Andreu Vespaux [Hollow]

Imię: Andreu (Wataru)
Nazwisko: Vespaux (Suzume)
Profesja: Hollow                              
Płeć: Mężczyzna
Wiek: 29
Waga: 71 kg (100 kg jako Człowiek)  
Wzrost: 100 cm (193 cm jako Człowiek)
Wygląd: Jako Wataru Suzume był wysokim, silnie zbudowanym mężczyzną. Bardziej przypominał boksera wagi ciężkiej niż prawnika. Jego pomarańczowe włosy sięgały podbródka. Spod krzaczastych brwi patrzyły czarne oczy. Wydatna szczęka, przez którą często był porównywany do postaci z zachodnich komiksów i odstające kości policzkowe nadawały jego twarzy silnie kanciasty wygląd. Andreu Vespaux wygląda jak gigantyczny szerszeń. Jak w przypadku każdego owada jego ciało jest podzielona na głowę, tułów i odwłok. Jego maska Hollow przypomina zwierzęcą czaszkę o rozsuwanych szczękach z trójkątnymi, zachodzącymi na siebie zębami nadającymi im wygląd pułapki na niedźwiedzie. Trójkątne oczodoły są zaopatrzone w pomarańczowe soczewki wyglądające jakby były zrobione ze szkła. Potwór patrzy przez nie pomarańczowymi oczami  o czarnych twardówkach. Jego tułów jest pokryty czarną sierścią przypominającą futro od kożucha. Wyrastają z  niego dwie pary odnóży zakończonych szpikulcami wyglądającymi jak stępione trzpienie gwoździ. Na jego grzebiecie znajdują się dwie pary błoniastych, przeźroczystych skrzydeł. Pierwsza, większa, jest prawie tak długa jak całe jego ciało. Może połączyć je z krótszymi o nieco mniej niż połowę tylnymi za pomocą znajdujących się na nich haczyków i używać ich do lotu podobnie jak prawdziwe błonkówki. Przez środek przebiega otwór o szerokości piłki do kosza. Odwłok jest owalny w pomarańczowo czarne paski.

Charakter:  Vespaux jest ciekawskim, wręcz towarzyskim Hollow. Jak każdy demon musi pożerać inne dusze by przeżyć, zanim jednak przystąpi ze spotkanym obcym do walki, często próbuje zawrzeć z nim znajomość poprzez rozmowę. Którą czasem usiłuje kontynuować nawet jeśli jego nowy znajomy wybitnie nie jest nią zainteresowany. Tym nie mniej, gdy jest zmuszony by zabić, jest bezlitosny.  
Jak sam przyznaje, nie grzeszy inteligencją. Nie potrafi wypowiadać się inaczej niż w trzeciej osobie, a czasowniki wymawia wyłącznie w formie bezokolicznikowej. Nie potrafi zapamiętać na dłużej imion innych niż własne, dlatego wymyśla przezwiska dla tych którym spotka.  Jednym z powodów dla których dla których tak usilnie stara się nawiązywać rozmowę z tymi którzy staną mu na drodze, jest nadzieja iż uczyni go to mądrzejszym.
Vespaux zdaje sobie sprawę z nieuchronności śmierci i nie odczuwa dyskomfortu z jej perspektywy. Tym niemniej uważa że nie powinien na niego biernie czekać. Zamiast tego stara się spędzić swoją egzystencję jako Pusty jak najdłużej poprzez stawanie się jak najsilniejszym i zawiązanie jak najwięcej znajomości. By to osiągnąć to pierwsze stara się wynajdować sobie jak najpotężniejsze cele uzna, że ryzyko przegranej jest dla niego zbyt duże, ucieka przed przeciwnikiem lub ukrywa się. Zdaje sobie sprawę, że cokolwiek zrobi jako spaczona dusza nie ma znaczenia i gdy zostanie wreszcie unicestwione będzie sądzony jedynie za swoje ludzkie grzechy. Nie jest on jednak całkowicie pozbawiony zasad moralnych.
Choć nie pamięta jak destruktywny wpływ miało na jego egzystencje kłamstwo gdy był jeszcze człowiekiem, nienawidzi go tak samo jak u schyłku swojego poprzedniego życia. Dlatego zawsze mówi prawdę i dotrzymuje danego słowa bez względu na konsekwencje, które o tyle łatwiej mu ignorować ze względu na jego niską inteligencje. Kłamstwo jest dla niego najgorszą możliwą zbrodnią. Ten którego przyłapie na okłamywaniu go może być pewien, że wcześniej czy później będzie próbował go za to zabić. Chyba że wykonuje rozkazy dla kogoś kto zmusił go, by nie zabijał kłamcy bez względu na to co zrobił.
Częściowo przez wzgląd na swojego siedmioletniego syna, a częściowo z powodu własnego, dość przykrego dzieciństwa Vespaux żywi silną niechęć do przemocy wobec dzieci. Stara się unikać krzywdzenia ich, czasem nawet staje w ich obronie, gdy widzi jak ktoś inny je atakuje. Na wypadek gdyby sytuacja wymagałaby atakowania niepełnoletniego, wolałby mieć przy sobie kogoś, kto mógłby zrobić to za niego.
Vespaux woli być wykonawcą niż inicjatorem. Zdaje sobie sprawę, że z jego niską inteligencją samemu nie przetrwa zbyt długo. Prócz tego podświadomie chce mieć autorytet, którego oczekiwania mógłby spełniać. Dla tego nieustannie poszukuje kogoś komu mógłby zaoferować swoje usługi. Temu kto zgodzi mu się przewodniczyć służy z niezłomną lojalnością, a nawet wbrew swoim zasadom, do końca życia swojego lub jego. Jeśli jednak uda mu się go przeżyć, zwykle szybko godzi się ze stratą i szuka nowego pana, gotów służyć nawet jego pogromcy.
Podobną, choć nie tak daleko sięgającą lojalnością darzy swoich partnerów. Zwykle unika konfliktów z nimi i wspiera ich najlepiej jak potrafi. Jest nawet w stanie zacząć ich traktować z czymś na kształt przyjaźni. Jeśli jednak skłamią lub jego przełożony rozkaże mu się ich pozbyć, zabija ich bez wahania.


Ekwipunek: Brak.

Historia: Jego ojcem był równie ambitny jak nieuczciwy prawnik, który niejednokrotnie posuwał się do oszustwa, by wygrać procesy w których uczestniczył. Jego matka była modelką pracującą dla firmy kosmetycznej, której dyrektor korzystał z jego usług. Co miało być przelotnym romansem zaowocowało nieplanowaną ciążą, która zmusiła nie chcącą skandalu parę do ślubu. Żyjąc w małżeńskim związku którego nie chcieli, państwo Suzume szybko stali się parą zgorzkniałych cyników obwiniających o swoją sytuację zarówno siebie nawzajem jak i ich syna. Tym niemniej, przewrażliwieni na punkcie tego jak widzą ich inni, usilnie starali się sprawiać wrażenie przykładnej, kochającej się rodziny gdy nie oddawali się kłótniom lub cudzołóstwu. Ich obsesja na punkcie zachowania dobrej opinii była tak silna, że gdy chłopiec został raz pogryziony przez psa którego przygarnął za ich plecami, zakazali mu o tym mówić w obawie, że wyjdą na nieodpowiedzialnych rodziców. Jego matka i ojciec wymagali od niego by obracał się wyłącznie w towarzystwie rówieśników pochodzących z bogatych rodzin. Ci jednak często nabijali się z niego i wykorzystywali jego chęci zaprzyjaźnienia się z nimi. Pozostali koledzy uważali go z kolei za snoba. Bojąc się gniewu rodziców jak ognia, Wataru unikał konfliktów i z uporem znosił szykany, swoje frustracje wyładowując poprzez intensywne ćwiczenia na siłowni. Skończywszy szkołę, postanowił zostać prawnikiem, licząc że wybierając ten sam zawód co jego ojciec zaskarbi sobie jego dumę. Pewnego dnia Wataru poznał na siłowni Akiko, aspirującą reporterkę. Dziarska, pewna siebie dziewczyna szybko stała się jego pierwszym prawdziwym przyjacielem. Gdy okazało się, że jej młodsza siostra została zgwałcona przez mężczyznę, którego ojciec młodzieńca wybronił przed więzieniem, Wataru desperacko starał się ukryć przed nią, że jest jego synem. Niestety, gdy pomiędzy  parą zaczęło rodzić się uczucie, Akiko odkryła jego tajemnicę. Rozgniewana zerwała swoją z nim znajomość. Zrozpaczony zaczął błagać ojca by wsparł dziewczynę w jej krucjacie przeciwko wciąż znajdującemu się na wolności gwałcicielowi. Ten jednak nie popierał ich romansu i nie miał zamiaru stawać na drodze swojemu byłemu klientowi, którego wybronił używając nie do końca legalnych metod. Oburzony jego tchórzostwem Wataru po raz pierwszy postawił się rodzicom, oświadczając iż dopilnuje by przestępca zapłacił za swoje zbrodnie, nawet jeśli będzie to kosztować jego ojca kłopoty. Trzymając się swojego postanowienia nawet gdy rodzice zagrozili mu wydziedziczeniem zaskarbił sobie wybaczenie Akiko. Gdy skończyli dwadzieścia dwa lata, dziewczyna wyszła za niego i urodziła mu syna, Yoichiego. W wieku dwudziestu pięciu lat Wataru skończył studia i został zatrudniony przez podrzędną firmę prawniczą. Ani on, ani jego żona nie zarabiali zbyt dużo ale tworzyli z ich dzieckiem kochającą się rodzinę. Niestety, gdy Yoichi skończył pięć lat, zdiagnozowano u niego białaczkę. Jego leczenie było zbyt kosztowne na ich możliwości. Wataru podjął się reprezentacji bogatego biznesmena oskarżonego o serie morderstw na kobietach. Szybko pozbył się złudzeń co do niewinności jego klienta, był jednak zbyt zdesperowany by zrezygnować z reprezentowania go. Mężczyźnie udało się wygrać rozprawę i pokryć koszty leczenia syna, ale niedługo potem szaleniec uczynił Akiko jego kolejną ofiarą. Rządny zemsty Wataru nie  był w stanie udowodnić winy zabójcy w uczciwy sposób, dlatego posłużył się sfingowanymi dowodami, doprowadzając do jego aresztu. Jego były klient wykorzystał jednak swoje wpływy, by zza krat zatrudnić płatnego zabójcę, który zamordował prawnika. Jako dusza zaczął błąkać się po Karakurze obserwując ludzi powiązanych z jego życiem. Oprawca jego szwagierki wciąż pozostawał na wolności. Morderca jego żony niedługo po jego śmierci udowodnił, że Wataru posłużył się fałszywymi dowodami. Jego rodzice wykorzystali śmierć ich jedynego syna jako jeszcze jeden powód by nienawidzić siebie nawzajem. Choć przygarnęli ich wnuczka, wychowując go popełniali te same błędy co w wypadku Wataru. Yoichi zaś, tak samo jak jego ojciec przystawał na ich toksyczne postępowanie jak i szykany ze strony kolegów przez których był traktowany równie okrutnie, jak Wataru przez swoich. Kłamstwo i fałsz niepodzielnie rządziły światem którego był częścią. Wskutek jego gniewu i rozpaczy zwisający z jego piersi łańcuch systematycznie zanikał. Pewnego dnia natknął się na Shinigami na siłę odprawiającego Konso na grzeszniku, którą pochłonęło piekło. Nie zdając sobie sprawy z przyczyn losu potępieńca, ani z konsekwencji zbyt długiego unikania Bogów Śmierci, uciekł w popłochu, zdecydowany trzymać się od nich z daleka. Gdyby w porę dowiedział się że gdy łańcuch całkiem zniknie zmieni się w monstrum które swoją egzystencje rozpocznie od pożarcia powiązanych z nim osób zapewne wolałby być odesłany choćby do piekła. Tak się jednak nie stało i w końcu uległ transformacji. Jako Hollow, Wataru obudził się w Hueco Mundo. Metamorfoza znacząco zredukowała jego inteligencje i odarła go z większości jego wspomnień. Jego pierwszą myślą jako krwiożerczy demon było jego nowe imię którego nie był jednak w stanie poprawnie wypowiedzieć. Nie wiedząc co ze sobą zrobić w tym stanie zaczął włóczyć się po bezkresnej pustyni. Gdy zaczął czuć głód odruchowo uruchomił Gargantę, którą niedługo potem udało się przywoływać z własnej woli. Powróciwszy do świata żywych, na pierwsze cele obrał sobie osoby które udało mu się zapamiętać- mordercę jego żony, szwagierkę i jej gwałciciela. Jego następnymi ofiarami mieli być jego rodzice i syn. Tych pierwszych zamordował bez zmrużenia oka. Yoichi widząc na własne oczy jak niewidzialna siła morduje jego dziadków był zbyt zszokowany i przerażony by uciekać. Gdy jednak po raz pierwszy miał odebrać życie dziecku ogarnęło go powątpiewanie. Podświadomie czuł, że chłopiec jest czymś więcej niż kolejnym posiłkiem. Ostatecznie zdecydował, że nie podniesie na niego ręki do czasu aż nie dorośnie. Nie wiedząc co do tego czasu ze sobą zrobić zaszył się w Hueco Mundo, opuszczając je tylko w celu zaspokojenia głodu. Który z nieznanych przyczyn nawiedzał go nigdzie tak często jak większość mu podobnych, toteż jego wizyty w świecie żywych były znacznie mniej intensywne. Unikanie patrolujących Karakurę Bogów Śmierci stało się o tyle łatwiejsze, gdy odkrył, że potrafi maskować swoją energię duchową. Rutynę przerwało spotkanie Calatravy. Jego pierwsze spotkanie z mu podobnym nie należało do najprzyjemniejszych. Zaskakująca potężna i jeszcze bardziej ambitna demonica na jego widok bez uprzedzeń rzuciła się na niego. Próba ucieczki zakończyła się niepowodzeniem. Na szczęście dla niego, szerszeń zaimponował napastniczce swoimi umiejętnościami lotniczymi. Żądna władzy nad Hueco Mundo, zmusiła go by przysiągł jej lojalność. Wierząc, że jeśli go zabije, pójdzie do piekła jak odesłany przez Shinigamiego grzesznik przystał na jej żądanie zostania pierwszym żołnierzem w zakładanej przez nią armii. Agresywna, sadystyczna Hollow była surowym przywódcą brutalnie karzącym go za jego -trzeba przyznać często okazywaną- niekompetencję. Vespaux szczególnie naraził jej się próbując rzucić się na ratunek dziewczynce na której miało być odprawione Konso. Para tylko cudem uciekła przed Shinigami. Gdy znaleźli się w bezpiecznej odległości od Boga Śmierci, jego pani w przerwie pomiędzy wyładowywaniem na nim frustracji wytłumaczyła mu, że do piekła trafiają jedynie grzesznicy. Ukryła jednak przed nim, że ludzie nie są karani za zbrodnie popełniane jako Hollow, obawiając się zdecyduje dobrowolnie pójść po Żniwiarza. Na drugiego podkomendnego wybrała Romero, Hollowa obdarzonego umiejętnością zmiany kształtów. Choć jeszcze mniej entuzjastyczny wobec służby Calatravie niż Vespaux, generalnie dobrze dogadywał się ze swoim towarzyszem niedoli. Nadrabiający wątpliwe umiejętności bojowe sprytem, Romero próbował nauczyć kolegę paru taktyk. Chociaż jego wysiłki nie były szczególnie owocne, dzięki niemu szerszeń zaczął doceniać potęgę strategii i zazdrościć partnerowi inteligencji. Pewnego dnia ich pani wysłała ich do świata żywych rozkazując im porwać świeżo zmarłą duszę obdarzoną silnym Reiatsu. Romero rozpoznał w ich celu jego córkę, do skrzywdzenia której nie był w stanie się zmusić. Sympatyzując się z towarzyszem Vespaux pozwolił uciec nastolatce, która została odnaleziona przez Shinigami. Kiedy jednak po powrocie do ich Królowej skłamał twierdząc że nie zdążyli jej znaleźć przed odesłaniem bez wahania wytknął mu to mówiąc prawdę. Szczerość bynajmniej nie sprawiła, że ich przywódczyni nie potraktowała go przychylniej za nie wykonanie misji. Od tej pory Romero starał się trzymać na dystans od szerszenia, który za jedno kłamstwo znienawidził go bardziej niż Calatrave za całe miesiące pomiatania nim. Pewnego dnia demonica postanowiła urządzić zasadzkę na Shinigami. Zamach na Boga Śmierci zakończył się kompletną porażką. Na ironię znacznie silniejsza od swoich podkomendnych królowa padła pierwsza. Najwyraźniej będąc znacznie lepszą osobą za życia została oszczędzona od piekła. Uświadomiło to szerszeniowi, że Zanpakuto odsyła do zaświatów jedynie ludzi. Hollow, którymi się stawali po prostu przestawały istnieć. Kompletne unicestwienie prezentowało się dla niego jako o wiele wygodniejsza alternatywa dla wiecznego cierpienia. Przez chwilę zastanawiał się nawet, czy nie pozwolić Bogowi Śmierci się oczyścić. Ostatecznie jednak zdecydował, że skoro stał się już potworem, powinien nim zostać jak najdłużej. Pusty rzucił się do ucieczki, dla zwiększenia szans ciskając Romero w przeciwnika. Zmuszony do wyeliminowania jego partnera jako pierwszego, Shinigami nie zdążył go dogonić. Vespaux był wolny, szybko jednak zaczęła mu doskwierać samotność. Prócz tego uświadomił sobie, że jak bardzo nienawidził Calatravy, na jej usługach był o wiele bardziej efektowny. Musiał się pogodzić z faktem, że jeśli chce przetrwać jak najdłużej musi ponownie stać się częścią czegoś większego. Zrezygnowawszy z powrotu do starego trybu życia wyruszył na poszukiwanie nowego przełożonego, w którego ręce mógł powierzyć swój los.


Pieniądze: 0 Ryo.

STATYSTYKI

Atrybuty:
Siła: 7 (+2 za profesja)
Szybkość: 5
Zręczność: 12 (+2 profesja +5 rozdanie)
Wytrzymałość: 7 (+2 rozdanie)
Inteligencja: 5
Psychika: 8 (+7 rozdanie)
Reiatsu: 6 (+1 akcept)
Kontrola Reiatsu: 7 (+1 rozdanie +1 akcept)

OGÓLNE

Udźwig: 49 kg.
Prędkość (śr.): 5 km/h
Prędkość (max.): 20 km/h
PŻ (Punkty Życia): 70
PR (Punkty Reiatsu): 42


Umiejętności: Maskowanie Reiatsu, Pustelnik, Garganta
Wady: Brak

Spoiler:

Jego maska Hollow przypomina zwierzęcą czaszkę o rozsuwanych szczękach porośniętych trójkątnymi zachodzącymi na siebie zębami nadających im wygląd pułapki na niedźwiedzie.
Nie wiem, czy czaszka porosnieta zebami, to dobry dobor slow.

Spoiler:

Bardzo czesto uzywasz 'wygladajacy jak'. Nie wiem o co chodzi z laczeniem skrzydel haczykami, zeby latac.

By to osiągnąć stara się wynajdować sobie jak najpotężniejsze cele uzna, że ryzyko przegranej jest dla niego zbyt duże, ucieka przed nimi lub ukrywa się.
Tu czegos brakuje.
Dwa razy powtarzasz, ze chcac przetrwac, jak najdluzej, stara sie urosnac w sile.

Zastanawia mnie, dlaczego jako truposz (jeszcze nie holek) umial sie maskowac.

Powróciwszy do świata żywych, na pierwsze cele obrał sobie osoby które udało mu się zapamiętać- mordercę jego żony, szwagierkę i jej gwałciciela. Jego następnymi tych pierwszych zamordował bez zmrużenia oka.
Tu znowu braki.

brutalnie każącym go za jego
rz


Tsuna

Pisząc "pułapka na niedźwiedzie" chodziło mi bardziej o coś takiego:

https://en.wikipedia.org/wiki/Trapping#/media/File:Bear_trap.jpg

Błonkówki, jak osy i szerszenie latają w ten sposób:

https://pl.wikipedia.org/wiki/B%C5%82onkoskrzyd%C5%82e

Nie mogę podać źródła, ale czytałem kiedyś książkę która określała zęby większości gadów jako "kostna narośl szczęki". Pamiętam, że Hołek Imperatora potrafił maskować reiatsu jeszcze zanim się zmienił. Z drugiej strony to było wieki przed Fullbringerami, więc przeniosę czas nabycia umiejętności na później.

Czas na moją ocenę KP (:

Wstęp... Ok. Do zaakceptowania. Choć skoro startujesz jako hollow, to wszystkie dane odnośnie szerszenia powinny być oficjalnie, a człowiecze w nawiasach → waga, wzrost.

Wygląd... Oddzieliłabym wygląd człowieka od hollowa. Byłoby czytelniej. W końcu tak zrobiłeś z charakterem hehe
Człowieczy wygląd całkiem zgrabnie opisany.

U hollowa masz sporo powtórzeń i niepotrzebnych porównań. Czasem na siłę przedłużasz zdania np.

wygląda jak gigantyczny szerszeń., a chwilę potem... Jak w przypadku każdego owada jego ciało jest podzielona na głowę, tułów i odwłok. Mogłeś spokojnie napisać „Wygląda niczym gigantyczny szerszeń” ^.^

Jego maska Hollow przypomina zwierzęcą czaszkę o rozsuwanych szczękach z trójkątnymi, zachodzącymi na siebie zębami nadającymi im wygląd pułapki na niedźwiedzie. → Tutaj natomiast wyrzuciłabym tą pułapkę na niedźwiedzie. Po zębach postawiłabym kropkę i ewentualnie dodała kolejne zdanie np. „ Nadaje im to wygląd paszczy jak u rekina”...  

Trójkątne oczodoły są zaopatrzone w pomarańczowe soczewki wyglądające jakby były zrobione ze szkła. → Tutaj także zrobiłabym osobne dwa zdania. Po „soczewki” kropka. Drugie zdanie np. „Swoją strukturą przypominają szkło” albo „Ktoś mógłby pomyśleć, że są ze szkła”.

Wyrastają z  niego dwie pary odnóży zakończonych szpikulcami wyglądającymi jak stępione trzpienie gwoździ. → błąd stylistyczny, bo powinno być „zakończone szpikulcami”. Osobiście napisałabym po prostu „dwie pary odnóży, które są zakończone”…

Może połączyć je z krótszymi o nieco mniej niż połowę tylnymi za pomocą znajdujących się na nich haczyków i używać ich do lotu podobnie jak prawdziwe błonkówki. → wykasowałabym „ krótszymi o nieco mniej niż połowę”, a dodała w nawiasie „ połączyć je z tylnymi (są mniejsze o połowę)”.

Charakter... Podobnie jak w przypadku wyglądu...

zanim jednak przystąpi ze spotkanym obcym do walki, często próbuje zawrzeć z nim znajomość poprzez rozmowę. → wykreśliłabym „ze spotkanym obcym”, a zamiast  „nim” wstawiłabym „kimś”.

nie jest nią zainteresowany. Tym nie mniej, gdy jest zmuszony by zabić, jest bezlitosny.[/u] → Tutaj znów powtórzenia jednego słowa…

Jest parę takich miejsc, ale to sprawy bardziej kosmetyczne. Przynajmniej zawarłeś większość konkretów, więc ujdzie w praniu.

Historia… Robisz zbyt długie zdania, więc czasami sam gubisz wątek albo zjadasz słowa. Poza tym składnia oraz stylistyka, jak również powtórzenia :3

Jego ojcem był równie ambitny jak nieuczciwy prawnik, który niejednokrotnie posuwał się do oszustwa, by wygrać procesy w których uczestniczył. → Po słowie „oszustwa” postawiłabym kropkę i zrobiła drugie zdanie np. Po prostu musiał wygrywać procesy, w których uczestniczył.

Jego matka była modelką pracującą dla firmy kosmetycznej, której dyrektor korzystał z jego usług. → Jego usług? Czyli kogo? Chyba jej (:

jego chęci zaprzyjaźnienia się z nimi. → „jego chęć”… tam nie powinno być liczby mnogiej ^.^

znosił szykany, swoje frustracje wyładowując... → Tutaj ponownie postawiłabym kropkę zamiast przecinka.

przyczyn nawiedzał go nigdzie tak często jak większość mu podobnych → Słucham? Chyba rzadziej niż u większości mu podobnych ^.^” Teraz powinieneś wiedzieć o co mi chodzi…

Vespaux szczególnie naraził jej się próbując rzucić się na ratunek dziewczynce na której miało być odprawione Konso. → Ponownie kombinujesz… Wystarczyło napisać „szczególnie naraził się jej, gdy próbował uratować dziewczynkę [kropka] Po prostu na małej miało być odprawione Konso.

Hollow, którymi się stawali po prostu przestawały istnieć. Kompletne unicestwienie prezentowało→ Tak właściwie, to oni rozpadali się na cząsteczki energii duchowej.  Głównie dzięki temu mogli się odrodzić na nowo jako niemowlak u jakiejś rodziny. (Chyba, że trafiła ich strzała Quincy. Wtedy śmierć permanentna. Dlatego Quincy tak nie przepadali za Shinigami. Uważali, że hollowy nie zasługują na drugą szansę…)

Atrybuty... Rozpisane jak trzeba *kciuk w górę*

Umiejętności… Wspomniano o nich w historii, więc okej...


Ogólnie momentami masz problem z zebraniem myśli (według mnie). Piszesz dużo/długo i zapominasz o kropach, słowach bądź przecinkach. Mimo wszystko, kiedy sobie tak porozkładam na czynniki pierwsze niektóre zdania, jest to czytelne. Nie zapominasz o ważniejszych wątkach w życiu bohatera. Poza tym masz nawet parę punktów zaczepienia dla potencjalnego mg...

Ode mnie akcept, ale tylko na 1 pkt.