Dom Rotena

Dotyczy wszystkich w tym mieście... tylko nie wiem czym została wywołana powiedziała Katrina patrząc na ciebie z powagą

- Rozumiem. Jakie są strony tej wojny?
Pyta się przez czystą ciekawość, bowiem myśli sobie *Niezależnie od wszystkiego jestem teraz tylko zwykłym człowiekiem, gówno mogę.*

Accertia to jedyna strona powiedziała Katrina po czym się poprawiła Przepraszam za mylne stwierdzenie wojna, to raczej będzie rzeź

- Dobra, rozumiem... Więc, powinienem uciekać stąd z rodziną, tak?
*Tylko jak ja ja niby przekonam ich, że musimy stąd się wyprowadzić?* myśli.

by było dla ciebie najbezpieczniej jednak bez Ryou powiedziała Katrina

- Ponieważ?
Zadał krótkie pytanie. Nie myślał nad potencjalną odpowiedzią na to pytanie - po prostu chciał ją usłyszeć.

Jeśli atakują widocznie mają w tym jakiś cel a Ryou jest shinigami która przywiązała się do tego miejsca więc chcę żeby zemną walczyła przeciwko im powiedziała Katrina i wiedziałeś że nie kłamie

- Nie zgadzam się. To będzie zbyt niebezpieczne dla Ryou. Zamiast walczyć możesz uciec z nami, a jeśli tak bardzo przywiązałaś się do tego miejsca - to możemy się ukryć wspólnie w tym wielkim miejscu pod twoim domem. Tak będzie najbezpieczniej.
Odpowiada i proponuje inne rozwiązania.

Przykro mi twoje nie zgadzam się w tej chwili nie ma żadnego znaczenia a po za tym zapytajmy się jej co chce zrobić, ale nie oczekiwała bym że zrezygnuje z walki powiedziała Katrina pewnie i zarozumiale

Roten znalazł się w ciężkiej sytuacji. Ucieczka wraz z rodziną nie wchodziła w grę.
- W takim razie zostajemy wszyscy.
Stwierdza odważnie, chociaż martwi się o rodziców. *Jeśli coś im się stanie, to będzie moja wina. Może jednak jakoś zmuszę ich do ucieczki.* zastanawia się.

Nie rozumiesz powagi sytuacji wy ludzie nie macie czego tu szukać a to że cię poinformowałam było tylko i wyłącznie z mojej inicjatywy bo mogłam zabrać Ryou i po prostu nic ci nie mówić powiedziała poważnie chcąc cię przekonać do swoich racji

- W takim razie, zgoda. Spróbuję wytłumaczyć moim rodzicom, że muszą wyjechać, ale ja zostaję.
W końcu doszedł do takiego wniosku.

Nie! krzyknęła na ciebie po czym po chwili dodała straciłeś moc i jesteś zbędny na polu walki a Ryou wiedząc że coś ci zagraża będzie cię chronić a nie walczyć

- Więc nie będę na polu walki. Ukryję się w twoich podziemiach.
Odpowiada myśląc *Ma rację.*

To co za różnica czy ukryjesz się za miastem gdzie na pewno będziesz bezpieczny a u mnie w podziemiach gdzie jest prawdopodobieństwo że ktoś się tam dostanie powiedział Katrina i akurat podeszła do was Ryou co się stało?

- Wyjeżdżając za miasto nie będę mógł nic zrobić. Pozostając w nim zawsze coś mogę zdziałać.
Objaśnił swój tok rozumowania. *A nie mam zamiaru siedzieć bezczynnie. Coś na pewno wykombinuję.* wtedy też przypomniał sobie o czymś.
- A tak poza tym, miałem się spytać, bo intrygowała mnie pewna rzecz. Skoro nie mam już mocy, to jestem teoretycznie zwyczajnym człowiekiem... A więc czy przebicie mnie zanpakutou ponownie uczyniłoby mnie shinigami?
Podrapał się po głowie myśląc. *Jeśli tak, to dlaczego Katrina miała by mnie nie przebić, skoro i tak jest już wyjęta spod prawa, więc nic jej chyba to nie zaszkodzi.*

Raczej nie bo moja koleżanka załatwiła cię na amen i ciało już nie będzie wchłaniać tej energii czyli przebicie skończyło by się śmiercią powiedziała Katrina

Roten zaśmiał się lekko.
- Rozumiem. W takim razie pozostaje mi... zostać i spróbować czegoś innego.
Uśmiechnął się zawadiacko, unosząc prawy kącik ust.
- Czas iść na zakupy.

Katrina patrzy na Ciebie podejrzliwie chcąc dopatrzeć się prawdziwego znaczenia ostatnich słów. Ostatecznie stwierdza

- Pozwól, że razem się wybierzemy na te... zakupy. Co zamierzasz powiedzieć rodzicom skoro nic nie wiedzą?

Ryou stała trochę zdezorientowana, chciała coś powiedzieć, ale chyba nie wiedziała w jakie słowa to ubrać. Wszedłeś na moment do domu, twoja mama stanęła i szturchnęła cię łokciem:

- uuu ładne masz koleżanki, widzę że mój synek zaczyna dojrzewać.

Mimowolnie lekki rumień pojawił ci się na twarzy, jednak myślałeś o tym co jej powiedzieć w związku z całą sytuacją...

Roten przez chwilę intensywnie myślał. *Katrina ma niezłe mieszkanie... Ma swoje lata i doświadczenie, jest o niebo silniejsza ode mnie... Na pewno ma też kupę kasy.* odszedł z nią na stronę i spytał.
- Ufundowałabyś moim rodzicom... jakąś wycieczkę? Muszą wyjechać, a nie ma mowy, żebym im powiedział prawdę.

Katrina była tym zaskoczona i czuć było lekkie oburzenie:

- Ufundować? Czy ja prowadzę działalność charytatywną? Jak w ogóle...

W tym momencie przestała i uspokoiła, po czym dodała jakby z lekkim trudem:

- No niech będzie, wykupię im wycieczkę. Powiedz im, że wygrali na loterii... ale nie myśl, że o tym zapomnę, kiedyś się o to upomnę... wycieczka, a ja chciałam sobie właśnie nowe ciuchy kupić. [b]

Roten wyszczerzył się szeroko do granic możliwości - wyraźnie zadowolony ze zgody Katriny.
- W takim razie załatwię sprawę i jeśli będę kiedyś w stanie - to odwdzięczę się.
*Teraz tylko trzeba to jakoś przekazać rodzicom...* pomyślał i wpadł w lekkie zakłopotanie, nie był pewien ich reakcji, ponadto miał dylemat - jeśli zorganizowałby dla nich tanią wycieczkę, nie obciążyłby Katriny, z kolei wtedy rodzice mogą zrezygnować z niej i stwierdzić, że nie warto się fatygować, za droga wycieczka pozbawiłaby Katriny wszystkich oszczędności, musiał wybrać coś, o czym rodzice zawsze marzyli, a co byłoby odpowiednie na portfel Katriny. Musiał wszystko przemyśleć. Stojąc w miejscu jak słup soli zamyślił się.

Katrina delikatnie trąciła Cię w ramię:

- hej nie odlatuj, przede wszystkim chyba nie wejdziesz do domu teraz skoro byłeś przed chwilą, co im powiesz? Że wygrana leżała na ulicy? Prowadź, jeszcze tu wrócimy, a teraz chodźmy na zakupy.

- Dobra. Co powinienem kupić, aby móc walczyć pomimo mojego braku mocy?
Spytał Katriny. Jemu na myśl przychodziły tylko ciężkie bronie jak bazooka czy minigun.

Szliście spokojnie w stronę Centrum, Katrina starała się odpowiedzieć na twoje pytanie:

-Powinniśmy spotkać się z jakimś Quincy - w sumie to ludzie, którzy nauczyli się kontrolować swoje moce, weźmiesz od niego rurki, kto wie - z takim reiatsu może coś więcej. Jest jeszcze jedno wyjście, ale wolałabym wpierw spróbować to pierwsze. Tak więc prowadź z tego co wiem znasz jednego.

- Faktycznie, miałem okazję spotkać jednego, to nieuprzejmy typ, który po stracie córki stracił chyba także rozum i stał się podłym ignorantem... No ale może ty coś u niego wskórasz.
Mówi przypominając sobie jak prosił go o pomoc, a ten odmówił i ogólnie rzecz biorąc olał Rotena. Powolnym krokiem skierował się w stronę willi która mieściła się na obrzeżach miasta przy lesie.

Wybraliście się tam, lecz czekała was miła niespodzianka. Na drzwiach wisiała kartka:



Katrina z przekąsem stwierdziła, że w takim razie nic tu po was:

- Dobra, idziemy do mnie jeszcze po kasę i kupimy bilet, chyba nie masz wyboru. Pojedziesz z rodzicami i zostawisz wszystko w ręce shinigami.

Brzmiała jakby chciała cię zbyć, ale w końcu nie mówiła tylko o Quincy...

- ...
Chwila milczenia.
- Nie ma mowy. W takim razie kupimy mi bazookę albo miniguna, w ostateczności zwykłą katanę.
*Jeśli się nie zgodzi, będę musiał walczyć jakimś patykiem, albo rzucając kamieniami...* pomyślał, bo podejrzewał, iż Katrina będzie dalej obstawać przy wysłaniu go na wycieczkę, choć jego waleczne serce nie pozwalało mu tego zrobić.

Kobieta zaśmiała się jakbyś opowiedział jakiś żart:

- Chyba zapomniałeś, istoty duchowe mogą być zranione jedynie przez duchowe moce, a nie przez bazookę. Lepiej idź do domu, a nie nam będziesz zawadzać.

W końcu doszliście do jej domu i gdy weszliście do środka poszła gdzieś na zaplecze po pieniądze. Z pozoru był to sklep z cukierkami, ale wiedziałeś, że jest tu masa różnych innych rzeczy...

*Zabije go.* pomyślał w pierwszej chwili zirytowany. *Te dusze, które umieszcza się w ciałach na zastępstwo są okropne... Bawią się moim kosztem... Jak tylko dopadnę tego cukierka, schrupię go.*

*Ale... Jak ja na razie z tego się wyplączę? Jeśli nie chcę mieć zszarganej opinii wśród tych zaproszonych ludzi nie mogę tak po prostu powiedzieć im nagle "WYWALAJCIE Z MOJEGO DOMU", skoro "ja" ich zaprosiłem...* Roten chciał jakoś wybrnąć z sytuacji, ale nie było wyjścia. Impreza musiała trwać, skoro już się zaczęła, ale chłopak musiał wpierw znaleźć swoje ciało i pogadać sobie z tą duszą...

Pod postacią niewidzialnego shinigami przeszukuje dom w poszukwaniu organizatora imprezy.