Teren łowiecki Szerszenia.

- A ja jestem po potyczce z shinigami, i co z tego? Ale niech stracę, zgoda. Najwyżej mój przydział Szerszenicy będzie większy.
Mantikora po dobiciu targu podeszła do truchła niedźwiedzia i rozpoczęła konsumpcję swojego przydziału. W międzyczasie wysłuchiwał "sprawozdania" Wespy. Z tego co zrozumiał podwładni Szerszenicy weszli na jego teren. Pewnie doszło do walki itd. tak że w końcu dotarli do tego miejsca. Ich przeciwnik by dobrze opancerzony i potrafiła pluć jakąś klejąca substancją, warto było zapamiętać i nie ustawiać się na linii jej pyska. Ponadto póki co była tam sama, ale miała trzech popleczników, którzy mogą lada chwila się tam pojawić. Faktycznie sytuacja nie wyglądała najlepiej. Poza tym Shihaiowi coś śmierdziało w tym wszystkim. Jedno i drugie było szerszeniem tj. główny przeciwnik jak i Wespo. Może była to jakaś pułapka? Z drugiej strony mantikora była w na tyle trudnej sytuacji, że takie podchody skierowane w jego stronę były bezsensowne. Gdyby miał wrogie zamiary to najzwyczajniej w świecie rzuciłby się na niego, a nie dzielił swoją zdobyczą.
- Ja niestety nie potrafię ukrywać energii - Odpowiedział nie będąc pewnym czy na pewno o to chodziło skrzydlatemu. Jednak to nie powinien być wielki problem gdyż i tak nie była ona za wielka, więc wykrycie jej raczej będzie trudne. - A powiedz mi co jeszcze potrafisz? I czy widziałeś coś ciekawego w jaskini co mogłoby się nam przydać? Jakieś ostro zakończone skały na suficie jaskini, bądź w innych miejscach?
Starał się zrobić rozeznanie w terenie, raczej jak tam wejdą nie będą mieli za wiele czasu na to. A jak już mają się tam wybrać to warto było mieć jakiś plan.

Szerszeń zignorował narzekanie mantykory. Jasnym było, że gdyby Hollow ze swoim poziomem nawet zdołał przeżyć walkę z Shinigami sam, byłby ledwie żywy. Zgadywał, że miał towarzyszy, którzy mieli mniej szczęścia. Nie chciał jednak mieszać w to jego potencjalnie poległych kompanów. -Wespo strzelać żądłami i latać, tak szybko jak tygrys biegać. Nie widzieć w jaskini więcej niż inni. To świecące coś wypluła szerszenica, ale raczej już przestać działać. To jak? Mieć jakiś pomysł, czy zostawić to Wespo?- Gdy po niedźwiedziu zostanie tylko łapa, bierze ją w pysk i wyrusza na poszukiwanie walczących. W zależności od preferencji Gryfa prowadząc lub podążając za nim.

Zbierając wszystko do kupy wychodziło, że sytuacja jest nienajlepsza. Wespo nie miał jakiś wielce unikatowych umiejętności. Ponadto za wiele nie powiedział mi o ukształtowaniu jaskini.
- Nie wygląda to najlepiej. - Powiedział zjadając ostatnie porcje swojej części - Ale zobaczymy co da się zrobić. Będę musiał coś na bieżąco improwizować. Jakby co, to będziesz słuchać moich poleceń?
Ruszył za szerszeniem no bo jak mógłby zrobić inaczej? To on dokładniej wiedział, w którym miejscu znajduje się ta cała szerszenica.
Myślę, że to będzie bardziej korzystne niż atakowanie w chaotyczny sposób.
Dodał żeby przypadkiem Wespo nie poczuł się obrażony.

-Jak długo pomóc w wykończeniu Szerszenicy, Wespo się słuchać.- Odpowiedział Szerszeń. Łapiąc kończynę w pysk, rusza do przodu, zostawiając mantykorę trzy metry za nim. Tłumiąc reiatsu, ostrożnie stawia kroki, licząc na to że uda im się znaleźć dwójkę walczących zanim zostaną dostrzeżeni.

Przepraszam, że tak krótko, ale chcę to wreszcie ruszyć do przodu.

W końcu hollowy dotarły do jakiegoś konsensusu i obie strony były w miarę zadowolone z warunków współpracy. Stworzyli drużynę przygłupie sługusa i bardzo wątłego mózgu. Dlatego nie marnując już żadnej sekundy, przystąpili do wspólnej konsumpcji, mięso niedźwiedzia nie należało do najsmaczniejszy. Było bardzo łykowate, twarde i żylaste. Ale było bogate w energii, której bardzo teraz potrzebowali. W trakcie obiadu zauważyli, jak z ciała zaczynały się już uwalniać drogocenne cząsteczki reiatsu. Ramię, które trzymał w swoim pysku insekt, za kilkanaście minut wyparuje, więc nie miał już wiele czasu na odnalezienie wilka i podarowania mu zdobyczy. Ruszyli w głąb jaskini, trzymając się gęsiego, jak na ironie większy szedł z tyłu. Po kilku minutach zaczęli na nowo słyszeć odgłosy walki i to bardzo zaciekłej. Huki, grzmoty i dźwięk pękających skał roznosiło echo po korytarzach. Dobrze, że ściany tego podziemnego labiryntu były bardzo grube, bo inaczej sklepienie mogłoby ich grzebać żywce. W końcu dotarli do końca swojej, drogi zobaczyli wilka, który szarpał królową za odwłok. Wydawało się, że Gaspar właśnie zdobyła przewagę. Dosłownie mrugnęliście oczami, a Delgado jednym szybki ruchem został sprowadzony do parteru i teraz demonica dopierała mu się do kupra. Musieliście szybko reagować, jeżeli chcieliście, żeby wilku mógł kiedykolwiek jeszcze chodzić.

Uzupełnicie sobie wszystkie paski.

- Jako, że jesteś szybszy ode mnie to masz robić za wabik. Ponadto ukrywaj swoje reiatsu do samego końca. Ja w tym czasie postaram zajść ją od tyłu i zaatakować ją starając Ci się tym samym wytworzyć okazję do bezpośredniego trafienia.
Nie oczekiwał potwierdzenia, założył że skoro wcześniej zgodził się wykonywać jego polecenia to tak po prostu będzie. Szerszenica raczej nie spodziewała się, że liczba jej przeciwników wzrośnie, więc ten plan mógł zadziałać. Ponadto jeśli była dobra w wyczuwaniu reiatsu to jedynie jego wykryje być może uznając że to szerszeń wraca z odsieczą da swojego towarzysza. Będą mieli krótką chwile zaskoczenia, w której walka może się rozstrzygnąć.
Po przedstawieniu planu szedł w ciszy za Wespą. Po krótkim czasie słyszeli odgłosy walki, to dobrze znaczyło to, że kompan szerszenia jeszcze dycha. Jako, że jest skupiona na walce to może się naprawdę udać. Gdy tylko dostrzegli walczące hollowy szepnął do Wespy.
- Zgodnie z planem.
Sam od razy schował się za najbliższymi stalagmitami i po cichu okrążał szerszenicę uważając aby nie wdepnąć w żadną podejrzaną substancję. Czekał, aż Wespo rozpocznie swoją dywersję by w odpowiednim momencie ruszyć na nią i rzucić się jej na plecy przy okazji wykorzystując swoją masę do przygniecenia jej. Wbije jej szpony w plecy i zawinie ogon wokół jej ciała by solidnie się jej trzymać, jeśli będzie czuł, że brakuje mu siły to wpompuje w swoje ciało reiatsu (+5 siła).

Grizzly był równie słabą przystawką co przeciwnikiem. Przywrócił może hollowom reszte sił, ale miał nadzieje, że także choć tymczasowo ich wzmocni, tak jak jego kompani. Mniejsza o to, danie główne będzie bardziej pożywne. Czy ze swoją szybkością i umiejętnością ukrywania reiatsu, szerszeń nie byłby lepszy w roli którą obrał sobie Gryf? Z drugiej strony Adelaida faktycznie spodziewa się raczej że Vespaux przyleci sam. Cóż, nie ma sensu silić się na myślenie, gdy inni robią to za ciebie.
Gdy wreszcie odnaleźli walczącą parę, insekt ledwie powstrzymał się od natychmiastowego ruszenia kompanowi z pomocą. Zbyt krótko cieszył się nowym towarzyszem, by szybko pogodzić się z jego utratą. Z drugiej strony, może Shihai będzie zainteresowany współpracą trwającą dłużej niż do czasu pokonania Szerszenicy i jej małego kultu? Dopóki jednak wilk żyje, musi dołożyć wszelkich starań, by przetrwał jak najdłużej. Owad odkłada ramię, które na razie będzie mu tylko zawadzać. Oby nie przytaszczył go tutaj na marne… Gdy tylko Shihai skryje się za stalaktytami, strzela żądłem w odwłok oszczędzając demonicy, Gasparowi dalszego cierpienia. Który, jak liczy jest znacznie mniej wytrzymały teraz, gdy nie chroni go pancerz. Zwróciwszy na siebie jej uwagę, ładuje się energią. Usiłuje, lecąc po krzywej, uderzyć ją w bok głowy, od strony przeciwnej do tej, po której znajduje się się jego nowy znajomy.
[+5 Siła +3 Szybkość]

PŻ: 80/80
PR: 84/84

Nowej parze nie śpieszyło się z ratowanie wilka, który właśnie był dziurawiony przez jej aparat gębowym. Po krótkiej naradzie przystąpił do wykonania planu mantikory. Shihai ruszył na jej plecy okrężną drogą, kryjąc się w cieniu kamiennych kolcy. Insekt przystąpił do planu ratowania wilka, troszeczkę ignorując strategie towarzysza, ponieważ od razu praktycznie przerwał ukrywać swoją obecność i wystrzelił swoim śmiercionośnym żądłem. Owad wypluł ze swojej gęby strzałkę, w nic niespodziewającą się Adelaide, dzięki jej roztargnieniu i praktycznego bez ruchu. Pocisk poleciał prosto w jej wielki odwłok. Przeniosła swoją uwagę na szerszenia, który naładował się reiatsu i teraz nadlatywał do niej po łuku na zderzenie czołowe. Insekt zderzył się bezpośrednio z jej głową i zachwiał jej równowagą, przez co wilk został uwolniony z uścisku śmierci. Stan gaspara był bardzo fatalny, ale przynajmniej stabilny jego istnieniu nic już nie zagrażało. Wtedy do drugiego etapu planu wkroczył Shihai i zatopił w nic niespodziewającej się królowej, swoje szpony on zaczął jeszcze bardziej się wierzgać. Niczym wściekły nieujeżdżony mustang. Mantikora dobrze, zrobił oplątując ją ogonem i dodatkowo pompując energię prosto do mięśni. Jednak nawet pomimo tego zabiegu czuł jak powoli, chwyt zaczyna się rozluźniać.

Ves -15PR
Shihai -5PR

Żywotność demonicy była godna pozazdroszczenia. Gaspar był żywy, ale tak poturbowany, że ledwo utrzymywał kontakt z rzeczywistością. Wątpliwym, by był w stanie pójść po resztki po niedźwiedziuo własnych siłach, a nawet jeśli, Szerszenica by go ubiegła. Jeszcze tego by brakowało, by wiedźma odnowiła swoje rezerwy energi, choćby minimalnie. A co jeśli ramię rozpadnie się, jeszcze zanim ją pokonają? Czy stawonóg w istocie zmarnował czas taszcząc je ze sobą? Mniejsza o to. Teraz jego priorytetem powinno być dołożenie wszelkich starań, by Adelaida już nie tknęła jego kompana. Niestety, by zabić ją od razu, musiałby strzelić jej w pełni naładowanym żądłem prosto w oko. A Shihai nie da rady utrzymać jej w jednym miejscu wystarczająco długo. Choć większy od insekta, nie jest od niego silniejszy, a jego umiejętność kontroli reiatsu jest nigdzie tak zaawansowana. Szerszeniowi pozostaje zranić maszkarę jak najdotkliwiej, mając nadzieję, że nie wytrzyma wiele dłużej. Owad ładuje się energią, po czym usiłuje wyszarpać jej przednią kończynę, a następnie tyle kawałów ciała, na ile jest w stanie.
[+8 Siła]

PŻ: 80/80
PR: 69/80

Kompan szerszenia nie był w najlepszym położeniu, jednak nie został zabity co było najważniejsze. Co również kluczowe plan, co prawda nie wykonany dokładnie w stu procentach, zadziałał. Shihaiowi udało się zwalić na szerszenicę. Była cholernie silna, czuł że jego chwyt powoli słabnie, jednak również widział atakującego Vespę. Powinien wytrzymać do tego czasu. Nie chciał jednak ryzykować bo to z pewnością był najważniejszy moment, w którym wszystko się wyjaśni. Wzmocnił się kolejną dawką reiatsu (+5 siła). Wgryzł się w bark pustego dalej wbijając się szponami w jej ciało, a ponadto wbił swoje żądło w jej korpus, w miejsce, które akurat było dostępne bez poluźniania ucisku ogonem. Jeśli uda mu się wbić to wystrzeli bezpośrednio w nią swoim kwasem (10PR). To powinno zdecydowanie zabrać jej siły do dalszego wierzgania.

Walka stawał się coraz bardziej dzika i nieprzewidywalna. Insekt rzucił się na wielką przeciwniczkę, którą z tyłu trzymał trochę mniejsza mantikora. Doładował swoje mięśnie duchową energią i rzucił prosto przed jej paszcze. Złapanie jej za przednią kończynę nie było takie proste jak mogłoby się wydawać. Ponieważ ona ciągle kręciła się, wierzgała i skakała, aby zrzucić z siebie tego natrętnego pseudokowboja. Dobrze, że Shihai nie najadł się do syta, bo teraz cała zawartość jego żołądka dosłownie się przewracała. W końcu udało się stawonogi chwycić ją za odnóże, natychmiastowo poczuł jaką siłą dysponuje olbrzymka. Nawet pomimo wzmocnienia wiedział, że gdyby Shihai właśnie na niej nie siedział i jej nie trzymał to on sam nigdy nie utrzymałby jej w miejscu. Demonica była mocno zdezorientowana i nie wiedziała na kim ma, utrzymać swój wzrok. Ten fakt wykorzystała manitkora, która zatopiła jeszcze swoja w górnej części odwłoka. To nie zrobiła na niej większego wrażenia, ale moment, w którym zatopił on w niej swoje żądło. Zaczął syczeć z bólu i tym razem zebrała wszystkie, siły zrobiła stójkę, obaliła się na plecy. Insekt został ciśnięty w głąb sali, a mantikora spotkało nieprzyjemne uderzenie o ziemie, które spowodowało zapowietrzenie. Chwyt na ogonie w pełni się nie rozluźnił, ale miałeś bardzo ograniczony ruch i czułeś jak jej ciężar zaczyna Cię miażdżyc.

Vespaux -8PR -5PŻ

Shihai  -15PR -6PŻ

Frustracja Vespaux rosła z każdą chwilą. Ile jeszcze ataków jest w stanie wytrzymać ta wiedźma? Nawet Król nie wytrzymał tak długo, a przecież był od niej przynajmniej dziesięć razy większy i walczyli z nim tylko we dwójkę! Ale przynajmniej  szerszeniowi i jego nowemu znajomemu udało się skutecznie odwrócić jej uwagę od Gaspara. Poza tym wykopując stawonoga w głąb jaskini, poczwara umożliwiła mu naładowania żądła w spokoju. Spokoju, którym nie będzie się cieszył dostatecznie długo, by zaatakować z pełną mocą, ale może siedem sekund wystarczy? Owad współczuł przygniecionej pod odwłokiem Adelaidy mantikory, ale teraz gdy demonica leżała na grzbiecie trudno o bardziej dogodny moment do zaatakowania jej. Nie mógł zaprzepaścić szansy jak najszybszego zakończenia walki poprzez ratowanie Hollow, którego dopiero co poznał. Shihai na razie musi sam sobie dać radę. A jeśli nie zdoła utrzymać ciężaru zanim szerszeń nie wznowi ofensywy? Cóż, wilk i owad będą mieli dodatkowy posiłek, który przygotuje ich do dobicia pozostałości po orszaku Szerszenicy… Owad ładuje w siebie reiatsu podchodząc z powrotem do leżącej demonicy. Gdy jego pocisk będzie gotowy do wystrzału, usiłuje podlecieć tak by znaleźć się jak najbliżej je głowy. Następnie wystrzeliwuje żądło celując prosto w jej oko, licząc na to, że nawet ona nie przeżyje równie silnego ataku z tak bliska.
[+7 Żądło]

PŻ: 75/80
PR: 61/84

Szerszenica w dalszym ciągu uparcie stawiała opór. Shihai liczył na to, że jego kwas ostudzi jej zapędy, to jednak jeszcze bardziej ją rozjuszyło i zdecydowała się na zryw, który z pewnością kosztował ją wiele energii. Podźwignęła się na tyle nogi unosząc przy tym Shihaia i łupnęła z nim na plecy. Skrzydlaty odczuł dość znacznie ten atak, powietrze z jego płuc zostało brutalnie wyciśnięte pod ciężarem przeciwnika. Ten jednak starał się zachować chłodną głowę. Starał się brać płytkie oddechy, a zupełnie nie opaść z sił. Jednak wiedział, że nie mógł w tej chwili odpuścić. Mieli ją na widelcu. Co prawda jego nowy towarzysz również dostał i został odrzucony wgłąb sali, ale raczej powinien to wytrzymać i zaatakować ponownie. Mimo bólu, Shihai musiał wytrzymać. Z resztą próba wyjścia spod niej kosztowałaby go bardzo dużo energii, której nie miał za wiele. Zagryzł zęby i zacisnął jak najmocniej potrafił ogon oraz szpony, a ponadto wzmocnił swoje ciało kolejną porcją reiatsu (+2 wytrzymałość) by zminimalizować uczucie miażdżenia. Jeśli Wespo zdąży zaatakować to super, jeśli nie to będzie musiał postawić wszystko na jedną kartą i wystrzelić w nią kolejną porcję kwasu (10PR) uszczuplając znacząco swoje zasoby energii duchowej.

Rozwiązanie tej sytuacji nastąpiło bardzo szybko, mantikora znajdująca się na samym dole chwyciła z całych sił leżącą na niej olbrzymkę i próbował powstrzymać ja od robienia uników. Ogon był tak napięty na niej, że przez moment nawet myślałeś o jego pęknięciu. Dodatkowo wzmocnił swoją wytrzymałość, łagodząc delikatnie uczucie miażdżenia, Na chwile był tak jakby Adeladia zastygła w miejscu i w ogóle nie zbliżała się do ziemi. Dzięki temu Shihai mógł zaczerpnąć nieco świeżego powietrza, W końcu do ofensywy przystąpił niewielki w porównaniu do pozostałej dwójki szerszeń. Podniósł się i zaczął wracać na imprezy, z której kilka sekund temu wyrzuciła go olbrzymka. Chyba nie potrafił przyjąć, odmowy od kobiety. To nie pierwszy raz jak Adelaida go poturbowała, ale ten uparcie dalej wracał do walki z nią. Tym razem była nieźle spacyfikowana, ale to raczej nie potrwa długo. Wystarczyło dostrzec jak, mięśnie Shihaia mocno się trzęsą. Aby wyciągnąć taki wniosek. Owad skumulował swoją duchową energię w otworze gębowym, podleciał do jej głowy i splunął jej żądłem w oko. Atak dosięgnął celu, ale nie było to w stu procentach zamierzony efekt. Ponieważ żądło zniszczyło jeden z receptorów odpowiedzialnych za widzenie, ale nie udało mu się spenetrować twarzoczaszki. Krzyknęła z bólu i zaczęła tak wierzgać, że uścisk manitkory puścił momentalnie. Stanęła przed wami trzy metry i ciężko dyszała. Chociaż w tym wypadku każdy z was odczuwał jakieś zmęczenie. Shihai dalej starał się wyrównać swój oddech po utracie wielu Prów. A Vespaux odczuwał zmęczenie wywołane częstym latanie. Gdyby skrzydła miały mięśnie, następnego dnia na bank miałbyś za kwasy.

Vespaux -14PR(Żadło bazowe 7 +7 dodatkowych)
Shihai - 2PR

Szerszeń patrzył z niedowierzaniem na Adelaidę. Pozbawili ją skrzydeł i zbroi, a Vespaux właśnie strzelił jej żądłem prosto w oko. Jakim prawem ta wiedźma wciąż żyła? Gaspar jest ciągle ogłuszony, nie obudzi się zanim ramię się zdezintegruje. Jeśli w ogóle się obudzi. Owad wziął głęboki oddech, próbując soię uspokoić. Dopóki jego pan żyje, musi walczyć bez względu na to, jak beznadziejna wydaje się sytuacja. A jeśli Delgado zginie, Vespaux będzie musiał ją pokonać by zjeść ją i stać się silniejszym, by stać się lepszym sługą dla następcy wilka. Wylądowawszy na ziemii, stawonóg ponownie ładuje się reiatsu. Następnie podbiega do demonicy i usiłuje wgryźć się w jej obnażony z pancerza odwłok. Jeśli uda mu się coś oderwać zjada. Wolałby spróbować jej głowy, ale jest za twarda, by zjeść ją dopóki żyje.
[+5 Siła +2 Szybkość]

PŻ: 75/80
PR: 47/84

Wydawałoby się, że szerszenica była w krytycznej sytuacji. Albo była tak twarda, albo oni najzwyczajniej w świecie byli tak nieudolni. Co prawda Shihai przestał być miażdżony ale w sumie niewiele go to cieszyło bo szerszenica ponownie była wolna i stała naprzeciw ich. Niestety zmarnowali swoją szansę na zabicie jej z zaskoczenia. Niemniej mantykora miała nadzieje, że osłabili ją na tyle, że będą w stanie ją wykończyć. Widać była, że trudy walki mocno dają się również jej we znaki. Muszą koniecznie zakończyć te walkę jak najszybciej nim przybędą jej sługusy. Ich przeciwnik osłabił ich na tyle, że byliby bardzo prostym celem. Na dodatek Shihai bardzo mocno wypstrykał się z energii duchowej i odczuwał jej braki w postaci ciężkiego oddechu. Na szczęście Wespo był w niezłej kondycji. Shihai szybkim spojrzeniem zerknął na sklepienie jaskini nad szerszenicą. Miał nadzieję dostrzec tam zwisające stalaktyty. Jeśli będą to postara się ocenić czy da radę się tam wznieść na swoich skrzydłach. Jeśli obie rzeczy będą spełnione to będzie musiał przejść do kolejnego etapu planu, czy szerszenica w ogóle jest w stanie się jeszcze poruszać, a jeśli tak to na ile jest mobilna. Docelowo chciałby wznieść się do góry i strącić stalaktyty tak by te spadły na ich przeciwnika, ale najpierw trzeba zrealizować punkt wcześniejszy.
Wziął głęboki oddech i zaczął okrążać szerszenicę powodując tym, że będzie musiała skoncentrować swoją uwagę na większym obszarze a tym samym, z pewnością pojawią się w jej obronie luki. Jeśli Wespie uda się ją ugryźć, a co ważniejsze będzie w stanie się jej przytrzymać - to sam ponownie ruszy na nią i skoczy jej na plecy. Sam nie miał sił aby ją utrzymać, ale we dwójkę byli w stanie. Jeśli uda mu się wdrapać na jej plecy to spróbuje sięgnąć swoim ogonem w jej głowę. Jeśli uda mu się wbić w nią swoje żądło, to potem wystrzeli w jej czaszkę kwasem(10PR).

Walka zaczynała przypominać coraz bardziej polowanie na rozwścieczoną bestię, która została zagoniona pod ścianę. Adelaida zaczynała się cofać w głąb jaskini, łypiąc na was jednym okiem. Wyglądała bardzo żałośnie i niegodnie, a wcześniej bardzo się chełpiła i drwiła z was maluczkich. Którzy sami polują na swoje jedzenie, może gdyby sama częściej polowała lepiej by jej szła walka.
Vespaux ponownie podładował swojej mięśnie, widocznie jego większa daleka krewna zaszła mu za skórę bardzo mocno. Ruszył przed siebie z wielką zawziętością i zbliżył się do szerszeznicy. Jego plan miał wadę, znaczy może nie tyle, co wadę a feler. Gdyby wykorzystał fakt, jej zniszczonego oka i nadbieg po lewej stronie miały więcej czasu, żeby ją minąć. A tak został trafiony szybki atakiem szczękami w swój bok. Mantikora znalazła dość miejsca na wzniesienia się i ujrzała jak jego towarzysz został ranny i odrzucony w bok. Mogła więc przystąpić do swojego planu, zaczęła zrzucać na owadzice nawisy skalne, gdyby Shihai był silniejszy albo użył jakichś zdolności, spadłyby na nią znacznie większe głazy. A tak musiał zadowolić się kamienia średniej wielkości. Dobrze, że wysokość była wystarczająca, żeby wbić karoserie auta. Łupnęła na nią kilkanaście kamienie, ale dalej trzymała się na nogach. Mantikora dalej znajdowała się w powietrzu, Vespaxu stał trzy metry wcześniej na ziemi.

Vespaux -15 PŻ -7 PR

Desperacki atak szerszenia w ogóle się nie powiódł. Shihaiowi poszło trochę lepiej, ale jego atak w dalszym ciągu był niewystarczający. Musiał przyznać mantykorze, że pomysł był dobry; skoro ich własne ataki były za słabe, warto było spróbować wykorzystać przeciwko demonicy otoczenie. Skoro i to było za słabe, może zamiast tego powinni wykorzystać własny atak Adelaidy przeciwko niej? Insekt spojrzał na żądło poczwary, schowane w jej odwłoku niczym pazur wewnątrz łapki kota. Ładując w siebie reiatsu usiłuje zakraść się od lewej strony szerszenicy, a następnie wgryźć się w jej odwłok, w miejscu gdzie, jak mu się wydaje powinien znajdować się pierwszy metr jej ostrza. Od razu się do niego nie dostanie, ale jeśli wryje się dostatecznie głęboko, być może uda mu odstrzelić je własnym pociskiem? Shihai powinien zrobić z niego użytek. Jak miał zamiar poprzednio, zjada cokolwiek uda mu się odgryźć.
[+5 Siła]

PŻ: 60/80
PR: 40/84

Mantikora z powietrza obserwowała co się dzieje na dole, a nie działo się najlepiej. Ich przeciwnik pomimo ran był nader żwawy. Kiedy Wespo został odepchnięty spróbował zwalić na szerszenicę kamienie. Niestety te trzymały się sklepienia znacznie mocniej niż się spodziewał i musiał się zadowolić tylko kamieniami mniejszej wielkości. Na szczęście jego towarzysz dalej zawzięcie atakował skutecznie odwracając jej uwagę. Trochę brakowało przy tym wszystkim pomysłu, ale wytrwałości nie można było mu odmówić. Szerszenica nie była w stanie obserwować Wespy i mantikory jednocześnie. Trzeba było to wykorzystać. Shihai postanowił zapikować w dół na przeciwnika i zwalić się na nią z góry na plecy. W końcu jest z pewnością cięższy niż te skały, które zwalił. No i grawitacja działała na jego korzyść. Atak miał być skoordynowany z szarżą Vespy. Któryś z nich musiał dosięgnąć celu. To było bardzo ryzykowne, ale jeśli mu się powiedzie to powinni w końcu ją uśmiercić. Jeśli uda mu się spaść na nią to szybko wbije w jej głowę swoje żądło i wystrzeli kwasem (10 PR). Zdychaj w końcu!

Walka oko w oko z królową jest chyba ich największym dotychczasowym starcie, jakie udało mi się stoczyć w życiu pustego. W głowię stawonoga, pojawiła się bardzo dziwna myśl, zamierzał urwać królowej jej własnym żądło i zadźgać na śmierć. Plan wydawał się absurdalny, ale może właśnie tego potrzebowali. Wstrzyknął w swoje obolałe mięśnie kolejną dawkę duchowej energii i ruszył do morderczej walki. Pierwszy część planów poszła jak spłata, owad wykorzystał brak jednego oka i dostał się na jej tyły. Tam zabrał się do roboty niczym istny dzieciąt, nie znał aż tak dokładnie anatomii swojego gatunku. W końcu nigdy nie przeprowadzał sekcji szerszenia. A przynajmniej nic takiego sobie nie przypomina. Zaczął się wgryzać, a raczej przebijać przez jej twardy odwłok, przy pierwszym ugryzieniu został prawie przewrócony przez jej masywny kuper, ale udało mu się utrzymać na nogach i kontynuować pracę wiertnicze. Drugi i trzeci odwiert, też nie był fartowny i dodatkowo kawałki, które pochłaniał insekt, nie przynosiły mu żadnego ukojenia. Ale nie wszystko było nie sprzyjające, ponieważ jedno z odnóży diabolicy utknęło w szczelinie i nie mogła sprawnie go odtrącać. W końcu udało mu się, odnalazł zamierzone miejsce. Niestety nie miał na tyle siły, by je wydobyć. Dlatego postanowił strzelić z przyłożenia w ten otwór. Zgromadził reiatsu w ustach i strzelił swoim morderczym pociskiem prosto w jej wnętrze. Wynikła z tego małą implozją i ponownie mały Vespaux został odrzucony w tył sali, ale za to odwłok Adelaidy był bardzo poważnie uszkodzony, trzymał się na kilku kawałka. W tym czasie z góry spadł na nią pilot kamikaze Shihai, z impetem wbił na niej plecy, a ona z hukiem została przygwożdżona do ziemi. Następnie szybki zwinnym ruchem niczym rasowy skorpion zakotwiczył żądło w jej głowie i rozpuścił jej zawartość. Wielkie cielsko gigantycznej osy już nawet nie drgnęło, oboje byliście bardzo wyczerpani, ledwo mogliście złapać oddech, serce waliły jak szalone, a nogi bądź odnóża był jak z waty. Gdyby plan się nie udał, to pewnie ona teraz by was jadła i radował się z wygranej.

Shihai -10PR
Vespaux -20 PŻ - 12PR

Gdy wiedźma wreszcie padła, szerszeń wybuchł triumfalnym śmiechem. -Dobra robota.- Pochwalił Gryfa. Wolałby osobiście dobić Adelaidę, ale najważniejsze było że demonica została pokonana. Pozostaje tylko mieć nadzieję, że żaden z jej pozostałych sługusów nie jest równie twardy. Zaczynając od już nadgryzionego odwłoku, Vespaux zjada tylko około ćwierć tego co pozostało po szerszenicy. Jeśli to nie wystarczy do regeneracji, bierze jeszcze jeden, czy dwa kęsy więcej. Początkowo nie miał zamiaru nic odstępować matikorze, ale trzeba przyznać że bez niej by sobie nie poradzili. Poza tym bardziej potrzebuje pokarmu. Następnie podchodzi do leżącego na ziemi Gaspara. -Jak się trzymać? Wespo za nim dołączyć z powrotem, zabić jeszcze jednego i zostawić rękę. O ile jeszcze nie zgnić... Przynieść? Zostać już tylko trzech. Musieć zjeść szerszenicę i poczekać na nich.

Shihai zwalił się glebę ciężko dysząc. Gdyby ten ostatni atak nie zakończył jej żywota to jego życie w Hueco Mundo szybko zostałoby zakończone. Można powiedzieć, że wygrali o włos. Nie mógł powiedzieć, że się nie cieszy, ale nie było czasu żeby okazywać radość czy napawać się zwycięstwem. Zagrożenie jeszcze nie minęło, nie wiedział ile jeszcze mieli czasu do powrotu jej sługusów.
- To akurat moja kwestia, dobrze się spisałeś. W każdym razie nie możemy się rozluźniać musimy się spieszyć. Jeśli ma dojść do potyczki z jej sługami to wolałbym, żeby to było na otwartej przestrzeni. Zjedz jej trochę i sprawdź co tam u Twojego kolegi.
Mówił, robiąc pauzy na ciężkie oddechy. Dobrze, że akurat leżał na niej i nie musiał się więcej ruszać. Od razu zabrali się za konsumpcję. Zjadł co najmniej połowę szerszenicy. Resztę zostawił na wszelki wypadek. Nie wykluczone, że ten cały Gaspar jeszcze się przyda do walki z resztą stada, a te ścierwo mogło pomóc mu w zregenerowaniu sił, o ile jeszcze dycha.
- Co z nim? - Zapytał gdy Wespo podszedł do swojego towarzysza.

Po wymianie kilku słów i wyrównaniach oddechu przystąpili do konsumpcji. Truchło królowej szerszeni nie należało do najmniejszych, dlatego o szybkiej konsumpcji mogli zapomnieć. Zaczęli się wgryzać, szarpać, przeżuwać i łykać. Je na pozór żelowate mięśnie skryte pod chitynowym pancerzem były bardzo smaczne, nie byliście pewni czy sama smakowała tak dobrze, czy może to przez ten wielki wysiłek wydawał się smaczniejsza. Każdy kolejny kęs zapełniał wasze nieustające uczucie głodu i powoli ich żołądki się zapełniały. Gdy każdy z nich pochłonął jakieś trzydzieści trzy procent całości, usłyszeli z cienia. Przeraźliwe warczenie, które dosłownie zmroziło im krew w żyłach. Vespaux odetchnął z ulgą, kiedy zobaczył, że to właśnie Gaspar daje o sobie znać i grzecznie stara się ich nakłonić do odejścia od zdobyczy. W końcu to on załatwił lwią cześć sprawy podczas tej walki, chociaż nie mógł jej samodzielnie dokończyć, dlatego każdemu przypada jedna trzecia całości. -Tak, wszystko jest w porządku, teraz chce część swojej zdobyczy. A wy w tym czasie może zabezpieczyć teren.- Patrzył, szczerząc kły na nowego towarzysza, jego ciało było w lepszy stanie niż w momencie, którym go szerszeń zostawił. Czekał, aż obaj odstąpicie już od jedzenia i zajmiecie się zabezpieczaniem terenu. Wasze żołądki dopiero zaczynały trawić, dlatego na efekt przyswojenia energii musieliście zaczekać parę minut.

Zwykle gdy potrzeba trochę wysiłku aby dostać się do wnętrza, ono wynagradza wszelkie trudności. Tak jak miś dobiera się do ula, zostaje użądlony niezliczoną ilość raz aż w końcu może spróbować pysznego słodkiego miodku. W tym przypadku było podobnie. Namęczyli się potwornie aby ją ubić, a dodatkowo jej pancerz również nie ułatwiał dostępu do mięsa. W końcu gdy zaczęli wyrywać kolejne kawałki jej truchła - smakowała wyśmienicie. Nie miał pewności dlaczego tak właśnie było, ale miał swoje podejrzenia. Była od nich znacznie silniejsza, a może dzięki temu smaczniejsza. Nie mniej, nawet jeśli to nie wpływało na walory smakowe to miało bardzo dobre wartości odżywcze.
W pewnej chwili dobiegło ich warczenie. Shihai od razu się poderwał. Obawiał się, że już ktoś zdążył ich podejść. Na szczęście, w sumie to się okaże...., to był Gaspar. Od razu zaczął się rządzić, nie spodobało się to mantikorze ale póki co musiał to przeboleć. Instynktownie czuł różnicę w ich sile. Z resztą czekała ich prawdopodobnie jeszcze walka, więc lepiej nie było wprowadzać między nimi niepotrzebnych spięć. Poza tym w końcu byli teraz w przewadze... Nie było mowy teraz o chojrakowaniu.
- Spokojnie, jakbym miał wrogie zamiary to bym pomógł tej tutaj. Jestem Shihai
Odparł ze spokojem i przedstawił się do szczerzącego swoje kły Gaspara. Liczył na to, że trochę ostudzi swe zapędy i również się przedstawi.
- Jeśli mam być szczery to wolałbym się stąd szybko zbierać. W końcu nie wiadomo kiedy przyjdzie reszta. Moje, czy Wespy atuty lepiej sprawdzą się na otwartej przestrzeni. Oczywiście, na początku możemy się przyczaić tuż przy wejściu do jaskini aby wykorzystać element zaskoczenia.
Pokrótce wyraził swoje zdanie. Nie wiedział jakim hollowem był Gaspar. Z pewnością zdolności komunikacyjne miał lepiej rozwinięte od szerszenia. A jak z resztą? To się pewnie okaże.

Mięso Adelaidy było smaczne, szkoda tylko, że tak trudne do przyswojenia. Dla owada zawsze bardziej niż smak liczyło się wzmocnienie. Oby nastąpiło ono, zanim reszta powróci... Szerszeń westchnął z politowaniem, gdy Gryf podważył autorytet Gaspara. Zbyt tępy, by samemu właściwie ocenić strategie, insekt oczywiście brał stronę swojego pana. Ale nawet gdyby zgadzał się z Shihaiem, jego nowy znajomy wybrał najmniej odpowiedni moment i osobę do dyskusji. Przecież nawet w pełni sił, mantykora nie dorównuje Vespaux, a co dopiero wilkowi! A co jeśli przez marudzenie nie zdążą przygotować się do walki z pozostałościami po kulcie Szerszenicy? Nie chcąc pogorszyć sprawy, owad pozostawia rozstrzygnięcie konfliktu między dwójką im samym. Może nie będzie tak źle? Delgado zawsze był pobłażliwy wobec tych, którzy nie stanowili dla niego zagrożenia. Może nawet zgodzi się z jego sugestią. Stawonóg miał tylko nadzieję, że Gryf i Wilk nie będą kłócić się zbyt długo.

Wilk nawet na moment nie odgrywał wzroku od Mantikory, najwidoczniej jej zapewnienia mu nie wystarczył, aby obdarzyć ją swoim zaufanie. Między pożeraniem zdobyczy, dzielił się swoimi spostrzeżeniami. -Niedługo się przekonamy, jak to z Tobą jest mieszańcu.- Widocznie pił do twoich niepasujący cześć ciała. W końcu skrzydła gigantycznego orła, ogon skorpiona, tułów z głową lwa i rogami. Dla zwykłego wilka i szerszenia był to raczej rzadko spotykany widok. -Zeszliśmy do jej siedliska tylko dlatego, że ona nie pofatygowałaby się na górę, Ale to już zapewne wiesz.- W międzyczasie odczuwaliście jak z waszych żołądków, rozchodzi się energia. Pochodząca z mięsną żelowych gród Adelajdy. Z każdą sekundą wasze rany i ubytki w duchowej energii się uzupełniały. A nawet odczuwaliście, że rozpiera was energia i siła. Kiedy Gaspar ponownie miał coś powiedzieć. Poczuliście, jak wasze kończyć zaczęły się zapiać w podłożu. Zauważyliście, że jakaś dziwna czarna bomblująca substancja podobna do smoły zaczął was w ciągać. Wysunęła czarne macki i owijała was coraz mocniej, nie pozwalając się wydostać. W akcie desperacji zaczęliście wierzgać i próbować odlecieć, ale to tylko przyspieszyło cały proces. Wasze umysły pojawił się ciepły hipnotyczny głos, który was nawoływał. *Chodźcie i ucztujcie na ich duszach. *

Zapraszam Tutaj. https://bleach.forumpolish.com/t453p480-rynek-glowny

Maks PŻ i PR
Vespaux
Stałe
+2 Int
+1 Siła
+2 Reiatsu
+1 Zręczność
****************
Shihai
Stałe
+1 Siła
+1 wytrzymałość
+1 K. Reiatsu
+1 Reiatsu
To jest koniec tego fillera i przechodzimy do stałej kampanii. Teraz pobawimy się trochę na ziemi, a później pewnie będzie mały TS i zobaczymy czy dalej będziecie we wspólnej przygodzie.