Sala Pojedynkowa

Katsuko chcąc nie chcąc usłyszała co nieco na temat tego "ducha". Nie wiedziała co o tym myśleć. Może i była ciekawska, ale wolała unikać nocnych wypadów do Rukongai. Dla własnego bezpieczeństwa. Kiedy przyszedł Hiryu nie zapytała gdzie i po co był. -Jeśli będzie chciał to mi powie...-pomyślała. Kiedy sensei skończyła mówić dziewczyna dołączyła do osób które już zaczęły biegać. Po tych 10 okrążeniach zaczęła robic skłony, a potem brzuszki. Najmniej ze wszystkich zadanych na rozgrzewkę ćwiczeń lubiła pompki. Z tego też powodu zrobiła je na końcu.

Nic tak nie rozgrzewa mięśni jak trochę małych ćwiczeń. Podobnie było w tym przypadku. Dzięki temu nie musieliście się przejmować ewentualnymi problemami później.
- W porządku. A teraz zajmę się dobraniem w was w pary do dalszych ćwiczeń. - zwróciła się do was sensei i zaczęła chodzić między wami i łączyć różne osoby w zespół. Tobie trafiła się niejaka Hinamori, wysoka brunetka, mająca może dwadzieścia lat, dorównująca ci budową ciała. Hiryu zaś trafił na młodziutką Mariko, która wyglądała jakby miała nie więcej jak czternaście lat, a przy okazji była "słodziutka" przez co nazywano ją niekiedy "Lolitką", jeśli oczywiście tego nie słyszała. Poza tym była całkiem niezła w umiejętnościach kendo i kidou.
- W porządku, skoro już macie swoich przeciwników zacznijcie od powolnego i spokojnego wymieniania ciosów i blokowania. - powiedziała sensei gdy skończyła dzielić was.
Hinamori spojrzała na ciebie i skłoniła się lekko przed walką. Zauważyłaś że trzymała boken odwrotnie, ostrzem nie wprzód jak wszyscy, ale wzdłuż ramienia do tyłu. Nie widziałaś aby ktoś stosował tą technikę, która dawała krótszy zasięg działania niż klasyczny chwyt.


[Przywróć sobie za noc PŻ do normy]

Mimowolni Katsu ucieszyła się w środku, że będzie walczyć z kim innym. Również lekko skłoniła się przed walką. Uczennica był trochę zaskoczona w jaki sposób jej przeciwniczka trzyma broń. -Każdy ma swoje upodobania-przemknęło jej przez myśl. Zielonowłosa postanowiła zaatakować jako pierwsza. I zgodnie z tym co mówiła sensei zaczęła spokojnie i powoli. Po za tym ciekawiło ją jak zamierza walczyć. Broń trzymała jak zwykle w lewej ręce.

Zaczął się zatem pierwszy etap walk. Powolna wymiana ciosów, cios za blok, kontra, parada. Podczas tej spokojnej wymiany Hinamori obróciła swojego bokena do zwykłego chwytu. Jakby nie chcąc zdradzać wszystkich swoich możliwości. Ale dość szybko ta zabawa została przerwana.
- W porządku. Wczoraj walczyliście już ze swoimi wybranymi partnerami, więc czegoś się zapewne nauczyliście. Teraz pora na małą zabawę, przynajmniej dla moich oczu. - odezwała się znowu sensei - Oto pierwsza runda, walczycie do trzech celnych trafień. Zwycięzca przechodzi do następnego etapu i będzie walczył dalej z kolejnymi przeciwnikami. Sprawdzimy kto z was jest najlepszy.
Zaczynał się zatem prawdziwy trening. Hinamori sprawnym ruchem obróciła boken znów ostrzem do tyłu i zmierzyła cię wzrokiem. Stanęła do ciebie lewym bokiem, kryjąc za sobą broń i unosząc lekko lewą rękę.
- Zaczynaj gdy będziesz gotowa. - powiedziała do ciebie.

-Zapowiada się ciekawa lekcja-pomyślała dziewczyna. Sama stanęła zaś w normalnej dla siebie pozycji bojowej. Mimo, że przeciwniczka powiedziała żeby to ona zaczęła Katsu jakoś się nie spieszyła. Nie chciała jednak za bardzo tego przedłużać i zaatakowała od dołu na wysokości uda przeciwniczki.

Wyprowadziłaś cios, który zamiast dosięgnąć dziewczyny napotkał przeszkodę w postaci jej broni, gdy Hinamori wykonała nagły krok lewą nogą w tył obracając się i blokując bokenem. Nie pozostała ci jednak dłużna i natychmiast po sparowaniu wykonała cięcie na twój brzuch, skracając dystans. Z tego co mogłaś zauważyć nie przewyższała cię raczej szybkością czy zręcznością. Chyba trafiła ci się równa tobie przeciwniczka.

Katsuko cofnęła się by uniknąć trafienia. -Nie pomyliłam się-przeszło przez myśl zielonowłosej. Nie tracąc czasu ponownie zaatakowała. Tym razem próbując tnąc od góry w prawy bark dziewczyny.

Udało ci się sprawnie uniknąć ciosu. Wykonałaś cięcie, przeciw którym Hinamori uniosła boken. Spóźniła się o ułamek sekundy i miałaś pierwsze udane trafienie. Ten sukces mogłaś jednak opłacić przegraną, bowiem dziewczyna wykonywała błyskawiczną kontrę, chcąc odpłacić ci pięknym za nadobne.

Yoshizaki nie miała zamiaru przedwcześnie się cieszyć. Postanowiła skontrować atak przeciwniczki. Nie była jednak pewna czy uda jej się to zrobić.

W tym przypadku nie pomyliłaś się. Hinamori dobrze wykorzystała swoją szansę i mimo twojej parady trafiła cię. Boken przeszedł gładko poniżej twojej obrony uderzając lekko powyżej piersi. Wróciliście zatem do punktu wyjścia, choć bliżej już końca pojedynku mimo wszystko. Miałaś teraz swoją okazję.

-Równo, ciekawa jestem która wygra-taka myśl zawitała do głowy dziewczyny tylko na krótką chwilę. Miała szansę na kolejny, może udany, atak. Chciała to wykorzystać. Wyprowadziła atak od dołu w kierunku jej biodra.

Znów udało ci się dosięgnąć przeciwniczki, która nie zdążyła na czas uchylić się przed ciosem. Chwilowa euforia szybko zniknęła, gdy poczułaś uderzenie w w udo po szybkiej kontrze Hinamori, która po tym sukcesie odskoczyła w tył. Kolejna wymiana, miała być decydującą. Nawet nie zauważyłaś, że wasz pojedynek przyciągnął uwagę paru adeptów, którzy już zakończyli swoje walki.

Katsu intuicyjnie również uskoczyła. Miała chwilę na zastanowienie, co powinna teraz zrobić. Na początku dziewczyna musiała zablokować atak przeciwniczki, która zaatakowała ja z góry. Odepchnęła ją i zaatakowała z lewej strony celując w żebra Hinamori. W razie kontry blokuje ja.

Skoczyłyście na siebie zwierając się znów w pojedynku. Uderzyłaś z lewej, lecz Hinamori zablokowała cios i sama zaatakowała wykonując krzyżowe cięcie. Udało ci się je sparować i samemu przejść do kontrataku. To co cię zaskoczyło to równoczesny atak twojej przeciwniczki, która szybkim wyrzutem ramienia zadała cios. Nie masz pojęcia, która z was była pierwsza. Twój boken trafił Hinamori w bok, zaś jej wylądował między twoimi piersiami.
- Remis. - usłyszeliście głos sensei. - Gratuluję, obie przechodzicie do następnej rundy.
Ty sama nie byłaś pewna tego, ale Sekine-sensei widziała całość z boku, więc nie mogła się mylić. Kolejne walki były równie ciężkie. I tu nie miałaś już takiego szczęścia. Przegrałaś z nieznanym ci z imienia chłopakiem, który okazał się być trochę lepszy od ciebie. Hinamori zresztą również tutaj odpadła, pokonana przez Hiryu. Ostatecznym zwycięzcą okazał się nie kto inny jak Natsuo, klasowy przystojniak. On też miał zaznać zaszczytu paru lekcji u Sekine-sensei.
Koniec walk był równoznaczny z końcem lekcji. Nie byłaś jednak aż tak zmęczona, jak dnia poprzedniego.
- I jak się czujesz ? Całkiem nieźle sobie radziłaś w pojedynkach. - odezwał się do ciebie Hiryu podszedłszy.


[+1 do Szybkości]

-Dobrze. A na pewno lepiej niż wczoraj.-powiedziała -Dzięki. Tobie pewnie też dobrze szło. Szczerze nie miałam czasu rozglądać się jak idzie innym-wyznała -Hiryu, na dzisiaj to wszystkie zajęcia czy mamy jeszcze coś?-spytała bo nie była tego w stu procentach pewna.

- Na dziś wszystkie. Minęło już zresztą południe a Sekine-sensei najwidoczniej ma różne godziny, w jakich nas uczy. - odpowiedział Hiryu i dodał po chwili - A co do reszty dnia niestety nie mogę ci towarzyszyć. Mam parę spraw do załatwienia.

-Aha, rozumiem.-odparła ciesząc się że to już koniec zajęć na dziś. Zastanawiała się nad tym gdzie może wybierać się jej chłopaka, ale nie miała zamiaru robić mu sceny zazdrości. Choć nie zbyt podobało jej się to że chłopak nie mówi jej o co chodzi. -Do zobaczenia.-zwróciła się do Hiryu i odeszła. Nie miała jeszcze planów na resztę dnia.

Ruszyłaś przed siebie, kierując się ku wyjściu z akademii.
- Chłopak cię zostawił ? Dość podłe z jego z strony nie uważasz ? - usłyszałaś głos z boku. Gdy spojrzałaś ujrzałaś opartego o ścianę Natsuo, który przyglądał ci się - Taka dziewczyna jak ty zasługuje na odpowiednią uwagę. Ciągłe stawianie na piedestale, wychwalanie urody, której niewiele innych dorównuje.
Chłopak podszedł do ciebie parę kroków.
- Masz jakieś plany na resztę dnia ? Skusisz się wspólne spędzenie czasu ?

-On się chyba nigdy nie zmieni-stwierdziła dziewczyna pamiętając jeszcze co było zanim zaczęła chodzić z Hiryu. Po czym zwróciła się do Natsuo -Ma swoje sprawy do załatwienia, nie uważam żeby to było podłe-kiedy usłyszała ciąg dalszy wywodu kolegi nieco się zarumieniła. -Nie mam żadnych planów. A co konkretnie masz na myśli Natsuo-kun?-spytała uważnie go obserwując. -Lepsze już to niż siedzenie w domu i opierdzielanie się-pomyślała.

- Skoro już pytasz to proponuje wspólny posiłek. Spędzimy przy okazji parę przyjemnych chwil razem. - odpowiedział Natsuo. Nie miałaś pojęcia ile może mieć lat, choć wyglądał na pewno na dwadzieścia. - U mnie w domu czy u ciebie ?

Dziewczyna zaczęła się nad tym zastanawiać. Z dwojga złego wolała wybrać własny dom. W razie jakiegokolwiek nieprzyjemnego zachowania chłopaka po prostu mogła go z niego wyrzucić. -Może być u mnie. Nie będzie ci to chyba przeszkadzać.-powiedziała spoglądając mimowolnie gdzieś w bok.

- Ależ skąd. Wręcz będę zaszczycony móc być goszczonym w twoim domu. - odpowiedział ci z uśmiechem. Najprzystojniejszy chłopak w klasie i okolicy, nie licząc Hiryu. Dziewczyny niemal by się biły, byle zostać przez niego wybraną i zaproszoną. A teraz ty miałaś go gościć u siebie. Spoglądając w bok mogłaś ujrzeć zazdrosny wzrok paru dziewczyn, które akurat widziały całe zajście.
- Ruszamy zatem ?

-Tak-odparła. Nie specjalnie interesowało ja to co myślały inne dziewczyny. Mimo wszystko dla niej liczył się Hiryu. Nie chcąc zaprowadzać niezręcznej ciszy zapytała -Co u ciebie słychać i jak idzie ci nauka?-mimo, że znowu byli w jednaj klasie mało wiedziała na temat Natsuo.

- U mnie w porządku. Wszystko idzie po myśli. - odpowiedział, gdy ruszyliście w drogę, odprowadzani podszeptami dziewczyn. - Z nauką nie mam problemów a wręcz przeciwnie. Zresztą, gdyby było inaczej nie byłbym tutaj.
Dotarliście do twojego domu jak zwykle, po niedługim czasie.


[Pisz u siebie]

Akihiko $02$0008b

W sali już czekało kilka osób głównie te same osobistości co wczoraj, oraz nauczyciel o czerwonych włosach ,wraz z czerwoną opaską na czole. Stał ,wywyższając się ponad uczniów i gdy tylko chłopak wszedł to usłyszał tylko krzyk na starcie. -Jestem Tathonou Zori i nie lubię spóźnialskich. Na glebę obok reszty i 500 pompek.- Krzyczał jak w wojsku, wprawdzie parę osób siedziało, co oznacza ,że musieli być przed nauczycielem i to dużo wcześniej. Większość natomiast dymała. Co chwila było słychać łomot, gdy ktoś pada na deski i dycha zawzięcie, połączony z chlupotem kałuży potu w którą wpada. Widać piękny dzień, i jeszcze lepszy początek, nie ma to jak delikatne rozgrzeweczka 50 pompkami. A... przepraszam, nie ma to jak 500 pompek, które będą się ciągnąć w nieskończoność na początek dnia i smród ,który będzie towarzyszył, jako zapach zjełczałego potu pod pachą, wraz z innym rodzajem potu, jeśli chodzi o pochodzenie z części ciała. Pierwsze 50 pompek nawet sprawnie poszło, choć już pot zaczął spływać, natomiast z każdą 10 pompek było coraz gorzej. W takiej kolejności, najpierw ciężki oddech, potem sapanie, nierównomierny oddech, brak poczucia czasu i odgłosów z zewnątrz, bicie serca w uszach, uginanie się rąk, różnego rodzaju słabości, drganie całego ciała, upadek. Upadek przy marnych 507 pompkach, kto by to tam liczył.

Pierwsze co wydusił z siebie po tym jak spóźniony wpadł do klasy i zobaczył minę nauczyciela było właściwie jedynym co mogło w takiej sytuacji zostać wypowiedziane
- przepraszam za spóźnienie
Jednak po reakcji krzykliwego pedagoga raczej nie przyniosło to jakiegokolwiek skutku, Nawet nie próbował silić się na jakiekolwiek tłumaczenia. Po prostu padł na podłogę i rozpoczął robienie pompek, żadnej rozgrzewki. Raczej głupio było by machać rękami przy wszystkich, a i perspektywa 500 powtórzeń nie napawała optymizmem
*Nie dość, że zmęczyłem się biegiem tutaj to jeszcze coś takiego... Pięknie zaczyna się dzień, Ale nie ma tego złego co by na dobre nie wyszło. Jeżeli chce w przyszłości dobrze ucie... być wystarczająco szybkim by doganiać uciekających pustych to trening siłowy przysłuży się do tego jak żaden inny; moment ale co pompki mają do biegania... no tak jak zwykle najpierw mysle o jakiś głupotach a dopiero potem przychodzi refleksja*
To była jedna z mysli pojawiających się przy kryzysach formy jakie niewątpliwie następowały po pierwszych paruset powtórzeniach. O ile na początku podszedł do zadania z pewnością siebie
*co to jest pare pompek, pheh*
i zaczął ochoczo pompowanie to po kilkudziesięciu zmienił zdanie i zadanie które początkowo wydało się lekką rozgrzewką przerodziło się w mordercza próbę charakteru i zmaganie z własnymi słabościami.
*Dobra to już ostatnia... mam nadzieję, że przez najbliższą minutę moje ręce nie będą musiały wykonywać żadnego ruchu...*
pomyślał przewracając się na plecy i spoglądając na innych którzy skończyli jak i na tych dla których ćwiczenie były ponad wszelkie wyobrażenie. Tym razem nawet gdyby go poproszono o ratowanie honoru grupy nie zdobył by się na to samo czego dokonał na wykładach. Nie zamierzał jako pierwszy pchać się przed szereg. Ćwiczenie na granicy możliwości młodego adepta było wystarczającym wyzwaniem. Leżał teraz tak i czekał co powie sensei gdy inni skończą.

Akihiko $02$0009

-Wstawać małolaty, to nie koniec zabawy. Zaczniemy od bardzo miłej zabawy. Otóż dobierzcie się najpierw w pary.- Powiedział władczo sensei. Akihiko szybko dobrał się w parę, z chłopakiem o czarnej czuprynie, dobrze zbudowanym, typowym lalusiem. Laluś
Wszyscy szybko złączyli się w pary i z ust nauczyciela padły dosyć dziwne słowa. -Dobrze to teraz w takich parach wszyscy ustawić się na przeciw siebie. - Nauczyciel spoglądał na uczniów którzy posłusznie wykonali polecenie. - Wyciągnąć bokkeny i pokażcie co umiecie w walce przeciw sobą. W wypadku gdy jedna osoba przegra staje tam pod ścianą i robi pompki do czasu aż wywinie się ostateczna 2 uczniów. Jeśli ktoś się jeszcze nie domyślił to jest konkurs młodzi.- Powtórzył po chwili donośniejszym głosem by mieć pewność, że wszyscy słyszeli.

-Jestem Shigochiyo Higashiyama. Zaczynajmy walkę.- Nim zdążyłeś się przedstawić, już zdążyłeś zablokować pierwszych kilka ciosów, które widocznie były po to by sprawdzić, jaki silny jest Akihiko.

Pierwsze co zrobił to strzelił palcami po czym lekko potruchtał w miejscu aby rozluźnić także i nogi. W końcu od ich pracy będzie wiele zależało za chwilę. Gdy nauczyciel wydał polecenie dobrania sobie partnera zrobił to jako jeden z pierwszych, po tych pompkach niewiele go obchodziło kogo będzie miał w parze. Pierwszą mysla w jakim celu nauczyciel wydał takie polecenie była wizja jakiś ćwiczeń w parach. Jak sie za chwile okazało młody adept niewiele się pomylił z ta różnica, że te ćwiczenia będą miały formę walki. Po tym jak jego partner się przedstawił Akihiko chciał odwzajemnić tym samym następnie w efektowny sposób wyciągnąć boken. Plan ten nie został zrealizowany nawet w 1 procencie. Od razu musiał kontrować atak Shigochiyo tak więc efekciarstwo musiało ustąpić efektywności i boken w okamgnieniu znalazł się w jego ręku aby zablokowac pierwszy cios przeciwnika.

- A wiec tak pogrywasz ? Chciałeś mnie zaskoczyć... Nawet nie dałeś się przedstawić... Moje imie usłyszysz po pojedynku... niezależnie od wyniku...

Wypowiedzenie tego zdania nie było w cale takie łatwe, co chwila młody kadet musiał przecież blokować ciosy. Gdy tylko skończył wypowiadać swoją kwestię przeszedł do kontrataku i starał się nie oddać pola, a raczej zmusić przeciwnika do tego by popełnij jakikolwiek błąd; potkniecie, niepewny krok, odsłonięty atak... To były te sytuacje których wyczekiwał. I jak narzazie nie było go stać na coś bardziej kombinowanego w końcu takie walki treningowe ani tym bardziej poważne nie były dla niego codziennością. Miał nadziej, że dzisiaj nauczy się przynajmniej podstaw i zdawał sobie sprawę, że skoro nie ma do czynienia z kapitanami a podobnie jak on - pierwszorocznymi, to wygrana jak najbardziej wchodzi w rachubę. Trzeba tylko się trochę wysilić, przełamać zmęczenie i nie zrobić czegoś głupiego. Nie zamierzał nazbyt szybko kończyć walki... wolał zostać w tym ustawieniu jak najdłużej. W końcu za chwile mógł trafić na kogoś silniejszego a wtedy szanse na dobre zaprezentowania się na pierwszych zajęciach prysły by jak banka mydlana. Krótko mówiąc - wolał trochę przeczekać tak aby inni przynajmniej w większym stopniu zmęczyli się walką ze swoimi partnerami... W końcu ze zmęczonym przeciwnikiem łatwiej jest wygrać, nawet jeżeli byłby silniejszy

Akihiko $02$0010

Plan był prawie idealny gdyby nie szkopuł. On nie wydawał się jakby był pierwszy rok w akademii, jego ataki, ciosy, cięcia, wyglądają, jakby były już trenowane, wyćwiczone, wyuczone. Doskonałe.
Obrona Akihiko, była prawie idealna, parował, blokował, odpierał, wszystko szło świetnie, aż do czasu, gdy próbował kontrataku, otóż długoimienny laluś, nie dał się zaskoczyć i na kontratak odpowiedział odpowiednim atakiem. Otóż przeszedł przez kontratak Akihiko i nim ten się zorientował dostał już w plecy z bokkenu, prosto między żebra, co spowodowało mocny ból i mimowolne upadnięcie na kolana, skąd już miał pewną drogę do przegranej, lecz nim laluś wyprowadził ostateczny cios, został zatrzymany, przez nikogo innego jak samego senseia, który zdenerwowany okrutnością Lalusia.
Wszystko tak się rozwinęło ,że zamiast przegranej, Akihiko czekała wygrana z pierwszym uczniem, który został zdyskwalifikowany, za nieczystą grę i tegoż chłopaka czekał wcześniej zapowiedziane wielkie wyzwanie, którym było pompowanie. Akihiko tylko krótko się przedstawił chłopakowi i czekał na kolejnego przeciwnika, którym okazała się być.

Nikt inny jak dziewczyna ,która wygląda na przygłupią i jest totalnie opętana przez dysmózgię. Akihiko jak przystało się przedstawił, na co dostał tylko ciekawą ripostę. -A ja nie.-, która zmyliła tym przeciwnika i już wyprowadziła nieczysty cios ,wybijając bokken z ręki chłopaka. Zapowiadała się ciężka walka. Mimo to dziewczyna stanęła tak jak przed chwilą i dalej uśmiechała się głupkowato.

[Pż -16]

* No dobra, to już była lekka przesada. Nie dość, że człowiek biegnie żeby się nie spóźnić to i tak nie udaje się dotrzeć na czas, potem pół tysiąca pompek a teraz trafienie na takiego cwaniaczka, kto by pomyślał, że taki goguś potrafi zaskoczyć jakimś lepszym uderzeniem. Powinienem sie na przyszłość pilnować, bo gdyby nie interwencja z zewnątrz niechybnie dostał bym niezłe baty...*
Gdy tylko otrząsnął się z tego niespodziewanego "zwycięstwa" przez chwile nawet nie zdawał sobie sprawy jak duży niesmak czeka go za chwile. To co zobaczył lekko przerosło jego najgorsze oczekiwania. Spodziewał się bowiem już prędzej 2 metrowego osiłka niż kolejnego przykładu jaka natura może być bezwzględna wobec co poniektórych nie obdarzając ich wystarczającym rozumem lub jak niektórzy mówią "piątą klepką". Gdy stanęła przed nim dziewczyna z ust młodego adepta dobiegło głębokie westchnienie przejawiające głownie zrezygnowanie i irytacje na swój los.

- dobra zacznijmy od tego, że miło mi będzie stoczyć z Tobą pojedynek na początku nie będę atakował za mocno Ja nazywam się Akihiko Arakida, a Ty ?

Po tym co wydarzyło się chwile później nasz bohater wolałby jak najszybciej zapomnieć, ale nie z powodu jakiegoś wstydu czy podobnego uczucia. Po prostu nie chciał doznać jakiegoś trwałego urazu psychicznego spowodowanego głupota swojej przeciwniczki... Kto wie, może to jest zaraźliwe ? Bez Bokena w ręce niewiele myśląc skorzystał z chwili gdy nie był atakowany i przeturlał się w jego stronę łapiąc pewnie swój oręż w obydwie dłonie i mocno ściskając po czym powrócił na pole walki

- W takim razie muszę Ci wyjaśnić całość od początku, widocznie źle zacząłem. Po pierwsze - gdy już grasz nieczysto to rób to tak aby był z tego przynajmniej jakiś pożytek; a tak to zamiast zaatakować i natychmiast skończyć nasz pojedynek stałaś i uśmiechałaś się jak kot nad miską mleka... Po drugie Skoro ja sie przedstawiłem to i tego samego wymagam od Ciebie, nie jesteś w końcu jakimś bezmózgim hollowem... chociaż kto wie...

Ostatnie zdanie w oczywisty sposób prowokujące było jedynie po to aby nastąpiła wiadoma reakcja dziewczyny w postaci rozzłoszczenia sie i wyprowadzenia ataku. Akihiko tylko czekał na ten moment aby tutaj wykorzystać swoją przewagę nad płcią przeciwną: Wzrost, zasięg ramion i przede wszystkim - siłę. Z logicznego rozumowania wynikało bowiem, że jeżeli miał by przegrać z ta dziewczyna to na pewno nie była by to płaszczyzna siłowa... Świadomy tego, że i w tym wypadku nie ma do czynienia z kimś kto będzie grał uczciwie poprawił chwyt i zaczął prowokować atak swoją postawą i tym, że coraz bardziej zbliżał się do przeciwniczki. Gdy tylko dziewczyna rzuci się na niego stara się bokenem trzymanym w jednej ręce zablokować uderzenie, druga zaś popchnąć za siebie jednocześnie podstawiając nogę i wykorzystując to, że gdy "A ja nie" się rozpędzi to raczej nie bedzie mogła zmienić w ułamku sekundy kierunku biegu. Jeżeli uda się sztuczka z przewróceniem to natychmiast staje stopą na jej bokenie i wtedy dziewczyna musi poddać sie bez dalszej walki gdyż w takiej sytuacji jest zwyczajnie zdana na jego laskę lub niełaskę... Drugim scenariuszem który przewidywał był jakiś błąd przy wykonywaniu odepchnięcia ewentualnie brak reakcji na zaczepki. Wtedy po prostu chwyta boken w obydwie ręce i siłowo stara się rozwiązać sprawę... W głębi ducha ma nadzieję, że nie będzie musiał stosować drugiego wariantu... W końcu jaka by nie była, z mózgiem, czy bez... Dziewczyna to dziewczyna.