-Lepiej chyba tego nie mogła zrobić. I w sumie to byłoby na tyle raczej z jej strony. Gdy dotarła na dziedziniec, skupiła się na przyzwaniu mostu. Będą potrzebne dwa przejścia by trafić tam, gdzie by chciała. Czyli w okolice tamtej karczmy... Może być... Różnie.
-Gotowy?-Zapytała jeszcze przez pierwszym przejściem. Cisza oznacza zgodę, podobnie jak... Zwykle potwierdzenie, więc planowała wykonać przejście. A potem drugie.
...potem tu wróci i jeszcze trochę odpocznie. Może potem poćwiczy trochę. Chyba dalej jej siła fizyczna trochę odstaje od innych przymiotów jej ciała.

02#307

Ulżyło mi na wieść, że Chikaze nie zamierza mnie w żaden sposób przeklinać. Widoczniej było inna niż wcześniej spotkany kruk, który to już na początku mi tym groził. Czyli modlitwą albo posłańce w sumie miało to sens. Ale z drugiej strony było trochę dziwne, że bogowie nie dysponowali Jigokuchō czy czymś podobnym. W sumie ciekawe czy mógłbym w jakiś sposób otrzymać jednego z tych maluchów do posiadłości. Faktycznie gdy córka gromowładnego zwróciła mi uwagę. Przypomniało mi się, że przecież mam służbę i strażników. Jednak wolałbym ich nie obarczać moim sprawami i pozwolić normalnie zarabiać na życie. A nie narażać na niebezpieczne podróże po rukongaiu.
-Przynajmniej w ten sposób miałbym, pewność czy wiadomość w ogóle dotarła. Rozumiem, że w razie Twojej nie obecności jedne z twoich towarzyszy sprawuje tam pieczę i to z nim się kontaktować?- Pytanie raczej było oczywiste, ale wolałem usłyszeć to z jej ust i mieć pewność. Na odchodne jeszcze podziwiałem piękna domeny boga burzy. Nim zdążyłem coś odpowiedzieć na jej pytanie, ona otworzyła przejście i pociągnęła mnie za sobą. To było bardzo interesujące miejsce i kto wie ile jeszcze ciekawych i sekretnych rzeczy mógłbym pzonać gdyby został tam na dłużej.

Rozmawiało się zadziwiająco przyjemnie. W sumie wspomniała, że w takim razie musi mu się łatwiej słuchać swoich wiernych, bo do niej docierają jedynie te od faktycznie bardzo wierzących, chociaż jak się skupi to słyszy więcej. Jednak inaczej byłoby ciężko. Podzieliła się, że według niej każda dusza ma do czegoś potencjał, problemem może być tylko wydobycie bądź znalezienie go, w czym trochę pomaga. Oraz z efektami zmęczenia pielęgnowania takich zdolności, chociaż zastanawiała się, czy kiedyś będzie mogła leczyć swoją woda ludzi z jakiś doległości bądź okaleczeń.
Rozglądała się też co jakiś czas, obserwując mnogość kami. On je wywołał, ale miło było przynajmniej z takiej okazji na nie popatrzeć. Nie ujawniała przesadnego zainteresowania, ale nie krępowała się ze spojrzeniem na jednego czy trzeciego.
Pożegnała się zadowolona, wyrażając nadzieję, że będzie dane im powtórzyć takie spotkanie. Wróciła do swojej domeny, a stamtąd do jej Ojca. Poszła prosto do niego, kłaniając się nisko i przekazując mu pakunki. Nie mówiła skąd to i z jakiej okazji. Zapewne doskonale sobie zdawał z tego sprawę, a jak będzie potrzeba to od razu mu odpowie. Wolała zachować cichy szacunek gdyż nie mogła w ogóle odgadnąć jego nastroju. Słuchała, dowiadując się przy okazji co zostało mu podarowane. Boski metal... Może nawet ten, z którego tworzy się zanpaktou. Nie znała natomiast symboliki i mocy podarku od kapłanki, ale skoro to tradycja to nie zamierzała tego kwestionować. Tak jak i wezwania.
Szła za nim byle dotrzymać kroku. Nie wiedziała gdzie była prowadzona, ale cokolwiek to było musiała stawić temu czoła. Nie było to jednak nic szokującego - znaleźli się na tarasie, gdzie szalał sztorm. Chyba najmilszy dla niej stan pogodowy, z dość oczywistych względów. Nadnaturalnie czuła się przy takiej pogodzie najprzyjemniej i przepełniały ją siłą. Stała patrząc się na swojego ojca. Mimo, iż robiła to bezpośrednio, widać było w jej spojrzeniu szacunek i podziw. Bywała rozbita, ale mimo burzliwej natury jej ojca było to bóstwo o wielkiej mądrości, doświadczeniu, a przede wszystkim aktywnej troski. Dlatego jego słowa wypełniły jej serce euforycznym szczęściem. Nieco pochyliła głowę, nie wiedząc czy wstrzymywany uśmiech na jej twarzy byłby dobrze odebrany, podobnie jak przyspieszony oddech i rumieniec na twarzy. Nawet bez wspomnienia nagrody czułaby się doceniona. Tak prawdziwie. O ironio, gdy pragnęła niegdyś tak bardzo wyróżnienia i wyjątkowości nie była w stanie docenić podobnych słów, uważając je za formalność.
-Dziekuję Ci, Ojcze... Moja radość jest nie do opisania...-Złapała za rękojeść swojej broni, i unosząc ją w górę zawołała.
-Cokolwiek się stanie, wierzę w Twój osąd!-Nie wątpiła, że jest godna. Nie dlatego, że miała o sobie takie wysokie mniemanie, ale ufała mądrości Susanoo. Jeśli wytrzyma, to stanie się jak mówi. Jeśli nie, najwidoczniej nie była godna i wtedy też się stanie dobrze. Stała przygotowana. Gotowa.

Stała prosto, dumnie, ale dalej z lekko pochyloną głową. I tak widziała wszystko, lecz była to oznaka szacunki mimo pewności jaką miała w swojej pozie. Nie bała się. Była podekscytowana i rozradowana, niecierpliwa i podniecona na widok swojego ojca w takim stanie. Stała przed nią siła czystego żywiołu, mogąca zmieniać oblicze całych światów. Było to doznanie zupełnie inne niż zanim otrzymała jego błogosławieństwo.
Zdała sobie w tym momencie sprawę, tak prawdziwie, że jest częścią boskiego panteonu. I że nie tylko ma w sobie cześć mocy Susanoo, ale sama w sobie jest jego częścią. Stała napinając wszystkie mięśnie, by za wszelką cenę utrzymać swoją pozycję i nie zepsuć tej doniosłej chwili. Uśmiechała się szeroko, widząc ten piękny majestat czystej potęgi. Gdy piorun ją uderzył z jej gardła wyrwało się zduszone westchnienie, jakby miała cała wyskoczyć ze swojego duchowego ciała i wejść na zupełnie inny poziom egzystencji. Pozostała jednak sobą. To uczucie... Było znajome. Jakby przez moment była w stanie ujrzeć cały wszechświat. Ale jednak inne...
Była w absolutnej ekstazie. Stała w tej samej pozycji, widząc ale nie przyjmując do wiadomości co się wokół działo. Zareagowała jednak momentalnie, gdy jej ojciec podszedł do niej. Nie w tej samej, majestatycznej formie, lecz dalej pięknej i doniosłej. Otrząsnęła się częściowo, i odzyskując panowanie nad swoim uśmiechem ukłoniła się bardzo nisko, chowając przy tym miecz do pochwy. Miała wrażenie, że był on nieco dłuższy...
Wykonała parę kroków do tyłu, i odeszła z tarasu. Dalej przeszywały ją dreszcze, i możliwe, że nie tylko. Czy zjednoczyła się właśnie z żywiołem? Już raz takie coś przeżyła, ale to było inne. Chyba... Hahaha...
Pragnęła sprawdzić to od razu. Przeszła do sali treningowej, i zapragnęła sprawdzić nową, starą broń. Teraz już na pewno będzie musiała ją nazwać. Już wcześniej nie było to byle co, ale teraz... To prawdziwy artefakt, jedyny w swoim rodzaju!
I w sumie jak sprawdzi... To entuzjastycznie, acz skromnie przyklęknie i zapyta, czy czcigodny Raijin miałby czas spędzić z nią trochę czasu na ćwiczenia z szermierki. Albo ewentualnie mógłby polecić jej kogoś, by mogła regularnie z kimś ćwiczyć i nie zajmować czcigodnemu zbyt wiele czasu.

Nie spodziewała się tak prędkiego przybycia, ale nie narzekała. Ukłoniła się nisko, dziękując za dobre słowa i za chęć podzielenia się swoją wiedzą. Przez wiele godzin, ale jej wytrzymałość była zdecydowanie nadludzka. Zwłaszcza po tym co się przed chwilą stało miała ochotę spożytkować tą energię w jakikolwiek sposób. Intensywny wysiłek fizyczny i skupienie go na konkretnych, precyzyjnych czynnościach byli czymś czego jej było trzeba. Chyba właśnie przy ćwiczeniach z Raijinem i jej ojcem dostawała dokładnie to czego jej tak brakowało. Po wszystkim była zmęczona, ale przyjemnie. Pewnie mogłaby z siebie wycisnąć jeszcze więcej, co bardzo ją cieszyło. Widziała postępy.
Nie zdążyła odpowiedzieć nim zniknął, jednak ukłoniła się mimo tego.
-Dziękuję... Będę pamiętała o tej radzie.-Jak tak myślała to trochę obawiała tamtej wyspy mimo zmian w nastawieniu które miała pod koniec. Ale chyba teraz była na tyle silna, by czerpać pełne benefity z treningu w tamtym miejscu. Ale najpierw musiała zająć się innymi rzeczami.
Po raz pierwszy od dawna czuła się dość rozluźniona. Jakby szła w dobrym kierunku, i jej wysiłki były wynagradzane. Przeciągnęła się. Schowała miecz po uprzednim przyjrzeniu mu się nieco bliżej. Nie stwierdziła jeszcze jaką konkretnie formą mocy został obdarzony, ale wyglądał nieco inaczej. Był nieco dłuższy, to na pewno, ale nie na tyle by cokolwiek to zmieniało.
...chyba zasłużyła na odrobinę relaksu. Udała się w stronę łaźni, uprzednio prosząc o towarzystwo jednej ze służek, która miałaby więcej wiedzy w boskich kwestiach. Jakich... tego jeszcze nie wiedziała, ale coś na pewno wymyśli. Poprosiła też by ktoś w międzyczasie doprowadził jej ubrania do porządku.
Rozbierając się Chikaze przyjęła swoją dziecięcą formę. Musiała przyznać, że czuła się znacznie mniej ograniczona jakimiś drobiazgami jak konwenanse społeczne czy trzymanie fasonu przy smiertelnikach czy bogach. Naprawdę, to było takie stresujące gdy nie mogła się zachowywać tak jak chciała, a tak było właściwie cały czas! Mogła się jedynie otworzyć przed paroma osobami. Całymi dwoma! Koszmarne, naprawdę...
...a pamiętała jak bardzo wolna się czuła gdy trafiła do społeczności dusz. Mogła pić, bawić się, i robić głupie rzeczy bez obaw, że ktoś z drugiego świata ją za to pokarze. Jak chciała to odpoczywała, a jak czuła potrzebę to ćwiczyła. Teraz jest podobnie, ale miała jednak tą świadomość że jak za bardzo sobie pofolguje to się źle skończy. Znaczy... To i tak dobra rozrywka. Ale tia. Jej życie było naprawdę... Sztywne.
Brakowało jej tego czegoś. Miejsca w którym mogłaby być zupełnie sobą. Oraz takiej osoby. Nie myślała o tym, ale było parę osób które jej przypadło do gustu. Patrzyła na to inaczej, ale no... Aleksander. Na przykład. Ale w sumie poza tym... Tamotsu nie był wcale najgorszy. Oddany, męski, silny. Miał też sporo pazura. Ale jest cały czas przy Haru... Którego ta doroślejsza forma nie wygląda źle, ale traktowała go bardziej jak Daisuke. Jak rodzinę. Chociaż trochę chyba też się zaczęła w pewnym momencie za nim oglądać, jak pewne... potrzeby ją przyciskały.
Szczęściarz Kisuke. Ta kapłanka w sumie też. Pewnie teraz mają masę ze sobą zabawy, mimo wszystko. Może i się obawiała, ale naprawdę ten chłopak nie jest zły, więc pewnie się będzie też przejmował by jej było dobrze. Kiedyś miała to zupełnie gdzieś, ale teraz... Kiedy ostatnio to robiła, cztery lata temu? Pięć? Traciła już rachubę, a to nigdy nie jest dobry znak...
-...są jakieś tabu jeśli chodzi o związki u kami?-Zapytała służki dziecięcym głosem, po dłuższym czasie siedzenia w wodzie-I te długie i przygodne... kami są w stanie mieć dzieci ze śmiertelnymi? Da się temu zapobiegać... Albo powodować?-Pytania jak z kapelusza, ale chciała wiedzieć. Ot, na wszelki wypadek.
W sumie z innych rzeczy to ten turniej to nie taki zły pomysł. Będzie musiała porozmawiać z młodym Kyoraku by ufundował jakąś ładną nagrodę. Pewnie po cichu, co by nie przyciągać aż tyle uwagi, ale jednak. No i... Kwestia jędzy. Tym też musiała się zająć...
I jeszcze inną sprawą. Odezwała się po chwili.
-Jak mogę przygotować rytuał dla moich kapłanów?-Dalej w formie dziecka, leżała sobie w miarę spokojnie w wodzie. Skoro tu była to dobrze byłoby się dowiedzieć takich rzeczy.

Skorzystała z asysty, a co. Była tu jednak sporadycznie, więc jak mogła skorzystać z obsługi to nie zamierzała się krępować, pełen serwis. Jako, ja też była w dziecięcej formie to nie powinno zabierać to tyle czasu. A co do odpowiedzi to wszystko się zgadzało, czy też raczej nie odbiegało od tego co słyszała czy się spodziewała. Najwidoczniej nikt nie wpadł w Takamagaharze na błogosławieństwo boskiego kondoma...
-Czyli... Najlepiej by taki rytuał podsycał wiarę. Kapłan z wyspy ośmiu milionów bogów mówił coś o dzieleniu się mocą z wiernymi... Może mam nawet jakiś pomysł...-Rytuał który w jakiś sposób udzielałby jej błogosławieństwa na odległość brzmiał jak coś naturalnego, a jednocześnie niewymagajacego. Będzie trzeba nad tym popracować w swojej domenie. Jej kult musiał rosnąć, a do tego musiała podjąć jakieś działania w tym kierunku.
-Chciałam też stworzyć ryby w mojej domenie by wody nie były takie puste, ale mi nie wyszło... Zostałyście stworzone przez mojego Ojca?-Zapytała, bo dobrze byłoby jednak mieć co tam jeść. Albo przynajmniej by to ładniej wyglądało, bo na razie jest tam tylko woda.
W końcu wstała. Była znacznie bardziej zrelaksowana, ale dalej odczuwała pewne napięcie.
Postanowiła sprawdzić, czy wszystko w porządku z jej wyznawcami. I tak chciała dać chwilę Kisuke na nacieszenie się swoją małżonką, dlatego udała się do swojej świątyni. Opowiedziała Daisuke o przebiegu wydarzenia, oraz że Manzo robi postępy. Następnego dnia bliżej południa wróciła na wyspę, by poszukać młodego Kyoraku. Miała jeszcze jeden niedokończony biznes z nim.
Chociaż miała jeszcze jedną rzecz którą chciałaby zrobić. I może zajmie się nią najpierw. Shirosaki Yuushiro, szef PEJSu. Chciałaby go znaleźć. Więc pewnie się poszwęda po seireitei, a w szczególności po akademii, odwiedzając najpierw tamten ośrodek.

Dobrze zrobiła najpierw przychodząc do źródeł. Ból fizyczny zniknął, a problemy jej psyche zostały na ten moment oddalone. Miała teraz zresztą co innego teraz na głowie. Udała się do niego niezwłocznie.
Wysłuchała jego zachęty i przewidywań z mieszanką emocji, którą trudno było jej określić. Wiedziała tylko tyle, że jeśli będzie trzeba to nie zawaha się by to zrobić. Widziała, do czego są zdolni.
Podziękowała ojcu za jego radę. Potem zadrżała w najdziwniejszy sposób w jaki było można, jakby to nie sparaliżowane ciało się ruszyło, a sama esencja jej osoby. Musiała chwilę się zastanowić, czy też raczej się uspokoić i przemyśleć, jak odpowiedzieć.
-Jestem niczym niemowlę wobec doświadczenia czcigodnego Izanagiego, a i to jest bardzo hojne stwierdzenie. Jednak cały czas się zastanawiam czemu tak twardo odrzucił to, co kami mogliby dać shinigami gdyby ich współpraca była bliższa, a pozycja bardziej równa.-Nieco opuściła swoje oczy, ale dalej patrząc na Susanoo-Shinigami są w stanie bronić jedynie najbliższych swoich ziem. Nie mogą zapanować nad większością rzeczy dziejących się w świecie żywych. Wśród ich władz są osoby chciwe i strachliwe, gotowe zrobić wszystko byle utrzymać swoje przywileje. A przede wszystkim zamiast radości, że bogowie przybyli im pomóc czują strach, że mogą odebrać im choćby kawałek tego, co dostali pod opiekę.-Wzięła oddech po tym tej dłuższej wypowiedzi.
-Dzieje się wiele złego i chcę pomóc, by osoby godne mogły z tym walczyć. Lecz skłamałabym gdybym powiedziała, że ta decyzja mi to ułatwia. Mogę być kimś znacznie więcej niż tylko posłańcem, a wszystkie moje propozycje zostały odrzucone. To... takie marnotrawstwo.-W jej głosie wybrzmiała frustracja, po czym jednak skłoniła się przed jej ojcem w geście przeprosin. Bez paniki czy pośpiechu, ot, by zaznaczyć, że nie powinna się tak unosić w jego obecności.
-Nie jestem w pozycji by to podważać. Lecz zastanawiam się, co by powiedział o obecnej sytuacji.

Każde kolejne słowo zdawało się opadać na jej umysł i duszę niczym głaz. Bardzo długo wypierała te myśli ze swojej głowy. Czy to właśnie Amaterasu miała na myśli gdy mówiła, że pożałuje tej decyzji? Jakoś przy tym pochwały się zagubiły. Czuła się jak ptak w klatce, który zostałby z niej wypuszczony tylko po to, by stanąć oko w oko z chmarą sokołów.
Nie bała się tego. Jeśli już to bała się, jakie konsekwencje będą miały te działania. Musiała wiedzieć więcej, musiała COŚ zrobić. Musiała to przemyśleć. Nie mogła działać pochopnie...
Ale wszystko w środku niej krzyczało, że coś powinna zrobić!
-...Chce tylko najlepszego dla tych dusz. Ojcze, prosze... wróćmy potem do tej rozmowy.-Wyszeptała błagalnie, tak cicho by było to ledwo słyszalne w tym pomieszczeniu. Sklonila się najniżej jak potrafiła, i wyszła z pomieszczenia tak jak nakazał.
Nie zrobiła tego wprost. Ale dała znać, że chciała jeszcze o tym porozmawiać. Dla tych dusz, którym wyrządziła przecież już tyle krzywdy w swoim życiu.
Przeszła się do jednego z pomieszczeń. Wezwała parę służek, by pomogły jej w stworzeniu rytuału który byłby godny dla jej sług. Chciała użyć wiedzy z historii, by jednoznacznie kojarzyło się to z jej Ojcem, a jednocześnie miało jej własny wydźwięk. Uznała, że najlepiej by było zrobić coś w rodzaju omamori - może jakaś mała tabliczka na sznurku? Coś, co osoba z jedną ręką byłaby w stanie wykonać. Miała... Jakiś plan. Głównie na zajęcie swoich myśli, ale miała.
Napełniła też swoje zapasy sake jeśli tego jeszcze nie zrobiła. Przyda się na spotkanie z kapitanem.

Miała spotkanie za trzy dni. Chciała poświęcić przynajmniej jeden dzień na powrót do swojej domeny by sprawdzić, czy wszystko w porządku. Rzucić okiem na Daisuke i zwołać zebranie z nim oraz Yogarasu. Rozlała sake do trzech czarek, uprzedzając, że to alkohol z domeny jej ojca i nawet ona za pierwszym razem miała z nim problem, ale mogą spróbować swoich sił.
-Daisuke wie. Teraz czas byś i Ty miał tą wiedzę. Wrogowie shinigami, nazywającymy siebie Quincy zorganizowali się w jeden twór, i chcą zemsty za swoje krzywdy, jak i przejąć władzę. Nie oczyszczają dusz jak Shinigami, tylko doszczętnie je niszczą, odbierając jakiekolwiek szanse na odrodzenie jak i zaburzając równowagę światów.-Pociągnęła łyczka alkoholu nim przeszła dalej-Ja i Daisuke napotkaliśmy ich w trakcie pobytu w świecie żywych. Dwójka z nich zginęła, jedno zdążyło uciec. Nie mogę mieć pełnej pewności, że nie wie kim jestem. Dlatego skontaktowałam się z shinigami na temat możliwego wsparcia. Mogą wysłać tu swoich ludzi pod przykrywką strażników, jak i wynająć prawdziwych. Mogą również wysłać artykuły medyczne. Nie wątpię w to, że każdy z nas odda życie za te dusze... lecz będę musiała być aktywniejsza poza naszą domeną. Jakkolwiek boli mnie przyznanie się do tego, nie zawsze mogę zareagować na czas, zwłaszcza jeśli sama będę w konflikcie. Dlatego chcę poznać wasze zdanie co uczynić.-Byla chłodna i jakby minimalnie nieobecna. Miała zdecydowanie za dużo obecnie na głowie.

Poza tym sprawdzi, na jakim etapie stoją prace najmikrejszego z trzech nowych bożków w opracowaniu, jak może się przysłużyć jej domenie. Nie poświęci mu jednak dużo czasu. Miała inne sprawy, na przykład zbliżającą się wizytę w Gotei 13.

Chikaze milczała przez parę chwil gdy otwierała portal. Zdobyła się w końcu tylko na jedno, krótkie zdanie.
-Bądź roztropny.
Mało boskie błogosławieństwo, bo i nie miało ono takim być. Naprawdę nie miała nastroju na siłowanie się na słowa w tym momencie. Miała miliard problemów na głowie.
Quincy. Daisuke. Jej wierni. Shinigami. Mai. Wiedźma Toni, a teraz jeszcze to. Nie dziwiła się dziwnemu podtekstów w słowach tej istoty. Rzeczywiście czuła się jak Izanagim z mitów, acz na pewno ciężar na jego barkach był jeszcze większy.
Pojawiła się bez problemu w domenie jej Ojca. Stanęła patrząc na służki. Ojca nie było? Nietypowe. Musiał mieć jakąś ważną sprawę, o którą zapewne by chciała potem zapytać, ale pojawiła się jeszcze jedna rzecz. Ogród? Tutaj?
Dobrze, że ciągle miała kasę na plecach. Bo oszczędziło jej to ruchów.
-Oczywiście, dołączę do czcigodnej.-Zaczęła iść, czy też być prowadzona przez służki. Nie pytała ich, byłoby to chyba trochę niegrzeczne gdyby to zrobiła, gdy właśnie idzie do swojej... Macochy? Lepiej myśleć czcigodna.
Gdy znajdzie się w ogrodach ukłoni się nisko, mówiąc "Czcigodna Kushinado, przybyłam zgodnie z życzeniem."

Przyzwyczaiła się do tej cechy tego miejsca. Miało to swoje zalety. Na pewno dawało czas do namysłu. Nie dziwiło ją, że znaleźli się w części innej od pozostałych. Byłaby bardziej zaskoczona gdyby nie było tu takowych. Wzięła głębszy wdech by bardziej poczuć tą atmosferę. Aromat kwiatów, delikatnego słońca, krzewów i natury wypełniła jej nozdrza, subtelnie rozluźniając jej napięte mięśnie. Zobaczyła boginię w swojej innej formie. Wyglądała delikatniej a zarazem bardziej... bliżej tego, co obecnie odczuwała. Skłoniła głowę w podziekowaniu i usiadła.
-Oczywiście, czcigodna.-Odpowiadając zarówno na jedno jak i drugie stwierdzenie poczekała, aż herbata zostanie nalana przez służki. Rytuał parzenia herbaty tradycyjnie był bardzo istotny. Chyba, że tak się nie stało. Poczekała chwilę, i jeśli sama miała to zrobić to sobie naleje.
Chikaze jedynie przez moment śledziła spojrzenie boginki swoim własnym. Wystarczyło pierwsze zdanie by do niej wrócić. Domyślała się dlaczego jej ojca mogło nie być. Wysłuchała ją do końca. Podobny nastrój ja unosił i dawał delikatną nadzieję, że może jednak nie wszystko jest aż takie trudne do wykonania jak się wydaje. Miała dalej jednak kotwicę trosk, która ją intensywnie ciągnęła w dół. Było to jednak niczym zimny okład na opanowaną gorączką głowę. Jej aura sprawiała, że chciało się jej powiedzieć to co leżało na sercu. Coś jednak szeptało jej, by zachować pewną ostrożność.
-Dażę męża czcigodnej głębokim szacunkiem i podziwem. Podążyłam za nim bo wierzę, że z całej trójki jeśli będzie potrzeba to zrobi wszystko dla dobra śmiertelnych dusz. Wierzę też w to, że ludzie są w stanie stworzyć dla siebie lepszy los... I że kami mogą in w tym pomóc. Tylko... Na pewno doszły czcigodnej słuchy o moim wahaniu przy ostatniej rozmowie z czcigodnym.-Popatrzyla się na nią w sposób zupełnie niepodobny do tego, jak patrzyła na świat przez ostatnie miesiące. Na masce pojawiło się pęknięcie gdy jej oczy niemo prosiły o wsparcie.
-Pogodziłam się z tym, że będę musiała walczyć z niszczycielami. Może też z tymi, z którymi niegdyś mnie coś łączyło. Ale inni... Nie chodzi tu jedynie o czyjąś wolę. Tyle dobrego może pojść na zmarnowanie... Tego się boję. Tego chce uniknąć. Już dość zagrożony jest ten świat, byśmy wzajemnie się niszczyli. Działamy przecież dla tego samego celu. Lecz... moze tak trzeba. Może nie ma już czasu by czekać. Kiedyś... nawet bym się nad tym nie zastanawiała. Teraz... jestem córką Susanoo. I chce, by kojarzyło się to z obrońcą i dobroczyńcą, nie agresorem.-W słowie "agresor" była jakaś delikatna nuta podirytowana, ułagodzona przez panującą aurę. Już teraz tak w końcu o nim mówią
-Dalej też mnie zastanawia czy czcigodni Rei-oh wiedział coś więcej niż my, czy jego decyzja była podyktowana jego przekonaniami... Lecz czcigodna, jeśli moge... dlaczego mnie o to pytasz?

Kiedy w końcu miała okazję się napić było to bardzo przyjemne doznanie. Dawno nie piła dobrej herbaty, już o takiej nie wspominając. Najlepszą herbata w jej życiu. Szkoda jedynie, że w takich okolicznościach trudno było jej się tym w pełni cieszyć.
Przy wspomnieniu o okrucieństwach lekko spuściła głowę. Wiedziała o czym mówi aż za dobrze. W środku lekko się zdziwiła gdy usłyszała tą decyzję, ale tutaj akurat nie miała wątpliwości.
-Jest to ważna rola. Jednak chce jedynie wykorzystywać mój czas pożytecznie i z korzyścią dla dusz.-Głos miała jednak cięższy niż wcześniej. Palce na jej lewej dłoni ocierały się o siebie, a sama trochę uciekała wzrokiem-Zdaje sobie sprawę z tego jak okrutni potrafią być ludzie. Bardziej, niż zazwyczaj chciałabym przyznać. Potrzebowałam interwencji istot znacznie ode mnie doskonalszych, by zmienić swoje postępowanie... Nawet jeśli zalążek i wola pojawiły się wcześniej.-Położyła niespokojną rękę na swoim kolanie. Nieco łatwiej było jej teraz skupić swoje spojrzenie na rozmówczyni, gdy zrzuciła ze swojej piersi ten ciężar-Obawiam się tego ile dobrych dusz może ucierpieć bądź być wykorzystanych na pierwszych liniach konfliktu dla utrzymania stanu tego zepsucia. Wartość samostanowienia o swoim losie jest ważna dla istot o wolnej woli. Tym bardziej jak do tego przywykli. Dalej też się zastanawiam... co by zrobił czcigodny Rei-oh, gdyby zobaczył ten stan.
Westchnęła ciężko. Po chwili pojawił się jednak na jej twarzy pewien uśmiech.
-Teraz nie sposób przewidzieć jak będzie wyglądała sytuacja. Mimo moich wątpliwości wiem, że czcigodny Susanoo posiada ogromne doświadczenie i mądrość. Jego wartości pokrywają się z moimi, nawet jeśli nie zawsze jestem dość silna by im sprostać. Gdybym miała podjąć jeszcze raz decyzję w domenie słońca nie zmieniła bym jej. Zawsze jednak się zastanawiałam czemu czcigodny ma takie nastawienie do mnie. Jestem bardzo młoda i niedoświadczona. Jeszcze wiele nauki przede mną, a jego potomstwo z tego co wiem jest liczne.