Drużyna Seiru, Niten, Hikaru.

Słowa Nitena miały dużo sensu, ale determinacja Seiru była zbyt silna, by dać się łatwo poskromić głosem rozsądku. Kiedy starszy z kompanów ruszył w głąb lasu, Ukitake nie mógł się pozbyć obaw o to, jak będą wyglądały ich dalsze przygody. Z drugiej strony wiedział, że czasem nie warto za dużo myśleć, a instynkt jest najlepszym doradcą w sytuacji gdy czas nagli. Jakby nie było przede wszystkim nie powinni się rozdzielać. Uśmiechnął się nieco przepraszająco do Nitena i potruchtał za uczniem z wielkim mieczem.
- Tylko ostrożnie... - przestrzegł jedynie. Trudno powiedzieć czy bardziej ich, czy może siebie.

Drużyna dziewiąta naradziła się po walce. Okamibara wysunął dużo tezy, na które jak na razie nie miał pokrycia. Ale też nic im nie przeczyło, dobrze, że ktoś myślał o tym. Spotkanie z pusty rangi zero mogłoby się źle skończyć. W końcu przemówił głos rozsądku, który po prostu ruszył przed siebie i wprawił grupę w ruch. W jednym Niten na pewno miał racje co do jednego, zostawanie w jednym miejscu po walce mogłoby się źle skończyć. Przedzierali się przez gęsty las, wiatr delikatnie owiewał ich i dawał przyjemne ukojenie od skwaru, który lał się z nieba. Po krótkim marszu wyszli na nie wielką polane, zauważyli niczego niebezpiecznego czy podejrzanego. Gdy znaleźli się w połowie drogi, zauważali, jak w ich kierunku leciała czerwona kula ognia. Instynktownie uskoczyli i rozpierzchli się w różnych kierunkach, pole wybuchu nie należało do dużych, a hałas był prawie zerowy. Gdyby atak obejmowała większy obszar Hikaru i Seiru zostaliby podpieczenie jak kiełbaski, ponieważ znajdowali się oni bardzo blisko granicy wybuchu. Teraz zauważali kolejnego wysokiego humanoida, który wybiegł za drzewa, a z jego paszczy jeszcze wydobywały się resztki ognia. Na masce miał dwójkę i wyglądał identycznie jak przeciwnik, którego pokonali chwilę temu. Szarżował on na szlachcica z rodu Ukitake, który był najbliżej niego.

Akcja znów nabierała tempa. Najpierw niespodziewany wybuch, a zaraz potem, zanim jeszcze zdołał się dobrze otrząsnąć, wielki Pusty szarżujący prosto na niego. Niefortunnie - Hikaru zdecydowanie nie czuł się jak ktoś, kto byłby w stanie odeprzeć takie natarcie. Nie był dość silny, dość dobrze wyszkolony... Ale taka okazja może się nie powtórzyć. Jeśli Pusty skupi swój atak na nim dawało to szanse drużynie na to, by mogli go osaczyć.
Stanął pewniej na nogach unosząc ostrze przed siebie pod odpowiednim kątem. Skupił pełnie swojej uwagi na ruchach Pustego, gotów ich unikać, czy zbijać, zależnie od potrzeb. Wyczuć przeciwnika i uprzedzić jego ruchy. Nie dać się zranić, a dać jak najwięcej okazji do zranienia przeciwnika. To był jego plan. (Full def)

Po tym jak odskoczyłem i zobaczyłem jak prosto na Hikaru biegnie kolejne monstrum z numerem dwa postanowiłem szybko przemieścić się znów za jego plecy wiedząc teraz jak twarda jest jego skóra postanowiłem włożyć więcej siły w pojedyncze cięcie jednym mieczem ale także spróbować ciąć tak żeby przeciąć jego ścięgna Achillesa lub chociaż je nadwyrężyć tak żeby jeszcze bardziej go spowolnić lub całkowicie uniemożliwić mu ruch w końcu jeśli nie będzie mógł wyprowadzić uderzenia całym ciałem i mieć dobrego oparcia o podłoże nie będzie mógł wykonać aż tak silnych ciosów jak normalnie. Dodatkowo nie ważne czy uda mi się czy nie byłem cały czas przygotowany żeby w wypadku jeśli będzie próbował się odmachnąć to odskoczyć. W końcu wnioskując po ostatniej walce nie jest zbyt inteligentny i walczy instynktownie, zaatakuje tą osobę która jest najłatwiejszym celem lub sprawia największe zagrożenie. A więc w pierwszej kolejności postanowiłem znów ograniczyć jego ruchy a pozwolić zadać dewastujące uderzenia Seiru.

Kolejny duży potwór ale o dziwo tym razem nie skupił się na nim, Seiru zdawał sobie sprawę z faktu że czas się im już kończy więc musieli działać szybko, Hikaru skupił na sobie jego uwagę a Ninten ustawił się tak żeby zapewnić mu dogodny atak, tym razem nie mógł zmarnować tej okazji.
Napiął wszystkie mięśnie swojego ciała nasączając je ponownie Reiatsu [+6pk Siła] a następnie pokrył swoje ostrze całą duchową energią jaką mógł zgromadzić w tej chwili wlewając tam każdą cząstkę swojego ciała [20pk rei w atak], odczekał na odpowiedni moment po czym wyskoczył napierając całym swym ciężarem i zgromadzoną energią celując bezpośrednio w maskę pustego [Reckless atak] tak aby ostrze dosięgło i zadało jak najbardziej druzgoczące rany.

Hikaru nie zamierzał ryzykować, zmierzył przeciwnika wzrokiem, wziął poprawkę na jego gabaryty i szybkość. Wyczekiwał odpowiedniego momentu na unik, w tym czasie Niten spróbował przyciąć ścięgna Achillesa i zniweczyć cały misterny plan pana pustego. Wziął zamach jednym mieczem i trafił w wybrane miejsce, miecz przejechał po twardych mięśniach i zrobił na skórze niewiele nacięcie. Gdyby była to, mata tatami zostałby idealnie przecięta, ale tkanki mięśniowe pustego i jego energii duchowa tworzył twardą barierę do zarysowania dla Okamibarego. Pusty machnął po ramieniem, tak jak ludzie próbują trafić latającego przy nich komara. Blondyn po prostu pochylił głowę i doskoczył od zagrożenia. Teraz przyszła kolej na unik Hikaru, który przełknął nerwowo ślinę i w ostatniej chwili odskoczył w bok. Poczuł na twarzy pęd powietrza wywołany przez bieg pustego. Stwór chwycił się podłoża, aby wyhamować i obrócić się, jego paluchy ryły ziemie jak stado dzików. W tym momencie na pustego ruszył Seriu, który włożył w swojej ostrze maksymalną ilość energii duchowej, zrobił zamach znad głowy i wycelował w porcelanową maskę stwora. Pusty instynktownie zasłonił się wolny ramieniem i atak rukończyka wbił się głęboko w  przedramię. Ryknął przeraźliwie, a jego żółte ślepia zapłonęły nienawiścią.  Otworzył paszcze, a grupa studentów ujrzała, jak narasta w niej wielki buchający płomień.


Seiru -26 PR

Udało im się ciężko zranić Pustego ale to nie wystarczyło do pokonania potwora.
- Rozproszyć się!
Zakrzyknął białowłosy kiedy tylko dostrzegł atak, do którego szykował się ich przeciwnik. Wiedział, że jeśli pozostaną w jednym miejscu będą zbyt łatwym celem, natomiast kiedy się rozdzielą w najgorszym wypadku oberwie tylko jeden.
Sam zwiększył swoją szybkość (+5 szybkość) i pobiegł w bok, chcąc okrążyć stwora od prawej flanki. Jeśli stwór wystrzeli ogień w kogoś innego, wykorzysta okazje do zaatakowania. Jeśli zaś wybierze właśnie jego, skupi swoje wysiłki wyłącznie na tym, by uniknąć wybuchu.

Akcja zaczynała nabierać tempa, Hikaru już miał wykrzyczeć komendę, kiedy na dużego pustego coś spadło i wbiło go w ziemie. Nie wiedzieli co to było, ale wzniosło w powietrze kłęby kurzu, gdy tumany kurzu opadły ujrzeli wielkiego Lygrysa z zerem na masce. Nim zdążyli jakkolwiek zareagować, pusty wykonał swój przeraźliwy ryk. Dźwięk był niski i wprawił każdą komórkę ich ciała w drżenie. Wielki kotowaty podszedł bliżej trójki uczniów i zaczął ostentacyjnie kłapać paszczą. Wzbudziło to niepokój w całej trójce, nie mogli użyć flary, żeby się podać. Stres narastał, aż w końcu przed nimi pojawił się shinigami, który odwołał pustego, który ruszył dalej las. Mężczyzna wyciągnął z kieszeni małe urządzenie i błysną nim w oczy uczniom. Teraz odzyskali władzę nad swoim kończynami.
-No niestety, wasze uczestnictwo dobiegło końca, chodźcie za mną.- Bóg śmierci wyprowadził uczestników z pola konkursu.


Niten +1 Szybkość, +1 Zręczność, +1 wytrzymałość, +1 Reiatsu, +2 punkty wolne

Seriyu +1 Szybkość, +1 Siła, +1 wytrzymałość, +1 Reiatsu, +2 punkty wolne

Hikaru +1 Szybkość, +1 Zręczność, +1 Reiatsu +1 Psychika, +2 punkty wolne, +2 punkty wolne jako nagroda za pisanie od prowadzącego.

Event przerwany przez brak aktywności dwóch uczestników.