Chikaze filler - Święto zwiastowania

Chikaze filler - Święto zwiastowania #1

W życiu każdej istoty bez wyjątku czasem zdarzają się takie momenty, dni, tygodnie, a nawet lata czasem gdy nie dzieje się nic specjalnego. Jest to żmudna praca, często rozwijająca, sprawiająca, że istota staje się lepszą w tym czym się trudniła, jednak każdy z dni łudząco przypomina poprzedni. Jak się okazało spod tej zasady nie wyjęci byli nawet Bogowie czy Kami. Chikaze pracowała czujnie nad rozbudową swej siedziby w Tamagaharze, słuchała modlitw, była czujna. Wówczas w jednej z nich nadeszła informacja ciekawa, która była okazją do upieczenia dwóch pieczeni na jednym ogniu. Z jednej strony co nieco rozprostowania kości, wyrwania się z monotonii, a po drugie może co nieco rozpropagowania swego kultu. Jak mawiają, reklama dźwignią handlu. Do rzeczy. Okazało się, że w wiosce Tawagoto, mieszczącej się mniej więcej w połowie północnego Rukongai obchodzone dnia kolejnego będzie święto zwiastowania. Była to ciekawa okoliczność. Miejscowa ludność organizowała obchody oraz festyn na cześć wszelkich bóstw, bożków i zjawisk, które podlegały kultom. Wówczas to do wioski z okolic (a czasem i nawet z wielkiej odległości) nadchodzili tłumami pielgrzymi i gapie, kapłani i zaklinacze, podobno nawet co jakiś czas uda się dostrzec jakiegoś Kami, który osobiście pofatyguje się do Tawagoto na to niecodzienne święto, by tam zostać rozpoznanym. Chcąc czy nie chcąc bez różnicy. Oczywiście znaczna część tych "wizyt Kami" mogły być zmyślonymi bajaniami, albo pijackimi przywidzeniami, ale kto wie? Może w części było co nieco prawdy. Jedna z nich opowiadał nawet, że dwaj bożkowie niegdyś, dekady temu wzięli się za bardzo i w świńskiej zagrodzie okładali się o to kto ma festyn opuścić, a który może zostać. Wiara w te incydenty dla każdego jest sprawą indywidualną. W każdym razie Chikaze usłyszała modlitwę, w której jeden z wiernych prosi, aby ta zjawiła się na festynie, jednak przyczyny tak gorliwych błagań nie podał. Jedno było pewne, nie ściemniał. Przyboczni młodej Kami potwierdzili, rzeczywiście w takowej wiosce, w tym terminie rozgrywane będzie takie właśnie święto.

Jeżeli zdecydowała się udać na festyn...

Znalazła się na drodze do miejscowości, jakieś 2-3 kilometry od niej. Choć godzina była jeszcze wczesna, co widać było po pozycji słońca drogi już były stosunkowo zapełnione. Widać faktycznie święto zwiastowania w Tawagoto cieszyło się sporą popularnością. Natomiast już z oddali widziała, że miejscowość ta należy to dość biednych i małych, z w pełni drewnianą zabudową. Okoliczne pola ryżowe dawały odpowiedź na pytanie czym się na co dzień zajmowali jej mieszkańcy. Co do zaś ludzi co napływali piaskową, bitą drogą to byli to głównie piesi, po ubiorze można było zakładać, że w większości również raczej niezamożni wieśniacy. Fakt, że jednak Kami wyłapała, iż są też lepiej ubrani, a nawet to tu, to tam zdarzał się ktoś całkiem wystrojony. Było ich, jednak mało w stosunku do mas biedoty. Będzie tłoczno, a to zwiastowało nie tylko pobożne widowisko, ale również problemy ze znalezieniem chłopaka, który wybłagał obecność Chikaze na tej uroczystości.

Praca wydawała się być w większości wykonana. Zostało głównie stworzenie reszty umeblowania, i może powiększenie terytorium nad którym panowała - ale to później. Musiała być w miarę gotowa na to co może się dziać, a zdawało się, że będzie musiała poświęcić chwilę na sprawy doczesne. Zweryfikowała je na szybko i okazało się, że faktycznie jest jakiś festyn związany z kami. Ciekawe.

Pozostało jej zatem jedynie odpocząć by być w razie czego w pełni sił, a następnie przeanalizować sytuację. Ktoś się do niej pomodlił by się pojawiła. Nie podał przyczyny, więc zapewne chodziło o to by pokazała się gdzieś dyskretnie albo po prostu popatrzyła, co śmiertelni robią ku ich chwale. Nie przeszkadzało jej to. W sumie nawet może być zabawnie, dlatego nie zakładała swojej zbroi, i co więcej przyjęła swoją bardziej kompaktową, dziecięcą formę. Przeniosła się.

Miała trochę wolnego czasu i swobody w rozejrzeniu się. Raczej nie było tutaj tak gorliwych wyznawców, a nawet jeśli to o nich nie wiedziała. Z drugiej strony miała wrażenie, że jeśli osoba która się do niej modliła tak wyraźnie i tak intensywnie była w stanie się do niej przebić, to jest szansa że i tak ją jakoś zauważy. Tak czy owak, okolica wydawała się być raczej z tych biedniejszych. Próbowała sobie przypomnieć numer okręgu w którym obecnie była dla porównania, ale nie było to najważniejsze. Zamierzała się przejść i zobaczyć jak to wszystko wygląda w samej miejscowości. Skoro już tu była to dobrze było skorzystać? A nuż mają tu jakieś lokalne specjały...

Chikaze filler - Święto zwiastowania #2

Bogini pomimo znacznej liczby obowiązków i pracy na jej biednym karku postanowiła znaleźć chwilę i udać się na obchody święta zwiastowania. Na drodze nie wyglądało, aby ktokolwiek ją poznał, w związku z tym skierowała się do ubogiej mieściny. Ta trzeba powiedzieć, że była nieźle zatłoczona. Liczba mieszkańców na czas festynu za pewne wzrosła przynajmniej kilkukrotnie, a pewno jeszcze nie zdążyli się wszyscy zejść. Po krótkiej drodze na miejscu okazało się, że festyn nie był takim spokojnym wydarzeniem jak się wydawało. Ledwie po minięciu pierwszych zabudowań dostrzegła świńską zagrodę, w której dwóch chłopaków, na oko około osiemnastu ład okładało się po gębach. Cała scena otoczona była korowodem pokrzykujących gapiów, więc Kami ledwie dostrzegała dziejące się w środku wydarzenia. Dostrzegła również stojącego obok mężczyznę wyglądającego jak kapłan, który chyba to starcie nadzorował. Ciekawą informację usłyszała też spod ogrodzenia.
- Ciekawe kto w tym roku wygra puchar zwiastowania. - Stwierdził jeden mężczyzna oglądający bójkę. Na to drugi, znacznie młodszy dodał zapytanie:
- Można to jakoś obstawiać?
- Szzzzz... - Wskazał mu starszy wyraźnym gestem palcem, by milczał, a także pokazał, by potem poszedł za nim. Widać chyba, jednak jakoś obstawiać można było. Chikaze mogła coś więcej dowiedzieć się o zmaganiach w bójce bądź też udać dalej, bo ewidentnie na tym jednym miejscu całe obchody się nie kończyły.

Skoro była niewidoczna to korzystała. Na drodze nie było niczego ciekawego, co niespecjalnie ją dziwiło - może na innych traktach się ktoś usadowił na podróżujących, ale dalej, to zależy od tego który właściwie to był okręg. Ale mogła chyba spróbować ocenić to po wyglądzie mieściny. Biedne, ale wyglądało to tak jakby jednak mieli z czego coś zbudować. Pięćdziesiąty? Może troszeczkę dalej.
Usłyszała hałas przy zabudowaniach. Wycofała się parę kroków by rzucić okiem, ale tłumek był na tyle duży, że sprawiał problemy. Z powodu niskiego wzrostu zatem podskoczyła tak, by być w stanie chwycić się palcami czegoś na górze i chwilę tak popatrzeć. Bijatyka kojarzyła jej się z tą dziwną legendą, ale nie było to nic takiego ciekawego. Bu. Jak chwilę popatrzyła i się znudziła to zeskoczyła kawałek za wejście do zagrody i poszła dalej zwiedzać. Może znajdzie coś dobrego do jedzenia. Miała swój prowiant, ale skoro już tu była...

Chikaze filler - Święto zwiastowania #3

Chikaze nie była zainteresowana ani bijatyką ani zakładami bukmacherskimi. W sumie nic dziwnego, była boginią, a to chyba oznaczało, że znajdowała się powyżej takich przyziemnych przyjemności. Gdy ruszyła w głąb Tawagoto okazało się, że podczas festynu było takowych znacznie więcej. Gdzieś tam dostrzegła konkurs strzelania z procy do celu, w innym miejscu mężczyźni toczyli konkurs na wychylane kufle gęstego piwa, a dosłownie parę metrów obok stał stół, przy którym toczyła się bliźniaczo podobna konkurencja, tylko że spożywany był nie napój, lecz ryżowe kulki. Poza tym była scena z czymś na kształt konkursu talentów, gdzie aktualnie jakaś dziewczynka grała na instrumencie przypominającym nieco większy flet i tak prawdę mówiąc nie szło jej zbyt dobrze. Żeby ją co nieco rozgrzeszyć trzeba powiedzieć, że instrument nawet z oddali wyglądał na dość toporny, więc jego jakość za pewne utrudniała tworzenie pięknej muzyki. Na samym końcu znajdował się jeszcze konkurs na najbardziej rosłego wieprza i... To by było na tyle jeśli chodzi o festynową rywalizację. Po jednej stronie był też niewielki targ, w którym miejscowi i przybysze wystawili swoje kramy, stragany oraz stanowiska, na których można było nabyć różnorodne przedmioty, napitki czy przysmaki. Wszystko utrzymane raczej w klimacie stosunkowo prostego folkloru, rarytasów się tu nie uświadczyło. Z kolei kawałek dalej znajdowało się drugie miejsce z podobnymi straganami, które ktoś dowcipnie nazwał "kiermaszem bóstw". Swoje stanowiska tworzyli tam kapłani różnych wyznań, bożków czy zjawisk i przekonywali obecnych to oddawania czci tym, których reprezentowali. Trzeba przyznać, że jak na święto religijne to ten "kiermasz" cieszył się sporo mniejszą popularnością niż bójka czy konkurs talentów.

Trochę się przeszła i już miała trochę informacji. Po pierwsze, ziemia była żyzna. Na tyle, że byli w stanie robić uprawy. Po drugie, nie mogło być to jednak aż tak daleko, skoro ściągali stąd podatki. Inaczej nie mogła sobie wytłumaczyć, że okolica wygląda na biedna a uprawiają coś, co tutaj jest raczej dodatkiem dla większości dusz, którym wystarcza do przeżycia sama woda. Może jest tu w okolicy jakaś większą miejscowość, ale na razie jej nie widziała. Na pewno mieli jakieś koneksje z postawionymi wyżej, co widziała po tych lepiej ubranych.
Z kwestii społecznej to miała wrażenie, że całość imprezy ma charakter bardziej rozrywkowy, ewentualnie by okoliczna ludność mogła sobie trochę odbić na przyjezdnych. Dziwił ją też widok piwa - może jakiś importowany rarytas przez jakiegoś sponsora. Wszędzie indziej widziała sake. Nah, nie było co się nad tym jakoś specjalnie zastanawiać.
Zamierzała sprawdzić trzy rzeczy. Jakich bóstw misjonarze tutaj przebywali, czy ktoś rzeczywiście przedstawiaj jakiś talent, oraz w końcu, ale nie na końcu - rozejrzyj się za wiernym którego modlitwy były tak silne, że ja tutaj sprowadziły. Tak, chyba w tej kolejności.

Chikaze filler - Święto zwiastowania #4

Chikaze w formie dziecka sprawiała wrażenie niepozornej. W efekcie czego przez większość "dorosłych" była ignorowana, a nawet zdarzyły się nieprzyjemne rzeczy takie jak przypadkowe (bądź nie) trącenie lub odepchnięcie przez kogoś kto się gdzieś wyraźnie spieszył. Tak czy siak udało jej się przejść po niewielkiej wiosce i obejrzeć jakież to atrakcje ona w Święto Zwiastowania oferuje. Było tego całkiem sporo i faktycznie jak na święto religijne, to znaczna większość rozrywek zdawała się być na wskroś świecka. Zresztą tutejsi przybysze w znacznej mierze też byli bardziej zainteresowani bójką czy też strzelaniem z procy, aniżeli sprawą bóstw. Taki los, mało kto był prawdziwie uduchowiony. Na kiermaszu, na który udała się bogini wydawało się, że były jednak właśnie takie osoby. Przy niektórych stanowiskach stali nawet "strażnicy". W cudzysłowie, ponieważ przeważnie byli to mężczyźni z kijami bądź pałkami, bez żadnej zbroi. Taki biedny ekwiwalent paladynów. Co do wyznań, które reprezentowano przy stanowiskach to były one bardzo różne i tak po prawdzie to żadnego Kami nie kojarzyła. Widać były to kulty bardzo lokalne albo zwyczajnie nie istniejące. Jedna kapłanka nawoływała na przykład do porzucenia kultów spersonifikowanych bóstw, które nieraz nazywała "szarlatanami", a zamiast tego postulowała, aby wrócić to pradawnej wiary w zjawiska natury, czcić przyrodę, wiatr, deszcz, błyskawicę i tak dalej. Był też starszy mężczyzna głoszący, że najlepiej to wyznawać Kami, który szczególnie sprzyjał pasterzom... Nie kojarzył nawet jego imienia, ale póki mu zostawiał zawsze trochę jedzenia na pieńku to mu się stado dwukrotnie rozrosło. Tego typu sprawy.

Co do konkursu talentów to był on dość zabawnym widowiskiem. Po dziewczynie grającej na fletopodobnym instrumencie wyszedł chłopak, który żonglował i trzeba przyznać, że wychodziło mu to całkiem nieźle. Może nie wystarczająco, aby zrobić karierze na dworach arystokratów w Seireitei, ale by zabawić wiejską publiczność zdecydowanie wystarczyło. Kolejna wyszła dziewczynka, która była naprawdę młoda, więc od razu wzbudziła sympatię publiczności. Na początku nieco z tremą, potem nabierając stopniowo rezonu zaśpiewała jakąś skoczną piosenkę rodem z folkloru. W kwestii zaś poszukiwania gorliwie modlącego się to było to już zadanie trudniejsze. Wszak tłum we wsi był spory, a znaczna część zajęta tutejszymi atrakcjami. Dopiero po dobrym pół godziny Chikaze dostrzegła kogoś kto mógł dawać nadzieje. Tuż przy wybiegu dla świń startujących w konkursie na największego wieprza oparty o stodołę stał chłopak, a właściwie to już mężczyzna, bo miał na oko jakieś dwadzieścia kilka lat. Miał obszarpane, brudne kimono, czarne włosy w nieładzie i opaloną skórę. Rozglądał się za kimś i tupał bosą nogą niecierpliwie.

Huh. Najciekawszym punktem była kapłanka, która otwarcie obrażała prawie wszystkie bóstwa jakie istnieją, nawołując do jakiejś pierwotnej wiary. Zajmie się nią później.
Lokalni artyści nie wzbudzili w niej niczego poza przelotnym zainteresowaniem. Przeszła więc obok, kontynuując swoje poszukiwania. Znalazła osobę, która na kogoś czekała, ale poza tym nie wyróżniał się niczym szczególnym. Zresztą, kto by tak czekał na boga, już sama taka postawa zasługiwała na reprymendę. Podobnie jak enigmatyczność prośby. Zaczynała być zła. Przeszła sobie w jakiś zaułek, i stanęła sobie na powietrzu parę centymetrów nad ziemią. Zaczęła emitować niewielkie ilości reiatsu oraz ujawniła się, by zaanonsować swoją obecność dla osoby, która z jakiegoś powodu przykuła jej uwagę. Czekała ze srogą miną 10 latki, oczami dorosłego, i aurą istoty wyższej.

Chikaze filler - Święto zwiastowania #5

Tak to już było z prostymi ludźmi. Często nie rozumiejąc rzeczy, które ich przerastały poszukiwali prostych, a nawet banalnych odpowiedzi. Niektórzy z nich lubili odwoływać się do tego co prastare, tradycyjne, pierwotne uznając to za najsłuszniejsze. Potem zanurzali się w tym tak głęboko, że zaczęli negować wszystko inne poza tym. Cały festyn w sumie w dużej mierze bazował na temu podobnej prostocie, coś na zasadzie dożynek tylko, że z religijnym rytem. Chikaze to wszystko przestało się podobać, nawet nie udała się w poszukiwaniu specjałów o czym pomyślała na początku. Zniecierpliwiona zdecydowała się odnaleźć swego wyznawcę, który ściągnął ją do tej dziury... A w zasadzie to zrobić swoje, aby ten sam przybył niczym osiołek do marchewki mamiony jej aurą. Czekać nie musiała dwóch minut, aż zza rogu wychylił się ten sam bosy, młody mężczyzna, który stał pod oborą. Teraz szybko zorientował się w czym rzecz i padł na kolana z pełną ekspresji reakcją.
- O Pani! To Pani prawda!? - Chyba nie był jeszcze tego do końca pewien, w końcu inaczej by nie pytał.

Poczekała. Szkoda, że nie miała zegarka to by mogła przynajmniej na czym innym skupić myśli. Nie przeszkadzało jej zbytnio, że czekała za oborą. Bardziej mglisty powód jej przybycia w tak niegodne jej miejsce wprawiało ją w nienajlepszy nastrój. Więc patrzyła, jak ten sam chłopaczek padł na kolana przed nią. Poczekała chwilę, po czym wygasiła aurę jak i opadła swobodnie na ziemię, nieco przy tym się zbliżając.
-Zgadza się.-Głos również miała dziecięcy. Nie musiała jednak już być tak wysoko, skoro się kłaniał. Dalej patrzyła przez to z góry-Usłyszałam Twoje modły. Oczekuję wyjaśnień, jak ważną jest sprawa która skłoniła Cię do proszenia o moje przybycie.-Miała już wspomnieć o tym kim konkretnie jest, ale ta sytuacja nie była godna by to przywoływać.

Chikaze filler - Święto zwiastowania #6


W końcu doszło do spotkania, które właściwie główną przyczyną pobytu Chikaze w Tawagoto. Klęczał przed nią ten chłop, który wydawał się taki niepozorny i nieokrzesany. Nieuczesany, z brudem pod paznokcami, niezdrową cerą czy bosymi stopami. No, ale kto grymasi temu nie budują świątyń... Czy jakoś tak.
- Ojaaaa niegodny! - Zawołał gdy ta potwierdziła swą tożsamość - Zaszczyt to je Panią zobaczyć! - Ta, jednak nie oczekiwała pochwał, korzenia się czy innych okrzyków pochwalnych, miała konkretne oczekiwania, a mianowicie, żeby ten wyjaśnił na jaką cholerę ją tutaj wezwał swą modlitwą. To chyba zestresowało chłopa, bo wypowiedź zaczął litanią przerywników "eee emmm noooo aaa taaaa więęęęęc, tegeeees, jakby". Coś w tym stylu. Wyraźnie nie był przygotowany na te fazę "planu", pewnie nie spodziewał się, że Kami wysłucha jego modłów. W końcu, jednak zebrał się do właściwej wypowiedzi wyraźnie skonfundowany zaistniałą sytuacją:
- Żem sobie pomyśloł, żeby Pani przybyła, bo to miejsce najlepsze, żeby innych przekonać co by też Panią czcili. I ja to wim jak to zrobić! - Rzekł, tu na końcu z dumą poprawił fragment wytartego kimona, które było na niego wyraźnie za duże. - Jakby Pani mnie błogosławieństwem raczyła, co bym jaki turniej na festynie wygrał to bym mógł przemowę trzasnąć na Pani cześć! A i z datków zawsze dla zwycięzcy jest kram na następny rok na kiermasz bóstw! - I tak oto plan został przedstawiony, a Chikaze stanęła przed pytaniem "co by tu z tym fantem uczynić?".

No z tym to by się mogła zgodzić, że niegodny. Generalnie to miejsce wydawało jej się być dużą stratą czasu, ale jeszcze zupełnie go nie przekreślała. Patrzyła intensywnie na chłoptasia, czerpiąc umiarkowaną do niewielkiej przyjemności z jego zakłopotania. Nie chciałaby go karać, ale za takie coś należała by się chłosta jeżeli nie miał dobrego powodu by to robić. Ale jakiś miał.
Będzie musiała dokładniej wyjaśniać, na jakiej zasadzie to wszystko działa. Na razie jednak mu się przyjrzała by się upewnić, że faktycznie rozmawia z wieśniakiem jakich wiele jeżeli chodzi o pokłady reishi.
-Sobie to obmyśliłeś... Co właściwie umiesz? W jakich z tych... Zadań chcesz się sprawdzić?-Popatrzyła jakby lustrowała coś przez ścianę obok. W sumie tylko dla efektu, ale nie musi o tym wiedzieć. Po chwili jednak jej oblicze z dość srogiego jak na dziecko rozpogodziło sie. Ba, nawet się dość szeroko uśmiechnęła-A mniejsza!, Przyznaję, że Twoja wiara była silna... Tylko obyś faktycznie coś do tego umiał, bo z pustego i ja nie naleję!-Podeszła nawet energicznie. Uniosła dłoń nad głową chłopaka i zgromadziła energię.
-Mocą mojego błogosławieństwa jest wydobycie potencjału i pielęgnacja talentu. Niech Ci służy i przyniesie mi chwałę, albo... Pogniewam się.-Początek mówiła całkiem podniośle, gdy dzieliła się swoim błogosławieństwem z chłopakiem, acz końcówkę powiedziała z typową dziecięcą pochmurnością. Po chwili się jednak rozpogodziła.
-To leć i reprezentuj mnie godnie, teraz wszystko w Twoich rękach! Tylko nie przesadź!-Przekrzywiła głowę, i z uśmiechem zniknęła w powietrzu. Zamierzała teraz faktycznie śledzić tego chłopaka i obserwować co będzie robił i jak będzie sobie radził. Właściwie jest spora szansa, że do końca dnia albo i parę będzie nakręcony.

Chikaze filler - Święto zwiastowania #7

Młody mężczyzna z pewnością był zwykłym wieśniakiem. Chikaze nie potrzebowała do tego nawet dwóch spojrzeń. Póki co, jednak nie zamierzała go karać, bo chłopak rzeczywiście miał jakiś pomysł, a nie wzywał ją nadaremno. W końcu zapytała jej wiernego o to co umie. Ten znowu się nieco zafrapował. Podrapał się po głowie.
- Emmm... Noooo na przykład mam sporego knurka! - Stwierdził wraz z wypowiedzią nabywając pewności. Ten "przykład" dawał nadzieje, że coś jeszcze, bo w przeciwnym wypadku może chłopak powinien zaprosić Chikaze do obory? Ciężko stwierdzić. Tak czy siak Kami zdecydowała się okazać łaską i hojnością. Pomimo, że czuła stratę czasu oraz pewną frustrację to pobłogosławiła młodego mężczyznę, aby ten godnie ją zaprezentował. Ten nie "poleciał" od razu, chyba że na kolana jeszcze bardziej uniżenie dziękując swej bogini.
- Dziękuje o pani, dziękuje! - Aż czołem uderzał o grunt z wyraźnym wzruszeniem, nawet początkowo nie zorientował się, że Chikaze zniknęła. Gdy wreszcie podniósł głowę nad ziemie wydawał się zdziwiony, spojrzał w lewo, spojrzał w prawo, by mruknąć:
- Niezbadane wyroki boskie. - I ruszył ile sił w stronę, z którego przyszedł. Choć chłopak biegł tak szybko jak tylko potrafił to dla bogini nadążenie za nim nie stanowiło żadnego problemu. Ten faktycznie poprowadził ich do obory, otworzył ją i pognał wśród rzędu prosiaków różnej wielkości. Zatrzymał się przy jednym, który faktycznie był spory, ale do największych wyraźnie mu brakowało. Chłop wydawał się być tym zdziwiony. Dla pewności obejrzał wieprza z każdej strony, by burknąć:
- Może działa z opóźnieniem. - By wyjść z obory i ruszyć do celów. Okazało się, że tam na beczkach i snopkach poustawiane były cele. W większości jakieś śmiecie, ale stojące stabilnie. Celem było przy użyciu dziesięciu pocisków strącenie jak najwięcej z nich. Wyznawca Chikaze poczekał chwilę na swoją kolej i spróbował... Poszło mu słabo. Strącił ledwie dwa cele, a już tego dnia tablica wskazywała, że najlepszy dał radę zdobyć pięć "oczek". Ten, jednak się nie zrażał, od razu po porażce pełen wiary ruszył w stronę konkursu talentów, by tam się zapisać.

Naprawdę przez dłuższy moment nie była pewna, czy to eufemizm czy on tak na poważnie. Mimo to ofiarowała mu swój dar, na co poleciał do obory. Tam nabrała niemalże pewności - nie była to najbystrzejsza osoba. No... nic. Nadzieja umiera ostatnia, acz domyślała się jak to się skończy. Ale nie będzie na razie interweniować. Poczeka.
Poszła za nim swoimi krótkimi nóżkami, którymi jednak przebierała tak szybko że bez problemu mogłaby go wyprzedzić. Zaobserwowała jak na dziesięć celi trafił dwa. Tragedia. Poczekała na jego konkretną próbę, która zapewne skończy się podobną klapą. Szepnie mu wtedy do ucha "zaufaj swojemu przeczuciu". W przypadku braci rębajło tak to działało, że wręcz czuli ochotę by zrobić coś konkretnego. Jeśli jednak on nic takiego nie czuł - to miała odpowiedź.
...coś można z tym jeszcze zrobić, ale poczeka jeszcze dwie, może trzy kolejne próby. Poczeka potem aż będzie przechodził koło jakiejś odosobnionej uliczki, i zrobi to samo co wtedy - pokaże się gdzieś na boku, i wyemituje delikatną aurę by ten ją zauważył. Będzie czekać z niezadowoleniem wypisanym na twarzy. Zobaczy czy się ukorzy, czy będzie bezczelny.

Chikaze filler - Święto zwiastowania #8

Bogini ruszyła za swym wyznawcą obserwując jego postępy. Te nie były najlepsze co mogło budzić zaniepokojenie. Ani prosiak nie urósł, ani on nie dostał sokolej precyzji. Choć można było wątpić w inteligencje chłopaka to zdecydowanie jego hart ducha i upór były imponujące. Wydawał się pierwszymi niepowodzeniami totalnie niewzruszony. Bez choćby cienia wahania ruszył do miejsca kolejnej próby, czyli konkursu talentów. W sumie może obie te cechy były jakoś ze sobą powiązane? Kto go tam wie. Tak czy siak chłop stanął w kolejce na swoją kolei i zaczął ćwiczyć. Dzięki temu Kami mogła zorientować się czym zamierza zabłysnąć jej wyznawca, a mianowicie (miej nas panie w opiece) chciał zaśpiewać! Na tych próbach z jego gardła wychodziły jakieś chrząknięcia, gdaknięcia czy kaszlnięcia. No niezbyt obiecująco w każdym razie. Na szczęście konkurencja nie była zbyt wysokich lotów. Właśnie na scenie występował wyjątkowo kiepski brzuchomówca, a potem był komik co zbyt wiele wesołości nie wykonał. Na scenie w końcu stanął znajomy, bosy mężczyzna, który pobił tych wcześniejszych... Ale chyba nie w stronę, którą chciał.
- LA LA LA! - Wydobyło się z niego po kilku wdechach i przygotowaniach... Choć tak po prawdzie przypominało to bardziej w tonie krakanie wrony. W swym uporze, jednak chłopak nie zraziwszy się zaczął jeszcze raz, jakby go coś tknęło i... Zaśpiewał! I to jak! Głosem operowym niczym Andrea Bocelli. Nuty pięknie wylatywały z jego ust sprawiając, że publika była zszokowana. Z pewnością Ci prości ludzie w życiu nie słyszeli czegoś choćby podobnego. Ten zaś ciągnął dobre dwie minuty i przestał. W okolicy zapadła cisza. Młodzieniec wydawał się być z całej tej okolicy najbardziej zaskoczony zaistniałą sytuacją. Rozległy się gromkie brawa, a on ukłonił się dość kalecznie i zszedł ze sceny drapiąc się po głowie z wyrazem niedowierzania na twarzy.

Snuła się za nim i obserwowała. Poszedł do kolejnej próby, która była całkiem ogólna. W sumie zastanawiała się czego spróbuje. Ku jej przerażeniu i biednym wrażliwym uszom postanowił śpiewać. Jej drobne rączki mogą nie zdążyć ich zasłonić, ale była przygotowana. I początek nie wyglądał zachęcająco. Pochrząkał, pogdakał, coś pomruczał, a nawet zaczął kraczeć. A potem... zastanawiała się, czy to była jakaś improwizacja czy śpiewał coś znanego w tych okolicach, ale brzmiało to naprawdę... dobrze. Nawet przystanęła sobie na jakiejś beczce, i nieco mu pomogła stając przy publice w pewnym momencie, by jej boska obecność mogła wywołać na nich odpowiednie wrażenie. Nadnaturalne znaczy się. Oddaliła się co prawda po tym jak skończył, i sama klasnęła parę razy chociaż była prawie pewna, że nikt jakoś nie zwróci na to uwagi. I nie musiał.
Cóż jej pozostawało. Dalej za nim iść i zobaczyć co zrobi. Nie może mu się objawiać cały czas, bo inaczej to zbyt mocno spowszednieje. No i teraz do niego należy dotrzymanie swojej części umowy. Ale nawet jeśli nie wygra czegoś tutaj - była szczęśliwsza, że dzięki niej kolejna dusza odnalazła swój talent.

Chikaze filler - Święto zwiastowania #9

Chłopak pozamiatał, a dzięki interwencji Chikaze reakcja publiczności na jego wokal była jeszcze bardziej żywa. Oczywiście po minięciu chwili szoku, bo takiego występu się po tym chłopie nikt nie spodziewał. Odkrył w sobie talent. Teraz pozostawało pytanie czy w środku Rukongai będzie w stanie z niego jakoś skorzystać, zdobyć uznanie swym czystym tenorem. Na ten temat trudno cokolwiek powiedzieć, wiele zależało od samego wyznawcy. No, ale nie teraz był czas na takie rzeczy, teraz przyszedł czas świętować. Gość, jednak nie robił żadnych gestów triumfu czy czegoś podobnego tylko (po chwili otumanienia) ruszył szybkim marszem przed siebie. Chikaze dopiero po chwili zorientowała się gdzie zmierzał. Było to miejsce, w którym się spotkali, ten spróchniały zakątek gdzieś między skromnymi chatami. Ten rozejrzał się wkoło, cmoknął kilka razy chyba nie zawiedziony, po czym klęknął i zaczął się modlić. Poczciwy człowiek w swej modlitwie dziękował Kami, że go natchnęła i pokornie prosił, by przybyła na wieczorne zwieńczenie festynu i wysłuchała jego przemowy na jej cześć. Widać był pewien zwycięstwa... W sumie trudno mu się było dziwić, żonglowanie butelkami raczej jego śpiewu nie przebije.

Więc jej praca była tutaj skończona. Była skończona już w momencie gdy dała swoje błogosławieństwo, ale miło było przyklepać coś więcej do tego. To, czy wykorzysta to jakoś to była inna para kaloszy, ale wszystko niosło za sobą jakąś korzyść jeśli się do tego odpowiednio podejdzie. Więc się tym jakoś specjalnie nie przejmowała. Przeszła z nim i słyszała co mówił. Może przyjdzie. Niech będzie, do wieczora może poczekać. To chyba weźmie sobie coś do jedzenia ukradkiem (zostawiając uprzednio zapłatę w jakimś widocznym dla sprzedawcy miejscu) i sobie popatrzy po reszcie tego całego zbiegowiska, sprawdzając co jakiś czas czy ktoś przebił to co zaprezentował ten chłopek. Może nawet mógłby postawić jej tutaj jakąś kapliczkę... albo lepiej nie zważywszy na sąsiedztwo. Blech.

Chikaze filler - Święto zwiastowania #10

No i zasadniczy cel Chikaze został wykonany w wiosce, teraz miała czas wolny. Pomimo tego, że cała sytuacja nieco ją frustrowała bogini postanowiła wysłuchać kolejny raz modlitwy chłopaka i zostać dłużej do wieczora, na zamknięcie festynu oraz mowę młodego mężczyzny. Udała się, więc z powrotem na święto. Okazało się, że jakby pominąć dziwne kulty wygłaszane na kiermasze bóstw (a niektóre nawet obraźliwe) oraz natłok rozpychających się ludzi, to jeśli ktoś zaakceptowałby swojskość tutejszych wydarzeń to mógłby się nawet całkiem nieźle bawić. Częste były wybuchy śmiechu, czasem aż nazbyt przyjacielskie gesty padały, szczególnie ze strony jegomościów co spróbowali się w tutejszym konkursie pijackim, na stoiskach były różne regionalne specjały, które może ubogie w luksusowe przyprawy, ale i tak były bardzo smaczne, przy tym tanie (z Imperatorem ustalę ile to tam Cię kosztowało). Można było również nabyć jakąś dzierganą chustę, koc czy spódnicę o różnych kwiecistych wzorach Także czas mijał niezgorzej, a wraz z zachodem słońca doszło do podsumowań. Okazało się, że żaden talent nie przebił chikazowego wyznawcy, choć parę całkiem zabawnych występów się pojawiło, np. nieduża dziewczynka wybekiwała alfabet, za co jej rodzice byli na nią wyjątkowo źli. Każda konkurencja miała swojego "mistrza", jednak mistrz alkoholu nie dotarł na festyn, bo cóż... Spał chyba gdzieś w rowie. Enigmatycznie powiedziano, że potrzebuje obecnie samotności. A tak była dziewczyna około 18 lat, która zbiła aż 7 przedmiotów procą, rosły facet około trzydziestki, którego twarz była cała opuchnięta, ale wygrał konkurs bijatyki. Widać był bardzo twardy. Zaskakująco chudy chłopak wygrał turniej jedzenia, właścicielem największego prosiaka okazało się zaś stare małżeństwo farmerów, no i był jeszcze bosy chłop obdarzony czystym tenorem, zwycięzca konkursu talentów. Jak się okazało większość przemawiających dostosowała się do wniosku, że cały festyn jest religijny głównie z nazwy. Pozdrawiali swoje rodziny, rzucali żartami i retoryką się raczej nie popisywali. W końcu nadeszła kolej młodego mężczyzny. Wydawał się trochę podchmielony, chyba spróbował tutejszych specjałów. W jego przemowie nie było za wiele ładu i składu, zaś emocji bardzo wiele. Trzeba też powiedzieć, że jego wypowiedź była najbardziej religijna. Między czknięciami wspominał o Chikaze "że to kurde jest najlepsza Bogini i każdy ją czcić powinien co troche oleju we łbie ma, a nie ino siano". Obiecał także postawienie pięknego kramu na kiermaszu w przyszłym roku oraz przynajmniej raz dziennie modlitwy.
-------------------------------------------------------
No i tym w sumie można kończyć chyba, że chcesz coś jeszcze tam porobić, jeśli nie to tutaj można dać koniec, a ja kwestie nagród dogadam z Imperatorem

Chciała sobie podsumować ten dzień. Miała na to sporo czasu zważywszy na to, że nie za bardzo mogła uczestniczyć w tym wszystkim. Została tu wezwana bez podania powodu by ujrzeć festyn który z oddawaniem czci bogom ma tyle wspólnego co jej podopieczny z haremem. Nieważne który i nieważne jakim. Jak się przeszła i znalazła jakoś tego chłopka, który bardziej ostentacyjnie na nią nie mógł czekać to się okazało, że chciał coś wygrać i by ona mu pomogła. To pomogła. I wygrał. I resztę dnia spędziła na snuciu się po festynie, i przyglądaniu się jak wstawiony wyznawca coś bełkocze. A było to najlepsze co tutaj uświadczyła.
Nie zamierzała tracić tu więcej czasu. Była zdegustowana, ale nie na tyle by dawać temu upust tutaj. Zrobiła to w swojej domenie, ale też niezbyt długo. Miała zbyt dużo pracy by poświęcać temu coś więcej.