Posiadłość Okamibara

Posiadłość składa się z niewielkiego kompleksu na który zbierają się cztery budynki. Pierwsze dwa budynki na które trafia się wchodząc na teren posiadłości to Dojo i kuźnia stojące symetrycznie i będące z zewnątrz swoimi lustrzanymi odbiciami. Stoją one na przodzie gdyż są ogólnodostępne. Kuźnia poza tym że sprzedaje broń hurtowo na zamówienia to można przyjść i zamówić pojedynczy miecz. Dojo jest drugim z głównych dochodów i codziennie prowadzone są tam zajęcia przez mistrzów z klanu. Kolejny budynek który widać to główna posiadłość zrobiona na bazie kwadratu mająca dwie kondygnacje w samym środku jest wycięta gdyż to tam znajduje się ogród. za główną posiadłością znajduje się kompleks mieszkalny połączony z budynkiem dla służby. Tak że mamy jeden większy budynek i drugi mniejszy zaraz obok połączony korytarzykiem. Jest on zbudowany z godnie z architekturą okresu Haian więc dużą część terenów zajmuję niewielkie zbiorniki wodne.

W nocy nie mogłeś zasnąć z ekscytacji, ponieważ następnego dnia miałeś iść na rozpoczęcie roku w akademii shino. Ale to nie wszystko, ponieważ twój ojciec wraz ze swoim ojciec chcieli z tobą porozmawiać przed twoim wyruszenie do akademii. Z reguły rzadko rozmawiali z Tobą jednocześnie, w końcu jeden był na emeryturze, ale zajmował się dojo i relacjami z rodziną Kuchikich. A drugi pracował jako shinigami w dwunastym oddziale i miał pełne ręce roboty przy eksperymentach i wynalazkach, które miałby pomóc w służbie innym. Zająłeś się poranną toaletą, ubrałeś uniform i zeszedłeś do jadalni, w której jak zwykle starszą służką przygotowała dla ciebie stolik z wielką michą ryżu, smażonymi warzywami, pieczonym mięsem i jeszcze większą miską z ramenem. Obok tego wszystkiego się stała małą czarką z naparem z mięty pieprzowej na lepsze trawienie. W końcu nikt nie chcę, żeby już pierwszego dnia młody panicz miał problem z dotarciem do szkoły. Po posiłku służka zaprowadziła cię do salonu, w którym już czekali na Ciebie Sejiro i dziadek Sekkiro. Dziadek pierwszym zauważył młodego wnuka i zabrał głos.
-Wejdź młodzieńcze i usiądź. Nie mam zbyt wiele czasu, a nie chcesz się spóźnić prawda?- Jego głos był jak zwykle mocno oschły i chłodny. Ale to nic dziwnego, gdybyś żył tak długo, jak on też byłbyś wyssany z życia. A może poranek nie był jego ulubioną, bo wieczorami wyglądał bardziej pogodnie.
-Siadaj Niten, postaramy się jak najszybciej to załatwić. Mnie także trochę się śpieszy, mam kilka raportów z badań do napisania. Inaczej pani porucznik znowu, będzie suszyć mi głowę.- Sekkiro spojrzał poważną miną i lekkim niesmakiem na syna.

Mimo że wcześniej bardzo się cieszyłem to teraz dopadł mnie stres. Czy gdyby miała to być zwykła odprawa to robili by to wspólnie. Pożegnali by się raczej ze mną oddzielnie. - Ojcze, Dziadku. - Skłoniłem się. Nie wiedziałem jak zachować. To oficjalne spotkanie? A może zwykłe rodzinne. Boże czemu już pierwszego dnia akademii miałem takie dylematy. - Oczywiście że nie chce się spóźnić. - patrzyłem raz po dziadku raz po ojcu. Miałem wrażenie że atmosfera jest bardzo napięta ale może tylko wyolbrzymiałem. - Więc w jakim celu zostałem wezwany?

Faktycznie atmosfera była gęsta, prawie można by ciąć ją kataną na kawałki. Prawdopodobnie odbyli jedną z kolejnych, kłótni podtytułem marnujesz sobie życie i plujesz na dziedzictwo naszego rodu. W zasadzie ich spotkanie zawsze kończy się mniejszą większą awanturą, Dziadek jest surowy i nie chce zrozumieć potrzeb syna, A syn odwraca się od tradycji i spuścizny własnej rodzinny.
-Tak dziadek chciał z Tobą porozmawiać.- Powiedział lekko naburmuszony ojciec, który chyba został pouczony kilka chwil temu. Sekkiro wyciągnął dłoń i pokazał Ci trzy wyciągnięty palce, mały z kciukiem się stykały.- Mamy trzy sprawy do obgadania. Pierwsza dotyczy mariażu, w którym weźmiesz udział. Szanowny Kuchiki-sama, wybrał dla Ciebie kandydatkę z rodu Hono. To małżeństwo miałoby umocnić sojusze wśród rodów mniejszy. Nazywa się ona Hono Sorami, jest bardzo utalentowanym bogiem śmierci i droga stoi przed nią otworem. Oczywiście ślub nie nastąpi z dnia na dzień wstępnie ustaliliśmy, że zajmiemy się tym po Twoim ukończeniu akademii. Także, jak na razie nie musisz się tym przejmować. Jedyne czym musi się zając, to Twoja reputacja. Nie muszę Ci chyba mówić, co mam na myśli, prawda?- Dziadek zasłonił usta i odchrząknął, następnie pokazał dwa palce.
- Żeby nie było, że Kuchiki-sama nie podarował Ci niczego w zamian. Poprosił dyrektora o przysługę i dzięki temu będziesz mógł nosić, ze sobą nasze rodowe daisho.- Gestem ręki wskazał na stojak po jego lewej stronie. -Rozumiesz, jaki to zaszczyt i przywilej, jest to bardzo rzadko spotykana sytuacja, aby student nosił przy sobie prawdziwe assauchi.- Sekkiro zmarszczył brwi i spojrzał na Ciebie. Następnie Sejiro zabrał głos. -Jeżeli masz jakieś pytania czy wątpliwości to dobry moment, aby teraz je rozwiać. Mogę też opowiedzieć Ci coś o Sorami-san.-

No cóż byłem przyzwyczajony do ich kłótni jedyny moment w którym był spokój to moment w którym odwiedzała nas ciocia. Przy niej nikt nie był na tyle odważny żeby przy niej się kłócić. Cała sytuacja we mnie uderzyła, wiedziałem że kiedyś się to stanie ale jednak nie sądziłem że aż tak szybko. Nie czułem się na to zbytnio gotowy ale nie miałem nic do powiedzenia a przynajmniej nie zamierzałem się sprzeciwiać. Jedyne czego ode mnie wymagano to odpowiednie zachowanie i reprezentowanie rodu. Nikt nie zabraniał mi też oddawać się mojemu hobby jakim była herbata i zajmowanie się ogrodami czego uczyła mnie ciocia. Mimo że to nie są normalne zajęcia dla członka naszego rodu, więc byłem im za to niezwykle wdzięczny. Tak więc uśmiechnąłem się lekko i skłoniłem.- Dziękuje za zaszczyt nosić nasze rodowe ostrza i rozumiem sytuacje. Oczywiście że nie musisz mi niczego tłumaczyć będę godnie reprezentował rodzinę dziadku i zrobię wszystko co mogę dla rodziny. Jeśli chodzi o samą moją przyszłą małżonkę to oczywiście że chciał bym wiedzieć o niej coś więcej. - Nie zmierzałem się sprzeciwiać aranżowanemu małżeństwu wystarczyło że mój ojciec to zrobił przez co potem wynikła masa problemów. Teraz powinienem skupić się na akademii a co będzie potem się okaże.

-Dobrze więc, zanim przekaże Ci naszą spuścizn. Chętnie zobaczę jakie postępy zrobiłeś w opanowywaniu rodowej sztuki. Obym się nie zawiódł- Dodał oschle dziadek, po czym przypasał rodowe daisho i zaczął, wychodzi z pomieszczenia. Odchodząc rzucił -Będę czekał na Ciebie w dojo, jak już skończysz rozmowę o swoje przyszłej małżonce. Tylko nie każ mi zbyt długo czekać.- Służbą błyskawicznie rozsunęła suwane drzwi i równie szybko zasunęła za nim. Spojrzał na Ciebie Sejiro, a na jego twarzy malował się grymas zaniepokojenia. -Jesteś pewny, że tego chcesz. Nie wolisz robić czegoś innego? Wiem, że mój Ojciec jest surowy stanowczy i ciężko mu odmówić, ale jeżeli nie czujesz się na siłach. To nie musisz wcale iść do akademii shino, brać na siebie dużą odpowiedzialność i jeszcze małżeństwo.- W oddali usłyszałeś kichnięcie dziadka. Dobrze, że nie ma super słuchu. Po pewnie już w parowałby do pomieszczenia i rozpętałaby się kolejna burda.
-To wszystko moja wina , gdyby nie oddał się swojej pasji i ambicją. To ja zostałbym następną głową rodu, a ty miałbyś spokój. A tak ojciec uznał, że technologia i gadżety nie są godne dla prawdziwego szermierza. Dobrze, że chociaż kucie mieczy wychodzi mi całkiem sprawnie, inaczej pewnie chciałby mnie wydziedziczyć.- Sejiro rzucił lekki żart na rozluźnienie atmosfery i uśmiechnął się nieporadnie.
- No dobrze, nie marnujmy czasu. Co takiego chciałbyś wiedzieć o Sorami. Od razu mogę Ci powiedzieć, że nie wiem wszystkiego. Odbyłem z nią tylko kilka rozmów.- Ojciec zabezpieczył się, na wypadek jakbyś chciał szukać w nim informacji jak encyklopedii.

Skinąłem dziadkowi głową. Wiedziałem że nie oczekuje ode mnie żadnej odpowiedzi. Następnie odwróciłem się w stronę ojca. Na jego słowa delikatnie się uśmiechnąłem. - Nie przejmuj się. Lubię walkę i sprawia mi ona przyjemność. Dziadek też znosi moje nie męskie hobby.- Zaśmiałem się. - Dzięki temu że jednak nadal nie porzuciłem ścieżki miecza. Dodatkowo chce pójść w ślady matki. Rozumiem że to niebezpieczne i wymagające zadanie ale to jest coś co samemu wybrałem i co chce robić więc nie odczuwam tego jako obowiązek. Jeśli chodzi o moje małżeństwo to oczywiście jak większość ludzi chciał bym wyjść za kogoś kogo pokocham i sam wybiorę natomiast wiedziałem że nie będę miał tego wyboru i przygotowałem się na to. Jako przyszła głowa mam pewne obowiązki które muszę wypełnić i jestem na to gotowy przy tym jak dużo swobody jak dotąd dostawałem. Poza tym nie sądzę że dziadek by cię wydziedziczył. Osobiście uważam że jest taki surowy bo nie wierzy w to że poradzimy sobie bez niego. Ja uważam że twoja praca jest bardzo ważna sądzę że on też tylko po prostu chciał by od ciebie czegoś innego tato. - Uśmiechnąłem się do niego. Tata chyba za bardzo zaczął się teraz przejmować. Miałem nadzieję że moje słowa choć trochę go pocieszą. - Najbardziej? Trochę o jej charakterze, reszty i tak się pewnie dowiem a wolał bym wiedzieć choć trochę o jej zachowaniu, żeby wiedzieć jak się zachować kiedy ją spotkam.

Sejiro położył dłoń na czuprynie syna i ruszając ręką na boki, poczochrał ją. Widać troska i słowa wsparcia wypływające z ust jego syna poruszyły go i podbudowały na duchu. A na jego twarzy pojawił się delikatny uśmiech. Chyba nawet odczuwał dumę, że wychował Nitena na tak dojrzałego, odpowiedzialnego i współczującego człowieka. -Dobrze że mam mądrego syna. Mama na pewno też byłaby zadowolona.- Zamilkł na chwilę i spojrzał w górę. Następnie przestał głaskać głowę swojego syna i przeszedł do konkretów. Kaszlnął w zamkniętą pięść. - Pora przejść do konkretów. Po tych kilku rozmowach stwierdziłem, że lubi swoją pracę. Ponieważ chętnie o niej opowiadała, a jej służka mi zdradziła, że lubi słuchać odgłosów ptaków. Teraz kilka suchych faktów. Wróżony jest jej szybki awans na stanowisko oficerskie. W akademii czołówka klasowa z rocznika, który jest uważany za jeden z pięciu najbardziej obiecujących w ostatnim stuleciu. Cały czas była poważna, zasadnicza, a czasami wręcz oschła, polega na swoim poczuciu sprawiedliwości. Nie wywyższa się z powodu pochodzenia ani nie dyskryminuje nikogo z powodu plotek i okładce.- podniósł jedna z czarek stojących na małym stoliku i siorpiąc pił gorący napar. -Chcesz, żebym dał Ci jakąś ojcowską radę. W końcu chyba nie jestem zbyt oblatany w tych sprawach?- Ze skonsternowany nie był pewnym czy czasem jego syn nie bawił się na boku z kobietami. W końcu niewiasty często lubiły zawiesić na nim oko.

Kiedy tata zaczął czochrać moje włosy uśmiechnąłem się i lekko opuściłem głowę. - Tak mama była by zadowolona. Cieszyła by się też że nadal masz tyle pasji dla swojej pracy. - Lekko posmutniałem nie lubiłem przypominać sobie o tym że jej nie ma. Wtedy zawsze wracało jak gwałtownie zniknęła, i to jak na ją odebrano. Uważnie go słuchałem i zastanawiałem się czy normalnie miał bym u kogoś takiego szanse poza ładną buźką nie uważałem siebie za kogoś szczególnie wartego uwagi. No cóż może jakoś to będzie. Wypuściłem powietrze wytwarzając przy tym przeciągłe wzdychnięcie. - Tak tato przyda mi się twoja rada. - Szczerze to wiedziałem że kobiety się za mną obracają i że ich zdaniem dość dobrze wyglądam ale nigdy nie postanowiłem wykorzystać tego na swoją korzyść, po pierwsze żeby nie zhańbić imienia rodziny gdyby coś takiego wypłynęło, po drugie dlatego że nie miałem szczególnie ochoty na tego typu zabawy. Dodatkowo kobiety były moim zdaniem dziwnymi kreaturami które nie sposób było zrozumieć.

Ojcu błysnęły oczy. Chyba cieszył się, że może w tajemniczy własnego syna w tajemne sztuką rozmowy z kobietami. Położył kubek z naparem z powrotem na stoliku. - Po pierwsze nigdy się nie sprzeczaj i nie wytykaj jej błędów. Ona będzie to robić, ale w takiej sytuacji polecam ci trzymać buzie zamknięta i tylko słuchać. Bo jak podejmiesz dialog, to w takim momencie już jesteś przegrany. Druga sprawa, lepiej nie zanudzaj ją opowieściami o własnych sukces, lepiej pytają ją i próbuj słuchać tego, co chce powiedzieć. Oczywiście nie zalewają ją setką pytań i to nie jest tak, że nie możesz pochwalić się czymś. Tylko uważaj, aby ogólny bilans był taki, że bardziej interesujesz się nią niż opowiadasz o sobie. No i ostatnia sprawa to dostrzegaj subtelne znaki. Nie zapomnij o drobnych komplementach, jak zmieni uczesanie albo rodzaj perfum. Tylko nie przesadzaj z tym, bo żadna kobieta nie lubi ciągle słuchać, jaka jest naj. To by było na tyle Niten, reszta wyjdzie w praniu. A no i nigdy jej nie okłamuj, to najgorsze co można zrobić.- Ojciec jeszcze raz poklepał syna po głowie z uśmiechem na ustach. -A teraz leć. Obyś zdążył zadowolić dziadka, zanim skończy Ci się czas. Powodzenia w pierwszym dniu akademii i dużo nowych znajomych.- Kiedy Niten opuszczał pomieszczenie, ojciec machał mu. Chłopak nie tracił czasu i szybko udał się na spotkanie z dziadkiem. Sekkiro czekał już na środku dojo, trzymając dwa drewniane zestawy diasho. -Dobrze, że w końcu dotarłeś. Łap- Rzucił z jego stronę jeden komplet. -A teraz zaczniemy od podstaw. Zademonstruj mi twoją wiosenną jaskółkę.- Spojrzał z groźnym grymasem na ustach. Gdyby dać mu jeszcze fajkę i ogromne tatuaże na ciele, wyglądałby jak typowy kumicho yakuzy.

Złapałem komplet po czym lekko się skłoniłem. W pierwszej kolejności odpowiedni stawiam nogi tak że stoję do dziadka bokiem. w prawej ręce trzymając dłuższe ostrze w lewej krótsze. Na początku sunięcie prawą nogą po ziemi robiąc lekki półokrąg i jednocześnie cięcie prawą ręką. Następnie gwałtowny obrót tak żeby być lewą nogą w stronę dziadka i niskie cięcie krótszym ostrzem. Raz poruszając się wolniej a raz robiąc gwałtowne ruchy zbliżam się i oddalam od dziadka wykonując kolejne części sekwencji. Miałem teraz masę informacji kołatających się po głowie ale w tym momencie próbowałem się wyciszyć, zamknąłem oczy i wykonywał kolejne cięcia. lekkie przesunięcie się w tył i cofnięcie lewej nogi tak żeby była znów za prawą stojąc naprzeciwko dziadka prawe ostrze trzymając tak że w pionie przecinało mi twarz na pół, a wakizashi szybkie cięcie w poziomie po czym piruet wysunięcie lewej nogi do przodu i przykucnięcie i kolejne cięcie, następnie płynne przejście tak że cały ciężar spada na lewą nogę i wyciągnięcie do przodu prawej wykonując kolejne cięcie a potem wstaje. Na początku powoli wykonuje to samo a potem przyśpiesza dodając parę dodatkowych cięć w miejscach w których uznałem że jest się zbyt odsłoniętym przez przez zmianę nóg i postawy.

- Oj Chłopcze. Myślałem, że pamiętasz mojego nauki.- Spojrzał jeszcze groźniej na Nitena. -Mówiłem, Ci zawsze przed ćwiczeniami przeprowadź nawet krótką rozgrzewkę. Nasz styl nadwyręża ścięgna i mięśnie. Chyba nie chcesz sobie czegoś zerwać i dostać paraliżu. Także pamiętaj, aby przed ćwiczeniami, sparingiem zawsze prawidłowa się rozgrzać. Dopiero gdy rozwiniesz swój limit ciała, spędzisz setki godzin na doskonaleniu stylu i poznasz techniki z wyższego stopnia wtajemniczanej. Dopiero wtedy twój organizm przywyknie do takiego przeciążenie. - Dziadek mówił surowo i stanowczą. Chciał, aby jego wnuk był, w stanie opanować i udoskonalić ten styl przekazywany w rodzinnie. A nie mógłby tego zrobić, jeżeli co jakiś czas tracił władzę nad jakąś kończyną po treningu.
-Niten'ichi-ryū kiedyś był dwoma różnymi stylami, były to dwa oddzielne nieba. Jeden stworzył brat mojego Ojca twój wuj, a drugie mój ojciec twój pradziadek. Ja połączyłem ich style, ponieważ się uzupełniały. Na twojej drodze stoi jeszcze większy głaz. Musisz jako kolejny następca usprawnić go i udoskonalić- Podszedł do Nitena i nakazał mu zrobić krótką rozgrzewkę. -Teraz jeszcze raz wiosenna jaskółka.- Tym razem dziadek wpatrywał się z bliska i delikatnie stukał bokenem różne części ciała młodego adepta. Dodatkowo mówiąc co musi poprawić. - Niżej środek ciężkości. Większy rozkrok. Kolana bardziej zgięte. Łokcie bliżej ciała. Pewniej trzymaj miecze, niech tak nie drgają.- Młody spadkobierca rodu, już po pierwszej jaskółce miał szybszy oddech, a po rozgrzewce i drugiego pot lał się z niego obficie. -Dobrze chłopcze jak chcesz, to potrafisz. Teraz chce to poczuć.- Odszedł parę kroków i ukłonił się i dobył drewnianego diasho.

Tak jak dziadek mówił zrobiłem rozgrzewkę. Najpierw skłony, przysiady rozciągnięcie mięśni nóg następnie rozciągnięcie mięśni rąk i wszystkich stawów. Po czym krótka rozgrzewka parę pchnięć i cięć które mają przyzwyczaić mięśnie przed walką z dziadkiem. Kiedy w końcu uznał że dziadek będzie zadowolony z takiej rozgrzewki ustawił się w odpowiedniej pozycji. Po czym zaatakowałem. Postanowiłem nie wykonywać pełnej jaskółki lecz wybrać parę ataków z całego zestawu . Wykonałem serię cięć mającą na celu nie trafić lecz zbić obronę przeciwnika tak żeby ostatnie przebiło się przez osłabioną obronę. Wykonując po kolei cięcia prawym dłuższym ostrzem a drugie zostawiając do obrony. najpierw cięcie z dołu od prawej strony do góry do lewego ramienia, następnie od lewego ramienia do środka brzucha zawrócenie i od środka brzucha zgięcie w biodrach i cięcie dalej w lewą stronę od lewej strony do górnego prawego ramienia od górnego prawego ramienia na skos na dół po lewo po czym cięcie od dołu nad głowę i odskok w tył z przygotowaniem do obrony.

Młody adept właśnie wykonał rozgrzewkę dolnych części, pleców, ramiona i stawów samo wykonanie z marszu jednej jaskółki było meczące. A rozgrzewka sprawiła, że bardzo się spociłeś. Po ponowie demonstracji Niten poczuł, że pomimo zmęczenia jego ataki były płynniejsze i mniej bolały go ramiona i nogi. Odczekałeś chwilę i pozwoliłeś swojemu organizmowi dojść do w miarę normalnego stanu. Dziadek czekał, trzymając w lewej ręce drewniane wakizashi. Niten natarł na niego, wykonując kilka cięć i próbował zepchnąć jego obronę. Zamiast tego Sekkiro, zbił jego każdy atak. Jedynie użył do tego, krótszego niemetalowego ostrza. Blondyn poczuł boleśnie, jak za każdym razem drewniana rękojeść drżała mu w dłoni. Podobnego uczucia można, doznać uderzając bokenem z całej siły w kamienną ścianę. Teraz dziedzic przeszedł do cięcia z dołu, jednak poczuł jak dziadek jednym szybkim krokiem, przydeptał jego dłuższa broń do podłogi. -Naiwny chłopiec- Próbowałeś wyszarpać boken i w końcu dziadek na to Ci pozwolił. Natarłeś kolejnym gradem ciosów na swojego przeciwnika, dziadek uniknął każdego ciecia. Po prostu robił, niewielkie kroki na boki. Nitenowi wydawało się jakby, po prostu tańczył w bardzo szybkim tempie. Wyglądało to imponująco, blondyn przeszedł do pozycji obronnej. Mistrz stylu zaczął, od powolnych cięć dając młodzianowi szanse na zablokowanie i przyzwyczajenie wzroku. Stopniowo zwiększał szybkość i siłę uderzeń, aż do momentu, kiedy broń ćwiczebna wypadła Nitenowi z rąk. -Zobaczyłem, co chciałem zobaczyć.- Położył bokeny na ziemi i skierował się do wyjścia. -Tam leży Diasho, jeżeli chcesz.- Wskazał rękom, zanim opuściły pomieszczenie. Najwidoczniej dziadek uznał, że coś z jego wnuka. Niten teraz musiał się przebrać, spakować i udać na rozpoczęcie roku.

Pożegnałem dziadka po czym dałem sobie minutę na to żeby odsapnąć, wiedziałem że między mną a dziadkiem jest różnicę której w najbliższym czasie nie przeskoczę jednak zamierzałem kiedyś mu dorównać. Wziołem Daisho przypasałem je po czym poszedłem zebrać przygotowane zawczasu rzeczy i popędziłem w stronę akademii żeby nie spóźnić się na rozpoczęcie.

Odpocząłeś i wyrównałeś oddech, zajęło Ci to dłuższa chwile, ale ciągle miałeś jeszcze trochę czasu w zapasie. Umieściłeś rodowe daisho za pasem i poszedłeś do swojego pokoju po wcześniej przygotowany pakunek. Po drodze do wyjścia spotkałeś najstarszą służkę w twojej rodzinie, już nieco zgarbiona i pomarszczona Reika stanęła Ci na drodze. -Nie może panicz pójść tak. Uniform w nieładzie lata luzem i jeszcze trzeba trochę go odświeżyć.- Załapał Cię za ramię i poczułeś jej silny uścisk. Chyba Twoja prezencja w pierwszym dniu była dla niej sprawa honoru. Szybkimi ruchami naciągnęła uniform tam, gdzie był luźny i poprawiła twojego kucyka, który nieco się poluzował od sparingu i okadziła twoje ubranie suszonymi liście jaśminu i wiśni. Ta mieszkanka skutecznie zabiła zapach potu i wprowadziła nutkę słodyczy do jego codziennego zapachu. - Teraz panicz może iść i godnie reprezentować swoją rodzinne i służący. Życzę powodzenia w pierwszym dniu.- Ukłoniła się i w końcu mogłeś ruszyć w drogę.

https://bleach.forumpolish.com/t302p330-glowny-budynek#bottom Tutaj zapraszam.

W końcu dotarł, do domu wszedł do środka i w progu przywitała go dobrze znana pomarszczona Reika. Ukłoniła się po pas i podał mu jego ulubione kimono w lilie. -Witaj w domu paniczu, jak minął pierwszy dzień zajęć?- Otworzyła przed nim przesuwne drzwi i wprowadził do pomieszczenia jadalnego. -Proszę się, przebrać zaraz przyniesiemy jedzenie. Panicza wielmożny dziadek jest na spotkaniu rady czterdziestu sześciu, a szanowny Ojciec jak zwykle do późna w pracy.- Reika opuściła pokój, aby Niten mógł się przebrać i przemyć twarz w misie z wodą. Chwilę potem na stół zostało wniesione jedzenie, a służka wyniosła mundurek szkolny do prania. Na stole leżało dużo smażonego czerwonego mięsa, kilka ryb, dwie duże porcje ryżu, trochę warzyw w tempurze i przeogromna miska z ramen, wypełnionym po brzegi dodatkami. Do picia dostał jaśminową herbat z nutką skórki pomarańczy. Dobrze, że młody arystokrata urodził się rodzinnej szlacheckiej, inaczej mógłby mieć problem z utrzymanie swojego żołądka.
-To teraz opowiadaj chłopcze, poznałeś jakąś fajną dziewczynę? Mam już kolegów?- Reika wypytywało go z wielkimi wypiekami na twarzy. Ta kobieta była z nim od małego, praktycznie go wychowała u boku jego matki.

Uśmiechnąłem się do kobiety promiennie. Od razu rozluźniając się a kiedy miałem w rękach kimono rzeczywiście poczułem się lepiej jakby świadom że nie leży już na mnie presja szkoły i oczekiwań innych. - Było dobrze. Trochę myśli zaprzątało mi poranne spotkanie z dziadkiem i tatą ale same lekcję były przyjemne no może poza wykładam o hollowach. Ciekawe kiedy dziadek wróci i czy omawiają coś ciekawego - Rzeczywiście poszedłem się przebrać i ubrać swoje ulubione kimono, pamiątkę po matce. Przemyłem twarz i ręce po czym usiadłem do jedzenia mimo głodu jedząc powoli żeby przypadkiem nie oberwać od Reiki za brak manier przy stole. Na jej pytanie znów się uśmiechnąłem
- Mam, spotkałem niejakiego Obę i Yamamoto całkowite przeciwieństwa, są przyjacielami od dzieciństwa i naprawdę ich polubiłem. Obaj są też bardzo utalentowani albo sami bardzo dużo trenowali. A co do dziewczyn spotkałem jedną miłą dziewczynę, ale i tak muszę uważać na zachowanie przy wszystkich jeśli popełnię jakąś gafę i pojawią się plotki to ucierpi na tym rodzina i oberwiemy od rodu Kuchiki a poza tym nie był by to dobry wstęp do małżeństwa gdyby ludzie mówili że uganiam się za dziewczynami w akademii. - Westchnąłem mówiąc to. Ze wzgląd na dbanie o wizerunek rodziny non stop będę musiał tańczyć na krawędzi otoczony przez wilki albo inne dzikie zwierzęta.

-O to bardzo fajne, że masz kolegów i cały dzień nie siedzisz w ciszy. Może kiedyś zaprosiłbyś ich byś na obiad albo coś. Bardzo chętnie ich poznam, w końcu bycie jedynakiem odcisnęło na paniczu samotność.- Kobieta siedziała obok i pilnowała, aby blondynowi niczego nie brakowała. Poganiały kucharzu i służkę, która przynosiła jedzenie.
-Tym akurat bym się nie przejmowała zbytnio. Ludzie zawsze będą gadać, a że o arystokraci zawsze się mówi to nic nowego. Różne plotki były rozsiewane, gdy Kuchiki-sama przyjął pod swój dach tamtego chłopaka. Jedni mówili, że to jego bękart z nieprawnego łoża i teraz chłopaczek musi znosić, różne plotki na swój temat i swojego wybawcy. Wielu arystokratą nie spodobał się ten ruch, rzadko przyjmuje się kogoś z gminu do arystokracji.- Kobieta zamilkł momentalni. Bała się, że poruszyły niewygodny temat i przypomniała chłopakowi o zmarłej matce.

- Z chęcią ich zaproszę ale nie sądzę żeby był to dobry pomysł już pierwszego dnia. A samotność... no cóż zawsze mam kwiaty i swój ogród. No i zawsze mogłem liczyćna twoje towarzystwo.- uśmiechnąłem się promiennie. Kwiaty zawsze przypominały mi o matce. Czułem się jakby była ze mną.
- Plotki i etykiety są niestety zawszę z nami. Po prostu nie chcę dziadkowi przynosić dodatkowych bólów głowy. On naprawdę ma nadzieję że go zastąpię i będę reprezentował ród. Ale to prawda mimo że dziadek nie okazywał radość spowodu mojej matki to nie wygnał ani jej ani ojca i nie był szczególnie wylewny w swojej niechęci, no i nigdy nie przeniosło się to na mnie. Dziadek jest trudną osoba ale zawsze chciał dobra rodziny. Nie zawsze okazujęto w jasny czy miły sposób ale za każdegoz nas rzuciłby się w ogień. Dlatego chcę zrobić co mogę żeby ulżyć mu problemów. - Westchnąłem ciężko i popiłem swoją tradę herbatą.

-A gdzie tam, towarzystwo wiekowej baby nie zastąpi kolegów i przyjaciół paniczu. Ale ciesze się, że tak myślis,z jest niezmiernie miło.- Niten zjadł bardzo sytą obiad-kolacje i w końcu przestał odczuwać dyskomfort z powodu głodu. Jedzenie jak zawsze było bardzo dobre i w sumie nigdy przez całe swoje życie kucharze nie dali mu czegoś niesmacznego. Chociaż to raczej może wynikać z jego obżarstwa i niewybrzydzania.
-Tak Okamibara-sama to bardzo dobry człowiek i bardzo dba o rodzinne. Może jest surowy i nieco zbyt impulsywny, ale zawsze robi to z troską. Pewnie gdyby zdrowie i wiek mu pozwolił, to piastowałbym stanowisko głowy rodu dłużej i nikt by na Ciebie nie naciskał.- Powiedziała Reika z troską, gdy kończyła sprzątać stół.
-Gdy panicz jeszcze czegoś potrzebowała, proszę wołać. Pójdę teraz ubrać ubranie i je wysuszę po wszystkim.- Służka opuściła salono jadalnie i poszła zająć się swoimi obowiązkami.

- Wiek towarzystwa nie ma znaczenia jeśli jest miłe i ma się z nim o czym rozmawiać choć to prawda że posiadanie towarzystwa w swoim wieku jest miłą odmianą. zazwyczaj jedyne osoby z którymi mogłem rozmawiać to pracownicy czy to kuźni czy dojo. - Najedzony byłem niezwykle zadowolony i miałem już pomysł co zrobię następnie.
- Mam nadzieję że zdrowie dziadka się nie pogorszy jest jeszcze wiele rzeczy których chce się od niego nauczyć i mam nadzieję nie stracić kolejnego członka rodziny. Oczywiście, dziękuje. - Samemu zebrałem się żeby pójść do ogrodu i usiąść w pobliżu stawu gdzie uklęknę kładąc swoje daisho przed sobą. Po czym zamykam oczy i skupiam się na harmonii i tym uczuciu spokoju które zawsze czuje wewnątrz siebie w ogrodzie żeby zacząć medytować i trenować kontrolę tak jak na zajęciach. wyciszając się, dążąc do tak głębokiej medytacji żeby nie słyszeć już nawet delikatnego szumu liści i wody przed sobą. Prawdopodobnie kończę dopiero jeśli przerwał mi ktoś ze służby albo dziadek bo nie sądzę żeby dopiero ojciec zauważył moją nieobecność w posiadłości i zaczął mnie szukać.

Chłopak poszedł do ogrodu, usiadł przy zbiorniku wodnym, nad którym krążyły ważki w swoich godowych tańcach. Położył miecze przed sobą, wyprostowała plecy i przybrał odpowiednio pozycje do medytacji. Zaczął powoli odgradzać się od świata i wszystkich bodźców, odgłosy natury, zapach kwiatów i szum wody. Powoli wszystko zaczynało się wygłuszać, a ona sam coraz bardziej zgłębia swoje wnętrze. Nawet poszło mu ta całkiem sprawniej niż na zajęciach, chyba dobry ciepły posiłek miał coś w tym wspólnego. Blondyn nawet nie poczuł spadku temperatury, gdy słońce zaszło. W końcu usłyszał bardzo charakterystyczny chrząknięcia dziadka, które był na tyle głośne, że go wyrwało z medytacji.
-Wstawaj chłopcze, to nie miejsce do medytacji o tak później porze. Chcesz się przeziębić i mieć zaległości w akademii?- Głos był nieco surowy, ale Niten słyszał bardziej surowy ton dziadka, gdy ten mówił do jego ojca.

+1 K.R +1 Psychika

Kiedy nagle wytrącono mnie z równowagi otworzyłem gwałtownie oczy i popatrzyłem się na dziadka a następnie podrapałem się po szyi uśmiechając się niezręcznie. Rozejrzałem się też rzeby zobaczyć jaka to pora. Po czym wstałem skłoniłem się dziadkowi. Podniosłem głowę żeby popatrzeć mu prosto w oczy.
- Nie ojiisan, oczywiście że nie chcę zachorować i opuścić lekcji. Po prostu medytowałem tak jak nas nauczono dziś na lekcji żeby się w tym polepszyć i nawet nie zauważyłem upływu czasu czy tego że zrobiło się zimno. A wiesz jak ten ogród mnie uspokaja i pozwala się rozluźnić. - Kończąc lekko opuściłem głowę żeby pokazać skruchę.

Sekirro zdawał się niezainteresowany tłumaczenie wnuka i patrzył niego z małą dozą dezaprobaty. Chyba nie podobało mu się zajęcia ogrodnika i bratania się z naturą.
- Gdybyś tylko z takim zapałem trenował rodową spuściznę, ale jest jeszcze dla Ciebie nadziej chłopcze. Oczywiście cieszę się, że ćwiczysz w domu, aby nie przynieść wstydu rodzinne. Reika opowiedziała mi co nieco. Porozmawiamy na ganku, chce napić się ciepłej herbaty i usiąść wygodnie. Ostatnio te obrady rady to istny chaos. Nic tylko młode chłystki nie szanują doświadczenia starszych i się przekrzykują. Dokąd zmierza ten świat.- Siwy mężczyzna usiadł na ganku i momentalnie za winkla pojawiła się służka, która przyjęła zamówienie. Dziadek spojrzał posępnie na swojego wnuka.
-Siadaj chłopcze. Wiesz, że pokładam w Tobie duże nadzieje, bo mój syn okazał się inny. Nie wiem co ja takiego złego zrobiłem, że to jabłko spadło tak daleko do jabłoni. W tej klasie na pewno nie będzie Ci łatwo i będziesz musiał starać się znaczniej ciężej. Arystokracji z czterech wielkich rodów mają łatwiej, w większości przypadków rodzą się z okropnie wielką energią duchową.- W tym momencie zjawiła się służą, która dyskretnie postawiła dwie czarki herbaty.
Dziadek podniósł naczynie, zaciągnął się aromatem, wziął łyka i odstawił naczynie na niewielki stolik. -Nie ma nic lepszego, po ciężkim dni niż ciepła herbata z miodem na stare gardło.-

Powstrzymałem się żeby nie westchnąć na dezaprobatę dziadka. Wiedziałem że nawet jeśli mu się to nie podoba to nie będzie miał nic przeciwko jak długo będę kontynuował trening w odpowiednio dużej częstotliwości ani nie będę głośno narzekał.
- Dobrze dziadku. Jest aż tak źle? - Zapytałem z zaciekawieniem szczerzę jak dotąd nie zwracałem szczególnie uwagi na obecną politykę a dziadek lubił ponarzekać. Ale Reika wspominała o tym chłopaku przygarniętym przez Kuchiki a teraz jakieś chłystki w radzie ciekawe czy rzeczywiście takie młode czy to dziadek tak wyolbrzymia. Na komentarz o ojcu lepiej nic nie odpowiadać. Osobiście uważałem że, to że, wolał technologię od miecza to nic złego, ale powiedzenie tego na głos spowodowało by kolejną kłótnie rodzinną więc lepiej puszczać taki temat mimo uszu. Usiadłem obok niego.
- Wiem dziadku. To będą ciężkie lata, ale najważniejsze jest to co się z nich wyciągnie czyż nie. A w osiągnięciu wielkości nie liczy sie tylko talent czy w rodzona ilość energi ale także ciężka praca. - Osobiście od herbaty po ciężkim dniu wolałem ogromny posiłek ale postanowiłem ten komentarz także zostawic dla siebie. W końcu to nie przyjemna rozmowa z ojcem. Lecz z dziadkiem który nawet tu wymagał odemnie odpowiedniej postawy i zachowania.

-Perspektywy tradycji to bardzo źle. Młode głowy rodu coraz chętniej popierają wprowadzenie zmodyfikowanych dusz do czynnej służby w gotei. Chcą zbrukać idea bogów śmierci i wypaczyć historię, a tak nie można. Rozumiem, że dzięki temu zredukujemy straty e ludziach, ale wyręczanie sie bezdusznymi marionetkami jest niemoralne. Już nawet nie chce myśleć co by się stało gdyby się zbuntowały.- Sekkiro mówił odrobinie nerwowo, tak jakby sama myśl o tym podnosiła mu ciśnienie. Jednak kolejny łyk herbaty, powstrzymał erupcję jego frustracji. Wysłuchał wnuka i nawet kącik.jego ust delikatnie się podniósł.
-Tak ciężka praca zawsze przynosi rezultaty. Pamiętaj o tym jak będziesz ćwiczył poranną jaskółkę. Bo Twoja dalej jest odrobinę koślawa, ale jest lepiej niż u Twojego Ojca. Nie miał on daru do zanjutsu niestety. Dobrze ze chociaż ma głowę na karku i nie popiera używania zmodyfikowanych dusz, bo wtedy chyba bym go wydziedziczył.-

- Nie jestem wstanie wypowiedzieć sie na ten temat. Nie czuję żebym posiadał na ten temat wystarczająca wiedzę. Choć rzeczywiście wizja buntu sztucznych dusz nie jest miła wizją. - Westchnałem lekko, to rzeczywiście będą ciężkie czasy. Jeśli tak dalej też będą wprowadzane zmiany to dziadek będzie jeszcze bardziej zirytowany.
- Wiem dziadku że musze poprawić jaskółkę. Trenujesz nie aż ci wyjdzie tylko doputy nie przestaniesz popełniać błędów. Jestem ciekawy jak będzie wyglądać jutrzejsza lekcja zenjutsu.- Wiedziałem że zaczniemy od podstaw ale każdy styl się jednak różni.

Sekirro skończył herbatę, wstał i spojrzał na zadbany ogród porośnięty różnymi kwiatami, a w jego środku znajdował się zbiornik wodny. - Kto by pomyślał, że kiedy tutaj na gołym piachu ćwiczył mój ojciec i jego ojciec. Kiedyś nasza rodzinna, nie zwracała uwagi na otoczenie. Całymi dniami było słuchać dźwięk uderzających o siebie bokenów, brzdęki kutej stali i buchającego żaru z pieca. Wszystko z czasem się zmienia, za moich czasów w akademii uczyli nas twardą ręką i nie pobłażali nikomu. Teraz pewnie jest nieco inaczej. No, chyba że dostaniesz kogoś ze starej gwardii. Tu Cię zostawiam chłopcze, jeżeli sumienie ćwiczyłeś to jutro nie powinieneś się obawiać. Idę na spoczynek, bo jutro ponownie muszę udać się do rady czterdziestu sześciu.- Siwy mężczyzna wszedł do rezydencji i zostawił blondyna samego na tarasie. Nie było jeszcze tak późno żeby iść spać, ale starzy ludzie maja inny zegar biologiczny.

Kiedy dziadek patrzył sie na ogród sam tez się na niego patrzyłem. W przeciwieństwie do dziadka z odrobiną dumy bo sam przyczyniłem się do tego żeby ten ogród tak wyglądał. Kiedy dziadek ogłosił że idzie spać. Skłoniłem się. - Oczywiście dziadku. Miłej nocy i powodzenia jutrzejszego dnia. Ja jeszcze skorzystam z tego dnia i wezmę do serca twoją rade i potrenuję swoją jaskółkę. -Kiedy dziadek poszedł postanowiłem skierować się do dojo. Zaczynając od rozciągnięcia mięśni po przez skłony, przysiady czy pół szpagaty bo pełny mógł by być dość nieprzyjemny. Następnie rozruszałem stawy i zrobiłem dwa biegi wokół dojo. Następnie zabrałem się za ćwiczenie jaskółki. Zaczynając od pierwszego etapu i powtarzając go aż wykonam go wystarczająco dobrze żeby zadowoliło to dziadka. Następnie pierwszy i drugi etap i powtarzam tak jak z pierwszym. I tak Dodaje kolejne etapy do momentu kiedy wiem że będę musiał iść spać żeby rano wstać lub przejdę przez wszystkie etapy wystarczająco żeby się zadowolić.