Plac

Natsuo zastanawiał się kwatery, którego oddziału podobały mu się najbardziej. Te dziewiątki zdecydowanie były lepsze niż piątki. Były podobne w gruncie rzeczy, tylko te dyplomatycznego były po prostu lepszą jeszcze bardziej dogodną wersją tych pedagogicznego. Ten dywizji do działań w Rukongai znacznie się od pozostałej dwójki różnił, był surowszy, ale jak szlachcic się tak zastanowił to musiał mieć swój smak. On z wspollokatorem prawie nie gadali i w sumie w ogole go nie znał, więc nawet nie brał pod uwagę w kwestii towarzysza na egzamin, może się obrazi, ale trudno. Tutaj natomiast zawsze pewnie się im trafił ktoś do pogadania, pogrania w karty, to sprawiało że ich relacje były pewnie bliższe, większe przyjaźnie. Shihouin był od ładnych paru miesięcy w oddziale, a tak naprawde jakoś bardzo to nie znał nikogo w dywizji, z przyjaźni to głównie z rudym towarzyszem z batalii z Tanaką, a to też nie przez mnogość czasu jaki razem spędzili, a raczej intensywność. Trochę mu było brak tej wspólnoty jaką odczuł w akademiku, nad tym oddział piąty powinien popracować. Jedność szeregów była czymś bardzo ważnym, a problemy w tym szlachcic odczuł na swojej skórze gdy część kolegów i koleżanek nie tylko nie urywała plotek, które się w okół niego roztoczyły, ale także je podawała dalej, kto wie czy nie dodając czegoś od siebie. Zostawiając to na bok, arystokratyczne nazwisko otworzyło przed Natsuo kolejna bramę, jaką był dostęp do Midori, której znalezienie okazało się wyjść zupełnie bezproblemowo. Ta wyglądała no cóż... mizernie. Chłopak doszedł do wniosku, że możliwe iż prośba pomocy jej w zostaniu oficerem może przynieść jej sporo dobrego, troche oddechu od codziennych trosk, które ją nieźle wykańczały. Ta, jednak wydawała się zbyt skromna.
- Moim zdaniem jesteś dla siebie zbyt surowa Midori-san. Współpracowałem z Tobą i w walce i w rozmowie, więc wiem troche co umiesz i nadal uważam, że bardzo przydałby mi się ktoś z Twoimi talentami. - rzekł szczerze Shinigami przy tym chcąc nieco połechtać ego dziewczyny, które pod grubą warstwa skromności na pewno gdzieś tam się kryło i wręcz prosiło o docenienie, po czym kontynuował z troche przepraszającą miną - Ale jeśli masz ważniejsze rzeczy do roboty, ciekawsze projekty albo po prostu z własnych powodów nie chcesz brać w tym udziału to ja to rozumiem i nie będę miał Ci za złe ani nic z tego. - po czym podrapał się po głowie nieco zakłopotany tą sytuacją - No wiesz, nie musisz odpowiadać od razu. Pomyślałem o Tobie w praktycznie pierwszej kolejności, więc mam jeszcze tydzień na kompletowanie drużyny, ale jakbyś się jednak nie zdecydowała to fajnie by było jakbyś dała znak możliwie wcześnie. Możemy tak się umówić? - powiedział Natsuo nie chcąc na nią naciskać, tylko żeby to była jej prywatna decyzja, samodzielna. Z drugiej jednak strony korzystając ze swoich umiejętności użył paru tricków retorycznych, by ją do tego przekonać. Po pierwsze dał jej wybór, po drugie wskazał że była ona priorytetem, a nastepne osoby to tylko zastępstwo wskazując jej wagę. Miał nadzieje, że to wystarczy.

Natsuo nie był radosny z tego, że jego dyplomacja nie zadziałała, a dziewczyna wciąż nie czuła się przekonana. Brak motywacji i zaangażowania do wzięcia w tym udziału nie brzmiał dobrze.
- Dziekuje, tylko o to proszę. - powiedział Natsuo gdy ta obiecała się zastanowić nad tą propozycją. Na jej pytanie kiwnął ręką i odpowiedział - Ty masz pewnie sporo roboty, a ja na czas przygotowań do tej selekcji mam wolne, a do tego to w moim interesie, także nalegam, żebym to ja odwiedził Cię jutro wieczorkiem i wtedy mi przekażesz swoją decyzję. Na pewno znajdziesz ciekawsze zajęcie na spędzenie wolnych chwil, niż maszerowanie do kwater V oddziału. Znajdę Cię tu jutro? - zapytał na koniec. Widok tego jak dziewczyna wydaje się zmarnowana, a do tego to, że zaprzęgli ją do miotły wywołał w sercu Shihouina pewną troskę, której przejawem była właśnie ta wypowiedź. Jeśli na to przystała to przeprosił za wieczorne najście, pożyczył miłej resztki dnia oraz dobrej nocy, pożegnał się uprzejmym "do jutra" i poszedł. Jeśli natomiast się upierała, żeby sama przyjść to po westchnięciu umówił się na konkretną godzinę w kwaterach dywizji pedagogicznej, żeby wiedział kiedy tam się znaleźć. Tak czy siak wyszedł, pożyczył dobrej nocy strażnikowi wejścia i podziękował za wpuszczenie go. Drogę do swojego pokoju postanowił pokonać truchtem. Wieczorna przebieżka dobrze mu zrobi, szczególnie że był to dzień pełen wrażeń. Może jeszcze zdąży na jakąś kolacje czy coś w tym rodzaju.

Po dotarciu do terenu przeznaczonemu dla piątej dywizji Shihouin udał się prosto do stołówki. Miał nadzieje dostać jeszcze jakieś jedzenie. Jeśli się udało to nie jadł niczego wielkiego, ani nie obżerał się, raczej miał być to nieduży lekkostrawny posiłek. Zrobił tak, bo a. było dość późno, a b. chciał jeszcze potrenować Shunpo. Po takowym poszedł do swojego pokoju, po książkę traktującą o sztuce, która na te chwilę interesowała młodzieńca, a następnie udał się na swoje zaciszne miejsce, odizolowane od oczu gapiów, które to mogłyby się nabijać z jego nieudolnych prób przemieszczania się przy pomocy tej umiejętności. Przeczytał jeszcze raz skrót wykonania, a potem zabrał się do roboty. Rozgrzewać się nie musiał, bo uznał że tyle o ile udało mu się to zrobić podczas przebieżki gdy wracał z kwater oddziału dziewiątego. Zebrał reiatsu w stopach powoli i spokojnie, a potem w jednej chwili starał sobie wyobrazić, że jest parę metrów dalej, aktywował energię i robił krok. Tak kombinował nad ilością zebranej mocy, jej skoncentrowaniem i tak dalej próbując znaleźć właściwą konfigurację. Posiłkując się radami, które wyczytał w podręczniku dla topornych starając się do nich stosować i krok po kroku zbliżać do nauczenia się tej jakże przydatnej sztuki. Ćwiczył tak przez dobre dwie godziny, by dopiero potem skończyć mając nadzieje, że pojawią się jakieś, chociaż drobne przebłyski progresu. Po tym odłożył książke do pokoju, przygotował się do kąpieli i do niej ruszył. Troche w niej spędził rozmyślając nad tym, kogo wziąć zamiast Shiro oraz czy Midori, jednak zdecyduje się mu pomóc. Te myśli przeniósł do łóżka, w którym dość długo leżał rozmyślając nim zasnął. W pierwszej kwestii wpadł, jednak na pewien pomysł i wymyślił strategie działania na jutro, więc nie przeszło mu to tak bezowocnie.

Następny dzień młodzian rozpoczął, od krótkiej zaprawy, w której rozciągał się i zrobił sobie dwudziestominutowy trucht. Po tym udał się pod szybki prysznic i na śniadanie. Po śniadaniu umył jeszcze zęby i udał się do archiwum akademii. Tam starał się znaleźć papiery jego roku, a konkretnie grupy, do której uczęszczał. Poszukiwał informacji do jakiego oddziału zostali przyjęci poszczególni członkowie. Natsuo szczególnie poszukiwał tego gdzie to skierował swe kroki Benjirou, który zdawał mu się dobrze pasować profilem do zastąpienia Shiro, ale stwierdził że przejrzy też karty innych. Z czystej ciekawości, a i żeby na wszelki wypadek gdyby Midori, albo Benjirou odmówili mieć jakąś opcje zapasową, wśród co bardziej sympatycznych znajomych z akademii. Po zdobyciu tych informacji udał się w strone kwater oddziału, który wybrał jego kolega z lat studenckich.

Trening Natsuo poszedł znacznie bardziej po jego myśli, niż poprzednio co sprawiło, że odetchnął z ulgą. Ostatnie ćwiczenia nie wyszły tak jak powinno przez co z tyłu głowy młodzieńca zaczęły się kłębić wątpliwości jakoby jeszcze nie był gotowy do opanowania Shunpo. Na szczęście tym razem widać było wyraźny progres, więc ten nabrał pewności siebie i już nie mógł się doczekać kolejnego treningu. Czas go gonił, a on do rywalizacji o tytuł dwudziestego oficera V dywizji Gotei trzynaście chciał opanować te sztukę. Miał nadzieje, że mu się uda. Tak czy siak po odświeżającej i regenerującej kąpieli udał się do Midori stresując się przeróżnymi sprawami związanymi z walką o możliwy awans. Drzwi do dziewiątki ponownie stanęły przed nim otworem, a zielonowłosa czekała na ławce. Miło z jej strony, dzięki temu ponownie Shihouin nie musiał przejmować się problemem szukania jej po terenie należącym do oddziału. Po przywitaniu usiadł obok niej, a ta od razu przeszła do rzeczy, choć wciąż sprawiała wrażenie niepewnej.
- Dziękuje Midori-san, kamień spadł mi z serca. Poza tym to dla mnie prawdziwa duma, że uznałaś mnie za lepszego kandydata na oficera, do tego stopnia, że postanowiłaś pomóc. Naprawdę dla mnie to coś specjalnego, zaszczyt. Drugą osobą w naszej drużynie będzie Hideo-san. - powiedział wyraźnie zadowolony Natsuo gdy ta przestała mówić. Czuć było w jego tonie ulgę. Po tym podrapał się po głowie z lekkim zakłopotaniem i dodał:
- Co do Kasumi-san to jestem Ci winien wyjaśnienia, bowiem tak się składa, że dziś się dowiedziałem co nieco o celu jej wizyty u Ciebie. Okazało się, że nasza grupa z akademii uchodzi za wybitnie uzdolnioną, a moja koleżanka, rywalka czy jak to powinienem teraz określić podobno uznała, że właśnie to z przedstawicieli naszej klasy będzie najlepiej złożyć swoją drużynę. To tylko pogłoski, nic pewnego ale jej wizyta u Ciebie trochę potwierdza to co usłyszałem. - wyznał szczerze. Po czym zastanowił się jakby tu natchnąć, choćby odrobiną pewności siebie koleżankę, by po chwili powiedzieć:
- Co do Ciebie Midori-san to wciąż uważam, że jesteś dla siebie zbyt surowa. Ja również nie grałem pierwszych skrzypiec w naszej klasie. Daleko mi było do geniuszy jak Hayate-san czy Hikifune-san, Sorami-san też podejrzewam, że miała sporo lepsze stopnie niż ja, ale wiesz nie wiem czy pamiętasz zawody w świecie żywych. Osobiście nie lubię ich wspominać, ale drużyna, w której byłem choć nie posiadała żadnego z tych najwybitniejszych adeptów to, jednak wygrała cały turniej. Dla mnie to doskonały przykład, że dobrze dobrana drużyna, jest w stanie położyć taką, która na papierze zdaje się silniejsza, ale złożona z samych indywidualności. Ja natomiast współpracowałem z Tobą i na polu walki i podczas rozmów, więc z grubsza znam Twoje zdolności, które uznałem za idealnie pasujące do wymagań jakie stawiam przed jednym z członków zespołu, kolektywu. Najwidoczniej Kasumi-san też tak uznała, więc proszę uwierz w siebie dla dobra nas obu, bo potrzebuje Ciebie takiej jaką widziałem w Rukongai, zdecydowanej. Postarasz się to dla mnie zrobić? - zapytał Natsuo na koniec licząc, że tym razem jego talent oratorski przyniesie większy skutek, niż poprzednio i doda otuchy oraz pewności Midori. Jeśli ta nie będzie pewna swych zdolności na polu walki to może wprowadzić ich w niezłe tarapaty, bowiem podczas starć nieraz trzeba zaryzykować, a do tego trzeba zdecydowania i wiary w to, że nasze zdolności są wystarczające, aby ryzyko się opłaciło, a nie skończyło katastrofą. Asekurancka walka bez podejmowania żadnego ryzyka przeważnie kończyła się w jeden sposób. Zepchnięciem w przepaść.

Wyglądało na to, że tym razem pokrzepiające ducha słowa Natsuo bardziej dotarły do Midori, na której twarzy zamiast zmęczenia i niepewności wstąpił uśmiech, a ta sama z siebie nieźle się rozgadała. Było to tak pozytywne, że aż szlachcic, również uśmiechnął się od ucha do ucha.
- Dziękuje i tak trzymać. - skwitował wesoło pierwszą wypowiedź dziewczyny, która zwiastowała zwrot w odpowiednią stronę w wypadku zielonowłosej Shinigami. Może to był ten sposób pomagania słabszym w osiągnięciu czegoś więcej? Chociaż ciężko było stwierdzić, czy ta była od niego słabsza czy też byli na równym poziomie. Tak czy siak rozmowa i pokrzepianie ducha mogło pomagać, ciekaw był czy udało mu się wpłynąć na pewność siebie Midori na dłużej czy to tylko chwilowe pokrzepienie. Rzecz jasna miał nadzieje na pierwszą z opcji.
- Doskonale Cię rozumiem. My w piątce też wiele czasu spędzamy czy to ucząc adeptów czy to w archiwach akademii gdzie trudno o zwiększenie swoich umiejętności bitewnych, także trzeba się rozwijać po pracy... przynajmniej się postarać. Co do bardziej kompleksowego sprawdzenia się to nie mogę Ci obiecać, że będziemy tam walczyć, bo szczerze mówiąc nie wiem jakie nas czekają wyzwania, ale za to planuje jak już skompletuje całą drużynę spotkać się razem w czwórkę i omówić różne strategię, ewentualności i tak dalej... mam nadzieje, że to nie będzie problem? - opowiedział w kwestii walki, sprawdzenia się i tematów z głównej części wypowiedzi zielonowłosej. Co do jej pytania nie musiał długo się zastanawiać, bo przecież miał co do tego plan, więc odrzekł:
- Wysłałem zapytanie do Benjirou-san, też chodził do naszej klasy, kojarzysz go może? - po czym dodał jeszcze jedną kwestie, o której zapomniał w przypadku Hideo, co wiedział że będzie musiał w następnym dniu nadrobić - Właściwie to też mam pytanie Midori-san... bo ja wiem, że Wy w odróżnieniu ode mnie nie macie wolnego spowodowanego tym wydarzeniem, więc zdaje sobie sprawę, że wcinam się Tobie i reszcie w obowiązki. Czy mam porozmawiać z Twoim przełożonym i poprosić go o wolne dla Ciebie czy sama chcesz to jakoś załatwić? - po czym spojrzał pytająco na nowo zwerbowaną towarzyszkę z drużyny.

- Szczerze mówiąc więcej niż się spodziewałem i czasem więcej niż bym chciał. - powiedział szczerze przesuwając mimowolnie dłonią po własnym torsie w miejscu, w którym barbarzyńca wyrysował mu ostatnio długą bliznę. Natsuo zaśmiał się krótko na uwagę na temat Benjirou. Faktycznie okularnik lubił wtryniać nos w nieswoje sprawy. Nawet miał ten specjalny strój do działań nocnych, który był dość komiczny.
- To prawda, że Benjirou-san bywał wścibski, ale i tak go polubiłem, a do tego posiada profil, który uznałem za przydatny w razie jakby, jednak doszło do walki także mam nadzieje, że jakoś się dogadacie, choćby na czas tego wydarzenia. - mimo śmiechu wcześniej powiedział dość poważnie, aby Midori nie pomyślała, że zbywa żartem problemy członka jego drużyny. Druga wypowiedź była jeszcze ciekawsza. Po pierwsze miło, że wszystko było załatwione, do X oddziału też musiał się przejść tak dla pewności, by wiedzieć czy tam też tak to wygląda, ale najbardziej interesująca była ostatnia myśl Midori.
- No to dobrze, że nie ma z tym problemu. - skomentował jeszcze zaistniałą sytuacje po czym zamyślił się, by w końcu wypowiedzieć swoje myśli na głos - Faktycznie to troche dziwne. Zawsze myślałem, że jak wybiera się oficera to siadają pozostali oficerowie i wybierają konkretną osobę, a nie jakieś turnieje czy coś. Może tak było, ale nie mogli się zgodzić co do jednej osoby? Sam nie wiem, przynajmniej mamy wolne i coś ciekawego się dzieje, więc mi to odpowiada. - powiedział większość zamyślonym tonem, który dopiero na ostatnie zdanie zmienił na wesoły. Po tym przypomniała mu się jeszcze jedna kwestia.
- Mam jeszcze jedno pytanie. Czy mogłabyś sporządzić mi listę zaklęć, które potrafisz? Chciałbym przez te parę dni rozważyć parę taktyk, a to ważne informacje. - zapytał mając nadzieje, że Midori nie uzna tego za wścibskie, ale konieczne, bo były to przydatne wiadomości dla dowódcy, który musiał dobrze ustawić zespół na walkę.

Ciekawą personą była ta Midori. Natsuo odniósł wrażenie, że ta jest bardzo wrażliwa na cudzą przykrość i nikogo za nic nie chciałaby obrazić, wręcz nie przychodziło jej do głowy, że mogłaby kogoś nie lubić. Co interesujące młodzian był niemal pewien, że ją i Kazue-san coś łączyło w akademii, a ten był dość... krytyczny. Przynajmniej jako takiego go zapamiętał z czasów ich współpracy w świecie żywych. Ostatecznie zgodzili się za równo w kwestii Benjirou jak i dziwności tego konkursu na oficera, by w końcu przejść do kwestii kidou. Po jej wypowiedzi Shihouin podrapał się po głowie z zakłopotaniem, bo trochę głupio mu było ją prosić o to, by biegła po kartce, ale ostatecznie bardzo mu się to przyda, więc postanowił jednak to zrobić, aczkolwiek starając się to ująć tak, by nie brzmiało źle.
- Znaczy pośpiechu nie ma, ale jeśli to nie byłby problem to jakbyś mi to spisała to naprawdę mogłoby się przydać. Wiesz jak to mówią o męskiej pamięci, no nie? Dobra tylko szkoda, że taka krótka. - powiedział, by na koniec zaśmiać się krótko.

Natsuo przeszła myśl o tym jak kiepskie mieli najniżsi ważnością przedstawiciele oddziału dyplomatycznego. On gdy miał jakieś mało pasjonujące zadanie to pracował w archiwum i do tej pory uważał to za nudne, tymczasem jakby porównać to do odganiania ptaszka czy całodniowego zamiatania dywizjonowych chodników to porządkowanie archiwaliów wypadało naprawdę całkiem różowo. Rozważania te przerwała Midori wróciwszy z misji spisania własnych kidou.
- Dzięki. - powiedział Shihouin z uśmiechem odbierając kawałek papieru. Po tym zielonowłosa go zdziwiła, ten myślał iż dziewczyna w walce stawiała głównie na zaklęcia, tymczasem ta wyznała, że to nie był jej główny konik. To trochę burzyło plan ustawienia jej jako doskonałego wsparcia z dystansu, ale nie zniechęcał się. Najwyżej ustawią się w sposób wybitnie ofensywny z dwoma osobami walczącymi w zwarciu, a dwoma na pół dystansie między typowymi liniami... albo to on sam wystąpi z tyłu, w końcu był całkiem niezły w rzucaniu zaklęć. Ta druga opcja miała ten atut, że pozwalała mu widzieć całą drużynę przed sobą i w miarę możliwości dowodzenie nią, korygowanie ustawienia. Na szczęście on sam był bardzo wszechstronnie uzdolnionym Shinigami, więc mógł ustawiać ludzi na różne sposoby swoją pozycją wypełniając niedoskonałości, gdyż w sumie mógłby walczyć z jako takim powodzeniem w obu liniach, a także między nimi jak typowa mediapunta. Minusem tego było, że za pewne w każdej z ról znalazłby się ktoś sporo lepszy od niego, tacy typowi dystansowcy czy typowi wojownicy w zwarciu. Tym bardziej Natsuo miał nadzieje, że uda mu się opanować do czasu konkursu, egzaminu czy jak to nazwać shunpo, bo to pozwoliłoby mu bardzo szybko przemieszczać się między formacjami pozwalając pomagać tam gdzie pojawi się problem, co uwypukli jego zalete jaką była wszechstronność.
- Dobra to chyba wszystko co chciałem wiedzieć, także już nie będę odrywał Cię od zasłużonego odpoczynku... no chyba, że Ty masz jakieś pytania? - powiedział pytając na koniec z ciekawską miną.

Jeśli ta nie miała nic do dodania to Natsuo schował kartkę z kidou opanowanymi przez Midori za pazuchę i pożegnał się grzecznie. Na do widzenia jeszcze raz podziękował za dołączenie do jego grupy i obiecał, że jak tylko zbierze całą drużynę to da jej znać kiedy się spotykają, a następnie pożyczył miłego wieczora, by wreszcie sobie pójść. W porównaniu do tego gdy szedł w to miejsce to teraz wracając przyspieszył tempa. Nie pędził, ale maszerował, aby zdążyć jeszcze na kolacje. Ładne parę godzin nie jadł i robił się głodny, a głodny mężczyzna to nieszczęśliwy mężczyzna, każdy to wie. Jego plan na wieczór był prosty. Najpierw oczywiście coś zjeść, potem pomedytować i odwiedzić Nijigen Kijo, a następnie pójść się wykąpać, by na koniec udać się w ramiona Morfeusza.

Wszytko poszło w miarę zgodnie z planem Natsuo, który nawet spodziewał się bury od swej Zanpakto. Co prawda sądził, że ta dostrzeże także zalety jego planowania, założeń i w ogóle jego spore zaangażowanie, ale wyglądało na to, że ta wolała skupić się na tym co nie zagrało do końca. Ile razy młodzian nie wchodził do świata Nijigen Kijo tyle razy wychodził zadumany nad swoim charakterem, bo on nie był przecież tak krytyczny... prawda? Miał taką nadzieje, że potrafił też dostrzegać plusy w świecie, a nie tylko marudził na to co słabe. Długo mu na tych rozmyślaniach nie zeszło, bo w gruncie rzeczy chwileczkę po tym jak położył głowę na poduszce zasnął twardym snem. Chyba coś było na rzeczy w tym powiedzeniu o tym, że im ciężej się pracuje tym lepiej śpi.'

Gdy Shihouin się obudził jego współlokator, wciąż spał, ale taka już była jego kocia natura. Mimo to chłopak nie mógł pójść za jego przykładem i położyć się z powrotem do wyrka, bo dziś również miał pracowity dzień. Podejrzewał, że do owego konkursu raczej nie zazna dnia, w którym nie zmęczyłby się fizycznie czy psychicznie, szczególnie że sam nałożył na siebie dodatkowe utrudnienie w postaci nauki Shunpo. Miała być to kolejna doba pod znakiem niepewności. Tym razem, jednak była ona mniejsza, bo miał dwójkę z trzech towarzyszy wybraną, a pozostało mu jedynie stresowanie się tym czy podjął odpowiednie decyzje personalne, co powinien zrobić w kwestii swoich dość radykalnych przekonań co do zmian w oddziale oraz co najbardziej go z rana męczyło czy Benjirou zgodzi się na zostanie trzecim z wojowników Natsuo. O tym ostatnim, jednak arystokrata miał przekonać się dopiero nazajutrz, więc musiał uzbroić się w cierpliwość i zająć się innymi ważnymi sprawami. Na dziś zaplanował sobie naprawienie swojej gafy ze spotkania z Hideo. Zamierzał tuż po śniadaniu się do niego udać. Najadł się, więc solidnie i to co pożarł postanowił poukładać sobie w brzuchu podczas sporego spaceru jaki go czekał w drodze do dywizji dziesiątej. Cóż... jak mus to mus.