Sala 113

~Rui Zetsu 02~

Inaczej Sala do Nauk Medycznych. Była podzielona na dwie sekcje - aulę lekcyjną, gdzie prowadzone były wykłady teoretyczne z zakresu wiedzy medycznej, a także na ogromną salę z mniejszymi stolikami i różnymi przyrządami, a także manekinami do ćwiczenia teorii w praktyce. Jedna z wielu sal tego rodzaju, ta jednak należała do tych najmniejszych. Idealna do niewielkiej grupki, jaka zebrała się na zajęcia.

-------------------------------------------------------------------------------------------

Po powrocie do pokoju Rui nie porozmawiał zbytnio z innymi współlokatorami. Wszyscy przygotowywali się już do zajęć i niedługo potem wyruszali do swoich sal. Wyglądało na to, że powrót ze sparingu zajął karzełkowi więcej czasu niż planował. Pozostało tylko i jemu się przygotować na swoje zajęcia...
Licząc Zetsu i drugą osobę z jego klasy, której jeszcze nie było dane mu poznać, było tam około dwunastu innych uczniów. Prawdopodobnie z równoległej klasy, których dołączono by stworzyć minimalnych rozmiarów grupę na zajęcia. Na przekór stereotypom, że medycyna to dział, którym zajmują się głównie kobiety, na całą grupkę były tylko dwie. Żadnej z nich Rui jednak nie kojarzył.
Zresztą nikogo tutaj nie kojarzył. Każda obecna tu osoba była kimś nowym, z klasy do której został dołączony razem ze swoją paczką. Była to dosyć niecodzienna grupka uczniów - wszyscy stali w milczeniu pod klasą. Żadnych rozmów czy dyskusji - absolutna cisza, poza hałasami które ciągnęły się po korytarzu spod innych sal. Wszyscy zdawali się czekać na nauczyciela w skupieniu.

Yakushi Toneri lokalni celebryci, z umiejętnościami. Znani w jego rodzinnych stronach. Lubiani, albo też nie przez ich sposób bycia czy też aurę którą roztaczali. Rui na słowa nowych kolegów od treningu Muzana i Yakushiego tylko kiwnął głową na porzegnanie i poszedł przygotowywać się do zajęć medycznych.
Dotarłszy w końcu pod salę lekcyjną przywitała jego oczy grupka innych uczniów i wielka cisza. Nie było rozmów szeptów, każdy czekał na nauczyciela. Rui stanął z boku, przyglądając się uczniom z medycznych zajęć. To co przykuło jego największą uwagę było to, że przeważnie medycyna była domeną kobiet, przed wejściem do klasy zauważył tylko dwie. Przyjrzał się uważniej tym dwóm dziewczyną jak wyglądały. Tęsknił za znajomymi twarzami, wiedział tylko, że Nin teraz będzie w jego klasie, lecz napewno na medycynie jej nie spodka, napewno by ją poznał.
Czekał tak w ciszy na nauczyciela. Obserwował dziewczyny, lecz na tyle by nie wyglądało to na nachalne, gdy zebrał wzrokowo wszystkie informacje o nich, wzrok przeszedł pobierznie na innych uczniów klasy medycznej. Zetsu jest tutaj by nabyć nową wiedzę, według niego przydatną, przynajmniej by wiedzieć jak na szybko się połatać. Od leczenia w Gotei był cały specjalny wyszkolony do tego oddział. Czekał na przybycie nauczyciela ciekaw kto nim tym razem będzie?

Naturalnie, jak to ludzki wzrok ma często w zwyczaju wędrować, spojrzenie karzełka trafiło wpierw na najbliżej znajdującą się dziewczynę. Była to dosyć wysoka, szczupła blondynka. Delikatne rysy twarzy, trochę jak te u Shinobu. Stała oparta plecami o ścianę, ręce skrzyżowane na piersiach i oczy zamknięte. Pozostawała w swoim świecie, nie zwracając uwagi na nic, albo zwyczajnie odsypiała część nocy. Mimo, że z dwóch dziewczyn była najbliżej, dzieliły ją od Rui'ego co najmniej cztery metry, więc ciężko było stwierdzić które było prawdą.
Druga, znacznie bardziej oddalona, również stała pod ścianą, lecz jej oczy skierowane był na jej własne sandały. Wydawała się niska, lecz była dosyć daleko co przeszkadzało w dokładnym określeniu jej wzrostu. Miała długie, szkarłatno-rude włosy, na oko sięgające do łopatek. Były porozrzucane w każdym kierunku, niczym gałęzie w bocianim gnieździe. Zupełnie jakby dziewczyna lata temu pokłóciła się z grzebieniem. Ciężko było stwierdzić cokolwiek więcej z tej odległości.
Pośród męskiej części grupy, nie było żadnych niskich ludzi, poza Rui'm. Każdy sięgał solidne metr siedemdziesiąt, a niektórzy znacznie więcej. Niektórzy wyglądali młodziej od innych, lecz każdy z nich wydawał się być po dwudziestce, tak jak dziewczyny. Jeden z nich miał nawet kozią bródkę, identyczną do tej, którą wyhodował Renji. W grupce dominowali bruneci i szatyni, z wyjątkiem jednego blondyna.
-Spóźniają się... - powiedział nagle jeden z chłopaków, do drugiego. Przy takiej ciszy nawet szept rozniósłby się echem. Hałas z korytarza również znikał, gdy w międzyczasie inne klasy zapełniały się już uczniami.

Obserwacje innych były ciekawe. Na dłużej wzrok jeszcze zatrzymał na szkarłatno-rudej dziewczynie,która wydawała się być nieśmiała, przynajmniej tak wywnioskował z krótkiej obserwacji. Jak się okazywało znów z całej grupy był najniższy, jednak wzrost karła nie był popularny. Uśmiechnął się w duszy. Punktualność nauczyciela nie była jego mocną stroną. Możliwe, że mógł mieć jakieś inne zadanie przed zajęciami i dlatego się spóźnił.
Głowę Ruiego znów zalały wspomnienia o Nin jak się uczyli razem i ćwiczyli, bawili się, ona pokazała mu trochę więcej niż mury jego rodzinnej posiadłości. Wspomnienia te powinny być radosne, a czuł pustkę zimną, czarną pustkę. Tak w zamyśleniu czekał na nauczyciela, miał nadzieję, że zaraz się zjawi. Zetsu bardziej zapadał się w sobie, spadał w otchłań wspomnień, tracił ochotę na co kolwiek.

Na korytarzu stawało się coraz ciszej, kiedy kolejni uczniowie wchodzili do swoich sal, podczas gdy grupka skierowana na medycynę dalej czekała na nauczyciela. Niektórzy z uczniów powoli zaczynali kroczyć w kółku, po prostu z nudów, a inni zaczęli się opierać o ścianę, tak jak dziewczyny. W oddali pojawiło się też dwóch innych uczniów. W sporym pośpiechu zmierzali w kierunku sali 113. Nim jednak tu dotarli, drzwi do sali rozsunęły się od środka ujawniając, że nauczyciel cały czas był w środku. Był to wysoki mężczyzna, o średniej długości czarnych włosach porozrzucanych w każdym kierunku. Miał też na twarzy nietypowy zarost - kozią bródkę i bokobrody, nie połączone ze sobą. Jego szarawe oczy wyglądały jakby nie tyle był niewyspany, co zwyczajnie znudzony.
-Wiecie, że mogliście od razu tu wejść? - zapytał spokojnym głosem, rozglądając się po twarzach uczniów. -Zanotowałem wasze spóźnienie. - dodał, zerkając na nowoprzybyłą dwójkę po czym wrócił do sali. Uczniowie ruszyli zaraz za nim, w tym Rui. Uczniowie zajęli miejsca w części, gdzie znajdywała się aula. Zetsu trafiło się miejsce między jedynymi dziewczynami w klasie.
-Jestem Amakusa Keiji. Trzydzieści lat doświadczenia w medycynie, w tym dziesięć lat jako medyk bojowy we współpracy z jedenastym oddziałem. Dopóki nie zobaczę w was choćby mizernych medyków, mówicie do mnie "sensei". - powiedział nauczyciel szybko i z chłodnym profesjonalizmem. Brzmiał jednak trochę jakby nie miał w sobie za grosz uczuć. -Jakieś pytania? - dorzucił, spoglądając na klasę.

Rui był lekko zszokowany tym, że nauczyciel był od początku w klasie. Też winił siebie, bo nie sprawdził czy można wejść do sali, tylko uznał, że jak wszyscy stoją przed nią to jest zamknięta. Gdy zajął miejsce na auli był lekko zdziwiony z towarzystwa jedynych dziewczyn w grupie. Od razu polubił Amakuse Keijiego konkretny, mówiący prosto z mostu, wymagający, od razu przedstawił czego wymaga od swoich studentów. Nie będą to proste zajęcia. Rui zdawał sobie sprawę, że może nie sprostać wymaganiom, lecz przyszedł tutaj się czegoś praktycznego dowiedzieć. Sam tego chciał. Cisza była zatrważająca, uczniowie byli nad wyraz spokojni. Słuchał senseia i czekał na dalszy ciąg lekcji.

Przez chwilę w klasie zapadła cisza, której zdawało się, że nikt nie zamierzał przerywać. Wreszcie nauczyciel dał skinieniem głowy znak uczniowi siedzącemu za Ruim, bo jak się okazało ten miał pytanie, które zasygnalizował podniesieniem ręki. Był jednym z dwóch, którzy się spóźnili.
-Czy w czwartym oddziale są jakieś ładne pielęgniareczki? - zapytał, na co część klasy zaczęła chichotać. Z kolei dziewczyny obok Rui'ego przewróciły oczami i ciężko westchnęły w pełnej synchronizacji. Nawet nauczyciel wykrzywił jeden z kącików ust na wzór uśmiechu.
-Dobre. - powiedział sensei. -Gatou, prawda? - Amakusa rzucił nazwiskiem w stronę ucznia, by potwierdzić z kim ma do czynienia. Uczeń przytaknął mu. -Czy jesteś w stanie podać mi definicję "władzy"? Nie martw się, nie będziesz za to oceniany - zapytał nagle nauczyciel, znów doprowadzając do grobowej ciszy. Ostatnie zdanie dodał, gdy zauważył, że Gatou zauważalnie się zestresował. Nie udzielił żadnej odpowiedzi na co sensei zaczął rozglądać się po reszcie klasy, licząc że kto inny będzie w stanie podać mu tą definicję, aczkolwiek bezowocnie. Mężczyzna odchrząknął lekko, po czym zrobił parę kroków zza swojego biurka i skierował wzrok na uczniów.
-"Władza" to zdolność do manipulowania i wpływania na czyjeś zachowanie, bądź bieg wydarzeń. - zaczął, po czym spojrzał prosto na Gatou. -Mogę teraz wyrzucić cię za drzwi lub prosto do dyrektora za błaznowanie na mojej lekcji. Obie te czynności mogą znacznie wpłynąć na twoje zachowanie i z pewnością wpłynęłyby na twoją przyszłość w Akademii... - powiedział sprawiając, że atmosfera w sali zrobiła się wyjątkowo chłodna i ciężka. Napięcie można by kroić nożem. -To jest władza. Nie masz tu nawet najmniejszej. Więc następnym razem pomyśl zanim coś powiesz. W szczególności, kiedy spóźniasz się na zajęcia. - dodał sensei. Przez cały ten czas nie można było wyczuć nawet odrobiny emocji jego głosie. Nawet irytacji. Taki spokój nie był już nawet godny podziwu, a mógł wręcz wywołać nieprzyjemny dreszcz. Gdy mężczyzna zauważył, że reszta klasy siedziała skupiona, a część wręcz trochę wystraszona. Wtedy to odwrócił się plecami do klasy, chwycił kawałek kredy i napisał na tablicy "Medycyna".
-Skoro uprzejmości mamy za sobą, zacznijmy od podstaw. - rzucił nawet się nie odwracając.

Amakusa nie wątpliwie na tej sali ma władzę, co przed chwilą udowodnił. Szybko pokazał uczniowi, który chciał być śmieszny czy zapunktować przed resztą grupy, gdzie jest jego miejsce.
Rui znał ten rodzaj władzy, stosował go jego ojciec. Za dobrze znał ten smak, aż wróciły wspomnienia z nauczania w domu. Odgonił te myśli skupiając się na zajęciach, serce biło szybko. Raz, dwa, trzy wdechy wyważone powinny uspokoić sytuację. Zetsu słuchał tego co mówił nauczyciel medycyny. Rukończyk nie udawał zainteresowania, był żywo zainteresowany tym co działo się na tych zajęciach i chłonął wiedzę jak gąbka wodę.
Tak było przez cały czas, na pełnym skupieniu.

Mimo pełnego skupienia na lekcji, była ona bardzo trudna dla Zetsu (i pewnie dla innych). Amakusa-sensei nie zamierzał ani marnować czasu, ani się powtarzać. Mówił krótko i zwięźle, a na tablicy pisał z zawrotną prędkością. Nie czekał również na nikogo i ledwie po dwóch-trzech minutach zmazywał całe notatki. Wyrobić się nie było łatwo. Dopiero pod koniec lekcji Rui udało się dopasować do tempa nauczyciela. Aczkolwiek jego notatki były nieco "podziurawione" i z pewnością nie były jedyne w klasie. Gdy wreszcie przyszedł czas na przerwę, Amakusa przerwał pisanie dosłownie wpół zdania i odwrócił się do klasy.
-Jeśli chcecie możecie wyjść z klasy na przerwę, złapać powietrza. Myśl dokończymy na drugiej godzinie i przejdziemy do części praktycznej. - rzucił, siadając za swoim biurkiem, wychylając się lekko na krześle i opierając nogi na meblu. Splótł także ręce za głową i zamknął oczy, nie bacząc na to, co się dzieje w klasie.
-Stary, co to było za pytanie? - rzucił jeden z uczniów, zaczepiając wychodzącego z sali Gatou.
-Zamknij się! - odwarknął mu uczeń. Reszta klasy zaczęła konsultować się w sprawie notatek, prawdopodobnie próbując je pouzupełniać.
-Hej. - wyszeptała nagle blondynka po prawej stronie Rui'ego, kierując swoje słowa do karzełka. -Masz te cztery zasady medyka bojowego? - zapytała o rzecz z samego początku lekcji. Zetsu nie był wtedy jeszcze przygotowany na tempo Amakusy, więc nie zdążył ich zapisać, aczkolwiek zapamiętał je:

"Po pierwsze - priorytetem jest życie, nie zdrowie. Po drugie - medyk ginie ostatni. Po trzecie - nie da się uratować wszystkich."

Nie potrafił sobie jednak za nic przypomnieć czwartej zasady. Wydawało mu się, że były tylko te trzy. A może Amakusa mówił coś o czwartej?

- Po pierwsze - priorytetem jest życie, nie zdrowie. Po drugie - medyk ginie ostatni. Po trzecie - nie da się uratować wszystkich. - podyktował blondynce po jego prawej stronie, to co zapamiętał o zasadach medyka bojowego.
- Czwartej zasady nie jestem sobie w stanie przypomnieć. Moje notatki z początku lekcji są dziurawe jak sami puści. - odrzekł z smutkiem. Zaczął uzupełniać notatki, tam gdzie były łuki i uzupełniał je tym co jeszcze pamiętał z lekcji. Rui przypuszczał, że zajęcia praktyczne będą równie wymagające co teoria.
Sensei szybko przekazywał wiedzę, widać, że już teraz robi odsiew na tych z których mogą być medycy i na tych, z których nic nie będzie w tym wymagającym zawodzie.
Gdy skończył uzupełniać notatki starał się odprężyć i pozwolić rękom odpocząć. Miał niemałą sprawność i refleks, lecz Amakusa na nikogo nie czekał. Jak na wojnie czy bitwie, jak odstajesz to giniesz. Twarda szkoła lecz takie podejście jest najlepsze i da najlepsze efekty w dłuższej perspektywie czasu. Kożystał z chwili wolnego.

Przypadkowo zerkając na notatki dziewczyny, Rui zauważył, że były one jeszcze bardziej podziurawione od Zetsu. Równie dobrze mogła go poprosić o cały notatnik, a nie tylko cztery zasady. Słysząc odpowiedź karła momentalnie zapisała ją w pierwszym lepszym miejscu, jakie znalazła na kartce.
-Dzięki. - powiedziała blondynka szeptem. -Moje wyglądają jak tarcza do Kidou. - dodała, słysząc porównanie Rui'ego.
-Hej, macie czwartą zasadę medyka? - zapytał nagle jeden z studentów, który siedział jeden rząd z tyłu. Dziewczyna jednak pokiwała przecząco głową. Zdaje się, że ten fragment lekcji umknął większej części klasy.
Uzupełnianie notatek okazało się dla Zetsu nie lada wyzwaniem. Tempo, jakie narzucił Amakusa z sekundy na sekundę, zupełnie rozbiło organizację i skupienie się uczniów. Niemniej Rui'emu udało się opracować finalną wersję notatek, które może i nie były idealne, ale zawierały całe meritum pierwszej lekcji medycyny. Kiedy mu się to udało, postanowił dać rękom odpocząć. Wtedy nagle do klasy dotarł jakiś hałas i krzyki z korytarza. Ciężko było stwierdzić co dokładnie się tam działo, ale zwróciło to uwagę wszystkich uczniów w klasie. Nawet sensei zerwał się zza biurka i odsunął drzwi do sali, żeby zerknąć co się dzieje.
-Hej, co to ma być?! - rzucił Amakusa, po czym prędkim krokiem wyszedł z sali.

Rui był dumny ze swojej pracy nad notatkami. Co prawda czwarta zasada medyka pozostała dla niego tajemnicą, jak i dla większości grupy. Odłożył przybory do pisania i rozprostował, rozluźnił palce w dłoniach by odpoczęły. Popatrzył na swoją drugą sąsiadkę z ławki ciekaw co teraz robiła. Pokiwał też głową chłopakowi z górnego rzędu na znak iż również tej ostatniej zasady nie ma.
Tę chwilę relaksu przerwały znów natrętne myśli o Nin, które jak fala przypływu zalały mu umysł. Potrzebował chwili by dojść do siebie.
Zobaczył jak sensei wybiega z sali, po usłyszeniu dziwnych odgłosów z korytarza. Rui postanowił wyjść z ławki i na razie z pozycji otwartych drzwi do sali sprawdzić co spowodowało tak nagłą reakcję nauczyciela. Zetsu lubił działać więc jego reakcja była naturalna dla niego. Choć Amakusa zapewne sam rozwiąże proplem, sprawę odgłosów na korytarzu, karzeł chciał to widzieć.

Głosy zdawały się coraz głośniejsze na sali, a gdy Rui podniósł się z ławki i zbliżył się do wyjścia, zdał sobie sprawę, że Amakusa-sensei właśnie przerywał czyjąś bójkę. Nie tylko Zetsu podniósł się z ławki, by zobaczyć co się dzieje, aczkolwiek jako jedyny postanowił sprawdzić sytuację z bliska. Gdy zerknął przez odsunięte drzwi, zobaczył dwóch uczniów, pomiędzy którymi stał nauczyciel medycyny. Karzełek momentalnie zauważył, że jeden z nich - będący za plecami Amakusy, miał czerwony ślad na policzku i włosy, które były wcześniej schludnie ułożone, teraz opadały mu na oczy. Drugi z kolei był aż czerwony ze złości. Syczał również coś przez zaciśnięte zęby, lecz ciężko było stwierdzić co dokładnie.
Wreszcie wściekły uczeń, ignorując obecność Shinigami, wykonał dosyć szybkie (jak na standardy karzełka) kroki, próbując zaatakować ucznia stojącego za Amakusą. Nauczyciel jednak, wyciągając ramię w bok chwycił go [ucznia] za mundur i błyskawicznym ruchem pchnął go na posadzkę. Na szczęście ucznia, pchnięcie było na tyle słabe, że był w stanie wykonać kilka asekuracyjnych kroków w tył, nim zapoznał posadzkę z własnym siedzeniem.
-Czy kompletnie was idioci popi*rdoliło?! - krzyknął Amakusa, wprowadzając wszystkich w osłupienie. Nie czekając na niczyją reakcję, nauczyciel momentalnie chwycił leżącego ucznia i siłą podniósł go z podłogi.
-Jesteś odpowiedzialny za klasę. - rzucił krótko, gdy zobaczył Rui'ego obserwującego zajście. -I lepiej, żeby był tu spokój kiedy wrócę. - dodał lodowatym tonem, po czym zabrał ze sobą dwóch uczniów wzdłuż korytarza, podczas gdy wryci uczniowie, stali w bezruchu na korytarzu.

Znów przez chęć zobaczenia co się dzieje, wplątał się w zaprowadzeniu spokoju w klasie. Rui nie wiedział dokładnie jak miałby zaprowadzić porządek w klasie. Cofnął się do klasy.
- Wracajmy do klasy i zaczekajmy na Senseia Amakuse. Nie chcemy by był niezadowolony jak wróci. - powiedział głośno i wyraźnie. Po czym siadł na swoim miejscu w klasie. Miał szczerą nadzieję, że klasa posłucha za pierwszym razem. Żywił nadzieję, że Gatou po wcześniejszej reprymędzie Senseia będzie spokojny. Zetsu oddychał spokojnie, miał nadzieję, że Amakusa szybko wróci i przejdą dalej do zajęć praktycznych.

Wracając do klasy Rui zobaczył, że zdecydowana większość klasy nie była nawet w najmniejszym stopniu zainteresowana tym, co działo się na zewnątrz. Jedyni, których poniosła ciekawość i stali za karzełkiem, byli już w drodze do swoich miejsc. Reszta, słysząc Zetsu spojrzała się tylko po sobie, nieco zdziwiona. Krótka wymiana zdań z innymi uczniami, przeprowadzona szeptem wyjaśniła jednak im wszystko, co potrzebowali wiedzieć. W klasie zapanowała zupełna cisza, którą co jakiś czas zakłócał dźwięk pisania notatek i ciche rozmowy, za pomocą których uczniowie uzupełniali wzajemnie swoją wiedzę z lekcji. Nikt nawet nie myślał o tym, by zrobić coś, co mogłoby zirytować wracającego nauczyciela. Na szczęście dla Rui'ego.
Minęło dobre czterdzieści minut, nim Amakusa wrócił do klasy wyraźnie poirytowany. Wchodząc do sali rozejrzał się po wszystkich uczniach, po czym usiadł na swoim miejscu. Następnie założył ręce za odchyloną głowę i położył nogi na stole.
-Zostało nam niewiele czasu, więc jak chcecie już wyjść na kolejne zajęcia, to droga wolna. - rzucił. -Praktykę zrobimy na następnej lekcji. - dodał, na co zadziwieni uczniowie spojrzeli po sobie, niepewni co zrobić.

Czas oczekiwania na Senseia spędził na tym by móc jakoś lepiej uzupełnić notatki. O dziwo klasa okazała się spokojna. Widać, nie tylko na Ruim Amakusa zrobił mocne wrażenie i uczniowie wiedzieli, że lepiej jest go nie denerwować.
Gdy Sensei wrócił zaskoczył wszystkich swoim oświadczeniem, widać było konsternację w klasie co mają robić? Zetsu spokojnie pozbierał swoje rzeczy i wyszedł z klasy, by udać się na kolejne zajęcia w grafiku.
Równym krokiem przemierzał korytarz powtarzając w głowie zasady medyka polowego jak mantrę, usilnie, lecz nie nachalnie starał się sobie przypomnieć czwartą z zasad.
Wiedział, że z tych zajęć dodatkowych na pewno wiele wyniesie.

Nie tylko Rui zaczął się zbierać, bowiem inni uczniowie również posłuchali sensei'a i skierowali się do wyjścia z sali. Wciąż szeptali ze między sobą jakby próbowali między sobą ustalić, co właśnie miało miejsce. Niemniej skorzystali z okazji jaką dał im Amakusa i wyszli z sali, żegnając się przed tym z nauczycielem. Ten jednak obojętnie siedział na swoim miejscu, z zamkniętymi oczami, zupełnie nie przejęty niczym.

[Akcję przenosimy tutaj:] https://bleach.forumpolish.com/t1190p480-sala-nr-10-dojo#76528