Żywoty Vespy (filler)

Vespaux uaktywnił swój Reiar i zaczął analizować. Informacji było dużo, bo i trochę tych osób biegało po terenie pałacu. Większość z nich dysponowała mikrymi ilościami Reiatsu, ot zwykłe dusze. Było, jednak kilku obdarzonych potężniejszą energią. Wciąż nie były to osoby, które byłyby w stanie w pojedynku zagrozić Adjuchasowi, ale gdyby rzucili się Andreu w kilku naraz? Kto wie, kto wie. Wtedy mogłoby się zrobić interesująco. Reprezentantem tej drugiej grupy był jegomość stojący na balkonie. Szerszeń postanowił zaryzykować wykrycie i obniżył poziom lotu. Z tej wysokości nie był w stanie dostrzec zbyt wielu szczegółów, ale wystarczająco, aby stwierdzić, że z pewnością nie był to Dżin. Choć był to mężczyzna to wyraźnie był wyższy i szczuplejszy. Po tym rozpoznaniu Pusty z powrotem wzbił się na bardziej pokaźną wysokość . Dopisało mu szczęście, nikt nie spojrzał w górę w nieodpowiednim momencie w efekcie czego ludzie na dole wciąż nie wiedzieli, że Andreu lata nad nimi zastanawiając się co by tu zrobić z tym fantem.

Owad czuł się kompletnie zbity z tropu. Co tu się działo? Czy ci ludzie pracowali dla Dżina? Gdyby mógł liczyć na usługi grupy równie silnych wojowników nie żebrał by o pomoc u Hollow. Nie mając innych pomysłów tak jak miał zamiar przeleciał jakieś trzydzieści metrów od budynku. Po wylądowaniu usiłuje zbliżyć się z powrotem do rezydencji dostatecznie blisko, by móc podsłuchać co się dzieje bez bycia zauważonym. Zbliża się przeskakując przez korony drzew dostatecznie rozłożyste by go ukryć.

Vespaux niezauważony odleciał kawałek dalej i wylądował. Następnie zdecydował się przemierzać las do palisady przez korony drzew. To okazał się być nienajlepszy pomysł. Choć noc była jaśniejsza niż poprzednia to korony drzew zasłaniały dopływ światła w efekcie czego samo skakanie z gałęzi na gałąź było dość niebezpieczne. Krótko mówiąc groziło upadkiem z wysokości, który co prawda z pewnością Adjuchasowi krzywdy, by nie zrobił, ale nie był za bardzo w stylu ninja. Tego udało się uniknąć, ale przede wszystkim w wyniku niezwykłej zręczności Szerszenia. Nawet ona, jednak nie pomogła w kwestii hałasu jaki wytwarzał przy skokach. Był on duży i ciężki, a przynajmniej jak na użytkownika gałęzi. To sprawiało, że skacząc z jednej na drugą poruszał liście, kiwał całymi grubymi gałęziami, a te cieńsze łamał, zdarzało się nawet, że co młodsze drzewo nieco się przechyliło pod wpływem jego rozpędzonego ciała. Czy znajdujący się po drugiej strony palisady ludzie to słyszeli? Albo czy uznali, że to jakaś zwierzyna? Ciężko powiedzieć, bo gdy już znalazł się blisko to nie słyszał gwarnego przemieszczania się, które widział z góry. Teraz panowała pełna napięcia cisza.

Na czym teraz polegał problem? Czy strażnicy go usłyszeli? Owad używa reiaru próbując wykryć czy ktoś znajdował się w jego pobliżu. Jeśli nikogo nie wyczuje usiłuje sprawdzić teren przed siedzibą rzezimieszka. Przekonawszy się, jak ma nadzieję nie za późno, jak wiele robił hałasu skacząc po drzewach, złazi z niego i usiłuje zakraść się na skraj lasu skąd obserwował rezydencje Dżina gdy po raz pierwszy do niej trafił.

Vespaux użył swojego Reiaru w poszukiwaniu informacji. Musiał się naprawdę skupić, bo nie miał naturalnego talentu do wyczuwania energii, jak również nie ułatwiały tego cele. Część z ludzi znajdujących się za palisadą miała śladowe ilości Reiatsu. Niemniej czegoś tam się dowiedział. Mianowicie niektóre punkty bardziej odległe były w ruchu, z kolei te bliżej ewidentnie zastygły. Szerszeń zlazł z drzewa po czym okazało się, że ruszenie na skraj lasu będzie problematyczne, a to dlatego, że już do takiego miejsca dotarł. Był naprawdę blisko domu, w efekcie czego usłyszał rozmowę dwóch gości, którzy pilnowali bramy. Jeden z nich był wyraźnie zaniepokojony.
- Kurwa, słyszałeś to? Może to ta bestyja co to opowiadali albo wiedźma co baby gadają... Że też psia mać akurat dzisiaj musieliśmy tu wparować... - Drugi był bardziej wyluzowany i racjonalizował:
- Dajże spokój do cholery. Toć to pewnie jakiś zwierz był albo coś, a Ty już robisz w gacie. Cykor. - Po czym na pokrzepienie szturchnął go w ramię. Jeśli zaś chodzi o dotarcie do miejsca, z którego poprzednio zasadzał się na Dżina to byłoby to kłopotliwe. Problem wynikał z tego, że wówczas Andreu przyleciał tu dosłownie z odwrotnej strony, także musiałby posiadłość obejść w koło. No, ale nie ma tego złego co, by na dobre nie wyszło. Ten pierwszy strażnik zdaje się, że się uspokoił, a i energie za palisadą znowu się ruszyły. Co więcej miał tu dobry widok na to co się działo. Nagle poczuł jeszcze jedną energię. Znacznie silniejszą od tych, które były w środku. Do tego była dziwnie niestała, jednocześnie pełna harmonii i burzliwości. W pewien sposób przypominała mu to co poczuł od Pani Lasu, choć w mniejszej skali.

Owad wstrzymał oddech gdy wyczul znajomą energie. Czyżby to była driada? Szerszeń usiłuje zakraść się do miejsca w którym wyczuwa reiatsu. Ma nadzieje, że jeśli to faktycznie ona, nie ucieknie lub nie zacznie krzyczeć na jego widok. Istota jest wyraźnie potężna, więc powinna zachować zimną krew na widok przeciętnego Adjuchasa zwłaszcza że grupa która znajduje się na terenie rezydencji stanowi dla niej większe zagrożenie. -Przysyła mnie twoja pani.- szepnął do domniemanej driady jeśli ją znalazł.

Vespaux ruszył do poniekąd dziwnie znajomej energii. Ta poruszała się szybko, więc musiał zagęścić ruchy, szczególnie że nadciągała od innej strony lasu, także musiał poruszać się na około. W rezultacie jego skradanie przestało być ostrożne, a i tak zdążył ledwie przed ostatnimi drzewami. Faktycznie mogła to być Driada, bo istota przypominała dziwne połączenie dorosłej kobiety oraz Pani Lasu. Była wysoka, szczupła, a jej intymne miejsca zasłaniane były przez coś na kształt liści, które wydawały się wyrastać z jej ciała. Biegła na boso, a jej skóra choć nie była korą, to ją mocno przypominała. Jej oczy nie miały kształt żołędzi, ale były w kolorze brązu tak przypominającego Szerszeniowi te dziewczynki, która wyszła z drzewa, że nie sposób było nie znaleźć nawiązania. Włosy wprawdzie nie składały się z mchu, ale były intensywnie zielone oraz było w nich liści... Albo wyrastały z nich liście, ciężko powiedzieć. Szczególnie, że istota ta nie zaszczyciła Adjuchasa nawet zatrzymaniem się. Pomimo tego Hollow odniósł wrażenie, że gdyby przyszło im walczyć to mógłby wygrać, choć walka pewnie byłaby zażarta. To mogło być, jednak mylące ze względu na niestabilność Reiatsu kobiety. W kwestii ich kontaktu ta zwolniła tylko nieco, spojrzała na niego i rzuciła:
- Nie mam czasu na zwłokę. Siewca Harmonii jest zagrożony. - Cokolwiek to miało znaczyć. Po czym znowu przyspieszyła. Nim Andreu zdążył ją zatrzymać ta wyszła poza granice lasu. Strażnicy byli wyraźnie zaskoczeni, szczególnie że z jej dłoni wyrosła dzida, którą ta cisnęła z morderczą precyzją. Ten bardziej spokojny strażnik został przeszyty na wysokości klatki piersiowej. Drugi zakrzyczał i próbował uciekać. Nie zdążył. Ta dopadła do niego gdy otwierał bramę, przyłożyła dłoń do jego pleców, a ten zawył z bólu. Chwilę potem oczom Vespauxa ukazał się powód tego cierpienia. Z przodu jego ciała wyrastały chaotycznie drewniane konary, które poprzebijały jego ciało na wylot. Znajdujący się na terenie pałacu zdali sobie już na pewno sprawę z obecności kobiety. Szykowała się walka.

Sytuacja zdawała się coraz bardziej zagmatwana. Kim była istota? Z tego co mówiła Kami wynikało, że ma tylko dwóch strażników. Kenta chyba nie zmieniał płci po transformacji? Z drugiej strony, wiedźma nie wspomniała, że driadzie grozi niebezpieczeństwo, jedynie kazała mu ją znaleźć. Tak czy inaczej dziewczyna była z nią powiązana. Nawet jeśli miał szansę pokonać nimfę, Pani Lasu by go ukarała. Poza tym ci tutaj nawet jeśli pracowali dla Dżina, nie mieli pojęcia o ich przymierzu i zaatakowali by także go. Lepiej więc stanąć po jej stronie. Szerszeń już wcześniej był w końcu zabić rozbójnika przed dotrzymaniem swojej umowy. Owad pożera ciała ofiar nimfy po czym rusza za nią poza bramę.

Dziwna istota nie zamierzała zwalniać ani tym razem czekać, aż Szerszeń pożre dwóch, dorosłych mężczyzn. W efekcie ta zaraz otworzyła bramę i zniknęła za nią. Co do posiłku to Ci byli dość paskudni. Mieli niewiele energii, ale w porównaniu do bezdomnego śmierdzieli jedynie potem, także już był progres. Zjedzenie ich pozwoliło, jednak tymczasowo i częściowo ukoić głód, który męczył Vespauxa, więc ten w nieco lepszym nastrojem mógł ruszyć do środka już za drewnianą kobietą. Okazało się, że ta nieźle wykorzystała efekt zaskoczenia i powaliła dwóch kolejnych ludzi samemu nie ponosząc ran. Tutaj, jednak robiły się schody, bo jej przeciwnicy pokazali, że są zaprawionymi w boju wojakami, którzy z walki żyli pewnie od lat. Dość szybko się zorganizowali, przegrupowali i uzbroili. W efekcie czego zwartą grupą stali i oczekiwali na kolejny ruch agresorki. Ta przystanęła na moment jakby rozważała dalsze swoje ruchy, w efekcie czego doszło do chwili przestoju przepełnionego martwą ciszą.

Nie mając czasu na skonsumowanie poległych, owad postanowił wreszcie dołączyć do walki, robiąc to w jak najbardziej widowiskowym stylu. Wzlatuje w powietrze po czym przygotowuje się do wystrzału Cero. Nawet jeśli nie zabije ich wszystkich, przynajmniej część ucieknie w panice, a reszta skupi się bardziej na powstrzymaniu go niż na nimfie. Stara się trafić w najsilniejszego z nich, licząc że nawet jeśli da radę skontrować lub uniknąć jego ataku, istota wykorzysta jego dekoncentrację by zabić go lub chociaż poważnie zranić.

Vespaux postanowił zacząć z wysokiego "C". Wybił się w górę czym sprawił, że szybko został wykryty.
- KURWA PUSTY! - Ryknął, któryś z uzbrojonego tłumu. Widać zamaskowani zabójcy nie byli pierwszyzną. Gdy zaczął koncentrować energię do Cero ich odwaga zniknęła. Nie zważając na dziwną kobietę zgrupowani ze sobą bojownicy rozpierzchli się we wszystkie strony. Za późno. Promień energii wystrzelił z górę w stronę ziemi wywołując bardzo silną eksplozję. Wskutek rozproszenia tylko trzech czy czterech miało szczęście zginąć na miejscu. Czemu szczęście? Bo większość z reszty spotkał okrutniejszy los. Odrzuceni przez siłę wybuchu byli dotkliwie poparzeni wyjąc z bólu, część straciła przynajmniej jedną rękę lub nogę. Tylko dwóch było dalej zdolnych do walki, a tych wykończyła istota z lasu wykorzystując szok wywołany wybuchem Cero. Energia uderzyła nie tylko w ludzi, ale również w dom, któremu zerwało niemal całą boczną ścianę, najbliższą atakowi. W zamian za to Andreu poczuł silny odpływ energii (będę tu posługiwał się opisowymi określeniami energii, co by się nie bawić w dodatkowe paski), Cero posiadało ogromną siłę destrukcji, jednak okupione było znaczną ilością Reiatsu koniecznego do użycia. Jeśli Szerszeń sądził, że w zamian za to spotka go wdzięczność to się zdziwił. Kobieta pokazała palcem na skroń i powiedziała beznamiętnie.
- Głupi! Mogłeś tym zranić Zwiastuna Równowagi. - Po chwili z budynku wyszedł również Dżin. Trzymał w ręce sztylet, a sam był umorusany jakby ostatnie godziny spędził w jakimś brudnym, zakurzonym miejscu.
- Kurwa mać! Ćwierć posiadłości rozjebane! - Kobieta skupiła się na mniej materialnych kwestiach.
- Zwiastunie, rada jestem, że przybyłam na czas i nie spotkała Cię żadna krzywda. - Przy tym ukłoniła się głęboko.

Dżin jest Zwiastunem Równowagi? Dlaczego Kami chciała go uratować skoro Kenta zabijał jego ludzi? Mężczyzna nawet nie sprawiał wrażenie szczególnie religijnego. -Może mi ktoś wytłumaczyć o co tu do ch**ery chodzi?-zapytał w międzyczasie uzupełnia nadwątlone wskutek wystrzału reiatsu pożerając zabitych i poranionych przez jego atak.

Większość trupów pochodziła od osób niecieszących się pokaźnymi zasobami Reiatsu, a zdaje się, że Szerszeń miał na tyle pecha, że Cero dosłownie zmiotło na popiół jednego z tych silniejszych. W efekcie czego posiłek odnowił jedynie połowę kosztu ataku. Plus był taki, że całkiem się nasycił, więc przez jakiś czas głód nie będzie stanowił problemu. Gdy odezwał się dziwna kobieta przypomniała sobie o jego obecności. Stanęła między Vespaux a Dżinem w bojowej pozycji.
- W tej duszy nie znajdziesz strawy potępieńcu, odejdź precz! - Zawołała gotowa bronić swym ciałem mężczyzny. Tutaj, jednak do działania przeszedł sam broniony i wywiązał się dość osobliwy dialog:
- Emmm kochana, nie musisz tego robić. Ten Pusty pomaga mi w realizacji mojej eee... Misji.
- Nie stanowi zagrożenia?
- Nie stanowi. Może wejdziesz do środka, odpoczniesz. W końcu za Tobą walka...
- Wiesz, że nad pomieszczenia z martwych drzew po wielokroć bardziej cenię chlupot strumyka. Skoro jesteś bezpieczny Zwiastunie to tam się udam. Rad byłabym, abyśmy się dziś spotkali, czas dopełnić proroctwo. - Powiedziała, po czym odeszła. Przy niej Dżin wypowiedział się zupełnie inaczej, jakby potulnie, czule. Wyraźnie, jednak odetchnął gdy ta zniknęła za palisadą. Porzucił także ton sprzed chwili i wrócił do chłodnego, rzeczowego sposobu wypowiedzi.
- A co chcesz wiedzieć? - Zapytał z wyrazem zażenowania na twarzy. - I co ważniejsze: Czego się dowiedziałeś? Bestia nie żyje? A może w ogóle nie istnieje? - Dodał kolejne pytania.

Z każdą chwilą owad miał coraz więcej pytań. -Na początek, kim była ta chołota i skąd znasz tą... nimfę? Jeśli chodzi o twoje, tak bestia istnieje. Ten las jest kryjówką jakiejś wiedźmy, która twierdzi że jest Kami. Wilkołak który wyrżnął twoich ludzi słucha jej rozkazów. Powiedziała mi że zwolni go z jego obowiązków jeśli znajdę jej driadę. Myślałem, że to twoja znajoma. Ich reiatsu jest podobne.

- Konkurencja. Zdaje się, że mam wśród ludzi kreta, ale tym zajmę się sam. - Odpowiedział, a w jego oku Vespaux dostrzegł pewien zimny błysk okrucieństwa. Był on, jednak bardzo krótkotrwały. Nim odpowiedział na pytanie to usiadł, nabił fajkę i ją zapalił. Dopiero potem kontynuował - Cóż... To dziwna historia. To było jakiś czas temu. Polowałem sobie w lesie na dziki, głupi za bardzo oddaliłem się od reszty naszej grupy, uznałem że debile płoszą zwierzynę. No i się znalazła zwierzyna. Kawał wieprza wparował się we mnie, bo nie trafiłem w niego z dystansu. Ładnie mu odpłaciłem, kozik prosto w łeb. Wielka to była sztuka, pokierszował mi bebechy. Próbowałem krzyczeć, iść, tamować krew, ale byłem coraz słabszy, a pomoc nie nadchodziła. W końcu zemdlałem, byłem pewien, że to mój koniec, ale ku własnemu zaskoczeni się obudziłem. Wtedy zobaczyłem ją właśnie, uratowała mi tyłek jakimiś naturalnymi sztuczkami. Gdy zapytałem czemu mnie uratowała to stwierdziła, że ma sny, w których ma dziecko z zwykłym człowiekiem, a to dziecko zmienia świat przywracając mu ład i harmonię. Podobno to ja byłem tym gościem. Nie zamierzałem się z nią kłócić, chciałem przeżyć, myślałem że odzyskam siły i dam dyla. No, ale tak łatwo nie wyszło. Postanowiła opuścić las, czego chyba się wstydzi, ale zamierzała być z "Zwiastunem Harmonii", w sensie ze mną. A że okazała się użyteczna... Ona sama robi robotę, której cały oddział chłopa, by nie podołał. Z tym, że chyba stałem się trochę zakładnikiem tej sytuacji. Cholera wie co ona zrobi gdy okaże się, że nie jestem żadnym zwiastunem. Ot cała historia. - Opowiedział ze sporą szczegółowością. Zainteresowały go natomiast informacje, które przyniósł Pusty.
- To faktycznie może być ona. Ma w sobie coś eee... Pierwotnie naturalnego. Ale zaraz, zaraz. Jak ten wilkołak przestanie się słuchać to może robić jeszcze większy dym. Poza tym skąd pewność, że ta wiedźma nie załatwi sobie kolejnej potwory? Poza tym przekonanie jej, żeby mnie opuściła też nie będzie łatwe, masz na to jakiś pomysł? - Zapytał wyraźnie się wahając. W ostatnim zdaniu wskazał fajką na kierunek, w którym ruszyła dziwna kobieta.

Poznawszy naturę znajomości Dżina z istotą, owad pokręcił głową z politowaniem. -Wilkołak jest potępioną duszą która osobiście się jej naraziła. Pokutuje za swoje grzechy, zmieniając się w nocy w potwora który morduje mu podobnych sku**ieli. Nie zaatakował twoich ludzi dla tego że pracowali dla ciebie. Kami nie traktuje ciebie jako zagrożenia dla puszczy. Gościu którego przeklęła, woli umrzeć niż wypełniać jej wolę. Co do twojej umowy z nimfą obawiam się że sam musisz coś wymyślić. Ja zgodziłem się tylko pozbyć przeklętego. Głębiej już w to bagno nie wejdę. Następnie odlatuje w poszukiwaniu driady.

Dżin patrzył na Pustego wyraźnie skonfundowany gdy ten wyjaśniał mu co się właściwie stało, czym była Bestia i tak dalej. Mężczyzna podrapał się po głowie z miną jakby się zastanawiał czy to wszystko to nie jest jakiś powalony żart.
- Ale pojebana sytuacja. - Zauważył dość bezpośrednio. - Niby słyszałem, że baby gadają o jakiejś wiedźmie z lasu, ale wszyscy traktowaliśmy to jako bujdy albo opowiastki dla dzieci. - Wyjaśnił swoje zaskoczenie. Dalsza część wypowiedzi zmartwiła go bardziej.
- Ale jak ja mam coś wymyślić jak jej tu nawet nie ma? - Zapytał unosząc do góry brew. Tymczasem Vespaux nie zamierzał z nim dyskutować. Po prostu sobie odfrunął co nie spotkało się z przychylną reakcją zleceniodawcy. - Ej kurwa czekaj! - Po czym pobiegł za Pustym... Przynajmniej przez jakiś czas. Adjuchas był dużo szybszy, więc prędko zdystansował gościa z brzuszkiem. Z łatwością Szerszeniowi udało się odnaleźć kobietę. Znał kierunek, w którym pobiegła, a do tego ta nie oddaliła się zanadto. Tylko trochę wbiegła w las i choć dostrzeżenie jej przy pomocy oczu byłoby trudne, to jej Reiatsu było tak charakterystyczne, że Andreu szybko odkrył miejsce położenia. No i vice versa.
- Nie szukam w Tobie wroga potępiona duszo, ale jeśli mnie zaatakujesz nie zawaham się zakończyć Twe cierpienia. - Usłyszał jej głos, z którejś z gałęzi umieszczonych w liściastych koronach drzew.

Owad żałował, że ostatecznie zrezygnował z zabicia Dżina. Wygląda na to, że błędnie założył, że nagły atak na niego byłby zbyt ryzykowny. Mniejsza o niego, posiłek ze starego krętacza nie jest warty siedzenia tutaj dłużej niż to konieczne. Miał tylko nadzieje, że chociaż nie przeszkodzi mu w odprowadzeniu nimfy do jej pani. Nie chce i nie mogę z tobą walczyć. Jak wspomniałem gdy się poznaliśmy przysyła mnie twoja pani. A przynajmniej wydaje mi się że nią jest. Widzisz spotkałem w tym lesie Kami, które kazała mi odnaleźć driadę na jej usługach. Założyłem że to ty ponieważ wasze sygnatury reiatsu są podobne. Miałem rację?

Vespaux nie starał się znaleźć dokładnego miejsca położenia dziwnej kobiety. Widać uznał, że skoro da radę się z nią z tej pozycji komunikować, to nie ma co poszukiwać większej ilości szczegółów. Zamiast tego wszedł w dialog. Wyglądało, jednak na to, że to on będzie tą stroną, która się bardziej stara. Po tym gdy zadał swoje pytanie nastąpiła długa chwila ciszy. Trudno mu było orzec z czego wynika, szczególnie że tej istoty nie wiedział. W końcu, jednak padła odpowiedź, której chyba się Andreu nie spodziewał.
- Nie Twoja sprawa. - Pusty wyczuł w tym głosie dziwną mieszankę emocji. Od irytacji, przez nieudaną próbę zakrycia zabarwienia uczuciowego, aż po drobną nutkę wstydu. - Jeżeli nie potrafisz zapanować nad swoim nosem i nie wtykać go w cudze sprawy, to lepiej go utnij. Lepiej na tym wyjdziesz. - Dodała z już bardzo ludzką złośliwością.

Wygląda na to że Vespaux przyjaciół tu raczej nie znajdzie. Same w tym regionie cwaniaki albo gbury. -To jest moja sprawa. Dałem słowo, że cię znajdę. Dlaczego nie chcesz do niej wrócić? Czy dopełnienie tego całego proroctwa o którym słyszałem nie jest jej rozkazem? Nie zdajesz sobie sprawy, że ten którego nazywasz Siewcą Harmonii nie jest tym za kogo się podaje?

Dziwna kobieta tym razem odpowiedziała dość szybko i zdecydowanie.
- To już Twój problem. Nie mój. - Ucięła z miejsca temat. - Czyżbym niewyraźnie dała Ci do zrozumienia, że nie mam ochoty z Tobą rozmawiać? Uhh te dusze niezależnie od potępienia równie napastliwe. - Dodała, a Vespaux odniósł wrażenia, że druga część wypowiedzi była wypowiedziana przez nią bardziej do samej siebie, niż do Pustego. Interesującym było jak ta istota łączyła cechy zupełnie ludzkie, z jednocześnie zupełnie ludziom niepodobnymi. Przy tym Andreu odniósł wrażenie, że ma to wpływ na jej energię. Gdy ta oddawała się emocjom to jej Reiatsu traciło na harmonii, a stawało się znacznie bardziej przypominać energię zwykłej, choć bardzo silnej duszy. Pikanterii całej sytuacji dodało to, że wreszcie doganiał ich Dżin, który zziajanym tonem wykrzykiwał.
- Kochana! Nic Ci nie jest!? - Czyżby, jednak naprawdę żywił do niej jakieś uczucie poza zimną kalkulacją? A może to tylko maska starego łgarza? Jeśli to drugie to kobieta wyraźnie się nabrała, bo po chwili zeskoczyła ze swojej kryjówki i pojawiła się między drzewami. - Nic. Dziękuje za troskę Zwiastunie. Nie oceniam Twej drogi do wypełnienia proroctwa, ale proszę o to, abyś swych sojuszników trzymał z dala ode mnie, o ile nie wymaga tego konieczność. - Powiedziała to głosem bardzo łagodnym i przyjaznym, ale jednak dało się odczuć nutkę karcenia mężczyzny.

Jakby sytuacja nie była wystarczająco skomplikowana, Dżin dołączył do nich. Czy nimfa zdawała sobie sprawę, że ją oszukiwał i nie obchodziło jej to? Czy oni się kochali? Z wzajemnością? Duszożernemu potworowi który przysiągł celibat trudno było to właściwie ocenić. -Nie możesz do niej wrócić chociaż dla niego? Gdybym dotrzymał swojej umowy pomogłoby mu to. Jestem w tym bagnie ponieważ twój kolega po fachu morduje jego ludzi.

- Na dary matki natury! - Zawołała dziwna istota, co chyba w jej języku było jakiegoś rodzaju przekleństwem, bo ta ewidentnie się uniosła. Zdaje się, że pod wpływem wypowiedzi Vespauxa jej jakby ludzka strona zyskiwała znaczną przewagę wytwarzając emocje, które były zwykłym Rukończykom tak powszechne, w tym wypadku irytacje. - Nie mam cierpliwości do istot tak tępych, żeby nie rozumieć prostego przekazu. - Rzuciła w eter, acz oczywistym było, w którą stronę kierowała te epitety. A raczej w czyją. Wyglądało na to, że jej frustracja tym, że Adjuchas jest tak namolny w rozmowie sprawiła, że nawet nie zwracała uwagi na konkretny przekaz jego wypowiedzi. Dżin tymczasem działał w nieco inny sposób odwołując się do prośby kobiety.
- No właśnie w tym rzecz, że tym razem to konieczne. W lesie czai się straszna potwora, wręcz przeklęta. Nie chciałem Cię wiązać z tą sprawą, bo wiem jak dzieła natury, nawet te splugawione klątwą są bliskie Twemu sercu, więc nająłem tego tutaj. On niestety nie umie sobie z tym poradzić samemu dlatego potrzebuje Twojej pomocy. Potwora jest zbyt silna i przebiegła. Z takim monstrum w okolicy stan harmonii między naturą a ludzkością nie będzie mógł zostać osiągnięty. - Opowiedział przywódca bandy, a kobieta tym razem słuchała uważnie, wręcz spijała wszystkie słowa z jego ust. Miała wówczas ciepły wyraz twarzy, który jednak zniknął gdy ta przestała słuchać i głowę zwróciła w stronę Andreu. Zdaje się, że coś jej tu nie do końca pasowało, bo spytała.
- To prawda?

Nie dość że Dżin łgał, nie był w tym nawet dobry. Słyszał przecież, jak nazwał Kentę jej kolegą po fachu. Nie wie co to oznacza? Zakłada, że ona nie wie i liczy na to że nie zauważy że kłóci się to z tym jak go przedstawia. Owad nie miał zamiaru potwierdzać jego kłamstw, bał się jednak, że jeśli wytknie to przy nim, rozbójnik spanikuje i spróbuje obrócić nimfę przeciwko niemu. -Powiem ci jak mnie złapiesz.- ma nadzieje że jest dostatecznie rozchwiana emocjonalnie, by przystać na jego wyzwanie. Wzmacniając swoje skrzydła [+20 Szybkość] usiłuje polecieć głębiej w las. Driada jest szybka i zna teren lepiej od niego, biorąc jednak pod uwagę, że wydają się być na podobnym poziomie wnioskuje jednak że powinien być w stanie uciekać przed nią dostatecznie długo, by doprowadzić ją do Kami.

Pusty zdecydował się na iście pokerowe zagranie. Zamiast się użerać z dwójką rozmówców jednocześnie to chciał odciągnąć fortelem dziwną kobietę od Dżina, ponownie korzystając z tego, że ten był z całego trio zdecydowanie najwolniejszy. Pusty mógł się domyślać, że tym ciągłym urywaniem dyskusji w połowie i odlatywaniem gdzieś w końcu wkurzy swojego zleceniodawcę. Chyba była tego blisko, bo ten znowu pokrzykiwał do niego zapytania typu "No co kurwa znowu!?". Vespaux, jednak na to nie zważał i leciał dalej, wołanie miernej duszyczki nie mogło zatrzymać Adjuchasa... Po chwili poczuł coś co już mogło sprawić, że zmieni kierunek, a właściwie coś czego nie poczuł. Wprawdzie w otoczeniu natury Reiatsu kobiety było trudniejsze do wykrycia, jednak w ogóle nie wyczuwał podobnego śladu energii podążającego za nim. Wyglądało na to, że Andreu przeszarżował i istota ta, która od początku wyrażała negatywny doń stosunek, zwyczajnie nie ruszyła się z miejsca ignorując prowokację Pustego.

Uświadomiwszy sobie, że dziewczyna nie podjęła rzuconego jej wyzwania, szerszeń ryknął z irytacji. Pozostaje mu mieć nadzieje, że nimfa nie jest aż tak naiwna, by nie odróżnić kłamstwa od prawdy kiedy usłyszy to drugie. -Dobra, jeśli wolisz usłyszeć niż zobaczyć, darujmy sobie wyścig.- mruknął wróciwszy do pary. -Ale Dżin, ryj na kłódkę!- zwrócił się do mężczyzny- -Jeśli choć trochę ci na niej zależy bądź z nią szczery. Mam dziurę w miejscu serca i to wiem. Prawdą jest, że jego ludzie są mordowani przez potwora na którego mogę być za słaby. Jeśli jeszcze tego nie wiesz "kolega po fachu" oznacza osobę która dzieli z kimś zawód. Określiłem go w ten sposób ponieważ obaj jesteście kim jesteście dzięki twojej pani i wykonujecie jej polecenia, a przynajmniej ona tego od was oczekuje. To rozbójnik którego ukarała klątwą za jego zbrodnie. Z jej powodu zmienia się w istotę która zabija mu podobne szumowiny wbrew jego woli. Problem polega na tym, że twój Siewca Gamonii zatrudnia w dużej mierze tego typu indywidua. Gdyby spotkali się twarzą w twarz, nie zdziwiłbym się, gdyby również padł jego ofiarą. Ów osobnik ma dosyć życia jako przeklęty i jest gotów umrzeć, byleby się uwolnić. Twoja pani zgodziła się zakończyć jego męki, w zamian zażądała jednak bym znalazł ciebie.

Wyglądało na to, że Vespaux źle odczytywał relacje i stosunki osób... A przynajmniej w Rukongai. Nic dziwnego, w końcu był tu pierwszy raz, nie znał specyfiki myślenia tutejszych mieszkańców, szczególnie że trafił na dość osobliwe typy. Los przewrotny zmusił go do powrotu do miejsca jako przegrany, bo fortel mu się zupełnie nie udał. Pusty gdy wrócił zdaje się, że znowu się popisał niezrozumieniem dla relacji między kobietą, a Dżinem. Sądził, bowiem że ta nie sugeruje gdy będzie wobec niego bardzo niemiły. Okazał się to błąd. Ledwie po pierwszym zdaniu został zmuszony do uniku przed lecącą drewnianą dzidą. Musiał przyznać, że był to solidny atak, z trudem przyszło mu umknięcie temu. Reszty wypowiedzi nie dokończył. Z dołu we wściekły sposób bazowało zielonkawe Reiatsu otaczające leśną istotę.
- Jak śmiesz tak odzywać się do Zwiastuna Harmonii Ty straceńcza kreaturo!? Jeśli nie chcesz poznać gniewu lasu to won stąd! - zawołała, a do jej ręki wyrosła kolejna dzida.

Owad przecenił wpływ jaki Dżin miał na istotę. Wątpliwości jakie w niej przed chwilą wzbudził były zbyt słabe. Fakt że znienacka próbował sprowokować ją do pościgu definitywnie nie pomógł. -Kiedy zrozumiesz że on cię oszukuje? To nad nim wisi widmo gniewu lasu! Jeśli choć trochę ci na niej zależy powiedz jej prawdę, Dżin. Okłamując ją tylko powstrzymujesz ją przed wypełnieniem jej przeznaczenia i narażasz się istocie która może zgotować ci los gorszy niż ona może sobie wyobrazić! I nie gwarantuje że ona jest od niego bezpieczna.- próbując przemówić parze do rozsądku, owad wytęża swój reiar. Nie wątpi, że moce driady nie ograniczają się do włóczni. Jeśli wyczuje, że ma zamiar wykorzystać otoczenie przeciwko niemu wzmacnia się reiatsu i wytwarza własny oręż, po czym usiłuje wzbić się ponad drzewa.

[+10 Siła + 10 Szybkość]

Vespaux nie ustawał w swych próbach, choć trzeba powiedzieć, że były one nieco na jedno kopyto. Tym razem na zmianę wypowiadał się do Dżina i do dziwnej kobiety, co wywołało dość chaotyczny efekt. Ostatecznie, jednak skończył i nastała głucha cisza. Czyżby tym razem udało się sprawić, by ta zmieniła zdanie na temat Dżina? Albo może chociaż wzbudzić w niej wątpliwości? Ciężko rzec.
- Mam dziś już szczerze dość istot, które potrafią mówić. - Tu zgromiła spojrzeniem zarówno Pustego, jak i mężczyznę. - Udam się zaznać spokoju, przy okazji sprawdzę cóż to za przeznaczenia i straszne klątwy. Sama. - Powiedziała, po czym odwróciła się na pięcie i ruszyła w głąb puszczy prędko znikającej w jej cieniu. Dżin wydał się być zaskoczony, przejęty, ale również całkiem spokojny. Wyjął fajkę, nabił ją i zapalił tytoń.
- To się narobiło. - Stwierdził dość ogólnie. - Jeśli coś się zmieni i ta przeklęta potwora odejdzie to jakoś się o tym dowiemy? - Zapytał po wypuszczeniu dymu z ust.

-Wracaj do domu. Spróbuje się dowiedzieć, ale na twoim miejscu pomyślałbym o przeprowadzce na wszelki wypadek.- mruknął w stronę Dżina, mając nadzieję że już nigdy więcej nie zobaczy jego kłamliwej gęby. Nie chcąc kusić losu i narażać się na kolejny konflikt z driadą, postanawia oszczędzić jej na chwilę swojego widoku lecąc bezpośrednio do jak zgadywał jej pani. Wznosi się ponad drzewa, po czym leci tam gdzie ostatnio się spotkali.