Posiadłość rodu Kuchiki

- Silni na brzegach, a przerażony kotek w środku – uznał z wesołym uśmiechem. Wyraźnie pasowało mu takie ułożenie… Zresztą było całkiem logicznym wyjściem. Szlachic chyba jako jedyny nadawał się tu na przepatrywacza. Aspirował on wszak na dołączanie do oddziału II lub VI. – Jak by było bardzo źle to odciągnę od was zagrożenie… Pan z plecakiem jeszcze by sobie nie poradził z jednym małym hollowkiem… - Mimo iż był całkiem dobry w tym co robi… To wciąż był wrednym sobą. Ky dostał bardzo trudną, ale bardzo silna drużynę… Jedyne co mogło im przeszkodzić to brak współpracy. Test wyraźnie miał zbadać wszystkie zdolności, również te przywódcze.

Rukończyk wściekł się, nic jednak nie powiedział. Miast tego zrobił się czerwony jak pomidor. Zerknął jednak krótko na Ky, chcąc chyba dać do zrozumienia że długo już nie wytrzyma.
Później chłopak zsunął ostrożnie plecak z pleców i pokazał co ma w środku. Była tam rozkładana aparatura, i kilka osobnych części które przypominały anteny. Aparatura wyposażona była w dwa słoiki. Jeden pusty, a drugi wypełniony jasnobłękitną substancją na pograniczu cieczy i gazu. Wszystko musiało być bardzo ciężkie, chłopak jednak jakoś sobie z ciężarem radził.

Ledwie kilka chwil później dostali rozkaz do wymarszu. Hideo zerknął na Ky – którędy szefie ?

Przed nimi rozciągał się plac wypełnion dziwnymi stalowymi konstrukcjami. Był duży i ogrodzony stalową siatką. Ta widziała już jednak lepsze czasy, była pordzewiała i porozdzierana. Jakieś 500 metrów przed nimi zaczynał się kompleks wielkich budynków z dziwnego szarego materiału. Wystawały z niego stalowe pręty. Widoczne było główne wejście naprzeciw, oraz dwa skrzydła z mniejszymi wejściami.
Według mapy mieli kierować się delko na przód całego kompleksu który miał przynajmniej kilka budynków. Ich cel znajdował się daleko wewnątrz kompleksu. Póki co nie widzieli dalszego terenu, wiedzieli jednak że jest on spory i pośrodku ma plac (za budynkiem wejściowym).

Chrząknął znacząco, kiedy Shiba po raz wtóry zaczął zanieczyszczać atmosferę w grupie.
- I jeszcze jedno Hideo... żadnych głupich odzywek. Zachowaj je dla hollow'ów jeśli w ogóle jakiegoś spotkamy.
Spojrzał na rukończyka i pokręcił oczyma wskazując potem głową na Hideo. Kyosuke chciał w ten sposób przekazać Keiji'emu, że nie powinien się przejmować zaczepkami Shiby, który były niczym więcej, jak tylko dziecinnym sposobem na zapewnienie sobie uwagi innych.
Aparatura zalegająca wewnątrz plecaka nie wyglądała na niezniszczalną. Będą musieli na nią uważać, bo jej ewentualne uszkodzenie mogło uniemożliwić im wykonanie zadania.

Gdy otrzymali rozkaz do wymarszu, Kyosuke za zmarszczonymi brwiami zerknął to na brzydki budynek znajdujący się przed nimi, to na rozwiniętą mapę.
- Ruszamy do środka tego... kompleksu, głównym wejściem. Hideo idziesz przodem i nie trać czujności.
Sam Kuchiki ruszyłby za rukończykiem. Wziął kilka głębokich oddechów, aby uspokoić ciało, po czym nadstawił swój szósty zmysł na odbierania niepokojących emanacji z okolicy.

- Na szczęście mówię tylko mądrze - Odpowiedział jedynie Hideo, uśmiechając się przy tym łobuzersko. Mimo uśmiechu Ky widział że chłopak spoważniał, wyrażały to przede wszystkim jego oczy. Mimo iż był niezdyscyplinowanym samochwałą, czasem potrafił odpuścić. Wtedy zachowywał się jak najprawdziwszy Shinigami.
Kenji starał się nie przejmować, był jednak istotą bardzo dumną... Co sporo utrudniało. Póki co jednak powstrzymywał się, chociaż Ky widział że przychodzi mu to z trudnością.

Chwile później Ky wydał rozkazy. Hideo przytaknął tylko, po czym to lekkim truchtem ruszył w kierunku głównego wejścia. Poruszał się szybko i cicho. Kiedy miał już wejść do środka przeszedł do skradania.
Później ruszył Rukończyk, a następnie Ky. Po kilku chwilach doszli pod bramę, widzieli więcej szczegółów. Bydunek wybudowany w dziwnej architekturze sypał się powoli. W ścianach było wiele dziur. Chłopak mógł przyrzec że kawałek dalej widział niewielką plamę krwi.
Tuż nad wejściem widoczna była tabliczka, której z daleka nie widział. Oryginalnie była biała, teraz w większości pordzewiała . Wciąż jednak widoczny był napis "To, co warto zrobić, zasługuje też na to, aby zrobić to dobrze.". Ky nie wiedział po co został tu umieszczony przez żywych... Nie wiedział też po co wybudowali taki budynek aby go opuścić. Ale czy to było ważne ?

Weszli do środka. Wewnątrz było ciemno i zimno, pachniało stęchlizną i moczem. Pod nogą chłopaka strzeliła szklana strzykawka. Początkowo niewiele widział... Kiedy jednak jego wzrok się przyzwyczaił dostrzegał zarys długiego korytarza.
Czuł się tu nieswojo... Czuł też delikatną, złowrogą energię w okolicy.
Wtedy obok nich zjawił się Shiba. Chłopak uśmiechał się wesoło, zdawał się jednak również odczuwać niepokój - Jest sześć przejść, trzy zawalone... Jedno prowadzi do wielkiej hali gdzie siedzi hollow, drugie jest tam - wskazał na ladę i niewielkie przejście za nią - Prowadzi na górę, a tam na korytarz... Trzecie są tam dalej - wskazał na prawo na sam koniec korytarza - Jestem tam cicho... Za cicho. Nic też nie widać

Gdy weszli do ponurego budynku Kyosuke zaczął żałować, że jego druga wizyta w świecie żywych musiała odbyć się w tak nieprzyjemnej okolicy. Próżno tu było szukać niezwykłych cudów ludzkiej myśli, a pozostawał tylko mrok, smród i bałagan.
Wzdrygnął się kiedy nadepnął na strzykawkę. To miejsce już od dawna musiało być pozbawione opieki porządnego gospodarza. W dodatku skrywało się tu coś niedobrego z czym w żadnym razie nie chciał się bliżej zaznajamiać.
Ze zwiadu powrócił Hideo. Zdał raport nad, którym Kyosuke przez chwilę dumał.
- Hmm, to miejsce zdaje się być istnym labiryntem. No cóż... niepotrzebnego starcia z hollow'em nam nie trzeba. Cisza z następnego korytarza też mnie niepokoi. Kto wie co mogli tam dla nas przyszykować. Zaczekajcie, zerknę na mapę.
Spojrzał na mapę. Chciał odszukać wzrokiem korytarze, o których opowiedział Hideo. Szczególnie interesowało go gdzie poszczególne z nich prowadzą i wybranie tego korytarza, który doprowadzi ich najbliżej celu ich małej wyprawy. Ten znajdował się w podziemiach co nieco kolidowało z opcją korytarza prowadzącego w górę, ale może dalej było jakieś przejście, które pozwoliłoby dostać im się do podziemi.

Rzut oka na mapę i Ku dowiedział się jak to mniej więcej wygląda. Duża sala z hollow prowadziła bezpośrednio do wyjścia na plac, który prowadził do budynku będącego ich celem. Problemem było to że po wyjściu byli by widoczni jak na dłoni. Cichy korytaż był długi i stosunkowo ciasny, prwadził do wielu niewielkich pokoi. Również i do wyjścia. Trzecia droga prowadziła na górę gdzie układ pomieszczeń był dosyć podobny. Nie było jednak bezpośredniego zejścia na plac... Morza było jednak zeskoczyć z okna.

Hideo rozglądał się dosyć czujnie, starając się wyłapać najmniejszy ruch. Zerknął w w bok mrożąc oczy, doszedł ich cichy szmer... Na samym korytażu nic jednak nie widzieli - nie możemy zostać tu za długo -wyszeptał

Najprostsza droga przebiegała przez pomieszczenie z hollow'em, którego Kyosuke naprawdę wolałby uniknąć. Cichy korytarz był bardziej skomplikowany w dodatku intuicja Hideo dopatrywała się w nim jakiegoś zagrożenia. Z kolei droga pnąca się na górę kończyła się dosyć niefortunnie, bo żeby przejść dalej musieliby skakać z okna. Prawdę mówiąc ostatnia opcja kusiła go najbardziej bowiem wiązała się z nią pewna korzyść. Mianowicie spoglądając z okna mogliby lepiej zorientować się w okolicy i nawet wypatrzyć zagrożenie, w które nieświadomie mogliby się wpakować gdyby poszli dołem.
Ale skok z okna... to nie jest mądre. Przyjrzał się mapie w poszukiwaniu informacji o wysokości, na której znajdowaliby się idąc na górę.
Jeszcze pal licho gdyby byli nie skrępowani. Wtedy może udałoby im się jakoś bezpiecznie zejść na dół, ale tak musieli dźwigać aparaturę, której przecież nie zwalą z iluś tam metrów.
Popatrzył na kolegów wątpiąco.
- Może któryś z was zna bakudo nr.37, albo chociaż opanował hainawę tak, że moglibyśmy się z niej spuścić z okna? - zapytał szeptem.
Opcję z oknem wybrałby jeśli, któryś z kolegów odpowiedziałby twierdząco na jego pytanie, lub też udałoby mu się odczytać na mapie dane wskazujące, że zeskoczenie z okna nie skończyłoby się połamaniem nóg. W innym przypadku zdecydowałby się na cichy korytarz. Pal licho złe przeczucie, wolał uniknąć pewnej walki z hollow'em. Hideo wspomniał, że jest tam ciemno więc Kyosuke poleciłby Shibie wykonanie sztuczki z rei mogącej oświetlić im drogę. No... chyba, że tego nie umiał to sam Kuchiki wziąłby się za sprawienie im latarni. Cały czas wytężałby swoje "trzecie oko" w celu wykrycia obcego reiatsu.

- Znam Haniwe, ale wziąłem ze sobą mocny sznur - Hideo sprzał na Ky z wesołym uśmiechem, mówił jednak cicho. Prawdopodobnie był tu najlepiej przygotowaną osobą... W końcu chciał dołączyć do drugiego oddziału, co oznaczyło że musiał być przygotowany na każdą okazję. Mapa "milczała" na temat ewentualnej opcji zeskocznia z okna "lub bezpiecznego zeskocznia z okna". Ostatecznie jednak lepiej było chyba skorzystać z okna. - Ah... nie radzę zapalać żadnego światła... Będziemy widoczni dla wszystkich - uznał Hideo. Później jako pierwszy ruszył na górę na przeszpiegi, po chwili wrócił jednak po Ky i Rukończyka. W końcu wszyscy ruszyli na górę.

Ky wciąż używał swojego dodatkowego zmysłu, co nieco przytępiało inne (w końcu pojawiały się kolejne bodźce na które zwykle nie zwracał uwagi, i do których nie był przyzwyczajony). Na całe jednak szczęście mieli czujnego przepatrywacza.
Wyższe piętro również wyglądało jak obraz nędzy i rozpaczy. Było ciemno, ściany w kilku miejscach były osmolone co oznaczało że ktoś albo próował podpalić budynek, albo palił tu ogniska. Drzwi było znacznie więcej, Hideo sprawdzał je pokolei. Uznawał jednak że większość to ślepe zaułki. Znalazł cztery kolejne przejścia. Jedno prowadziło piętro wyżej, kolejne piętro niżej (nie było to jednak to którym przyszli), oraz dwa przejścia po prawej i lewej na bok, które prowadziły do zewnętrznej klatki schodowej.
Gdy młodzian sprawdział drogę Ky i jego kolega z rukoganu mogli spojrzeć przez okno. Przed nimi rozpościerał się ogromny obszar pełen śmieci i resztek po liniach produkcyjnych, dziwnych stalowych "wozach". Były jednak dużo większe niż te które widział dotychczas... Spokojnie mogła zamieszkać w nich rodzina. Na placu było ciemno, przymykało po nim kilka cieni.
Od ziemi dzieliło ich jakieś 10 może 12 metrów.

- Och, lina? Świetnie.
Wspaniale, mędrkuje nad najlepszym możliwym wykorzystaniem kidou w danej sytuacji, a całkowicie zapomina o najprostszych rozwiązaniach. Powinien rozlać swoje myśli na szerszy obszar, a nie ograniczać je do jeziorka pełnego zaklęć. Cenne spostrzeżenie na przyszłość.
Hideo bywał irytujący, tego odmówić mu nie można było. Niemniej, póki, co to on robił najwięcej i przeżywaliby ciężkie chwile, gdyby zamiast Shiby trafił się, im jakiś ciamciak.
Ruszyli w mrok. Z każdą kolejną chwilą to miejsce odrzucało Kyosuke coraz to bardziej. Nie cierpiał brudu i bałaganu, a tutaj miał tego pod dostatkiem. Już nie wspominając o wyjątkowo przykrej atmosferze tutaj panującej.
Mimo polecenia Hideo wolałby rozjaśnić trochę okolice, bo jeszcze mógł przewrócić się o jakieś świństwo, ale już trudno.
Przynajmniej mieli okazję do wyjrzenia zza okno. Kuchiki na moment przymknął swoje trzecie oko i przy pomocy standardowej ich pary zaczął taksować widok na zewnątrz. Mało co widać. Nie wiadomo co może się kryć w tych cieniach.
- Dasz radę zejść na dół z tym plecakiem? - szepnął do rukończyka w czasie oczekiwania na powrót Hideo.

Chłopak był już nieco zmęczony wytężaniem dodatkowego zmysłu. Słyszał kiedyś o ludziach który potrafili z niego korzystać jak z każdego innego... Musieli być naprawdę dobzi, albo wytrenowani. Większość osób męczyło się po pewnym czasie korzystania. Nie chodziło tu o zmęczenie ciała, a raczej umysłu. Nagle bowiem trzeba było zacząć odbierać kolejny bodziec do którego całkowicie na co dzień nie jest się przyzwyczajonym. Fakt że zmysł reagował często sam, ale tylko wtedy gdy gdzieś wokoło unosiło się sporo cząstek.
Dlatego też gdy tylko wygasił wykrywanie rei, poczuł się lepiej - spokojniej.

Chłopak zerknął na obraz nędzy i rozpaczy malujący się za oknem. Przez chwile jeszcze umysł przyzwyczaił się do innego odbioru rzeczywistości. Ostatecznie jednak zaczął lepiej postrzegać ruch, i widział że niewielka ciemna plama porusza się po drugiej stronie placu.

Rukończyk westchnął cicho - może być ciężko, ale możemy spróbować przymocować plecak i spuścić go powoli na dól. Tam go odbiorę, i założę na plecy od razu - uznał.
Chwile później powrócił uśmiechnięty Shiba - Dobra, w miarę czysto... Ale powinniśmy się ruszać, jest za cicho - Zsunął plecak i zaczął wyciągać linę, później przywiązał ją mocno do metalowego prętu wystającego nieopodal - proponuje zrobić tak... Ja zejdę pierwszy i sprawdzę czy jest bezpiecznie, później księżniczka z rukonu i ty spuścicie sprzęt, następnie zejdzie księżniczka, a potem ty... Line zostawimy tu na wszelki wypadek, hollow i tak z niej nie skorzystają raczej

Musiał przyznać, że dłuższe korzystanie z szóstego zmysłu było dosyć nużące. Jego wina. Powinien wcześniej przyzwyczajać się do ciągłego wykrywania energii. Będzie musiał nad tym popracować po powrocie do Seireitei. Na razie zrobił sobie krótką przerwę i zagonił do pracy pozostałe zmysły.
- Tak też zrobimy - przytaknął rukończykowi.
Na razie wszystko szło dosyć gładko, ale wątpił, aby utrzymało się to do końca testu. Miał pewne obawy do tego co mogło ich spotkać dalej. Perspektywa pojedynku ze sztucznym hollow nie budziła jednak takiego lęku, jaki by zapewne odczuwał gdyby wcześniej nie zmierzył się z prawdziwą bestią. Takie starcie z fałszywym pustym mogłoby być nawet całkiem interesujące, ale... lepiej trzymać się początkowego planu i unikać konfrontacji najdłużej jak się tylko da.
Hideo wrócił z pozytywnymi wieściami. Kyosuke kiwnął głową, gdy Shiba zaproponował kolejny krok.
- Nie trać czujności, jak już znajdziesz się na dole. W razie gdyby coś na ciebie wyskoczyło, spróbuję unieruchomić to z tego miejsca.
Gdyby nie powiedział tego Shiba, Kuchiki zaproponowałby tą samą kolejność schodzenia. Drużynowy przystojniak miał największe szanse na samotne przetrwanie tam na dole w razie, gdyby coś na niego wyskoczyło, a Kyosuke w razie czego mógł wspomóc go kilkoma kidou.
Obserwował więc co dzieje się na dole i od czasu do czasu zerkał za siebie w obawie, że coś mogło niepostrzeżenie podejść ich od tyłu.

- Jasna sprawa, sprawdzę jak to tam wygląda - Uznał szlachcic szczerząc się radośnie. Ky widział jednak że gdzieś tam w głębi jest poważny... Gdyby jednak ktoś go nie znał, i spojrzał na to z boku to zapewne uznał by że to roześmiany smarkacz, który nie przeżyje tu pięciu minut.

Lina została przymocowana porządnie, Hideo niedługo później za jej pomocą sprawnie zszedł na dół. Tam odczekał chwilę rozglądając się. Szukał wzrokiem najmniejszego zagrożenia. Przez chwile trzymał dłoń na rękojeści broni, później jednak ją opuścił i dał znak ręką że można schodzić.
Następną osobą rzecz jasna był Rukończyk, chłopak na początku bardzo ostrożnie spuścił aparaturę, nie było to łatwe, ponieważ była bardzo ciężka. Następnie zaczął schodzić sam. Nie był tak gibki jak Shiba, więc zajęło mu to dłuższa chwilę.

Tymczasem Ky rozglądał się za oknem, kilka kształtów znów przeniknęło gdzieś dalej... Ukryły się jednak pomiędzy zniszczonymi stalowymi rydwanami.
Wszytko było w porządku, rukończyk był w połowie drogi, nic ich nie atakowało... Wtedy jednak chłopak usłyszał coś za sobą, szmer... Sam nie wiedział czemu jednak silne ciarki przeszły mu po plecach. Na raz zrobiło się mu zimno i ciepło, a włosy zjeżyły się na karku.

Dobrze wiedział, że Hideo jest kimś więcej niż rozbrykanym szlachcicem odznaczającym się, trochę niezdrowym według Kyosuke, pociągiem do kobiet. Shiba jednak maskował się tak dobrze, że patrząc na niego trudno było zobaczyć kogoś więcej niż fana żeńskich akademików. Cóż, samego Kuchikiego chyba było łatwiej rozszyfrować. Nie przeszkadzało mu to zbytnio. W końcu nigdy nie miał ambicji, aby zostać szpiegiem czy kimś podobnym muszącym dobrze ukrywać swoje prawdziwe ja pod różnymi maskami.
Hideo bez problemu znalazł się na dole. Potem trwałość liny została przetestowała przez ciężką aparaturę, gdzie Kyosuke poczuł pewien niepokój, że może tego testu nie zdać. Do niczego takiego nie doszło i plecak wylądował bezpiecznie na dole.
Gdy rukończyk spuszczał się na dół, Kuchiki dostrzegł coś niepokojącego pomiędzy metalowymi lektykami. A może tylko mu się przewidziało?
Wtem jego uwagę przykuł szmer. Wzdrygnął się mimowolnie. Odruchowo położył dłoń na rękojeści katany i spojrzał za siebie.

Chłopak spojrzał przez ramię, czuł że coś jest wybitnie nie tak... Obawiał się ataku ? W tym miejscu było by to całkiem możliwe. W końcu miało się tu roić od sztucznych hollow i innych niebezpieczeństw. Nic jednak na niego nie wyskoczyło, i to mogło być nawet bardziej martwiące...
Chłopak przez moment śledził wzrokiem okolice, początkowo nic nie widział. Później jednak dostrzegł że kawałek dalej, przy wejściu na inny korytarz. Miał wysoką, smukłą sylwetkę typową dla ludzi. Trudno było jednak dostrzec jakiegokolwiek szczegóły, zdawało się bowiem że wokół niego zbiera się cień nienaturalnie ciemny cień. Przez uderzanie serca chłopak widział na poziomie jego oczu czerwony błysk. Sam jednak nie był pewien czy to jego wyobraźnia -czyha na Ciebie zagrożenie, tak jak i na twojego roześmianego przyjaciela... Sprawa której służysz nie chce was... - usłyszał cichy szept. Głos musiał należeć do mężczyzny w sile wieku. Był silny i zachrypnięty

Koledzy na dole, a on sam w tym ciemnym korytarzu. Wystarczyło, aby zasiać w sercu zalążek strachu, który przerodził się w coś więcej, gdy dojrzał spowitą w mroku postać. Natychmiast przyszła mu na myśl tamta potężna istota miotająca cero. Nim jednak Kyosuke zdecydował się na jakieś działanie, usłyszał głos. Chyba... to chyba ta postać szeptała. Zresztą któż inny by mógł to robić. Sztuczny hollow raczej nie przemawiałby do niego. Może to jakaś zbłąkana dusza? Za ciemno, aby to stwierdzić.
Odwrócił się w pełni do tego czegoś. Dłoń wciąż spoczywała na rękojeści.
- Zagrożenie? Nie rozumiem... Kim jesteś? - wydusił z siebie pierwsze co mu się na usta cisnęło.
A może to była pułapka przygotowana przez shinigami? Być może, ale Kyosuke nie należał do tych, którzy najpierw wywijają mieczem, a dopiero potem zadają pytania.

- Kimś równie sfrustrowanym co ty... Sfrustrowanym tym co dzieje się na świecie. Ale to nie jest miejsce do rozmów, jest tu wiele uszu i wiele oczu, które nie chcą żebym przekazał Ci co wiem... Spotkamy się mam nadzieje... Wypatruj psiej łapy - rzekł swym silnym męskim głosem. Niedługo później postąpił kilka lekkich, głośnych kroków które odbiły się metalicznym echem. Wszedł w jeden z korytarzy. Mrok stał się rzadszy, zaś chłopak przestał odczuwać lęk... Było to dziwne doświadczanie, istota wyraźnie musiała być jakoś powiązana ze światem duchowym - w końcu widział chłopaka... Młodzian nie czuł jednak od niego grama energii.
- Kyosuke wszystko dobrze ? - usłyszał z dołu ciche nawoływanie rukogańczyka

O co tutaj chodzi? To wcale nie wyglądało na część testu. Przez moment chciał zawołać za tym człowiekiem... czy też czymkolwiek on był, ale przypomniał sobie, że kiedyś już słyszał o psich łapach. To... Soroban o nich wspomniała i z tego co pamiętał radziła by ich unikać. Czyżby Kyosuke natknął się na jedną z nich? I o co chodziło w tej mowie? Skąd niby tyle o nim wiedział? O tym, że nie podoba mu się stan rzeczy panujący w Soul society. To jakiś szpieg? A może kapitan Nokogiri wysłał go tu, aby wplątać dziedzica Kuchiki w jakąś aferę?
Z plątaniny pytań wyrwał go głos rukończyka. Kyosuke podszedł do okna i dał ręką znak, że wszystko jest w porządku. Są w niebezpieczeństwie... On i jego roześmiany kolega, czyli zapewne Hideo. Nie wspomniał o trzecim członku ekipy. Czyżby znowu miał zostać zdradzony czy to tylko przypadkowe przeinaczenie?
Z głową pełną pytań Kyosuke zacząłby schodzić na dół. Nawet nie poczuł strachu z powodu wysokości, bo wciąż dźwięczały mu w uszach słowa nieznajomego.

Chłopak nawet nie wiedział kiedy znalazł się na dole, jego głowa szumiała szeptami dziwnej istoty... Te szumy zaś nie dopuszczały zbyt wielu innych bodźców. Pierwszym natyle mocnym aby wyrwać go z zamyślenia było lekki trącanie w ramię - Wszystko dobrze ? - Zapytał Rukończyk. Na plecach miał już plecak. Czy to możliwe że chłopak spikował przeciw niemu ? Może również należał do szajki tamtej dziewczyny... W końcu mógł się dobrze ukrywać.
Niedługo później dołączył do nich Hideo. Chłopak pojawił się nagle. Musiał przeskradać się za jednego z stalowych rydwanów - Wszędzie sporo pomniejszych hollow, ukryjcie energię... Możemy albo przebiec, albo się skradać, albo szukać innej drogi w tym labiryncie

- Tak, wszystko w porządku - rzekł z pewną dozą chłodu w głosie.
Z Fujiko było tak samo. Też udawała miłą, aby w najmniej odpowiednim momencie ich zdradzić. Kyosuke nie miał dowodu na złe zamiary rukończyka, ale odtąd postanowił dokładniej mu się przyglądać. Nie mógł ryzykować, że po raz drugi da się tak samo załatwić.
Wysłuchał co ma do powiedzenia Hideo.
- Już dosyć czasu zmarnowaliśmy. Idziemy dalej. - Zerknął na plecak ciążący na plecach rukończyka. - Bieganie z tym może być problematyczne dlatego lepiej się przekradnijmy. W tej samej kolejności w jakiej szliśmy dotąd
Zgodnie z radą Shiby stłumił skrupulatnie swoją energię. Tym razem nie bawił się w wyczuwanie energii. Skupił się za to na tym, aby nie wpaść na korzeń czy nadepnąć na coś co mogłoby spowodować hałas. Hideo miał iść pierwszy co nieco poprawiało mu humor. Ze swojej pozycji mógł zaś obserwować dodatkowo rukończyka.

Kyosuke był pewny że po tym jak się odezwał Hideo przyjrzał mu się przez nieco dłuższą chwilę. Prawdopodobnie wyczuł jakąś zmianę i zapewne w cale się mu to nie podobało. Rukończyk jednak chyba niczego dziwnego nie dosłyszał. Przytakną lekko, słysząc plan. Po jego czole spływały drobinki potu, ciężar musiał naprawdę utrudniać chociażby chodzenie.

Niedługo później ruszyli. Na początku Hideo, rozglądał się czujnie na boki. Chłopak wciąż uśmiechał się lekko i wyglądał na rozbawionego, ale Ky wyczuwał w jego postawie powagę. Pewnie sam chciał jak najlepiej zdać test i dostać się do wymarzonego II lub VI oddziału.
Przez dłuższą chwilę ich spacer był nerwowy, aczkolwiek całkiem spokojny. Schody zaczęły się dopiero w okolicy połowy pokonanej drogi. Hideo zatrzymał się i sięgnął po broń. Później zrobił kilka kroków do tyłu aby zasłonić rukończyka - Przynajmniej trzech... Okrążają nas... - rzekł w końcu z pewną dozą złości w głosie - pewnie był zły na siebie że nie dostrzegł zagrożenia szybciej.

Z ciemności wyłoniły się początkowo trzy bestie, później jednak ukazała się jeszcze czwarta i piąta. Wszystkie wyglądały jak mieszanka kota z jaszczurką. Problem był jednak taki że miały wielkość dużego psa. Ich ciała były szaro-bure przez co trudniej było je wypatrzeć. Maski sztucznych Hollow przypominały bardziej cienki i kruchy metal aniżeli porcelanę.
Potwory starały się okrążyć całą trójkę, trzymały się jednak na odległość jakiś 7 metrów. trzy z przodu, dwa nieco z tyłu po bokach. Szukały pewnie najsłabszego punktu aby zaatakować. Chłopak miał tylko kilka chwil, aby wydać rozkazy.

Jeszcze trochę, a okaże się, że dziecinne zachowanie Hideo jest tylko zasłoną dymną i w rzeczywistości jest on poważnym i chłodno kalkulującym człowiekiem. Oczywiście nie można było tego wykluczyć. Kyosuke był już w przeszłości zwodzony przez ludzi, więc nie zdziwiłby się gdyby jego wyobrażenie Hideo odbiłoby się zupełnie inaczej w rzeczywistości. Ciekawe... ciekawe czy tak samo było z Masakim.
Szybko odgonił myśli o bracie. Nie czas na wspominki. Mieli zadanie do wykonania.
Nie dane im było zajść daleko, kiedy otoczyli ich puści. No i tyle jeśli chodzi o zostawanie niezauważonym.
- Ściągaj ten plecak - rzekł szybko do rukończyka. Przez ten balast i tak nie uciekną, więc dobrze żeby chociaż ich tragarz mógł swobodnie walczyć. W dodatku te jaszczurowate bestie wyglądały na całkiem szybkie. - Obróćmy się do siebie tak żeby nie mogły nas dorwać od strony pleców - zarządził dalej.
Większość pustych szła od frontu, czyli na Hideo. Z nich wszystkich Shiba miał największe szanse na poradzenie sobie z przeważającymi siłami. Po jednym mieli się rozprawić Kyosuke i rukończyk, a przynajmniej tak na razie się to układało.
Oczywiście mógł przygrzmocić mocniejszym kidou, ale nie chciał pozbywać się sił, no i huk eksplozji mógłby sprowadzić im na kark jeszcze więcej problemów.
- Keiji, spróbujmy na odległość załatwić tą dwójkę obchodzącą nas od boków, a potem rozprawimy się razem z Hideo z tymi od frontu.
Zanim do nich dopadną, chciał zmniejszyć liczbę sprawnych w boju przeciwników. Dlatego też zwrócił się do zachodzącego ich z boku pustego, którego miał naprzeciw siebie. Plan był prosty. Najpierw unieruchomić, a potem oddać czysty strzał na pozbawionego mobilności pustego.
- Rozkrusz się, czarny psie Rondanini! Spójrz na siebie i obróć się w popiół. Poderżnij swoje gardło! Zaklęcie wiążące numer dziewięć - uderzenie! - Wyzwolił reiatsu i zaraz zaczął kumulować je na następne zaklęcie, tym razem hadou. Dał sobie kilka sekund na dokładniejsze przycelowanie w maskę pustego - Zaklęcie destrukcyjne numer cztery - Biała Błyskawica!
W drugie zaklęcie włożył nieco więcej energii [6PR]

Chłopak z rukonu kucnął lekko i zaczął ostrożnie ściągać ciężary z pleców... Przestrzegli ich wszak że aparatura w środku może być delikatna. Po tym jak Ky wydał rozkazy, nie miał zbyt wiele czasu na działanie... Dziwaczne bestie Tymczasem Ky wybrał cel, poczuł jak przez jego ciało przebiega niewielka fala raietsu. Wyciągnął dwa palce w kierunku wroga, przycerował... I wystrzelił.
Bestie również wykonały ruch, wyraźnie nie zamierzały czekać bezczynnie. Potwór w którego celował Ky rzucił się na niego... Precyzja i chłodna kalkulacja sprawiły jednak że młody student wystrzelił w wnętrze jego rozwartego pyska. Potwór opadł na ziemię dygocząc.
Młodzian tylko cudem, dostrzegł kontem oka jak w jego stronę rzuca się spomiędzy stalowych rydwanów kolejny potwór. W ostatniej chwili zszedł nieco na bok, tak że niemal poczuł szczeki potwora na swojej ręce.
Pojawienie się kolejenej bestii oznaczało że zapewne jest ich wiece... I potrafią walczyć taktycznie.

Jeden padł, ale zaraz pojawił się następny, którego szczęk ledwo uniknął. Kyosuke wycelował palcem w potwora
- Shou - mruknął [1PR]. Chciał od razu popędzić za trafionym pustym, wyjmując przy tym katanę. Przy odrobinie szczęścia bestia będzie jeszcze wstawać co da mu szansę na rozłupanie jej maski cięciem z góry.
Gdyby udało mu się załatwić szybko sprawę rozejrzałby się, aby sprawdzić, jak radzą sobie jego kompani. Oby więcej pustych nie chowało się w ciemnościach, bo mogą znaleźć się w sporych kłopotach.

Chłopak poczuł jak w jego ciele zbiera się energia, która szukała ujścia przez dłoń. Zaklecie uderzyło zgodnie z planem w pustego, który oszołomiony odleciał kawałek dalej. Młodzian czuł jeszcze lekkie mrowienie w ręce jakie często towarzyszyło rzucaniu zaklęć. Nie miał jednak zbyt wiele czasu aby się zastanawiać nad tym co się stało. Zgrabnym ruchem doskoczył do swojego wroga i ciął. Pusty podnosząc się poruszył się lekko... Opadająca stal tylko lekko zahaczyła o jego maskę rozłupując ją nieco z boku. Prawdziwa siła ciosu opadła jednak na ramię. Katana z łatwością przecieła skórę, mięśnie i zatrzymała się dopiero na kości. Potwór zawył, był żywy ale ciężko ranny. Wątpliwe aby przez kilka kolejnych chwil był zagrożeniem.
Tymczasem chłopak rozejrzał się jak wygląda sytuacja.

Hideo stał kawałek dalej, energia wyciekała z niego wabiąc okoliczne stwory, wokół niego stały teraz trzy mutanty. Dwa leżały na ziemi związane słabszym zaklęciem, jeden dogorywał. Shiba radził sobie całkiem nieźle.
Gorzej było z Rukończykiem - chłopak był wykończony noszeniem aparatury którą nosił. Jego ruchy były wolniejsze. W tej chwili stał walcząc o równowagę. Bestia opierała łapy o jego ramię i kłapała mu zębami przy twarzy - trzymał ją i starał się odepchnąć. Kolejny potwór zamierzała niego skoczyć z boku.
Niesetny obok Ku również pojawił się potwór, został wyraźnie zwabiony żałosnym nawoływaniem kolegi. Nie czekał, nie ostrzegał skoczył na chłopaka chcąc ugryźć go chyba w szyje...

Szybki rzut oka pozwolił stwierdzić, że Hideo nie przechwalał się na próżno i dawał sobie radę w prawdziwej walce. W gorszej sytuacji znajdował się rukończyk. Zapominając o podejrzeniach względem niego, Kyosuke chciał pójść mu na pomoc, ale przeszkodził mu w tym kolejny pusty.
Czując, jak zbiera w nim złość, miał zamiar chlasnąć ostrzem po pysku hollow'a, aby oduczyć go czyhania na cudze gardła. Jeśli swoim atakiem udałoby mu się odrzucić pustego. Od razu wyprowadziłby krótkie i szybkie ukośne cięcie na maskę.
Wytrzymałość nie była mocną stroną tych bestii, ale już liczebność jak najbardziej stanowiła ich siłę.
Jeśli to wystarczyłoby, aby pozbyć się parszywca, Kyosuke skupiłby uwagę na sytuacji rukończyka. Przy pomocy shou próbowałby odrzucić dalej jednego z atakujących kolegę pustych.

Rozsądek nakazywał bronić na początku siebie. Instynktownie obronił się przez rozszarpanym gardłem. Ciął swoim ostrzem na początek szerzej, ostrze zahaczyło o zęby i maskę. Chwile później kolejny, bardziej precyzyjny atak doprowadził sztucznego hollow w okolice ponownej śmierci... Albo czegoś w tym stylu. Stal katany zagłębiła się bowiem w masce. Potwór opadł w drgawkach na podłożę. Tymczasem Chłopak dostrzegł mniej przyjemna scenę.
Przy rukończyku były już dwa Hollow. Jeden wgryzł się mu boleśnie w łydkę, z której z wolna ciekła krew. Z drugim wciąż się siłował, aczkolwiek walkę powoli przegrywał. Hollow kłapał szczękami przy jego szyi.

Zręczne użyte Shou pozbawiło go jednak problemu. Ky uratował młodziana w stosunku do którego jeszcze kilka chwil temu miał podejrzenia [-1 RP].
Potwory wyraźnie nie były specjalne silne, jednak bazowały na liczebności. Cztery kolejne wyłoniły się z ciemności. Wprost na jednego popędził Shiba, błyskawicznie z doskoku ciął go kataną po masce. W kolejnego mierzył już zaklęciem, prawdopodobnie byakuraiem. Niesetny młodzian podczas eliminacji wrogów oddalił się nieco...
Pewnie nie było by to problemem gdyby Ky kontem oka nie dostrzegł większej sylwetki w mroku, czyhającej na młodego gwiazdora.

Poczuł coś w rodzaju satysfakcji, gdy pusty opadł dygocząc do jego stóp. Walka potrafiła sprawiać przyjemność, kiedy powalało się kolejnych wrogów samemu nie odnosząc przy tym ran.
Satysfakcja przeistoczyła się w rozdrażnienie, gdy ujrzał, jak słabo radzi sobie rukończyk. Jedno shou i chłopak powinien dać sobie radę, chociaż może lepiej jeśli Kyosuke udzieli mu dalszej pomocy. Lepiej nie ryzykować, bo jeszcze ich tragarz nabawi się poważniejszych obrażeń.
Wtedy jednak dostrzegł, że nadeszły posiłki wroga. Wydawało się, iż Hideo bez większych problemów sobie z nimi poradzi, ale kryło się tam coś jeszcze. Coś większego od tych małych pustych.
- Hideo uważaj! Na... (tutaj w zależności gdzie cień się czaił względem pozycji Hideo, Kyosuke krzyknąłby na lewo bądź prawo)- ostrzegł kolegę, a sam ruszył ku rukończykowi.
Chciał skończyć sprawę z pustym, który oberwał shou. Jeśli poczwara wciąż leżała to szlachcic próbowałby je załatwić przez pchnięcie w maskę. Jeśli zaś zbierała się do ataku, biegnąc w jej stronę użyłby zmodyfikowanego sai, aby ograniczyć jej mobilność co miało ułatwić wrażenie stali w maskę.

Cień pojawił się za plecami chłopaka, nieco pod skosem na lewo. Młodzian zareagował poprawnie, zaczął odwracać się w tamtą stronę, wyciągając miecz przed siebie - w końcu jeśli poczwara się rozpędzi to sama się nabije prawda ? Nikt chyba się jednak nie spodziewał że potwór będzie aż tak szybki... Bestia wykonała szybki sus w stronę Shiby. Niemalże rozmywała się w powietrzu przy płynnym ruchu pełnym gracji. Rzuciła się na niego, cielskiem przywaliła go do podłoża. Przy impecie uderzania chłopak wypuścił broń z dłoni. Zdołał złapać jednak potwora za kostne wyrostki na masce, i tym samym obronić się przed wściekle kłapiącą szczęką. Niestety Hideo wyraźnie był za słaby... Postanowił jednak chyba grać na czas, wokół niego zapłonęła ciemnofioletowa aura. Wyraźnie używał energii rei aby wzmocnić mięśnie.
Ky mógł spokoje dobić swojego przeciwnika. Rukończyk również przy pomocy Ky uporał się z problemem. Wyglądał na potwornie zmęczonego.

Na razie szło mu nieźle. Unieszkodliwiał kolejne kreatury samemu nie odnosząc obrażeń. Przeciwnik nie był jednak zbyt wymagający w przeciwieństwie do tego, który zwalił się właśnie na Hideo.
Nie tracąc czasu Kyosuke ruszył przyjacielowi na ratunek. Wycelował palcem w bestię.
Zaklęcie destrukcyjne numer jeden - Pchnięcie! - Pusty był masywniejszy, więc tym razem przeznaczył na zaklęcie więcej energii [3PR].
Póki co shou okazywało się bardzo pomocne w walce i miał nadzieję, że i tym razem nie zawiedzie. Najważniejsze żeby dać Shibie dość czasu na działanie. Rukończyk nie wyglądał najlepiej, wyglądało na to, że oni dwaj będą musieli zapewnić ich grupie zwycięstwo.

Chłopak wycelował dłoń w kierunku hollowa, bestia zerknęła na młodziana swymi dzikimi oczyma. Młody książę zebrał energię i dał jej ujście. Towarzyszyło temu uczucie lekkiego mrowienia.
Niewidzialna energia uderzyła w przeciwka z całkiem sporym impetem, wszak zaklęcie było dużo silniejsze aniżeli bywało to zwykle. Efekt nie był jednak aż tak piorunujący...
Potwora faktycznie zwaliło z Hideo, doturlał nawet kawałek... Al szybko wyhamował impet zaczepiając szponami o podłożę i rozdzierając dziwną szarą nawierzchnie.

Gdy wstawał, wybuchła wokół niego paskudna fioletowa aura. Uderzanie było silne, wywojowało ból przypominający dźganie wieloma małymi igiełkami po klatce piersiowej. Potwór błyskawicznie skoczył... Tym razem w kierunku szlachcica. Poruszał się szybko niczym piorun, i równie szybko zwalił chłopaka na plecy. Gdy Ky uderzył o beton powietrze wyleciało mu z płuc. Ledwością zdołał złapać potwora za ramiona i odsunąć głowę na bok, gdy ten próbował go ugryźć... Nie był go w stanie utrzymać.

Gdzieś niedaleko rozbrzmiały słowa... Chyba zaklęcia. W umyśle chłopaka brzmiały jednak jak wycie łosia. Widział wyraźnie jak pusty unosi łeb, i zabiera się do kolejnego ugryzienia. Wtedy jednak poczuł coś jeszcze, coś jak by nieco spokojniejszą aurę, z ledwością wybijająca się zza fali mrocznej energii. Doszły go też słowa - ...naście - Forma Wojownika Poziomu Trzeciego!

Gdy potwór opuszczał już szczęki na twarz Ky, coś w niego uderzyło. Silny cios od boku odrzucił potwora na trzy metry. Nad chłopakiem stał rukończyk, spowijała go jeszcze lekka czerwona aura. Na jego policzku i przedramieniu otworzyły się rany... Sam dyszał, musiał zurzyć sporo energii.

Nim potwór porządnie wstał uderzyła w niego kolejna fala energii - tym razem złocista lina, będąca zapewne wynikiem zaklęcia "Haji". Energetyczna linia przytwerdziła pustego do stalowego rydwanu. Potwór zaczął się jednak sprawnie wyrywać wyjąć.
- Zajmę się nim ! bierzcie sprzęt i wiejcie ! - krzyknął Hideo, chłopak stał kawałek dalej, trzymając jeszcze dłoń wycelowaną w hollowa po zaklęciu.

Shou wykonało zadanie i zrzuciło potwora z Hideo. Wiktoria trwała krótko, bowiem teraz Kyosuke został wzięty na cel.
Rozszerzył oczy ze zdumienia i przerażenia, kiedy poczuł wzmagającą się energię pustego. Zdołał jeszcze pomyśleć, że bestia jest naprawdę potężna, kiedy z nieprawdopodobną prędkością zaszarżowała na niego. Nie zdążył zareagować. Grzmotnął o ziemię i w dzikiej szamotaninie próbował uchronić się przed zębiskami. Myślał tylko o tym, aby trzymać je z daleka od siebie. Cały świat skurczył się do jednej paszczy pustego chcącej wyrwać z niego mięso. Wtedy usłyszał wyraźnie słowa układające się w inkantacje kidou.
Potwór został zrzucony z niego i Kyosuke mógł odetchnąć z ulgą. Myślał, że to Hideo go uratował, ale jedno spojrzenie wystarczyło, aby przekonać się, że było inaczej.
Rukończyk zastosował niebezpieczne zaklęcie i gdyby był czas to Kuchiki złajał by go za jego użycie.
Teraz jednak nie marnując czasu podźwignął się na nogi.
Pusty został chwilowo zatrzymany przez zaklęcie Hideo.
- Chyba żartujesz - warknął Kyosuke. - Sam nie dasz sobie z nim rady.
Oczywiście, mieli zadanie do wykonania, ale ta bestia była potężna i nie miał zamiaru pozostawać z nią samego Hideo. Po za tym jeśli chłopak by padł, to równie dobrze pusty mógł podążyć za Kyosuke i rukończykiem. Zresztą... skoro chciał dołączyćdo VII dywizji to nie mógł pozostawiać towarzyszy samym sobie.
- Geki! - krzyknął celując w potwora. Tak silnego przeciwnika to proste bakudo zapewne nie powstrzyma na długo, ale zawsze było to kilka dodatkowych sekund umożliwiających im podjęcie innego działania. Po za tym pusty, aby wyzwolić się z zaklęcia musiał poświęcić kolejną porcję energii. Może i był silny, ale nie znaczyło to, że ma nielimitowane zasoby reiatsu.