Stołówka

Natsuo spieszył się z jedzeniem, bo zamierzał jeszcze zająć się treningiem, lecz jego starania zostały zniweczone przez kolegę, z którym niegdyś przeżył przygodę. Szlachcic ciekaw był czy ten przyszedł z przyczyn towarzyskich czy też zamierzał robić rekonesans na poczet wiedzy swego kolegi, który rywalizował o posadę oficera właśnie z arystokratą. Shihouin postanowił, jednak nie odganiać niegrzecznie Taro, w końcu dziesięć minut poświęci mu na pogawędkę to nadal zostanie mu sporo na ćwiczenia... no chyba że ten będzie zbyt wścibski co do przygotowań ciemnoskórego Shinigami, wtedy będzie trzeba się wcześniej pożegnać. Póki to jednak nie nastąpi po przeżuciu kawałka ryby uśmiechnął się uprzejmie i powiedział:
- Cześć. - po czym jeszcze dokładnie przełknął resztki pokarmu jakie zostały mu w ustach i powiedział - Ciężko stwierdzić, chyba to czy przygotowania były dobre to dowiemy się dopiero po "wielkim dniu". No, ale dobrze, że Hachiro-san się stara, głupio byłoby wygrać z kimś kto olewa sprawę, a co dopiero przegrać, to byłby wstyd. - powiedział młodzian po wypowiedzeniu tej kwestii pakując sobie kolejną cześć strawy do ust i żując ją pospiesznie, ale zajadle.

Natsuo zdziwił się na wypowiedź Taro.
- Tak? Nie wiedziałem, że byliśmy takimi prymusami. Czuje się troche kujońsko. - powiedział Natsuo wesoło po przełknięciu wszystkiego z ust. Trochę to bagatelizował, bowiem nie uznawał za rozsądne. Po pospiesznym zjedzeniu kolejnej zawiniętej rybki z ryżem troche zbyt mocno zamoczonej w wasabi przez co skrzywił się mocno nieprzyzwyczajony do aż takiej pikantności.
- Taktyka wybierania na takie wydarzenie bardzo uzdolnionych, ale jednak nieznajomych jest ryzykowna. Ja mam inną, jak ona ma swoją to ja jej się nie zamierzam wcinać. - powiedział szczerze i kontynuował jedzenie. Ciekaw był czy Taro zdecydował się pójść taktyką pomocną dla przyjaciela skierowania przeciwko sobie rywali aby wygrać dzięki zasadzie "dziel i rządź". No jeśli tak chciał to z Natsuo mu nie poszło i szlachcic był ciekaw czy teraz zrezygnuje z rozmowy czy co porobi. On zamierzał dalej wcinać jak najszybciej, by mieć czas na trening.

- Weź, bo się jeszcze zarumienię. - odpowiedział żartobliwie Natsuo na komplementy prawione przez Taro. Nie przyzwyczaił się do takiej wylewności, wśród mężczyzn, którzy komplementy innym facetom raczej zwykli rzucać dość ostrożnie... no przynajmniej większość z nich. Resztę woleli zachować dla kobiet. W końcu wena twórcza jest jak zając, może uciec. Na pytanie Taro uśmiechnął się delikatnie. Czyli, jednak rekonesans. Wstydź się towarzyszu wstydź! Szlachcic udał urażonego i odpowiedział żartem:
- Czy ktoś z elitarnego rocznika może w ogóle mieć nieuzdolnionych znajomych? - po czym wrzucił do ust kolejny kawałek jedzenia szybko go przeżuwając. Postanowił dać mu jeszcze jedną okazję do próby wyciągnięcia z niego jakieś informacje, a po kolejnej wymianie zdań najwyżej się pożegna. W końcu jedzenie mu się skończyło, a czas gonił.

Pierwsza wypowiedź Taro tak zdziwiła Natsuo, że aż go zatkało i dał rade odezwać się dopiero krótkim "cześć" na pożegnanie. Przeżuł do końca rozmyślając. Czy rzeczywiście taki jest? Czy faktycznie pomaga słabszym w dojściu do czegoś więcej? Ostatnio skupiał się głównie na sobie, swoich umiejętnościach, awansach, przygodach i zagrożeniach, których było bez liku. Coś tam starał się pomóc tym dzieciakom w Rukongai, ale czy odkupienie noża po zawyżonej cenie to pomagania w rozwinięciu się? Może pod pewnym względem tak. Takiego typowego wsparcia dla słabszych to musiałby szukać, aż dopiero w akademii, a to kupa czasu mimo wszystko. Może rzeczywiście powinien założyć jakieś koło zajęć dodatkowych jak zasugerował to kuzyn Yasuo. Do tego te lata w oddziale. Nie wiedział, że Hachiro i Sumone są już tak długo Shinigami. To stawiało go w roli najniżej notowanych u bukmacherów. Po chwili otrząsnął się z tych myśli i ruszył na trening. Wątpliwości teraz mu nie pomogą, może i przegra, ale jak się postara to jest szansa, że sprawi niespodziankę.

Trening rozplanował sobie włącznie z rozgrzewką, głównie nóg, lżejsza na resztę partii ciała na półtorej godziny, po nim udał się pod prysznic gdzie w maksymalnie dwadzieścia minut miał zamiar zadbać o swoją higienę, a potem suchość, by czysty i pachnący najpóźniej za dziesięć siedemnasta, być gotowym do drogi. Podróż do oddziału dyplomatycznego była długa, ale Shihouin wyszedł o tyle wcześniej, że nie musiał się spieszyć, więc poszedł spokojnym spacerkiem próbując cieszyć się czasem wolnym. To średnio mu wychodziło, bo rozmyślał nad tym czy Midori zgodzi się dołączyć czy też nie zdecyduje się na to, a jeśli to drugie to kogo tu postara się zwerbować jeśli i Sabure powie "nie". Generalnie te przygotowania całkiem wymęczały go psychicznie.