Kwatera Heinkela

Kwatera jak zwykła kwatera dla uczniaka. Z zewnątrz nie wyróżnia się absolutnie niczym (przez co między innymi Heinkel jak wchodzi to musi się pochylać), wewnątrz lwiątko zrobiło małe przemeblowania - kuchnia stała się gratowiskiem, gdyż raczej nie będzie z niej korzystał. Wrzucił tam łóżko i niepotrzebne dwie szafy oraz kanapę i stolik. Teraz w sypialni miał czystą podłogę prócz małej szafki a w pokoju głównym masę miejsca na ćwiczenia, w późniejszym czasie pewnie załatwi sobie jakieś przyrządy do treningu. W głównym pokoju również ma wielkie, rozsuwane drzwi które prowadzą do ogrodu połączonego z innymi ogrodami studentów. Wszystkie pomieszczenia połączone korytarzem który jednocześnie jest przedsionkiem do którego prowadzą drzwi frontowe. W sypialni okno wychodzi na główny budynek akademii do której jest jakieś 300-400 metrów. Jednocześnie kwatera nie jest przy głównym szlaku komunikacyjnym studentów co pozwala zachować odrobinę ciszy i spokoju. Heinkel położył swój miecz bambusowy na podłogę a sam ułożył się obok opierając głowę o ścianę i patrzył na budynek akademii.
Trening.

Ciekawe jak szybko uda mu się wytrenować do poziomu Hirumy.. dwa, trzy miesiące?
Biedny, naiwny lwiak najwidoczniej nie zdawał sobie sprawy, co czeka go za rogiem.

Zwiastuny nadejścia kolejnego dnia życia w Seireitei dawały o sobie wyraźnie znać. Słońce już dawno wzeszło nad horyzont, jednak teraz z jakiś niewyjaśnionych przyczyn stawały się coraz bardziej... nieznośne. Światło słoneczne było bardziej natarczywe, rozpraszając senną mgiełkę szybko, ale stopniowo. Zapewne wcześniej też były jakieś etapy przechodzenia ze snu do jawy, jednak Heinkel, bo tak nazywa się osoba w tej kwaterze, zapewne ich nie zauważył z wiadomych powodów. Co sam śpiący może wiedzieć o tym co się dzieje dookoła niego. Ale to już przeszłość - pan lew z dumną grzywą już został zwolniony z obowiązku warty u boku Morfeusza, i mógł się zająć czymś bardziej twórczym. Na przykład pójściem na zajęcia związanymi z Kidou, które ma za... wedle urządzenia które miał na jednej z niewielu mebli przez niego używanych za jakieś 30 minut. Niby sporo czasu... ale jednak trochę mało.

Hein przeciągnął się iście po kociemu i podrapał za wielkim uchem. No cóż, akademia to nie byle szysz, trzeba się starać. No właśnie, trening! Taaak, będzie wreszcie mógł być silniejszy. To dopiero gratka. I to kidou, w którym jest całkiem niezły. Wstał i nałożył na siebie strój uczniaka, świeży, pachnący i jeszcze sztywny po praniu. Wciągnął zapach kwiatów.. Choć nie rozumiał jak niektórzy mogą jeść zielsko to jednak musiał przyznać, że bądź co bądź niektóre z zapachów są miłe dla nosa.
Kociak przyczepił do pasa bokken i założył rękawice. Wyszedł z założenia, że przyrządy do pisania nie będą mu potrzebne przy nauce magii więc zostawił je w kwaterze. Wyruszył żwawym krokiem kierując się w stronę sali do ćwiczeń kidou po drodze marudząc na burczący brzuch. Po zajęciach musi sobie coś znaleźć do żarcia bo inaczej po prostu padnie.. Niby mógł przeżyć ten dzionek czy dwa bez jedzenia ale było to tak..
niewygodne.
A niewygody nie są mile widziane zwłaszcza okiem drażliwego, dwumetrowego kociaka..