Las

- Jasne młody, przyda się większą ilość zebrać zanim reszta nas ubiegnie. - wyszczerzyła się dziewczyna i ruszyła raźnie w kierunku lasu zostawiwszy swój pakunek na miejscu. Nie omieszkała oczywiście pociągnąć cię za sobą przy okazji.
- Tylko wróćcie przed nocą. - rzekł za wami Yamada i dodał z ze znaczącym uśmieszkiem - Na zabawę będziecie mieli jeszcze czas.
Na domyślanie się co miał na myśli masz sporo czasu, póki co zagłębiliście się w głąb lasu. W sumie nie byliście jedyni. Inni robili podobnie, zbierając gałęzie i rozglądając się po okolicy. Było przyjemnie ciepło i zarazem orzeźwiająco chłodno, dzięki cieniowi, jaki dawały korony drzew.

Gdy usłyszał słowa chłopaka rzucił w niego swoją torbo i krzyknął Baka. W lesie było bardzo przyjemnie, wręcz idealne miejsce do wypoczynku. Chciało by się u siąść pod rozłożystymi gałęziami jednego z drzew i spędzić tu cały dzień. Gdy szli postanowił nawiązać rozmowę aby nie było tak nudno. Dlaczego chcesz zostać shinigami Spytał dziewczynę jednocześnie zbierając większe kawałki drewna. O dziwo było ich tu bardzo dużo co bardzo ułatwiało sprawę. Gdy dziewczyna odpowie on powiedział Ja chce zostać shinigami aby stać się silniejszy. Dzięki temu mógłby kontynuować poszukiwani ukochanej, wciąż wierzył że ona żyje. Ale nie chciał o tym opowiadać Kamatsu

Zaskakująco drewna nie było aż tak dużo jak można się było spodziewać. Przynajmniej w tej części lasu, dalej w głębi jeszcze nie sprawdzaliście ale jak dotąd udało wam się zebrać całkiem pokaźny stosik, choć trochę wam to zajęło.
- Dlaczego chcę zostać shinigami ? - powtórzyła Komatsu - Czy to nie oczywiste ? Dla przyjemności walki i niszczenia pustych. - obróciła się z gracją i wykonała zgrabne, ale też silne cięcie trzymanym w ręku kawałkiem gałęzi na niewidzialnego przeciwnika. Już wcześniej zauważyłeś, że podczas ćwiczeń porusza się trochę jakby tańczyła. Zabójczy taniec.
- Chyba każdy z kadetów pragnie stać się silniejszy jako shinigami, nie sądzisz ?

Po chwili zastanowienia powiedział Masz rację, ale większość z tych osób pragnie stać się silniejszym aby spełnić swe cele lub ambicje. Po chwili ciszy dodał Przynajmniej ja tak uważam. Szli przez chwilę w milczeniu, w końcu chłopak zerknął na zebrane drewno. Myślę że tyle starczy na dzisiejsze ognisko. A ty jak uważasz Spytał, ponieważ uważał że jeśli samodzielnie podjął by decyzje mogła by pomyśleć że się rządzi.

- Skoro tak uważasz. - rzekła Komatsu i spojrzała na ciebie. Miała w sumie o połowę więcej gałęzi niż ty zebrałeś. Ruszyliście powoli w drogę powrotną, choć ogólnie kierunek mieliście dobry, to jednak wracaliście inną drogą niż tutaj trafiliście. Może właśnie dzięki temu ujrzeliście niedużą chatkę nad strumieniem, niewyraźnie majaczącą w oddali za drzewami.
- Nie wspominali, że ktoś tu mieszka. - mruknęła dziewczyna do ciebie.

To pewnie tutejszy drwal Powiedział całkowicie ignorując widok domku. Na chwilę tylko zerknął w tatmto strone i zauważył strumień i wtedy przypomniał sobie jak o mało nie zginął kilka lat temu, po części to była jego wina ponieważ podszedł do krawędzi. Zastanawiająć się nad tamtym wydarzeniem nagle przypomniał sobie jeden ważny fakt który zawsze mu umykał: Oczy które ujrzał tamtego dnia. Zastanawiając się nad ruszył w kierunku obozu.

Rozmyślania nad oczami niewiele ci przyniosły, nie miałeś żadnych nowych myśli czy objawień. Jakby tamte wydarzenie nigdy się nie stało.
Wróciliście do obozowiska po dobrych dwóch godzinach, licząc wasze odejście. Od tamtej pory trochę się zmieniło. Oznaczone pola, gdzie każda grupa miała swoje miejsce, przygotowania pod ogniska. Sporo osób wylegiwało się, beztrosko leniuchując, nieliczni ćwiczyli lub medytowali. Wśród tych ostatnich był Murasaki, który siedział rozluźniony z przymkniętymi oczami. Obok Yamada przygotowywał palenisko pod ognisko.
Zrzuciliście zgromadzone gałęzie na jeden stos w pobliżu a Komatsu odraz zabrała się za ćwiczenia. Odeszła na bok i zaczęła wykonywać ciosy Kendo.

Yoshiemu nie pozostało nic innego jak trening. Postanowił zacząć od pompek. Szukał dobrego miejsca w cieniu i po chwili znalazł stary rozłożysty dąb. Położył się na ziemi, oparł się na rękach i zaczął wykonywać ćwiczenia. Z każdym kolejnym ruchem kolejne krople potu spływały po jego czole. Po wykonaniu satysfakcjonującej ilości pompek przeszedł do brzuszków. Po zakończeniu ćwiczenia wstał, otrzepał się z ziemi i stanął w pozycji do ataku na przeciwko drzewa. Podniósł prawo nogę na wysokość bioder i uderzył nią o pień drzewa, w trakcie uderzenia poczuł przeszywający ból nogi, lecz nie przestawał powtórzył to ćwiczenie kilkakrotnie. W miejscu uderzeń można było zauważyć nie dobytki kory która leżała na ziemi. Część nogi która miała kantak z drzewem stała się czerwona. Teraz zaczął na przemian uderzać rękami, widać było z każdym uderzeniem jak część kory spadał na ziemie. Po wykonaniu wszelkich ćwiczeń położył się na trawie i wpatrywał się w chmury. Nie zwracał uwagi na ból który był częścią treningu (aby uodpornić się na ból).

Ćwiczenia jakie wykonywałeś zmęczyły cię owszem, ale ból był znacznie większy na koniec. Leżąc na trawie regenerowałeś siły powoli. Słyszałeś odgłosy rozmów, śmiech, stukot zderzających się bokenów. Po części był to kolejny dzień w akademii, choć znacznie bardziej luźny. Nikt nie stał ci nad głową i nie ochrzaniał za coś, co źle zrobiłeś. Mogłeś się zatem zrelaksować i oddać przemyśleniom, miałeś na to tydzień. A raczej wszyscy tyle mieli.
Leżąc tak przez jakiś czas i wpatrując się w chmury przez ułamek sekundy coś ci mignęło przed oczami. Niewyraźny obraz jakiegoś miejsca. Niestety zbyt krótkie, byś mógł zapamiętać szczegóły, poza piaszczystym podłożem i nielicznymi drzewkami.

Chwile się zastanawiał nad tym co przed chwilą "ujrzał". Lecz po chwili stwierdził że nie ma sensu zastanawiać się nad czymś co nie było istotne. Leżał jeszcze tak chwilę. W końcu postanowił znowu potrenować tym razem Kidou. Nie miał żadnej książki z której mógłby się czegoś nauczyć, dlatego podszedł do Murasakiego. Usiadł obok niego i zadał pytanie. Murasaki, mam do ciebie pytanie a jednocześnie prośbę. Czy mógłbyś nauczyć mnie jakiegoś Kidou, wiem że jesteś w tym najlepszy a mi przydał by się trening w tej dziedzinie. To pytanie brzmiało raczej jak prośba i miało nią być, lecz zbytnio nie zastanawiał się nad treścią wypowiedzianych zdań. Chciał po prostu się czegoś nauczyć.

Murasaki otworzył oczy i spojrzał na ciebie. Po chwili wstał i wyprostował się.
- W sumie to dobra okazja też do ćwiczeń. - rzekł do ciebie. - Nauczę cię zatem Tsuzuri Raiden czyli Wiążącej Błyskawicy. Przydatne zaklęcie ofensywne z poziomu tych niskopoziomowych.
Przeszedł z tobą kawałek w kierunku lasu i zaczął wykonywać powoli niewielki ruch dłońmi. - Tak poruszasz się przy inkantacji. Zapamiętaj. - powtórzył kilka razy ten sam ruch.
- Inkantacja zaklęcia to Zaklęcie destrukcyjne numer jedenaście - Wiążąca Błyskawica. Proste, łatwe do zapamiętania. Wymaga oczywiście ćwiczeń, ale oto prosiłeś. Zaczynaj zatem, a ja poobserwuję. - stanął obok.

Uważnie obserwował gesty które wykonał chłopak, po czym kilkakrotnie je powtórzył w celu zapamiętania. Nie chciał pomylić ruchów podczas wykonywania zaklęcia gdyż dobrze to by się mogło nie skończyć. Następnie powtórzył kilkakrotnie inkantacje, nie była zbyt skomplikowana a nazwę znał już wcześniej gdyż czytał o niej w książce. Wziął głęboki oddech. Po chwili stania w celu uspokojeniu oddechu zaczął wykonywać znaki i powiedział Zaklęcie destrukcyjne numer jedenaście - Wiążąca Błyskawica. Celując w pobliskie drzewo czekał na efekt.

Zapamiętanie ruchów, skupienie się a potem działanie. Tak, to wydaje się proste na pierwszy rzut oka. Ale ćwiczenie czyni mistrza jak powiadają i jeśli dobrze pójdzie przed końcem tygodnia powinieneś opanować na odpowiednim poziomie zaklęcie. Murasaki od czasu do czasu poprawiał cię przy wykonywaniu któregoś ruchu, czy też z odpowiednią wymową zaklęcia. W końcu za którymś razem udało ci się wysłać jakąś namiastkę błyskawicy w najbliższe drzewo. Można to było uznać za pierwszy sukces, co też powiedział Murasaki.
- Jest dla ciebie nadzieja. - uśmiechnął się - Trochę ci brakuje ale szybko nadgonisz.
W tym samym czasie Yamada wespół z Komatsu nawzajem próbowali się pokonać, pierw z użyciem bokenów a potem w walce wręcz dodatkowo. I długo im to schodziło bez wyników oznajmiających zwycięzcę. Jedno nie ustępowało drugiemu umiejętnościami, co było też widać.

Kątem oka zerknął na walczącą dwójkę. Byli w tym naprawdę dobry. Widok jak walczą zmotywował go do dalszych ćwiczeń. Tym razem przed wykonaniem znaków z koncentrował swoje Rei w dłoniach tak aby podczas wykonywania Kidou wypuścić je wraz z błyskawico. Był ciekaw ci się wydarzy. Wykonał gesty Zaklęcie destrukcyjne numer jedenaście - Wiążąca Błyskawica.

W końcu udało ci się z powodzeniem zainkantować zaklęcie, czego skutkiem było trafione drzewo, w której pojawiła się niewielka wyrwa.
- Moje gratulacje Yoshi. Nauczyłeś się nowego Hadou. - rzekł do ciebie Murasaki - A teraz pozwól, że wrócę do mej medytacji. Wymyślenie odpowiedniego sposobu, połączenia dwóch technik nie jest takie proste jakby się mogło wydawać. - stwierdził na koniec i ruszył z powrotem do waszego zakątka. Zauważyłeś też, że walka między Yamadą a Komatsu już się musiała skończyć, bo teraz dziewczyna szła w kierunku obozowiska chłopaków, zapewne w poszukiwaniu nowego wyzwania. Eh, nigdy jej nie było dość walk.
Do zapadnięcia mroku mieliście jeszcze jakieś trzy, cztery godziny. Zatem dość czasu na zrobienie czegoś konkretnego lub po prostu nie robienie niczego, w zależności od podejścia do życia.





[Możesz dopisać sobie do znanych zaklęć Hadou #11 - Tsuzuri Raiden (Wiążąca Błyskawica)]

Ucieszył się kiedy udało mu się wykonać poprawnie zaklęcie. Kilka razy jeszcze je powtórzył, po czym zmęczony usiadł pod drzewem. Wpatrując się w chmury regenerował siły. Ospale poruszające się chmury nie zachęcały do robienia czegokolwiek. Chciało by się przesiedzieć tu cały tydzień. Gdy Yoshi zregenerował siły, skupił się i rozpoczął medytacje w celu poprawy kontroli Rei. Ćwiczył aż do późnej nocy.

Ćwiczenia, medytacje, śmiech i rozmowy towarzyszyły całej waszej grupie tego popołudnia. Wielu podobnie jak ty, oddawało się treningowi, ale reszta bezczelnie leniuchowała, a prym w tym wiodła połowa męskiej grupy. Przy okazji też próbowali flirtów i rozmów z dziewczynami, ale nie zawsze z powodzeniem. Matsuko wróciła do was w końcu zmęczona laniem kolejnego przeciwnika, uznała że na dziś chwilowo ma dość. Murasaki coś pisał w swoich notatkach zaś Yamada wyjątkowo leniuchował od czasu potyczki z Matsuko.
Gdy zapadł już wieczór ustały ćwiczenia a zaczął się czas zabawy. Zapłonęły ogniska, rozświetlając okolicę. Odgłosy nocy zastąpiły te, które można było usłyszeć za dnia.
Skończywszy ćwiczenia rozsiadłeś się wygodnie koło waszego ogniska, gdzie już siedziała pozostała trójka nad czymś dyskutująca.

Wiał przyjemny wietrzyk. Dzięki palącemu się ognisku był niezwykły nastrój do rozmów. Po chwili milczenia z jego strony zadał pytanie. Wiecie już jak wykonacie zadanie. Nurtowało go to pytanie, gdyż sam jeszcze nie wiedział dokładnie jak to zrobić. Właściwie zastanawiał się nad tym cały dzień i nie wymyślił niczego konkretnego. Miał nadzieje że jutro wpadnie mu coś do głowy.

- Jutro nad tym pomyśle. - odparła Matsuko. Ona najmniej zdawała się przejmować całym tym ćwiczeniem. Jeśli w ogóle miała zamiar podejmować jakieś próby.
Yamada zaś z Murasakim byli bardziej zaaferowani tym problemem. - Połączenie Kidou z Kendo zależy od tego jak się połączy obie rzeczy. - rzucił Yamada. - Inkantacja zaklęcia a potem cios. Zawsze masz czas aby się przy okazji obronić.
- Jeśli przeciwnik jest szybki, musisz pierw zadać cios a potem wzmocnić go zaklęciem. - odparł Murasaki na argument Yamady - Nie każde też zaklęcie pasuje, by można je połączyć z Kendo.
Wyglądało, że oni również nie do końca wiedzą jak to zrobić. Albo po prostu dyskutują nad tym i nie mogą się nawzajem przekonać do swojego zdania.

Roinou Nokturnami

Aby nie przeszkadzać aktywnie piszącym tu odpisz mi w >>
https://bleach.forumpolish.com/tereny-mieszkalne-f54/willa-roinou-t951-30.htm#32273

Przez chwilę przysłuchiwał się ich rozmowie, która powoli przeistaczała się w kłótnię. Trochę go to nudziło, dlatego wziął swój koc i ruszył w kierunku pobliskiego drzewa. Płożył się na trawie, prawdę mówiąc było prawie jak w jego łóżko. Koc podłożył pod głowę aby było wygodniej spać, nie było mu zimno dlatego się nie przykrywał. Gwizdy i księżyc jasną świeciły co utrudniało sen. W końcu po godzinie wpatrywania się w gwiazdy zasnął.

Zapadłeś w ciemność. Nie wiesz ile spałeś, ale obudziło cię gwałtowne, lodowate zimno. Zerwałeś się na nogi, rozejrzałeś po okolicy. Coś było nie tak. To nie był skraj lasu, to była pustynia. Zimny piasek, zimne powietrze, na niebie nieliczne gwiazdy i parę chmur. Gdzieś w oddali widziałeś kłębiące się tumany kurzu, fragmenty wystających skał, nieliczne samotne drzewka. Piasek pod twoimi stopami zadrżał i uspokoił się, jakby coś sporego przeszło pod tobą. Jeśli to był sen, to nie miałeś pojęcia gdzie jesteś. Ale jeśli to nie był jednak sen... to co się stało ?

Odruchowo sprawdził czym ma przy sobie Boken (Napisz czy ma czy nie). Kucnął i w rękę wziął trochę piasku. Jeśli to jest sen to był niesamowicie realny. Czuł przeszywające zimno. Żałował że nie ma przy sobie koca. Rozejrzał się po okolicy, nikogo w pobliżu nie zauważył. Gdzie ja jestem pomyślał. Czytał o czymś takim jak wewnętrzny świat shinigami. Lecz myślał że to tylko jakieś wymysły pisarzy. A teraz stał tu na pustyni, czyżby to był jego wewnętrzny świat. Nie chciał tak stać, ruszył prosto przed siebie.

Miałeś przy sobie boken, choć to wydawało się trochę śmieszne, gdyby przyszło ci walczyć z czymś w twoim własnym umyśle.
- Kim jesteś... czego tu szukasz... - dał się słyszeć szept. Wydawał się należeć do kobiety, ale nie mogłeś zlokalizować skąd dochodził. Raczej było to uczucie, jakby wydobywał się z twojej własnej głowy. Idąc i rozglądając się w końcu ujrzałeś osobę, która zdawała się być źródłem głosu. Była dobre trzydzieści metrów od ciebie.

Miała zamknięte oczy, ale była zwrócona do ciebie. Mimo przejmującego zimna była całkowicie naga.
- Dlaczego tu jesteś ? - znów dał się słyszeć szept, a kobieta przed tobą zniknęła, by pojawić się parę metrów od ciebie z prawej. Kroczyła powoli po piasku, ledwie zostawiając jakieś ślady i powoli cię mijając.

Yoshi był zaskoczony tym że ktokolwiek tu jest. Spojrzał na kobietę była całkowicie naga, szybko odwrócił wzrok, lekko się zaczerwienił. Cała ta sytuacja była dla chłopaka dość nie zręczna. Nazywam się Yoshi Tesuki Odparł dość niepewnie. Przepraszam żę naruszam twój spokój. Nie wiem jak się tu dostałem. Czy mogła byś wyjawić mi gdzie jestem. W głowie Yoshiego rodziło się wiele pytań. Po chwili zadał kolejne A ty kim właściwie jesteś. Lekko się denerwował, nie wiedział czego może się spodziewać. Nie dawał po sobie niczego poznać, stał spokojnie i niewzruszenie czekał na odpowiedz. Choć wewnątrz odczuwał strach i niepewność.

Odwróciłeś wzrok od zdumiewającego zjawiska. Kobieta była naprawdę urzekająca, ale jednocześnie niepokojąca w swym wyglądzie. Prawa ręka trzymająca dziwny miecz, część twarzy, boku, uda stanowiła jakby fragment obcego ciała. Poczułeś dotknięcie jej reki na barku.
- To pustynia należąca do mnie. - usłyszałeś za plecami jej szept. Uczucie dotyku zniknęło, a ty ujrzałeś w oddali kroczącą sylwetkę pośród krajobrazu, którego wcześniej nie widziałeś.

Szkielet obrócił się w twoim kierunku i ujrzałeś jego oczy... te same oczy z tamtego dnia.
- To pan życia i śmierci tej pustyni. On też należy do mnie. - szept kobiety, która pojawiła się znikąd przed tobą. O cale od twojego ciała widziałeś ostrze jej broni.
- Czego tu szukasz ? Czego pragniesz Tesuki Yoshi ?

Gdy ujrzał szkielet przestraszył się a gdy spojrzał mu prosto w oczy przypomniał sobie. To te oczy. Oczy które ujrzałem tamtego dnia Był zszokowany, przez chwile stał jak wryty lecz gdy usłyszał pytanie odpowiedział Pragnę zdobyć siłę aby móc odnaleźć ukochaną. Gdy to mówił spojrzał na nią i dopiero teraz ujrzał te ostrze, było niezwykłe. Wygląd właścicielki miecza także nie był tuzinkowy. Wyglądał jakby była złożona z dwóch ciał, co nie napawało go spokoje lecz przeciwnie odczuwał coraz większy strach i niepokój. Niczego nie mógł być pewien w tym świecie.

Szkielet w oddali przyglądał się całej sytuacji, nie ruszając się z miejsca. Tymczasem kobieta zmieniła się, podobnie jak zmienił się krajobraz.

Zbliżyła się do ciebie, opuszczając broń w dół. Dotknęła twojej piersi lewą dłonią. Dzieląca was przestrzeń była nie większa, niż długość dłoni. Spoglądała w twoje oczy swoimi, intensywnie czarnymi.
- Co zrobisz by zdobyć tą siłę. Na co jesteś gotów, by odnaleźć ukochaną ?

Zrobię wszystką aby ją odnaleźć Powiedział bez chwili wahania. Słychać było pewność w jego głosie. To co mówił było prawdo był gotów dla niej zginąć. Patrzył prosto w jej czarne oczy. Był pewny siebie, nie drgnął nawet o milimetr. Uspokoił się, strach i niepewność zniknęły. Był pewny siebie i zdecydowany. Przygotowany na wszystkie okoliczności. Dopiero teraz zauważył że krajobraz się zmienił, nie wiedział czy to dobrze czy źle. Pewne było tylko że się trochę zdziwił tym faktem. Całe otocznie wydawał się bardziej przyjazne od chłodnej i pustej pustyni.

Poczułeś dotyk stali a potem wściekły ból, gdy ostrze przebiło twoje ciało i zagłębiło się w brzuchu. Odruchowo chwyciłeś za broń, która z chlupotem wyślizgnęła się z rany, rozcinając ci dłonie. Padłeś na kolana, na zimny piasek, który zrosiła twoja krew. Kaszlnąłeś, z twoich ust wystrzeliła kolejna czerwona struga. Uniosłeś zdziwiony wzrok na kobietę, która znów wyglądała tak, jak za pierwszym razem. W dłoni trzymała skrwawiony miecz, z którego skapywała krew.
- Zatem dokonało się. Nazywam się ... - nie usłyszałeś już jak się nazywa. Jej broń ze świstem opadła na twoją głowę i ... z wrzaskiem obudziłeś się, cały zlany potem. Znów byłeś w lesie, ogniska powoli dogasały, było cicho. Choć twój krzyk musiał chyba wszystkich obudzić. Zerwali się na nogi, nie wiedząc co się dzieje, sądząc że ktoś ich atakuje.
- Tesuki, co z tobą ? - poczułeś szarpnięcie za ramię, to Yamada - Czemu wrzeszczysz, co się stało ?
Nie on jeden się zastanawiał, ktoś dorzucił do ognia, zrobiło się w okolicy jaśniej. Inni adepci rozglądali się bacznie wokół, w poszukiwaniu zagrożenia.




[Tracisz na stałe 2PŻ i 1 PR, dodaj sobie na stałe 2 do Psychiki]