Teren łowiecki Szerszenia.

-Wespo gotowy.- Oświadczył czekając aż Gaspar ruszy we wskazanym przez niego kierunku. Nie będzie przecież leciał na oślep. W końcu to wilk zna drogę. Poza tym jako silniejszy i wytrzymalszy będzie Delgado miał większe szanse na przetrwanie w sytuacji nagłego ataku. Szerszeń najbardziej użyteczny jest w atakując z dystansu, kiedy jego kompan uniemożliwia celowi zbliżenie się do niego. Owad rusza za Gasparem dopiero gdy znajdzie się jakieś siedem metrów od niego. Stawonóg liczy na to że miejsce gdzie znajduje się ich następny posiłek jest usiany formacjami za którymi mógłby się ukryć, równocześnie maskując reiatsu. Dałoby mu to szanse na efektowny atak z zaskoczenia.

Vespaux ucieszył się, gdy okazało się że mają do czynienia z dwoma potworami. Dawno już nie miał okazji do walki. Oby tylko los nie zadrwił sobie z niego, dając mu przeciwnika, z którym nie będzie w stanie dać radę. Szerszeń miał wątpliwości co do podejścia Gaspara do sytuacji. Jeśli chciał dotrzeć do tej dwójki jak najszybciej nie powinien ograniczać swojego tempa tylko po to, by jego towarzysz za nim nadążył. Nie lepiej byłoby, gdyby szerszeń został w tyle, maskując swoje reiatsu? Umożliwiłoby to zaatakowanie z zaskoczenia, podczas gdy uwaga obu celów byłaby skupiona na wilku. Ze swoją wytrzymałością, Gaspar powinien wytrwać do czasu aż owad do nich dotrze. Stawonóg nie chciał jednak podważać autorytetu mądrzejszego od niego kompana. Licząc na to, że wbrew jego obawom wilk wie co robi, Vespaux posłusznie podąża za nim w kierunku upatrzonej przez nich parki.

Pomimo dwóch macek i połowy mózgu mniej, Hachi przypominał Vespaux jego starego kompana, Mątwe. Owad odnosił wrażenie że jest słabszy ztej dwójki. Postanowił wyeliminować go jak najszybciej. Liczył na to że jeśli Gaspar nie zdąży samemu poradzić sobie z jeżozwierzem w międzyczasie, to chociaż wytrzyma do czasu aż szerszeń będzie mógł wesprzeć go w walce z nim. Tłumiąc reiatsu, potwór kryje się za najbliższym głazem. Biorąc pod uwagę, że głowonóg był w stanie wytrzymać atak wilka nie ma mowy by żądło stawonoga było w stanie zabić go od razu. Ale powinno skłonić go do opuszczenia partnera w celu zlokalizowania drugiego napastnika. Skupiwszy energie wychyla głowę zza kryjówki usiłując trafić w głowę ośmiornicy.

Vespaux powinien się spodziewać, że mięczak będzie próbował się ukryć. Owad pocieszał się zgadując, że głowonóg kierował się czymś innym niż tchórzostwem. Wyglądało na to, że ucieka także dlatego, że nie ma pojęcia z której strony nadszedł atak. Tym niemniej owad zużył zbyt dużo energii na coś co miało jedynie przywabić przeciwnika. Powinien ją oszczędzać by być w stanie walczyć z kolczastym. Dlatego jego następne uderzenie powinno być dostatecznie potężne żeby zakończyć walkę. Szerszeń ustawia się tak, by znaleźć się za plecami jeżozwierza. Nie chce w końcu zostać przedwcześnie dostrzeżonym przez żadnego z nich. Następnie wznosi się w powietrze próbując wypatrzeć gdzie znajduje się ośmiornica.

Vespaux usiłuje uniknąć ataku ośmiornicy i polecieć wzdłuż jego macek. Jeśli mu się uda usiłuje złapać za nieuzbrojoną część i odgryźć je. Następnie próbuje dołączyć do Gaspara i jeżozwierza tak aby przelecieć między nimi. Hachi albo będzie próbował rozciągnąć mackę tak aby go dosięgnąć, albo będzie musiał podpełzać bliżej i kompletnie się odsłonić.

[+6 Szybkość +4 atak]

Owad bardzo dobrze wyczuł prędkość nadchodzącego ataku, który przyśpieszał w trakcie lotu. Gdyby nie doładował swoich mieśni dodatkową energią atak by go trafił, a tak macki przeleciały kilka centymetrów obok niego. Poleciał wzdłuż długich kończyn głowonoga i po chwili udało mu się pochwycić trzy macki swoim aparatem gębowy, macki był niczym guma. Szerszeń zacisnął swoje żuwaczki i poczuł płyny ustrojowe Hachiego, trzy macki zostały odcięte i były w paszczy vespa. Hachi bardzo głośno ryknął i a dym koło niego robił się jeszcze bardziej gęsty. Owad mógł zdecydować czy chce zjeść zdobyte członki albo może też je wyrzucić, decyzje musiał podjąć szybką, bo zaczynały z nich ulatywać cząsteczki reiatsu. Szerszeń w tym samym czasie usłyszał dźwięk (Ładowanie cero), a następnie huk i wzbiły się tumany kurzu. Kątem oka zauważy, że wiązka czerwonej energii leciał do Gaspara w stronę jeżozwierza. Dlatego mógł być spokojny o zdrowie swojego towarzysz. Kurz zapewnił im krótką ochronę od niepożądanego wzroku.



Aktualny stan pczoły
Hp 70/70
PR 40/70

Opatrzność jak zwykle dopisywała szerszeniowi. Wzmocniwszy skrzydła, Vespaux leci w górę, usiłując jak najszybciej pożreć swój łup. Stawonóg zbyt nierozsądnie rozporządzał swoimi zapasami reiatsu. Jeśli choć częściowo ich nie uzupełni, może mu go nie wystarczyć do końca bitwy. Uporawszy się z przystawkami, próbuje jak sobie zaplanował dołączyć do Gaspara. Wilk zbyt długo był pozostawiony samemu sobie w walce z o wiele bardziej niebezpiecznym przeciwnikiem. Poza tym liczył ma to, że zmuszony do walki w pobliżu jeżozwierza, głowonóg daruje sobie używanie czernidła, nie chcąc ograniczać kompanowi pola widzenia. Wypatrzywszy walczących ląduje tak aby znaleźli się między nim a miejscem w którym znajdował się Hachi. Oby tylko ośmiornica nie powstrzymała go przed dotarciem na miejsce…

[+4 Szybkość]

70/70 PŻ
40/70 PR

Szerszeń na wzmocnionych skrzydłach poszybował w niebo niczym puszczony fajerwerk, brakowało tylko pisku i eksplozji na końcu. Wciągnął długie macki niczym makaron do spaghetti, najwidoczniej za życie musiał bardzo często jeść te włoskie danie. Jak inaczej można wyjaśnić tą tak sprawny manewr. Kiedy kurz się odpadł, stawonóg dostrzegł kolczastą piłkę i na pierwszy rzut oko wyglądał tak samo, jak przed uderzeniem. Jednak po uważniejszym przyjrzeniu się można zauważyć kilka dziur w obronie. Najwidoczniej cero zniszczyło w kilku miejscach pancerz, a jego regeneracja zajmuje więcej czasu niż kolce. Ośmiornica nie wyściubiła nosa poza dym, który praktycznie już się rozrzedził. Za kilka sekund zostanie już tylko wspomnieniem i odsłoni ten fragment pustyni. Gaspar trzymał się jakoś, miał co prawda kilka zadrapań i punktowych przebić, ale to nie to wprowadziła go w stan osłabienia, tylko użyte chwile temu cero, w które wilk włożył dużo energii. Vaspo bez problemu zajął wybraną przez siebie miejscówkę. Wilk lekko dyszał i nie wykonał, żadnego ruchu. Chyba chciał jak najszybciej wrócić do normalnego stanu. Jeżozwierz natomiast zbierał się do kolejnej szarzy na czworonoga.

Posiłek:

-4PR

Teraz przynajmniej szersze n nie musi się przejmować że zabraknie mu reiatsu. Kto by przypuszczał, że tak niewielkie strzępki ciała ośmiornicy mogą tak silnie wzmocnić? O ile potężniejszy stanie się ten kto zje resztę? Na razie jednak bardziej niż posiłkiem przejmuje się bezpieczeństwem swojego kompana. Jeżozwierz prawdopodobnie skupi się teraz na Delgado, który obecnie jest kompletnie bezbronny. Jeśli trafi Gaspara zanim wróci do normalnego stanu, wilk może tego nie przeżyć. Nawet wzmocniony po zjedzeniu macek głowonoga, stawonóg jest za słaby, że by powstrzymać gryzonia. Zamiast tego postanawia dopilnować, by jego kolce nie dosięgnęły celu. Kontynuowaniem walki będą się przejmować, gdy obaj będą w stanie aktywnie wziąć w niej udział. Naładowawszy się, Szerszeń chwyta wilka za boki i wznosi się z nim w powietrze. Dopóki Gaspar nie dojdzie do siebie, owad jest zdeterminowany poprzestać na unikaniu ataków.
[+4 Siła +6 Szybkość]

80/80 PŻ
63/77 PR

Owad jeszcze bardziej wzmocnił swoje ciało, ale tym razem nie tylko zwiększył swoją prędkość, lecz siłę także. To był bardzo dobry pomysł, szerszeń momentalnie poczuł ile waży wilk, gdy tylko go podniósł do góry, gdyby nie te dodatkowe punkty na pewno miałby problem ze wbiciem się w powietrze. Wilk dyszał, ale zdołał wydusić z siebie kilka słów. -Uratowałeś mnie, nie lubię mięć długów dlatego odstąpię Ci większy kawałek zdobyczy. Daj mi chwile i zaraz się z nim rozprawimy. Kiedy stworzę Ci lukę w jego pancerzu musisz wbić mu swoje żądło.- Mówił bardzo poważnym tonem. Możliwe, że stawonóg nawet zaimponował mu. Czarny dym kompletnie się rozwijał i nie było śladu hachiego, na piasku nie było żadnych śladów czołgania się czy czegokolwiek co by wskazywała na przemieszczanie się. No ale mieli teraz większy problem, ponieważ jeżozwierz zaczął regularnie ich ostrzeliwać, a zasięg jego kolce był całkiem poważny, pierwsza salwa przeleciała nad ich głowami. Drugą była już znacznie bliżej celu, a trzecia delikatnie drasnęła owada. Jeżeli szerszeń nic nie zrobi, zaraz może zostać strącony. Widać kolczasty przeciwniki nie zamierzał odejść bez kolacji, chyba twierdził, że należy mu się rekompensata. Wilk potrzebował jeszcze kilku minut, żeby dojść do siebie, ale był też jeden pozytyw. Kolce też nie brały się s powietrza, wiec i przeciwniki marnował swoje pokłady reiatsu.

-10PR -10Hp

Bestia jak zwykle była fartowna. Nie tylko udało mu się uratować partnera, Gaspar oszczędził mu nawet nagany za bądź co bądź ryzykowne posunięcie. Vespaux miał wątpliwości co do dzielenia skóry na niedźwiedziu. Ale wilk był w końcu od niego mądrzejszy. Jeśli wierzył, że pokonają tych dwóch, nie powinien mylić. A więc Delgado chciał najpierw pozbyć się jeżozwierza? Szerszeń wolałby dobić ośmiornicę. Wydawała się o wiele łatwiejszym łupem. Swoją drogą, gdzie ona się podziała? Hachi był tchórzem, ale nie sądził, by porzucił kompana. Owad słyszał, że głowonogi potrafią zmieniać barwy, ale przecież nawet wtedy zostawiłby ślady w piasku. Cóż, wygląda na to, że nie mają teraz nic innego do roboty. –Przygotować się. Przyspieszyć.- Uprzedził towarzysza. Ponownie ładując w siebie reiatsu, usiłuje okrążyć kolczastego, którego cel ewidentnie się poprawił. Gdy Gaspar wreszcie wystrzeli, stawonóg używa własnego pocisku w nadziei, że nawet minimalnie wzmocnione żądło wystarczy by wykończyć potwora.

[+2 Siła +8 Szybkość +7 żądło]

70/80 PŻ
53/77 PR

Decyzja o zmniejszeniu siły była błędem, ponieważ skrzydlaty transporter nie mógł wykrzesać z siebie sił do wzbicia się w powietrze. Dlatego pozostało mu tylko latać, na poziomie albo nurkować przez ten ruch ograniczył sobie możliwość manewrowania. Chociaż z drugiej strony zyskał na prędkości, ale przez to jego ciała bardziej się męczyło. Jeżozwierz ponownie wystrzelił kilka serii szpiczastych pocisków, jednak tym razem stawonóg zauważył większe odstępy między kolejnymi salwami. Wykonał kilka okrążeń wokół żywej artylerii. Pierwsze ostrzały owad unikał bezbłędnie, praktycznie niczym liści na wietrze. Gaspar właśnie gromadził czerwoną energie w pysku szykując się do wystrzału. Gdy już prawie byli gotowi to wykonania ich rucha, pociski ich dosięgły. Gaspar potrzymał kilka ran kutych w bok, a owad przebiło kończyny którymi go trzymał. Pomimo wielkiego bólu szerszeń zdołał utrzymać wilka w uścisku, a czerwone światło dalej wyłaniało mu się z paszczy.Nagle Gaspar uwolnił wielką falę energii, której jeżozwierz nie był wstanie unikać. Siła była tak duża, że pancerz był zniszczony w 60 procentach, a on sam nie zdołał on dłużej utrzymywać swojej formy kuli. To stworzyło idealnie okazje dla szerszenia, miękki bez brony brzuch był odsłonięty. Jego wielkie doładowane żądło wystrzelone poszybowała prosto w cel zatopiło się w nim głęboko i przytwierdziło go do podłoża. -Teraz mam okazje. Puść mnie, dobije tą pokrakę. -Warknął ze złością wilk, widać miał już po dziurki w nosie tej walki.

-20hp -17PR

Ostatni raz Vespaux tak mocno oberwał chyba tylko od Królowej. Lepiej żeby posiłek był warty tego całego bólu. Szerszeń puszcza towarzysza, pozwalając mu wykończyć jeżozwierza. Samemu ładuje się reiatsu, licząc na to że ośmiornica nie zdąży powstrzymać ich przed pożarciem jego kompana. Gdy tylko Gaspar dobije potwora, stawonóg rzuca się na padlinę niczym hiena. Łapczywie ją pożerając, dopóki jego kompan nie rozkaże mu przestać.
[+4 Wytrzymałość +6 Szybkość]

50/80 PŻ
36/77 PR

Vespo poczuł ciśnienie reiatsu, a powietrze lekko zadrżało. Nie miał czego się obawiać, ponieważ to wilk uwolnił swoją energię. Widocznie nie chciał się już dłużej bawić i wykończyć unieruchomionego przeciwnika. Wydłużył swój ogon i podniósł do góry, a następnie z mocny hukiem spuściło go na jeżozwierza. Kurz się podniósł, ale po chwili Vespo zauważył roztrzaskaną głowę ssaka. Wygłodniały szerszeń rzucił się na truchło jak madki na świeżaki w biedronce. Wilk jeszcze zrobił mały obchód wokół terenu, trochę powęszył i odkopał jamę w miejscu gdzie był Hachi.
-Ta przeklęta ośmiornica uciekła, ale może to i lepiej.- Warknął pod nosem. Widocznie głowonóg był tak dużym tchórzem, że porzucił swojego towarzysza. Kiedy szerszeń zjadł trzy piątej całej zdobyczy, do łupu pochodzi Gaspar. Warknął na szerszenia, aby dać mu do zrozumienia, że już mu wystarczy. Owad poczuł przypływ energii, a jego rany się zasklepiły w większym stopniu.

Posiłek:

Szerszeń bez dyskusji zakończył swoją ucztę i przysiadł na piachu, pozwalając kompanowi zjeść resztę. Vespaux dawno tak nie ucztował. Żałował tylko, że ośmiornica uciekła. Chciał sprawdzić o ile silniejszy się stał. Tak rzadko miał okazję wykorzystać swoje wzmocnienie. Nic dziwnego, że Królowa tak bardzo chciała się zmienić. Miała dość tymczasowych premii. Chciała stać się potężniejsza na stałe. Cóż, może jeszcze będzie miał jeszcze okazję wypruwać moc jaką zyskał dzięki tej dwójce. Stawonóg odnosił wrażenie że to nie jest ostatnia bitwa jaka ich dzisiaj czeka. –Co teraz? Szukać?- Zapytał, gdy wilk zakończył swój posiłek.

70/80 PŻ
56/84 PR

Wielka pustynia, na której panowała zawsze noc była dość spokojny miejsce. No może w trakcie posiłków robiło się bardziej groteskowo, w końcu kanibalizm nie jest niczym przyjemny. Gaspar szybko zjadł mniejszą połowę jeża, a jego ciała również otrzymało zastrzyk cennej energii no i na chwile ucichły głód. Vespo zauważył jak rany na ciele, towarzyszy się zagoiły, w miejscach po przebiciach był już tylko zadrapania. Wilk oblizał się i spojrzał na kawałek pustyni, który należał do nich teraz. To był ich teren łowiecki ich tymczasowy dom każdy, kto spróbuje położyć łape na ich teren, będzie musiał słono zapłacić. Gaspar przeniósł wzrok na szerszenia. -Nie. Lepiej będzie jak wrócimy do pełni sił. Ta dwójka, nie wyglądał jakby na coś polowała. A raczej jakby wracali do kogoś. Wydaje mi się, że byli to zwiadowcy i pewnie jak się domyślasz za jakiś czas przyjdą tutaj jakąś bandą.- Wilka zaprowadził owada do niewielkiej jaskini, w której będą mogli bezpiecznie odpocząć. Muszą jak najszybciej wypocząć, a nie ma nic lepszego niż mała hibernacja albo jak to ludzie mawiają sen.

Ci dwaj byli zwiadowcami? Ktokolwiek nimi dowodził, powinien postarać się o kogoś lepiej zakwalifikowanego do tej funkcji. Ale jeśli wysłał aż dwóch to może oznaczać, że ma dość sporo podwładnych. Gaspar i Vespaux są w istocie zbyt wycieńczeni by stawić im czoła. Szerszeń wchodzi do jaskini za towarzyszem. Kładzie się plackiem na ziemi najdalej od wejścia jak to tylko możliwe bez naruszenia przestrzeni osobistej od wilka. Oby nie musieli odpoczywać zbyt długo odpoczywać przyszykować się do walki. I wzmocnienie otrzymane po ich ostatnim posiłku nie przestanie działać zbyt szybko...

Owad zajął sobie wcześniej wypatrzony kawałek jamy, po tak sytym posiłku oczy vespauxa same się zamykały i w końcu zamknęły się na dobre. Gdyby nie fakt, że szerszenie nie są zdolne do chrapania. To W jaskini nie dałoby się teraz nawet zmrużyć oka. Zaraz po nim do snu ułożył się gaspar, zwinął się w kłębek i odpłynął do krainy morfeusza. Przez jakiś czas, smacznie sobie odsypiali trudy boju i nikt im nie przeywał. Vespowi śniło się, że został miodową królową, a raczej królem. Siedział na miodowy tronie, a inni puści wielbili go. Niestety słodki sen został rozwiany przez charakterystyczne warkniecie wilka. Które ewidentnie był trochę zaniepokojony, ale również podekscytowany.
-Wstawaj. Wyczuwam cztery nowe zagrożenia i ośmiornice. Jeden osobnik jest znacznie silniejszy od reszty stada. Spróbujmy się przyczaić, a później zaczniemy ich śledzić i zobaczymy gdzie mają noclegownie.- Powiedział szeptem Delgado. Na samo wspomnienie o ośmiornicy śliniły Ci się żuwaczki. Była bardzo smacznym kąskiem i do tego przyprowadziła kolegów.

"Buffy dalej działają i jesteś w pełni zregenerowany."

Dziwny sen. Vespaux królem? Nie, rolą króla jest  sprawowanie najwyższej władzy w społeczeństwie. Wyznaczanie porządku i kierunku w jakim ma podążać. Szerszeń wybitnie się do tego nie nadawał. Wolał wykonywać rozkazy zamiast je wydawać.
Wyrwany z objęć Morfeusza bez żalu wysłuchał swojego kompana. A więc ośmiornica wróciła z wodzem? Walka z aż piątką Hollow może być trudna. Zwłaszcza jeśli są twardsi niż tchórzliwy głowonóg. Ale jak powiedział Gaspar, nie mogą tolerować intruzów. Kiwnąwszy głową rusza za wilkiem, tłumiąc swoje reiatsu. Przyczajenie się na piątkę potworów która zdaje sobie sprawę, że wkraczają na cudzy teren może być trudne, ale przecież muszą spróbować.

80/80 PŻ
84/84 PR

Czekaliście w bezpieczniej jamie tłumiący swoje reiatsu w takim sposób, aby wrogowie nie mogli go wykryć. Na te kilka minut zapanowała absolutna cisza, nawet oddechy był bardzo płytkie, by nie wydać z siebie żadnego syku czy gwizdu. Wrodzy puści właśnie szukała ich na powierzchni albo chociaż jakichś śladów, ale z powodu silne wiatru na piasku nie ostał się żaden odcisk. Można było wyczuć wielkie niezadowolenie najsilniejszego przedstawiciel. Dodatkowo usłyszeli cienki krzyk ośmiornicy, chyba właśnie została pożarta żywce. Wróg w uszczuplonych składzie zaczął się wycofywać, to właśnie była ich okazja do śledzenie i wybadania przeciwnika. Ruszyli za nimi trzymając bezpieczną odległość. Dystans, który za nimi przebyli był całkiem spory.(Przynajmniej kilka godzin.) W końcu dotarli, do dużego drzewa, w którym była wyryta ich kryjówka. Wilka spojrzał na owada. -Lepiej by było ich teraz poobserwować przez jakiś czas. Wtedy mamy większą szansę na zwycięstwo.-

Hachi został pożarty? Cóż, będą mieli jednego mniej do pokonania, ale za to pozostali będą mocniejsi. W istocie teraz muszą być ostrożni. W końcu nawet nie wiedzą jak wyglądają ich przeciwnicy. Vespaux liczył na to że po pewnym czasie czwórka rozdzieli się. Gdyby Hollow oddaliły się od siebie na odpowiednią odległość wilk i szerszeń mogliby podkraść się do jednego z nich i sprzątnąć go po cichu. Powinno być w miarę proste, zwłaszcza biorąc pod uwagę, że najwyraźniej żaden z nich nie potrafi wykrywać reiatsu. Może nawet zdążyliby zlikwidować w ten sposób połowę drużyny zanim by się zorientowali. I wzmocnieni posiłkami z nich stawić czoła ich przywódcy i jego pozostałemu sługusowi. Nie on tu jednak dowodził. Nie zaatakuje nikogo jak długo nie będzie miał rozkazu od Gaspara.

Wilk położył się na piasku i delikatnie wychylając głowę za wydmy. Chciał cały czas obserwować wejście do pieczary, aby wiedzieć, w jaki sposób funkcjonuje ta grupa. Czy polują parami, czy w gnieździe zostaje tylko ich przywódca i jak długo zajmuje im polowanie. Gdyby reszta opuściła gniazdo, wtedy mogliby przypuścić szturm na ich dowódcę. A później mogliby przyczaić się na nich w ich domu i tak zjeść resztę bez większego wysiłku. Przez kilka godzin na ich nieszczęście nic się nie zmieniało, żadne z pustych nie opuścił leża, jedynie wiatr wzbijał tumany kurzu, a przy nim maleńkie jaszczurki bawiły się. Prawdopodobnie przez to, że nie poruszali się za dużo i cały czas tłumili swoją obecność. Nawet przez moment biegła po Gasparze, który był bardzo skupiony na obserwacji i nic z tym nie zrobił. Minęło jeszcze kilka godzin i w końcu z pieczary wyłoniła się grupka i rozeszli się w różne strony. Wygląda na to, że was nie zauważyli i poszli w swojej strony polować. Gaspar zaczekał jeszcze 20 minut i wstał, zaczął kierować się do wnętrza jamy. -Teraz mamy szanse, załatwić ich przywódcę, a później ich musimy jak najszybciej go załatwić.

Vespaux był najedzony, więc nie korciło go by uganiać się za jaszczurkami. Presja obecności wroga w pobliżu utrudniały mu jednak czekanie. Na szczęście potwory opuściły pieczarę, zanim niecierpliwość popchnęłaby go do zrobienia czegoś, co zwróciłoby na nich uwagę. A więc najpierw atakują dowódcę? Brzmi ryzykownie, ale jeśli uda im się go pokonać i pożreć, wykończenie pozostałych będzie jak poranna gimnastyka. Szerszeń rusza za wilkiem do jaskini. Przynajmniej dopóki nie dostaną się do środka, nie używa skrzydeł, bojąc się, że ich brzęk uprzedzi Hollow o obecności intruzów.

Nęceni okazją zjedzenia silniejsze istoty zaczęli kierować się w stronę jamy. Spragnieni energii duchowej, zaczęli znikać w mroku jaskini. Na ich szczęście w jaskinie porastał dziwny zielony fluorescencyjny mech. Nie zapewniał dużej porcji światła, ale dzięki niemu przynajmniej nie wpadali na siebie i spokojnie mogli podróżować korytarzami. Im dalej szli tym podłoże robiło się co raz bardziej wilgotne, a mech bujnie porastał ściany. Wygląda na to, że przywódca jeszcze was nie wyczuł, a przynajmniej tak to wyglądało, ponieważ w korytarzach panowała absolutna cisza. Po 10 minutach korytarz zamienił się w hale, do sufitu mieli jakieś 8 metrów a powierzchnia to połowa boiska piłkarskiego. Miejsca, na ziemi i ścianach leżała dziwna złota kleista breja, coś Ci podpowiadał, że lepiej w nią nie wpaść. Na samym końcu pomieszczenia leżała wielka kreatura, przypominająca Vespauxa. Byli prawie identyczni, gdyby nie fakt, że była trzy razy większa.
-Teraz mamy szanse, zaatakujmy czym mam i rzućmy się na nią.- Powiedział szeptem, a na jego ogonie zaczęła się stroszyć sierść. Delgado miał zamiar wystrzelić w nią salwę potężnych kolców, jak dobrze trafi to i może nawet utrudni jej latanie.

Wbrew obawą owada, miejsce spoczynku przywódczyni Hollow było bardziej obszerne, niż sugerował to prowadzący do niego korytarz. Przynajmniej jak długo będą unikać tego żółtego czegoś, będą mieli dużą swobodę ruchów. Demonica przypominała Vespaux nie tylko jego samego, ale także Królową. Czy były równie silna, jak jego była pani? Nawet jeśli nie, w istocie lepiej osłabić ją póki mają na to okazję. Szerszeń skupia swoje reiatsu, chcąc zaatkować ją najsilniejszym pociskiem na jaki go stać. Tak jak jego kompan celuje w skrzydła. Stawonóg doskonale wiedział, o ile bardziej niebezpiecznym czyni umiejętność latania.

[+11 żądło]