Wieża rybaka (Domena Chikaze)

W największym skrócie, domena Chikaze jest niewielkim połaciem plaży oraz morza otoczonego wydmami, lasem oraz krzewami, na którego tle najbardziej się wybija wieża zbudowana z szarego i seledynowego kamienia i ciemnoniebieskiego niebieskiego szkła. To wszystko natomiast otoczone jest różowym niebem, którego poświata widoczna jest nawet w środku nocy, sprawiając wrażenie jakby to miejsce było wiecznie na tle zachodzącego słońca. Można jednak oczywiście powiedzieć o tym wszystkim znacznie więcej, czy też przynajmniej o tym jaka była wizji opiekunki i właścicielki tego miejsca.

Dodatkowym, pozornie drobnym i nieistotnym elementem był niewielki strumień płynący poprzez wydmy aż do morza. Był on obecnie jedynym źródłem słodkiej wody, meandrującym przez różne obszary tej domeny, a której jedno z zakól było dość blisko wieży. Ona sama natomiast była dość wysoka, ale miała jedynie trzy piętra, z czego podstawa była najszersza, a każde kolejne było mniejsze. Na samym szczycie był natomiast kryształ, które błyskało światłem niczym latarnia morska, zwłaszcza w nocy. Na brzegu nie było tu prawie w ogóle życia, co mogło się przedstawiać nieco inaczej w przypadku morza, na które jednak boginka nie miała większego wpływu. Gdzieś z boku okazałej budowli stał jednak niewielki prowizoryczny, lecz solidny szałas. Najwięcej elementów wartych na ten moment uwagi znajdowało się jednak wewnątrz baszty, która sama przypominała z podstaw hybrydę zachodniego, warownego kształtu z ascetyką japońskiej świątyni, z ozdobami głównie w formie fal i chmur.

Zaczynając od parteru, pierwszym pomieszczeniem był hol wejściowy, którego rola była bardzo prosta – zostawienie obuwia i byciem punktem wyjścia do pozostałych pomieszczeń. Podłoga była wyściełana szarym, popielatym drewnem, a ścieżki były oznaczone tkaniną o kolorze morskiej zieleni. Z oświetleniem nie było za dużo problemów, jako iż większość pomieszczeń posiadała szkło które polaryzowało światło w odpowiedni sposób, przez co miało się wrażenie wizualne jakby się znajdowało w środku oceanu przez niebieską poświatę połączoną z seledynowymi i szarymi akcentami ścian przypominające morskie skały oplecione wodorostami. Widocznośc była jednak całkiem dobra, i w zależności od pomieszczenia było jaśniej albo ciemniej, w całym pokoju bądź w części. Takim przykładem była sala którą można było nazwać tronową, a nazywaną przez Chikaze delegacyjną. Dość dworską, gdyż w dość podłużnym pomieszczeniu na samym jej końcu znajdowało się podwyższenie na którym znajdowała się przestrzeń dla niej – otoczone płynącą wodą i otoczonymi kamieniami pole ze zbrojnymi filarami podtrzymującymi dość zwiewny, półprzezroczysty materiał na samym szczycie. Sama natomiast siedziała tam na tronie, patrząc na osoby ją odwiedzające po obu stronach pomarańczowego dywanu.
Znajduje się też tutaj jedna duża sala jadalna, gdzie znajduje się jeden długi stół. Niedaleko jest też kuchnia, w której znajduje się większość rzeczy które Chikaze pamiętała by umieścić by dało się stworzyć większość znanych jej potraw. Najbardziej zapełnioną przestrzenią był jednak magazyn, gdzie składowała dary od jej wiernych które w szczególności przypadły jej do gustu – cześć z nich trzymała w świątyni w Murakiri, ale chciała wyróżnić te co lepsze właśnie w taki sposób. Była też spiżarnia, które jednak na ten moment nie była zbytnio zapełniona, oraz garderoba gdzie ogólnie miała tylko trochę ubrań na zmianę i bieliznę. Na parterze też znajdowały się toalety na wypadek mniej boskich gości, oraz częściowo zakryty onsen, nieco z boku wieży – wypełniony błogosławioną przez nią wodą. Było też zejście do piwnic, gdzie Chikaze zaczęła pracę nad stworzeniem dużej sali treningowej z wyposażeniem oraz odpowiednim wsparciem dla reszty budowli. Jak na razie jednak głównie nad tym drugim.

Drugie piętro zajmowały głównie przestrzenie gościnne oraz rozrywkowe – pokoje w których można było się położyć, zrelaksować, bądź poczytać coś w póżniejszym terminie… jeśli by cokolwiek znalazła. Były tu też balkonu z których można było się przyglądać otoczeniu – z pewnym wojskowym sztychem by bardzo łatło można było je przystosować do obrony. Pomieszczenia gościnne były wszechstronne, z łóżkami w europejskim stylu pod którymi znajdowały się jednak wygodne maty. Same łóżka miały też nogi teleskopowe, więc jak ktoś się nie do końca dobrze czuł z materacem na podwyższeniu ale chciał coś miękkiego to mógł łątwo osiągnąć pewien kompromis. Szkła w tych pokojach miały też żaluzje by w razie potrzeby móc skutecznie zablokować dostęp światła. Na drugim piętrze też znajdowały się kapliczki bóstw które szczególnie ceniła – całej wielkiej trójki z jej ojcem na czele oraz jego żony, oraz z boku Raijina oraz Fujina. Tego drugiego nie znała, ale stwierdziła iż grzechem byłoby go mimo wszystko pominąć. Gdzieś obok była kapliczka dla siedmiu mędrców szczęścia, co oczywiście było nawiązaniem do czcigodnego Jurojina. Kurcze, jakby wiedziała jakim konkretnie bóstwem był tamten mędrzec… no nic. Pamiętała o nim i jemu również była wdzięczna. Zostawiła jednak dość miejsca by w razie czego stworzyć inne kapliczki.

Trzecie piętro natomiast były jej prywatnymi komnatami. Tam miała wszystko to co w pozostałych poza kapliczkami i toaletami – czyli sypialnie, bawialnie, oraz jadalnię. Paradoksalnie było to miejsce które było najbardziej ascetyczne i bez większych ozdób. Mocno funkcjonalne, jedynie łóżko było dość duże. I w końcu na samym szczycie wieży znajdowal się największy kryształ, który odbijał intensywnie aurę tego miejsca. Nie było to aż tak widoczne w dzień, ale w nocy emitował intensywne, spolaryzowane różowe światło. Widać, iż wszystko jest to jeszcze w budowie, ale już zaczynało nabierać to kształtu. Mogła się zająć innymi rzeczami dzięki temu. Poza modlitwami w stronę bogów którym postawiła kapliczki, dziękującymi im za ich dobroć i wpływ jaki miały na jej życie, i proszącą o dalsza łaskę. Przynajmniej jedna na jej wizytę w jej domenie.

1405

- Teraz mi wierzysz? - Wnioskując po jej reakcji było to bardziej pytanie retoryczne, aczkolwiek gdyby odpowiedziała to byłoby miło. Zabrał swój dobytek i wszedł w tęczowy most. - O Zgubie powiedziałem Ci niemal wszystko. Podobno potrafi przyjąć postać tego czym się żywi. Ponadto, wszystko co pochłonie jest w niej uwięzione i pozbawione szansy reinkarnacji. Nic więcej nie wiem.- Poczekał aż Chikaze przyniesie talizman. W międzyczasie spróbuje nalanego sake. Nie wiedział jakiego jest pochodzenia, ale skoro Morigami zalecała ostrożność to podszedł do niej z należytym respektem. Chociaż z jego tolerancją na alkohol i wytrzymałością nie powinno go tak "sklepać".
Wziął od niej talizman i schował wewnątrz ubrania. - Jasne, domyślam się, że gdyby Gotei dowiedziało się, że ze mną współpracujesz to by odbiło się na waszych stosunkach. Nie mniej musiałem Ci to przekazać. Nie mogłem ryzykować, że te informacje nie dotrą "wyżej" - to jest zbyt ważne...- Atmosfera do tej pory za sprawą tych wieści była raczej ciężka, ale Tanaka opowiadając to wszystko, znosił ją bardzo dobrze. Jednak teraz coś go widoczniej przybiło. - Ja... Mam prośbę... Chciałbym przeprosić Czcigodną Trójcę, o ile to możliwe osobiście... Ja... przyczyniłem się do śmierci ich siostry - Awashimy...

Jak usłyszała "teraz mi wierzysz" na moment stanęła. Tańce mogło się wydawać, że za jej czerwonymi oczami zaczęły się pojawiać seledynowe świetliki. Przybrała też mocno poważny wyraz twarzy, świdrujący go wzrokiem.
-Posłuchaj uważnie, bo trzeci raz nie będę tego powtarzała.-Zaczęła nie ruszając się z miejsca-To, że jesteś święcie przekonany w prawdziwość swoich słów nie musi oznaczać, że to prawdą jest. I zapewniam Cię, że im bardziej śmiałe i nieprawdopodobne twierdzenia będziesz szerzył, tym większa będzie potrzeba podparcia tego dowodami... I to nie przede mną. Już za pierwszym razem jedynym powodem dla którego w ogóle rozpatrzono co mówiłeś było to, że położyłam na szali swoją wiarygodność. Więc lepiej doceń, ze jestem tak otwarta na Twoje słowa, bo niezależnie od tego czy ktoś jest bogiem czy nie inni mogą nie być tak łaskawi.-Oczy przestały jej się świecić. Zaczęła mówić bardziej emocjonalnie, acz mniej wzniośle-Pomysł chwilę, Tanaka! Co się stanie, jeśli bym przyszła do nich bezgranicznie przekonana o prawdziwości Twoich słów o tym bez żadnego potwierdzenia czy śladu? Straciłbyś główną drogę do zrobienia czegokolwiek, to się stanie. Bo moje słowa stracą na wartości, nawet przy pełnej wiere.-Odwrociła się by zrobić co planowała, ale jeszcze rzuciła-Teraz mam chociaż jakiś trop... Dalej chyba niewiele, ale...

Dalej wspomniał o rzeczach podobnych do ojca Quincy. Może dowie się czegoś więcej od Ojca. Ale teraz miała inne sprawy. Wróciła i go wysłuchała. Uniosła brwi słysząc co powiedział.
-Rozwiń.-Rzuciła tylko, oczekując wyjaśnień.

1406

Patrzył w jej czerwone oczy. Widział jak rośnie w niej gniew. W żaden sposób się tym jednak nie przejął, gdyż w nim narastała frustracja
Przychodzę do Ciebie w sprawie bezpieczeństwa wszystkich światów i mam być wdzięczny za to, ze mnie wysłuchałaś?- Rozumiałby gdyby chodziło o jakiś pomniejszy świat, tu chodziło o sam świat bogów.- Kurwa, to nie jest sprawą, nad którą się trzeba zastanawiać. Tu od razu trzeba pytać, tych co wiedzą cokolwiek. Myślisz, że ile osób wie o Zgubie wśród śmiertelnych? To wychodzi daleko poza m-moje możliwości.- Głos delikatnie mu się załamał. Frustracja zaczynała się przemieniać w bezradność. - Nie byłaś tam... Nie widziałaś co Zguba zrobiła z poprzednim światem... Gdybyś poczuła jej wpływ... - Spuścił wzrok i położył dłoń na twarzy. Dał się ponieść emocjom to było za dużo nawet dla niego. Jeszcze nie był gotowy żeby dźwigać to brzemię...
- To była jedyna opcja abym opuścił tamto przeklęte miejsce... Czcigodna Awashima żyła tam przez wieki... Niewinna, odtrącona przez Ojca, porzucona i uwięziona w tamtym świecie... Zgodziła się pomóc w opuszczeniu tamtego świata mimo, że wiedziała jaka będzie tego cena. Okazała mi wielkie serce, chociaż twierdziła, że go nie posiada...

Dalej była rozgniewana, a jego słowa wzbudziły w niej jeszcze większy gniew. W środku gotowało się od niej, że jak ktoś taki jak on śmie się odzywać do niej w taki sposób. Uwłaczało to jej, ale przede wszystkim uwłaczało to jej Ojcu. W jednym tylko miał rację - że jeśli to faktycznie prawda, to jest to sprawa najwyższej wagi.
-Bądź wdzięczny losowi i karmie, że jest ktoś kto Cię wysłucha, nie nazwie szaleńcem, i jest skłonny tylko na podstawie Twoich słów przyjrzeć się sprawie. Myślisz, że po co zeszłam w dół?-Zacisnęła zęby, znajdując w sobie jeszcze siły by na spokojnie wytłumaczyć, chociaż blask powrócił. Zrobił to jedynie na moment-Może kiedyś zrozumiesz moje słowa. Twoje... przekaże. Jeśli to wszystko to przeniosę Cię do Rukongai.
Wysłuchała tą historię. Musiała przyznać, że nie miała o niej pojęcia i będzie musiała ją również przekazać. Jakkolwiek nieprawdopodobnie to wszystko brzmiało, te szczegóły powinny być znane. Tylko czemu do cholery dowiaduje się takich rzeczy po kawałku, skoro są one tak ważne?

1407

Ten wybuch pozwolił mu się rozładować i trochę uspokoić.
- Wybacz, że tak na Ciebie naskoczyłem... Wiem, że nic nie mogę zrobić w sprawie Zguby... - Podniósł głowę i przegryzł wargę. - Jedynie mogłem przekazać informacje... Gdybym nawet tego nie potrafił zrobić to bym sobie nie wybaczył tej porażki... - Pokręcił głową... - To jeszcze nie wszystko. Wiedźma yomi zdobyła kolejny artefakt, była to jakaś relikwia czcigodnego Reio, niestety nie wiem jaka. Zbiera również popleczników. Towarzyszą jej tacy jak ja - shinigami z mocami pustych. Nie wiem, czy sama potrafi ich tworzyć, czy zdobyła listę osób Aiby z nazwiskami, których poddał hollowikacji. Z jej pomocą z łatwością mogłaby ujarzmić ich pustych. Wygląda na to, że zbiera relikwie czcigodnego aby w końcu uwolnić swoją Panią. Podejrzewam, że po mnie również przyjdzie... Muszę się przygotować na ten moment.

Milczała. Założyła ręce na piersi i ponownie go wysłuchała. Kolejne informacje o wiedźmie, i kolejny pozyskana relikwia. Jakaś. I zbiera osoby. Ojciec ostrzegał o jej zdolnościach manipulacji, więc nie dziwiło ją to.
-Niewielkie strzępki czcigodnego Rei-oh nie są nawet bliskie mocy potrzebnej, by uwolnić Izanami. Mimo to może wyrządzić dość szkód. Następnym razem gdy ją spotkasz bądź trafisz na jej ślad, skup się na modlitwie. Jeśli ją usłyszę, przybędę.-Skinęła powoli-Prawdę jednak mówisz, że musisz się przygotować. Również i te wieści przekażę. Jeśli to wszystko, odeślę Cię spowrotem do Rukongai.
Jeżeli faktycznie ich rozmowa na tym się skończyła - stworzy przejście i przejdzie z nim do Rukonu. Nie w jej domenie, gdzieś dalej. Będzie bezpieczniej. Ale od razu po przejściu stanie się niewidoczna i oddali się od niego spory kawałek, by na spokojnie stworzyć dla siebie przejście i udać się do domeny jej Ojca.

1408

Być może pojedyncze fragmenty nic nie mogą zrobić. Ale gdy zbierze ich wiele? Kto wie, jak długo już je gromadzi? Tanaka nie był o to tak spokojny. Nie mniej rozmowa dobiegła końca. Skinął głową, gdy ta wspomniała o modlitwie.
To w tej chwili wszystko. Jeśli dowiem się czegoś istotnego to dam Ci znać. Niech fortuna będzie po Twojej stronie Chikaze.- Wysilił się jeszcze na nieznaczny uśmiech. Po tym wszedł w tęczowe przejście.

Tanaka -> https://bleach.forumpolish.com/t2192p150-poludniowa-dzielnica#75411

Chikaze -> https://bleach.forumpolish.com/t2316p60-forteca-susanoo#75412

Pilnowała jej by jednak nie zeszła z drogi ani jej nie puściła. Przyglądała się też niemo jej zachwytowi. Pokiwała potwierdzając czym jest ten wielki akwen wodny przed nią, i patrzyła jak się bawi. Było w jej oczach sporo skutku gdy mówiła te słowa, że po prostu sobie pójdzie.
-Jest to jedna z możliwości acz sugeruje, że jestem niekompetentna i nie byłam Cię w stanie upilnować. Albo, że faktycznie się z Tobą ugadałam. Niestety mój obraz jest bardzo ważny... Oczywiście nie najważniejszy, ale... Myślałam bardziej by oznajmić shinigami, iż za swoje czyny, z wzięciem pod uwagę okoliczności zostałaś wygnana z mojej społeczności. To prawa shinigami więc niech oni się martwią egzekwowaniem ich. Nie stanę im na drodze ale nie będę też im w tym pomagała, gdy mam inne zdanie na ten temat.-Pokręciła głową, rozeźlona-Paręset lat w gnieździe larw... Co za marnotrawstwo... Ale!-Zawołala głośniej, podchodząc bliżej do wody-Mam też inne pomysły. Pierwszym byłoby pójście do czcigodnego Fujina i poproszenie o pomoc. Raczej będą bardziej przejęci oporem tak zacnego bóstwa. Nie ma gwarancji jak zareaguje, ale jeśli się zgodzi to przynajmniej potem na swojej drodze mogłabyś mieć trochę spokoju. Mam też inny plan... Ale i tak potrzebowałbym z nim porozmawiać.-Westchnęła, zerkając na wierzę.
-Mam... Pamiątkę po moim zmarłym przyjacielu. Jeśli shinigami nie są w stanie rozpoznać jednego zanpaktou od drugiego gdy ktoś zginie... Można będzie upozorować Twoją śmierć. Acz im dłużej o tym myślę tym nie wiem, czy to dobry pomysł. Trzeba by było wszystkim cicho powiedzieć, że to tak nie do końca jest, to może potem wyciec... No i jednak nabroiłaś, lekko mówiąc. Nawet w obronie własnej.-Spojrzala na nią ostrzej. Fuknęła i popatrzyła się w bok na horyzont.
-Nie to, bym ja była kiedyś święta... Ale dlatego uważam, że znacznie lepiej by winny odpłacił za swoje winy niż żeby bez pożytku go karać. Więc mam nadzieję, że... dobrze wykorzystasz dary które Ci ofiarował los.

Nie była zadowolona z tego, że Mai nie wyrażała w ogóle skruchy za swoje działania. Najbliżej temu było to, że było jej przykro za sprawienie problemu. Podeszła trochę bliżej, stojąc na granicy linii fali.
-Musiałabyś trzymać się z daleka nie tylko od centralnych okręgów, ale od tamtego świata ogólnie. Może byłoby to jakaś karą dla Twojej wolnej duszy...-Skrzyzowała ręce na piersi, trzymając hełm w swoich palcach. Chikaze nie patrzyła za bardzo na Mai. Podkręciła głową-...gdyby nie to, że dalej wierzę że możesz zrobić więcej dobrego będąc wśród dusz rukonu. Inaczej... Będę zła, że się wobec Ciebie pomyliłam.
Popatrzyła na nią wyczekująco. Gdy dostała odpowiedź odeszła kawałek w stronę wieży.
-By była jasność, potępiam to co zrobiłaś, nawet w tych okolicznościach. Jacy by nie byli shinigami, chronią światy przed naprawdę paskudnymi rzeczami i ich zasady mają coś na celu. Po prostu... To wszystko powinno wyglądać inaczej.-Mruknęła niezadowolona patrząc się w bok i zakładając na głowę hełm-Nie ściągaj na swoją kartotekę więcej występków. Zwłaszcza kosztem zwykłych dusz. I nie zmuszaj mnie, bym pożałowała tej decyzji.
Smutek, żal, złość. Targały nią same negatywne emocje, co może się przydać w trakcie rozmów z bogami śmierci jeśli będzie je trzymała pod kontrolą. Zrobiła by to zupełnie inaczej, i to, że oni chcieli ją zamknąć pod kluczem tak bardzo komplikowało sprawy...

Dała jej jeszcze trochę czasu by nacieszyła się jej domeną. Potem zapytała czy potrzebuje coś zabrać z Murakiri, i ile czasu będzie potrzebowała by się oddalić. Maksymalnie bowiem będzie mogła czekać aż opuści granice pięciu jezior. Dłuższej zwłoki nie będzie w stanie wytłumaczyć.

Wysłuchała go w ponurej ciszy. W środku czuła coś niezbyt przyjemnego gdy mówił o kami, który wraz ze wzrostem mocy robił się coraz bardziej arogancki. Czy był zły? Nie wiedziała, ale z tego co słyszała mógł być na dłuższą metę zagrożeniem.
Kolejna przestroga od świata. Musiała pamiętać po co to robi. Już nie rośnie w siłę dla samego faktu bycia potężną. Mimo to czuła się niekomfortowo blisko tej historii. Również i ona otaczała się wojownikami, i rosła szybko w siłę. Działała też jako autorytet, sędzia i kat. Czym się właściwie różniła od tego o czym powiedział? Chciała myśleć, że tymi kluczowymi elementami, ale może była jedną z wielu aroganckich elementów które próbowały miec jak najwięcej władzy?
Za dużo złego się stało, i chmury nad jej głową nie były tylko dosłowne. Miała dalej swoje do zrobienia, to wiedziała.
Nie dała po sobie poznać, ale zdziwiła się jak bardzo speszony wydawał się ten chłopak gdy kazała mu zlapac jej odzianą w zbroję dłoń. Prawie jej przypominał w tym momencie Daisuke, ale nawet on był bardziej śmiały.
Radził sobie znacznie lepiej gdy dotarli na miejsce. Skinęła głową, wewnętrznie ciesząc się z komplementu jaki dostała. Tak jakoś, może to było akurat to czego potrzebowała. Trzy próby.
Stała i przyglądała się jak mu szło. Nie zareagowała w żaden sposób gdy podmuch uderzył w nią i rozwiał włosy. Oceniała. Był silny, ale nie tak bardzo jak ona. Silniejszy od Daisuke, to na pewno. Przyda sie.
Kula też była spora, też większą niz był w stanie zrobić Daisuke. Był jednak znacznie gorszy w kontrolowaniu tej energii. Mruknęła gdy kolejny podmuch uderzył ją w twarz, rozrzucając kawałki piasku które dziwnym trafem omijały jej osobę.
Przyszedł czas na sparing. Dość szybko musiała wyrównać ich poziom, gdyż jej przeciwnik od samego wstępu poszedł na całość.
Ogólnie miała już pewne pojęcie. Był silny, ale do niej było mu daleko.
W dodatku jego wersja mogła być prawdziwa. Prawdziwy syn kami, możliwe, że z jakąś śmiertelniczką. Przerwała walkę gdy przypadła go trochę do muru przy jej własnej ofensywie. Wbiła bokken w piasek.
-Wystarczy.-Rzuciła szorstko-Póki będziesz żył w zgodzie z prawem i panującymi tu obyczajami będę Cię uczyć. Technikę będziemy ćwiczyć w Murakiri, ale wszystko co bazuje na reishi trzeba prowadzić tutaj. Masz dość mocy by zabić zwykłą duszę samą emanacją. Na to nie mogę pozwolić.
Chikaze zdjęła hełm, ukazując swoje urokliwe, choć trochę zmęczone oblicze. Raz, chciała zaczerpnąć trochę więcej oddechu a nie cały czas siedzieć w klaustrofobicznym żelastwie. Dwa, chciała mu pokazać swoje bardziej ludzkie oblicze.
-Oby to, czego tu się nauczysz pomogło żyjącym w rukonie duszom.-Wyciągnęła w jego stronę rękę-Wracajmy. Zaczniemy od jutra.
Fakt faktem, musiał znaleźć dla siebie tutaj miejsce, co będzie pewnym wyzwaniem samym w sobie. Będzie musiała też przemyśleć od czego z nim zacząć, bo było dużo rzeczy których mogłaby go nauczyć. Wyruszała też jutro w kolejny patrol.

Było dużo emocji po obu stronach. Pozwoliła jej pobiegać i nacieszyć się wolnością oraz zupełnie inną pogodą. Jak tak myślała to chyba najbardziej pasowała by właśnie tutaj, w Takamagaharze, ale sprawy potoczyły się w pewien konkretny sposób. Patrzyła na jej różowe policzki, oblepione piaskiem stopy... Miło było zobaczyć jakieś kolory na jej skórze.
Mimo to miała w sobie wiele negatywnych emocji którym dała upust. Widok przestraszonej Mai trochę ją zaniepokoił, ale dał też satysfakcję. Mai nie była słaba i obawiała się jej gniewu, tak jak śmiertelnik powinien. Nie był skierowany na nią, ale odpowiednią bojaźń... Ugh. Nie powinna się tak dobrze z tym czuć.
Emocje już ją zupełnie poniosły gdy ją objęła. Sceptyczne spojrzenie trochę ją otrzeźwiło.
-Uh... Za bardzo? Dawno się nie uzewnętrzniałam.-Odsunęła się na półtora kroku, trochę zakłopotana-Mój brat by pewnie powiedział, że nie mam się czym przejmować i że tulenie jest dobre. Oraz, że za dużo pracuje i jestem za poważna... Nie chciałam byś się źle poczuła.-Przetarła oczy, lekko potrząsnęła głową. Dalej panował w jej myślach chaos. Wiedziała, że to się stanie ale jakoś nie przygotowała się do tego szczególnie-Przejdźmy się. Morska bryza jest zdrowa, a dużo się działo pod Twoją nieobecność.
Zaczęła iść wzdłuż brzegu, pozwalając, by woda obmywała jej stopy odziane w zbroje. Niebo nad nimi stopniowo się przejaśniało, chociaż dalej wisiało nad nim trochę ciemnych chmur.
-Wojna. Świat w którym żyjesz oraz drugi, zwany światem żywych został zaatakowany przez siłę zwaną Warhwelt. Mieszkają tam Quincy, którzy od wieków mają zatarg z shinigami, królem dusz, i kami. Większość z nich została wybita w trakcie ostatniej wojny. Część przystosowała się do nowych warunków, a cześć zbierała siły by zaatakować. Pewnie się zastanawiasz skąd ten konflikt. Otóż...-Chikaze obróciła się, rozkładając ugięte w łokciach ręce na boki, robiąc z siebie żywa wagę-Gdy dusza kończy swoją egzystencję w jednym ze światów, trafia do cyklu. Cykl ten pozwala utrzymać równowagę między światami, by szala nigdy nie została przeważona. Jednak Quincy, zwani niszczycielami, doszczętnie niszczą dusze. Nie pozostaje po nich nic.-Zaczęła unosić jedną rękę w górę a drugą w dół-Prowadzi to do zaburzenia równowagi, która może skończyć się katastrofą we wszystkich światach. Shinigami próbowali porozumieć się z nimi, ale duma Quincy doprowadziła do wojny. Również i teraz tak się stało, czego byłam naocznym świadkiem, a teraz uczestnikiem. Shinigami mogą mieć... Mają wiele przywar, ale chronią jak mogą nas przed tą, oraz innymi katastrofami. A wszystko to jeszcze sięga czasów gdy światami panowali starzy bogowie... Ale o tym może innym razem.-Odzyskała większość ze swojej równowagi, czy też założyła jedną z masek. Tak dawno nie była sobą, że nie wiedziała co właściwie miała począć. Kompletnie się od tego odzwyczaiła.
-Nie pocieszę Cię też tym, że w Murakiri będą stacjonować shinigami. Będzie też tam łowca, który doprowadził do Twojego rozwoju wypadków. Jeden z najlepszych w całym rukonie. Prosiłabym Cię jednak byś nie wszczynała awantur. Musimy się skupić na odzyskaniu tego, co Ci zabrano. Quincy nie będą patrzeć na to czy posiadasz zanpaktou czy nie. Wszystkich shinigami nienawidzą jednakowo... Już zamordowali kilka bliskich mi osób.-Skończyło się na głębszym wdechu-I wiem, że Ci się to nie podoba. Ale przychodzi burzliwy czas który jest również okazją do wielu zmian. Mam nadzieję, że na lepsze, ale na to trzeba zapracować. Jak na wszystko. Właśnie przez brak tej pracy udało się Ciebie pochwycić. Brakuje Ci szlifu.-Popatrzyła tym razem surowiej na nią.
-Chcę Ci pomóc. Dlatego wzięłam na siebie tą odpowiedzialność, i ta odpowiedzialność i praca nad nią u Ciebie była warunkiem Twojego uwolnienia. Dlatego proszę Cię o współpracę, a w zamian zrobię wszystko byś zachowała jak najwięcej wolności. A skoro o niej mowa... Nie wiem co widziałaś. Jeśli chcesz to możesz mi powiedzieć.-Nie patrzyła się w jakiś konkretny punkt jej ciała. Była bardzo blada. Tak jak myślała, może brak słońca, ale może też efekt tego co tam się działo. Nie złamali jednak jej ducha.

Mruknęła. Było jej miło, że dusze czują się w jej miejscu dobrze. Inny efekt niż ten który wywoływała jej obecność, ale taki też miała zamiar tworząc tą domenę. Spokojna latarnia dla odpoczynku i rozwoju.
-Jest wiele miejsc i każde z nich ma inną aurę. Z Twoim usposobieniem mogłabyś się jednak odnaleźć.-Tłumaczyła jej potem zawiłości sytuacji. Chyba się trochę pogubiła. Musiała to przedstawić prościej.
-To fanatycy rządni zemsty którzy doszczętnie niszczą dusze. Jak ich zniszczą zbyt wiele światom grozi zagłada. Tak, są gorsi od bogów śmierci.-Stwierdziła stanowczo. Trochę mniej jednoznacznie brzmiała gdy rozmawiały o sąsiadach i o tym co się działo w gnieździe larw. Nie mogła zajmować aż tak radykalnego stanowiska jakby chciała.
-Gotei 13 to armia, a shinigami to żołnierze. Od żołnierzy oczekuje się wypełniania rozkazów, i większość osób przechodzących przez akademię ma to wpajane. Ty... To trochę inna sytuacja. Acz nieznajomość prawa nie zwalnia z jego przestrzegania. Tak to działa we wszystkich światach, również w świecie bogów.-Wypusciła głośno powietrze ustami-Acz czemu tych, co chcieli wrócić do rodzin nie pozbawili mocy i nie wypuścili, nie wiem. Jak będę mieć okazję to się dowiem.
Stanęła, obracając się bezpośrednio w stronę Mai.
-To dla mnie też nie jest łatwe, ale jeśli ma to zwiększyć bezpieczeństwo pięciu jezior to zrobię wszystko, by je zapewnić... Dlatego powiedz mi, jaką chcesz broń póki nie odzyskasz swojego zanpaktou. Miecz, czy coś innego?-Miała zamysł, ale nie wiedziała ile z tego wyjdzie.
-Mam pewien pomysł, a w najgorszym razie dostaniesz porządną broń. Czy chcesz zostać do tego czasu tutaj, czy wracamy do Murakiri?-Kolejny problem. Musiała odpowiednio to przedstawić. Nie zrzucić winy na shinigami, wybielić trochę Mai, i nie pokazać tego jako swojego błędu. Dużo rzeczy naraz, zwłaszcza w obecnej sytuacji.

-To by była jedyna powstrzymująca Cię rzecz, brak elementu kami. Teraz jednak... Może przy spokojniejszych czasach wyruszymy na wycieczkę.-Uśmiechnęła się na tą myśl. Podróż z grupą tkniętą przez kami brzmiało jak coś całkiem przyjemnego w tej perspektywie. Przyszedł jednak czas na poważniejsze tematy.
Dlatego sama podniosła z piasku płaski, lśniący kamień, i podkręcając go cisnęła w taflę wody. Karakura miała strumień, i nie raz i nie dwa nie chcąc wracać do domu zajmowała sobie w różny sposób czas.
-Sprawy nigdy nie są takie proste, to już powinnaś wiedzieć. Tak, wśród shinigami są też skur... niegodni, jak wszędzie. Ale jeśli mam wskazać główne źródło zepsucia, to jest to szlachta białego miasta. A poprzez nią rada rządząca Seireitei i Gotei 13.-Wzięła kolejny kamień i cisnęła. W jej głosie wybrzmiał gniew, ale pogoda nie zmieniła się w znaczny sposób. Kontrolowała się. Z grubsza.
-Strach przed utratą władzy, przywilejów i bogactwa, zachłyśniecie się nimi, oraz egoistyczna ambicja. Shinigami są narzędziem, które jest użytkowane przez kolektyw wysoko postawionych dusz. Czcigodny Izanami powierzył im tą rolę głęboko wierząc ludzkim duszom, że w sposób sprawiedliwy będą sobą zarządzać... i taki jest tego efekt. Nawet bogowie nie są doskonali, więc jak ludzie mieliby być?-Zaczęła podrzucać kamień w dłoni.
-Niemniej jednak są gwarantem stabilności światów. Gwarantem który potrzebuje zmian, ale nie osiągnie się ich stając naprzeciw nim. Doprowadzi to jedynie do zmarnowania potencjału obu stron, które mogłyby wspólnie zdziałać więcej niż osobno, pozbyć się zepsucia, i między innymi zapobiec temu o czym mówisz. Chociaż wymaga to czasu, wysiłku oraz cierpliwości. Ale nie zamierzam milczeć, gdy popełnią okrucieństwo bez bardzo dobrego powodu.-Cisnęła kolejnym kamieniem, już ostatnim.
-Miecz. W porządku.-Skinęła, szanując jej decyzję- Oprowadzę Cię zatem.
Chikaze skierowała swoje kroki w stronę wieży. Technicznie jej zbroja nie posiadała obuwia więc mogła wejść do środka, jedynie trochę otrzepując spod. Pokazała jej salę tronową, kuchnie, jadalnie, spiżarnię (dodając, że zapasów na kilka dni spokojnie starczy) oraz magazyn. Śmigneli jeszcze koło sali treningowej, by później przydzielić jej pokój na drugim piętrze w części sypialnianej.
-Jesteś moim pierwszym gościem który pozostaje tu na dłuższy czas. Będę wdzięczna za sugestię. Prosiłabym też byś nie opuszczała sama mojej domeny. Możemy mieć potem problem się odnaleźć, a to by było kłopotliwe.-Przeszła się kawałek, wodząc palcem po ścianie-Chcesz coś z Rukongai? Wrócę tutaj jutro rano z Daisuke i... Jeszcze kimś. Nowy uczeń.-Wygladała na dość zadowoloną. Jeśli Mai nie miała do dodania czegoś, co wymagało jej obecności to zamierzała udać się do domeny jej Ojca.

Tam chciała zapytać służek o dwie sprawy. Po pierwsze, czy może ofiarować jeden ze zwykłych mieczy które się tu znajdują jej podopiecznej. Ale to w przypadku, i tutaj pojawiało się drugie pytanie, czy byłaby możliwość udzielenia jej pomocy w wykonaniu broni która byłaby z nią związana. Nie znała się na tym, ale mogła użyczyć swojej mocy.

Potem chciała wrócić do Murakiri. Miała jeszcze sporo przygotowań.
Na pewno chciała porozmawiać z Manzo by przekazał starszyźnie, że efektem rozmów z Seireitei jest ofiarowanie Mai szansy na odkupienie swoich win w obecnej sytuacji. I że powróci w najbliższym czasie pod jej okiem i opieką, zgodnie z obietnicą.
Drugą kwestią będzie poinformowanie karczmarza, by przygotował zakwaterowanie dla shinigami którzy będą tu stacjonować do momentu wybudowania przez nich strażnicy. Co do opłat, to niech ich traktuje jak mieszkańców, chyba, że sami wyjdą z inicjatywą by płacić. Jakby był bardzo stratny na tym interesie, to niech się nie krępuje do niej zwrócić.
Ah. I niech przy pierwszym przygotuje jeden posiłek więcej.

Poprosiła też Manzo, by w wolnej chwili zapytał czy są rzeczy w których mogłaby pomóc w ramach przygotowań. Jak wspominała trzeba będzie stworzyć choćby prowizoryczne schronienia pod ziemią, i może choćby je wykopać w każdym domostwie bądź pomoc w ścinaniu drewna gdy wróci ze szkolenia Daisuke i Raiuna.
I właśnie. Wezwała ich, i po krótkim przywitaniu przywołała przejście do swojej domeny.
Tam natomiast rozejrzała się i próbowała wyczuć Mai. Miała coś dla nich przygotowane, ale chciała sprawdzić czy to wyjdzie. Spróbowała wytworzyć w swoich dłoniach niewielkie wyładowanie, które wypuściła przed siebie - podobnie jak ta druga jej zrobiła w trakcie ostatniego pojedynku. Jeśli tak, to miała jeszcze jeden pomysł.

Była spokojniejsza. Trochę. Wieża zrobiła na niej wrażenie - pomyślała sobie, że w sumie do tej pory była jedynie w Rukonie oraz w więzieniu w skale, więc mógł to być dla niej szok. Ciekawe jakby się zachowywała w świecie żywych. Uwierzyła jej jednak.

Postąpiła zgodnie z tym co było jej przekazane. Powiedziała prawdę, ale dopiero po udzieleniu większej ilości informacji dostała zgodę. Podziękowała za ten gest i wybrała jeden z mieczy - poświęciła jednak chwilę na sprawdzanie ich wyważenia. Prawdopodobnie to drobiazgi ale chciała być pewna, że dostanie coś adekwatnego. Musiało to na razie wystarczyć. Dobrała też do tego lekko zielonkawą pochwę z motywami wiatru.

Z dwoma mieczami przy pasie udali się całą trójką do jej domeny. Pozwoliła im się zapoznać i przywitać, samej ograniczając się do uniesienia ręki. Odeszła na bok, spróbowała... I wydawało się to jakoś wtedy łatwiejsze. Może przez to, że po prostu cisnęła w nią tym co miała. Mruknęła niezadowolona. Plan B.

-Powiadomiłam starszyznę o Twoim powrocie, Mai. Wieści powinny się roznieść. Są świadomi całej sytuacji i okoliczności.-Postanowiła ją ostrzec. Sama nie wiedziała jaki będzie ich stosunek do niej. Dużo rzeczy tutaj odgrywało rolę. Odwiązała z pasa nowy miecz, i przekazała do oburącz dziewczynie-Jeden z mieczy z domeny mojego Ojca. Nie jest to broń tak potężna jak moja, ale to dalej solidny kawałek stali. Pożyczam. Oddasz jak odzyskasz swoje Zanpaktou.-Uśmiechnęła się porozumiewawczo, i odeszła na dwa kroki. Spoważniała.
-Quincy, niszczyciele. Większość z nich posługuje się łukami wytworzonymi z otaczającej nas reishi. W zależności od świata może to im ułatwiać bądź utrudniać walkę. Posiadają wiele technik. Podobną szybkiemu krokowi Hirenkyaku, zaklęcia podobne tym używanym przez shinigami, ale też blut który chroni ich ciała bądź pozwala im strzałom I uderzeniom czynić większe szkody. Na szczęście nigdy oba naraz.-Obróciła się w stronę słońca, zakładajac ręce za sobą.
-W walce z przeciętnym soldatem, czyli ich żołnierzem, dobrze jest skrócić dystans. Trudniej jest trafić z łuku gdy jest się bardzo blisko przeciwnika. Jednak co lepsi mają inne formy uzbrojenia. Włócznie, miecze... wszystko to równie niebezpieczne. Stworzone, by bezpowrotnie niszczyć dusze w akcie bezsensownej zemsty. Weźmiemy kilka rzeczy z sali i zaczniemy. Ty też Mai.

Zamierzała zabrać cztery miecze treningowe oraz obciążniki na kończyny.

-Załóżcie ich tyle na ręce i nogi, żebyście odczuwali ich ciężar, ale byście byli w stanie je swobodnie unieść. Ty Mai nie musisz. Na razie nauczymy Cię podstaw.-Jak wszyscy byli gotowi Chikaze wyszła i uniosła dłonie. Skupiła się.
-Udzielam wam mojego błogosławieństwa, by ten krótki czas przygotowań wydał jak najdorodniejsze owoce.-I rzeczywiście, pobogosławiła ich. Po tym rzuciła na razie miecze treningowe w bok i wyciągnęła swój własny. Raion, czy tez Raiun nie miał chyba jeszcze okazji go widzieć. Była ciekawa reakcji.
Zaczęła krótki kurs podstawowej postawy i ruchów w kendo. Kazała wszystkim powtarzać te ruchy, dla tej dwójki by ich trochę zmęczyć, a Mai by się nauczyła. Ćwiczyli tak przez blisko godzinę.
-Teraz coś innego.-Wytworzyła w swojej dłoni kulkę z reiatsu, podrzuciła ją i po złapaniu troszeczkę ją powiększyła-Będziecie teraz robić coś takiego. Tylko zamiast podrzucać w górę to będziemy ją rzucać między sobą. Przed każdym rzutem musicie ją trochę zwiększyć, utrzymać ją stabilnie, i rzucić drugiej osobie. Którejkolwiek.
Rzuciła ją w stronę Raiona. Sama też zamierzała się zaangażować w to ćwiczenie, o ile jej Reishi nie było zbyt chaotyczne dla nich. By jednak nie było zbyt pasywnie, przy pierwszym przekazaniu do niej wyskoczyła w gorę za Mai, i dopiero wtedy, z powietrza rzuciła to w jej stronę.
-Takie stanie jest nudne. Zabawmy się.-Uśmiechnęła się. Przypominało jej to stare treningi z Haną, tylko tym razem mieli większą gromadkę.
I cóż. Jeśli by jej nie wyszło w którymkolwiek momencie skwitowałaby, że każdy się uczy całe swoje życie.
Trzecią formę treningu były pojedynki dwójkami. Tym razem używali mieczy treningowych. Krótkie minutowe walki, po których krzyczała "zmiana" by każda osoba wybrała innego oponenta, tego, który był bliżej. I tak, mogło to oznaczać, że ktoś w pewnym momencie miał naprzeciwko siebie dwie lub więcej osób, ale niekoniecznie. Chodziło tu głównie o to by nauczyć ich, że zagrożenie może nadejść z każdej strony w każdym momencie, oraz by nadać temu dynamizmu.
A co jeśli ktoś wpadnie na pomysł by używać reishi? Oczywiście pozwoli, i jakby sama miała jakiś problem nadążyć to też nie będzie się wstrzymywała.
Ostatnia forma treningu to była nauka medytacji. Usiadła i przekazała im, że w ich ciałach skrywają się pokłady energii które przy odpowiednim przygotowaniu można wykorzystać. Podzieliła się swoją techniką wizualizacji - żeby wyobrazili sobie, nie wizualnie, ale całym soba że w środku mają kule, która przy osiągnięciu spokoju umysłu i transu rozpływa się w środku ich ciał, wypełniając je nową energią. Zastrzegła jednak, by nie skupiali się na tym obrazie zbyt mocno. Muszą oczyścić umysł, pozwolić by rytm ich ciał i energii dostroił się i działał harmonicznie.
Sama zresztą pokusiła się o krótka sesję medytacji. I to byłoby wszystko na ten moment. Po treningu zamierzała wrócić z całą trójką do Murakiri.
Ale najpierw zaproponowała kąpiel w morzu. Sama zresztą zdjęła z siebie zbroje i ubrania poza bielizną i weszła do środka. Poinformowała ich, że mogą potem użyć strumienia słodkiej wody by opłukać się z soli. I potem wrócą do Murakiri.

Oczywiście jak już się wszyscy ubiorą.