Dom Rotena

Zacząłeś biec po płytkach nie przejmując się niczym do około a po za tym nic nie było tylko czerń i czułeś że trening kontroli reiatsu ci się przydało bo naprawdę nie było ci trudno przebiec przez tunel. Już po kilku minutach biegu wybiegłeś z przejścia i pojawiłeś się w jakimś dziwnym mieście. Czułeś że powietrze było jakieś inne a wszystko było z białego kamienia no nie licząc tylko dachówek które były pomarańczowe. W miejscu w którym się pojawiłeś nikogo nie było więc póki co miałeś spokój

*Hmm... Dobrze, że nikt nie jest świadkiem mojego przybycia, bo łatwiej będzie mi udawać tutejszego. Teraz muszę tylko znaleźć Ryou* jakby nigdy nic chodzi po ulicach i penetruje ten świat w poszukiwaniu reiatsu Ryou. Jeśli nie może jej wyczuć pyta się pierwszej lepszej dziewczyny(bo z nimi zazwyczaj ma lepsze kontakty) wyglądającej na miłą:
-Przepraszam, nie wiesz może gdzie znajdę więzienie?

Nie wyczuwałeś reiatsu twojej koleżanki więc spytałeś jakieś dziewczyny która tylko pomachała głową że nie wie i poszła dalej.
____________________________________________
pisz na placu głównym w akadamii

Roten wszedł zerkając kątem oka na panie. Zaśmiał się cicho i usiadł gdzieś w środku mieszkania Katriny. Patrzy na nie.

Może trzeba powstrzymać panią kapitan powiedziała Ryou patrząc na dwie dziewczyny jednak Kapitan ie odważyła się uderzyć twojej koleżanki i wstała po czym wyszła z domu wyraźnie rozgniewana. Chyba ta pani mnie z kimś pomyliła powiedziała do was Katrina poprawiając ubranie i podając talerz z ciasteczkami

-Nawet jakbym chciał, to teraz nic nie zdziałam.
Odpowiedział Ryou i zaśmiał się.
-Ta.
Mówi do Katriny i zerka w stronę wychodzącej pani kapitan. Częstuje się ciasteczkiem... A w sumie to zjada je po kolei.

Jadłeś ciasteczka a Katrina szybko poszła przygotować herbatę i gdy wróciła powiedziała najpierw powiedz jak przebiegła akcja ratunkowa twojej ukochanej wtedy też Ryou się zarumieniła i od razu zaczęła zaprzeczać ale my jesteśmy tylko przyjaciółmi

-Co tu dużo opowiadać... Przybyłem tam, posiedziałem u twojego brata, wyciągnąłem ją z więzienia, straciłem zanpakutou, wróciłem.
Streścił swoją przygodę. Oczywiście mówił wciąż jedząc ciasteczka.

Aha czyli straciłeś moce Shinigami... zdarza się powiedziała Katrina po czym od razu zapytała A co u brata?

- Ta, straciłem. U twojego brata chyba wszystko w porządku. Znalazł sobie jakąś dziewczynę. Jest całkiem silny i pomocny z niego gość.
Powiedział o nim dobre słówko siostrze, bo w końcu wiele mu zawdzięczał.

Aha czyli po prostu wizyta w seireiter nie była taka zła jak myślałam że będzie powiedziała Katrina biorąc łyczek herbaty i patrząc na Ryou. A jak cię znalazła Fuku-chan? zapytała dziewczyna

-Ta pani kapitan? Cóż... Podczas egzekucji by dotrzeć do Ryou musiałem wyjść z tłumu i wtedy wszyscy zebrani mnie widzieli. Wśród nich była chyba ona i inni kapitanowie.
Wzruszył ramionami i wszamał kolejne ciacho.

O więc Fuku-chan już jest panią kapitana ciekawe uśmiechnęła się Katrina po czym po chwili dodała ale skoro byli wszyscy kapitanowie to jak ci się udało przeżyć

- Fuki-chan zabrała mnie stamtąd i kazała "oddać Ryou", walczyłem z nią i utraciłem podczas pojedynku swoje moce.
Opowiada.

Ona się nigdy nie zmieni jednak tym bardziej mnie zastanawia czemu jeszcze żyjesz w końcu Fuki-chan jest nie mal doskonałą zabójczynią powiedziała Katrina po czym nie cierpliwie czekała na twoją odpowiedź

- To chyba ze względu na twojego brata, który zjawił się w trakcie naszego pojedynku...
Przypomniał sobie i o nim.

Co do czego ale jego obecność powinna pogorszyć twoja sytuacja ale już mniejsza o to ważne że nic wam nie jest i możecie wrócić do prawie normalnego życia powiedziała Katrina i się do was przyjaźnie uśmiechnęła a Ryou tylko siedziała i przysłuchiwała się temu co mówicie

- Ta. Teraz czas spotkać rodziców.
Roten powoli wstaje od stołu.
- Do zobaczenia.
Żegna się z Katriną i razem z Ryou (chyba) wychodzi. Kieruje się do domu.

Do zobaczenia pożegnała was Katrina po czym wy spokojnie poszliście w stronę twojego... waszego domu. Miła kobieta jednak o co chodziło Pani kapitan? zapytała Ryou spokojnie idąc przy tobie

-Nie wiem.
Odparł wzruszając ramionami. Wyciągnął ręce w górę przeciągając się i ziewając jednocześnie.

Nic się nie zmieniłeś odparła dziewczyna i już po kilku chwilach dotarliście do domu gdzie czuliście przepiękne zapachy.

Wchodząc do domu zawołał.
- Wróciłem.
Jego nos mówił mu, że zaraz będzie niezła wyżerka, dlatego od razu po wejściu do środka skierował się do kuchni, by zobaczyć co jest przygotowywane... Cóż - pierwszy raz w domu od dłuższego czasu, a go tylko żarcie interesuje...

O roten gdzie byłeś tak się o ciebie martwiłam od razu zaczęła mówić twoja mama patrząc na ciebie z radością w oczach a po chwili dostrzegła Ryou O słonko ty też wróciłaś, tak się ciesze

- Nie ważne.
Odpowiedział Roten i uśmiechnął się lekko. Uściskał rodziców i usiadł przy stole.
- Jestem głodny...
Stwierdził.

Mama podała ci jeść a Ryou zaczęła rozmawiać i cię tłumaczyć Przepraszam że nie zadzwoniliśmy ale byliśmy na wycieczce i nie było czasu, przepraszamy jednak twoja mama już chyba się pogodziła że nie o wszystkim jej mówisz

Roten tylko przez chwilę słuchał tłumaczenia Ryou, bo zaraz zajął się jedzeniem i o niczym innym nie myślał. Szybko zjada wszystko z talerza, po czym następuje tradycyjne.
-Poproszę o dokładkę!

Zjadłeś dokładkę jedną i druga a Ryou tylko się uśmiechała patrząc na ciebie. Wtedy też usłyszeliście nerwowe pukanie do drzwi twoja mama otworzyła pytając w czym mogę pomóc? a wtedy usłyszeliście głos Katriny z którą nie tak dawno się widzieliście Przepraszam czy tu może mieszka Roten i Ryou?

Roten wstał od stołu i podszedł do drzwi wyjściowych. Wyszedł na zewnątrz i zamknął drzwi, aby rodzice nie słyszeli przypadkiem ich rozmowy. Gdy był sam z Katriną w ogrodzie pyta się
-O co chodzi? Coś się stało?

Przepraszam że przeszkadzam ale muszę ci przekazać że zaczyna się wojna powiedziała Katrina a ty słyszałeś w jej głosie powagę.

Roten uniósł brwi.
-Wojna? Jaka wojna? Dotyczy nas?
Zaraz w głowie chłopaka narodziło się mnóstwo pytań, zadał jednak tylko najważniejsze.