Gorące Źródła

Gorące źródła były miejscem, znanym z tego, że służyły za idealne miejsce, w którym można było odprężyć się, zrelaksować bo ciężkim dniu.
Były to najzwyklejsze w świecie źródła termalne. Przez małą bramę wchodziło się na teren przebieralni. Jedne część była przeznaczona dla panów, druga, odgrodzona drewnianym murkiem, dla pań. Z obu przebieralni wchodziło się na teren źródeł. Był to pokaźnych rozmiarów basen, o nieregularnych kształcie, wypełniony bardzo ciepłą wodą. Wokół basenu znajdowały się kamienie, służące głównie jako doskonała podpórka pod głowę.


Kasai Miho

Spoiler:

Właścicielką pensjonatu Gorące Źródła jest Kasai Miho. I choć jest dojrzałą kobietą w wieku około 35-lat, to niejedna młodsza dziewczyna spogląda na nią z zazdrością. Wysoka, o długich, sięgających kolan jasnych włosach, delikatnych rysach twarzy, które zdobione są przez subtelnie podkreślone kolorem wargi, nieduży szlachetny nos oraz zielone oczy. Ciało okrywa białe kimono z fioletowo-błękitnym pasem, utrzymywane na ramionach przez cienkie czerwone paski materiału. Całość raczej mało kryjąca jej biust, którego niejedna kobieta by zazdrościła. Całość dopełniają piękne i zadbane lisie uszy ozdobione kolczykami oraz puszysty ogon, co sprawia, że postać właścicielki trudno wymazać z pamięci, gdy raz się ją zobaczy.
Do tych wszystkich zalet Kasai Miho można dodać również spokojny i czasami zniewalający głos, oraz to, że jest niesamowicie trudno dostępna. Wiadomo, że jest wdową i samotnie wychowuje córkę - Akane , która jest obecnie uczennicą akademii shinigami i odziedziczyła po matce zarówno urodę jak i lisie atrybuty.

Kamys: Edytowane na prośbę Takagi Niizuki, dodałam jego opis właścicielki
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~


Kisaragi bo męczącym treningu udał się do Źródeł. W kilka chwil zrzucił z siebie ubranie, starannie je składając w przebieralni. Zanpakutou, wraz z szatami zamknął w specjalnie do tego przeznaczonej półce. Klucz do niej miał przymocowany do swego nadgarstka.
Owinięty ręcznikiem wszedł na właściwy teren źródeł. Jednym szybkim ruchem zrzucił z siebie ręcznik i zanurzył się w wodzie, pozostawiając ręcznik na pobliskim głazie.
"Tego mi było trzeba" myślał, gdy gorąca woda obmywała jego ciało. Czuł wszystkie swoje obolałe mięśnie, jednak woda z każdą chwilą poprawiała jego samopoczucie. Zanurzony do szyi w wodzie, oparł się głową o kamień i odpoczywał, nie myśląc o niczym.

Można rzec że wprost bujałeś w obłokach.
Piękna atmosfera i ciepła woda kojąca twoje zmęczone ciało
Nagle z tej pięknej chwili wyrywa cię głos, przy uchu (bardzo głośny)
-Wstawaj leniu!

-Może gdybym spał, ta uwaga byłaby trafna. -zaczął spokojnie Kisaragi, trąc dłonią ucho, w którym przed chwilą prawie pękły mu bębenki od hałasu. -Ale nie śpię. Więc ten okrzyk był nie na miejscu....Poza tym nie jestem głuchy. -dodał, odwracając się w stronę osoby, która przed chwilą wyrwała go z błogiego stanu ukojenia.

-Ale się lenisz! Więc uwaga była trafna!- zaczął się z Tobą sprzeczać, w sposób normalny, jak to najczęściej spotykany w seireitei...
Skądś tego gościa poznajesz, masz wrażenie, że gdzieś już go widziałeś

-Czy myśmy się już gdzieś nie spotkali?-zaczął spokojnie Fuujiro. Jak zwykł mieć w zwyczaju dokładnie przyjrzał się osobnikowi stojącemu przed nim.
-Poza tym, nie wiem czy zdajesz sobie z tego sprawę, tutaj jest zakaz wchodzenia w ubraniu. Proponuje Ci się przebrać i dołączyć do mnie, skoro już tutaj jesteś-dodał po chwili, mówiąc spokojnym, przyjaznym głosem.

-ZAKAZ?! NA PRAWDĘ?! no nie! ja to mam szczęście- szybko wybiegł by się rozebrać, był bardzo zaskoczony...
-Od razu to wiedziałem, udawałem że nie wiedziałem, ale wiedziałem o tym, to miało tak wyglądać!- marna wymówka... jednak próbował
W końcu wyluzował i powiedział spokojnie
-Ahh tak, o co pytałeś?

-Spytałem, czy my się przypadkiem nie znamy-powtórzył Kisaragi. -Ja jestem Kisaragi Fuujiro. -dodał po chwili, chcąc być uprzejmym. Zastanawiał się co tutaj sprowadza tego osobnika.

-Wiem kim jesteś, przedstawiałeś się mi- Także odpowiedział przyjaznym głosem.
-Jestem Nieznajomym z którym toczyłeś poranną walkę, pamiętasz?- Zaciekawiony twoją odpowiedzią czeka...

-Owszem. Ale nie znam nadal twego imienia. Choć mogę śmiało założyć, że z pewnością nie jesteś Dywizjonistą. -odparł Fuujiro. Patrzył przenikliwym wzrokiem na swego rozmówce. Nie był nastawiony wrogo, wręcz przeciwnie, uważał, że może się od tej osoby wiele nauczyć.

-To jest odpowiedni czas i miejsce na wyznanie mojego imienia- Złożył ręce na karku po czym powiedział
-Jestem John, ale mów mi Joi(Dżoj)
Chyba nie lubi się dzielić swoim imieniem, bo ciężko mu przeszło przez gardło
-Nie jestem dywizjonistą, co masz na myśli?- zapytał

"Joi" powtórzył sobie w myślach to imię, jak mantrę.
-Chodzi mi o to.-zaczął Kisaragi. -...że Twoja siła, sposób walki, sposób mówienia wskazując, że nie jesteś Dywizjonistą. Żaden Dywizjonista nie mógłby tak łatwo zneutralizować moich kidou. Poza tym, choć jestem stosunkowo dobrym szermierze, praktycznie nie miałem możliwości Cię drasnąć -skończył Kisaragi. Jego krótki monolog mógł być pewnym zaskoczeniem dla Joi'a. W końcu nie często trafiają się zwykli uczniowie Akademii, którzy dysponują aż taką wiedzą.

-Spokojnie, ja walczę w dziwny sposób... mało kto wykorzystuje otoczenie, i to co ma pod ręką- odparł
-Mam dla Ciebie sprawę, spotkajmy się jutro o 12:30 w nocy za akademią, nikt ma Cię nie widzieć, to tajne, wiem że chciałbyś mi pomóc

Kisaragi w skupieniu wysłuchał John'a. Przez dłuższą chwilę milczał. Zastanawiał się, jaką decyzję podjąć.
-Dobrze.-odparł w końcu. -Stawię się o wyznaczonej porze.... Zakładam, że teraz nic więcej mi nie powiesz na ten temat.-dodał.
Fuujiro odchylił teraz głowę do tyłu, znów oparł się o pobliski głaz. Mimo wszystko, ciągle potrzebował odpoczynku.

Twój znajomy w nie zauważony sposób zniknął z gorącego źródła, nawet nic nie usłyszałeś, żadnego plusku wody, żadnego hałasu... To wydawało Ci się zupełnie dziwne, i tym razem myślałeś że albo jest bardzo silny lub po prostu bardzo dziwny...

Bardzo długo byłeś w gorących źródłach, nawet udało Ci się zdrzemnąć dłuższą chwilę.

Odpoczynek dobrze zrobił Kisargiemu. Po dłuższej chwili postanowił wreszcie opuścić to miejsce. Chciał jeszcze chwilę poćwiczyć, zanim uda się na umówione spotkanie.
Szybko przebrał się w swoje szaty, przymocowując Zanpakutou przy swoim lewym udzie.
Wolnym krokiem wracał w stronę swego domu. Tam w końcu też mógł potrenować.

Tak szedłeś do domu, po drodze zagarnąłeś pomarańczowy kamyk...
Szczerze nie wiedziałeś po co Ci on, ale bardzo Cie zaciekawił.

Otworzyłeś drzwi od domu, i jesteś w środku.

Gdy już dojdziemy na miejsce to zadaję Kainei jedno, jedyne pytanko. A możesz powiedzieć gdzie są szatnie? Koncentruję się na jej reisatsu, aby wiedzieć gdzie jest. A jak już to zrobię to patrzę się w jej kierunku. A na mojej twarzy oczywiście widać uśmiech.

Dziewczyna westchnęła i złapała Cię znów za rękę, jak się domyślałeś zaprowadziła Cię do szatni. Powiedziała tylko:
Jak skończysz się przebierać to daj znać, ja poczekam za drzwiami...
Po tych słowach wyszła z szatni zostawiając Cię samego.

Zacząłem szukać jakieś ławki chodząc przy ścianie, a gdy już ją znalazłem zacząłem się rozbierać. A gdy zostanie mi tylko dolna część garderoby zaczynam poszukiwania ręcznika. Jak już go znajdę to rozbieram się do końca i obwijam ręcznikiem. Jeśli znajdę jakieś wieszaki na ubrania lub coś podobnego, to wieszam tam ubrania. A gdy już to zrobię. Mówię głośno... Koniec.

Usłyszałeś jak dziewczyna wchodzi do ciebie i łapie za rękę.
W porządku, ja też już się przebrałam... idziemy... powiedziała Kainea i skierowaliście się do źródeł.

Dobrze. Odpowiedział Kainei z uśmiechem na twarzy i dałem jej się prowadzić do źródeł. W końcu, nie mam się czemu opierać. A gdy już wyczułem sporą temperaturę, czyli taką jaka zawsze towarzyszy pobytowi w gorących źródłach to starałem się powoli i ostrożnie wejść do wody.

Wszedłeś ostrożnie w źródła i usiadłeś na kamieniu, koło ciebie usiadła Kainea. Ciągle trzymając Cię za rękę, przybliżyła się do ciebie tak że czułeś jak jej ciało się opiera na Twoim. Oparła swoją główkę na Twoim ramieniu.

Ja się jedynie uśmiechnął i starałem się delikatnie zabrać trzymaną rękę. A jak się to uda, to ją obejmuję w pasie. Przyjemnie tutaj. Słowa te zostają wypowiedziane jedynie gdy pozwoli się objąć.

Dziewczyna dała się objąć. Wtuliła się w ciebie.
Tak... bardzo przyjemnie... powiedziała Kainea wzdychając

Przez chwilę nic nie mówił, a jedynie się uśmiechał. Jeszcze by powiedział coś niewłaściwego i by już nie było tak przyjemnie. Więc się tylko ułożył tak, aby było im jak najwygodniej. No, ale po chwili coś powiedział. Taka cisza nie jest zbyt ciekawa. Skarbie... Do jakiego dywizjonu chciałabyś się dostać?

Dziewczyna chwilę się zastanowiła po czym odpowiedziała:
Do 2 Dywizjonu... chce zostać kapitanem tajnych służb Soul Society...

Gdy usłyszał odpowiedź to bardzo się zdziwił. Nie sądził, że Kainea mierzy tak wysoko i całkowicie nie spodziewał się tego, że chciałaby być właśnie w II dywizjonie. Nie spodziewałem się nawet tego. Odpowiedział nie ukrywając tego jak bardzo go zaskoczyła. Szkoda, że ja nie mam szans na to, aby się tam dostać.

Dziewczyna uśmiechnęła się promiennie
Każdy ma szanse. Nawet Ty... powiedziała pocieszająco mając pewnie na myśli Twoją ślepotę.

Aki Daichi

Gorące źródła. Dla niektórych Mekka pielgrzymkowa, gdzie mogą wypocząć, zrelaksować się, nabrać sił, a niektórzy podglądać dziewczyny w sali obok. Cóż, co kto lubi jak to mówią.
Spory, dwupiętrowy budynek, otoczony wysokim ogrodzeniem, z kilkoma drzewami w okolicy. Przyjemny dla oka kolor ścian i dachu współgrający z chłodnym odcieniem wysokiego płotu. Już po przekroczeniu go poczułeś lekkie ciepło, widziałeś parę osób rozmawiających w cieniu drzew. Nie byłeś zatem jedynym tutaj aktualnym klientem.
W drzwiach powitała cię starsza kobieta. Miała tak na oko, koło 35 lat, ale ciągle zachowała swoją urodę, która kusiła wzrok. Pochyliła się przed tobą z szacunkiem.
- Witamy w naszych skromnych progach. Nazywam się Kasai Miho i mam nadzieję, że miło spędzisz tutaj czas. - powiedziała z uśmiechem na ustach, klasnęła w dłoń i po chwili pojawiła się młodziutka służąca może 15-letnia. - Inoue pokaż panu przygotowany dla niego pokój.

- Dziękuję za gościnę, pani Kasai. - odparł Aki skłaniając się, w końcu dobre wychowanie to coś, czego należałoby przestrzegać. Następnie zaś spojrzał na młódkę i dał się jej prowadzić do pokoju. Po drodze oczywiście planował już co by tu porobić, wszak nie chciał za długo taplać się w wodzie, dziewczyny niezbyt go kręciły - był nieco zapracowany, zaś jego sposób myślenia leżał daleko od wszelakich norm.