Sala Pojedynkowa

Tanaka musiał przyznać, że uderzenie Shiby było silniejsze, niż mógł się tego spodziewać. Udało mu się je zablokować, jednak został wybity ze swej postawy i zachwiał się omal kompletnie nie tracąc równowagi.
Te, chwilowe wybicie z rytmu, pozwoliło, jednak, przeciwnikowi na odepchnięcie Yuzuru od siebie. Chłopak, chwiejnym krokiem, cofnął się do tyłu. Obu znów dzielił dystans. Te krótkie zwarcie, z pewnością, należało do Seijiego, na jego twarzy pojawiła się zgubna pewność siebie.

- Ha! - parsknął oponent - ... ostrzegałem Cię! - rzekł, wymierzając czubek bokkena, w stronę Tanaki - Trenowałem zbyt ciężko, by przegrać ten pojedynek!

Dzieliły ich, zaledwie, trzy metry. Yuzuru, wyczuł, że to może być odpowiedni moment na atak.

2

Tanaka nic nie odpowiedział. Trochę się zdenerwował, że Shiba z taką łatwością przebił się przez jego gardę i na dodatek jeszcze prawie go przewrócił. Chłopak nie chciał być mu dłużny. Ponownie twardo stanął na ziemi i gdy rywal wyprowadził atak zobaczył lukę w jego obronie. Postanowił szybko to wykorzystać i mieczem uderzył w bok katany wroga by jego oręż odchyliła się na zewnątrz i odsłoniła Shibe. Wtedy właśnie chłopak wyprowadził atak z dołu w pachwinę przy ramieniu.

Tanaka, widząc odsłoniętego Shibę, pragnął wykorzystać idealny moment do uderzenia. Przeskoczył, dzielącą ich odległość, i po chwili znalazł się już przed oponentem na długość bokena.
Zobaczył jedynie uśmiech malujący się na twarzy Seijiego, zanim zorientował się, że wpadł w pułapkę, a odsłonięcie okazało się całkiem celowe.
Przeciwnik, widząc Twoje zamiary, w zaskakująco, szybkim tempie podniósł swój bokken do góry, po czym opuścił wprost na głowę Yuzuru. Choć chłopak dał się zaskoczyć, nie stracił, całkiem, czujności, dzięki czemu w ostatniej chwili uchylił się przed ciosem. Poczuł jedynie muśnięcie, drewna na swoim ramieniu... Drewna, które zapewne, wylądowałoby na jego ciemnej czuprynie, gdyby nie unik w porę. Nieco zszokowany klęczał po lewicy Shiby.

3

*Baka,mogłeś się domyślić, że to pułapka. Ale z Ciebie dureń Tanaka.*
Chłopak skarcił się w myślach i postanowił za kare po walce zrobić 100 pompek. Jeszcze chwile myślał o tym jak łatwo dał się sprowokować po czym wstał i rozluźnił nieco ramię, gdyż było spięte, które było przed momentem zostało draśnięte kataną Shiby.
*Trzeba wymyślić jakiś plan...*
Powiedział sobie w myślach i wrócił do pozycji bojowej, w niewielkim rozkroku i lekko ugiętych nogach. Zrobił jeden krok do przodu z kataną mocno trzymanej w obu rękach. Zaczął analizować sytuacje i wiedział, ze przez te wygrane zwarcia Shiba poczuł się zbyt pewny. Gdy był dość blisko przykucnął bardziej i jednym szybkim ruchem katany od dołu wyprowadził pionowe cięcie tak by dosięgnąć brody rywala.

Shiba, najprawdopodobniej, planował przejąć inicjatywę, gdyż nie czekając na ruch przeciwnika, doskoczył do Tanaki. Bokken Seijiego zasyczał w powietrzu, nad głową Yuzuru. Chłopak, zgodnie ze swoim planem, przykucnął, przechodząc pod lecącą bronią swojego oponenta.
Pewnym ruchem, posłał czubek bokkena w krtań przeciwnika. Refleks, jednak, nie zawiódł Seijiego, gdyż ten odskoczył w bok. Zapewne, wyprowadziłby już następny cios, gdyby nie dudniący, w uszach obu chłopaków, głos. Znali go bardzo dobrze.

- Co to ma znaczyć ?! - w szerokich wrotach Dojo, stał wasz Sensei - Łysy - , który jak wynika z jego ksywki nadanej mu przez uczniów, miał pewne problemy z owłosieniem głowy - mimo tego, nie można mu było dać, po wyglądzie, więcej niż 30 lat - ... Rozumiem waszą rywalizację, jednak uważam, że czasem wymyka się ona spod kontroli!
Przeskanował wasze, zmieszane oblicza, wzrokiem.

- Yuzuru! - jak zwykle padło na niego. Przecież nie będzie o nic oskarżał szlachetnego członka rodu Shiba - Ten Twój ostatni cios, był dosyć niebezpieczny! Rozumiesz, że mogłeś go zabić?!

4

*No i znowu ja, co za głupi łysol...*
Powiedział sobie w myślach Tanaka. Denerwowało go gdy tylko mu się dostawało skoro Shiba wcale nie był lepszy i również zadał mu kilka niebezpiecznych ciosów. Przemyślał chwilę co ma odpowiedzieć po czym rzekł.
Nigdy do niczego nie dojdę jeżeli nie będę wszystkiego brać na poważnie. Dzięki temu poznaje swoje zalety jak i wady, które dzięki walce na poważnie będę mógł skorygować.
Słowa z ust Tanaki zabrzmiały niezwykle poważnie,dojrzale i wyniośle. Chłopak chwile później opuścił katanę i schował za pasem. Czekał na reakcję senseia.

Senseia zamurowało. Wpatrywał się w Ciebie z otwartymi ustami.

-Ty... - zaczął z niedowierzaniem - Dwieście pompek! No już! Każda nieudana, to 50 dodatkowych ! - wywrzeszczał Łysy - A... ty... - zwrócił się do Shiby - 50 pompek... - rzekł niepewnym głosem

- Ja?! - zripostował z niedowierzaniem Seiji

- T-tak... - odpowiedział Sensei, kierując wzrok w sufit

- Mój ojciec, chętnie się o tym dowie, jak traktujecie tutejszych uczniów!... - nie kontynuował, jednak, dysputy. Zdawał sobie sprawę, że za niezdyscyplinowanie mogą go stąd wyrzucić, zanim to jego wpływowi rodzice, zrobili by cokolwiek nauczycielowi. Rzucając niedosłyszalne wyzwiska pod nosem, wziął się za pompki...

5

Tanaka zmarszczył brwi wyraźnie niezadowolony. Nie mógł zrozumieć jak wielka niesprawiedliwość jest na tym świecie. Żyłka na jego czole zaczęła pulsować.
*Co za pierdolony skurwysyn! Ja mu jeszcze kiedyś pokażę...*
Sklął w myślach senseia. Po chwili starał się uspokoić gdyż wiedział,że to nic nie wniesie. Jeszcze podda się swoim emocjom i zrobi coś głupiego? Czego będzie żałował do końca życia.
...
Nic już więcej nie powiedział tylko przyklęknął,postawił ręce przed sobą na glebie i wyprostowując kolana zaczął szybko robić pompki by jak najmniej się zmęczyć, a zrobić jak najwięcej powtórzeń. Robił głębokie ruchy tak, że prawie dotykał brodą ziemi. Nie chciał, żeby sensei znowu się do niego przyczepił...

Yuzuru starał się jak mógł. Jego pompki były, wręcz, idealne. Mimo tego, po jakichś 20 powtórzeniach, z 200 zrobiło się 250. Później 300. Miast ubywać, pompek do zrobienia przybywało.
Tanaka, nawet, nie spostrzegł , kiedy Shiba zakończył swoją marną pięćdziesiątkę i wyszedł zadowolony z Dojo.
Wtedy zagrzmiał głos Senseia.

Wystarczy! Tanaka... - rzekł już spokojniejszym tonem.

6

Tanaka nie posłuchał senseia. Dostał karę więc ją wykona. Nic nie odpowiedział nauczycielowi tylko dalej robił pompki takie same jak do tej pory. Nie chciał tracić tchu na zbyteczne gadki. Po jakimś czasie z każdą pompką robiło mu się coraz ciężej, pot spływał z jego twarzy i zaczął kapać na podłogę. Przez zmęczenie pompki nie były już takie idealne jak wcześniej ale chłopak starał się na bieżąco je korygować i dokończyć zadośćuczynienie. W końcu gdy wydawało mu się, że zrobił co do joty wszystkie powtórzenia starał się podeprzeć rękoma i wstać. Niestety nie udało mu się to ręce miał jak z waty. Leżał przez chwilę na brzuchu twarzą do podłogi ale moment później usiadł po turecku dysząc.
Sensei...Czy zrobiłem 300 powtórzeń jak kazałeś? Bo wydaje mi się, że w którymś momencie mogłem się pomylić...
Zapytał zmęczony Tanaka. Patrzył na twarz mentora i czekał na odpowiedź.

Tanaka! Yuzu... - Sensei zdał sobie sprawę, że jego apele są ignorowane. Stał więc przyglądając się uważnie każdej pompce. - Yarre, yarre... Uparty z Ciebie gość...

Yuzuru, doszedł już chyba do 200. Czuł, że od tej chwili, każda pompka wydaje się być prawdziwą katorgą. Ręce mu drżały. Plecy ważyły z tonę. W każdej chwili, mógł paść ze zmęczenia.
Nie mógł jednak tego zrobić. Czuł, że Sensei bacznie liczy każdą pompkę. Mimo, iż stał cicho i nic nie komentował.

289... 290... 291... 294... 295...

To musiał być Twój życiowy rekord.

... 300!

Koniec! Głowa Tanakiego, opadła na drewniane deski Dojo. Ciszę w sali, przerywał jedynie niemiarowy oddech chłopaka.
Ach, panele, były takie wygodne. Nie chciało mu się wstawać.
W końcu się przemógł. Za pomocą drżących od przemęczenia rąk, uniósł się. Po jakiejś pół minucie, wzmagań z własnymi mięśniami, podniósł się, do pozycji siedzącej.
Spojrzał na Łysego. Ten, ostrożnie na niego spoglądał.

Yuzuru spytał się, o zgodność ilości zrobionych pompek.

Sensei westchnął.
- Zrobiłeś, dokładnie, 273 pompki. Przykro mi... - To było niemożliwe. Żeby popełnić taki błąd?! - Od razu, jednak, chciałbym Cię poinformować, że nie zasłużyłeś na tę karę...

7

Cholera... Za kare zrobię wieczorem 100 pompek... I kolejne 100 zaległe czyli razem 200...
Powiedział cicho do siebie chłopak. Gdy ręce chłopaka nieco się rozluźniły starał się wstać na równe nogi. Miał mieszane odczucia, które gmatwały mu tylko głowę.
Ale mi ją wydałeś sensei, więc moim obowiązkiem jako Studenta jest słuchanie nauczyciela.
Powiedział z przekonaniem w głosie chłopak. Szczerze nie można było wywnioskować jakie emocje kumulują się w nim, gdyż mówił swoje wcześniejsze słowa beznamiętnie. Było mu trochę szkoda "Łysego", że "bał" się Shiby, a raczej wpływów jego rodziny.

Sensei wziął do ręki Twój bokken. Przyjrzał mu się uważnie.

- Domyślasz się, prawda? - zaczął nie odrywając wzroku od broni - Cała ta, moja pobłażliwość względem Twojego rywala, wynika z jego pochodzenia... - Bokken przeciął parę razy powietrze, pod wpływem płynnych ruchów nadgarstka Łysego - Yarre, yarre... Myślę, że nie stanie się nic złego, jeżeli Ci o tym opowiem.

Odszedł parę metrów dalej. Bez ostrzeżenia, rzucił w Twoją stronę bokken. Bez problemu go złapałeś, pomimo zmęczenia, jakie nadal Cię trzymało.

Dobry refleks... - zauważył Sensei...

8

Tanaka schował boken za pasem.
Dzięki...Ale nadal mnie to nie satysfakcjonuje. Chce cały czas stawać się silniejszy...
Powiedział z determinacją w głosie.
A wracając do tematu,opowie mi Pan o?
Spytał zaciekawiony. Zaczął rozciągać nieco ramiona żeby po pompkach nie mieć potem takich tragicznych zakwasów. Chłopak był zainteresowany wypowiedzią senseia. Liczył, że powiem mu na tyle by go usatysfakcjonować.

- Widzisz... - zaczął Łysy patrząc się na słońce w zenicie - ... te Dojo. Sprzęt. Jak i wiele innych rzeczy na tym terenie... Wszystko to, mamy dzięki klanowi Shiba. Włożyli dużo pracy w modernizowanie Akademii. - w końcu, uraczył Cię spojrzeniem - Seiji Shiba, twój kolega, to znaczy, rywal. Jest synem Daisuki Shiby. Bardzo wysoko postawionego członka rodu Shiba. Seiji jest jego jedynakiem. - przerwał na chwilę, jakby oczekiwał riposty, szybko jednak kontynuował monolog - ...Matka twojego oponenta zmarła dawno temu, gdy był jeszcze mały. Więc Seiji jest ostatnią nadzieją, na kontynuowanie ich szlachetnej linii Shinigami. Dlatego, jego ojciec zrobi wszystko, by syn został jak najlepszym Bogiem Śmierci. Życzył również sobie, by traktowano go inaczej niż innych. By był świadom swojej wyższości, nad resztą. Szczerze, nie rozumiem jego sposobów wychowawczych, jednak nie sprzeciwiam się. Odpuszczam mu na każdym kroku. Traktuję pobłażliwie. Czy stanie się dobrym Shinigami? Nie mam pojęcia. - zrobił dłuższą pauzę - ... Wiem jedno... Jutro, na zajęciach w Dojo, pozwolę Ci się z nim zmierzyć. - rzekł uśmiechnięty - Nie będę interweniował. Z resztą, nie ma takiego powodu, póki Seiji przegra pojedynek w czasie lekcji. Tanaka! Liczę na Ciebie, że wyprowadzisz go z błędu, i udowodnisz, że jego krew nie czyni z niego lepszego człowieka...

Yuzuru, musiał przyznać, że takiego oblicza Łysego nie spotkał dotychczas... Wydawał się nie tym Sensei, który na co dzień wrzeszczał na uczniów za najdrobniejsze potknięcia.

9

Z wielką uwagę wysłuchał każdego słowa, które wypowiedział Łysy. Chwile się zastanawiał po czym odparł.
Moim zdaniem z takim podejściem, że jest najlepszy daleko nie dojdzie... Mam wrażenie, że to go zgubi... Możesz na mnie liczyć sensei.
Potwierdził swoje słowa zdecydowanym tonem. Czuł się teraz jakby jakieś brzemię ciążyło na jego barkach. Musiał kogoś przywrócić na dobrą drogę ponieważ ten ktoś zbłądził przez swoją pyszność.
Zdecydowanie go pokonam. Pokażę mu, że może go zwyciężyć zwykły biedak z Rukongai.
Spojrzał na senseia i przyglądał mu się przez chwilkę.
Czy masz jeszcze jakąś sprawę do mnie?
Spytał spokojnie.

Hm... Sprawę... - Sensei podrapał się po lśniącej łysinie - ... Jedyną sprawą, może być to, byś szedł na zajęcia Kidou. Bo właśnie się zaczynają. - rzekł swoim starym, mentorskim tonem, patrząc na słońce, by upewnić się która godzina. - W porządku. - sapnął, kierując się w stronę drzwi - ... Idź i nie zapominaj, że Kendo to nie wszystko. W walce liczy się każdy aspekt...

Dokończył, po czym spokojnym krokiem wyszedł z sali.


< Jeżeli Twoja postać idzie na zajęcia to, po poście tutaj, zapraszam do : https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/sala-nr-3-t385-180.htm >

10

Kidou?
*Aż strach się przyznać, że nie znam żadnego...Heh...*
Tanaka dzięki swojej nad wyraz szybkiej regeneracji odzyskał już siły i był gotowy na dalsze wyzwania.
Oczywiście sensei od razu pójdę na zajęcia, nie chce mieć zaległości.... Będę pamiętać Twoje słowa i trenował również kidou...
Spojrzał na wychodzącego mentora. Został jeszcze chwile. Rozciągnął się i poszedł w kierunku wyjścia, a potem na lekcje Kidou.

Sala Pojedynkowa. Sama nazwa mówiła sama za siebie, pusta przestrzeń wyłożona drewnianą klepka, pod ścianą różnego rodzaju broń treningowa oraz zbroje. To tutaj zgrupowaliście się po powrocie z tygodniowej wycieczki. Wszyscy nie do końca czyści, nie do końca najedzeni, w oczekiwaniu na to co się tutaj stanie.
Po niedługim czasie do sali weszła sensei Sekine Rika. Spojrzała na was ciężko.
- Witam z powrotem w akademii. Niektórzy przykładali się do nauki, inni nie do końca. Teraz zatem każdy udowodni, że coś potrafi. - przeszła na środek sali, dobyła bokena i zaczęła kolejno wymieniać nazwiska adeptów, by zademonstrowali swoje umiejętności. Pojedynki były dość... widowiskowe, biorąc pod uwagę to jak różne kidou były wykorzystywane w kombinacji z kendo. Nie można też było pominąć faktu, że ci, którzy się zbytnio obijali po prostu nie byli wstanie wykonać zadania i haniebnie dostawali lanie. Przed tobą był Murasaki oraz Komatsu i o ile twój genialny towarzysz całkiem nieźle sobie poradził, to dziewczyna ostatecznie poplątała inkantacje i skupiła się na samym kendo, co przyniosło jej przegraną. Choć nie tak bolesną, jaka spotkała leni.
- Tesuko Yoshi ! - usłyszałeś i wyszedłeś na środek, by stanąć naprzeciw sensei - Twoja kolej. Pokaż czego się nauczyłeś.

Powoli wyszedł na środek, walka z sensei nie była spełnieniem jego marzeń, no ale cóż musi to zrobić aby zostać shinigami. Wyjął boken i stanął na przeciwko mistrza lub raczej mistrzynie. Nie czekając długo wyszeptał dość flegmatycznie Zaklęcie destrukcyjne numer jedenaście - Wiążąca Błyskawica!. Nie czekając na reakcje przeciwnika pobiegł tuż za błyskawico aby natychmiastowo zaatakować, gdyby ich miecze się z krzyżowały szybko wypowiada Zaklęcie wiążące numer osiem - odepchnięcie! Gdyby przeciwnik przyjął atak. Ten szybko do niego podchodzi i przystawia boken do szyi wolno ręko używa zaklęcia wypowiadając Inkantacje Zaklęcie destrukcyjne numer jedenaście - Wiążąca Błyskawica! Celuje tak aby błyskawica uderzyła obok głowy. Wszystko starał się wykonać jak najszybciej.

Wszystko wydawało się być idealnie zgrane. Prawie idealnie. Wiążąca Błyskawica pomknęła przez pomieszczenie w kierunku sensei, która zdążyła się uchylić. Zablokowała twój cios, lecz Odepchnięcie odsunęło ją w tył zamiast przewrócić. Kolejnego ciosu nie zdążyłeś zadać.
- Zaklęcie wiążące numer osiem - Odepchnięcie ! - usłyszałeś i po chwili przeleciałeś przez salę, by grzmotnąć o ścianę. Z trudem się podniosłeś a przed tobą stała sensei z wymierzonym w ciebie bokenem. - Moje gratulacje. Zdałeś test, możesz przejść do grupy zwycięzców. - po czym opuściła broń i wróciła z powrotem na środek sali, zostawiając cię pod ścianą. Cóż, wyglądało na to, że ci się udało.




[Odejmij sobie zużyte 19 PR]

Obolały i trochę zmęczony zszedł z pola walki, i udał się w skazane miejsce. Ustał obok Murasakiego. Nie był z siebie zadowolony, zbyt łatwo dał się pokonać. Postanowił obserwować kolejne walki i wyciągnąć z nich jakieś wnioski. Oparł się o swój boken gdyż był już trochę zmęczony. Po jakimś czasie powiedział Dobrze ci poszło Murasaki, gratuluję

Murasaki spojrzał na ciebie - Chyba nie wątpiłeś w to, że mi się uda. Wszak jestem geniuszem tej grupy. - uśmiechnął się do ciebie. - A ty miałeś też sporo szczęścia. Wygląda na to, że ćwiczyłeś ciężko, gdy przepadałeś na całe dni w lesie.
W jego głosie można było słyszeć pochwałę. Czułeś się zadowolony.
Po dłuższym czasie egzamin się skończył. Większość udało się z powodzeniem ukończyć cały test. Czwórka została wyrzucona z zajęć i wogóle ze szkoleń. Wedle słów sensei nie nadawali się na shinigami. Wśród tej czwórki był Nobunagi Kijuro, arogancki typek. Opuszczając salę mamrotał coś pod nosem niepochlebnego na temat shinigami. Ci, którym nie udało się zaliczyć mieli mieć dodatkowe zajęcia u Zoriego przez trzy dni. Cóż, mieli pecha.
- Doskonale. Gratuluje tym, którzy pomyślnie przeszli ten test. Macie wolne resztę popołudnia oraz jutrzejszy dzień. - rzekła na koniec sensei spoglądając na was - Pojutrze mam was widzieć wszystkich na zajęciach. Rozejść się.
Miałeś zatem prawie półtora dnia dla siebie, dość czasu na zrobienie czegoś konstruktywnego lub po prostu wypoczynek.

Włożył boken z powrotem na miejsce i wyszedł z klasy. Przez chwile szedł korytarzem zastanawiając się co będzie robił przez ten czas. Postanowił nauczyć się jakiegoś Kidou. Ale to dopiero jutro. Dzisiaj miał jeszcze pół dnia do dyspozycji... I wtedy przypomniał sobie jak znalazł się w swoim wewnętrznym świecie. Postanowił dowiedzieć się o tym coś więcej, a jedynym miejscem jakie mogło się nadać to biblioteka Murasaki idę do biblioteki, idziesz ze mną? Spytał, jeśli chłopak się zgodził to ruszył razem z nim a jeśli nie to powiedział Trzymaj się i poszedł sam.

- Nie tym razem. Idę w końcu odpocząć, wziąć ciepłą kąpiel i zjeść porządny posiłek. - rzekł i odszedł wolnym krokiem. A ty ruszyłeś do biblioteki.


https://bleach.forumpolish.com/akademia-shinigami-f8/biblioteka-t531-30.htm#34345

Grupa zjawiła się na miejscu przed czasem, podobnie jak ty. Nikt nie chciał wkurzyć Zoriego ani mu podpaść. Choć pewnie i tak by się oberwało wszystkim.
Gdy zawitał na salę spojrzał na wszystkich.
- Dobra, zaczynamy od rozgrzewki. Na początek 100 uderzeń, a potem przejdziemy do następnego ćwiczenia. - rzucił w waszym kierunku, przeszedł się w kierunku okna. - Powiedziałem 100. Wy macie to zrozumieć jako 100 w każdej ręce czyli 200. I nie obijać się !!

Wyjął swój Zanpaktou i zaczął wykonywać uderzenia, Najpierw z prawej strony później z lewej i tak na zmianę. Starał się zmieniać kąt ataku aby nie machać po prostu bez sensu mieczem. Po jakiś 50 uderzeniach było już widać pierwsze oznaki zmęczenia, no cóż wczorajsza walka daje o sobie znać. Każde uderzenie starał się wykonać jak najdokładniej wyprowadzając uderzenia z różnej wysokości, gdy raz uderzał na wysokości swojego następne atak był skierowany na wysokość głowy. Starał się zbytnio nie powtarzać jak to czynili inni. Przy 70 uderzeniach po każdej z stron mięśnie zaczęły mu drżeć, coraz trudniej było mu wykonać uderzenie. Lecz nie chciał się poddać, miał cel odnaleźć Menoe i zabić morderce matki, nie mógł się teraz poddać. Starał się w każde uderzenie wkładać jak najwięcej siły a jego ruchy były tak wykonywane aby jak największa liczba mięśni pracowała. W końcu udało mu się załączyć ćwiczenie, jego ręce same drżały, cóż może ćwiczenie wydawało się łatwe ale wcale takie nie było. Teraz starając się zregenerować swoje siły czekał na kolejne polecenia.

Zori przechadzał się wśród was obserwując wasze poczynania. Z miny można było wywnioskować, że nie jest zadowolony, a czy kiedykolwiek był ?
- No, to macie rozgrzewkę za sobą. - warknął -Pora na prawdziwe ćwiczenia. Pod tamtą ścianą są obciążniki. Niech każdy weźmie dwie pary. Jedną przyczepi wokół kostek, drugą wokół nadgarstków.
Przeszliście we wskazane miejsce i zrobiliście co kazał. Nogi obciążyły 3 kilogramowe owijacze, ręce zaś dwu kilogramowe.
- No dobra, a teraz schowacie miecze i zrobicie dwadzieścia okrążeń wokół placu lewą stronę, a potem dwadzieścia w prawą stronę. - plotki o jego złej sławie właśnie stały się rzeczywistością. - A kto nie da rady i nie zrobi tych wszystkich okrążeń, wylatuje z moich lekcji i zabieram mu zanpakutou. I zadbam o to, aby go nie otrzymał aż do dnia egzaminu !




[ps. Zapomniałem ci powiedzieć, przywróć sobie PŻ do stanu pełnego, podobnie PR]

Przyjął że nie będzie się śpieszył, biegł powoli truchtem starając się równo oddychać. W końcu w sumie musi przebiec 40 okrążeń a to nie jest krótki dystans. Jedyne na czym się koncentrował to oddechu, dzięki nim mniej się zmęczy. Czuł jak z każdym kolejnym okrążeniem zmęczenie staje się coraz większe. Starał się nie rozglądać i patrzyć prosto przed siebie ale zauważył że kilka osób nie daje już rady. Czuł jak jego organizm stopniowo domaga się odpoczynku lecz on nie daje za wygraną. Gdy przebiegł to 20 kółek zmienił kierunek biegu i zaczął liczyć od nowa. Ciężarki niby nie ważyły zbyt dużo ale podczas biegu dawały o sobie znać, coraz ciężej było mu podnieść ręce i nogi. Czuł jak mięśnie powoli odmawiają współpracy, nie każdy organizm jest w stanie pokonać taki dystans. Na szczęście Yoshi już od jakiegoś czasu zaczął biegać na długie dystanse i jego organizm choć w niewielkim stopniu był przyzwyczajony do takiego wysiłku. Gdy biegł przedostatnie kółko nogi zaczęły mu się same uginać, ledwo się na nich utrzymywał, jego organizm miał już dość teraz nie domagał się odpoczynku a wręcz żąda. Nie mogę się poddać, nie w takiej chwili, gdy do celu pozostało tak nie wiele Chłopak motywował sam siebie do dalszego biegu. Gdy prawie upadł postanowił użyć Reiatsu aby wzmocnić swoją wytrzymałość (Odejmij tam co trzeba bo ja nie wiem jak to działa) I resztkami sił udało mu się przekroczyć linie mety, wtedy udało mu się tylko zejść z toru i padł z wyczerpania na ziemię. Czuł jak jego mięśnie wręcz pieką. To był niesamowity wysiłek dla jego organizmu lecz miał nadzieje że przyniósł jakiś pozytywny skutek.

Udało ci się, ledwo ale się udało. Obciążniki na nogach i rękach wcale tego nie ułatwiały. Niektórzy nie mieli tyle szczęścia. Zori wyrzucił z sali cztery osoby, którym nie udało się dotrwać do końca i padły ze zmęczenia. Na odchodne wyzywał ich jeszcze od mięczaków i leni.
- A co do was, to w nagrodę macie pół godziny przerwy. I nie ważcie się zdejmować obciążników ! - wrzasnął na resztę.
Mogliście zatem chwilę odetchnąć, odpocząć i zregenerować siły. Przynajmniej na tyle, na ile to było możliwe. Nawet jednak się nie obróciliście a przerwa minęła i znów zostaliście poderwani na nogi.
- W porządku obiboki. 150 uderzeń !