Mieszkanie Aarona Williamsa

Blok w którym znajduje się kawalerka Aarona posadzony jest blisko centrum miasta, jest to niski budynek który mieści w sobie około 6 mieszkań, cały blok mienił się głównie kolorami szarości, tak samo jak wystrój mieszkań znajdujących się w nim. Po przeciwnej stronie ulicy od wejścia znajduje się mały bar z tradycyjnymi Japońskimi daniami i mały dyskont żywnościowy.
Kawalerka Aarona to jednopokojowe mieszkanko, urządzone bardziej w minimalistycznym stylu posiadające w swoim asortymencie mały przedpokój, pokój, kuchnię i łazienkę.
W mieszkaniu znajduje się pomyślnie urządzona kuchnia, w której znajdują się wszelkie potrzebne urządzenia AGD które są w pełni sprawne, po prawicy lodówki stał mały stolik, a dookoła niego postawione były dwa krzesła, po przeciwnych sobie stronach. Za oknem rozpościerał się widok szerokiej ulicy oraz pnących się ku górze wieżowców.
Tuż obok wejścia do kuchni, na lewo znajduje się toaleta z prysznicem.
Sypialnia Aarona mieści w sobie dwuosobowe łóżko, szafkę nocną, na której widnieje budzik i mały wazon ze sztucznymi kwiatami, na przeciw łóżka na małej półce stoi średniej wielkości, płaski telewizor. Po przeciwnej stronie od wyjścia umieszczone było wejście na balkon na którym stał mały stolik i krzesełko ogrodowe, gdyż było zbyt zimno żeby sobie tam przesiadywać. W ścianę sypialni zastępuje wstawiona szeroka szafa, której ubrania Aarona nie mogą zapełnić nawet w 10%. Całe mieszkanie pomalowane było głównie na kolory szarości i beżu.

~Aaron Williams 01~


Wczesny poranek... Słońce nawet nie zdążyło się obudzić, by rozjaśnić Karakurę swoim blaskiem. Nie można też było mówić o ciemnościach - wedle budzika stojącego na szafce nocnej Aarona, który swoją drogą wrzeszczał niemiłosiernie na całe mieszkanie, była piąta trzydzieści. Sobota, więc Kanadyjczyk najpewniej zapomniał go wyłączyć. Dźwięk był tak głośny, że nawet głuchy obudziłby się ze śpiączki, więc i z Aaronem nie było problemu. Zatem skoro sen odszedł w nieznane, pozostało zdecydować co począć dalej...

Można by rzec iż Aaron postawił się na równe nogi jeszcze przed tym jak jego uszy zalał okropny pisk budzika. Bez chwili zwłoki uciszył urządzenie jednocześnie poprawiając łoże,
w sposób jaki pokazano mu w jednostce.
Kanadyjczyk nie tracąc ani chwili ubrał swój uniform i nałożył plecak na jedno ramię, po czym stwierdził iż warto byłoby zabrać ze sobą również smartfona, znalazł go na średniej wielkości szafce, znajdującej się na przedpokoju, włączył wyświetlacz aby spojrzeć na godzinę, przy okazji jednak wzrok Aarona utkwił w prawym-górnym rogu ekranu, zdał sobie sprawę z tego że jest dzisiaj sobota i o mały włos nie wyszedł do pracy, tylko po to aby pocałować klamkę. Kanadyjczyk nie chcąc tracić ani chwili więcej z niespecjalnie dobrze rozpoczętego poranka zmienił ubrania ówcześnie wyłączając budzik po to żeby podobna niespodzianka nie spotkała go w niedzielę.
Następną rzeczą jaką postanowił zrobić Aaron, było jakieś pożywne śniadanie które zaspokoi go do południa. W tym celu postanowił sprawdzić lodówkę.

Lodówka, w której Aaron pokładał nadzieje na pierwszy i najważniejszy posiłek dnia okazała się... pusta. No, prawie. Jedynymi rzeczami tam będącymi była jakaś miska ryżu i biały płyn, prawdopodobnie będący jakimś wyrobem mlecznym (przynajmniej kiedyś). Chyba nie warto się przekonywać na własnej skórze czy którykolwiek z tych produktów jest jeszcze przydatny do spożycia, póki nie planuje się jednocześnie wycieczki krajoznawczej do szpitala lub dłuższego posiedzenia rządu w toalecie. Może warto przemyśleć jakieś inne opcje?
Tymczasem po kawalerce rozległ się dźwięk, jakby coś lekkiego sunęło po podłodze, a później jakby ktoś pędził na złamanie karku po klatce schodowej. Tym "czymś lekkim" okazała się koperta, która przeleciała kilka cali po posadzce i zatrzymała się. Może listonosz pierwszego dnia pracy pomylił drzwi ze skrzynką na klatce?

Aaron natychmiastowo opróżnił kaburę, słysząc dźwięk pochodzący z przedpokoju.
Podchodząc coraz bliżej wyjścia z kuchni, trzymał ręce wyprostowane a wypolerowana broń błyszczała wręcz w jego rękach, celując nieprzerwanie przed siebie.
Williams wyjrzał za rogu nie puszczając z wodzy swoich zmysłów ani na moment. Zauważył, jednak że jedyną rzeczą, którą mogła wywołać ów hałas była kartka pod drzwiami.
Kanadyjczyk bez zastanowienia podniósł kopertę, obracając ją w ręku spróbował dopatrzyć się jakiegoś podpisu, albo adresu.
Aaron, mimo tego, że słyszał jak ktoś ucieka bezzwłocznie obrócił zamek w drzwiach otwierając spusty, a następnie pociągnął je do siebie, mierząc bronią i rozglądając się dookoła.
Pewnym ruchem zamknął drzwi, zatrzaskując je na wszystkie możliwe sposoby.
Nie zmieniając wyrazu na swojej twarzy nawet na moment, usiadł w kuchni na krześle i ostrożnie otworzył kopertę nożem kuchennym. Położył pistolet przy swojej prawicy i wyciągnął całą zawartość ze środka, z zamiarem przeczytania zawartości.

Klatka okazała się pusta. Zero zagrożenia, "sector clear" i tym podobne. Równie pełna zawartości była zewnętrzna część koperty - brak nadawcy, adresata ani znaczka pocztowego. Cóż... może chociaż zawartość koperty wszystko wyjaśni. Nie, chwila! Tak powinno być, dopóki nie jest to list z napisem "Chodzi panu lodówka?". Po wyciągnięciu kartka przedstawiała taką wiadomość:

Kanadyjczyk przez moment, po przeczytaniu listu wpatrzony był w jego zawartość, najpewniej próbował zrozumieć jakim cudem ten człowiek go zobaczył. Przecież Aaron ukrywał się na tyle dobrze, że był poza polem widzenia tajemniczej osoby.
Aaron przez chwilę zastanawiał się nad tym, czy aby nie zostawić tego w spokoju.
Wiedział, jednak że ten jeden człowiek może odpowiedzieć na wszystkie jego pytania i pokazać mu jeszcze więcej.
Teraz zostawało tylko, spełnić rutynę każdej soboty ex-żołnierza.
Williams wstał więc z krzesła i ruszył do baru znajdującego się przed budynkiem, z celem wszamania czegoś strawnego, ówcześnie zakładając kurtkę sprawdził,
czy w paczce zostały mu jakieś fajki.

Po przetrząśnięciu kurtki w poszukiwaniu papierosów Aaron uświadomił sobie smutną rzecz - nie miał przy sobie nawet pustej paczki. Chyba trzeba będzie kupić coś jeszcze przed lub po śniadaniu, ale najpierw trzeba wyjść z mieszkania, co Kanadyjczyk właśnie robił. Zamknąwszy za sobą drzwi opuścił klatkę schodową i wyszedł na ulicę...

[Akcję przenosimy tu:] https://bleach.forumpolish.com/t420p390-ulica#67238