Sala treningowa Kidou

Hmm... coż by tutaj poćwiczyć?? Może nauczę się nowego zaklęcia?? pomyślałam po czym zastanawiałam się jakiego zaklęcia będę się uczyć.

Spojrzałaś na tablicę niedaleko - była tam długa lista hadou i bakudou od 1 do 70.

Podeszłam do niej i przyjrzałam się liście zaklęć
Hmm... może najpierw zacząć od łatwych zaklęć... jak na przykład zaklęcie Hadou #5 - Kuragari? Powinno mi się przydać... pomyślałam

Przeczytałaś zaklęcie kilka razy w myślach, byłaś już gotowa do próby. Stanęłaś przed jedną z tarcz i wykonałaś zaklęcie, jednak zdołałaś jedynie na niecałą sekundę utrzymać zebraną energię, a twoje ręka trochę piekła...

Trzeba jeszcze raz powtórzyć, tym razem próbuję skupić energię w ręce i próbuje ową energie utrzymać po czym gdy wymawiam Inkantację wypuszczam reiatsu które było skupione w ręce..

Tym razem udało ci się utrzymać zaklęcie w ręku na dłużej i pewniej. Chciałaś cisnąć w tarczę, lecz po kilku metrach zapikowała w ziemię i eksplodowała.

Westchnęłam ciężko z mojego niepowodzenia...
Jeszcze raz... musi mi się udać... pomyślałam i znów powtarzałam tą samą czynność co wcześniej starając się żeby tym razem udało się cisnąc ją w tarczę.

Skupiłaś się jak mogłaś, ładunek energii wylądował w twojej dłoni, włożyć nieco więcej mocy w niego niż poprzednio, chwilę przetrzymałaś i cisnęłaś nim najmocniej jak mogłaś nie tracąc w miarę celności.

Niebieska strzała zahaczyła o róg tarczy, co jest bardzo dobrym wynikiem, choć tempo strzały dawało nieco do życzenia...

Ehh... muszę popracować nad szybkością strzały... pomyślałam po czym znów skoncentrowałam w dłoni reiatsu ale nie tak dużo jak poprzednio, skupiłam się tym razem nad tym aby strzała była słabsza ale za to o wiele szybsza co dawało ten sam rezultat jeśli chodzi o moc...( tak myślę...xD) i cisnąc ową strzałę w sam środek tarczy.

Zauważyłaś, że coraz lepiej ci to wychodzi, po kilku strzałach potrafiłaś wcelować w środek tarczy i to całkiem mocno. Jednak po cały treningu miałaś trochę poparzoną dłoń - za mało luzu, ale jeżeli wyjdzie konieczność to już wiesz jak użyć, a co ważniejsze - wychodziło ci to bez inkantacji.

Gdy odpoczywałaś na ławce podszedł do ciebie nauczyciel Kidou, sensei Kuronomatsuki :

- Witam panią oficer, jak przed jutrzejszym dniem? Nasi studenci będą próbować zaklęć powyżej 40 poziomu zapewne żeby zaimponować i mieć dobry wynik.

dopisz sobie zaklęcie ;)

Spojrzałam się na nauczyciela i z uśmiechem powiedziałam:
Hmm... zaklęcia powyżej 40 poziomu... no nie mogę się doczekać jutra... jestem ciekawa jak im pójdzie...

Nauczyciel kontynuował dalej:
- Szczerze powiedziawszy nie wiem czy to dobry pomysł dawać tak młodych adeptów pod skrzydła oficera, niby to dobry pomysł, ale czy obecnie jest źle?

Trochę pogadaliście sobie o Akademii itd. Ostatecznie przeprosił Cię i poszedł, było popołudnie. Z tego co się orientowałaś, Kaichi już skończył zajęcia i pewnie poszedł do domu, choć nie czujesz takiej już potrzeby wracania do domu, do niego od czasu powrotu z ostatniej akcji i przez moment zastanawiałaś się czy nie iść gdzie indziej...

Hmm jednak pójdę do domu, zjem coś i pójdę do ogrodu się odprężyć... pomyślałam i chcąc nie chcąc skierowałam się w stronę posiadłości myśląc raz o jutrze raz o Kaichim.

Idąc po drodze nikogo nie spotkałaś znajomego, szłaś spokojnym spacerem. Gdy doszłaś do domu słyszałaś jakieś hałasy zabawy, było kilka głosów w tym Kaichi...

piszemy w domu Arutsuki

Spojrzałam się na pozostałych, trochę mi było niezręcznie widząc że jestem najmłodsza... miałam lekką tremę choć nie wiem dlaczego. Spojrzałam się na grupę uczniów którzy będą próbować wykonywać zaklęcia powyżej 40 poziomu. Uśmiechnęłam się mile do nich.

Uczniowie podchodzili trójkami i od lewej po kolei wykonywali różne Kidou, z różnym rezultatem, w końcu zostały wyczytane imiona:

- Yoriko Aika,
- Kenji Kuchiki,
- Izdurbal Tenshi.

Dziewczyna podeszła i wykonała zaklęcie - rozpoznałaś zaklęcie Supaida, które wypuściło sieć, było ono poprawne choć nie miało to najlepszej szybkości, ktoś kto stał daleko bądź miał nieco refleksu uniknąłby tego. Mimo to dziewczyna oplotła manekina dobrze. Kolejny to chłopak, z rodu Kuchiki miał typowo zawiązane włosy jak na osobę z rodu i nosił miecz u pasa co przystoi w Akademii jedynie szlachcie. On z kolei podszedł na krawędź, a następnie wybił się z nogi i bardzo szybko pojawił przy manekinie, nie było to jeszcze shunpo, choć na pewno jest to poziom nieosiągalny dla przeciętnego shinigami nawet w oddziałach. Dotknął on manekina, a wokół jego szyi pojawiło się zaklęcie w kształcie węża, które zaczęło ściskać manekina. Po krótkiej chwili głowa manekina opadła - to był Obasan, Bakudou 40.

Teraz była kolej Tenshi'ego. Pojawiły się szmery w sali, choć jak spojrzałaś to wyglądał raczej... niechlujnie.

<teraz będzie pisać Tenshi>

- No... to teraz ja? Głupia sprawa - Iz podrapał się po potylicy rozglądając dookoła z wielce znudzoną miną zaspanego i zmęczonego człowieka. Sam nie był pewny co powinien zrobić. W końcu cały jego zespół spisał się świetnie. Jeśli i jemu wyjdzie dobrze, to na pewno wpakuje się w wielkie kłopoty. Poza tym... z tego co widział musiał zaatakować na manekina... tarcza którą opracował raczej się do tego nie nadawała - A ten.. może być Bakkodou? - Postanowił w końcu zapytać ogółu zebranych osób. Nie miał pojęcia z kim ma gadać - bo bym potrzebował ochotnika w takim razie raczej... - I nagle doznał olśnienia.. kuchiki! Czy to nie ci co napisali książkę. Cóż, zapewne ród wielkich literatów. Po jakiś 15 sekundach wrócił jednak myślami do sali kidou - Tarczą raczej manekina nie rozwalę... chyba... - Podrapał się ostatecznie po policzku patrząc swymi podkrążonymi oczyma w niebo, i podziwiając biel chmur tam krążących. W sumie gdy patrzył w niebo często myślał o tym, że w sumie nie głupio było by być obłokiem i lecieć gdzie wiatr zawieje. Oczywiście w jego przemyśleniach nie chodziło o metaforę. Po prostu latanie bez wymagań musiało być fajne.

Stałam sobie spokojnie patrząc na chłopaka i z ciekawością wyczekuję co zrobi.

Egzaminator powiedział Tenshi'emu:
- Bez obaw, po pierwsze wyczujemy twoje zaklęcie, jego strukturę czy jest odpowiednia, poza tym na mój sygnał zostanie wypuszczony w twoją stronę pocisk kidou, który to sprawdzi. Zaczynaj.
Nie pozostało nic jak posłuchać egzaminatora.


Yuuki natomiast spokojnie się przyglądała całej sytuacji.

<piszemy w kolejności: Tenshi, Yuuki>

- Świetnie... już widzę nagłówek "pocisk kidou urywa rękę uczniowi" - wyszeptał pod nosem, po czym wystąpił krok do przodu i zmrużył oczy by skupić się na inkantacji. - Śnieg zamroczy twój wzrok! Lód ochroni moje ciało! Zaklęcie wiążące numer trzydzieści dziewięć - słowa wymawiał raczej cicho i wolno. Wiedział że zaklęcie jest raczej skomplikowane, więc starał się go nie schrzanić. W końcu strasznie głupio było by teraz się zbłaźnić. Skupiał się również na tym, by dać rade odeprzeć atak, i nie spóźnić się zbytnio - Śnieg zamroczy twój wzrok! Lód ochroni moje ciało! Zaklęcie wiążące numer czterdzieści jeden - Lodowa Tarcza! - dokończył szykując się do obrony. Gdyby nie był skupiony całkowicie na zaklęciu, zapewne właśnie zaczął by się zastawiać czy pocisk kidou, który posłuży do sprawdzenia skuteczności tarczy, będzie na tyle słaby by go nie zabić.

Ja się tym wszystkim przyglądałam z uwagą. Nagle poczułam się źle, widząc jak próbuje wykonać owe zaklęcie...
Kurcze ja nie jestem na jego poziomie jeśli chodzi o zaklęcia, chociaż mam do nich duży talent niz do walki wręcz... ale jeśli ma w zapasie jeszcze takich kilka mocnych zaklęć to ja nie potrzebnie tu jestem... myśląc o tym poczułam się beznadziejnie...

Błękitna, pół przezroczysta tarcza pojawiła się przed Izdurbalem. Egzaminator dał znać a z drugiego końca sali poleciało shakkhou. Trafiło ono w tarczę, tumany kurzu się podniosły a eksplozja była całkiem mocna.

Gdy kurz opadł Tenshi nadal tam był z tarczą, która był pokruszona nieco, gdyż Iz zamknął oczy i stracił koncentrację. Wszyscy zrobili wow.

Koniec końców zaczęło się przyznawanie trójek do nowych nauczycieli. W końcu nauczyciel wyczytał Yuuki Morimoto: Izdurbal Tenshi, Kenji Himura, Yoriko Aika.

Trójka podeszła do Ciebie, Yoriko energicznie stanęła:
- Jestem Yoriko, miło mi Cię poznać Sensei
- Miło mi cię poznać Morimoto-sama - powiedział z sympatią i szacunkiem, mimo, że szlachta...

<Tenshi, Yuuki>

- Ta... mi też bardzo miło... - Iz starał się złapać rytm oddechu. Być może potrafił skupić się na tyle by rzucić kidou numeru 41, jednakże wciąż ilość jego reiatsu pozostawiała wiele do życzenia. Pomyślał ze opłacało by się kiedyś popracować nad kontrolą tej energii. Oczywiście jego zainteresowanie kimkolwiek było raczej ograniczone, tym bardziej ze był raczej zmęczony i wciąż chciało mu się spać. Ostatecznie postanowił ze nie zacznie nawet rozglądać się za jakimś siedziskiem, i zwyczajnie klapnął na ziemię. Jego wzrok po raz kolejny przykuły wędrujące pod błękitnym niebem chmury. Tak... chmury są fajne... są takie... wolne...

Uśmiechnęłam się do nich nieśmiało:
Mi też was miło poznać. Nie musicie mi mówić sensei lub -sama bo mnie to krepuję i nie najlepiej się z tym czuję. Możecie do mnie mówić Yuuki-san lub Morimoto-san. powiedziałam nieśmiało. Nadal czułam się źle, wiedząc że będę uczyć tak dobrych uczniów jeszcze bardziej mi pogarszało humor i traciłam przez to pewność siebie.

Po krótkiej przemowie organizatora, który życzył wam szczęścia itd. Mieliście się rozejść. Ponieważ to był pierwszy dzień Yuuki wpadła na pomysł żeby zaprosić swoich nowych uczniów do siebie, przy okazji omawiając kilka rzeczy na temat tego co będzie. W końcu doszliście do posiadłości Arutsuki, która zrobiła duże wrażenie na Yoriko:
- Oooo jaki duży dom, Yuuki-san. Fajnie masz.
Kenji przytaknął i uśmiechnął się. Natomiast Tenshi(...) po jego reakcji weszliście do środka, a w środku unosił się zapach jakiegoś pieczonego dania...

<Tenshi tu, Yuuki odpisuje w Posiadłości Arutsuki i tam piszemy>

- Za duży. Samo chodzenie po nim musi być upiornie niepotrzebnym marnotrawieniem energii. - Iz nie wyglądał na zachwyconego, zapewne dla tego iż był zmęczony. Dodatkowo średnio lubił duże domy. W końcu jak długo można chodzić po budynku gdy chce się z niego wyjść? Jak dla Iza jedne schody były już niepotrzebnym dodatkiem, zaś długie korytarze czy mnogie pomieszczenia dostarczają obciążenia dla nóg, oraz głowy, gdyż trzeba zapamiętać całość budynku. Gdy zaś poczuł zapach jedzenia, postanowił wyczytać z niego jakość potrawy. Robił to w zasadzie odruchowo, ot zboczenie spowodowane długotrwałą pracą w dziedzinie gastronomii.

Oczywiście chciałem znaleźć się na zajęciach kidou. Po pierwsze stwierdziłem, że muszę poćwiczyć, a po drugie wydawało mi się, że złożyłem pewnego rodzaju obietnicę nauczycielowi przy kolacji. Nie miałem zamiaru jej łamać. Tak więc zabrałem moje dwa kochane tomiska i skierowałem swe kroki w stronę sali. Po drodze rozmyślałem na zmianę o tym co będzie się działo na lekcji kidou, lub o treści, zapewne ciekawej i pouczającej, książek zabranych ze sobą. Wizja noszenia ich była w tym wypadku kojąca, ot takie zboczenie. Po chwili przypomniało mi się, że muszę po lekcjach iść kupić coś na kolację. Na pewno się przyda, aczkolwiek odłożyłem to na razie na bok koncentrując swe myśli na zbliżającej się lekcji kidou. Ciekawe co dzisiaj będziemy przerabiać... Rozmyślanie zajęło na tyle moją uwagę, że nie zorientowałem się, że już jestem na miejscu. Nie wahając się wkroczyłem do sali...

Jak się miało okazać w sali była tylko połowa twojej grupy, drugą połowę nauczyciel odesłał do innej sali.. Przyczyną takiego stanu rzeczy było zaklęcie, które mieliście dziś trenować, pochłaniało ono sporo miejsca. Nauczyciel nie spostrzegł twojego przybycia. Ty natomiast szybko znalazłeś kawałek miejsca dla siebie.

- Dobrze studenci... Zajmiemy się dziś czymś łatwym.. Myślę że jedna lekcja wystarczy na opanowanie zaklęcia, jeśli nie to proszę opanować je na najbliższą lekcje. – Nauczyciel przechadzał się przez moment miedzy wami, później jednak wylazł z grupki i przeszedł na bok, w miejsce gdzie mniej więcej wszystkich widział.- Na początek nauczmy się inkarnacji.. Powtarzajcie za mną – Tu zrobił na moment przerwę - Inkantacja: Zaklęcie destrukcyjne numer sześć! - Spal

Zaklęcie nie wydawało się być trudne, słowa zapamiętałeś po pierwszym razie... Później nauczyciel powtórzył je kilka razy i dał wam kilka rad jak je wykonać. Najpewniej teraz czekał na efekty.

Hmmmm brzmiało prosto. Czas spróbować. Wystawiłem przez siebie rękę i skupiłem reiatsu. Zaczerpnąłem go z mojego "jeziorka" i nagiąłem jego bieg, aby skumulować moc. Nie zwróciłem uwagi czy wypowiadam inkantacje, ważne było tylko uformowanie mocy, nadanie jej kształtu i siły, a przede wszystkim prędkości, aby dotarło do celu. Wydawało mi się, że w tym momęcie wypowiedziałem: Zaklęcie destrukcyjne numer sześć. - Spal. Poczułem nagle uwolnienie energii i mogłem podziwiać efekt zaklęcia. (Jak możesz napisz czy było ładne i cacy, czy coś sknociłem) Przyglądalem się uważnie i czekałem na reakcję nauczyciela. W międzyczasie rozejrzałem się po innych...