Dom Rotena

Było sporo osób z twojej szkoły, było dużo napojów, całe szczęście prawie nic z procentami. Dudniła też jakaś chilloutowa muzyka w tle. Omijałeś ludzi dookoła tak żeby ich nie dotknąć szukając samego siebie. Nagle znalazłeś: fałszywy Rotten siedział pomiędzy koleżankami z klasy na kanapie. Gdy Cię zobaczył zamarł, a następnie udawał, że Cię nie ma.

*Nie kupił alkoholu bo chyba mu kasy nie starczyło... Zaraz... Ale czy na to aby nie poszły moje pieniądze... Albo te, które prawdopodobnie rodzice zostawili dla mnie... Przez tego %*&^%$#@ UMRĘ Z GŁODU!* oczywiście największym problemem dla Rotena w tym momencie był brak kasy. Jadł bardzo dużo, więc pieniędzo z portfela zawsze szybko mu ubywało.

*Chyba przejdę na utrzymanie Katriny...* chłopak trochę myślał obserwując zajście ale zdecydował na razie nie wchodzić do ciała, w końcu sam duszą towarzystwa nie był i gdyby tak nagle wszedł do swojego ciała, zmienił diametralnie temat i swoje zachowanie w rozmowie z dziewczynami - na pewno nie byłoby to naturalne.

Oparł się plecami o ścianę i począł obserwować... Nie mógł położyć się spać, bo musiał pilnować, by jego ciało niczego nie wywinęło. Interweniować drastycznie również nie chciał, by nie zszargać swojej opinii.

Dość prędko po zauważeniu cię impreza została skończona, w domu panował bałagan. Zostałeś jedynie ty i twój zastępca:
- Cześć, dawno cię coś nie było więc postanowiłem nieco wprowadzić nieco urozmaicenia...
Jego głos był niepewny, widać było że szykuje wymówkę na poczekaniu.

- Ta. Mam tylko nadzieję, że nie umówiłeś się za mnie na jakieś randki czy inne spotkania... Co? Nie mam zamiaru nigdzie łazić.
Ostrzegł. Czekanie na zakończenie imprezy sprawiło, że zdążył ochłonąć, dzięki czemu teraz już nie miał morderczych zamiarów.
- Została Ci jakaś kasa?
Spytał w tym momencie posyłając mu mordercze spojrzenie i kierując się do lodówki, by sprawdzić jak bardzo pusta jest. Nie liczył na wiele, ale jakieś 20 jajek, 50 dg sera, 2 kilo kiełbasy, mleko i parę innych produktów by się przydało.

Zawartość lodówki była w lepszym stanie niż się spodziewałeś. Było kilka pizz, jajek, jogurtów itd. Widać klasa Rottena zdawała się być dobrze wychowana i nie nadużywała gościnności.
Fałszywy Rotten poddszedł do Ciebie i zapytał:
- jak to nie masz zamiaru nigdzie iść, to co ja będę robić? Nie chce siedzieć cały czas jako pigułka! Masz mi znaleźć drugie ciało, zastępcze!

W sumie to miałoby to zalety, z drugiej strony... jak załatwić drugie ciało?

- Ech...
Roten westchnął i podrapał się po głowie myśląc. *W gruncie rzeczy to jest tylko pigułka, przedmiot, którym posługujemy się my - shinigami, ale z drugiej - zachowuje się jak istota żywa i czuje, nie mogę mu odmówić znalezienia innego ciała. Tylko skąd ja wytrzasnę ciało pozbawione duszy?* od razu jednak zaczął dostrzegać zalety tego, iż pigułka będzie mieć ciało. *Jak tylko będzie miał ciało wtedy od razu zmuszę go do posprzątania tego bałaganu po imprezie. Hahaha!*

- Będę musiał o tym pogadać z Katriną, ale teraz... wracam do ciała i idę spać. Musisz wytrzymać do rana. Wyskakuj.
Zwrócił się do niego i poczekał aż jego ciało opadnie bezwładnie, wtedy wrócił do niego, wstał i poszedł się umyć, wcześniej pigułkę chowając w bezpiecznym miejscu (szufladzie w jego pokoju). Po wykąpaniu się je jeszcze dwa kawałki pizzy, potem myje zęby i idzie spać.

Nazajutrz wstałeś, nie sprzątając zbytnio po wczorajszym party - chciałeś to zostawić swemu zastępcy. Zjadłeś obfite śniadanie, udałeś się do łazienki i udałeś do Katriny. Zabrałeś ze sobą pigułkę - może będzie potrzebna.

Spacerem doszedłeś do jej domu. Gdy zapukałeś i otworzyłeś drzwi zobaczyłeś Kiyoko, tym razem ubraną w krótkie spodenki i top. Akurat jadła coś z półmiska co u Ciebie wywołało lekki głód:
- Yo, co cię tu sprowadza, uczniaku?

Piszemy, w sklepie Katriny.

Roten uśmiechnął się widząc pizzę. *No, Todo całkiem się spisał, nawet spoko z niego gość.* fakt, że był porządek - to drugorzędna sprawa, choć Todo na zrobienie go z pewnością poświęcił więcej czasu niż na wyjęcie pizzy.

Chłopak od razu zaczął zajadać. W planach po grze w kręgle miał pójście do jakiejś knajpy, jednakże ze względu na operę mu to umknęło. Po spożyciu posiłku kieruje się do łazienki, gdzie myje się i szykuje do spania. Potem w swoim pokoju - nim się jeszcze położy sprawdza, czy jego komórka nie pokazuje niczego i wygląda przez okno. Potem kładzie się spać.

Wstałeś późnym ranem, po szybkim załatwieniu spraw w toalecie zszedłeś na dół by zjeść śniadanie, Todo ciągle spał. Zrobiłeś sobie jajka z bułką, do tego sok do picia. Po chwili Obudził się i Todo. Przetarł oczy, usiadł. Włączył tv i zapytał się Ciebie:
- Jak było? Trochę długo jak na partię kręgli...

- Nie udało mi się pójść na kregle. Katrina zobligowała mnie do sprawdzenia pewnego człowieka, który uciekł z psychiatryku, wobec czego zmuszony byłem odwiedzić operę.
Powiedział zakończając tę wypowiedź westchnienem.
- A no i warto by dodać, że pomagam jej w ramach rekompensaty za twoje ciało.
W tym momencie w umyśle Rotena zrodziła się myśl. *On mi pomoże.*
- I dlatego też powinieneś mi pomóc.
Dalej postanowił poczekać na jego reakcję, nim bardziej przybliży mu sytuację.

Todo spojrzał na Ciebie mocno zdziwiony i jakby lekko spanikowany:
- Ja... ale ja nie mam jakiś super mocy, nie strzelam laserami z oczu ani nic takiego! Przynajmniej tak mi się zdaje...

Zdecydowanie był przeciwny narażania się na cokolwiek, widocznie nie należał do tych odważnych osób.

- Nie musisz. W tym zadaniu nie mamy nikogo pokonać czy ochronić - po prostu zebrać informacje na temat pewnego człowieka... Który może okazać się niebezpieczny, ale to wcale nie jest pewne.
*Biorąc pod uwagę, że uciekł z wariatkowa, to z pewnością ma coś powalone we łbie, ale jest tylko człowiekiem, więc co on może? Nic!* pomyślał, choć nie do końca był tego pewien.

Todo się zdziwił, był też wielce oburzony:
- Dlaczego to Ja mam wykonać twoją robotę, co Ty masz zamiar robić? Pewnie sprosisz jakieś laseczki, a mnie ominie cała zabawa. Nie będę robić ci za kogoś komu możesz wydawać rozkazu. Chodzi do szkoły średniej, a się panoszy jak szycha jakaś.

Twój współlokator skrzyżował ręce i pozą przypominał butne dziecko, które miało posprzątać pokój z zabawkami.

- Masz mi pomóc, bo załatwiłem Ci ciało i właśnie w ramach zapłaty za nie to robię.
*Wobec Katriny mam dużo większy dług wdzięczności, więc pomógłbym jej nawet bez tego ciała, ale to ono jest zapłatą. Musi się zgodzić.* myślał Roten i dlatego zaczął przedstawiać mu plan.

- Nie będę się zabiawiał z żadnymi laseczkami... Mamy zdobyć o uciekinierze jak najwięcej informacji, każdy zrobi to na swój sposób... Osobiście ja mam zamiar potwierdzić jego tożsamość. Wiadomo, że był w operze, tam wypatrzyłem parę podejrzanych. Mógłbym jako shinigami go poszukać, ale to miasto choć nie jest wielkie, to znalezienie w nim pojedynczych osób może sprawić spory kłopot... Dlatego też - wcześniej mam zamiar odwiedzić wszystkie zakłady psychiatryczne w pobliżu. Dowiem się czegoś o uciekinierze - dlaczego tam wylądował i w jaki sposób zwiał oraz najważniejsze - poznam jego nazwisko i imię. Kiedy będziemy znać jego tożsamość - twoim zadaniem będzie ustalenie, czy uczęszcza do szkoły lub pracuje, albo gdzie w ogóle mieszka, czyli ustalenie gdzie przebywa lub może się pojawić - jesteś całkiem dobry w kontaktach z ludźmi, więc możesz popytać o niego odpowiednie osoby. W ten sposób będziemy mogli go znaleźć i potwierdzić jego wysoki poziom reiatsu, a obserwując jakiś czas określimy, czy stwarza zagrożenie i zadanie będzie wykonane. Łapiesz?

*W ostateczności możemy też zmobilizować Kiyoko do pracy.* Roten wpadł na genialny pomysł wykorzystania jeszcze jednej osoby w tym zadaniu, ale sam nie chciał się jej narzucać, więc po prostu dodał.
- Jakbyś sobie nie radził, możesz spróbować poprosić Kiyoko o pomoc - w końcu podlega Katrinie, a to dla niej wykonujemy te zadanie. Jeśli wszystko jest dla Ciebie jasne, to możemy ruszać.

Gdyby Todo miał problem ze zrozumieniem czegoś - Roten zwyczajnie objaśnia jeszcze raz, sprzeciwu się nie spodziewa, bo w końcu Todo choć trochę uparty to ostatnio uległ, więc dlaczego miałby teraz tego nie zrobić.

Pod koniec, jeśli wszystko pójdzie zgodnie z jego myślą - przekazuje partnerowi informacje na temat wyglądu podejrzanego i wręcza mu 200 Ryo mówiąc.
- Weź to i pamiętaj, że za informacje trzeba czasem zapłacić.
Sam sobie zostawia marne 36 Ryo. *Jak ja z tego wyżyję? Mam nadzieję, że jak wszystko się uda to Katrina w akcie łaski pożyczy mi trochę forsy.*

Mimo zrzędzenia Todo w końcu ruszył w stronę drzwi:
- pochodzę po mieście, a ty może poszukaj czegoś w internecie. Kto wie, może napisali, że ktoś groźny uciekł z wariatkowa.

Todo wyszedł z domu, nie powiedział ci gdzie dokładnie idzie, właściwie ledwo zdołałeś cokolwiek powiedzieć o nim więc nawet nie wie kogo szukać.

Zostałeś sam w domu, w TV leciał teleturniej. Nagle zadzwoniła komórka. Podniosłeś klapę, o dziwo zamiast numeru wyświetliło się coś w rodzaju radaru, ty byłeś pośrodku, a druga kropka gdzieś na północny zachód od Ciebie, jakieś 500m.

*O. Co to? Muszę to sprawdzić. Internet poczeka...* Roten sięgnął do kieszeni i szybko wyciągnął z niej cukierka duszy, połknął go opuszczając ciało. Zabrał komórkę i szybko znalazł się na podwórku, gdzie wskoczył na najbliższy dom. Skacząc z budynku na budynek przemieszcza się do samego celu wypatrując go czujnie.

Lekko przeskakiwałeś z dachu na dach, zdecydowanie ta forma była ci znacznie bardziej wygodna i dawała większe możliwości. Co chwila sprawdzałeś swoją pozycję na telefonie. W końcu dotarłeś na miejsce - boisko szkolne, na którym nie widziałeś nic podejrzanego...

https://bleach.forumpolish.com/inne-f59/szkoa-t265-1050.htm

Pierwsze co Roten zrobił po powrocie do domu to otworzył lodówkę... Nic niezwykłego, praktycznie zawsze to robi, to już dla niego odruch bezwarunkowy. Sprawdził, czy jest w niej coś, na co ma ochotę - jeśli było, to sprawia, że już tego nie będzie. Potem kładzie się na łóżko i myśli - głównie zastanawia się, czy Korim rzeczywiście przyjdzie do sklepu i czy accretia nie dotrze do niego przedtem. Takie lenistwo nie trwa jednak długo. *Mam siłę, jako shinigami, ale techniki walki - nie, powinienem nadrobić braki.* W związku z tym wstaje. *Jako Roten - uczeń, nie jestem w stanie ćwiczyć dostatecznie długo, bo mięśnie odmawiają mi posłuszeństwa. Jako shinigami... To proste ćwiczenie mogę robić prawie bez końca.* myśli i łyka pigułkę. *Choć na razie znam tylko jeden ruch, to jednak podstawy są najważniejsze.* stwierdza i powoli wyjmuje Hoshinagiego z pochwy, oczywiście nie wyzwala go, bo na zajęciach uczy się walczyć mieczem jednoręcznym, nie takim wielkim, jakim Hoshinagi jest po przemianie. Ustawia się obok swojego łóżka w podstawowej pozycji, którą pokazywał mu Korim i wykonuje szybkie, proste cięcie - jak na zajęciach. Ćwiczenie powtarza mniej więcej 5 razy tyle, co na zajęciach.

W lodówce znalazło się kilka drobnych przekąsek: paszteciki, jakiś jogurt. Szybko to jednak zostało przez ciebie zjedzone. Po parunastu minutach odpoczynku wstałeś żeby wziąć pigułkę. W ciele shinigami czułeś mniejsze zmęczenie, gdyż dotyczyło ono ciała, nie duszy.

Wyjąłeś miecz i zacząłeś nim machać tak jak na ćwiczeniach. Prawdziwa katana miała jednak nieco inny punkt ciężkości, całe szczęście była to zmiana na lepsze jak zauważyłeś.

Po 10 minutach machania mieczem zadzwonił twój służbowy telefon. Podniosłeś go i zobaczyłeś kropkę na radarze - była niepodpisana.

*W sumie dobrze, że jestem już poza ciałem.* stwierdził i schował zanpakutou przerywając ćwiczenie. Otworzył okno, wyskoczył na dwór i ruszył pędem w kierunku, z którego dochodził tajemniczy sygnał, rozglądając się jak zwykle uważnie.

Wyskoczyłeś z okna i zacząłeś skakać po dachach. Kierowało cię ono prosto do centrum miasta gdzie było dużo ludzi. W końcu dotarłeś na miejsce, które wskazywało gdzie jest obiekt. Wylądowałeś na dachu szpitala miejskiego: https://bleach.forumpolish.com/centrum-f57/szpital-miejski-t783.htm

W domu panował porządek, niestety w kuchni zaczęło brakować czegokolwiek do jedzenia, co niepokoiło nieco twoje samopoczucie. Rozłożyłeś się już wygodnie gdy zadzwonił telefon, ale nie był to twój "służbowy", lecz normalny. Był to jeden z twoich kolegów z klasy, który kilka razy już zapraszał cię na wyjście w przeszłości.

Roten odebrał go zastanawiając się, czemu zawdzięcza ten telefon.
- Yo, o co chodzi?
Pyta się naturalnie i czeka na odpowiedź z jego strony.

Głos chłopaka był wesoły i pełen życia:
Cześć Roten, Shizuku z tej strony, może wybrałbyś na pizzę, będzie jeszcze kilka osób z klasy. Co ty na to?

- Pewnie!
Rzekł od razu. Samo spotkanie z ludźmi z klasy nie było kuszące, ale pizza - jak najbardziej. Potem pyta się gdzie dokładnie mają się spotkać oraz o której godzinie i stwierdza, że przyjdzie. Zawsze taka wycieczka jest lepsza niż obijanie się w domu. Po skończeniu rozmowy szykuje się do niej i w zależności od tego, ile ma jeszcze wolnego czasu (o ile cokolwiek ma) - ćwiczy czymś przez ten czas podstawowe cięcia kendo, z którego ma duże zaległości.

Czasu niewiele było na jakiekolwiek ćwiczenia, szybko wyszedłeś z domu, na wszelki wypadek wziąłeś telefon i pigułkę. W końcu dotarłeś na umówione miejsce: https://bleach.forumpolish.com/centrum-f57/centrum-markety-deptaki-i-publiczne-ubikacje-t349-150.htm

*O. Rodzice wrócili.* pomyślał i szybko ruszył do swojego ciała, by w nie wejść. *Lepiej będzie, jak sam przeprowadzę z nimi wszystkie rozmowy i przywitam się.* pomyślał, byłoby kłopotliwym zostawić to zastępczej duszy, a potem nie wiedzieć o czym się z nimi rozmawiało i jak upłynęła im wycieczka. Chłopak dlatego też sam, kiedy weszli przywitał ich i przytulił mówiąc, że tęsknił, choć w rzeczywistości miał tyle rzeczy do zrobienia podczas ich nieobecności, że nie specjalnie mu brakowało rodziców. *W końcu jednak będę mógł normalnie zjeść!* pomyślał zadowolony. Wszystkie jego błahe problemy z finansami i zaspokojeniem głodu w tej chwili rozwiązały się, wraz z ich powrotem z wycieczki. Teraz pozostawało tylko pogadać o tym jak było, spędzić z nimi trochę czasu, a potem wrócić do swego naturalnego trybu życia.

Twój zastępca akurat przebywa w pokoju, po krótkiej rozmowie okazało się, że zrobił coś w rodzaju relacji, którą spisał na kartce. Gdy przeczytałeś kartkę dowiadujesz się, że wycieczka się udała, teraz rodzice są zmęczeni i niedługo pójdą spać. Całkiem ciekawą rzeczą było zapisany fakt, że wiele potraw przywieźli z wycieczki i w tej chwili są w lodówce.

Znajdowałeś się już we własnym ciele i zastanawiałeś się co dalej.

Sprawa była w tej chwili prosta dla Rotena. Rodzice przywieźli żarcie - dobrze byłoby więc zjeść kolację, całkiem obfitą i skosztować tego, co sprowadzili. Tak więc chłopak znalazł się szybko przed lodówką, by następnie opróżnić jej pewną część. Starał się mimo wszystko trochę pohamować i nie zjeść za dużo, aby mieć również trochę smakowitości na jutrzejszy dzień. Kiedy zaspokoi swój apetyt, choć częściowo, idzie się umyć, by potem pooglądać jeszcze chwilę telewizję, ewentualnie jedząc przy tym jakieś przekąski, a następnie położyć się spać.

W lodówce jak się okazało jest sporo zafoliowanych półmisków, których wcześniej nie widziałeś. Odsłaniając zawartość zauważyłeś owoce morza: krewetki, kawałki ośmiornic, małże. Wszystko to polane sosem o ostrej barwie zapachowej.

Nie bacząc się na konsekwencje związane z sensacjami żołądkowymi szybko wyjmujesz jeden z półmisków i walisz się na kanapie, twoi rodzice, zmęczeni po podróży już udali się spać. Przełączając na kanały uwagę twoją przykuły wiadomości, zazwyczaj nudne teraz mówiły o tajemniczych zgonach w twoim mieście, z rozbiegu jednak wciskasz dwa kanały w górę.