Posiadłość rodu Kuchiki

Pozostało mu niewiele sił, ale musiał się skupić i rzucić jeszcze jedno zaklęcie.
Cholera... chyba osiągnął swój limit. Przyłożył dłoń do oka i zacisnął zęby. Przez moment był pewny, że zaraz straci przytomność jednak ostatecznie ją zachował. Spojrzał na szamoczącą się mumię Kyoraku i odetchnął z ulgą. A więc bakudo zadziałało i to z doskonałym skutkiem, bo najwyraźniej szlachcic nie mógł się uwolnić. Czy to już koniec? Przeniósł wzrok na lodową ścianę. Spodziewał się, że po przyjęciu shukkahou ledwo stoi, lecz była niemalże nietknięta. Co za niezwykła siła. Duch zamieszkujący miecz dziadka musiał być naprawdę potężny. Szkoda, że Kyosuke nie osiągnął tego własnymi siłami, ale nie potrafił na to teraz narzekać.
Wpatrywał się jak urzeczony w światło odbijające się na lodzie. Było w tym coś niewypowiedzianie pięknego, wręcz magicznego. A może tylko jego zmęczony umysł tak to odbierał? Może więc tylko wydawało mu się, że żółty blask zmienił się w zielony? Nie... to chyba jednak była jawa.

***

Istotnie to był koniec. Okazało się także, że zadbano o szybką pomoc medyczną dla studentów. Z czystej ciekawości zastanawiał się jakimi zaklęciami zaklęli kamyki. Umiejętność tworzenia podobnych artefaktów byłaby wielce przydatna. Nie musiałby marnować tyle rei na kidou medyczne.
Przez cały czas Kyosuke unikał spoglądania na zdecydowanie zbyt skąpo ubraną panią porucznik. Hmpf, myślałby kto że w oddziałach istnieją reguły normujące sposób ubioru shinigami.
Wyszło też na to, że byli monitorowani bardziej dokładnie niż się zdawało. Kyosuke brakło bezwzględności Kyoraku i nawet przez głowę mu nie przeszło żeby zranić innego studenta czy też oszukać go w podły sposób. Zapewne wielu uważałoby to za słabość, ale Kuchiki na tą chwilę niespecjalnie się tym przejmował. Po prostu już taki był. Tak wychowała go matka. Na dobrego człowieka i tak starał się zachowywać, chociaż miał świadomość, że czasem o wiele łatwiej jest być łajdakiem.
Wyniki testu przyjął z zadowoleniem. Trochę szkoda, iż nie osiągnęli najlepszego wyniku, ale najważniejsze, że zdali. Wyszedł też na jaw cel jaki miała drużyna Kyoraku. Cóż, omal nie udało im się go osiągnąć, a wtedy to ich grupa świętowałaby zaliczenie testu.
Kyosuke przyjął przeprosiny szlachcica skinięciem głowy. Nie żywił wobec niego urazy. Wybrał drogę, która według niego miała zapewnić wygraną jego drużynie. Szkoda tylko że owa droga nie była zbyt uczciwa.
W końcu zebrali się do wyruszenia w drogę do domu. To nie był wymarzony powrót do świata żywych, ale cóż... w końcu nie przybyli tu na wycieczkę. Gdy już szykował się do przejścia dziwne uczucie sprawiło, że się odwrócił. Ktoś tam był... Chyba ta sama osoba, którą wtedy spotkał w tym ciemnym budynku. Zastanowił się czy to w ogóle był człowiek.
Wspomniał coś o psiej łapie, a według Soroban powinien tego symbolu unikać. Hmm, może powinien powiedzieć komuś o tym spotkaniu? I wtedy przypomniał sobie kapitana Nokogiri'ego. Hmpf, zapewne zaraz wezwałby go na przesłuchanie i próbowałby udowodnić, że Kyosuke ma kontakty z buntownikami czy przestępcami. Ta myśl zdecydowała o postanowieniu milczenia na temat spotkania z nieznajomym.

***

Gdy wracał do domu myślał już tylko o łóżku i gdy dotarł na miejsce zaraz się na nie rzucił. Nawet nie odwiedził przez tym łazienki ani nie zmienił ubrania na świeże co w innej sytuacji byłoby dla niego małą zbrodnią. Teraz jednak dbanie o higienę znikało pod potrzebą snu i wypoczynku.

***

Sen rozgrywał się w bardzo przyjemnej scenerii, ale czy to naprawdę był zwykły sen? Dla pewności uszczypnął się w ramię i popatrzył chwilę na swoje dłonie próbując zliczyć palce. Sny miały to do siebie, że u dłoni można było zaobserwować niestandardową liczbę palców. Hmm, no cóż, chyba nie jest to zwykły sen.
Odetchnął głęboko. Czyżby zaraz miało stać się coś przełomowego? Czy też może to przedwczesny alarm - okruch rzucony mu przez zanpakuto albo przez jakże dowcipną podświadomość.
Podążył wzrokiem za płatkiem wiśni i dostrzegł wcale urokliwą świątynię. Najwyraźniej coś albo ktoś chciał aby tam poszedł. Dlatego też Kyosuke skierował swe kroki ku przybytku podziwiając przy tym piękno które mogło zaistnieć chyba tylko w umyśle.