Sala nr 1

Kazuemu udało się rozluźnić. Chodzenie na zaawansowane techniki medytacji procentowało.
Stanął, a z boku przyglądała mu się reszta klasy. Zwizualizował obraz mający pomóc mu w osiągnięciu sukcesu. Zgromadził rei, uniósł stopę i poczuł jakby silny podmuch wiatru uderzył go w plecy. Oderwał się od podłogi na wysokość kilku centymetrów i podfrunął kilka metrów dalej. Przy lądowaniu załamały się pod nim nogi. Wyciągnął przed siebie ręce co uchroniło go przed upadkiem na twarz.
Sensei błyskawicznie znalazł obok i z zadziwiającą siłą postawił go na nogi. Uśmiechał się szeroko.
- Wspaniale! Najlepsza dzisiaj próba, bez dwóch zdań.
Kilka osób klasnęło wyrażając uznanie dla Kazuego.
- Masz do tego smykałkę, chłopcze - kontynuował sensei Taku. - Chcesz dojść do II dywizji, prawda? Doskonale, doskonale. Jeśli chodzi o shunpo to się tam w pełni nadajesz.

Siła która na niego zadziałała była niewiarygodna. Dotychczas nigdy nie udało mu się chyba dokonać takiego wyczynu. Ten niewidzialny podmuch wiatru zaburzył spokojem ogrodu zwizualizowanego w wyobraźni szarowłosego. Gdy nogi się pod nim ugięły nie widział już studni znajdującej się przed nim, a ścianę sali ćwiczeń w której właśnie się znajdowali. Refleks wyćwiczony przez lata ćwiczeń pomógł mu w wyjściu z tej sytuacji bez szwanku. Gdy chciał dźwignąć się  z powrotem do góry, zadziałała kolejna siłą, która postawiła go na równe nogi. Tym razem był to tylko sensei.
- Tak, planuję udać się do II dywizji, więc muszę doskonalić błyskawiczne kroki. Dziękuję sensei za pochwałę. - odpowiedział chłodno po czym wrócił do szeregu.

Sensei Taku zamrugał kilka razy, po czym zaśmiał się cicho.
- Więcej optymizmu, chłopcze. Dobre podejście do nauki to już połowa sukcesu. A teraz poproszę pannę Kasumi ouji.
Żaden z następnych uczniów nie zbliżył się do wyczynu Kaz'a. Niektórym być może poszłoby lepiej gdyby mieli w sobie więcej wiary. Kilkadziesiąt nieudanych prób i zaczęło się pojawiać zwątpienie czy kiedykolwiek uda się poznać shunpo. Kazue nie miał tego kłopotu, bo dokonał postępu, który on poczuł, a zobaczyli inni.
Na koniec zajęć sensei zaproponował im jeszcze jedno ćwiczenie.
- Dobrze. Ciągle mówię o gromadzeniu reiatsu w stopach i jego emisji, ale gdy to objaśniam, widzę na waszych twarzach zakłopotanie. Pora abyście doświadczyli czegoś na własnej skórze. Proszę dobieżcie się w pary i zdejmijcie sandały oraz skarpetki.

Więcej optymizmu... też mi coś. To, że nie uśmiecham się jak debil z moich osiągnięć chyba nie musi oznaczać, że nie wierzę w swoje umiejętności. Czemu do cholery nikt nie może zrozumieć, że nie wszyscy muszą się panoszyć razem ze swoimi uczuciami i emocjami, ehh - żalił się sam sobie.
Po zakończeniu serii ćwiczeń był z siebie dumny. Nikomu nie udało się mu dorównać, co można traktować jako znak dobrego progresu. Przecież jeszcze jakiś czas temu, jedyne co był w stanie zrobić to wywrócić się w niezbyt pięknym stylu, a teraz mógł przebyć dobre kilka metrów, choć nadal daleko było do ostatecznego efektu.
Na polecenie sensei'a należałoby znaleźć sobie partnera. Kazue rozejrzał się po sali w poszukiwaniu kogoś mu znanego i do kogo nie pałał nienawiścią, lub nie chciał go z miejsca zabić. Wyszukiwał płomiennowłosego Soraty by ćwiczenie wykonać z nim. Jeśli nie znajdzie tez nikogo innego ze znajomych to wybór będzie losowy, byle nie dobrać się razem z Benjirou. Zdejmie sandały i skarpetki i poczeka na dalsze polecenia nauczyciela.

Sorata właśnie ściągał skarpetki, kiedy Kaz do niego podszedł.
- Bardzo chętnie. - Powiedział skacząc na jednej nodze, kiedy próbował pozbyć się skarpetki ze stopy. - Może czegoś się nauczę od prymusa.
Gdy już dobrali się w pary, a ich gołe stopy czuły chłód drewnianych paneli, sensei kazał im się położył na plecach i złączyć w powietrzu podeszwy z partnerem.
- Mam nadzieję, że nie zapomniałeś o kąpieli - rzucił Sorata.
- Doskonale. A teraz posłuchajcie mnie proszę - odezwał się sensei. - Teraz niech jeden z was zgromadzi reiatsu w stopach i wyemituje je tak samo, jak przy próbie wykonania shunpo. Jeśli partner poczuje mrowienie będzie to znak, że ćwiczenie zostało wykonane dobrze.
- Ty pierwszy. Tylko nie wysadź mi nóg czy coś - rzekł lekko czerwonowłosy.

- Całe szczęście... przynajmniej nie będę musiał się męczyć z Benjirou lub kimś innym. I proszę cię, nie nazywaj mnie prymusem. Nie zrobiłem nic niezwykłego, gdybyś odpowiednio się skupił mógłbyś zrobić to samo. - odpowiedział spokojnie, gdy już zdjął skarpetki.
- Wspominałem Ci kiedyś, że to iż pochodzę z rukonu wcale nie oznacza, że się nie myję. Nie bój się, wszystko jest w najlepszym porządku. - dodał jeszcze i Złączył stopy wraz z Soratą w powietrzu. Pozycja ta na początku wydała się dość dziwna, lecz co zrobić... to dla ich edukacji, więc nie powinni na nic narzekać.
Szarowłosy znów wyobraził sobie ogród pełen drzew sakury. Cisza i spokój, nic poza nim samym i jego reiatsu. Następnie spróbował powtórzyć wyczyn sprzed kilku minut i wyemitować w odpowiednio delikatny sposób swoją energię tak jak przy błyskawicznych krokach.

- A czy ja mówiłem coś o twoim pochodzeniu? Znam mnóstwo szlachetnie urodzonych co zamiast kąpieli wolą się skrapiać perfumami, które z coraz większym trudem maskują ich smrodek.
Przybrali pozycję jakiej zażyczył sobie sensei. Kazue powtórzył swoją sztuczkę z wizualizacją i wyemitował reiatsu przez stopy.
- Coś poczułem - usłyszał Soratę. - Jakbym pogmerał stopą w piasku. To chyba dobrze co? No nic, teraz moja kolej.
Kaz z kolei poczuł jakby ktoś chuchnął mu w podeszwy ciepłym powietrzem. Sorata zaczął zastanawiać się głośno czy rozmiar stopy ma tu znaczenie, kiedy rozległ się krzyk Midori.
Studenci usiedli, aby zobaczyć co się stało. Zielonowłosa leżała w dziwnej pozycji z nogami za głową.
Obok zarumieniona Mana próbowała jej pomóc.
- Ta to ma kopa. - Na ustach Soraty zatańczył uśmiech. - Tyle lat pracy nad ujarzmieniem energii, a wciąż sobie z nią nie radzi. Pamiętasz jak zdmuchnęła tego tam... no na tym naszym pojedynku na pierwszym roku. Ha! Stare dobre czasy.
Midori już wstawała i chyba nic jej nie dolegało. Pocieszyła Manę, która miała ten skruszony wyraz twarzy, który przybierała za każdym razem kiedy coś zbroiła. A broiła często.

- Nie wiedziałem, że te paniczyki są takie niechlujne. Kolejna rzecz warta zapamiętania i odnotowania. - odparł tylko, gdy już 'wchodził' do swojego świata. Okazało się, że sztuczka znów podziałała, a to chyba kolejny dobry znak.
- Och, chyba robisz to w miarę dobrze, bo poczułem jakby ciepły podmuch, ale bardzo mały. Spróbuj się odprężyć, coś w stylu medytacji. Kilka tygodni temu mogłem tylko się wywalić, a teraz gdy to stosuje to widać efekty. Spróbuj. - poradził płomiennowłosemu. Nie wiedział czy jest to skuteczne u każdego, ale może warto spróbować, w końcu nic złego się Soracie od tego nie powinno stać.
Gdy usłyszał krzyk Midori od razu odwrócił się w jej kierunku, by sprawdzić czy coś jej się nie stało. Było to niemal jak odruch bezwarunkowy.
-Doskonale pamiętam. Jestem ciekaw co byłaby w stanie wykrzesać, gdyby dobrze kontrolowała swój potencjał duchowy. Miała by zadatki na niezłego magika.

- Chyba na mobilne stanowisko artylerii. - Sorata zaśmiał się krótko. - No, ale wracajmy do ćwiczenia. Chcę poczuć te shunpystyczne wibracje na własnych stopach.

Jakiś czas później...

Sztuka ju jitsu polegała na tym, aby pokonać przeciwnika tak żeby się przy tym nie namęczyć. Słabszy zamiast stawać twardy opór miał zwinnie ustąpić silniejszemu.
Teraz Kaz stał naprzeciw Shu w opustoszałej klasie.
- Dalej, Kazue. Pokarz swój kunszt ju jitsu i rozpraw się ze mną. - Uśmiechnął się zawadiacko.
Byłoby dobrze gdyby Inugami zajął się Shu szybko, bo robiło się dosyć późno, a Kamone lubiła marudzić, gdy spóźniał się na kolację.

- Możliwe, ale siła ognia byłaby niesamowita. - dodał i po chwili wrócił do ćwiczenia wraz z Soratą-san.

~~~~

Opustoszała sala zdawała się teraz całkiem inna, niż wtedy gdy była zapełniona żądnymi wiedzy adeptami sztuki shinigami. Czuł się tu dość komfortowo, a atmosfery dodawało to, iż z każdą minutą robiło się ciemniej. Stał właśnie naprzeciw Shuna, teoretycznie jego sensei'a, jednak od kiedy oficjalne zajęcia z nim się skończyły to nie traktował go tak. Bardziej traktował go jako starszego kolegę, który ma mu wiele do przekazania pod postacią sztuki jujitsu. Teraz przyszedł czas na walkę miedzy nimi. Kaz kompletnie nie wiedział czego się po niej spodziewać, jednak chciał dać z siebie wszystko.
Ukłonił się Shun'owi. Trzeba by było obrać dobrą taktykę na tę walkę. Zapewne będę zmuszony prowadzić walkę i być w natarciu, co nie napawa mnie radością, w końcu jujitsu pełne jest możliwości kontr. No nic, zobaczymy jak się sprawy potoczą.
Podbiegł do przeciwnika na odległość jakichś dwóch kroków. Lewą nogę miał teraz  z przodu, ręce był uniesione na wysokość klatki piersiowej. Nauczył się już, by nie trzymać ich zaciśniętych w pięści, bo może stracić ewentualne możliwości chwycenia przeciwnika. Przeniósł ciężar ciała na nogę która znajdowała się z przodu i wyprowadzi szybkie kopnięcie prawą dolną kończyną, skierowane w udo przeciwnika. Będzie się starał dokładnie przyglądać zachowaniu Shun'a, by znaleźć w nim najmniejszy błąd lub też zawahanie.

Kazue podbiegł do Shu i wyprowadził kopnięcie. Przeciwnik już się cofał, ale Kaz był szybszy i jego uderzenie doszło celu.
Shu nie pozwolił nodze wrócić na ziemię i chwycił ją zręcznie. Postąpił do tyłu ciągnąć za sobą Kaz'a, który stracił równowagę i padł na plecy. Shu dosiadł go szybko i wziął obie nogi Inugami'ego pod pachy.
- W tym związku to ja jestem na górze. - Uśmiechnął się łobuzersko.
Taki był Shu. Szybki i gotów do wykorzystania każdej słabości przeciwnika.

Tak jak myslałem. Nienawidzę tego... po prostu nienawidzę, teraz nie mam pola manewru... Cholerne kontry, mam nadzieję, że moje też mogą być tak groźne.
Pozbawiony równowagi i obalony Kaz starał się prędko wymyślić strategię wyjścia z tej dołującej sytuacji. Ostatecznie postarał się z całej siły szarpać nogami by wyswobodzić się z uścisku Shun'a. Wiedział, że szanse na to są nikłe, jednak lepsze to niż nic. Poza tym prowadziło to do kolejnego punktu jego planu. Przeciwnik będzie musiał mocniej go trzymać co będzie plusem jego kolejnego ruchu. Postanowi wykorzystać swoją siłę i 'wybić' się z podłogi, odpychając się rękoma. Miał nadzieję, że plan zadziała. Jeśli wszystko pójdzie zgodnie z planem to powinien móc go obalić, dzięki sile odbicia się. Jeśli nie powiedzie się to, to spróbuje szybkim ruchem powrócić na ziemię, jednocześnie próbując nogami przerzucić przeciwnika za siebie.
Jeśli uda mu się wyswobodzić w jakikolwiek sposób to odpowie:
- Tylko pamiętaj, że ja nie daję się tak łatwo dominować. Lubię być agresywny. - po czym również się uśmiechnie.

Shu trzymał go mocno. Siłą fizyczną przewyższał Kaz'a i nawet nagłe szarpnięcie nie pomogło chłopakowi wyzwolić się.
- Ktoś tu ma kłopoty. - Shu uśmiechał się rozbawiony marnymi staraniami ucznia. - No co jest, Kazue? Jesteś nie w formie. Nie miotaj się, jak ryba wyrzucona na brzeg tylko spróbuj załatwić to bardziej finezyjnie. Bądź śliski jak węgorz.
Łatwo powiedzieć, kiedy było się silniejszym i jeszcze miało się o wiele lepszą pozycję. Ale przecież nie mógł się tak szybko poddać, bo jeszcze Shu zacząłby powątpiewać w talent chłopaka.

Niestety jego plan spalił na panewce i znów trzeba było myśleć o czymś innym. Gadanie Shu nie robiło wrażenia na szarowłosym, już w pierwszej klasie nauczył się jako tako ignorować wszelkie słowne zaczepki, czy to w normalnym życiu, czy to w walce. Choć ostatnia uwaga mogła się okazać całkiem przydatna. Takie walki dobrze pokazują ile jeszcze doświadczenia brakuje rukończykowi, by w pełni mógł rozwinąć swój potencjał. Niemniej jednak spróbował jednym szybkim i zwinnym ruchem do tyłu wydostać nogi z żelaznego uścisku Shun'a. Jeśli ta akcja się powiedzie to nie powinien mieć problemu z przewrotem w tył i natychmiastowym podniesieniem się do pionu.

Kaz szarpnął, ale Shu był przygotowany. Jego ręce niczym żelazne obręcze opinały się wokół nóg chłopaka.
Shinigami westchnął.
- Mógłbyś spróbować rzucić mi się do gardła albo coś. No... wstawaj. - Puścił jego nogi i sam podniósł się szybko. Cofnął się o parę kroków, przybrał pozycję i zaczął miękko skakać na boki.
- Jak chcesz możesz użyć swojego reiatsu. Może dzięki temu pójdzie ci lepiej - zadrwił łagodnie.

Kaz był wstrząśnięty tym, że nic mu się nie udało. To, że Shu odpuścił było wręcz obelgą w jego kierunku. Poczuł się strasznie zasmucony... i żałosny. Jeszcze nigdy nie znalazł się z takiej sytuacji w której naprawdę nic nie mógł zrobić. Zawsze nastąpił jakiś szczęśliwy zbieg okoliczności, coś odwracało uwagę przeciwnika lub też on wymyślał coś co działało. W tym wypadku jednak musiał uznać wyższość przeciwnika.
- Nie będę się zniżał do tego poziomu. Wiem, że jestem w stanie wygrać bez tego. - odpowiedział spoglądając na rozluźnionego kolegę. - Mam tu udowodnić moje zdolności fizyczne, a nie potencjał duchowy.
Teraz należy być bardziej ostrożnym. Kaz poczeka chwilę, by to Shu przejął inicjatywę. Jeśli to się nie stanie to sam przystąpi do ataku. Kolejny raz podbiegnie, powtarzając poprzedni schemat. Znów wykona to samo kopnięcie jednak, będzie ono tylko zamarkowane. Prawą nogą oprze się na prawym udzie/biodrze przeciwnika, starając się go złapać jednocześnie za rękę. Drugą nogą będzie chciał 'owinąć' wokół ręki Shu i wykorzystać swoją masę by tym ruchem sprowadzić go na ziemię. Jeśli jednak zauważy, że taki ruch będzie niemożliwy, to cały czas oparty o przeciwnika, wyprowadzi lewą nogą kopnięcie w plecy.

Tym razem postawił na bardziej rozbudowany plan. Podbiegł i zamiótł nogą w powietrzu, lecz Shu sprawnie ją przechwycił. Ryknął dziko i trzymając Kaz'a za nogę okręcił się odrywając chłopaka od ziemi, aby cisnąć go następnie na podłogę. Kazue wylądował na niej mocno obijając sobie tyłek [-2PŻ]
Shu ponownie triumfował. W sumie przeważnie się tak działo, gdy walczyli na poważnie. Był lepszy od najmocniejszych studentów jacy chodzili z Inugamim na zajęcia z hakudy.
- Nie chwaląc się mój poziom jest nieco powyżej szeregowca. Kto wie? Może kiedyś zostanę oficerem? W każdym razie widzisz jaka jest między nami różnica, ale daj spokój Kazue. Wiem, że stać cię na więcej.

[Coś Ci kości słabo pracują]

Znów poczuł się jakby walił głową w ścianę, której nie mógł inaczej obejść. Czy jednak na pewno tak było? Może da się tą ścianę jakoś obejść lub przeskoczyć? Gdyby tak wszystko porównywać to ludzie uczęszczający z nim na hakudę stanowili by mały płotek, do którego przejścia starczyło podnieść nogę odrobinę wyżej niż zazwyczaj. Shu natomiast był solidnym ceglanym murem, przez który żadnym sposobem Inugami przebić się nie mógł, mimo najszczerszych chęci.
Szybkim ruchem ponownie uniósł się z ziemi.
- Skoro już się tak nie chwalimy, to obiektywnie rzecz biorąc jestem najlepszy na roku, a że jesteśmy w ostatniej klasie to i pewnie w całej akademii. A mimo to nie mogę Ci nic zrobić. Nie uważasz, że to trochę dołujące? - rzekł ku Shu. - Inahara-sensei przynajmniej wykończył mnie ostatnio jednym ruchem i miałem spokój. Z Tobą próbuję coś zrobić, ale efekty obaj widzieliśmy przed chwilą. - dodał na spokojnie.
Podbiegł do chłopaka i spróbował trafić go prawą ręką na wysokości klatki piersiowej, jednocześnie podkładając lewą nogę, za nim, by ten mógł się dzięki temu wywrócić.

- Nie dołujące, ale zachęcające do jeszcze cięższej pracy - rzekł Shu mentorskim tonem. - Dalej, spróbuj mnie powalić.
Brak sukcesów w tej walce działał, jak zimny prysznic. Być może dlatego tym razem to jego ruchy były szybsze. Skrócił dystans i szarpnął prawicą do przodu. Shu chciał się uchylić, ale uśmiech pewności siebie znikł z jego ust, kiedy poczuł uderzenie w pierś. Cofnął się o krok i wtedy zawadził o stopę Kaz'a.
Chciał jeszcze złapać Inugami'ego za poły kimona, aby obaj runęli na podłogę, lecz chłopak zdążył się uchylić i tylko Shu zaliczył upadek.
W końcu jakiś sukces.

Istotnie, dotychczasowy przebieg tej potyczki działał na adepta jak strasznie chłodny prysznic. Naprawdę zdawało mu się, że ciężko mu będzie cokolwiek zdziałać, a tu niespodziewanie wraz z ogromną złością i chęciami doszło do przełomu. Warto było to odnotować, jednak za wcześnie na święcenie tryumfów. Na razie można było zapisać mały plusik na konto Kazue'go, jednak to czy przekształci to w coś bardziej osobliwego zależało od następnych ruchów.
Gdy Shu lądował już na ziemi, Kaz rzucił się w kierunku jego lewej nogi. Starał się owinąć wokół niej nogami, jednocześnie zaciągając rękoma nogę w prawą stronę, zakładając dźwignię na kolano przeciwnika.

Kazue uczynił tak, jak uczył Shu. Założył dźwignię uniemożliwiając przeciwnikowi działanie. Shu zaczął wić się w próbie uwolnienia, ale tym razem to on został zapędzony do ślepej uliczki bez wyjścia.
Po kilku chwilach spędzonych na nieudanych staraniach oswobodzenia się, Shu klepnął kilka razy w podłogę ogłaszając poddanie.
- No, to już było całkiem niezłe - przyznał lekko zdyszany. - Powiedziałbym, że mamy remis. Co powiesz na ostateczne starcie?
Jeśli Kazue wyzwolił swojego nauczyciela, ponownie stanęli naprzeciw siebie. Kilka następnych chwil miało zadecydować o wyniku walki. Shu czekał. Zawsze preferował taktykę kontrataku.

Nastał czas pierwszego sukcesu podczas dzisiejszej walki. Sytuacja obróciła się o sto osiemdziesiąt stopni od ostatniej akcji Kazuego, co mogło być ciekawym pocieszeniem. Inugami znakomicie wykorzystał swoją szansę na zremisowanie pojedynku. Kiedy Shun się do niego zwrócił on też już myślał o tym, że czas na ostateczne rozstrzygnięcie. Szarowłosy rukończyk powoli rozluźniał uchwyt, by w końcu wypuścić swojego nauczyciela.
Nie dam mu tej satysfakcji, niech on teraz zrobi pierwszy ruch. Jak pomyślał tak też zrobił. Również czekał na kolejną akcję przeciwnika, by tym razem go skontrować.

Shu westchnął i wzruszył ramionami, gdy ujrzał bierność Kaz'a. Nie czekał już dłużej i zaatakował. Doskoczył do Inugami'ego i wystrzelił ku jego prawą pięść. Kazue przechylił głowę. Poczuł ciepło na policzku, lecz było to tylko draśnięcie. Przez głowę przeleciało mu, że taki atak był zbyt prosty do odczytania, jak na Shu. Instynktownie uskoczył w tył dzięki czemu uniknął uderzenia kolana w brzuch, które Shu zachował w zanadrzu. Tym razem obrona Kaz'a nie budziła zastrzeżeń.

Pozostawanie biernym miała swoje plusy. Kaz uważał, że zdecydowanie łatwiej bronić się przed niektórymi ciosami niż wyprowadzać je. Poza tym istniała duża szansa na wyprowadzenie szybszej kontry, a to one bywają najbardziej niebezpieczne i zarazem najcięższe do obrony lub uniku.
Pierwszy ruch w istocie był dość banalny do odczytania, jednak to jest tylko połowa sukcesu, bowiem trzeba umieć odpowiednio szybko na taki ruch zareagować. Na szczęście szarowłosy to miał wytrenowane i mógł pochylić odpowiednio głowę. Następnie instynkt zadziałał po raz kolejny i mógł się cieszyć, że nie musi się zginać w pół z bólu.
Jeśli prawa pieść Shu nadal była uniesiona po ciosie, to Kaz wykorzysta to i szybko pochwyci jego rękę po czym zniży się na kolana by móc przerzucić do tyłu przeciwnika. Jeśli pierwszy warunek nie będzie spełniony to i tak zniży się, by wykonać szybkie podcięcie prawą nogą.

Shu nie był w ciemię bity. Szybko cofnął rękę wiedząc, że stanowi ona wyśmienity cel dla Kaz'a. Pozostawała tylko próba podcięcia. Shu widząc co się święci wyskoczył wysoko nad nogę Inugami'ego zamiatającą podłogę. Ledwo wylądował, a już zaczął się okręcać, aby wyprowadzić wysokie kopnięcie na głowę studenta.

Ostatecznie do skutku musiał dojść drugi plan, bardzo dobrze, że pomyślał o tym by mieć coś w zanadrzu. Niestety i ten nie był do końca idealny, bowiem Shu wyczuł co się święci i wyskoczył do góry. Teraz pora na kolej Kaz'a do obrony. Ocenił odległość jaka była między nim a przeciwnikiem. Jeśli była dostatecznie mała by wyprowadzić kolejne kopnięcie to zrobi to tak, by tym razem obalić Shu. Szanse na to był większe, bowiem był obrócony i czas jego reakcji w takiej pozycji będzie o wiele większy. Jeśli natomiast odległość która ich dzieli będzie za duża, to wykona przewrót w przód, by uniknąc nadchodzącego kopnięcia

Oboje przymierzyli się do kopnięcia, ale to noga Shu okazała się szybsza. Kaz nie zdążył się schylić i zmroczyła go eksplozja bólu, gdy został trafiony [- 9PŻ].
Zachwiał się, ale zdołał utrzymać na nogach, lecz Shu zyskał czas na działanie. Błyskawicznie znalazł się za Kaz'em i objął jego szyję ramieniem wychylając go przy tym w tył. Kazue poczuł ucisk na łopatkę gdyż tam właśnie musiało być drugie ramię Shu. Dłonie miał mocno splecione nad obojczykiem szarowłosego, który znalazł się w poważnych tarapatach.

Na nieszczęście dla Kaz'a nie wykształcił jeszcze dostatecznej szybkości, by równać się z Shu, a na pewno nie w tej sytuacji. Zatańczył na nogach kiedy otrzymał cios. Przez chwilę był zamroczony, a w głowie poczuł ogromny ból. Kopnięcia zawsze bywały bolesne, choć dopiero podczas walk z takimi jak Shu mógł poczuć realną moc uderzeń, gdyż on solidnie się do nich przykładał.
Niestety zaraz znalazł się w jeszcze gorszym położeniu, nauczyciel rozpoczął duszenie.Szczęśliwie Kaz od razu wiedział co chce zrobić i natychmiastowo wbił prawy łokieć w żebra przeciwnika. Od razu skorzystał z ciężaru swojego ciała i chciał przeważyć Shu, jednocześnie przerzucając go przez siebie.

Shu wyciskał z Kaz'a dech. Z każdą kolejną sekundą jego szanse na wygraną malały. Musiał działać natychmiastowo. Wymierzył uderzenie łokciem. Usłyszał stęknięcie Shu, a jego uścisk zelżał na tyle, aby Kazue mógł przystąpić do drugiej fazy.
Adrenalina wzmocniła jego mięśnie. Spiął się i przerzucił Shu, który z łoskotem zwalił się na podłogę.
Skrzywił się boleśnie, ale zaraz zaśmiał się głośno.
- Wystarczy... już wystarczy. Te starcie również jest dla ciebie.
Podniósł się powoli i otarł pot z czoła.
- Wygląda na to, że wiesz wszystko co i ja wiem. Niczego więcej cię nie nauczę. - Skłonił się przed Kaz'em. - Ale to nie znaczy, że nie masz czego poprawiać. Co prawda ju jitsu polega bardziej na wykorzystaniu siły przeciwnika przeciwko niemu, ale nie zaszkodziłoby gdybyś popracował trochę nad mięśniami. Jak chcesz mogę ci skombinować specjalne ciężarki na ręki i nogi. Znam też przyjemną siłownię tutaj w Seireitei. No, ale po za tym oczywiście technika. Ale nad nią będziesz pracować już do końca życia. - Poklepał Kaz'a po ramieniu.
Shu wydawał się nie pasować do drugiego oddziału. Był otwarty i lubisz dużo mówić, ale przecież podobnie było z Mito, który również był niegdyś czynnym członkiem owej dywizji.

[Dopisz sobie umiejkę - Walka wręcz: ju jitsu]

Koniec walki chyba można by zaliczyć jako wspaniały prognostyk na przyszłość. Sam Kaz nie spodziewał się, że tym ruchem wykończy Shu, ale okazało się, że to wystarczyło. Adrenalina i podrażniona ambicja zrobiły swoje.
Inugami zdyszany pomógł wstać przeciwnikowi.
- Dziękuję sens...senpai. - odpowiedział jeszcze łapiąc oddech. - Doskonale wiem, że to nie koniec mojej przygody z ju jitsu. Czeka mnie jeszcze wiele pracy w róznych aspektach walki. A ciężarki zawsze się przydadzą, a znajomością ciekawych miejsc nigdy nie pogardzę. - dodał z niecodziennym uśmiechem.