Sala Pojedynkowa

Chwile przerwy Kurogawa poświęcił na doprowadzenie się do porządku i dojście do sali zajęć. Tam też dowiedział się, że dzisiaj mają 2 cele. Rozwinąć kontrole nad swą energią, jak i poznać bakudou o numerze czternastym - odrzut. Tak więc młodzik od razu wziął się z zapałem do roboty. Szybko zapamiętał co mu przekazano, gdyż jego pamięć była świetna, toteż inkantacja jak i gest przyszły mimowolnie. Gorzej było z wcielaniem torii w praktykę, jak to zwykle się dziej. Pierwszą z 2 godzin Fon poświęcił na możliwie głęboką medytację oraz manipulację energią, aby jak najbardziej rozbudować swą kontrolę nad własną energią. Miało mu to zdecydowanie pomóc w późniejszym okresie rozwoju. Tak więc zagłębił się w swój własny mały świat - polanę otoczoną lasem, znad którego w kierunku gór wybijał się bazaltowy budynek przypominający wierzę. Na szczycie tej wierzy coś migotało, zaś po głębszym przyjrzeniu się, dostrzegł, iż za pierwszą jest druga, połączona mostem, każda coraz wyższa, wszystkie o nieregularnych kształtach, lecz przypominające wiele rożnych postaci lub scen. To właśnie te coraz odleglejsze wieże wziął omyłkowo za góry. Czuł, że to miejsce jest dziwne, dodatkowo gdzieś nieopodal słyszał strumień, lub może kilka strumieni, trudno było stwierdzić. Postanowił ruszyć w kierunku najbliższej wieży, mając nadzieję, na przecięcie się z jakąś wodą. nadzieja ta spełniła się po kilku minutach marszu. Tam też przystanął, aby podziwiać mieniącą się wieloma kolorami wodą, która za pewne symbolizowała jego energie duchową, toteż rozpoczął próby manipulacji wycinkami tego strumienia, tworząc w powietrzu różne kształty cisnące się na umysł. Starał się z całych sił jak najdłużej utrzymać jak najbardziej skomplikowane kształty. Gdy stwierdził, że to już odpowiednia pora wycofał się z świata, aby otworzyć oczy na twardej podłodze, która dała się we znaki jego siedzeniu. Niemniej szybko i sprawnie wstał, aby następnie przejść do ćwiczenia zaklęcia. Starał sie zużywać na nie możliwie najmniej reiatsu, lecz po kilku próbach, z zapewne różnymi efektami dał spokój. Niestety chłopak nie miał zbyt obfitych zasobów reiatsu...

[-20 rei na próby]

Czas spędzony w twym własnym świecie był dłuższy niż mogło ci się początkowo wydawać. Może to z powodu tego, że i wieże były dalej niż sądziłeś. Jakby na to nie spojrzeć, po powrocie do rzeczywistości ćwiczenia w kontroli szły ci znacznie łatwiej, choć nie można było powiedzieć, że genialnie. Udało ci się jednak idealnie opanować kidou, dzięki czemu w nagrodę nauczyciel dał ci możliwość nauczenia się dwóch dowolnych w czasie po lekcyjnym, które też zaklęcia miałeś zaprezentować przy następnych zajęciach. No proszę, kto by pomyślał. Ty wśród wyróżnionych, czułeś się przez chwilę dumny. Ale szybko się opanowałeś, wszak nie byłeś jedyny. Między innymi, którzy dostali tą możliwość była również lisica oraz twój przeciwnik, z którym starłeś się w ćwiczeniach kendo - Honda Ogi. Ale na rozmyślania przyjdzie jeszcze czas. Zajęcia się skończyły, zatem mogłeś spokojnie odpocząć po trudach dnia.



[dodaj sobie ćwiczone Kidou + 2 dowolne, +2 do Rei, +4 do Kontroli]

Odpis u mnie w domku.

Przygoda Himuro

Nim pojawili się pierwsi uczniowie z twojej grupy, rysunek niemalże był skończony. Ponownie twój talent dał o sobie znać, rysunek wyglądał jak czarno białe zdjęcie. Ktoś nachylił się nad tobą i zagwizdał z zachwytem
-Piękna robota Himuro- Gdy uniosłeś swoją głowę ujrzałeś Jun'a. Jego twarz była lekko osmolona, lecz ten zdawał się nie zwracać na to uwagi. Tuż za nim stała Ayano, lecz nie mówiła nic. Uniosła wysoko głowę, a z jej ust wydobyło się prychnięcie.
-A jej co się stało?-Jun spojrzał w kierunku Ayano, gdy ta odeszła w kierunku innych dziewczyn.
-Nigdy jej nie rozgryzę- Rzucił w twoim kierunku, po czym zaśmiał się.
-No stary, przyznaj się, czemu nie zjawiłeś się na kidou?

Himuro omal nie popłakał się gdy zobaczył Juna, przetarł oczy-Siadaj, opowiem Ci...Więc, pamiętaj nikomu nie mów. Dzisiaj uratowałem Ayano przed jej adoratorem, który ją gonił. Potraktowałem go dwa razy zaklęciem destrukcyjnym numer cztery, żeby ją obronić, Na pewno ja wylecę, a tamten chłopak będzie chciał się zemścić...Pamiętaj, że musisz mieć na nią oko...-Popatrzył na dziewczynę, i podrapał się po głowie-Ja też jej nigdy nie zrozumiem-Popatrzył na Juna i uśmiechnął się, jego blada twarz, nadawała mu powagi i wyraz zmęczenia-A Tobie co się stało, masz dziwnie kolorową twarz.

Jun był bardzo zaniepokojony twoją zmianą nastroju. Przykucnął przy tobie i położył swą dłoń na twoim ramieniu
-No opowiadaj stary- Przez całą opowieść nie odezwał się nawet, ani słowem. Jedynie kiwnął kilkukrotnie głową, by potwierdzić, że wciąż słucha. Gdy skończyłeś westchnął tylko, milczał przez jakiś czas, a gdy chciał coś powiedzieć, Ty skomentowałeś jego wygląd.
-To? ahh, jedno z trudniejszych kidou wybuchło mi w dłoniach, musiano zastosować na mnie kidou lecznicze- Podrapał się po głowie, a na jego twarzy pojawiło się lekkie zakłopotanie. Westchnął ponownie, a jego wzrok skupił się na tobie
-No ładnie, ale wiesz, jeszcze nic nie zostało powiedziane, może się nie dowiedzą?!- Jakby na zaprzeczenie tych słów przy sali pojawił się jeden z nauczycieli. Mito Inahara, nauczyciel Hakudy. Zamienił kilka słów z innymi uczniami, którzy wskazali w waszym kierunku, nauczyciel skierował swe kroki ku wam.
-Himuro Ayumu?- Spojrzał na Ciebie -Dyrektor prosi Cię do siebie- zrobił krok w bok i zaprosił Cię ruchem dłoni.

Żegnaj stary. Miło było mi Ciebie poznać, powiedz Ayano, że ją też było miło poznać-Uśmiechnął sie Himuro przytulił po przyjacielsku Juna, i ruszył za nauczycielem w czasie drogi milczał i nie odpowiadał na żadne z pytań, po prostu milczał. Wiedział, że jego koniec zbliża się szybkimi krokami, wiedział, ze wejdzie do gabinetu dyrektora jako uczeń, a wyjdzie jako zwykła dusza...To nie dawało mu spokoju, nie chciał tego opuszczać, na prawdę nie chciał tego opuszczać, podobało mu się jego życie, takie jakie było, mimo woli szedł szybkim krokiem w stronę gabinetu dyrektora.

Brew nauczyciela uniosła się w geście zdziwienia, Jun pokiwał ze zrozumieniem głową i poklepał Cie po ramieniu. Poczułeś jak drgnął, gdy uściskałeś go, lecz po chwili rozluźnił się i odwdzięczy swoim własnym uściskiem. Mito przepuścił Cię przed sobą, wciąż czułeś jego wzrok na sobie, a odzywał się jedynie by nadać Ci odpowiedni kierunek. Wielu uczniów spoglądało w twoim kierunku, niektórzy chyba przewidywali, że stało się coś niedobrego i wskazywało Cię swymi palcami.

Przechodzimy Tu

Hiro Takemitsu:

Gdy Hiro znalazł się przed salą nie było tam jeszcze zbyt wielu osób. Od, 3 dziewczyny oraz 2 chłopaków który należeli do jego grupy. Chłopak w sumie nie mógł powiedzieć o nich zbyt wiele. Kilka razy toczył z nimi pojedynki treningowe, jednakże raczej nie zabiegał o ich przyjaźń. Jedyną osoba, którą Hiro troszkę lepiej znał była Mari. Czekała, jak zawsze, siedząc skulona pod ścianą kilka kroków od sali. Dzień zapowiadał się całkiem normalnie.

(W zamian za opis TS'a oraz w ramach trenowania twoja postać uzyskuje +1 siły / +1 wytrzymałości /+1 Inteligencji / +1 kontroli Reiatsu oraz umiejętność "Mukei Sentou")

(Ok nie będe już opisywać reakcji NPC, choć wydało mi się to dość logicznym zachowaniem. Bo raczej żaden nauczyciel by nie pozwolił pić dalej. Ale skoro mam tego nie robić, to się do tego dostosuję. I jeszcze raz przepraszam za to.)


W głowie bochatera kłebiły się myśli. Zastanawiał się co może gryść Mari, czy dowiedziała się od kogoś o zajściu z przed roku? Czy też chodzi jej o rozmowę o podejściu do życia. Choć można by rzec, że zna ją rok, nie mógł o niej nic powiedzieć. Była chyba bardziej tajemnicza od niego. Nie potrafił odgadnąć o czym myśli i co ją trapi. Wiedział, że najłatwiejszym ze sposobów by poznać odpowiedzi jest rozmowa. Niestety nadal nie lubił zbyt bardzo konwersować z innymi. Po tej chwili dedukcji postanowił jednak, dowiedzieć się o co chodzi. Podszedł więc do dziewczyny i usiadł przy niej. Zrobił jeden głęboki oddech po czym zapytał.
-Coś Cię trapi?- w jego głosie było słychać raczej troskę- Ostanio mam wrazenię, że mnie unikasz. W sumie powinienem porozmawiać z Tobą o tym wcześniej, bo trwa to dość długo. Dokładnie wydaje mi się, że od rozmowy którą odbyliśmy w szpitalu. Uraziłem Cię czymś w tedy? Jeśli tak to przepraszam.
Miał nadzieję, że uda mu się wyjaśnić tą sytuację przed rozpoczęciem zajęć. W końcu tak chyba było by najlepiej.

Dziewczynka uniosła lekko wzrok,i spojrzała gdzieś na brzuch Hiro jeszcze nim chłopak usiadł, później jednak szybko odwróciła wzrok jakby przestraszona. Oznaczało to zaś iż reagowała całkiem normalnie, nie zwykłą bowiem spoglądać na nikogo.
- ...? - Powiedziała, najwyraźniej mając kłopoty z głośniejszym wyartykułowaniem pytania. Mimo to odgłos, który z siebie wydała w zapisie zdecydowanie miał znak zapytania na końcu, nawet jeśli w naszym języku nie ma głosek zdolnych go oddać. Po chwili milczenia chyba jednak zebrała się do mówienia. Rzekła więc. - Um...

Nie zdołała jednak wypowiedzieć niczego więcej, bowiem na korytarzu rozległ się rumor, hałas i rozprzestrzenił się chaos. Chaos ten, zresztą był nie byle jaki. Przedstawiał się zaś tak, iż Hiro mógł jedynie domyślać się od czego się zaczęło. Pośrodku korytarza stała dziewczyna, której chłopak nie rozpoznawał. Miała nieco ponad 170cm i krótkie, ciemne włosy. Ładna twarz o dość ostrych rysach wykrzywiona była w grymasie pełnym gniewu. Dziewczynie nie można było odmówić uroku osobistego. Lekko śniada skóra no i pociągająca sylwetka wraz z lekkością ruchów sprawiały, iż kojarzyła się ona z panterą. Jej drobna dłoń zaciśnięta w pieść cofała się powoli, druga zaś trzymała za kimono jednego z chłopaków z grupy Hiro. Chłopak wyglądał na przerażonego, zaś pod jego okiem wykwitała właśnie opuchlizna, która nabierała z wolna wszelakich barw tęczy. Na ziemi leżało dwóch innych chłopaków. Jeden zamarł w całkowitym bezruchu, zaś na jego czole rósł potężny guz. Kolejny zaś trzymał się za... miejsce w które żaden mężczyzna nie chciał by oberwać. Niewielkie łezki bólu ukazywały się w kącikach jego oczu. Zawieszony chłopak bełkotał pod nosem słowa przeprosin, choć najwyraźniej nie do kona wiedział za co oberwał.

Hiro najbardziej zaintrygowała jednak dziewczyna... miała bowiem na sobie strój akademii shinigami, jednakże nie widział jej nigdy wcześniej. Oczywiście mogła być pierwszoklasistką, no ale czy pierwszoklasiści potrafią w kilka chwil stłuc 3 drugoklasistów? Nim Hiro zdołał zrobić cokolwiek dziwaczna przybyszka uderzyła trzy razy szybko chłopaka w brzuch. Ten jęknął jedynie cicho i opadł miękko na ziemię. Nogi nie utrzymały jego ciężaru. Dziewczyna zaś posłała groźne spojrzenie wszystkim chłopakom dookoła (nie tylko tym pobitym) i rzekła gniewnie melodyjnym i bardzo przyjemnym dla ucha głosem. - Niech mi to będzie po raz ostatni!

"A to ciekawe. Po raz pierwszy to nie ja mam problem z bójką. Hmm a tak wogóle to ciekawe za co im się tak oberwało. Ach zresztą nie mnie pobili więc to nie mój problem."
Hrio przyjrzał się dokładnie dziewczynie, po czym spokojnie spojrzał na Mari.

-Hmm ciekawe zajście. Chyba pierwszy raz nie brałem udziału w jakieś rozrubie- rzekł spokojnym głosem. Po czym lekko się uśmiechnął- Znasz tą dziewczynę nigdy jej tutaj nie widziałem? No i wracając do tematu chciałaś coś powiedzieć ale niestety nam przeszkodzili.

Kończąc zdanie jeszcze raz spojrzał na nieznajomą. Cóż ciekawe za co oni tak wogóle dostali. Zapewne nie byli zbyt mili dla niej, skoro aż tak się rozłościła.

Mari akurat miała zamiar odpowiedzieć, kiedy Hro postanowił jeszcze raz spojrzeć an dziewczynę. Pech chciał iż nowo przybyła w jakiś dziwaczny sposób akurat odwróciła spojrzenie w jego stronę. Na jej twarzy po raz kolejny pojawił się grymas wściekłości. Ruszyła szybkim krokiem w stronę Hiro. Cóż, rzeczywiście poruszała się z niezwykłą gracją. Przyciągała zapewne spojrzenia chłopaków... i zdawało się jej to nie odpowiadać. Hiro z ledwością zdołał uniknąć kopnięcia, które uderzyło w ścianę tuż obok jego głowy. Mari zaś przy tym skuliła się odruchowo zapewne przestraszona groźnym hukiem.
- A Ty na co się gapisz co kretynie? - Warknęła gniewnie ciemnowłosa. Cofnęła powoli nogę i zacisnęła mocno dłonie w pieści. Najwyraźniej miała zamiar zabrać się za lanie kolejnej osoby, zaś unikniecie pierwszego ataku jedynie bardziej ją zdenerwowało.

Hiro zignorował zachowanie dziewczyny nie chciał się wdawać w kolejną bójkę. No i co najważniejsze nie chciał skończyć jak tamci chłopacy. Poprostu zignorował kopnięcie w ścianę. I znów zajął się Mari.
-Nie bój się nikt Ci tutaj nic nie zrobi- rzekł opiekuńczym głosem- W końcu ja tu jestm nie. A jak do tąd tylko ja miałem z tym problem. No i najważniejsze wrócmy do naszej rozmowy. Uraziłem Cię czymś ostanio?? Bo dziwnie się zachowujesz.

Chłopak owi trudno było się skupić tylko i wyłącznie na rozmowie z Mari. W jego głowie znów powstawały pytania bez odpowiedzi. " Kim jest ta dziewczyna, co tutaj robi? Dlaczego tak łatwo wpada w złość? I dla czego aż tak bardzo nie lubi chłopaków?"

Dziewczyna nie czekała długo. Korzystając z okazji złapała Hiro za głowę i zaczęła powoli podnosić do góry. W jej oczach wciąż plunęła wściekłość. Jeśli wcześniej był to pożar, to teraz w tęczówkach o delikatnie złotej barwie rozgrywało się potężne inferno rodem z odmętów najbardziej płomienistych z poziomów piekieł. W takiej chwili olewanie wkurzonej nowo przybyłej było już zdecydowanie trudniejsze, choć rzecz jasna nie niemożliwe.

Hiro zresztą po krótkiej chwili oberwał, gdy dziewczyna odchyliła głowę i przywaliła swoim czołem w jego własne. Pościła go przy tym, zaś siła ciosu sprawiła iż głowa chłopaka uderzyła jeszcze o ścianę za nim. Coś cicho zadzwoniło mu w uszach zaś wizja nieco zamazała mu się na krótką chwilę. Po tej chwili zobaczył zaś, ze Mari już stoi. Spoglądała na czarnowłosą groźnie, no albo przynajmniej starając się wyglądać groźnie.

Efektem tego była jednak sytuacja, którą dobrze zobrazowało by wyobrażenie o kocięciu dachowca syczącemu na ryczącą panterę. Najdziwniejsze było jednak to, iż kocię chyba w jakiś dziwny sposób się nie bało.
- Właśnie rozmawiamy nie widzisz! - Mari krzyknęła, cho zrobiła to tak cicho iż Hiro ledwie to usłyszał. W odpowiedzi czarnowłosa tupnęła głośno, zaś Mari podskoczyła przestraszona i cofnęła się o kilka kroków. W tedy zaś wściekła dziewczyna prychnęła i ruszyła w stronę drugiego końca korytarza "przypadkowo" depcząc przy tym po biednym, wciąż nieprzytomnym chłopaku.

"A to za co? " To była pierwsza myśl jaka przyszła Hiro do głowy. "No przecież jej jeszcze nic nie zrobiłem, przynajmniej tak myślę. Zresztą ważne, że sobie poszła. No i co się stało z Mari. Nigdy bym nie przyuszczał, że ona się na kogoś postawi." Hiro zaraz po tym zdarzeniu usiadł na swoje miejsce i znów spojrzał na koleżankę. Na jego twarzy pojawił się uśmiech.

-Dziękuje za pomoc-w jego głosie było można znaleść nutkę zdziwienia- Dobrze, że już sobie poszła. W końcu może uda nam się dokończyć naszą rozmowę w spokoju. I z góry mówię nic mi się nie stało. Tak wogóle zastanawiam się co ją tak wkurzyło, albo raczje kto?

Głowa Hiro lekko bolała. Miał przynajmniej satysfakcjię, że gdy ich czoła się zderzył dziewczyna też musiała odczuć ból. W końcu prawa fizyki nie tak łatwo jest oszukać. No i miał nadzieję, że w najbliższym czasie nie będzie musiał jej widywać. Nie chciał znów wpaść w jakieś kłpoty.

Czarnowłosa dziewczyna nie oddaliła się specjalnie daleko. Po prostu stanęła w takiej odległości, by nikt przypadkiem nie podejrzewał jej o jakiekolwiek próby kontaktu z członkami grupy zbierającej się przed salą. Założyła rękę na rękę i z naburmuszona miną i wgapiała się w podłogę, jakby zaraz miała jej przywalić.

Mari westchnęła cicho i usiadła przez co zaczęła przypominać balon, który został przekłuty. Następnie zaś podkuliła nogi i objęła je rękoma opierając głowę na kolanach. Wlepiła po raz kolejny spojrzenie w podłogę, choć tym razem wydawała się bardzo zmęczona. Nim jednak zdołała się odezwać Sensei Inahara zjawił się na korytarzu i ruszył w stronę drzwi witając się ze wszystkimi uczniami głośnym.
- Dzień dobry ludziska. Nooo! Do roboty się bierzemy, piękny dzień. - Nauczyciel otworzył drzwi i zaczął wpuszczać ludzi do sali. Mari spokojnie wstała i zaczęła czekać, gdy zaś już miała wejść do środka czarnowłosa, zirytowana dziewczyna wepchnęła się przed nią parskając jedynie cicho.

"Cóż za wychowanie" pomyślał Hiro jak zwykle, nie wpychał się do koleiki by wejść do sali jako jeden z pierwszych. I tak wiedział, że w niczym to nie pomaga. Więc spokojnie przepuszczał wszystkich, a przedewszystkim dziewczyny. "Jednak ona będzie chodzić z nami do tej samej klasy. Mogą z tego wyniknąć jakieś problemy, ważne zebym nie brał w nich udziału. No i najważniejsze mam nadzieję, że ona nie będzie prubować zemścić sie na Mari." Chłopak po wejściu do sali zajął swoje miejsce, po czym czekał zniecierpliwiony co dziś ciekawego wydarzy się na lekcji. W końcu były to jedne z nielicznych zajęć, które chłopak naprawdę lubił.

Zajęcia zaczęły się prawie normalnie. Wszyscy już bez ponaglania ustawili się w szeregu według wzrostu. Hiro zaś, jak to od samego poczatku bywało, nieco za środkiem. Nie należał do najwyższych osobników, z czego sam doskonale zdawał sobie sprawę. Poza szeregiem pozostała jedynie czarnowłosa dziewczyna oraz Sesnei Inahara.
- Słuchajcie ludzie! To jest Sakame. Od dzisiaj będzie się z wami uczyła. - Wskazał dłonią na czarnowłosą dziewczynę, która w odpowiedzi zerknęła gniewnie na całą grupę. Najwyraźniej chciała wszystkim dać znać, że powinni się jej obawiać. - Według testów kwalifikacyjnych nie powinna odstawać pod względem umiejętności walki. Dyrekcja prosiła, byście próbowali jej pomagać jeśli będzie miała trudności z wiedzą teoretyczną albo kidou. No, a teraz bez obijania do rozgrzewki. Zabierzcie się za nią dobrze bo dzisiaj przerabiamy walki sparingowe. Zrobimy sobie mały turniej?

Na słowa o pomocy czarnowłosa wydawała się być tak wściekła, iż niemalże przywaliła Inaharze w potylicę. Powstrzymała się jednak, zapewne dla tego iż już takich sztuczek próbowała.

"Cóz jedna zagadka mniej, ale jeśli sensei myśli że ktoś z chłopaków jej pomoże to sie raczej zdziwi. Ja przynajmniej nie mam zamiaru ryzykować i pchać się w czeluści diabła. Zresztą mam nadzieję, że nie będe musiał jej w niczym pomagać. W końcu nie jestem mistrzem kidou, a z zajęć teoretycznych co nmajwyżej mogę pożyczyć jej notatki. A tak wogóle po co robić ten turniej?? Bicie innych nie jest raczej przyjemną rozrywką. No i mam nadzieję, że to się szybko skończy." Hiro po chwili rozmyśleń, zaczął brać czynny udział w rozgrzewce jaką prowadził Inahara. Nie zależało mu raczej na wygranej w tym turnieju, bo po co pokazywać swoją wyższość nad innymi? No i co najważniejsze nie miał zamiaru znów dostać kontuzji. Po ostanim pobycie w szpitalu uwarzał, że lepiej uwarzać na swoję ciało.

Inahara zaś w cale nie tłumaczył po co ma być ów turniej. Hiro mógł jedyni się domyślać, wnioskując z pogłosek krążących po akademii, iż nauczyciel próbuje wyszukać uczniów utalentowanych w walce wręcz. Oczywiście po roku pewni tak już wiedział którzy to mogą być, jednakże czy mały sprawdzian dla upewnienia mógł komukolwiek zaszkodzić?

Według zasad turniej miał toczyć się do czasu wyłonienia zwycięzcy. Kolejni przeciwnicy mieli być losowani i dalej przechodził jedynie wygrany. Wygrać można było poprzez wybicie przeciwnika za krąg. Zadanie poważniejszych obrażeń przeciwnikowi prowadziło do dyskwalifikacji i kary porządkowej. Turniej miał mieć cztery rundy, zaś zwycięzca miał otrzymać nagrodę.

Hiro miał szczęście uczestniczyć w drugiej walce. Przed jego własną potyczką rozegrał się pojedynek pomiędzy czarnowłosą i jednym z chłopaków, któremu wcześniej przylała. Facet wyglądał na raczej przestraszonego i przegrał gdy tylko dziewczyna ruszyła w jego stronę. Nie stanęła nawet w pozycji odpowiedniej do walki, po prostu spojrzała na nieco z byka i zrobiła kilka kroków, zaś chłopak odsunął się i przekroczył linię ringu.

Hiro miał przyjemność, albo też nieprzyjemność, mierzyć się z dziewczyną. Szczupła, raczej niska osóbka którą chłopak kojarzył ze średnimi osiągnięciami na każdym polu. Nie wydawała się być lepsza w walce wręcz ani kidou, czy też wiedzy teoretycznej. W niczym jednak nie odstawała co sprawiało iż była całkiem niezłą uczennicą. Osoba raczej wesoła i towarzyska, i to właśnie usposobienie zwykło nadawać jej więcej uroku osobistego niż wygląd. Widząc przeciwnika spojrzała na niego z uśmiechem.
- Nooo, to chyba dostałam łomot co Hiro? - powiedziała wesoło kłaniając się, jak to przystało przed walką.

-Nigdy nie wątp w swoje umiejętności- rzekł uśmiechając sie- Większość walk rozgrywa się w naszym umyśle i jeśli podasz się przed walką nie masz na wygraną.

Hiro po krótkiej dygresji przyjął postawę do walki. Dość długo zastanawiał się czy ma pierwszy zaatakować czy też raczej skupić się na obronie. Żadna z opcji nie wydawała mu się dobra. Nie chciał się bić a co dopiero z dziewczyną. Jak do tąd prawie zawsze trafiał na dziewczyny, w sumie nie wiedział czy to pech czy też szczęscie. W końcu tej płci jest dużo mniej w jego klasie. Ale postanowił się bronić, chciał wykorzystać fakt, że walkę można wygrać przez wyrzucenie przeciwnika za ring. Chciał skorzystać z praw fizyki i skierować siłę rozpędu swojej przeciwniczki przeciwko jej samej. W czasie jej ataku mial zamiar złapać ją za przegub ręki i przerzucić ją przez swoje plecy tak by wylądowała za matą.

(słuchaj, miałeś x3 10 na kości i w dorzutach jeszcze 2x10... Mam nadzieję, że przy ważnych walkach mi tego nie zrobisz xP)

Dziewczyna uśmiechnęła się lekko i rzeczywiście nie zamierzała czekać. Nie zaatakowała też pięścią. Najwyraźniej stwierdziła, zresztą całkiem poprawnie, iż jest za niska by atakować pięściami. Kopnęła więc od boku mierząc w brodę Hiro. Dla chłopaka kopnięcie okazało się jednak niezwykle oczywiste. W końcu wraz Sensei Inaharą powtarzali ten sam styl kopnięcia tysiące razy. Lekko przestawiona stopa, później wzniesienie kolana i jednoczesne poruszenie biodrem i wykonanie kopnięcia. Cios, pod względem technicznym, nie miał żadnych wad. Może właśnie dla tego zblokowanie się było dla Hiro niezwykle proste.

Chłopak uchylił się lekko tak, iż noga dziewczyny przemknęła nad jego głową, następnie zaś złapał dziewczynę za kostkę i wykorzystując siłę zmagazynowaną w kopnięciu pociągnął mocno dziewczynę. Ta została wytracona z równowagi i, nim zdołała ją odzyskać, przekroczyła krąg. Tam zresztą upadła na maty sali pojedynkowej. Hiro zaś z radością zauważył, iż jego oponentce nic się nie stało. Nie nabiła sobie nawet siniaka.

Przegrana wstała i ukłoniła się w stronę Hio, następnie zaś klepnęła go lekko w ramię.
- No, to wygrałeś i w umyśle i tutaj co? - Posłała mu miły uśmiech i odeszła na bok. Hiro zaś miał czas by odpocząć przed następną walką. Po drodze odbyła się reszta sparingów pierwszej rundy. Dla chłopaka nie było zaś specjalnym zdziwieniem iż Mari odpadła. Mimo wszystko wciąż nie udało jej się nauczyć dobrze walczyć, zapewne ze względu na brak chęci.

Następna rudna zaczynała się od walki Hiro. Chłopak miał zmierzyć się z tym samym osobnikiem, który uprzednio leżał nieprzytomny na korytarzu. Oponent miał lekką nadwagę, jednakże wszyscy rozpoznawali go po wiecznym, szerokim uśmiechu. Jeśli chodziło o walkę, to był raczej osobą myślącą niż tłukącą. Zwykł sporo się blokować i nieczęsto atakować, choć zwykle kontrataki był skuteczne. Przeciwnik skłonił się w stronę Hiro, po czym stanął w spokojnej pozycji delikatnie wysuwając lewą nogę, uginając obie i wystawiając dłonie do przodu w niezbyt porządnej gardzie.

"Hmm i co ja mam teraz zrobić też nie lubie atakować jako pierwszy, dobrze że mój przeciwnik nie jest jakimś orłem w tej sztuce." Hiro również ukłonił się swojemu przeciwnikowi po czym również przyjął pozycjie na lekko ugiętych nogach. Nie lubił atakować jako pierwszy. Wolał szukać swojej szansy w kontratakach. Ale zapewne tym razem jego przeciwnik był równie wytrwały w oczekiwaniu na swoją szanse jak i Hiro. Co gorsza chłopak nie wiedział czy powinien bić się z osobą która własnie co dostała porządny łomot na korytarzu. Postanowił więc nie uderzać w głowę. Wyprowadził szybki lewy sierpowy w okolicę prawego boku chłopaka. Gdyby cios został zblokowany miał zamiar wykorzystać fakt, że prawa strona przeciwnika jest odsłąnięta. Szybkim ruchem chciał podłążyć nogę tak by prawą ręką, przechylając przeciwnika go przewrócić.


(Obawiam się, że jak będę potrzebować tego szczęscia to będzie daleko. No ale cóż mam nadzieję, że nie będe przy tych ważnych walkach miał na kościach samych 1 :P )

O dziwo uśmiechnięty oponent w cale nie zblokował pierwszego ataku. Cios uderzył go w bok, ten zaś skrzywił się jedynie lekko, po czym złapał swoją prawą dłonią za lewy nadgarstek Hiro i przewrócił się na plecy opierając po drodze nogi o brzuch chłopaka. W ten sposób wykorzystał swoją masę niemalże wyrzucając młodego Takemitsu poza kręg.

Hiro z ledwością udało się wyhamować nim przekroczył granicę ringu, a zrobił to jedynie dla tego, iż udało mu się lekko obrócić w locie i ostatecznie wylądował na boku w poprzek, a nie na brzuchu z głową poza granicą kręgu. Grubasek zaczął podnosić się z ziemi wciąż nosząc na twarzy wesoły uśmiech.

"Cóz szybki jest, jak na swoją masę. No i nie mogę się znów pozwolić złapać w taką pułapkę. Ale przynajmniej musi go boleć skoro wogóle nie blokował ciosu. No i co ja mam z nim teraz zrobić?" Hiro wstał najszybciej jak umiał, następnie jeśli tylko jest to możliwe chciał zbliżyć się do srodka ringu. W końcu mimow szystko trudniej wyrzucić kogoś ze środka niż z brzegu. "Może też powinienem się bronić niżeli atakować." Chłopak przyjął postawę, mianowicie ugiął lekko nogi i złożył ręcę w gardę. Miał zamiar unikać ciosów i gdy pojawi się okazja by wybić przeciwnika z równowagi miał zamiar ją wykorzystać.

Oponent nie bardzo chciał pozwolić Hiro na powrót w okolice środka okręgu. Zastępował mu drogę powoli podchodząc coraz bliżej. W ten sposób on sam stał blisko środka, Takemitsu zaś musiał trzymać się w okolicach krawędzi. Grubasek sam nie bardzo spieszył się z atakowaniem. Stał w dość luźnej pozycji najwyraźniej najpierw starając się zająć dogodniejsze miejsce na ringu, co w gruncie rzeczy nie było w cale głupie. Dopiero później, gdy stanął już pewniej zaczął swój, raczej stateczny sposób atakowania.

Podszedł kilka spokojnych kroków w stronę Hiro, następnie zaś z lekkim ociąganiem przyjął pewniejszą pozycję. Takemitsu nie chciał atakować, w związku z czym jego przeciwnik mógł spokojnie przygotować się do następnej fazy walki, a przy tym pewnie nawet wypić kubek herbaty w razie chęci. Gdy już poczuł się pewnie i obniżył swój środek ciężkości uginając mocniej nogi zaatakował obiema otwartymi dłońmi po raz kolejny zadziwiając Hiro swoją szybkością. Najwyraźniej ktoś całkiem lubił stosować energię duchową do wspomagania swojej walki wręcz. Takemitsu zdołał jednak, mimo wszystko, zejść na bok dzięki czemu nie został wypchnięty poza krąg.

"Hmm a to co ktoś tu chyba trochę oszukuję, ale w sumie nikt nie mówił, że nie można wykorzystywać swojego reietsu. Cóż może też z tego skorzystam, wtedy może zaskoczę szybkością mojego przeciwnika a co za tym idzie, może uda mi się go wyrzucić za ring." Hiro stwierdził, że pozycjia na sraju ringu wcale nie jest taka zła w końcu teraz to on się bronił. "Hmm zaatakował mnie wyciagając dwie ręce do przodu, a jak bym tak chwycił je i kładąc się na plecy. I oparł bym nogi o jego brzuch i przerzucił go za siebie? Wygląda to dość skomplikowanie, tylko czy jestem w stanie unieśćjego ciężar na swoich nogach? Zaryzykujemy." Hiro przyjął pozycjię obroną, przy czym zebrał w sobie reietsu by zwiększyć swoją szybkość. Nie chciał by jego przeciwnik był w stanie zareagować na zaskoczenie.

Używam 9 rei ( 7szybkosc i 2 siła)

Hiro rzeczywiście chwycił za ręce grubaska i upadł na plecy samemu niemal przekraczając przy tym krawędź ringu. Oparł nogi o brzuch chłopaka i w sumie przerzucił go na tyle szybko, iż jego nogi nie zdołały się załamać pod ciężarem cielska uśmiechniętego chłopaka. Mimo wszystko wydawało się iż Hiro wszystko wyszło jak trzeba. Jego przeciwnik wylądował bowiem poza granicą ringu. W ten właśnie sposób młodzieniec przeszedł do trzeciej rundy.

Jak się okazało, trzecia runda przeszła Hiro na całkowitym obijaniu się. W drodze losowania okazało się bowiem iż to właśnie on nie miał by pary do walki, dla tego też drogą naturalną przeszedł z ćwierćfinału do finału. Zresztą, gdy obserwował półfinałową walkę była ona raczej szybka. Czarnowłosa dziewczyna zwyczajnie przywaliła swojemu przeciwnikowi czołem, tak iż ten zatoczył się i wypadł za ring. Dla tego też nie było dla chłopaka tajemnicą z kim musi teraz walczyć.

Dziewczyna stanęła na ringu, włożyła ręce w kieszenie i spojrzała groźnie na Hiro. W sumie nie wyglądało jak by szykowała się jakoś specjalnie na ową walkę. Wyglądała za to zupełnie jak by chciała przeciwnika zwyczajnie zastraszyć.

"No widać, że jej umiejętności w walce naprawdę dorównują naszym. Ale pytanie czy czysta siła jest w stanie pokonać technikę? No i co najważniejsze jest to osoba mi obca i nie znam jej stylu walki. Więc nie wiem czego się spodziewać, a co gorsza w dotychczaswowych walkach nie za dużo pokazała." Hiro ukłonił się przeciwniczce po czym stanął na lekko ugiętych kolanach. Złozył ręcę w gardę, poczym zebrał w sobie trochę reietsu by w razie jakiegoś szybkiego ataku był w stanie go uniknąć. Chciał na początku poznać trochę styl walki swojego przeciwnika i w miare możliwości znaleść w nim jakieś luki do ataku.

Uzywam 5 rei (5 szybkość)