Lisia posiadłość - Takagi Niizuki

Dom jest po części odzwierciedleniem charakteru i umiejętności Niizukiego.
Kamienna podmurówka przechodzi w drewniane ściany w kolorze ciemnego brązu, a całość jest zwieńczona dwu spadzistym dachem z jasnych dachówek. Narożniki dachu są drewniane, zaś przeciwległych końcach widoczne są rzeźby przedstawiające stojącego na jednej nodze żurawia.
Drewniany ganek jest na całej długości z przodu domu oraz na krótkim odcinku z tyłu. Dwa schodki nań prowadzące są również tylko od frontu i z tyłu. Wejścia do środka są w typowym dla całego miasta japońskim stylu, okna posiadają drewniane zamykane na skobel i zasuwę okiennice. Całość otacza nieduży a wręcz mały ogród z równie małym stawikiem, przy którym gość może zobaczyć charakterystyczną drewnianą rynienką, do której spływa woda, aby po napełnieniu jej odważnik przechylił się i wylał zawartość do źródełka. Można tu też znaleźć ułożone w stos drewno pod przykryciem, które służy do ewentualnego podgrzania wody do kąpieli. Poza tym są również trzy sporych rozmiarów drewniane bale, ociosane z kory i stojące pod jedną ze ścian. Ogród jest w dość dobrym stanie utrzymany. Są tutaj również trzy drzewa, jedno od frontu, jedno po lewej stronie domu i jedno za domem. Całość otacza zwykły murek z bramką, obok której przechodzień może ujrzeć kunsztownie wykonaną drewnianą tabliczkę z napisem Takagi Niizuki. Od bramki do frontu domu ułożonych jest kilkanaście płaskich kamieni, w miarę do siebie przylegających.

Sam dom ma rozmiary 12x10 metrów i jest w środku podzielony na cztery części przegrodami i korytarzykami je łączącymi. Do każdego pomieszczenia prowadzą przesuwane drzwi wykonane podobnie jak te wejściowe.
Łazienka – gdzie jest miejsce nawet dla 4 osób jednocześnie chcących wziąć kąpiel, są 4 niskie stołki, kilka mis oraz ręczniki. Jest również możliwość wzięcia tutaj gorącej kąpieli.
Kuchnia – ta akurat nie jest duża, jako że Niizuki jada sam i jak dotąd nie miał współlokatora czy też współlokatorki. Mimo to jakby się postarać znalazło by się miejsce dla tych dwóch osób, które by coś szykowały. Zapas jedzenia nie jest duży i zwykle Niizuki robi zakupy co kilka dni. Uważa, że nie warto kupować dużo aby się potem marnowało.
Sypialnia – zajmująca jedną trzecią całego domu, wyłożona matami i w niczym nie różniąca się od japońskiej. Może tutaj spać nawet czworo osób. Poza tym można tutaj znaleźć również szafę na pościel i zapasowe ubranie.
Pokój dzienny – to tutaj Niizuki sporo spędza czasu, czy to na nauce czy też w deszczowe dni medytując lub rzeźbiąc. Jest tutaj stolik, kilka siedzeń, szafka, w której są podręczne rzeczy przydatne do pracy czy też rozrywki jak Go. Niizuki ma tutaj również czyste karty papieru złożone i zszyte w jedną całość, które służyć mu mają za pamiętnik lub zbiór przemyśleń co do nauk jakie pobiera w akademii. Tutaj również ma swoje narzędzia rzemieślnicze.
Dom oświetlają lampiony, które zaświeca i gasi Niizuki jeśli jest to konieczne w danej chwili.

Takagi Niizuki przez ostatnie miesiąc zajmował się typowymi pracami szeregowych, stał jak strażnik na bramie, zajmował się motylami karmił je i doglądał ich zdrowia albo patrolował ulice Seireitei. . Nie było to ciężkie zadania, ale na pewno dość nudzące. Jednak każdą pracę trzeba wykonać, aby wszystkie trybiki musiał pasować w tej machinie.  Do tego dodać regularne ćwiczenia, musztra i służba zamienia się, w obóz ciężkiej pracy. Chociaż chyba jedynie gorsza praca, jaką może być to nudne wypełnianie  raportów za biurkiem. Inaczej wszystko mogło po prostu rozlecieć się u podstaw. Dzisiaj nasz youkai miał wolne w pracy, dlatego nie musiał z rana przygotowywać się do roboty i zakładać czarnego stroju. Mógłby praktycznie cały dzień przeleżeć w łóżko i nakarmić swojego lenia. Jednak jego plan został bardzo szybko rozwiany, usłyszał pukanie do drzwi i znajomy głos. Była to pani porucznik, która nie była umówiona. Było to raczej niepodobne do pani Aizuyuki Kirigirisu.
-Takagi-san, jesteś w domu? Musimy porozmawiać.- Dobiegł go ciepły, pogodny głos swojej przełożonej.

Dzień wolny. Takagi miał zamiar przynajmniej do wczesnego popołudnia polenić się, aby resztę dnia spędzić na bardziej efektywnym zajęciom. Biorąc pod uwagę ostatnią nudę, bardziej wymagające zajęcia, czyli bieg do lasu, trening miecza, ćwiczenia i medytacje z Kancho. A wieczorem rozmyśleć nad kolejnym pomysłem rozrywkowym.

- Pani porucznik, nie spodziewałem się wizyty kogoś z szarży... - odezwał się otwierając drzwi, w niezbyt przepisowym ubraniu a dokładniej z odsłoniętą częściowo górną częścią odzienia, które teraz trochę ściągnął - Proszę do środka. W czym mogę pomóc? Bo skoro fatygowała się pani porucznik tutaj prywatnie to chyba nie jest oficjalnie? - Niizukiemu kilka pomysłów przemykało przez głowę dotyczących powodu odwiedzin. Czekał jednak na wyjaśnienia, prowadząc do pokoju gościnnego.
- Coś do picia?

Plany mieszańca musiały poczekać, leniuchowanie będzie mógł sobie później odbić. Przycinając, komara pod jakimś drzewem jak już wykona biegi po lesie. Długie blond włosy pani porucznik falowała z delikatnie wiatrem, a rozbijające się o ich powierzchnie promienie słońca sprawiały, że ich pasma mieniły się. Ukłoniła się delikatnie i przed wejście do środka zdjęła swoje geta.
-Sprawa jeszcze nie jest oficjalna. Nie mniej jednak zacznę od początku.- Kobieta wydawał się spokojna i niestresowana. Przynajmniej tyle udało się mężczyźnie rozpoznać. Usiadła w pokoju gościnnym i pokiwała twierdząco głową. -Jeżeli to nie problem, to po proszę herbatę z jaśminem.- Pani porucznik nie miała zbyt wyszukanego czy ekscentrycznego gustu co do naparu. Najbardziej lubiła właśnie jedną z najbardziej znanych powszechnych mieszanek zielonej herbaty.
-Jak wiesz ostatnio przeszedł na emeryturę Juba Isao. Był z nami przez 20 lat i w końcu jego czas nadszedł. Według standardowych procedur to stanowisko byłoby przydzielone wybranemu szeregowemu. Jednak Kapitan w tym roku stwierdził, że ranga dwudziestego oficera przypadnie zwycięzcy wewnętrznych zawodów. W ten sposób chciałbym uczciwy stosunku do wszystkich szeregowców. W końcu każdy będzie mógł się wykazać i pokazać, na co go stać.- Kobieta zdjęła swoją długą katanę z pleców i położyła na podłodze.

- Herbata, jasne. - pokiwał głową i zabrał się za to, w międzyczasie słuchając co pani porucznik ma do powiedzenia. To że Juba zostawił po sobie wolne miejsce było wszystkim wiadome, każdy sobie ostrzył zęby na jego stołek od dłuższego czasu. On sam również, zwłaszcza że miał małą przewagę nad innymi chętnymi.
- Wewnętrzne zawody, a zwycięzca zgarnia nagrodę. - rzekł gdy skończył gotować wodę po czym całość z czarkami i herbatą ustawił na stoliku. Następnie siadł naprzeciw gościa i spojrzał w jej oczy uważnie. - Uczciwe podejście do wszystkich szeregowców, ale niektórzy mogą mieć większe szanse na wygraną. Niech mi zatem pani porucznik powie, co mogę dla pani zrobić. Skoro odwiedziny w sprawie nieoficjalnej są, zatem mówiąc bezpośrednio - chciałaby pani dać mi większe szanse, bym lepiej wykorzystał swe zdolności? - ogon jego kołysał się leniwie i niespiesznie na boki. Lisia natura podpowiadała mu okazję do zdobycia przewagi, wykorzystania podstępów. Rozstawił czarki i napełnił je herbatą, a następnie przesunął naczynie w kierunku kobiety czekając na jej odpowiedzi.

Kobieta podniosła czarka z naparem bliżej ust, zaczęła dmuchać i następnie wzięła niewielkie łyka, w ciszy przez chwilę się nim delektując. Wróciła wzrokiem do swojego rozmówcy, który czekał na odpowiedź.
-Nie Takagii-san, raczej chce wyrównać twoje szanse. Widzisz wszyscy szeregowi, poza tobą zostali już wczoraj poinformowanie i otrzymali tygodniowy urlop przygotowawczy. Problem jedynie był z twoją osobą, ponieważ nie mieszkasz w barakach z innymi rekrutami. Dlatego nie robię tego oficjalnie, bo inaczej całe podanie musiałoby jeszcze przejść przez weryfikacje systemu.- Wyciągnąłem za Shihakushō zaglejtowany zwój z imieniem mieszańca i położyła go na stole przed gospodarzem.
-W tym zwoju masz wszelkie instrukcje. Pewnie zastanawiasz się, po co komu tydzień urlop na zawody. Pierwsze proces eliminacji to dotarcie na wzgórze w 25 okręgu rukngaiu w określony czasie. Wszyscy ruszyli z samego rano, w końcu jest to całkiem spory kawałek drogi przez dziewicze ostępy i lasy. Całe proces zawodów jest monitowany, dlatego lepiej zapoznaj się z zasadami. Za złamanie, któregokolwiek punkty jest dyskwalifikacja.- Kobieta ponownie przyłożyła czarkę do ust.

Niizuki przyglądał się dłuższą chwilę kobiecie. Wieści które mu przekazała były wielce interesujące. Zwłaszcza te dotyczące wyrównania szans, gdy inni konkurenci już wyruszyli przez co mieli parę godzin przewagi. A mimo to ona spokojnie tutaj siedziała zamiast zmyć mu głowę i ponaglać by ruszył natychmiast.
- Wyrównanie szans, choć mi wygląda że już mam małe opóźnienie na start. Skoro wczoraj wszyscy zostali poinformowani, to ktoś mógł mi przesłać wiadomość o tym również. Nawet wtedy gdy byłem na miejscu zdając raport z patrolu. To że tego nie uczyniono wskazuje na zaniedbanie w papierkach, albo chęć usunięcia mnie z zawodów. Rad jestem jednak że pani porucznik myśli inaczej i stara się naprawiać błędy podkomendnych. - skwitował youkai i pochylił się lekko jakby dziękując za to. Sięgnął po zwój i rozwinął go chcąc zagłębić się w treść uważnie, by wiedzieć co jest niedopuszczalne nim wyruszy. I co może mu się przydać w drodze.

-Widzisz, kapitan Harukichi ciągle się gniewa na Ciebie za kwiaty, które zerwałeś dla jakieś panny. W ten sposób chce utrzeć Ci nosa i przypomnieć, że to nie figle i psoty są najważniejsze. A dobro innych dusz i bezpieczeństwo.- Gdy kobieta o tym wspomniała do Takagaia wróciły wspomnienia z pierwszych dni służby gdy był nieświadomy zerwał je dla jakiejś kobiety i zniszczył rzadkie kwiaty, które kwitną tylko raz na trzy lata. Co prawda podpuścił i namówił go wtedy do tego Juba, ale umył od tego ręce. Kocenie i oczepiny rekrutów nie są może chlubną tradycją jednak dalej mam miejsce w przypadku osób o niskim pochodzeniu. Lis przełamał woskową pieczęć i rozwinął pergamin. Wyczytał na nim wszystkie zasady, wydawały się dość oczywiste i proste, nic nadzwyczajnego.
-Tak jak widzisz, zasady są dość proste i przygotowane w odpowiedni sposób, aby sprawdzić zdolności każdego z was. Tak jak wspomniała dotarcie do 25 okręgu w tydzień stanowi pewnie wyzwanie dla przeciętnych dusz. A stanowisko dwudziestego oficera może nie jest wysokie, ale trzeba się wykazać odpowiedni potencjałem.- Kobieta uśmiechnęła się delikatnie i odstawiła puste naczynie na stół.
-Lepiej nie trać czasu i nie zapomnij o pożywieniu. W końcu samo dotarcie na szczyt góry niczego nie gwarantuje. Później będą jeszcze zawody.-

Zasady:

Niizuki uśmiechnął się na wspomnienie o kwiatach. Jeden z wielu figli na jego koncie, ale też jeden z niewielu na których został złapany.
- Dobro i bezpieczeństwo innych dusz nigdy nie było narażone, a czasami wręcz przeciwnie. - odparł pamiętając też, że Juba potem dostał za swoje w innym numerze za to znęcanie się. Teraz jednak bardziej musiał się skupić na aktualnym wyzwaniu.
- Cóż, w takim wypadku nie będę zatem tracił czasu i natychmiast wyruszę w drogę. Dziękuję za wizytę i powiadomienie o sytuacji. Ale chyba pora na mnie. - rzekł Takagi. Choć miło było jak zawsze gościć u siebie dziewczynę, to jednak tym razem kończył mu się czas.

Pani porucznik zaczęła powoli się zbierać. Wstała poprawiła swoje Shihakushō gładząc powstałe nierówności od siedzenia i założyła miecz z powrotem na plecy. Poprawiła wstążkę i kwiat we włosach, który dostaje regularniej od pana kapitana. Dla ludzi z zewnątrz mogło to wydawać się dziwne, ale wewnątrz siódmego oddziału dla wszystkich było to czymś normalny i każdy nosił gdzieś przyczepioną roślinę od dowódcy.
-Tak nie będę więcej zabierać czy czasu i tak zajęłam już wystarczająco. Życzę Ci powodzenia i mam nadzieje, że ta niewielka niedogodność nie pokrzyżuje Ci wielkich planów. Sama trafie do drzwi także nie musisz mnie odprowadzać.- Kobieta uśmiechnęła się, ukłoniła i skierowała do wyjścia. Takagai już tylko słyszał jak pani porucznik, założyła obuwie i opuściła jego dom. W papierach, które dostał znalazł również przepustkę na wypadek gdyby ktoś chciał skontrolować jego zamiary opuszczania dworu czystych dusz. Teraz mieszaniec musiał pomyśleć co takiego zabrać ze sobą, a czego nie. Nie należał on do najsilniejszych fizycznie żołnierzy ze swojego przedziału, a dodatkowy bagaż mógł go spowalniać alby za mocno męczyć.


P.S Nie wiem czy pisałem, ale to południowy 25 okrąg rukongaiu będzie.

Lis nie tracił czasu już. W krótkim niezwykle czasie był już w normalnym ubraniu szeregowego i dopinał nieduże zawiniątko, które przerzucił przez plecy. Drobiazgi do obozowania - rozpalania ognia, bukłak, nóż, trochę jedzenia na dwa dni, parę opatrunków. To były najważniejsze elementy jak uważał na początek. Wychodząc z domu nie zapomniał oczywiście o swej ukochanej Kancho. Resztę mógł stracić, była do odzyskania, ale zanpakutou nigdy.
Kwadrans zatem może minął a Niizuki opuścił swój dom i ruszył w kierunku 25 okręgu, by stamtąd dotrzeć do odległego lasu.

Takagi zabrał się szybko za pakowanie, zebrał potrzebne mu rzeczy związał tobołek i przymocował swoje zanpakutou do pasa. Teraz był zwarty i gotowy do podróży. Wyruszył ze swojego domu do południowej bramy. Przemierzanie ulicy serientei nie należało do ciekawych zajęć, architektura była tutaj jednolita. Każdą uliczką i skrzyżowanie praktycznie identyczne co do poprzedniego, tylko niektóre budowle różniły się od tych poprzednich wielkością albo szyldem. No i jeszcze fakt, że pomimo tej miejsce dżungli był tutaj trochę zieleni i nawet jedna rzeka wypływała z serca dworu czystych dusz. Na głównej drodze było dużo sklepów sprzedających najdroższe i najbardziej luksusowe towary. Nizukai jak na razie mógł tylko pomarzyć o takich drogich towarach, jego pensja szeregowca nie należało do dużych. Na szczęście mógł, korzystać z koszarowej stołówki dlatego nigdy nie chodził głodny. W końcu po kilku godzinnym spacerze dotarł do bramy, przy której musiał również odstać swoje. Na szczęście o tej porze dnia więcej osób wchodzi, niż wychodzi dlatego po krótkiej weryfikacji i pokazaniu papierów mógł spokojnie kontynuować podróż. Przeszedł przez bramę i zostało mu tylko do pokonania dwadzieścia pięć okręgów, las, górski spacer i być może wspinaczka.

https://bleach.forumpolish.com/t2192p150-poludniowa-dzielnica#72245