Świat według Oza [Filler]

Noc była spokojna. Zmęczony wczorajszym treningiem Ryuuji chrapał w najlepsze. Rano obudził się wyspany, a mózg nie zaprzątał mu głowy takimi rzeczami, jak sny. Przynajmniej nie było w nich niczego co było warte zapamiętania. Delikatny wiatr muskał twarz chłopaka, wkradał się pod ubranie. Ptaki zaczynały swój śpiew. Przez konary drzew przeciskały się promienie słońca. Tak, dzisiejszy dzień był dobrym dniem...
Gdyby nie to, że znajdował się w lesie będąc rozwalony na trawie. W chwili, gdy zaczął się podnosić jego uszu dobiegł chichot. Ryuuji nie potrafił zlokalizować jego źródła, lecz zdawał sobie sprawę, iż należał do dziewczyny. Albo czegoś co brzmiało, jak dziewczyna. Właśnie... Nigdzie w pobliżu nie było jego towarzyszki.

Rozejrzał się po okolicy, i ziewnął. Dlaczego musiał się obudzić? Było zdecydowanie za wcześnie, żeby się budzić. Należał mu się dłuższy odpoczynek, w zamian za ciężki treningu. Świat jest okrutny. Powoli wstał na nogi i przeciągnął się. Rozejrzał się dookoła. Nagle chichot doszedł do jego uszu. Rozejrzał się dookoła. Mruknął zniechęcony, bliżej nieokreślony chichot bliżej nieokreślonej osoby o płci pięknej. A pro po płci pięknej... Ciekawe gdzie zniknęła lisica, zazwyczaj spała dwa razy więcej od niego... Idąc za tym tropem to ona była źródłem chichotu? Cała ta sytuacja nie wyglądała ciekawie, postanowił więc ruszyć w stronę chatki, to jedyne co mógł teraz zrobić.

Problem z tym, że żadnej chatki nie było. Jak na las przystało, Ryuuchi był otoczony przez drzewa. Skutecznie ograniczało to jego orientację w terenie, gdyż wydawał się być w samym jego sercu. Gdzie północ, a gdzie południe?
- Waaaa~ Mamy tutaj przystojniaczka~ Niahahaha~
Głos należał do tej samej istoty, której chichot usłyszał Ryuuichi. Po bliższych oględzinach chłopak dostrzegł ruch w poszyciu leśnym. Było jakoś tak dziwnie wybrzuszone i usilnie starał się wstrzymać radosny śmiech.

Drzewa, to logiczne... Przecież to jest las... A więc co by tu począć. Tajemniczy śmiech, znajduje się w miejscu gdzie mimo wszystko nie powinien się znajdować... Czyżby to był sen? Uszczypnął się w ramie. Bolało. Co oznacza, że jest na jawie? Chyba tak. Przystojniaczek? Oz jedynie puścił pełne zrezygnowania spojrzenie. Ktoś robi sobie z niego żarty, to nie było miłe wręcz irytujące ledwo co wstał, a już musiał się wysilać...

Co to miało być... To jakieś żarty prawda? No można powiedzieć, że było to zaskakujące. Niecodziennie widzi się radosne wybrzuszenia w poszyciu leśnym, a na pewno on nigdy takiego nie widział. Nawet się nie zastanowił i podszedł do tego czegoś, jeśli nic na niego nie wyskoczyło postanowił szturchnąć to nogą. Łatwiej było by w to wbić katanę, ale nie chce zostać odebrany jak wróg... Tak właściwie to czy nie miał do czynienia z kolejnym hollowem? Niestety na tego typu rozważania było już za późno.

Gdy tylko Oz postanowił szturchnać kopczyk, ten odsunął się od niego. Mało tego, zapiszczał dziewczęczym głosikiem. Mało tego, zaczął uciekać... A właściwie przemieszczać się w przeciwną stronę do chłopaka i tylko szczęście ratowało kopczyka przed uderzeniem w drzewo.

Gdy usłyszał cichy głosik odchylił się momentalnie i zasłonił ręką po czym rzucił na to spojrzenie pełne podejrzeń i zrezygnowania. Czy właśnie ów kopczyk wydał z siebie dźwięk? A może wydawało mu się? Nie nie było możliwości on na pewno się odezwał. Co dziwniejsze zaczął uciekać... Co robić? Patrzeć się jak powolutku się oddala szczęśliwie omijając przeszkody, czy po prostu ruszyć za tym?

Mimo wszystko postanowił pobiec za tajemniczym kopczykiem, na początku plan zakładał dogonienie go, co potem? Może by tak stanął bu ma drodze? To by było dobrym pomysłem. Co jeżeli go ominie? Wtedy chyba zostało mu już tylko na niego skoczyć...

Ryuuji pobiegł za uciekającym kopczykiem i przegonienie go nie było wielkim wyzwaniem. Zgodnie z planem zagrodził mu drogę, co przyniosło pozytywny skutek. Kopczyk się zatrzymał, lecz na samym chłopaku. To co się kryło wewnątrz zrzuciło z siebie leśne poszycie. W ten oto sposób do nogi Ryuujiego przyczepiło się takie coś. Popatrzyło się na niego wielkimi oczami, po czym uśmiechnęło się, przymknąwszy je.
- Znalazłeś mnie~

Mimo wszystko nie w głębi duszy nie wierzył, że po kopczykiem na prawdę jest ktoś. W chwili gdy dzieciak przyczepił się mu do nogi zdołał wydusić z siebie jedynie okrzyk zdziwienia, po czym przewrócił się na plecy. W zasadzie w cale nie chciał nikogo znaleźć, a jak już to prędzej lisice. Właściwie jak mógł ją znaleźć, jak nawet jej nie szukał? Czy pominęła go jakaś ważna część w jego życiu? Czyżby podczas jego pobytu w mieście, gdy próbował dostać się do akademii coś się stało o czym on nie wiedział?

Wziął głęboki oddech po czym spojrzał na ktosię - Jak to znalazłem Cię... Chyba mnie z kimś pomyliłaś - Mruknął i zaczął powoli wstawać. Właściwie to... Wygląd tego dzieciaka był nietypowy... Jeżeli by go postawić obok Mion i ktosi można by spokojnie powiedzieć, że to on z wyglądu się wyróżnia... Zaczął powoli wstawać, gdy udało mu się stanąć na równe nogi zaczął dalej swój monolog - A więc, jak się nazywasz? Zgubiłaś się może? -

Dziewczynka zeszła z Ryuuijiego, gdy ten zaczął się podnosić. Już wtedy przystąpiła do "wyjaśnień".
- Znalazłeś mnie~ - powiedziała z beztroskim uśmiechem. - Znamy się od dwóch godzin. Przynajmniej, gdy cię spotkałam~ Niahaha~
Wyglądała na zadowoloną ze swojej odpowiedzi. Podparła się pod boki wypinając do przodu klatkę piersiową.
- Nazywam się Ibuki Suika. Ten las jest moim domem~

Wyjaśnienia co najmniej nie przypadły mu do gustu. Spotkała go? Nie pasowało mu to prędzej zobaczyła, spotkanie zaczyna się raczej wtedy gdy dwie osoby nawiązują kontakt. Tak przynajmniej mu się wydawało. Zaczynało go to wszystko irytować, zbyt wczesna pobudka ze snu to nic przyjemnego. Trzeba było opanować sytuację, ogarnąć co się dzieje.

Znajdował się w nieznanej mu części lasu, jakieś dziecko zna go od dwóch godzin. Powinien być teraz w chatce, pytanie stawić należy czy spał tam od owych dwóch godzin, czy od razu po zaśnięciu znalazł się tam. I co z lisicą? Dlaczego tylko on? - Rozumiem, bardzo mi miło ja nazywam się Oz - Odparł po czym lekko się ukłonił - Ten las? To pewnie wiesz gdzie w tym lesie znajduje się mała chatka na dziwnej polance? Mieszka tam pewna dama? Może ją znasz? -
Potrzebował jak najwięcej informacji, jego sytuacja nie była zbyt wygodna.

- Kiedy cię znalazłam spałeś~
Suika zaczęła się przyglądać Ozowi ze wszystkich stron, a chłopak starał się podążać za nią wzrokiem. Miała na sobie krąbny wyraz twarz. Zapewne planowała coś niecnego.
- W tym lesie nie mieszka nikt poza "oni" i innym podlegającym nam stworzeniom... Ale nie masz rogów... Ani długiego nosa... Ani dzioba... Jesteś człowiekiem~?
Zapytała przyczepiwszy się do jego płaszcza.

Sytuacja nie była zdecydowanie dobra. Po wysłuchaniu wszystkiego wziął głęboki oddech, aby zasygnalizować, że zaraz coś powie. Musiał najpierw wszystko przemyśleć. Kim byli "oni". Pewne było, to że dziewczynka do nich należała. Kolejnym pytaniem było czym/kim były stworzenia. Czy był człowiekiem? A czy powinien nim być? Co jeżeli ludzie im podlegają, samo podleganie nie jest problemem, a jest nim w jaki sposób podlegają. Spojrzał, ze zdziwieniem na dziewczynkę po czym odrzekł z uśmiechem - Sam nie wiem, a czy powinienem być człowiekiem, a może nie? - Odrzekł po czym ruszył przed siebie. Musiał zakładać, że Suika nie kłamała i na prawdę nikt nie mieszka w nim po za nimi. W takim razie co on tu robi? Dlaczego tu jest? Nagle się odwrócił w stronę dziecka i rzekł równie żwawo - Więc może opowiesz mi więcej o tych podlegających stworzeniach? Właściwie gdzie powinniśmy teraz iść? -