Drużyna Seiru, Niten, Hikaru.

Temat dla drużyny numer 9.
(Tutaj będę wam pisał żeby zachować przejrzystość i nie będziecie musieli przeszukiwać postów drugiego teamu. Jeżeli chcecie sobie pogadać, to nie musicie czekać na mojego posta.)

Eh w końcu ktoś w tej akademii wpadł na to, że ćwiczenia praktyczne dają najlepsze efekty. Przemowa wstępna była dla Seiru dość nudna, szczególnie że i tak nie wie które z tych pustych to "trójki" a które "jedynki" niemniej jednak na czas całej tej szopki oddali mu jego miecz co było przyjemną odmianą od lekkich bambusowych wykałaczek.
Pociągnął karteczkę, po czym od razu ją otworzył. Z tego, co zauważył, to trafił do lasu i był przydzielony do drużyny z numerem przypominającym koło z zawijasem. Przeszedł do odpowiedniego pawilonu, po czym usiadł pod ścianą, zatykając kartkę z numerem na czubku miecza, żeby inne osoby były w stanie zrobić czytanie za niego.
Na całe szczęście jak to zwykle się działo, koło jego osoby nie zbierał się tłum.

Hikaru stawił się na głównym placu jako jeden z pierwszych zgromadzonych. Zarówno perspektywa zmierzenia się z pustymi, nawet jeśli tylko sztucznymi, jak i rywalizacji z innymi uczniami Akademii, wydawały mu się na tyle pociągające, że nie mógł doczekać się tego dnia. Stał więc sobie na placu, przyglądając się z uwagą kolejnym uczestnikom i wypatrując tych, sprawiających wrażenie najbardziej problematycznych rywali. Pomysł podziału na drużyny przyjął z entuzjazmem - kiedy o nim usłyszał na jego usta wpłynął uśmiech, a serce nieco uspokoiło swój rytm.

Z koperty wylosował drużynę o numerze "9" i w poszukiwaniu jej członków udał się do pawilonu "Las" zaraz po zakończeniu przemówienia. Szybko udało mu się zauważyć wielkiego mężczyznę siedzącego pod ścianą - wypatrzył go w tłumie już wcześniej i uznał za dość niepokojącego, poczuł więc zdecydowaną ulgę, że przyjdzie mu z nim współpracować, a nie konkurować. Chłopak zbliżył się do niego niespiesznym, choć zdecydowanym krokiem i zatrzymał się kilka kroków od niego, by ten miał czas mu się przyjrzeć. Tego dnia, swoje białe włosy miał zebrane z tyłu głowy i związane dość ciasno, by żaden kosmyk nie wydostał się łatwo z objęć rzemienia. Twarz miał dość młodą, zielone oczy pełne były jednak determinacji i entuzjazmu.  
- Ukitake Hikaru z drużyny dziewiątej. Wygląda na to, że będziemy stawać wspólnie w niniejszych zawodach. - ukłonił mu się z uśmiechem i przywitał.

Seiru siedział pod ścianą, ciesząc się chwilą dla siebie. Nagle poczuł się obserwowany, instynktownie podniósł głowę, żeby napotkać spojrzenie młodego chłopaka o białych włosach przyglądającego się jego osobie, zobaczył również szlaczek, wyglądający dokładnie jak ten jego więc szybko zrozumiał, że student stojący przed naprzeciw musi być z nim w drużynie, co zresztą potwierdziły słowa albinosa.
Jeszcze raz dokładniej przyjrzał się chłopakowi, kiedy ten się kłaniał. Wyglądał dość wątle, ale zresztą większość osób w tym dziwnym miejscu wyglądała, jakby ich nie karmili.
-Seiru.-Opowiedział, kiedy tamten podniósł głowę.
-Kiedy zaczynamy?-Rzucił pytaniem kilka sekund po przedstawieniu.

- Pewnie wkrótce. Drużyny się jeszcze zbierają. Zresztą nawet nam brakuje jeszcze jednego członka - odparł i wzruszył lekko ramionami.
Rozejrzał się raz jeszcze po pawilonie, patrząc jak inni studenci Akademii powoli łącza się w trójki. Starał się wyszukać wzrokiem wszelkich samotników, którzy jeszcze nie odnaleźli swojego zespołu i jak tylko jakiegoś wypatrzył, zaraz wyciągał w jego kierunku karteczkę z numerkiem, by pomóc rozwiać wątpliwości.
Gdy jeszcze przez chwilę nikogo nie dostrzegł, zerknął przelotnie na swojego kompana. Zdaniem Hikaru, Seiru wyglądał na znacznie bardziej zaprawionego w bojach niż pozostali uczniowie, dlatego budził jego zainteresowanie.
- Nie wyglądasz na zdenerwowanego, Seiru-san. Brałeś już kiedyś udział w takich zawodach? - zwrócił się do niego tonem niby od niechcenia, starając się zamaskować swoją ciekawość.

Popatrzył na chłopaka zdziwiony jego pytaniem. Pomielił to chwilę w głowie, po czym zdecydował się na odpowiedź, i tak nie mieli nic do roboty.
Nie brałem. Ale to tylko jakieś durne zawody, w których trzeba pokazać, że umiemy pobić bandę podrób-Burknął.-Jeśli okażemy się najsilniejsi, to nawet coś dostaniemy. Nie wiem, czym chcesz się tu stresować-Dodał już bardziej sympatycznie.
Po tych słowach wstał, mając nadzieję, że ostatnia osoba znajdzie ich dzięki temu szybciej.

Nie spieszyło mi się jakoś szczególnie więc ustawiłem się z tyłu grupy i po karteczkę też poszedłem jako jeden z ostatnich. Te zawody wydawały się miła odmianą do normalnych zajęć. Dodatkowo mogliśmy z tego dużo wyciągnąć i przetestować teorię z wiedzy o hollowach w praktyce.
    Kiedy dostałem już swoją karteczkę ruszyłem próbując zlokalizować  członków swojej drużyny. W drodze poprawiłem irytującą grzywkę blond włosów i upewniłem się że warkocz jest odpowiednio zaciśnięty i związany żeby się nie rozpadł. Dalej ruszyłem się z lekkim uśmiechem i przymrożonymi delikatnie błękitnymi oczami rozglądając się do okoła. Kiedy zauważyłem chłopaka który wyciągnął w jego stronę rękę z numerem drużyny na ten widok uśmiechnąłem się szerzej, podchodząc do nich szybszym tempem. Kiedy znalazłem się dość blisko lekko się skłoniłem. - Okamibara Niten, miło was poznać i liczę na owocną współpracę - Odrazu potem podniosłem się patrząc na chłopaków.

- Chyba masz rację, że to nic takiego. Po prostu... chciałbym się pokazać z jak najlepszej strony. - odparł do Seiru jeszcze przed przybyciem ostatniego  członka drużyny.
Miał zamiar pociągnąć temat, ale wtedy zauważył blondyna, która ruszył w ich kierunku. Zaczekał, aż ten się zbliży i przedstawi, następnie sam odpowiedział tym samym.
- Wygląda na to, że jesteśmy w komplecie. Ukitake Hikaru - ukłonił się i przywitał go lekkim uśmiechem, gdy ten już się podniósł, a następnie pozwolił sobie przedstawić kompana -  A to Seiru-san. Cieszę się, że nas znalazłeś. Obawiałem się, że w tym tłumie może nie być to proste.

Pawilon lasu powali się, zapełniał uczniami pierwszego roku, gdzie każdy szukał swoich pobratymców z drużyny. Seiru siadając pod ścianą widziała ciemnowłosego chłopaka, który wpadł na podobny pomysł co on. Przypuszczenia chyba najstarszego studenta pierwszego roku, nie okazały się mylne. Zaraz pojawił się przed nim inny uczeń z jego grupy, w trakcie gdy czekali na ostatniego członka swojego zespołu, zauważyli coś nietypowego. A raczej najpierw poczuli. Nie wielka dziewczyna z rogami i wielki biustem przeszła obok nich zagryzając surową cebulę. Momentalnie poczuli jej piekący odór tak jak prawie wszyscy na sali. Bardziej wrażliwy nawet za szkliły się oczy. Chwile po niej do ciemnowłosego chłopaka dołączyć jeszcze mniejszy mężczyzna. Tamta grupa prezentowała się dość kuriozalnie, dwóch karłów i jeden przeciętnego wzrostu. Na samym końcu pojawił się ostatni członek drużyny dziewiątej, ledwo zdążyli, wymieć się uprzejmościami i tu za nim podszedł do nich lekko łysawy facet o czerwonych włosach, który miał sporo blizn na twarzy.
-No w końcu się panienki raczył uformować drużynę. Nazywa się Isobe Ryuu i to ja będę waszym opiekunem. Chociaż opiekun to trochę zbyt dużo powiedziane. Po prostu mam wam wyjaśnić gdybyście mieli jakieś nie jasności, a potem odprowadzić na miejsce startu. Także nie marnujcie mojego czasu i pytajcie, czego nie wiecie. Chce zobaczyć, ile jest wartę nowe pokolenie.- Isobe mówił całkiem głośno, a czasami prawie wrzeszczał energicznie.

Seiru zaczynał się powoli zastanawiać czy bycie głośnym jest tutaj jakąś powszechną cechą, bo większość osób, które spotykał, ewidentnie starała się to potwierdzić, jednak w końcu mieli zaczynać i mogli zadać jakieś podstawowe pytania.
Popatrzył się na łysiejącego mężczyznę i wykorzystał podaną przez niego "dłoń".
-Jak silni są poszczególni puści i czego nie wolno nam robić?- Zapytał, nie chcąc zajmować krzykaczowi dużo czasu.
Następnie popatrzył się czy reszta ma również jakieś pytania.

Hikaru przyjrzał się shinigami z uwagą, nie wiedząc co o nim myśleć. Z jednej strony liczba blizn budziła pewien respekt - wydawał się przez nie bardziej doświadczony. Z drugiej tak szorstkie i nieformalne zachowanie wydało się dość nieprofesjonalne ze strony "opiekuna", a z pewnością nieuprzejme. Ani jednak myślał zdradzać się ze swoimi myślami, ukłonił się tylko sztywno i dość pospiesznie.
- Cóż... Jest kilka rzeczy... - wziął głęboki oddech - Przeciwnicy są wspólni dla wszystkich drużyn? Co jeśli dwie drużyny wdadzą się w walkę z jednym Pustym - któraś musi odstąpić, czy mogą walczyć wspólnie? A jeśli wspólnie to która drużyna dostanie punkty za pokonanie go? Dozwolone są walki z innymi uczestnikami, a jeśli nie, to co zrobić, jeśli zostaniemy przez nich zaatakowani?
Po zadaniu ostatniego pytania szybko zamknął usta, obawiając się, że mógł czasem nadwyrężyć cierpliwość opiekuna.

Lekko skłoniłem sie starszemu shinigami okazując mu szacunek. Jego blizny wskazywały na dość duze doświadczenie... bądź średnie umiejętności uniku. Wolałem założyć pierwsze. Drapiąc się po podbródku zaczekałem aż reszta zada pytania przez chwilę zastanawiałem się czy czegoś nie brakuje i chyba w ostatniej chwili zauważyłem że brakuje nam jednej dość ważnej informacji. - Ile czasu mamy? Miał być jakiś limit czasowy. - Zapytałem lekko przekrzywiając głowę i wpatrując sie w naszego "opiekuna".

Isobe roześmiał się głośno na ich pytania i podrapał po swoje łysinie. Ze wszystkich mentorów, to on najbardziej zwracał na siebie uwagę tłumu. Czy to dobrze, czy źle, świat dopiero pokaże?
- Te z kategorii trzeciej, nie są dużym zagrożeniem, numer dwa są już silniejsze od przeciętnego uczniaka. Numer jeden jest już zagrożeniem nawet dla drugoklasisty czy nierozgarniętego trzecioklasisty. Co do numeru zero, to on już bardzo dużym zagrożeniem dla was, wygrać z nim nie wygracie. Walcząc, z nim kupicie tylko trochę czasu innym drużynom.- Ryuu spojrzał na białowłosego, który zalał go potokiem pytań.
-Spokojnie chłopcze powoli. Podoba mi się twój entuzjazm, ale nie wszystko naraz. Pula przeciwników jest dla wszystkich uczestników, więc ma swój koniec. Nikt nie broni wam łączyć sił, ale nagrodzony jest tylko wykończenie przeciwnika. Walki między uczestnikami są dozwolone, ale jest jedna zasad. Zabicie kogoś, nawet przypadkiem powoduje dyskwalifikacje i dalsze konsekwencje. Pamiętaj Ukitake-san jak zostaniesz zaatakowany to masz dwie opcje walczyć albo uciekać.- Następnie znowu spojrzał na Seiru. -Właśnie, są trzy zakazy. Nie możecie samodzielnie opuścić areny, otrzymać pomocy z zewnątrz i zabić kogoś.- Na koniec spojrzał na najładniejszego chłopaka w tej grupie i odpowiedział na jego pytanie.
-Limit czasowy wynosi trzygodzinny, młody.-

Hikaru uśmiechnął się z zakłopotaniem słysząc odpowiedź opiekuna, ale zmusił się by nie spuścić wzroku i wysłuchał całej jego wypowiedzi z podniesioną głową. Kiedy ten skończył mówił ukłonił się.
- Nie mam więcej pytań, Isobe-san. Jestem gotowy do działania - rzekł pewnie i ze słyszalną determinacją.
Potem spojrzał po pozostałych towarzyszach.

Seiru wysłuchał uważnie odpowiedzi i wyjaśnień instruktora. Ucieszył się też z faktu, że reszta zapytała się o rzeczy, które nie przyszły mu do głowy od razu.
Kiedy jeden z chłopaków popatrzył się po nich stwiedzil, że zada jeszcze ostatnie pytanie.
-Jeszcze tylko ostatnie moje pytanie. Ile jest drużyn?- Dopytał się, po czym gdy usłyszał odpowiedź popatrzył się na ostatniego członka gotowy, żeby po jego deklaracji móc zacząć.

Trzy godziny to może być albo duzo albo malo czasu w zależności od ilości przeciwników i drużyn Seiru zadał dobre pytanie a ja postanowiłem zadać drugie zeby w pełni móc ocenić jak wygląda sytuacja. - Chciałbym jeszcze się zapytać jak dużo sztucznych hollowów jest. - Jeśli usłyszałem odpowiedź to tylko skinałem głową z podziękowaniem i byłem gotowy kontynuować.

-Drużyn jest 10, w końcu w pawilonie jest trzydziestu uczniów. Wystarczyło policzyć, chyba niegrzesznym rozumem Seiru. Na Twoje szczęście Gotei potrzebuje też silnego ramienia, a nie tylko błyskotliwych umysłów.- Następnie przeniósł wzrok na blondyna. -W lesie się aż od nich roi, łącznie jest ich znaczniej więcej niż uczniów. Nie musisz się martwić Okamibara-san, przeciwników starczy dla wszystkich. Pamiętajcie, że lepiej punktowanych przeciwników jest znacznie mniej. Także jeżeli skupicie się, na tych najsłabszych możecie wcale nie mieć tak dużo punktów pod koniec.- Czas przygotowań dobiegł końca, prowadzący dał znać opiekunom, że mogą przejść do kolejnego etapu. Ryuuu zaprowadził Seiru i Nitena na miejsce, zbiórki tam czekały na nich wozy transportowe. Hikaru jeszcze musiał odwiedzić punkt, w którym mógł wybrać sobie broń. Jego koledzy z drużyny mieli własną broń, a blondyn nawet parę broni. Zostali przetransportowani do miejsca, w którym odbędą się zawody. Shinigami zaprowadził ich pod wejście z numerem 9.
-Dobra chłopaki, niedługo się zacznie. Pokażcie, czy macie jaja. Jak zobaczycie czerwoną flarę, to możecie tam biec. A właśnie, Ukitake-san trzymaj flarę bezpieczeństwa.- Isobe stał z założonymi ramionami i patrzył na nich uważnie.


(Tu możecie jeszcze o czymś pogadać i napisać jak kierujecie się w lesie.)

Hmm 10 drużyn to chyba nie tak dużo, ciekawe czy nie łatwiej byłoby ich wszystkich skopać, zamiast ganiać za pustymi. Seiru przez chwilę rozważał te opcje, dopóki Hikaru nie wrócił ze swoją bronią. Popatrzył się wtedy na resztę zespołu i wykorzystał ostatnie chwile przed rozpoczęciem starcia na doprecyzowanie strategii.
-Co i jak robimy? Sam proponowałbym najzwyczajniej w świecie rzucać się na pustych w 2 os, żeby go zdezorientować i zostawiać mi finalne cięcie, bo wygląda na to, że chyba pojedynczym uderzeniem najwięcej tu zrobię- Popatrzył się na swój wielki oręż, przy którym bronie chłopaków wyglądały jak wykałaczki.

Hikaru odwiedził punkt wydawania sprzętu i wrócił z dobrze wyważoną kataną. Może nie był ekspertem, ale wybrał taką, która najbardziej przypominała mu broń, z którą zwykł trenować do tej pory. Targające nim wcześniej wątpliwości powoli zaczęły cichnąć tłumione narastającą ekscytacją, więc kiedy wrócił do grupy i odebrał flarę od Isobe, na tym etapie nie było już widać po nim tremy, czy zdenerwowania.
- Damy z siebie wszystko! - odpowiedział na słowa mężczyzny.
Potem jego uwagę przykuł Seiru swoim pytaniem. Ukitake zastanowił się chwilę, zanim się odpowiedział.
- Cóż... Przede wszystkim musimy uważać na konieczność walki z więcej niż jednym Pustym na raz. Isobe-san powiedział, że w lesie roi się od przeciwników, więc wcale nie powiedziane, że będą grzecznie czekać aż rozprawimy się z nimi po kolei. - przyłożył jedną dłoń do podbródka w wyrazie namysłu - Dobrze by było, jakby podczas walki jeden z nas zawsze był lekko wycofany i obserwował otoczenie, wypatrując zagrożenia. A jak nam się już uda jakiegoś osaczyć... - spojrzał na Seiru i kiwnął z aprobatą - Plan z silnym atakiem gdy będzie już osłabiony brzmi obiecująco, ale wydaje mi się, że jest coś co by mogło zadziałać jeszcze lepiej. Znam kidou, którym jestem w stanie sparaliżować przeciwnika. Jeszcze nigdy nie używałem go na Pustym, nawet sztucznym, ale jeśli udałoby mi się go złapać, będziecie mogli go wykończyć, a ten nawet nie kiwnie palcem.

Seiru wysłuchał mniejszego kolegę i plan wydałby mu się nawet dobry, gdyby nie jedno, ale.
-Nie wiem, jak wygląda u ciebie sprawa z Reishi, ale raczej nie będziesz mógł tego użyć wiele razy. Taka taktyka zadziała na potężniejsze stwory, ale moje podejście pozwala nam oszczędzić zasoby- Odpowiedział dość spokojnym tonem.
- Dlatego najpierw zacznijmy z tym, co proponowałem, a jak trafimy na jakiegoś twardszego, to rozważymy twoją propozycję-

- Sądzisz, że może być obciążające? - zmarszczył brwi i spojrzał w dół, na swoje dłonie, jakby starał się ocenić własne siły - To może być prawda, nigdy nie używałem go wiele razy w krótkim czasie. Zostawię je więc na specjalną okazje - uśmiechnął się i kiwnął.
Potem spojrzał na trzeciego członka drużyny, czy on czasem nie ma jakichś uwag.

Stałem spokojnie z tyłu słuchając opini i dyskusji moich dwóch nowych towarzyszy i taktyka Seiru była naprawdę dobra choć jeden fragment tej Hikaru rzeczywiście był mądry. - Zgadzam się że taktyka z dobiciem ciężkim atakiem jest dobra a paraliżowanie zbyt często mogło by być bardzo wyczerpujące ale Hikaru-san ma rację że musimy pamiętać ze to nie koniecznie bedzie walka trzy na jeden i dobrze by było gdyby ktoś był lekko wycofany i uważał na innych możliwych pustych a także inne drużyny bo nie konieczne będą chętne na czystą rywalizację kto więcej punktów zdobędzie. Sam też mam w zanadrzu parę kido gdyby była taka potrzeba.

Hikaru pokiwał głową z widocznym zadowoleniem i entuzjazmem.
- W takim razie jeśli połączyć oba plany... Na początku walki z tyłu będzie Seiru, czekając na okazje do ataku, a potem zmieni się z jednym z nas, gdy ruszy zadać cięcie? Będzie to wymagało od nas pewnego zgrania, ale wydaje się dość uniwersalne, bo zawsze ktoś będzie nas osłaniać.

Lekko kiwałem głową w trakcie kiedy Hikaru mówił. - Dodatkowo takie zmiany mają jedną dodatkową zaletę. Mianowicie pozwolą zawsze jednej osobie złapać oddech a w trakcie trzech godzin każda taka chwila będzie świętością. Szczególnie że wtedy nie konieczne będziemy potrzebować jakichś przerw żeby odpocząć

Drużyna dziewiąta otrzymała odpowiedzi na wszystkie pytania. Hikaru otrzyma miecz, który staranie sobie wybrał, a resztą ludzi dziwnie na niego patrzyła gdy ten sprawdzał ich wyważenie. Ponieważ wszystkie wyglądały identycznie, więc zostały stworzone przez tego samego kowala. Więc chłopak prawdopodobnie zarzucał rzemieślnikowi jakieś niedociągnięcia w jego dziedzinie. Ustalili strategie działa, każdy z nich miał jakiś pomysł albo sugestie, które okazywał się trafna, ale koniec końców udało im się wypracować zgodny plan działania. Dojrzeli na niebie wielki wybuch flary i od razu wbiegli do lasu. Niten z Hikaru biegli z przodu stawki a tuż za nimi biegł Seiru z ciężkim mieczem, który był strasznie nieporęczny w tej czynności. Wyglądało to odrobinę komicznie, ale mężczyzna biegł za nimi dalej bez większego problemu. W końcu po kilku minutowym biegu Hikaru usłyszał jakiś ruch w zaroślach. Dał znak do zatrzymania i zrobił to w ostatnim momencie, ponieważ z ukrycia wyskoczyły dwa pająkowate puste kłapiące żuwaczkami, o wysokości dwóch jorków i szerokości tułowia przeciętnego człowieka. Na ich masce był numer trzy, uważnie przyglądały się, mierzyły wzrokiem trójkę uczniów.

Kolejność: Seiru, Niten, Pająk, Hikaru, Pająk.

Okazało się, że chłopak ma całkiem niezłe oko, bo był w stanie ostrzec ich przed zasadzką w porę. Przeciwnicy, którzy naprzeciwko nich stanęli, wyglądali raczej na wątłych, więc bez sensu było się rozdrabniać i podchodzić do każdego w trójkę więc dla pewności zebrał energię w swoich mięśniach, przyspieszając swoje ruchy 6+szybkość po czym zamachnął się mieczem, starając się zmienić bliższego siebie pająka w plasterki. Następnie, jeśli ma taką możliwość, bądź potrzebę zamierza natychmiastowo powtórzyć cięcie.
-Wy zajmijcie się drugim- Krzyknął w momencie rzucania się na przeciwnika

Hikaru zdaje się nie zauważył spojrzeń rzucanych mu przez innych, kiedy wybierał swoje ostrze... był zbyt pochłonięty poszukiwaniem wśród identycznych egzemplarzy tego najlepszego, ewidentnie wierząc, że jednak czymś się różnią, natomiast zaraz potem, pośpiech pognał go z powrotem do drużyny. Gdy rozmowy i ustalanie planu dobiegły końca, a niebo rozjaśnił wybuch flary, chłopak poczuł nagły przypływ adrenaliny. Natychmiast zerwał się do biegu i ruszył w głąb lasu. Przemieszczał się w równym tempie z Nitenem, a na Seiru obejrzał się tylko na samym początku. Potem wierzył, że nie musi - ufał, że mężczyzna dotrzyma im kroku.
Chociaż upłynęło raptem kilka minut, Hikaru miał wrażenie, jakby minęła cała wieczność. Serce waliło mu w piersi, a oddech był dość niespokojny, by momentami nawet utrudniać mu bieg. Jednocześnie, w tym stanie jego zmysły napięte były do granic możliwości. Każdy najdrobniejszy szelest był dla niego potencjalnym źródłem zagrożenia, a każdy kolejny stawiany krok budził w nim coraz większe poczucie niepewności co do tego, czy coś zaraz się na nich nie rzuci. "Dać im znać? Biec dalej? Zwolnić? Przyspieszyć?" myśli kołatały mu się bezładnie po głowie, powoli doprowadzając na granice obłędu, aż nagle... usłyszał ruch, który w jednej chwili pozbawił go wszelkich złudzeń. Tym razem nie miał wątpliwości - oto dźwięk wroga.

Zatrzymał się gwałtownie i wskazał reszcie, by uczynili to samo. Udało się w ostatniej chwili, bowiem z ukrycia wyskoczyło na nich dwóch pajęczych Pustych. Przeklął sam siebie w duchu, że nie przewidział takiej alternatywy i cały plan, który wcześniej opracowali zawiódł, jeszcze zanim w ogóle mieli okazję wcielić go w życie... Pozostało improwizować.
Na jego korzyść zdecydowanie zadziałało to, jakiego rozmiaru był przeciwnik. Pierwszy raz stał twarzą w twarz z Pustym, nawet jeśli sztucznym i spotkanie czegoś większego mogłoby go przerosnąć na tym etapie. Skupił energie duchową, by nieco zwiększyć szybkość swoich ruchów (szybkość +3) - w walce z nieznanym przeciwnikiem wolał dmuchać na zimne, nie wiedząc czego się spodziewać - a następnie zaatakował ostrzem jednego z Pustych. Okrzyk Seiru, nawet jeśli dotarł na czas, to w całym tym zamieszaniu Hikaru nie zdołał zwrócić na niego uwagi, obrał więc za cel tego, który stwarzał największe zagrożenie dla jego samego.

Kiedy zobaczyłem pająki nie czekając na żadne komendy dobyłem ostrza, lżejsze i dłuższe trzymając lekko podniesione w górę a cięższe i krótsze opuszczony i gotowe do ataku. Moment potem doładowałem swoje ciało reiatsu aby zwiększyć swoją szybkość (+ 6szybkość). Ruszając biegiem do przodu próbowałem odciąć prawe odnóże pająka dłuższą kataną po czym wykonując lekki zwrot tak żeby wygodnie wykonać atak w maskę jednocześnie cały czas będąc gotowy do bloku bądź uniku w zależności od szybkości przeciwnika.

Życie 80/80
Reiatsu 77/71

Seiru wystrzelił jak z procy po solidnej dawce reiatsu w pompowanych do mięśni. Minął swoich towarzyszy, wyhamował tuż przed pierwszym pająkiem i z pełnego zamachu wyprowadził poprzeczne cięcie na stwora. Cios dosięgnął celu, jednak cięcie nie było całkowicie czyste. Ale pomimo tego zostawiło ogromną ranę na korpusie sztucznego pustego. Niten w ferworze walki zignorował sugestię starszego kolegi, chwycił za miecz, wzmocnił swoje możliwości motoryczne i wykonał cięcie poprzeczne, które również dosięgnęło celu, ale praktycznie zrykoszetowała od odnóża pająka, pozostawił na nim jedynie draśniecie. Wykonał zwrot i niestety jego wakizashi minęło maskę pustego o kilkanaście centymetrów. Teraz nadszedł czas na odwet pająka, który otrzymał dwa ciosy, on również postanowił wzmocnić się energią duchowa, w końcu wszyscy oponenci to zrobili. Stawonóg wzmocniony energią rzucił się na przeciwnika z dużym mieczem i w gryzł mu się bardzo mocno w przed ramię. Krew płynęła z niej dość porządnym strumienie i bez jakiejkolwiek ingerencji nie przestanie płynąć. Na szczęście Seiru nie zauważył żadnych problemów z jej poruszaniem. Białowłosy również postanowił ruszyć na przeciwnika, który na niego spogląda złowieszczo. Użył energii duchowej i podbiegł do przeciwnika, dobytym mieczem wykonał cięcie na wrogu. Cios jak w przypadku Seiru nie był czystym trafienie, ale wystarczająco dobry, aby pozostawić obszerną ranę. Pająk pod wpływem impulsu wyzwolił energię duchową, i spróbował zaatakować szlachcica z rodu Ukitake, ale źle wymierzył on odległość i jedynie porwał mu rękaw ubrania.

Seiru -6PR -11PŻ (Krwawisz w wyniku krytyka pająka. Musisz czymś przewiązać ranę.)
Niten -6PR
Hikaru -3Pr

Kolejka taka sama i przypomina nie musicie czekać na swoje odpisy, ale tura rozgrywa się według kolejki.

Udane cięcie skutecznie pokrzepiło ducha walki Hikaru, nie dał się jednak ponieść emocjom pozwalając sobie na nieuwagę, dzięki czemu zdołał umknąć kontrze przeciwnika. Pająk z którymi walczyli jego kompani zdołał zranić Seiru, jednak otrzymał już dwa ciosy, co dawało duże szanse na to, że wkrótce zostanie pokonany i ktoś pomoże mu uporać się z jego przeciwnikiem, na razie jednak był zdany na siebie. Jego tempo zdawało się być wystarczające, utrzymał je więc (+3 szybkość) i wyprowadził kolejne cięcie mierząc w swojego oponenta.