Las

Jest przede wszystkim wymagający. Powiedział spokojnie. A ty właściwie to co tu robisz? Spytał choć tak właściwie to ona mogła spytać go o to samo Od kogo się o nim dowiedziałaś, i znalazłaś to miejsce Dodał po chwili. Ucieszył się w duchu że jednak przyszła do pana Nakano.

-Ja? Cóż... moja mentorka wysłała mnie do Nakano-san. To ona powiedziała mi także jak tu dotrzeć.-powiedziała siadając na trawie i patrząc w niebo -A ty co tu robisz? Jeśli nie chcesz, nie musisz odpowiadać-dodała spoglądając na chłopaka

Trenuje. Odpowiedział krótko. Nie było sensu prowadzić jakiś wywodów na ten temat. A taj właściwie to w jakiej sprawie tu przyszłaś. Spytał po chwili ciszy. Nie był pewien czy przyszła na trening skoro jej mentorka ją tu wysłała, lecz nic nie wiadomo...

-Aha-powiedziała -Można powiedzieć, ze mam robić za kuriera. Ponoć Nakano-san jest jednym z dostawców curry 4 dywizji... cóż niedługo wracam do akademii. Hiro-san pomyślała chyba, że będzie to całkiem miłe zakończenie stażu.-powiedziała patrząc wprost na strumyk. -Wybacz, chyba się rozgadałam-dodała przepraszającym tonem.

Curry... przyszła tu po curry. Baka! Pomyślał lekko zdenerwowany na samego siebie. Wspominał coś o curry, i chyba właśnie je przygotowuje, ale ja na twoim miejscu bym tam nie wchodził. Powiedział z lekkim uśmiechem Nie musisz przepraszać za takie błahostki Dodał po chwili. Chciałbym cie o coś zapytać z ciekawości, czy w Seireitei działo się coś przez ostatnie miesiące Chodziło mu głównie o to czy nie mówiono nic o jego ucieczce. Warto wiedzieć czy go szukają, i na jako skale prowadzą te poszukiwania.

Biorąc pod uwagę to, że dziewczyna nie wiedziała jaki jest ten faceta wolała nie ryzykować wejścia, ale jej nauczycielka wyraziła się dosyć jasno na temat czasu. -Fajnie się gada ale nie chce żeby zastała mnie tu noc-pomyślała. -Nie słyszałam, żeby cokolwiek działo się ostatnio w Seireitei.-odpowiedziała zielonowłosa wstając. Gdy chłopak zapytał czemu wstała, odparła, że jej mentorka kazała jej się spieszyć, po za tym nie chce wracać nocą.

Jest około południa, masz sporo czasu powiedział spokojnie. Lecz jeśli chcesz możesz do niego zajrzeć, ale teraz siedzi z przyjacielem z którym raczej długo się nie widział, więc nie było by to rozsądne, zwłaszcza jeśli chcesz zdobyć od niego curry

-Może i jest, ale moja sensei mówiła, żeby tego nie odkładać, a jako że już tu jestem... nie zaszkodzi zapytać. Jeśli będzie w trakcje jego robienia i tak będę musiała czekać, choć może krócej-odparła odwracając się. Skierowała się do drzwi chatki i zapukała.

No to jak już idziesz to idę z tobą. Powiedział ospale wstając, ustał pod drzwiami i czekał aż staruszek je otworzy. Miał zamiar poinformować o wykonaniu zadania.

Ruszyliście oboje do chatki raźnym krokiem. Który jednak skończył się w chwili, gdy chcieliście wejść na tych parę schodków, które prowadziły do drzwi. Jakaś niewidzialna bariera, która nie pozwalała wam zrobić ani kroku naprzód i zbliżyć się bardziej do chatki.

Mówiłem żeby poczekać powiedział odchodząc od bariery. Raczej będziesz musiała cierpliwie czekać aż bariera zniknie. Po chwili ciszy dodał Uwolnij trochę Reiatsu to może wyczuje twoją obecność i wyjdzie. Zaproponował

-Ehhh-westchnęła -Chyba masz rację. A co do reiatsu... mogę spróbować-dodała po czym uwolniła niewielką jego ilość. Miała nadzieję, że to pomoże, jeśli nie nie miała innego wyjścia jak tylko cierpliwie czekać.

Uwolniłaś trochę reiatsu. Z początku wydawało się, że nic się nie stało, że nie poczuli. Ale po chwili rozległ się wrzask wściekłości. Drzwi z trzaskiem się odsunęły i zszedł po schodach rozwścieczony staruszek, w białym kimonie, trzymający w ręku biały, złożony w grubo papier.
- Przez was przegrałem ruch w Go - warknął jakby nie rozpoznając nowego gościa.
Pierwszy cios opadł na głowę Yoshiego, posyłając go na ziemię. Katsuko, nawet nie zauważyłaś tego uderzenia, widziałaś jednak, że staruszek obraca się w twoją stronę i już instynktownie przygotowałaś się na unik gdy nic nie nastąpiło. Zamiast tego spoglądała na ciebie uśmiechnięta szeroko twarz dziadka.
- Oh, a cóż moje oczy widzą. - usłyszałaś miło głos - Co też sprowadza taką piękną istotę w moje skromne progi. - stanął obok ciebie, objął cię w talii ręką - Może wstąpisz do mnie na chwilę, na kropelkę sake i odrobinę curry z makaronem ?

Czemu to zawsze ja obrywam Mruknął niezadowolony pod nosem. Zdziwiła go nieco reakcja staruszka w stosunku do dziewczyny. Czyżby miał słabość do kobiet Pomyślał lekko uśmiechając się w duchu. Powoli wstał i otrzepał się z ziemi podszedł do staruszka. Był ciekaw jak w takiej sytuacji zareaguje dziewczyna. Raczej nie była to dla niej komfortowa sytuacja. Chciałbym tylko powiedzieć że wykonałem zadanie Poinformował nie oczekując odpowiedzi.

Reakcja dziadka w pierwszej chwili przestraszyła dziewczynę. Cieszyła się jednak, że nie dostało jej się tak jak chłopakowi. -Kusząca propozycja, ale muszę odmuwic-zaczęła dziewczyna -Czy mam przyjemność z panem Nakano Kenjiro?-spytała aby się upewnić. -Zostałam przysłana przez Hiro-san... to znaczy Hirako Akemi...-wyjaśniła -Mam nadzieję, że szybko uda mi się to załatwić-dodała w myślach.

Dziadek spojrzał na ciebie Yoshi i mruknął - Wykonaj dziesięć grządek pod uprawę za domek. I niech będą takie jak tam zobaczysz.
Zwrócił się następnie do Katsuko - Ależ oczywiście że to ja. - odpowiedział ci z uśmiechem i dodał z zamysłem - Hirako Akemi, tak, dwakroć u mnie wizytowała i zawsze odchodziła zadowolona...- spojrzał znów na ciebie - A czym mogę ci służyć, tudzież ty mi młoda damo. I jakie twe imię ?

-Hiro-san przysłała mnie tu po curry-wyjaśniła bez owijania w bawełnę Katsuko. -A nazywam się Yoshizaki Katsuko-dodała odpowiadając tym samym na drugie pytanie mężczyzny. -Jak dobrze, że nie jestem na miejscu Yo-pomyślała.

Już się robi Krzyknął z uśmiechem i ruszył w wyznaczonym kierunku. Po chwili dotarł na miejsce. Gdy zerknął na grządki już wykopane jego uśmiech błyskawicznie zniknął z twarzy Nie myślałem że te grządki będą aż tak duże. No cóż nie było sensu taj stać i patrzeć się na to jak głupek, dlatego wziął łopatę stojąco oparto o ścianę domku i zaczął kopać. Szybko zorientował się że ziemia nie była dość twarde, lecz niestety wilgotna... nawet bardzo wilgotna co czyniło ją dość ciężko. Lecz to dawało pewność że rośliny tu posadzone szybko nie uschną z powodu braku wody zwłaszcza że obok płynie strumyk. Nie szło mu to tak szybko jak myślał mimo to pierwsze efekty jego pracy było widać już po kilku minutach. Zastanawiał się co teraz robi Katsuko. Miał nadzieje że dostała curry bez większych problemów choć znając pana Nakano wątpił w to. Po pół godzinie pierwszy rządek był już gotów. Musiał przyznać że zajęło mi to trochę więcej czasu niż się spodziewał. Zrobił sobie krótko przerwę i zaczął pracować dalej. Im dalej kopał od strumienia tyn gleba była suchsza co za tym idzie również lżejsza. Wykopanie kolejnej grządki zajęło mu zdecydowanie mniej czasu co było dość pocieszającym "szczegółem". Wykopanie każdej kolejnej grządki zajmowało mu coraz mniej czasu. Po zakończeniu prac w ogródku wrócił na miejsce w którym siedział przed przybyciem dziewczyny. Był dość zmęczony lecz nie wyczerpany, musiał przyznać że te różna ćwiczenia i zadania, trochę zwiększyły jego wytrzymałość. Po chwili zamknął oczy (Nie zasypiał) i rozkoszował się chwilą ciszy i spokoju.

- Akemi-chan cię wysłała po curry tak ? Jak miło z jej strony, ale zapraszam, zapraszam. - zachęcającym gestem obejmując w pasie zaczął cię prowadzić do środka chaty z nieznikającym z twarzy uśmiechem - Wnet obsłużę cię jak należy.



Yoshi, ty w tym czasie gdy dziewczyna rozmawiała z dziadkiem pracowałeś nad swoim zadaniem. I trochę ci na tym schodziło...



(Póki co pracujesz, zatem posty będą dla Yoshizaki-san)

-Zgadza się, powiedziała także, że zależy jaj aby załatwić to szybko.-wyjaśniła dziewczyna na początku stawiając się. W końcu jednak doszła do wniosku, że i tak nie zbawi ją kilka minut. -Mógłby pan mnie puścić? Nic mi nie jest, więc sama dojdę-powiedziała, bo nie ukrywając trochę jej to przeszkadzało.

- Oh, oczywiście. Proszę zatem proszę do środka. - wskazał dłonią wnętrze, puszczając cię powoli. Zagłębiłaś się we wnętrze chatki i po chwili ujrzałaś drugiego staruszka, który siedział sobie niczym posąg przy stoliku, spoglądając na planszę gry Go. Na ciebie nie zwrócił wogóle uwagi, zastukał jedynie powoli palcem jakby zniecierpliwiony.
- Tak, tak. Już się ruszam. Nie myśl że ci odpuszczę to małe zwycięstwo w ruchu. - rzekł dziadek Nakano do tego drugiego poklepał cię Katsuko lekko po plecach i siadł naprzeciw przy stoliku i zamyślił się. Ten ruch jednak trwał dobrą godzinę, podczas którego ty jakby dla nich nie istniałaś.

-Jeny w co ja się wpakował, co prawda gra w Go-pomyślała. Jako, że cała ta sytuacja zaczęła ją trochę nudzić postanowiła więc przerwać grę. Wstała. -Nakano-san nie chce przerywać, ale co z tym curry? Trochę mi się spieszy...-powiedziała spokojnie, zastanawiając się czy tamten w ogóle ją usłyszał.

Odezwałaś się, przerywając grę i koncentrację osób przy stoliku, przez co staruszek Nakano chyba nie tak jak trzeba przesunął szton. Mruknął coś pod nosem i obrócił do ciebie powoli twarz.
- Katsuko-chan. - zwrócił się do ciebie po imieniu, mówiąc powoli - Słodziutka nie przeszkadzaj nam w rozgrywce. A jeśli już musisz nam przeszkadzać, to rób to z klasą. Na przykład ściągając mundur. A teraz proszę, zrób mi tą przyjemność i bądź cicho. Jeśli przegram z mym starym przyjacielem, to będę zły.
- Złej baletnicy i muzyka przeszkadza. - powiedział drugi staruszek, nie spoglądając nawet na was. - Przegrałeś już 3 ruchy temu. Wpuściłeś ją tutaj, żeby mieć wymówkę dla braku uwagi.
- O tak, a ty już swoje. Nie dam ci tej satysfakcji wygranej. - odpowiedział staruszek Nakano i znów spojrzał na planszę. Nim zamilkł dodał jeszcze. - Możesz sobie zrobić coś do jedzenia jeśli jesteś głodna. W kuchni jest oczywiście jeszcze trochę makaronu ze szczyptą curry jeśli chcesz.
Zapowiadał się dłuugi dzień.

Dziewczyna wzniosła oczy ku sufitowi. -Kamisama...chyba już wiem co Hiro-san miała na myśli... Czeka mnie cholernie długi dzień-pomyślała, w duchu zaczęła się wściekać na mężczyznę. Co prawda trochę zgłodniała, więc postanowiła skorzysta z propozycji właściciela. Kiedy szła w stronę kuchni zastanawiała się za jakie grzechy to wszystko padło akurat na nią.

Cóż, w kuchni istotnie było trochę jedzenia w półmisku, stała również butelka sake a nieopodal spory saganik. Posiliłaś się tym co akurat było miałaś przed sobą trochę czasu i wyborów co robić.

Po tym jak dziewczyna posiliła się, zaczęła zastanawiać się co powinna zrobić. Nie mogła i nie chciała zbyt długo tu siedzieć. -Dziadek lubi towarzystwo kobiet tak... Może coś da się zrobić tym fantem.-pomyślała. Sięgnęła po sake i wzięła niewielki łyk. Chwilę zastanawiała się jeszcze co powinna zrobić. -No dobra, mam nadzieje, że to poskutkuje.-pomyślała. Dziewczyna nie wiedziała na ile jej pomysł wypali. Wróciła do pokoju w międzyczasie odkrywając gdzie nie gdzie ciała. Wolnym krokiem dziewczyna podeszła i patrzyła jak mężczyźni grają. Nie zastanawiając się zbyt długo znowu zapytał. -Nakano-san przepraszam, że znowu przerywam, ale trochę mi się spieszy. Co z tym curry?-miała nadzieję, że to co robi nie pójdzie na marne i nie będzie musiała rozebrać się bardziej. Mimo wszystko nie podobała jej się wizja, żeby jakiś staruch się do niej dobiera.

Efekt był z pewnością skuteczny w jakimś stopniu. Nie podziałał na drugiego gościa, który nie zwrócił na ciebie najmniejszej uwagi, skupiony na planszy, za to staruszek Nakano szybko zauważył twoją postać w lekkim stanie rozebrania.
- Curry dla słodkie dziewczynki tak ? - uśmiechnął się do ciebie szeroko, ale po chwili uśmiech zniknął z jego twarzy. Zaś za jego plecami ujrzałaś ten złożony długi papier. - Jak widzę szybko się uczysz i potrafisz wykorzystywać zdobyte informacje. Tyle dobrze. - poczułaś na głowie lekkie uderzenie papierem. - A teraz chodź za mną i okryj się.
Przeszłaś posłusznie za nim do piwniczki, skąd otrzymałaś w końcu upragnione curry.
- Możesz odejść. Ale wiem że i tak kiedyś wrócisz po moje mądrości i nauki. - powiedział do ciebie i dodał na pożegnanie z lekkim uśmiechem. - I pozdrów ode mnie Akemi-chan.

Katsuko odetchnęła, kiedy jej plan wypalił. Za bardzo nie przeszkadzało jej uderzenie tym papierem. Doprowadziła się do porządku. -Na pewno przekaże. A za curry dziękuje.-powiedziała wychodząc. -Co do nauki, to się okaże w przyszłości-pomyślała. Będą przed chatką rozejrzała się dookoła, aby zobaczyć czy gdzieś nie ma Yo. Chciała się z nim pożegnać. Jeśli jednak chłopaka nie ma w pobliżu, idzie w drogę powrotną.

Gdy dziewczyna wyszła z domu Yoshi akurat skończył swojo prace. Odłożył łopate i ruszył w miejsce gdzie ostatnio siedział. Gdy dotarł na miejsce zauważył Katsuko Widze że udało ci się zdobyć curry Powiedział lekko się do niej uśmiechając. Zapewne nie było łatwo dodał po chwili zamyślenia. Był dość zmęczony ale nie chciał tego po sobie okazać.

[Przepraszam za błędy, jestem w szkole]

Rozejrzała się po podwórku kiedy usłyszała Yo odwróciła się w jego stronę -Tak udało. Widzę, że wyrobiłeś się z pracą. Ehh, chętnie bym pogadała, ale muszę się zbierać. Mam nadzieję, że jeszcze się kiedyś spotkamy Yo-powiedziała uśmiechając się do chłopaka i ruszając w kierunku z którego przyszła.

Katsuko, opuszczałaś spokojną i cichą okolicę, niosąc z niejakim trudem zdobyte curry. Mogłaś być z siebie zadowolona, choć i tak zajęło ci to więcej czasu niż chciałaś. Wyglądało na to, że nie zdążysz dotrzeć do budynków IV Dywizji zanim się ściemni.


Tutaj=> https://bleach.forumpolish.com/inne-f39/ulice-seireitei-t1178.htm


Yoshi, dziewczyna opuściła okolice. Nie była jednak o dziwo odprowadzana przez dziadka. Nie wyszedł on na dwór też, by sprawdzić jak ci idzie. Zapewne dalej bawił gościa i rozmawiali sobie jak to było za dawnych czasów. Wyglądało na to, że tą noc spędzisz na dworze, jako że bariera dalej działała.

Yosh poczuł narastający głód Wypadało by coś zjeść Powiedział lekko się uśmiechając i ruszył w kierunku domu całkowicie zapominając o barierze. Już czuł tek smakowity smak curry robionego przez Pana Nakano gdy z jego błogich marzeń zatrzymała go niewidzialna ściana. Uderzył w nią i upadł jakiś metr od niej. Kurde dlaczego to zawsze mi się przydarza Pomyślał lekko zdenerwowany masując swoje czoło, gdyż to właśnie ono najbardziej ucierpiało w tej "stłuczce". Lekko obolały wstał otrzepując się z ziemi, podszedł do samej bariery i krzyknął z całej siły Panie Nakano, zapomniał pan o barierze, po chwili musiał z smutkiem stwierdzić iż to nic nie dało. Zdenerwowany z całej siły kopnął w barierę, niestety szybko okazało się to beznadziejnym pomysłem. Poczuł niesamowity ból w stopie, szybko się za nią złapał, czym spowodował zachwianie swojej równowagi co z kolei przyczyniło się do następnego z rzędu upadku. W takich chwilach chciałby aby jego układ nerwowy nie działał i nie musiał przekazywać informacji o uderzeniu. Chłopak długo nie "cierpiał" gdyż ból zniknął po kilku minutach. Znów musiał otrzepać się z piasku, mimo tego całego zdarzenia głód nie ustawał, wręcz przeciwnie z każdą chwilo narastał i powoli stawał się nie do zniesienia. Pocieszające było tylko to iż miał gotowe drzewo na ognisko, które z reszto musiał sam wcześnie przygotować. Po chwili zamyślenia przypomniał sobie iż wczoraj łowił ryby, a nawet pamiętał w którym miejscu zostawił wędkę, nie miał pewności tylko czy dziadek nie schował jej do wnętrza domu. Mimo to Yoshi pełen nadziei ruszył w kierunku miejsca gdzie ostatnio widział to wspaniałe narzędzie do łowienia ryb.

Znalezienie go nie sprawiło ci problemu. Szczęśliwie nie była w obszarze działania bariery więc mogłeś je spokojnie zabrać. A potem ruszyłeś na ryby. Szczęście i tym razem cię nie opuściło, zatem mogłeś się uśmiechnąć, w końcu coś ci wychodziło a nie tylko mordęga i walka z przeciwnościami. Tę parę złowionych ryb starczyło, abyś najadł się i odzyskał tym samym utraconą energię. Pokrzepiony zasnąłeś w przygotowanym przez siebie miejscu, niedaleko chaty.
Noc minęła spokojnie, nic nie zakłóciło twojego snu. Nie miałeś żadnych snów czy odwiedzin w twym wewnętrznym świecie. Za to gdy się obudziłeś zauważyłeś, że gość pana Nakano właśnie go opuszcza, odbierając od niego nieduży pakunek. Oddalając się spojrzał na ciebie.
- Ten co tu robi? Zamiast go zabić pewnie jeszcze zamierzasz go uczyć... ech, żałosne. Zrób coś raz porządnie, albo ja to zrobię, jak go tu zastanę następnym razem. - usłyszałeś wyraźnie jego słowa, na które twój staruszek nic nie powiedział. Dopiero gdy gość zniknął odwrócił się w twoją stronę.
- Skończyłeś ? - zapytał.